Fragmenta quaedam Papiniani, Pauli, Vlpiani, Gaii, Modestini, aliorumque veterum iuris auctorum, ex integris ipsorum libris ante Iustiniani Imp. tempora collecta, & cum Moysis legibus collata. Eiusdem Imp. Iustiniani Nouellae constitutiones 3. Iulian

발행: 1573년

분량: 131페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

111쪽

AD TIT. XV. ys

ut doceret quib poenis assici oporteret eos qui se Dei cnitores profit rentur. Quod eum totis septeio libris de ossicio Prin.fecisse ex corrupto Caelu Lactanti j loco hactenus male creditum est. Interdictos est) I ego inierdictas. Vetus haec) Seruius q. AEneid. Cum multa scra RomaniAsciperent, simpermagica damtrarunt. probros enim ars habita est.idco excuset cum ait. Tetor ego magicas multam Mesemer artes. Extant vero & varia de Mathematicis Senatusconsulta apud Tacitum lib. r.&ra Annal. 5 primo secundoque Historiae Augustae, caeterosque eius aetatis scriptores. quae hic colligere neque otij neque instituti est nostri,quibus potius esset quae sequuntur in integrum restituere, si quam facile est peccare, tam facile esset pec-

tum corrigere. Similem incertum Fortasse milem artem.

Dprofessis o Legendum videtur an exercitio G profisio. Et quidem &c. atque ita Oileio nostro videtur, qui & paulo post ita legit, Nec di -- landum Cre. Et publice reprehenderem An potaus responderent Nam & horum ut i risconditorum proprie responsa dicuntur. Qiti,si erant) Fortassis melius, qui ausi erant et considere et exercere quam quod crc.Quo pertinet aureum illud Taciti ex lib. i.Histor. niatici genus hominum potentibus i dum ,sperantibusfusto,quod in itate nostra cr elabitu semper, er retimbitur. Est vero hoc vulgi vocabulum. Gelliis lib. i. inquir, quos gentilitio γocabulo Chaldaeos dicere oportet, Mathematicos HOLEt Ammianus lib.rymathemastas, i memorat ulgus. quo etiam libro plura ille de Mathematicis. Ad locum) Sic olim notare solebant particulas quas ex constituti ne aliqua aut recitabant,aut ex scribebant, adiectis etiam interdum primis constitutionis verbis: cuius moris plures sunt in Theodosano codice reliquiae,quibus etiam accidit ut ea verba nescio quomodo in textu ipsem irreperent, & excerpit parie occuparent,ut in l. 3. de postulan.&Nouella Maioriani de Episcopali iudicio. Motis Casii o) Est & huius Cassiani suroris tumultusque mentio in eo Pauli fragmento quod extat in Codice Iust. subiitulo ad leg. Iulii, test& apudTertylbanu in libro de fuga in persequiatione,& in Apol mico. Eistoria ipsa a Capitolino & Gallicano pluribus narratur. in Infida Drum Lego, in insulam Urum. Est & eius insulae me lio apud Strabonem : & Seruius ad illud Virsil. 3. AEneid. Mac ne ees Θaroque relictis, Qinam, inquit, per historiam dicitum putant. Nam inter Mamnem c GFarum Syrum nam de C cladibus esse dicum. unde fuit Pherecides philosophuι . Sic enim in optimo exemplari r ponendum arbitror : nam totus ille locus inevitis hactenus exemplaribus deest. In communionem) Fortasse melius,eo uiniorem. inanissimaὶ A n potius,isnam, una a

112쪽

NOTAE

reo di U 1 α Ornare) Malim,ordinare. Maximi enim omiinis Seruius ad illud viro. ex lib. viii. Vetersi ne ου--ra Deorum, Cautum, inquit, fuit c -Awenienses s apud Romanos, nequis nouas introduceret religiones. nam ideo σ Socrates damnatus est, cr Cha aera Iuctii punt xrbe depulsi. Debere Puto legendum, neque reprehendia noua ctus religio debet. Mamrimi enim criminu est retra clare qu simelia antiquis irae lata σ d finita fium statum cr cursum tenent ac positaent. De terroribus) Sic vetus exempla nisi quis noscat deterioribus: quovesto, ne quid dissimulem , a principibus crudeli sinis de Christiani nominis hostibus infensissimis, si rosinctam religionem perstringi

credibile est . in eoque etiam miror huius collectoris simplicitatemdlacam, an potius oscitantiam, qui cum hoc maxime ageret ut longe ante diuinis legibus cautum ostenderet, quod Romanis tostea compreh&sum est, non animaduertit quae contra Manichaeos dicuntur, etiam ad Christiani nominis contumeliam pertinere. Sed ea fuit apud maiores nostros conscientiae fiducia is candor, ut summa fide omnia reserunt,& atrocissima hostium maledicta facile contemnerent. Sic in Theod

si Codice constitutiones quasdam legimus,quibus sanciuntur Synodi quae ab uniuersa Ecclesia pro haereticis damnatae reiectaeque sunt. Sid& I ano Diui nomen ut optimo principi tribui audimus QP si quis tollenda censeat, tollat&ea quae in eo qui Iustiniani nomen praefert in monaetontas ex Valentis furoribus reliqua sunt. Tollat & Cyrillitis bios quibus Iuliani in Christianos dicteria inseruit Tollat deniqueT citi,Suetonii,Galeni,Luciani, Rutili j Eunapii,atque adeo Iuli ni ipsius scrinia, quibus sacrosanctam religionem conuitiis atque opprobriis i cessitam quis non videat Sed est omnium seritissima veritas. Nuperrimeo Sane & Eusebius histor. Eccleslib. 7. eius sectae originem ad horum principum initia retulit,quanquam ex Epiphanio satis comstat sub Aureliano & Probo Impp. caepisse in Persiae,unde Manes, ta- dem & ipse a Persarum rege supplicio affectus. distipulos habuit plures, qui insaniae nomen vitantes, in non Manichaeos, sed Mannieliae appellarunti & auctorem suum Mannem, tanquam manna sundente, ut D. Augustinus testatur. Ne quis autem putet Manichaeos Christi nomen ita professos ut a gentilium sacris abstinerent, ut caeteri sere quia nostris heretici iudicati sunt, discat ex Philinrij Brixietas indice eos diis etiam deabusque inmolasse. Detrimenta inferi re Malim Verre. Vsque ad eoo Melius, vque adeo, & paulo post, ad Iane inauditam σturpem, σper omnia infam sectam. Ipsos quoque Forensibus vel Proconnesibus Metalla multa numero faerutvt Vlp. ait in I.8., est poena.D.de poen. Proconensum mentio est apud Iustinianum Noueli. 21. De Forensibus nihildulegisse memini,& Naasse hic locus sic potius legendus est, uasionensibus vel Praconumen ψ

113쪽

AD TIT. XVI. I I-tastis, si quidem & ille apud Plinium integer mansit sab finem lib. v.

histor.in quo ita legum, Insulae in Propontide anteis cum isonem, mri P cenum marmor, eadem Neuris o- Proremissas diciti. vi igitur: hic locus sic restitui potest, M i stirpitis amputari radix Lee nequiris de siculo nosbo beatisi O po , deuotio tua. I. M.A tr. mst. Ammndareminet.

AD TIT. XVI. scriptura) Hoc est illud celebre iudicium quod a Moyse refertur lib.

II i. cap. xxvii.

Calvi lib. iii. I sit in Sic vet.ex. Et Gaium quidem libros quatuor Institutionum scripsisse Digestorum index praeseret Sed haec esse potius ex libro secundo facile adtacor ut credam. Caeterum ex iis fragmentis stiis iam liquebit qualem nobis Gaium Anianus supposuerit. Meliore aliquanto nde Tribonianus magnam horum partem transtulit in Institutiones suas sub Tit. I. lib. 3. ex quo&ista supplere atque emendare multis locis facile est. nos ea tantum attingemus quae compositores vltro omiserunt vel quod posterioribus constitutionibus imminata, vel quod penitus in usu esse desissent. Pronepos pro pisueP caeterique ex his descendentes. Hos enim omnes suorum apoeli ione lex xii tab.comprehendit, ut recte FI sinptu est in l. rao.D de verb. fg Suorum igitur nomen est ex xri. sue ex iure ciuili I. . D.de bon.damnat. Θ quoque Huius iuris vesti una est in I s. I.D.de veriasign. Se uius in lib.I.Georg. Trinus inquit,modis apud veteres nuptisfiebant, 'su,si

inbigraria,muheramo no ta 'viro licesneliosus uisset. Farre eumper n-incem Max. Ο Dialem Flaminem, per ges σ molamsi in comungebat tur, unde eonfarrearis appellatur, ex quibiu patrimi π matrimi nascebantur: emptione vero aliaue in manu conuentione, cum illa insitae locum, maritus in

patris eriebat, γυι quu prior isset des Q . Acum hereditatis rustum alteri faceret. Haec Seruius, non ille adulterinus & supposititius ieiunarum Gnimarum ineptiis de commentis hactenus deformatus sed Seruius p rus purus, ex cuius fiagmentis Danielis nostri beneficio interim haee exscripsimus ea spe fore ut vir & doctrinae & diligentiae multae, breui cum ex sitis illis tum ex nostris exemplaribus Seruiu nobis magna sui parte superstite restituat. Porro ex hoc Serui, loco sene quam elegantu

illud mihi primu videor didicisse quod Dionysus scribit de iure nuptiarum Quae κατανίμους ἰερους contractae sunt, ad confineationε potius referenda esse, quamquam is omnino ritus Romuli temporibus nondum in usu fuisse videatur, si verum est quod Plinius stribit a Numa primum in sacrificiis far molamque salsiam adhibita. Sed oc illud, apud Tacitum lib. . Annal.confarreatis parentibus genitos,patrimos & matrimos fgnificare, quo nomine hactenus censiti sunt omnes quibus

114쪽

ior NOTAE

pater materque superstites essent. nec id quidem sine auctoribus. Nam S hoc idem apud Sex. Pompei; breuiatorem in Flaminia legimus, Mquem Dionylius Halicam lib. 2. de Plutatchus in Numata nominant Hesychius exponit, τι - ἀμφοτερεις τις γ υn θαλλοντα. ui δε et Γρφοι, μενον. immo & ex Sibyllinis versibus hia Politiano x feruntur,

quos ille se de Zosimi hi horia sumpsisse est. Sed adscriba ad eam rem

pertinentia Zosimi ipsius Graeca verba, quae mihi ex doctiss. disertissimique viri epistola Cl. Puteanus communicauit, cuius ego eruditiciii atque amicitiae & hoc lubenter acceptum refero. nam Onuphrius quidem Panuinius Latine tantum antea r Aulerat. Sic igitur Zosimus eum de ludis secularibus dissereret, δὲ σνδ. ἰντήκατα τὸ παλ--τιαναπαΜωνος ἰερω τρις ἐννέα παῖδες ἐπιφοινῶς Horatius claris patribus ortos. Tacitus patricios suis Ie exponit μετα παρθίνων τοίοττον εἰ παντες ιθα

uerPuteanus siccociliat ut omnes patrimos matrimosi,proprie dictos putet qui parentes adhuc vivos haberent, eosque praeterea confarre tos: vivos, ni ominis causa:confarreatos, propter auctoritate saerorii

sane quide non alios vetusto more patrimos matrimosque legi Glitos veris mile est. Sed post omissam confarreandi adsiletudine squod Ta ritus iam ante Tiberij tempora accidisse significat recte eius aetatis p steriorisque scriptores & ex usu & proprietate ipsa verboru quae co farreationis nihil habent, eos patrimos matrimosque interpretati sint qui modo patrem matremque adhuc vivos haberent.Nam & sic olim pater patrimus dicebatur qui cum iam ipse pater esset,liaberet etia tum patrem. unde & pater patratus Plutarcho in Probi. Verum quid pro- iubet& alios Servi j locos adiicere necdum,quod sciam,proditos,& t fiam coemendi confarreandique rationem quae hactenus non suis e gnita fuit, exponentes3 Sic igitur in illud lib. . Eneid.Liceat phimissi utre marito Line hic, inquit,coemptionu speciem tangit. Coeptis enim est seu asque aes adhibetur er mulier atque se interse P emptionem faciunt, quia ante iam in I. Geoim Teque sibi erum Tet s emat: quoniam coemptione fatacta,mulier in potestatem Mn erit, atque ita sustinet conditionem tiberae fruit tu sic in opt. .legendu arebitror alienis,laceat P, Poseruire mariso, in Georg. Titiservius ultima Thie. Qvque omnis iste mos coemptionis er c

tra nominis nuncupationem dotis datae laxatione expediretur, quae res in manum

conuentio dicitur, subiunxit, Dotalesque tuae urios permittere dextrae. Quid esterum aliud dextra quam in manum conuenire r quae conuentio eo ritu perficitur xt aqua cr Pii angitis duobus maximis elementis, natura contun ta hahea tur : quae res ad Iarreatas nuptias pertinet,quibus Flurainem σri Enicami re

115쪽

AD TIT. XVI. ios

pontificio in matrimonium nec J est conuenire. Et paulo post, Mos apud veteres Disrtimini ac Flaminis i perfarreationem in nuptias comenirent, sistas duas tutatas ouili pelle se periniecta poni eius ouis quae hostia fuisset. ibi nobe

res γ elatis capitibus in confarreatione stamen aesti nica residerent. ait igitur, locavi. locata enim rior dicitur quod simul cum eo sideat tam confarreatur. Confarreationes autem tonitru dirimit.Ad hanc autem coniunctionem quae

frugibus & mola salia fieret, etiam diffarreationem proprie pertinuis Ieexistimo, cuius apud Sex. Pompeium mentio est: vi non nin contrario sacrificio vinculu illud confarreationis dissolueretur, quo nihil religio. sus in sacris fuiste Plinius scribit lib. i S. cap. 3. cum caetera matrimonia ex xii.tabulis facile dis luerentur muliere domo exacta & res suas h e iussa clavibusque ademptis: demit etiam confarreatione ia abolita,per libertum septem ciuibusRo. puberibus presentibus ex lege Iulia. Sed quod sequitur apud Seruium eo loco quem initio recitauimus, noscaccipiendum est, quasi in manum conuentio coemptione Ela fiat, quod taetio vissim est. nam & farre conuenitur in manum ut Vlpi nus talpsit Tit. & Seruius idem postea significat. Ergo tam cons a

reatione quam coemptione maritus in patris locum, uxor non in m

. trimonium tantum, sed in familiam quoque mariti & in sui heredis locum venit, estque in eius manu mancipioque, aut eius in cuius maritus manu mancipioque est, & Materfamilias proprie appellatur, ut post M. Tullium A.Gellius scripsit,& ex illo transtulit Seruius in lib. x r. En. Sed hic illud quaeri non ads re potest, An ea quae anno uno comtinuo absque usurpatione aeud virum fuit, post annum in eius manu esse incipiat de haeres ei sua neri. Qifod & Fabro nostro visum est, de mihi probatur. Nam quo usucapio, quae etiam rerum nec mancipi esse dicitur, nisi ut uxor viri fiat iure ritium, & in eius potestatem redigatura Et sane M. Tullius hoc etiam modo mulierem in manum comvenire signiscat. sc enim in eius oratione pro L. Flacco constanti omnium exemplarium fide scriptu legimus. In manum, inquit, conuenerat. 'mune audio. Ied quaero, trum se an coemptione . quanquam scio non d esse qui in matrimonium malint, sed quod sequitur, VIunonpotuit: n hil enim de tutela legitima potuit sine omnium tutorum auctoritate deminui, in dicat hoc saltem usu mulierem tutela liberatam, quod sine minima capitis deminutione fieri non potuit, id est, in manum conuentione ut

Vlpianus explicat libro singulari Regularum Tit. de tutelis,& Bomthius ipse in Top. sequitur, qui haec alioqui non satis iuridice distinguit. Dicet aliquis. aenam igitur erit illa sorma uxoris quae matrona proprie dicitur & tantummodo uxor habetur Nempe haec e dem quae vel sine legibus cum viro est antequam usiacapta sit,sue intra annum seu post annum,si trinoctium absuerit usurpadi causa,vi ex Mutio Gellius tradit. Atqui haec concubina potius videatur qua uxor. Immo vero in eius mulieris consuetudine cum qua connubium esse ξ est,non concubinarum,sed nuptias intelligimus t .a D. de ri. nupti

116쪽

Et hie igitur in dubio nuptiae praesumuntur,& uxor illa interea est sed

non est in mancipio viri antequam usucapta sit. Haec nos post tot sciis litores de ritu & iure nuptiarii non adeo trita, qui aut non satis idoneo

oco, aut prolixius tractasse arguet, ei ego tam ingratae reprehensionis occasonem sic inuidebo, ut ramen aequiorem mentem optaturus sim.

ii sua heres est lego, risua b. e. Qirae in βῆ manu est Ergo & qui in aliena potestate est,uxorem in manu habere recte dicitur. immo & haec materfamilias a nostris auctoriabus appellatur l. .D.de adopi licet eius vir paterfamilias no sit:quod Verri; definitioni non congruit. Alias autem materfam. dici solet quae nupta in patris vel aui potestate non est l. 3o. & 3 . D. Soluti matr. l. s.

D. de bon. damnat . Quorum nomina ex te Puto legεdum, quorum nomine ex lege Mia se

Giel exs C post mortem patris σα quod pertinet ad illud caput legis Eliae Sentiae cuius Vlpianus meminit Tit. 7. Qui locus, ut hoc obitet

moneam sic meo iudicio restituendusest. ln potestate parentum sunt etiam, liberi quorum evi sa probata est per errorem cotracto matrimonio inter dimiruconditionis perstras. Nam seu cmis Romanus Latinam, aut peregrinam, Meam quae dedititiorum numero est,quasi ciuem per ignorantiam uxorem duxerit ciuis Romana per errorem peregrino, et ei qui deditiorum numero est, aut etiam si Latino nupta fuerit, ex lege AElia sentia causa probata emitas redditur tam liberis quam parentibus praeter eos qui dedititiorum numerosem,c ex eo fiunt in potestare parentum Kberi. od subiicit de βC. referendum videtur ad decretum amplissimi ordinis circa legem Eliam de Consilio de causi probanda l.icin fine D.deost Cos. non tantum in minore sed de inter disparis conditionis persenas ut hic locus indicat.ad quod etiam consilium pertinere videtur l. 1 . D. de manumis L. quae alioqui s de iudicio liberalis causae accipiatur, inter sugitivas non immerito censibitur. Et de eos ho) Est hic & alius agnationis modus ex manumissione qui ab Vlpiano quoque recensetur Tir as. Porro hi casus si quidε post mo rem contingerent,ad iuris antiquisormula, sin ante,ssed post testamen- tum, ad legem Velleam olim petinuerunt. quod latius explicare non est huius loci.

Cum iussilia re Et haec ex eodem Institutionii titulo suppleri atque emendari possunt. od sequitur de agnatis, in titulum De successi

ne agnatorum magna parte transsatum est, quem cum hoc consene

iuruis operae fiaetici AEquum enim ideturi Lex x ii. tabularum agnatis praesert suos quos 3 libet sine distinctione. itaqui sufficit suum heredem esse, nec spectatur proximior sit anulterior. amobrem successionis sive,ut hodie loqui. mur, repraesentationis ratio aliqua ex aequit ate habita est, ut inter suos heredes in stirpes non in capita diuidatur hereditas, quod prudentium interpretatione receptum Gaius significat. At eadem lex deficientibus sitis heredibus agnatum no quemlibc t vocat, sed proximum: ob idque

inter

117쪽

AD T IT. XVI. ros

inter agnatos semper in capita, nunquam in stirpes diuiditur hereditaso xii. tabulis. a etiam ratione idem in libertorum successione seruari Paulus tradit lib. a. Sentent. ex sententia Iuliani in l. 23. f. r. D. debon. libere. Alio sensu auctores nostri dixerunt in suis & legitimis non esse successionem sequentis scilicet gradus eiusdem ordinis post delationem aut adquisitionem. quod veteri iure perpetuum est, ea etia ratione quod proximo latum legitima hereditas deferatiti. sciendii & l. i. f. legitima. D. de suis & legit. Si tamen filius matris hereditate ad quam ex Orfitiano ut legitimus vocatur, sibi delatam repudiauerit, aut est agnouisset, abstinendi causa restitutus sit, caeteri legitimi admittuntur. Sed hoc fieri ex ipsius S C. verbis indicat l. i. f. si nemo. iunctos. seq. D. M S CTertyll. in bonoru possessione Vnde cognati post delationem siccessio est l. LC. de saccessi. edict. nempe quia ex sela Pr toris indulgentia pendet l. I. D. unde cogn. Non est tamen seccessio post adquilationem l. vlt. D. de saccess. edict. Eadem ratione tentari potest & in honoraria Vnde liberi esse sit essionem, cum ea cognatis detur ut emancipatis, nec tam spectetur ius ciuile quam ipsa natura g.

emancipati. δc minus. Instit. de succesi. quae ab intest. ces. Sed haec

omnia Iustinianus exaequauit.

Qbs plerique constar. Hoc verbum Triumuiris displicuit,qui cons brinorii nomine hos semper intelligi voluerunt: quod tamen per abusionem fieri Theophilus recte notat. idque verbi etymologia stadet. consebrini enim quasi conserorini dicuntur. Nonius, Cos ivi ex duabis editi sororibus, de quibus exempti mira Ant in antiquis auisoribus crmaxime in Afranio σαω 'vetustis scriptorib- . Sic legendum non viris, qui error etiamnum manet apud Suetonium in Nerone, & Capitoli num in Pio. Ideo aure Meto, Ideo autem non mortis tempore sed cum certum fuerit

quem inrestitum aecesiisse,quia si quis test. &c. Hoc iure Idest. iure ciuili, siue ex lege Voconia, ex qua est legitimae

cognationis nomen demastulis,non ex x ii tabulis. Aliud veto exedicto Praetoris obseruatur caetere m. de legit. agnat. succesi. Mansit tamen in cognatorum definitione mastiatorum nomen in l. a. L i. D. de

Pro Maii uionis iure) Non siitatis. nam sitos heredes sceminae non habent. huic illa olim quaestio de iure apud Centumuiros, Filius an frater debeat esse intestatae heres. Sic enim apud Fabium legendu est lib. . Instit. non intestato,vel veteribus libris adstipulantibus. quod alias pluribus ostendimus in libro singulari de Centumuiralibus, Decemuiralibus Septemviralibusque& Quinqueviralibus iudiciis. Et vero de intestati hereditate esset ea ineptimina quaestio, ut hodie est de matris siccessione post orationem D. Marci & S C. Orfitianum, quibus id actum est ut sine in manum conuentione matrum legitima herediatas ad filios pertineret exclusis consanguineis & reliquis agnatis, qu O

118쪽

admodum Vlpianuscribit in fragment. Tit. rs. ubi notandu est quod

ait mr in nranum convcntione. nam ἐκ ante SC. ea conuentionis in mansivis fuit ut liberi matri succederet,no quidem ut liberi, sed ut fiatres&agnati. An ut consanguineu Non puto.alioqui sane reliquos agnatos tu quoque exclusissent.Et vero eis sanguinis nomen ut fiatribus proprie

conuenire non videtur.

sed alia actas)Malim edaruscis velfi tu iuruinte eratio &c. Iamdudum autensi Haec est illa quaestio iamdiu inter Iustinianes iuris

interpretes vexat tandemque usu potius nostro quam certo aliquo illorum iudicio definita ex veterum tamen consultorum sententia, quae ct ipsa legis suit cum proximos agnatos ad successionem vocaret. Nam qui ous proximorum nomen aeque competit,quique aequo iure suo veniunt, aequas etiam partes serre rationis est. Sane cum alii ex legis aui.

statuti verbis ut proximi vocantur, alij successionis quodam iure ex horum persena veniunt aequitas postulat &illis ex lege partem integram conseruari, & his insimul non plus tutis deserti quam ille ha biturus esset in cuius locum partemque succedunt. Qibae visio alterius tractationis est. In tot portiones fuerunt Melius tot portiones sient. Centiles) Ponitur haec lex a Cicerone non suis omnino vestis lib. 2. de

Inuent. Si pater niluu inres tu moritursvmira pecuniaque eius mutuo rumgemigiumque esto.Qum degentilibus restat ex xii. tis in l. sa. D de vertang. ad ius tutelae magis pertinet,a quo tame ad hereditate te cima argumentatio est. Est & de successione gentibu versu Catulli ad Mallium, α exempla Centumuiralis iudicij tam fortasse sensu obseuru qua fama celebre,quod a M.Tullio resertur lib. r. de Orat. in quo illud quaesi uinalbitror, An in successione liberti ab ingenuo gerilitio adoptati ius gemtilitat locum haberet, adeo ut gentiles eius familiae in quam adoptatus orat libertus,eius cognatis praeferremur ex xii tabulis. Qua in quaestim lne potior fuisse videtur Marcello caussa exScaeuolaed nitione. Nee iniicior iamen libertos patronoru gentiles Latine diei posse eo modo 'quo & serui dominoru gentiles a Plinio appellantur ob similitudinε nominu quae gentis vocabulo interdu significatur, ut ex Cincio Festu, tradit. sensu &M.Tullius seruium rege sentilem suu dicere austri est, &Hispala libertae geniis enuptio concessa legitur apud Liuiu lid . Prietis Commentariorum ultimum est j Sic vet. Meminit & Comen tarioru Gab Iauolenus in laiquis D. de cond. & demonst. quod ego limbens ad libros Institutionu resero quibus idem nomen a Boetio dc Aniano tribui memini. Et vero probabile est sub finem libri primi Insti tutionum de gentilitatis iure tractisse Gaium cum de curatoribus di reret. Sane Iustinianus Commetariorum nomen etia aliis libris tribuit

in Prooemio Institutionum.

superuacuum est; Antiquitatis cognitio iuris studiose non villis modosia iam necessiai est, nec fiustra veteres consulti quantum iu sa

119쪽

AD TIT. XVI.

suit,nihil eius penitus nos ignorare voluerit .Est enim illud de omni co

'ς . Sed est de illud verum

Modii in quaque re optimum: nec eade cura omnia aut ediscenda aut pertractanda sunt. Qibaedam semel nosse vel non ignorare si cit: 1 petere atque inculcare tam putidum est,quam aut in gradibus morari cum alcendas, aut in instrumeto artis ipsus opus finemve constituerere rure inoris Haec est veteris codicis scriptura quae fortasse non male ita restituetur, me rure Praetori Erum te mentum obicem do Me tione siti. . Cuius sententiae speci ex l. i. GTh. de famis.

hercistuncL videlicet inter coheredes si huiusmodi scriptura sintulis is liquid adscriptum sit, opposita doli exceptione essici ut ea voluias obtineat nec aliquid amplius a sngubs retineatur quasi ab intestato. Quae definitio laudatur etiam a Iustiniano Noucll. Const. ro . Dari pol casius quo sine iure Praetorio factu testamentum obiecta doli replic tione obtineat, si instituti sint ij qui rem ab intestato omnino habituri essent. Dicet aliquis. Si testamentum rite factum non sit, locus est ab intectato successioni. Itaque iis replicatione doli nihil opus est qui sine testamento lege heredes sunt. Veru dari potest casus quo necessi maest doli replicatio, ut si prius testamentu iure persectum extet quo sit heredes instituti sint D. de iniustaupt. init. & hac replicatione doli opus habent aduersus liberos ipsis, propinqui,Vxor, alumnus, uaeque huiusimodi personae quibus ex imperfecto testameto legata dc fideicomissa praestantur l. 48. D. de fid. libere. Ergo haec doli sue exceptio siue replicatio ex persona eius qui opponet omnino aestimabitur. haec fuit minus solennis minusque dilacilis testandi forma. Sed haec Nouellis Constitutionib. varie inam ista uant. Nos hic veteris iuris reliquias tractari meminimus. Eorum quorum ) Haec fortasse aliquis ita suppleuerit. Eorum quorum t

flamenta rumpunturaut rasium, quaab ipso quidem iure testati Leedanis reditasvrmiestatorum retur. At ego ipso facto testatos dixero, lure non clixem,sed magis intestatos, nec inproprie quidem i. i. D. de suis & legit. ac potius hunc locum ita sappleuero. Eorum qnorum linamenta m-

aut inrita sumo triremtestaridcredunt cundum tabula,modaturseptem restiumsignissi raraesint. od de Vlpiamis scripsit in

uagmenti Tit. χι. dc 28. Circa quae illud admonere superuacuunt non tuerit , videri Papinianum in eo qui post testamentum adrogandum se praebuit, noc etiam exisere ut voluntatem quae iure desecat recenti

aliquo iudicio sui iuris Gol us confirmauerit, i qui ex liberis. ε test

120쪽

NOTAE

quit, omnia prudentium regumfa Cr lex ias naruraesiccessores friunt. Est Gnim haec suecesso ex eo iure quod communi nomine ius ciuile appetilatur l.1. f. his legibus latis. D. de orig. iur. cuius & alia exempla n quis desideret,reperiet non obscura in l. 36. D. de statvlib. dc l. 3 . D dener. inllit. itemque apud Ciceronem lib.3. de oficis. Secundum lex.m Iuliam Papiaranue quae P In l. vlt. D. de statutib . sim her ex lege nupserit, id est intra annum praestito iureiurando se liberorucausa nubere, q uod etia ad legem Iuliam miscellam referendu Graecus interpres rectissime notat,& explicandu moneo ex ITitio usustructius. s. vlt D.de condit.& demonstr. Et perininantes Recte. At in s. vlt. Inst. de hered. Mai. dc diff. placet magis quod praeceptor meus restituit remn res.Diuersitatis ratio pes se manifesta est. QMbus non possis.) Fortasse melius, ib. bubonorum posse nupr pter Practoriam Aionem non erit necesserium Vonoru in possessionis hic istus est, ut comoda & incomoda nereditariaatemque dominiu rerum quae in his bonis sunt,tribuatiquod in suis heredibus no est necessariu, cum ipse iure in eis ita cotinuetur domini, ut nulla videatur hereditas fuisse quasi & olim domini fuerint simul cu destincto. Postessio ut vivo patre nlio conti nuata no intelligitur, sic nec mortuo continuatur. nam nec ea quidem hereditatis aut iuris est, sed facti,& non nisi naturaliter coprehetidi potest iure P. Ro. l.13. D. de adq. poss. LVI. D. ex quibous. maior. Morinus nostris aliud fere obseruatur, sertasse ex male intellectat cum miles. D. eod. in quam tor meus pride admonuit possessi nis nomine usucapione significari, non usiim rei quem nec bonorum possessionis benencium transfert. soluenta sit heredit Fortasse meliusfiluendo sensit hereditas. Idque euenit Legendu videtur, idemque euenissicum eo ex duobus filiuinpari numero nepotes succe m.

si sit fraten Desunt hic aliqua quae cum ex superioribus,tum ex ipse

Paulo lib. . Sent.tit.8.restituere perfacile est. Viris An iuriumὶ an potius a tritimi Sic videtur. Voconia ratione Forte melius atlansivet, rogatione.

Vlpi Dure libro gulari) Extat hodieque magna pars horum inter Vlpiani fragmenta quae esse omnia ex limo singulari Regularum supra

ostendimus. Intestatorumgentiliciorum in Sic vet. rectissime. Nam in libertinorusu cessionibus non eadem obtinent, ut postea monet Vlpianus. Gentiles Mutius definiuit insenuos ab ingenuis oriundos, quoru maiorum nemo seruitutem seruiit. Et recte Com. Fronto, Cens, inquit ,seriei

maiorum suaerit.

Si intestatas Plures legunt,si husatus minituis cui Fus heres nee est, vi Mius proximus familiam isto: nam istud Ac nondum pro hulas legis pasticula agnos erepotiiu Sed in re ta trita iam nestio quomodo diuti

SEARCH

MENU NAVIGATION