장음표시 사용
81쪽
Datum Romae apud S. Petrum, anno Incarnationis Dominicae Isso. XII. Kalendas Augusti, pontificatus nostri anno primo.
Cap. III. De Regulis oe Constitutionibus Societatis IsmExcerptum ex Iuli' groni Commcntarks in Regulas
ΡEr Regulam, numero singulari sumpta, ὲ pristis usque saeculis dieo fgnificari piscis
pue institutum seu formam vivendi religiosam, non tam a reliquis Christianis Religiosos distinguentem sa quibus per tria vota substantialia satis superque omnes sece nuntur) quam ab alijs ordinibus Religiosolum separantem , qui omnes in trium volo. rum, paupertatis, cassitatis & obedientiae obseruatione conueniunt . Itaque religiose v uendi pricepta, S. Pacismio tradita ab Angelo, S. Hiraonymus interpretans, Regu Iam nominauiti formam . S. EUIis monachis conscriptam S.Benedictus Regulam appellauit. Quam S. Benedimia poste praeseripsit suis, Regulam item S. Gregorius Papa & S. Bernardus nuncuparunt. Eodem nomine notarunt sormulas a se compostas S. νῶνα, S. Fructuosim & alii multi. Eadem est significatio in Canonico Iure, cum Innocentius II. Regulam S. Benedicti, Ba j & AuguItina nominat; cum Innocentius III. nouas Religi nes fieri prohibens,lubet accipi Regulam de probatis,ab ijs qui de nouo religiosam domum erigunt, & Concilium Trideminum, cum praecipit puniri proprietarios iuxta suae
Regulet sub hac notione conueniunt illet definitiones,quas ex Isidoro Gratianus tollegit; quarum optima mihi cu Hugone Victorino videtur illa qua dicitur esse. qua normam recte visessi rabeas.Cui si addas semimbus resigi Aerit magis propria, hoc modo: Est pracvlio qua modum recte minendi rarit hinnuim relaiosis Quae non procuI abest a delati intione Guillelmi Parisieriss, cui dicitur vel De Irma,vel Ars, vel Prudentia, qua sicitur vel docetur qualιιιν fit visenta professoriam it . isi sorte mauis breuiorem Innocentii VILdela tionem: Forma retigiose visendi. Ex eadem notione Regulae denominantur Tamiares, quemadmodum a Canone canonici s ut obseruat Hugo religiosi, qui in mon sterio constituti, iuxta regularia praecepta SS.Patrum canonice atque apostolice vivunt. De bac in Regula se aceepta vera est doctrina Ioannis Andreae, Iuris canonici con sultissimi, relata probataque ii S.Antonino quem cum aliis multis sequitur Ioanes Azot solere Regulam ei Papa probarit proinde hoc a Constitutionibuι distingui, quod illae m tari possunt ab illis qui parem cum primis constituentibus auctoritatem habent. Regula vero mutari non potest nisi per Papam. Quae distinctio verum habet in illis Oidinibus, qui post Regulam probatam a Papa,Constitutiones cod id erunt; non autem in illis, quiabus Costitutiones sunt pro Regulat ut docent post S. Antoninum Angelus de Clauasio, Petrus Sutor, & alij communiter. Quae limitatio facta est potissimum propter ordinem Cariusiensem.qui Statutas pro Regula utitur; ut multis probat idem Petrus Sutor. His positis dico, nos quoque Regulam habere ab Sede Apostolica per plures Ponti ces summos approbatam. Etenim quamdam vivendi formulam qua finis & alia substa s a me. tialia compIebendebantur, B. Ignatius Paulo III. Pont. Max. probandam obtulit: quis διε . anno Is M. probauit eam diplomate dato V. Kalendas Octobres. Eadem rursus oblata. Iulio m .deeimo post anno, distinctius & exactius instituti nostri rationem exprimens. confirmata suit XII. Kalendas Augusti. Huius approbationis mentionem iacit Conc Iium Tridentinum sub Pio IV. excipiens Ordinem nostrum a quadam lege generali.
Verba sent haec: Per hae tamen sanEa θηε- uon intendit a miliana ream prolabere. quin Re io Clericorum Soc. Ies.. iuxta pium eorum institutum a S. Sede Apostolica vproba tum, Domino es et Ecclesia meruire possit.ApprobatIcnis eiusdem & confirmationis eam
- ου, renouando & corroborido, meminerunt item Gregorius XIII. Gregorius XIV. & Pa Iug
82쪽
Ius v. in bullatis diplomatibus. quibus institutum societatis explicatius confirma.
Hane fortr uiam toties approbatam, Raetiam nostram appello; nec temere. Nam duinces sequor Patres nostros, in quinta Congregatione generali congregatos anno Is93. &1 s34.qui in haec verba decreuerent: Substantialia nostri minimi ea m primissint qua infor muta seu Rwνla Societatis uia III. Fummo Pontifici pro ossa, ct ab eo abri ue eo uccesso rism eon re atta emunAαν. Ipsi vero tum auctoritatem B. Ignatij & Pontificum, tum rationem stant secuti. Nam B. Ignatius in Formula Iulio III. Papae exhibita, quam anno 1s so. comprobauit Pontifex, haec Ferba scripsit: Voueant etiam fmgub se in omissia, qlla ad Revila hutis uastra obsinini ἔμα ιν Societatis ει νεμο obedietes fore. Quo loco liqui- , do apparet, eam Formulam Regulae nomine decorari. Favet huic appellationi Paulus III. cum definit, appellari non posse a correctione Regulae Societatis secundum oris dinationes facta. Rationem qucque secuti sunt; quia formulae huic conuenit aptissimε definitio Regulae religiosae, quam diximus esse Formam religios. vinendi. Conueniunt realia, quae Dostores in Regula persecta requirunt: vhd a Papa fit approbata ; quod mutari sit nefas; quod ex ea totus ordo vivat, hoc est, ad eius praeseriptum regatur. & Deo famuletur. Hic obiiciat aliquis, qua ratione dixerim habere nos Regulam approbatam, quando certum est set post Aluarum Pelagium s. Antoninus docuit, & communiter Doctores quattuor tantum esse Regulas ab Ecclesia probatas, Fas , Amsim, Benedicti, Francisci; nec inter eas nostram numerari, nee ullam ex illis enumeratis esse. Petrus Sutor, sui oris dinis Canusiensis desendendi studiosus, respondit multis ab hinc annis, id commentum esse sine fundamento solido sparsum in vulgus. Tradit enim vivendi sermam Carausiana rum S. Brunone ex doctrina religiosa S .Hieronymi, Cassiani N S.Benedicti collectam, me atque usu traditam discipulis, line scripto multos annos in ordine oblemata;tandem in Statutis, quibus pro Regula utuntur,descriptam, fuisse probatam,cum toto eorum v
uendi modo, ab Alexandro III. & Caelestino.III. Pontificibus. Proinde non posse dici eantum quattuor esse Regulas approbatas: quia eorum forma vivendi primaeva, cum alijs Constitutionibus aggregata, sub appellatione Statutorum approbata est.Equide neque recedendum existimo a cornuni nodo loquendi Doctorum; neque possum negare, plures quam quatruor esse Regulas approbatas. Video Regulam ordinis S. Gmitatu ab Innocentio III. probata fuisse; quod apvaret in Registro Epistolarum Decretalium assiis: Regulam Carmelisaram ab Alberto Patriarcha Ierosolymorum compositam, ab Innocentio V. confirmatam proprio diplomate. Legi quoque approbationem Regulet noui ordinis Geruoνum qui mmi Ut infirmis, factam Is9 I. a Gregorio XIv. Nec dubi. Nun to quin aliae multae sint Regulae probatae;ciam videam in Ecclesia Dei religiosos ordines plane diuersos ab illis quattuor,quorum Regulae probatae feruntur non haditu selum sed etiam institutis. Neque vel b, post decretum Concilij Lateranensis sub Innocentio III. de non instituendis nouis Ordinibus religiosorum sine permissu & approbatione Sedis Apostolieet, renouatum sub Gregorio X. a Concilio Lugdunensi,eredibile est nouas Rogulas sne approbatione fuisse toleratas.Itaque vera est doctrina S.Antonini de quattuor Regulis hoe sensu; Quattuor esse tantum Regulas approbatas Iure communi, siue quarum vel mentio vel confirmatio in Corpore Iuris eanonici reperitur. Etenim ex Regula S. RUUILint E a Rufino reddita Gratianus non uno in loco Decreta collegit tamquam
ex octava Synodo: quod arguit in ea vel approbatam fuisse, vel insertam. E Regulas. Audi i multa item excerpsit, & in Caussam XII. & in alias transtulit. Adde, videri probatam a Gelasio, ubi approbat opuscula S. Augustini, inter quae Regula numeraturrvi in Controuersia cum Casinens bus coram Pio IV. fuit allegature. Quod pro Regula S. Baslij valere quoque potest, cuius opuscula probantur ab eodem Getaso. Regulam S. Benedictι,manu ipsius scriptam legisse, laudasse,confirmasse in Synodo quadam S.Gr gorium Papam, traditur a Casinentibus, ex quodam priuilegio monasterii Sublaeensis. Eundem approbasse visus est, Eua discretioni racipuam es Iermora luculentam vocaint. a Memi.
83쪽
Meminit eiusdem Honorius I u. in Deeletalibus de statu monachorum. Trium simul v. PMdu Augustini, Benedicti mentio fit ab Innocetio II. ιu e. Perviciosam in Deeret M. R gulae quartari scilicet S. Francisi, quamuis approbatio facta per diploma ab Honorio III. non inueniatur in Iure; tamen eius mentio est in constitutione Nicolai III. in libro se to Decretalium, & clementis V. in Clementinis. Itaque Regula nostra, licet nulla de ea sit in Iure canonico mentio quia recentior est illo tam en aeque probata est a Sede Arestolica, atque illae quattuor; si non magis: quoniam a multis Pontificibus, aequalis auctoritatis cum illis antiqui 1, probata eti & confirmata, prauia consultatione, re bene per pensa,vestis expressis,ct insuper core mendata luculenter. Paulus III.attestatur eam Ea febris confliis ci canonicu Patrum sanctiombin, Iulius III .Euangeliea veritati G SS. Pagram sanctioni ule conformem. Solent quidam sciscitari ex nobis, virum ex Regula uiuamus, an ex Constitutionibus.
Quae distinctio est usitata Iurisperitis, qui vident plerosque ordines sub aliqua ex qua tuor approbatis Regulis militare, quosdam vero proprijs Constitutionibus pro Regulas ea diripi quemadmodum de Cariusianis S alijydixi πus. Huic quaestioni sic opinor respon-rui ' dendum; Viuere nos tum ex Regula ab Apostolica Sede probata, tum ea nostris Consi tutionibus, quae breuitatem Regulet suppleuerunt; quia & his S illa regimur in diuino
famulam. Hactenus de prima parte Iuris nostri scripti,cui Regulae nomen conuenit. II. Secunda pars nostri Iuris scripti est liber Conini utionum, quas B. Ignatius, iussu Ponistificis aliorum ordinum exemplo , rationeque suadente scripsit accuratissimo studio.& multis precibus ac lacrymis diuinum lumen exposcens. Has ante mortem ex Hispanico sermone Latinas factas in Societatem uniuersam tamquam in experimentum misit; post mortem prima generalis nostra Congregatio probauit ι tum Pontifices Maximi Gregorius XIII. Gregorius XIV. & nouissime Paulus V. nominatim confirmauerunt.
Nomine verti Constitutionum Noviiij doceantur intelligi librum illum, qui tria contianet ; primo Examen, quod Constitutionibus praemittitur tamquam praeambulum, & le gendum traditur ijs qui Societatem ingrediuntur; deinde constitutiones ipsas in decem partes distributas; postremo Declararienta, quae tamquam scholia Constitutionibus adisrunguntur. Hae non minorem habent auctoritatem Constititutionibus, sed aequalem ut dicitur in prooemio: proinde sub nomine Costitutionum allegantur, quia scriptae sum aB. Ignatio: quemadmodum liquido patet ex actis primae Congregationis geneneralis. ubi versio Latina, ex autographo B. Ignatij Hispanteo recognita, probatur, & edi iube. tur ,anno Is s8. die Io. septembris. Hle, quod institutae disputationi congruit dico primum, eas numero multitudinis Regulas appelIari posse; & nonnumquam a maioribus nostris appellatas hoc nomine. Pesse dici, ratio duplex manifesto docet. Prior est ex eo. quod Regulae nomen apte conuenit Legibus, vitupra probatum est. At ex Isidoro &Gratiano Lex non est aliud quam Constitutio scripta. od patet etiam in toto.Titulo De Constitutionibus, quasi dicatur,De Iestibus ecclesiasticis r ubi Glossa docet agi de I re scripto. Quom ob rem tum nostrς Constitutiones non snt nisi scriptae leges, quibus vinniuersus ordo regitur,vi quaeuis Respublica & ciuitas legibus suis, tendum est, Regulas dici posse.Ratio posterior est,quia Regulet definitiones omnes a Gratiano collectae quod
recte ducat, nee ahsu do aliorsum trahat, quod regat, quod normam reti e vineaedi nabeat, quod
diffortum prauum ue eorrigat & si quae sunt aliae, faeilla ad Constitutiones accommoda tur. quae in primae Regulae subsidium S deela rationem scriptae sunt. Quam ob caussam. vi tradit Ioannes de Indagine,Theologus Cari an ,Statuta Cariusianorum Pontifices appellarunt Regulas. Voeitatas vero Regulas, planum est ea decreto LXXVI. secundae Congregationis, ubi habentur haec verba: Regula genreales, qua incipiunt Summa sapier tia, integra re eruentin. Est autem sermo de Summario Constitntionum, quod Κula dis uniuscuiusque mensis legitur in mensa. Dico deinde hune librum non esse librum Regularum, quem commentari cupimi, si quia communiter ille Constitutionum liber dicitur, hic vero Regulas alias continet, pr et Summarium Constitutionum.
III. Tertia pars scripti Iuris complectitur congregationum generalium leges a quet cinn
84쪽
fiunt in Congregatione, vocamur a maioribus nostris Decreta, quia decernendo fiunt. Cum ero vulgantur. ut ad omnium notitiam perueniant, ea Decreta quae debent ab omnibus obseruari, Coones nominamur: quia tamquam leges omnibus imponuntur. Com ergo probatum sit idem esse plane Canonem S Regulam, quis non videt & R gvia, potuisse nuncupari r Verum obtinuit usus, ut Graeco vocabulo Canones dicantur,
non Regulae Latino. Propterea paret librum Regularum , quem interpretaturi sumus. non esse librum Canonum qui eduntur a ongregationibus, sed aliarum quarumdam Regularum, de quibus mox agendum. Hic obiter pro iuuenibus ouitiorum Magistris largero, non esse ullam arIc uiae notam in hac appellatione Canonum; licet ea vox cecumenicis Cocliijs vittata sit. Nam Patres primi nostri ordinis qui eam usurpaverunt, id humili ae religiosa imitatione, pioque assectu secerunt; rati se recte facturos, si vocabulis saerarum Synodorum in re siniti uterentur: prssertim quod Caηon, ut saepe dictum est. non aliud sonet nisi Regulam. Quod si non licuit id verbum ad res nostras transferre,quia Synodis sit in vis r neque licebit Decretum dicere,quia vox haee Tride tino Concilio est usitatar neque ulli ordini Religiosorum suas leges licitum erit appetilare conmixtionis; quoniam Pontificis leges scriptae, tum in libris Decretalium,ium int ipsis Pontificijs diplomatibus, quq sinpulis diebus emanant in vulgus, Garmimiones v citantur. Sed spero fore, ut nemini posihac dubitatio de hac re veniat in mentem,quanis do Paulus V. in diplostate confirmatorio societatis, Canones quoque nostros & Deo creta probat, haec ipsa vocabula usurpans. Quarta pars scripti Iuris nostri habet librum Regularum, quem nunc manibus & eogiis ratione veri. Hic tria penera Rugularum continet, a quibus inscriptionem accepit.PH-πς Regulet Sinnmarij d icuntur,esque omnes e libro Constitutionum exscriptet sunt & in summulam collecte, quς Summarium dicitur. Secundo loco sunt Regula, quet dicuntur Commanest has ego Comuentarijs alieticis allustrare instituo pro meo virili. Tettium genus Regularum, quq hoc libro comprehenduntur, est earum quq no omnes obligant, ut alia duo priora,sed particulares personas, quae illa munera & ossicia administrant. Hae sunt Regulae Superiorum, qui Societarem sub Praeposito generali gubernant; Sacerdo tum Concionatorum,. .ditu , cqui, & alioru Coadiutorum, qui aliquod publicum os 'ι ficium Gerrent. In ordine Pra Horam squi prster S. Augustini Regulam quam prois 'fitentur, habent Constitutiones cum Declarationibus & Decreta Capitulorum geneia taliumὶ exstat etiam liber De instructione Ossicialium, ab Humberto Generali V. con
seriptus: cui plane respondent nostrae Regulet ossiciorum postremi generis. Quet appellatio placuit quoque Cleri u regularibus S. Pauli; qui similes ordinationes, quibus in suis ossi eij, Administii & Gubernatores ordinis diriguntur, Regulas appellauerunt. V
eum non amplius licet nee de re, nec de nomine huius libri Regularum dubitare. post Pauli V. confirmationem. In qua praeter cetera monet, ne quis machinetur aliquid contra Societaris Instumum, Constamiones. Pureta , Canones, Regula , Ordiis sationes. Nam Instituti nomine formulam seu Regulam videtur intellexiste: Coiluxu ues suo libro continentura Decreta sunt Congregationum generalium definitiones: Caia nexus sunt earumdem Decreta, quq vulpanturi ordinationes a Praepositis generalibus emanant. Itaque superest ut per Regulas Fontifex hunc librum intellexeriti qua nominatione probare ilium atque connrmare putandus est. Sic fere Nigromvi initio suorum
p. IV. Reguia communes Societatis Iestu.
I. cInguli praefinitum sibi tempus suae eonscientiae bis quotidie examinandae,ora-otion meditationi lectioni ue impendant.cum omni diligentia in Domino. II. Omnes quotidie Sacro decenter intersnt.& concionem lectionemve sacram, ita
in templo nostro habebitur, audiant. III. Singuli statuto die, & assignato sibi Con- ario eoateantur, & non freti, sine Superioris facultate. Iv. omnes qui professi I a aut
85쪽
aut formati Coadiutores non senil bis in anno sua vota renovabunt, pra missa conses sone generalit quo tempore rationem suae conscientiae reddent , S quoties etiam Superiori visum fuerit,iuxta morem Societatis.V.In Abstinentia sextae set Societatis consuetudo seruetur. VI. Nullus mortificationem publice faciat, nec conci ne tur. nis Superiore approbante. VII. Nemo pecuniam apud se habeat; apud alium vero nec pecuniam,nec quidquam aliud. VIII. Libros nemo habeat sine facultate : in iis vero, quibus uti licet. nec scribat quidquam , nec notam ullam iπprimat. IX. Nemo rem ullam ex domo,vel ex alterius cubiculo libi usurpet,aut ab externo, quouis nodo, sibi aut alij a
ripiat , sne Superioris licentia.
X. Ad maiorem unionem eorum qui in Societate vivunt,maiusque auxilium eorum
apud quos habitant, singuli addiscant eius regionis linguam, in qua resident; nisi forte ipsorum natiua illic esset utilior: salua tamen Latini sei monis lege in ijs qui litteris dant operam. XI. Nullus ita cubiculum suum claudat, quin aperiri extrinsecus possit, aut arcam seu quidquam aliud habeat obseratum, absque Superioris facultate. XII. Aperta senestra nemo noctu dormiat, nec sine indusio aut non cc opertus. XIII. Nemo cubiculo egrediatur nis decenter hesitus. XIV. Nemo eorum, qui ad domestica ministeria admittuntur,aut legere discat aut scribere; aut s aliquid scit, plus litterarum addiccatalec quisquam eum doceat.sne Praeposti generalis facultate i sed satis eis erit sancta cum smplieitate & hun ilitate Christo Domino nostro seruire. XV. Signo campanae. costitutis horis,audito omnes statim,vel imperfecta littera relicta ad id,ad quod vocatur, se conserant. XVI. Vt consulatur valetudini, nemo extra consueta tempora bibat, nee extra domum cibum sumat absque facultate Superioris. XVII. Qui math se habere praeter solitum senserit, id Infirmario . vel Praefecto sanitatis, aut Superiori reserat. Nereo vero medicina ullam accipiat, aut medicum et that vel consulat, nisi approbate Superi te. XVIlI. Singuli, etiamsi sacerdotes sint, cum primum surgunt, lectum operiant, eumque & reliqua componam hora consueta, & scopia cubiculum verrant, tertio saltem quoquoe die ; exceptis ijs qui ob occupationes maioris inementi aut valetudinis eatissa. iudicio Superioris subleuandi sunt. XIX. Mundities quae & ad valetudinem S ad indificationem confert,cmnibus curet si, tam circa seipsos,quam circa alia omnia. XX. Qui grauem tentationem alicuius nouerit, Superiorem admoneat, ut ei ipse, pro paterna in suos cura ac prouidentia . conuenienti remedio posit occurrere. XXI. Quet a Superioribus circa administrationem agenda sunt, nemo curiosὸ ab aliis exquirat,aut coniectura faciendo de ijs sermone misceat; sed unusquisque sibi ae muneri suo attendes, quidquid de se atque alijs constimendum erit, tamquam de manu Dei e pectet. XXII. Omnes caput aperiat suis Superioribus,& saeerdotibus ij qui sacerdotes non sunt; discipuli etiam suis praeceptoribus. Unusquisque autem Superiores alloqua tur magna cum reuerentia: is vero,que Superior alloquitur ant reprehendit,humiliter &sne interpellatione audiat. XXIII. Si eui a Superiore denegatum aliquid fuerit alium Superiorem ne audeat super ea re,quin et aperiat quid sbi ab alio fuerit responsum , Sequas ob caussas negatum. X IV. Cui fuerit alicuius rei cura commisiaci impedime tum aliquod interuenerit, maturε admoneat aliquem e Superioribus, ut prouideat. XXV. Nemo cum ex uno loco in alium proficiscitur,quidquam secum asportet,sine is cultate Superioris. XXVI. Extra tempora recreationi assignata, hac ratione silentium seritandum est. vi nemo loquatur,nisi obiter 8t perpaucis, aut de rebus necessariis, prinsertim in Ecclesia, Sacristia & Relictorio: in Missa verb,concione,mensa,lectionibus de
disputationibus, si quid priuatim necesse erit, breuissime di submissa voce suggeratur. ΣXVII. Nemo prater eos qui a Superiore deputati fuerint,loquatur cum ijs qui in prima probatione versantur. Excipiuntur tamen usitatae salutationes, quas,cum alij alijs o Gij fiunt, earitas religiosa exigit. IXVIII. mnes demissa voce, ut Religiosos decet, quatur, nullusque cum alio contendat: sed si qua in re nobis est diuersa tintentia eaque videtur manifestanda, rationes modest E 3c cum caritate afferantur,eo animo ut suus v ritati sit locus,non ut in ea re superiores videantur. XXIX. Qui facultate accepta aegros ma
86쪽
eos inuissent, non sollini demissa voce loquantur sed tanta etiam moderatione,ut illis mcis Iesti non sint: atque de ijs agant quae & exhilarate & consolari aegroto . circumstantesque aedifieate in Domino possint. XXX. Caveant sibi omnes ab illo affectu, quo aliae de alijs nationibus sinistre semiare aut loqui solent: cuin potitis S bene sentiani,& peculiari aflectu diuersas a sua nati res prosequantur in Domino; ae proinde nemo bella, cistentionesve inter Christianos Principes in colloquium inducat. XXXI. Nemo prater eos, quibus per Superiorem Iicet quidquam alijs iubeat alic sue reprehendat. XXXII. In alterius ossicium nemo se ingerat;in locum verb alieno minisserio deputatum nullus ingrediatur, sine facultate Suis rerioris, aut Prasccti illius loci. in. rςbus necesIax s. XXXIII. Nemo in alienum eu-iculum ingrediatur. sine generali aut speciala Superioris facultate ; quod si aliquis intus si, non prius aperiat ostium quam post pulsum audiat, Ingredere, & tamdiu aperta si ianua , quamdiu intus na fuerint. A XXiV. Vt ea, quae Religiosox decet , grauitas & modestia retineatur, nemo alium etiam IDco tangat. Praeterquam
in sgnum caritatis amplexando, ctim quis aut abit aut redit peregre. XXXV. Nemodum mensa accurebit, curquam ex nusiris, praeterquam ei Superiori, qui pretest toti D mui aut colligio, caput aperiat; Scurn aliquid in mensa cuiquam deest, is qui illi assidet, admoneat eurn qui ministrat. XXXVI. Domi nemo loquatur cum externis. aut alios ad id vocet, sine facultate generali aut particulari Superioris. XXXVII. Nemo cuiusquam externi ad domesticum, aut domestici ad externum mandata deserat aut litteras, inscio Superiore; saecularea autem rumores, qui foris audiuntur, ne temerect sine fruet v nairemur. X VIlI. Neir o quae dou i sci a vel agenda sunt externis re ferat, rus Superiori id prcbari irielligat. Constitutiones velo, alio sue huiusmodi libi os aut scripta,quibus Societatis instituturr vel priuilegia continentur, non nisi ex Superioris expresso consensu, ijs communicet. XIXὶX. Nemo criptas dabit aut minet euiquam externo vel domestico inst i uci ione, spirituales aut meditationes; nec exercitia spiritu
Ea Societatis alicui coae municabit, nisi a Superiore id approbetur. XL. Nemo ab externis consilium petar, sine facultate Superioris. XLI. Nemo cuiusquam negotis,etiam pij sne facultate Superioris, curam sulcipiat, nee ad id operam
suam promittat,aut se propensum csendat. Saeculania vero negotia vi quae sunt a nostro ins ituto aliena,& vehementer a sputiualibus auocant, multo magis auersari conuenit. XLΠ. omnes pro ratione sui gradus, data comae oda occasone, enitantur piis colloquiis proximum ad meliora pronouere,& cesilio atq; exhortatione ad bona opera prς-
sertim ad Confessionem excitare. XLI I. Nullus domo egrediatur, nisi quando,& cum quo socio, Superiori visum fuerit. XLIV. Cum quis facultatem a Superiore petit alia quo eundi, smul etiam aperiat, oub S cuius rei caussa ire velit; praesertim si Praelatus aut alius vir primarius conueniemus str eademque die reserat eidem, quid egerit, sicuti ipsum velle intelliget,& res postulauerit. XLV. Ingressuri egressurive domo tintinnatabulum nec vehere entius nec crebrius pulsent. quam par est. Nemo autem nisi consu ta domus ianua egrediatur vel ingrediatur. XLVI. Qui domo egrediuntur, signabunt sua nomina,quae prope ossium dc mus in tabula descripta sunt,& admonebunt janitorem quo sint profecturi. XLVII. Omnes ante noctem, qui soris hunt, se domum recipiant, nec egrediantur ante lucem, sine facultate Praepositi vel Rectoris. XLVIII. Cum quis iter faciens transi per locum,ubi Domus aut Collegium Societatis sit,ad aliud hospitium ne diuertat; eiusque, qui illic praest, obedientie subsit in omnibus, sicut & reliqui qui in eadem Domo uel Collegio commorantur. Quod si quis etiam ad negotia tractanoa v nerirsa non nisi ex eiuscem consilio ac directione tractabit. XLIX. Singuli has Regulas,& ossiciorum suorum habeant atque intelligant,sibique faciant familiares, ac earum memoriam mensibus sngulis, eis legendis vel audiendis renouent: qui tamen peculiaria ministeria Coadiutorum obeunt, eas, quae ad ipsoriam ossicia pertinent, singulis
Regulas hasce communes commentarijs asceticis,& quidem pereruditis, Iul- N
87쪽
Iron o Genuensis illustrauit. Historiam Societatis Iesu Nicativi oriandrem & Francisi Saechmm eleganti stilo scripserunt. Catalogus Scriptorum illustrium a Petro Risu inneira concinnatus, di ab Andrea Scholis auctus; ut & catalogus Prouinciarum, D Omo. rum ac Collegiorum eiuldem Societati , in omnium sunt manibus.
RAuennae, in AEmilia, Marparua virgo, sanctitate, miraculis & dono prophetiae cI ra, Congregationem presbyterorum instituit, sub nomine Fini Iesi, quae adhue v, get, non inde egressa. Meminerunt eius Franciscus Turrianus, Paulus Morigia ordinis Iesuatorum,& Basilius Serenus Canoniens regularis Lateranensis, qui tradit iunisse ad eius erect ionem Seraphinum Firmanum Canonicum regularem. obtinuisse facultatem profitendi mulio phst Pio IV. prodit Carolus a Tapia Iurisconsultus. Ita Nigronus in Commentarijs ad Regulas communes Soe. Iesu, Tituli partieula 3. cap.2D. Barbosa Iuris eccle lib. 3. cap.4 I. dicit dictam Margaritam scuius vita exstat in Amctario tom. . Surijὶ in Congregationis istius institutione usam tuisse ministerio duorum piorum saeerdotum urbis Rauennensis, videlicet Leonis & mrommi. Habet autem haec C lericorum regularium familia Priorem Generalem, quem annis singulis eligunt: & g stant habitum clericalem,qualem sere Presbyteri Soc. Iesu; sed pileo utuntur prorsus I iundo ivt idem Barbosa tradit. Maurolicus in Oceano Religionum lib.3. dieit eos non tantum Rauennae, sed di Romae, itemque in Tuscia habere sva domieilia. Vt ad Margaritam virginem vitae innocentia ac sanctitate suo aeuo celeberrimam reis a Ios. deat oratio, ea in Domino obdormiuit die ao.Februarij. anno Christi quinto supra mi, Iesimum quingentesimum: vi Hieronymus Rubeus libro 3. De gestis Rauennatum reis fert lex quo sua hausit Iacobus Mosander, tomi septimi Suriani concinnator. De eiusdem Margarin vita commentarium scripsit Seraphinus Firmanu Canonicus regularis
88쪽
Oreolrogresses re status Clericorum Som cenorum.
Lericorum Somastae Congregationem Hier 17- mritiemia vere cule M anus j patritius Venetus. Clemente VII. Pontifice, excitauit.
Huic a Somasa, pago seu municipio inter Bergomu & Mediolanum Gio ubi primum illius fundamenta sunt iacta, nomen est .Eidem familiae nondum professae Isqo. Paulus III. concessit facultatem eligendi Suis periorem ex ijs qui Hospitalibus& orphanotrophijs inseruiunt,& statuendi Decreta pro locorum oportunitate. Post modiam Ioa es Petri Grafa,unus ex Theatinorum fundatoribus, cum ess et Cardinalis, Congregationem S mascensem eum Theatina uniendam curauit; litteris Romae die 8. Nouembris i s 6. scriptis.Sed idem ipse ad summum Pontificatum assumptus.& Paulus IV. dictus,Somasi censem Congregationem a Theatina leparauit,& pristinum tantummodo institutum se uare praecepit: ut in eius Constitutione die I 3.NCuembris I ss s. data legitur. Cum a rem fiuctuosis incrementis haec Cogregatio adolescere ccepisset, eam Pisia V. in Religi num numerum cooptauit, & sub Remia S. Augustini militare iussit, concedens facult tem emittenditria solemnia vota; di congregationi imposuit nomen curi rem res iarium S. Maioli ni persu seu Gm secat ut in eius Constitutione xsε8. die si Decembris data legitur. Anno proxime sequenti Is ε'. die 28. Aprilis,qui SS. Petro Martyri & C tharinae Senens sacer est, primi Patres solemni ritu professionis vota nuncuparunt.Idem Pius V., concessit,ut Praepostus generalis non teneatur Papiae residere, sed ut loca Con- .gregationis perlustret, & ubi oportunitas videbitur,moretur. Congregationis bona Si tus V. iurisdictione S potestate ordinariorum Is 8 s. exemit. Priuilegia, Constituti nes & Statuta Clemens VIII. Is 9 . & Paulus V. Iso . confirmarunt. Utuntur huius Congrepationis clerici habitu smili habitui Societatis Iesu. labent Prouincias quattuor. videlicet Reminam, Venet m, Medistimnsem S Uallicam; itemque Praepostum gener Iem ad triennium. Habitant Romae ad S. Blafium in monte Citorio. De hoc ordine
agunt Paulus Morigia lib. I. cap. 68. De origine Religionum, Siluester Maurolieus in oceano Religionum lib. s. Andreas Stella & Augustinus Turtura invita Hieronymi AE miliani: qui quidem obiii Somalas VI.Idus Febravrij,anno millesimo quingentesmo Is 37. tricesimo septimo, aetatis suae quinquagesimo sexto. Sic serE Augustinus Barbosia lib. i.
Iuris ecclesiastici cap.4 I. Maurolicus libro citato tradit,anno Ir3 I. in Italia annonae caritate grauiter labor
tum fuisse, ob bella inter Hispanos & Gallos multis annis gesta: atque inde factum, ut multi,praesertim orphani fame perirent. Quibus in unum colligedis, alendis N instruem dis . Emi Iurein, vir nobilitate,opibus di prudentia apud venetos clarus, post varias functiones pro patria obitas,totum se tradidit; hortante in primis Io.Petro cara , paulo ante laudato, qui tunc Venet ijs cum suis socijs agebat. Huius piissimi instituti fama cum ad Franciscum II. Ueritam,Ducem Mediolanensem, perlata esset, illud ipsum mirifice pro-
89쪽
moui .domicilium ad pauperes orphanos Mediolani excipiendos, & annuos aensis ad eosdem ex publico aerario alendos attribuit. Ita Maurolicus. Ioannes Bap. Castaldus, in vita B. Caietani Thiemei. asserit Somascenos 1 die 9.-uembris, anni 1346. usque ad I 3. diem Decembris, anni 1 s36. sub Theatinorum tegi
mine vixisse. Has consonant ea, quae paulo ante ex Barbola retulimus.
Cap. II. Paulus III. Congregationem Clericorum Somaste
η-ii T Aulus Papa III. ad perpetuam rei memoriam. Pro parte dilectorum filiorum, uniato . t uersorum pauperum Orphanorum s. Mariae Magdalenae, in suburbio S. Leonardi Bergommμ. εἰ Mediolanctio, ComosisIouens, Papinisse.Trixum & Veronensu, ciuisatum
a dioecesum,Hestatalinm Reeo ectaνum nuncupatorum. ac tam ecclesiasticarum quam
siecularium personarum in eis deseruientium. nobis nuper exhibita petitio continebat, quod cum alias quondam Heronymis Muri, civis Venetiarum, plures pauperes orpha. nos, propter bellorum in Italia urgentium tristes euentus & famem urgentem, passim derelictos vagari videret, idem Hieronymus denotionis femore & pietate motus praediactum Hospitale S. Mariae Magdalenae incohauis r & deinde Hospitale praedinum, tam
propter ciuium in ciuitate Bergonens degentium feruentem caritatem ,quam prouidam directionem S salubre regimen praedicti Hieronymi, in tantum auctore Domino ere
uit ut idem Hieronymus ad alia hospitalia in alijs Italiae partibus instituenda animum applicariti ita quod tam in Mediolanensi quam Comensi S aliis eluitatibus ae dioecembus praedictis similia, & in quibusdam ex eis madierum creuertitarum Hospitalia , dicto Hieronymo di nonnullis alijs mediantibus, erecta fuerint. Vnde Hospitalia ipsa de b no in melius perducuntur in dies, eorum numerus avgetur. Se augeri speratur. Et sicut eadem expolitio subiungebat, si in eisdem Hospitalibus, quet per dictos Clericos dcla, cos insimul gubernari consueuerunt, unus Superior vel caput, qui inibi pro tempore seruientes congregari facere, di de loco ad locuo mutare valeret.existeret, Hospitaliaq; ipsa aliquibus praerogatiuis decorarentur. profecto salubri ipsus Hospitalis, & itIi de mutentium praedictorum directioni & quieti plurimum eonsulemur, ae in illis degentes pauperes huiusmodi & melius gubernarentur S pertractarentur, dicta que personae in eo conseverentur,& ad solita seruitia inuitarentur. Quare pro ipsorum pauperum & d seruientium personarum parte nobis fuit humiliter supplicatum, ut in prae missi1 oportun prouidere de re ignitate Apostolica dignaremur. Nos igitur,qui caritatis opera ubique exerceri sinceris desideramus affectibus. quemis libet ex pauperibus personis praedictis a qui suis excommunicationis sentent ijs, Acc. absoluentes, huiusmodi suptilitationibus inclinari, auctoritate Apostolica, tenore pri sentium eisdem Hospitalibus, quhd pauperes di personae in eis pro tempore degentes di deseruientes unam ex personis inibi deserisentibus huiusmodi ecclesiasticam vel si
Cularem,inter eos Superiorem vel caput,quae ipsos congregari facere, aede loco ad I cum mutare, εἰ quaecumque Statuta S ordinationes. licita Be honesta, ac sacris ea non hus non contraria, ndere. ipsaque Statuta, uoties ei videbitur, mutare ac de nouo sta tuere possit,eligeret nee non sacerdotes eisdem pauperibus pro tempore desentientes,
Horas canonicas, diurnas pariter & nocturnas, Missas & alia diuina Ossicia, secundum ritum & morem & usum S. Romanae Eeclesiae, etiam nouissimε editum, dicere & re tare t ipsosque pauperes,ae omnes x singulos in dictis Hospitalibus deseruientes dumtaxat leorum confessionibus ditisenter auditiu ab eorum omnibus di singulis peceatis. casibus, criminibus, excessibus & delictis, 1 quibus locorum ordinarii adsoluere eo
sueuerunt, absolvere,ac pro commissis paenitentiam salutarem iniungere. libere Se lieita valeant, perpetuo concedimus &indulgemni. Quocirca venerabilibus fratribus nostris
Casina intim de PV-UEpiscopis per Apostolica seripta mandamus, quatenus, ipsi
90쪽
ipsi vel duo aut unus eorum , per se vel per alium seu alios, auctoritate nostra faciant Iraesentes litteras,& in eis contenta quaecumque. plenum effectum sortiri, ac inuiolab, iter observari a illi sque pauperes. sacerdotes praedictos ae omnes & singulos alios, quos quomodolibet concernunt, pacifice frui ac gaudere, iuxta praesentium continentiam &tenorem : non per mittente, quemquam contra illorum tenorem modo aliquo molestari, impediri aut inquietari; contradictores per censuram ecclesiasticam appellatione postposita compescendo.Non Oh stantibus Sc. Datum Romae apud S. Marcum, anno Incarnationis Dominicae IsM. Nonis Iunij, pontificatus nostri anno sexto.
p. ii I. Pius V. Papa Som cenis dat ecclesiam S. Maioli Papiensis, ει tribus zotis rebgiosis ipsos adpringit.
Ius Papa v. ad perpetuam rei memoriam. Iniunctum nobis desuper Apostolicae ser Bullati I. Di tutis offetum digne peragere credimus, si ad ea per quae Congregationes, praesedi'
liuor lanονώm causia insit utar, facilius stabiliri S nimius conseruari valeant, consi derationis aciem exiendaπus. Sane exponi nobis nuper fecerunt dilecti filii .sacerdotes,
clerici S laici Congregationis loci de so Mascsa, Mediolanensis dioecesis, dudum canonice institutae, quod alias sel. rec. Paulin Papa Tenim praedecesssor noster, Congregationi praedictae cui'ue Biero UM fimilianm,olim patricius Venetus, vir eximia pi tate insignis, Spiritu sancto,ut pie creditur, affatus, omnibus sa culi curis posthabitis, iniistium antea dederat, quareque multi illius exeπplo adducti amplexi fuerant, & in Dia res, Mediolanensi, Ferrariensi, aliisque Italiae ciuitatibus & urbibus acciti illam dilata. aerant in caput sibi eligendi. Constitutionemondendi facultatem concessit, eamque ab Oidinatiorum superioritate, iurisdictione S potestate exemit, ac tam ille quam deinde lae memoris Pim Papa IV. etiam praedecessor noster dictam Congregationem non nuruis alijs priuilegijs&gratijs prosecuti fuerunt: necnon successue dilectus filias nostet ca Eo xv s, tituli S. Praxedis presbyter Cardinalis Eoa oti Mus nuncupatus. sum cienti ad id facultateat asserebat, sussultus, dictae Congregationi ecclesiam S. εωυ PMpienses, olim per monachos Clunianensis ordinis obtineri solitam, certis annuis reditibus illi assignatis, donauit: Nosque postmodum donationem praedictam Apostolica auctois ritate approbauimus: plout in singulis praedecessoru & Caroli Cardinalis pret dictorum patentibus ac nostris litteris desuper eonfectis plenius continetur. Quarum litterarum vigore, pr dicti sacerdotes,clerici& laici ecclesiam praedictam in domum patrimonialem,& iamnuam aliarum ecclesiarum dictet Congregationis ea in pro futuris, Praposso qui inibi resideat. ae una cum aliis deputandis professis, non solum illius sed etiam ali tum ecclesiarum eiusdem Congregationis curam, regimen S administrationem habeat, nec non Prosessis, qui dicto Praeposto reue tertiam N obedientiam pia flent, si hi dei gerunt. Cum autem, scut eadem exposito subnangebat, licet ijdem sacerdotes, elerici relaici religiose admodum vivant, ae praecipue inter alis pietatis opera, Orputnorum in diLeiplina christiana, bonique artibus & litteris, secundum cuiusque ingenii captum, er diendoru,ac nonnullis in locis Seminarioru elericoru curam summo cum studio gerant, ac propterea dubium non sit, quin haec Congregatio perpetuo duratura sit.N ihilo miniis quia plerique illoru,ob professionem non emissam, existimantes se non vere Religiosos ab illa recedui.& ad aliquam religione conuolant; alij pauperes, non habentes titulubeis neficii aut patrimonium, repugnante Concilio Tridentino. ad ordines promoueri nequeunte aut alijs rationibus adducti,aliud vivendi genus eligunt, multi ipsius Cogregationis sacerdotes, clerici & latet, ad firmius stabilienda huiuimodi Congregatione,& ad obviandu hisce & aliis inconuenientibus, tria vota,videlicet paupertatis,castitatis & ob dientiae,emittere summopere desiderant, i ad id nostra Sedisque Apostolicae suffragetoe auctoritas.Quare ijdem sacerdotes,clerici S laici nobis supplicari fecerunt, quatenus illi vota praedicta, in manibus alicuius Praelati ecclesiastici, emittendi licentia concedere,&Κ alias gle