Quaestiones Pindaricae

11쪽

extremis habes aliqu0 dicendi verba jubendi vi praedita.

Post ad ein verba in passivo ad Subjectum relatu ponitur infinitivus. I. 8, 5 λεομαι καλεσαι. N. 4, 35 ιυγγιδ ελκομαι ν τορ νεομηνία θιγεμεν. His verbis cognata sunt ea, quae impediendi significationem habent. P. 4, 33 κώλυεν μεῖναι. N. 4, 33 ξενεπεινερυκε με χεθμος. . I, 23 ελπίδες γονεων παιδος βίαν σχον πειρῶσθαι θλων. I. I, 60 πάντα εξει nεῖν ἀφαιρεῖται μνος. O. 9 78 παραγορεδεο μὴ ταξιουσθαι. D. 229 νικωμενοι rastia νdoες ἀγρυξία δεβενε α ου φίλων νανχίον ελθεῖν. 4 Post verba, quae significant facere aliquem aliquid, mit-isere aliquem in aliquem locum, eligere, accipere aliquem ad

aliquid dar alicui aliquid, et c0gnata ponitur infinitivus ad id significandum, quod facere debet is, quem mittimus, eligimus cet. ut nil verbi objectum in 'nitivi subjeotum sit.

P. 9, 57 χθονος α σαν συντελεγειν δωρήσεται. . 1, 24 λελογχε δε μεμφοιιενοις ἐσλους δωρ κὰπνω νερειν ἀντίον, contra Vituperatore nactus est bonos Viros, qui aquam ad fumum exstinguendum afferantis, ut vulgo hunc locum interpretantur recentiores. Qu0d si Aristarchum sequimur, qui λελογχε impersonaliter p0situm existimat, ut vertendum sit: niis, qui bonos Viro Vituperant, contingit, ut contra fumum aquam ferantis, tum ad Xempla pag. hic locus est referendus. P. 9 7 νῆκε νιν δεσποιναν, ριζαν ἀπείρου τρίταν οἰκεῖν. . 7, 29 ον ενελα δάμαρτα κομίσαι πορευσαν rigvροιο πομΠαι προς Ἱλον πολιν et fortasse I 6 45 νυν

12쪽

σε λίσσομαι παῖδα θρασυν ε 'Eριβοίας ἀνδρὶ τωδε, ξεῖνον ἀυον οιρίδιον ελεσαι. 0eukh: Xpet an huic viro filium, qui hospitem meum beatum reddat. Sed si ondit sit λίσσομαι cum duplici accusatiV et μοιρίδιον pr0 eo quod est beatum p0situm, qu0 num aliis Xeniplis confirmari possit nescio. Valde probabilis Videtur Berghi correctio νυν σε λίσσομαι παίδα θρασυν ε 'Eoιβοίας ανδρα χόνδε ξεινον

ἀμον, Ιοιρίδιον τελεσαι. ue etiam . referendae sunt constructiones, qualis est 0merica illa δῶκε ξεινήιον εἶν&ι vid. ruge II, 55, 3, 2 l). Rus generis Xempla apud Pindarum haec sunt O. 9, 3 ματρωος δ' εκ λεσσε μιν ἰσω - ριον εμμεν. . , 90 ευθυτομον και θηκεν ἱπποκροτονεμ μεν ὁδόν Viam struXit, quae in p0mpis Apollineis ab quis pulsareturi. . , II αφὰν στασε ελος εμμεν. r. 30Θεμιν Μοῖραι ἀγον ἄλοχον ιο εμμεν. D. O. I, 30. 5 Vorbis quae dandi vel accipiendi n0tionem habent, ad finem significandum, propter quem damus vel accipimus aliquid, additur infinitivus ita, ut initi verbi objeotum idem in finitis objectum Sit. O. 6, 33 ἡ ρωι πορσαίνειν δόμεν βρεφος 3 λάχε τ

misit ei coronam, quam crinibus illiga rot). P. 5, 18 διδοῖτεχειν se δυναρειν et misso objecto N. 10, 26 Μοίσαισιν

Interdum post talia verba variatur structura ita, ut finiti verbi lauetum ad infinitivum dativo casu subaudiendum sit, velut P. 4, 21 ντί-u ὀδυνῶν ωκε χρίεσθαι. P. 2, 7 βουλαὶ μοι πος σε παινεῖν παρεχοντι.

13쪽

Eodem modo passivi verbi subjectum infinitivi objectumost. I. 5, 44 τετείχισιαι πυργος φηλει Ἀρεταῖς ἀναβαίνειν. B00ckli munita est turris, quam XcelSi Virtutibus scen dant. Dissen vero φηλαῖς ἀναβαίνειν c0njungit vertens:

arduis accessu, inacceSSiS.

Interdum ad praecedentem dativum refertur infinitivus, ut dativus illo infinitivi subjectum sit. O. I, 8 θεν μνος

Omnino ad enuntiationem aliquam ita addi 0test infinitivus, ut id significet, qu0 ex illa enuntiatione sequitur,

ubi pedestris orationis Scriptores ous et Utuntur. I. 3 9 εστι - μων θλci μελίσσω μοῖρα, προς εχ/προσυναν ρε γ ῆιορ. . 4, 85 ποθον δ' ενδαιεν ορα, μη να λειπομενον μενειν, ἀλλὰ φρορμακον ευρεσθαι. . 3, 31 ποτίφορον κοσμον λαχες, γλυκυ τι γαρυεμεν. . , 45 Μοῖραι δ' ἀνίσταντ εἱ- εχθρα πελει ὁμογονοις, αἰδωκαλυφαι. Parcae ero VerSantur, si qua simultas intercedit cognatis, pudorem ut 0Suerint, . 00ckli, quem Sequendum en Seo. Neque enim, consideratis praecedentibus eXemplis, e quibus praesertim consimile est Ι. 3 9, omissi0nem vocis 90 nimii duram visum iri arbitror Dissonvertit: arcae secedunt ad pudorem suum occultandum. In qua explicatione, ali0qui perpulchra, offendit καλυφαι pro eo quod est καλυφασγαι 08itum. Fortasse etiam huc adnumerandum est . 1 40 o 'b λαοτριαιναν αρπὰσαιδαριεντα φρενας ἱμερρο χρυσεαισιν ἀν οἷπποις πατον ευρυτίμου ποτὶ δωμα ιδ μεταβῶσαι. ita am0re captus, ut eum in

Jovis domum transportaretis Boeckh Erdinanii do Pindari usu syntactico p. 73 c0njungit μεου μετ&βῶσαι Sed maXime arridet Berghi correctio, μεταβύσαν ibi scribentis. 7 Ad praecedentem aliquam vocem vel sententiam planius explicandam additur infinitivus ceperegeticu .

14쪽

εκ ἔος εχειν ποδα. . 3, 29 δίκ&ς υλτυς, εσλος - ἐσλ0υς)αἰνεῖν. Burgh, cui dubia videtur istiusmodi correpti apud Pindarum, scribit: θνoc iνεῖν). N. 7, 50 θρασυ μοι od', εἰπεῖν, haec mihi audacia est, ut dicam. . , 40 o Dio

εεεελεσμιένον G.9λὴν μὴ σιγ καλυφω et . 6, 23, qui l0cus longior est, quam ut hic ad Scribatur.

8 Cum substantivis ita e0njungitur infinitivus, ut genetivi vicem obtineat P. 9, 104 χρέος ἐγεῖρ&ι ἀοιδαν. . , t

15쪽

ad mirandum . . adeo incredibile, ut id cum admiratio noaccipere nolis, ut interpretor cum Boeckhio. Conferri p0test dictum Pythagorae apud Iambl. Ρr0 tr. p. 324, 360. περ θεῶν μηθεν θαυμαστὴν πίστει Erii mann l. c. p. 70)vertit tam incredibil0, ut miror. unc igitur p0 et diceret nihil se ad mirari eorum, quae dii facerent, quae Sententia num indarida sit, jure dubitari posse videtur. Bergi post cir sv mci in terpungit, ut 000runt jam antiquissimi aliquot ditores, sed tunc satis Huna fit sententia. . 6, 9 εκμαίρει καί νυν

o Argument est Alcimidae gens, conspectu Similis arvis frugiferis, . Ita nim lego, artungium et Bergkium Secutus. ἄγχι ibi pr adjecti v positum. εκμαιροι e0dem modo Sine objecto positum est O. 6, 73, τεκμ aiρει χρν -καστον. In turdum ita cum adjectivis conjungitur infinitivus, ut significet, quem ad finem adjectivi subjecto utatur aliquis.

εν καιροὶ χρον9c ὁ χοονος πολλος ῆν δι&κοίνειν, longum erat te inp0ris patium, in quo discerneres P. 7, 1 κάλλισto νπροοίμιον κρηπῖδ' ἀοιδῶν βαλεσθ' a , pulcherrimum prooemium, quo jactatur fundamentum carminum. r. 108 ενθεῖ κελεD9oc αρειὰν ελεῖν, recta est Via ad Virtutem adipiscendam, vel qua virtutem adipiscaris.

16쪽

ουκ 9νδριαντοποιος hi ἔσχε εργάζεσθαι γ έλματα. 50 ε δῖωει ἱστιον οἴκεις ω σε ἀείδειν. 35 καιένευσέν οἱ πιυς ω σχεπο ξειν κοιτιν ubi abundat illi ut ἔστε. Potu orat enim κέ νενευσεν eum Solo in sinitivo conjungor ut . I, I 4.ωσι cum sinito verbo positum nusquali apud Pindarum invenitur.

II LIρίν cum infinitiv his locis, et Semper quidem

l2 Jubondi vo vetandi significatione absolute usurpatur infinitivus. O. 6, 3 δετρο μεν ibi μεν cum praecedente ορσο conjungit rit mann l. c. p. l). . 4, 2 καὶ μηκετι μακροτεραν σπενδειν αρετὰν Ρ. 8 78 μετρω καταβαίνειν legit Burgh. P. 5, 27 0 P. II, 42. e omni senii sententia huc pertinent). In precibus item abs0lute ponitur infinitivus. Quae constructio ita Xplicanda videtur, ut imperativum δή vel simile qu0ddam verbum omi8Sum Xistimemus. O. 13, 14 ἄνα, κουφοισιν κνευσαι ποσίν. Bergilium Si sequemur, qui ἄν ibi exhortantis esse existimat, hic locus ad praecedentia exempla erit se serendus P. I, 67 ευ τελεί αἰεὶ δε οιαυταν αἶσαν δι&κoi νειν et υμον λογον ἀνθρωπων, utinam VeraX hominum ei in talem sortem civibus t regibus adjudic0t

17쪽

13 ubi Disse περασαί νιν legi voluit. Libri περάσαι habent. Horum igitur exempl0rum nullum omni caret dubitatione. 13 Nominativum cum in initivo uno loc adhibuit indarus. O. 7, 2 εἰπε ιν αυτος ορῶν μαν. X empla, ubi omissum est Subjectum, id pag. 5.14 Qu0modo solus infinitivus, item accusativus cum inf-nitivo conjungitur cum verbis locutionibusque impers0nalibus ita, ut subjecti locum obtineat. O. I, 100 με δε σε σανωσαι κεῖνον χρη Π5 - σε τεπατεῖν, με τε ὁμιλεῖν. O. 2, 46 πρεπε τον Αἰνησιδάμου τυγχανεριεν. O. 6, 28 δεῖ is ἐλθεῖν. O. 8, 4 με χρὴ νοήσαι. O. 3, 4 μ ου χρη aoτυνειν P. 2, 53 με δε ρε c Ἀνφευγειν. 96 is με ὁμιλεῖν P. 3, 2 εἰ χρεων τουτ ενξασθαι. P. 4, 1 χρη σε στῶμεν. 4 ἐμε χρη tr σε φαίνειν ὁλβον. Ρ. 5, 10 τον πρεπε απνειν. . 5, 49 χρη δ' ἀπ Ἀθαναν τεκτον ἀθληταῖσιν ἐμμεν. 7, 44 ἐχρην δε ιν εμμεναι οἰκεῖν M. N. I, 17 ἐν λογοι ἀστων νιν αἰνεῖσθαι χρεων. I. 8, I 6

λοθεν Παρίων ἀνεῖσθαι. O. 8, 33 ην νιν πεπρωμενον ἀμπνευσαι καπνον. I. 8, 35 πεπρωμενον ἐν φερτερον γονον ἄνακτα πατρος τεκεῖν ποντίαν θεον P. 2, 1 ἀδυνατα δ'επος ἐκβαλεῖν κραταιον δολιον σεον. . , 42 1ον ου θεμι- τὴν φενδει θιγεῖν. N. 7, 55 τυχεῖν y ἡ ἀδυνατον P. I, 33 Πρώτα χάρις πομπαῖον ἐλθεῖν ουρον. . , t γεσταιον θνΠελίαν θανεμεν.

I 5 Objecti loco ponitur accusativus cum infinitivo p0Si verba, quae dicendi vel sentiendi notionem habent.

O. 3, 3 φάμεν ἐλθεῖν κυδος. O. 6, 9 Φοίβου γαρ

18쪽

3 Hormannus contra librorum Omnium nuctoritatem πραεεσθω corrigit, quod nullo modo neceSSarium esse exemplis demonstratur, quae p. 5 attuli, ubi quater λΠομ tu eum infinitivo Oristi, bis cum praesentis Conjunctum Vides ελπομαι opinandi ignificatione positum paulo supra legitur.

His exemplis manifesto refutatur L. Schmidi, qui in libro, qui inscribitur Pindar Leben und Dichiung, p. 93 Pindarum infinitivi

subjectum ita omisisse negat.

19쪽

17 fisi cum infinitiv his locis positum si P. 3, III

ελπίδ' χω κλεο εχ ρεσθαι κεν P. 7, 20 νανιὶ νεω κενενδαιμονίαν τὰ καὶ in φερεσθαι. O. I, 10 ενι γλυκυτεοαν κεν ελπομαι κλεῖ ζειν, qui locu memorabilis propter κεν cum futuro infinitivi, quem apud attico Scriptoros cum δεν On-jungi negat Madui Synt. 73, 2.18 His locis infinitivus articulum hab0t O. 2, 5 io τυχεῖν. 9 et λαλαγῆσαι γελων. O. 9, 37 ro λοιδορῆσαι θεοῖ c

20쪽

16τ σιγαν πολλάκις εστὶ ovo; ατον νοῆσαι. N. 8, 44 το σαυτις τεὰν ψυχὰν κομίξαι ου μοι δυνατον ci r. ruge II, 2, 50, 6, 3). Vides infinitivum ubique subjectum esse, X-cepto illo et λαλαγῆσαι θελων. Quam ob rem in dubium vocat illius loci scripturam Erdmann l. c. p. 76. Dignus est qui c0nferatur locus Sophocleus Oed Col. 442 et δούνου ἐγελησαν.