Quaestiones Thucidideae. Dissertatio..

11쪽

4. um partieipium in n0minativo ita p0nitur, ut pr0seet ad anae0luthi naturam aceedat, in verb0rum tructura, quae sit κατα τὰ σημωνομενον, ita quidem ut eripi0r Verbum, qu0 ad participium respieiat eique ace0mm0datum Sit, Vel antecessisse putet, Vel in iis, quae Sequuntur, addere sibi prop0suerit, pro quo aliud dicendi genus struetura, quae proprie e regula ei adhibenda erat, OmiSSa Surpatur; aecedit, quod aut pro meti0ne electa Saepe facile alia, quae illi respondeat, cogitari p0teSt, in qua noti primaria in n0minativo posita sit, Velut pr formula ην iacti os fortasse diei potest πάντες βοων, aut quod nominativus qu0damm0do accurate et definite circumseripta notione caret. Huc non referendi suntl0ei, de quibus dixit 0pp de loci huc. p. 107. - De Verbis, quae Sequuntur IV. 73 4 V. 1. 2 jam supra X- posuimus. Alii autem l0ei a P0ppo illi tractati inter illaeXempla referenda sunt, quibus subjeetum e0njunctioni praemi SSum non ad Verbum enuntiati primarii, Sed Secundarii, qu0 pendet ex illa c0njunctione, respicit, qui USUS raro adhibetur, ad quem illustrandum P0ppo et Classenius asserunt III 4.-5 1 V. 28. 1 f. VII. 32. 1 οἱ ποε εις

οἰχομενοι ἐς ας πολεις, ἐπειδὴ ἔπεισαν, ὁ Νικίας πεμπε etc.,

ubi ποεσβεις cum e0njuncti0ne, quae Si ἐπιιβηὶ, 0njungatur portere Videtur).A. 0nnullis locis, quibus aliquid per periphra8ineXprimitur, struetur in ea circumlocuti0ne vocabulo, quod ad aliquam rem circumseribendam adhibetur, aut notioni, quae circumscribitur, ace0mm0dari solet. a. Genitivum vel aecusativum p0situm Sse XSpecta-

l Huc 0 refero I. 8. 1 γεωσθεντες τῆ σκευὴ των πλων SuνTεθαμμενηὶ, quum ξυναθαμμέν 1 ad 4 σκευὴ, quod cum genitivo τῶνΟΠλων quasi unam notionem efficit, referri nihil miri neque quicquam offensionis habeat, ita ut causa nulla est, cur praeferendiu

12쪽

α. I. 110 τα των 'Eλλήνων πραγματα ἐφθαρη ἔξ δεηπεολμήσαντα, ubi in Verbi τα πραγμαr maxime de per80-nis cogitatur, ita ut sensus exsistet Graeci 0rumque inceptum, quare etiam participium πολε/ι σαντα pro πολεμη - σαντων, Satis miro modo, Sequitur.

β. Apud infinitivum nominativum participii pro geniti V Vel accusativo, qui requirebatur, p08itum reperimus

b. Saepius ita nominativus pro genitivo absoluto, ut videtur, exstat ).

a. f. IV. 23. 2 et περὶ Πολον υπὸ ἀμφοτερων κατὰ κρατος ἐπολεμειτο, Ἀθηναῖοι την νῆσον περιπλεοντες, δελοποννησιοι δε ἐν τῆ ηπειρω στρατοπεδευόμενοι es. Opp0 p.

109 quasi antecessisset ἀμφοτεροι ἐπολέμουν. - . 70 ηξυνοδος ἐν 'Aoγεῖοι ἐντονως καὶ ρrct χωρουντες, Λακεδαιμο θνιοι δε βραδέως καὶ π αυλητων νομον, ubi participiis idem c0ntinetur, qu0 enuntiato primario, Sed ita, ut quod enuntiatum primarium exprimit, in participiis accuratius defi-

proprie scribendum fuisse oppo dicit p. 108); sed non jure nam in orationem acerbissimam Plataeensium, quorum in Lacedaemonios et Thebanos offensa est voluntas, cadit lataeenses ita loqui, ut fieri posse dicant, ut ipsi hebanis insessissimi iis ἄριν φέρειν debere cogitentur. - Verbum καθιστωμεθα non u8Sivo Sensu, Sed mediati accipiendum esse Classenius jure annotat, ita ut hujus loci sensus sit metuimus, ne, ut aliis te Thebanis gratum faciamus, ad sententiam jam dictam accedamus).

13쪽

nitum et in partes suas distributum n0biscum communicetur. es. VI. 1. 3). - B0elim. 0nfert cum hoc loco Her. Heli. 2. 2 3 οἰμωγ, - ἐς si διῆκεν, ὁ δεερος τε ἔ τερωπαοαγγέλλων - es Her. VIII. 4. - sugh ad Eur. Herael. 39. . Hel 289). - Neque hic praetermitti debent verba, quae leguntur Ι. 137 4 δῆλον ἡ γραφη τιοηπιστοκλῆς ἐκω. - Tum in parentheSi pergitur γραφα cet , quaSi πίστειλεν ο Θηγιιστοκλῆς pro ἐδήλου anteee8sisset '. '. Ita antecedit n0minativus participii IV. 40 m- στουντες, quRSi Sequeretur meliora ed0eti sunt aut simile quid, pr qua ap0d08 laetum ipsum Statim narratum reperimus. - Similis struetur invenitur VIII 30 3 αἱ iis

νῆες χειμασθεῖσαι, καὶ αἱ μεν Arrio λαβομεναι καὶ στερον παλιν ἐλθουσαι ἐς Μιλητον, αἱ δε ἐς ν Ελλ Oolis διασωθεῖσαι Βυζαντων α purru αν, ubi in priori membro αἱ μεν

ξλον λαβόμεναι praedicatum desideramus; qu0 enuntiatum constructum est, quasi alteri membro, qu0disequitur, verbum finitum subjungeretur, quod ad utrumque enuntiatum reSpiceret, quum alterius membri structura talis sit, quasi pri0ri participi singulare verbum finitum additum e88et atque pro ἐλθουσαι exstaret indicativus oristi ἐλθον, qu0Danaeoluthon ea de causa adhuc h. l. XStare Xistimandum, qu0d scriptor ad rec0gnoscendum librum eta-Vum, qui asperitatibus saepius non carere eonStat, non Venit. - Tum opp0 p. 108 huc refert VI 22 πολλὴ γαρ

gere VoluiSSe: non poterit Xcipi ab unaquaque urbe Rannotat; Sed rectius ruegerus locum intelleXisse videtur dicens verba πολλὴ ἴσα pro accusativo πολλὴν Ουσαν Ρ08ita per anticipationem, quae Thucydidis est, cum ἔσεαι c0Huneta esse es riig. g. 61. 6. ). - 0 praetermittenda Verba quae leguntur VIII. 63 3 ubi sequor rue-1 de participio sic in parenthesi posita ac quidem in media oratione directa f. rtice ad hue. I. 87. 2.

14쪽

gerum, qui scribit: αυτῶν των Σαμίων προτρεφάντων τους

δυνάτους ἄστε ιρασθαι μετα σφων λιγαπηθῆναι καίπερεπανασταντες αυτοὶ ἀλληλοις, να μη ὀλιγαρχωνται pro παναστάντας αυτους niten auctoritate Cass. Aug. all. Reg. atque asserens ad hunc usum probandum, quo n0minatiVus respiciens ad genitivum αὐτων των Σαμίων OSi tu est, quum scriptor in mente haberet καὶ αυτοὶ οἱ Σάμιοι πρου--εφαν Her. I. l. - lat. legg. 908. a es opp0 p. 110 A. rueg. ad h. l. qui ausas accuratiu exp0nit, quibus c0mm0tus a ieetione vulgata recesserit N08trum locum P0pp confert eum V. 1 odio εῖναι p. 116). B. Non minus frequentem esse nominativum participii r dativo positum, inprimis, si sermula εδο ν αυ- τοῖς idem significans, quod ἐφηροίσαντο . γνωσαν eXStat,nem ign0ret; sed interdum seriptura ita fluctuat inter nominativum et aestusativum, ut tantum c0dicum auctoritatem Sequentes decernere possimus, uter illorum casuum

eligendus sit, quum uterque ex usu cum infinitivo c0njungip088it, de qua re oppo conserri jubet eun ad Xen Cyr. VII. 5. 3 et se ipsum ad III. 2 28. - raeterea e latinis seriptoribus asser Sal. Jug. C. 112. cf. Popp0 p. 11w. - Neque vero participium p0st unum Verbum δοξεν ita adhibetur, sed etiam p0st alias l0euti0nes similis generis.

Huc respicere Verba, quae a Popp0 p. 119 allata Sunt, non credo; sed quum tam diverse intelligantur et scribantur, paullo accuratius de iis eXponendum Videtur.

P0ppo codd. sequens scribit: Γεν σεται δε υμῖν πειθομενοις καλαὶ ἡ ξυντυχία κατα πολλα Τῆς ημετερας ρειας πρωτον μεν, οι ἀδικομενοι καὶ Ψ έρους βλάπτουσι, Την επικουρίαν

ποιησεσθε επε α περὶ Ιων μεγίστων κινδυνευσοντας δεξαμιενοι, ως ν μάλιστα μετ' ἀειμνηστον μαρτυρίον τὴν χαριν καταρο

societas cum Cereyraeis init Atheniensibus καλή, honorisca futura esset Tum e0rum sententiam, qui eciis, quae

15쪽

anteeedunt, solam particulam τι repetentes eam uno Volunt cum conjunetiv καmθησθε rejicit haud dubie jure neque minus recte iis repugnat, quibus futurum καταθήσεσθε reponendum in mentem Venit, quum lectionem praeter necessitatem inferrent, quae in ullo c0dice X- Staret. - ostquam igitur e08 errasse diXit, qui X antecedenti enuntiat integram sententiam ora τὴν ἐπικουοίαν ποι σε τ' repeterent, quum ita languide jungerentur τους

κινδυνευοντας δεξάριενοι, τὴν ἐπικουοίαν αυτοῖς ποιήσεσθε al

terutro sufficiente, praeferendam censet alteram explicationem, e qua Thucydide pr0 υτ δε σθε participium δεξάμενοι futuri exacti vim habens substituisse putandus esset, tum pergenS: pr quo nominati V proprie quidem exspectes dativum, quum praecedat γενμεται μῖν καλ ἡ συντυχίατο . e. Sed quum haec Verba ad sensum nihil aliud significent atque ξετε καλην ῆν ξυντυχίαν Scriptor n0Ster pro dativo participii posuit nominativum. - Quam sententiam impugnans ruegeru cenSet, Si δεξάμενοι cum Verbis, quae Sunt τι - ωι σεσθε 0riungeretur, fore, ut durities nasceretur praeterea ως ἄν καταθῆσθε inepte additum esse, quum hic ignificandum fuisset, quod per δε ξασθαι efficeretur, atque legi jubet καταθήσεσθέ ad is ἄν supplens καωθεῖσθε καταθ σεσθαι es gr. gr. 69. 7. 2)sed cur futurum ejiciendum it, jam antea Vidimus. Quae omnes difficultates tolluntur, Si cum Classenio καiαθεῖσθε conjungendum 8Se aecipimHS cum ἄν, atque ξα -

μενοι non pendere e γενήσεται, Sed e0njungendum esse

cum iis, quae sequuntur, ita autem adhibitum esse, ut significet εἰ δόξαισθε. Quominu ita l0cum intelligamus, n0n impedit e0ll0eati particulae αν quam ad optativum spectantem inter , - μάλιστα i. e. quam maXime ponendum n0 fui8se ruegerus censet), quum ad Vim, quae in Verbo μάλιστα inest, augendam, additum sit ex regula atque a superlativo disjunctum, ad quam rem illustrandam Classenius plura exempla asser ad h. l. -- cf. II. 27 1 quem l0eum oppo etiam affert; sed quum ibi e Cass. Reg. Bas. alii e0dd. πεμφαντας pro πεμφαντες, quod lege-

16쪽

batur, receptum sit, l0eu huc non reserendus). - Sed liber m0do nominativus participii formulae δοξεν αὐτοῖς

additus est III. 36 2 δοξεν αυτοῖς Ου - αποκτεῖναι ἐnικα- λουντες την πιστασιν, quasi ἐβουλευσαὶ S. ἐβουλευθησαν antea p0situm esset. - VII. 74 1 ελξεν αδεοῖς - περιμεῖναι, ἀναλαβοντες, quaSi γνωσαν S. ἐφηφίσαντο Seriptum e8set. - VII. 80 1 τω Νικία, καὶ Λημοσθενει δοκε πυρὰ καυσαντες αἶς Πλεῖσr απάγειν τὸν στρατιάν, Sed rectius Drtasse seribitur accusativu καυσαντας, quem plures boni

eodd. etiam V praebent et ruegerus recepit. Τum 08 ἐφαίνει n0minativus equitur: IV. 108.

αδεια ἐφαίνετο αυτοῖς, ἐφευσμενοι μὲν τῆς ' Ἀθηναίων δυνάμεως, το δε πλεον βουλησει κρίνοντες σαφεῖ, ad quae Verba

Ρ0pp adnotat nominativus admissus, quia in αυτοί, qu0d subjectum est participii κρίνοντες, nomen o ἄνθρωποι certe

ex parte inest. - cf. VI 24 3 ερως ἐνεπεσε rela πασιν ὁιιοίως ἐκπλευσας τοῖς με γαρ πρεσβυλεροι - καὶ υελπιδες όντες σωθησεσθαι - 0minati Vu Sequitur, quia scriptor in mente habebat πλεῖν ἐβουλοντο, ἐπεθοριησαν. - ΙΙ. 2. τοῖς με Συρακοσίοις καταπληξις υκ λίγη γενετο ὁρῶντες - , ubi nominati Vus XStat, quia verba in enuntiati initio p0sita facile eum tructura aliqua nominativum p0Stulante, ni κατεπλάγησαν, permutari 08Sunt. - ΙΙ. 70 7 πολλὴ παρακελευσις τοῖς κελευσταῖς ἐγίγνεio, τοῖς με 'Aθηναίοις βιά σθαι το εκπλουν ἐπιβοωντες quasi antecederent πολλὰ παρεκελευον- ι κελευσταί - cf. VI. 1 5 εἴρητο επροειπεῖν - θεραπευοντες. Fortasse hucydides verbum nominativo acc0mm0datum, ut εἰρηκεσαν, praedeSSiSSe putavit. C. Nominativus participii accusativo substitutus esse videtur II 53 4 θεα, φοβος η ἀνθρωπων νομος ουδεὶς

ἐπεῖργε το μεν κρίνοντες ἐν μοίω καὶ σεβειν καὶ μὴ των δεδεριαρχηματων ουδεὶς ἐλπίζων - βίους αν τον μωρίαν νΤι- δουναι, πολυ δε μείζω - ἐπικρεμασθηναι. Notandum etiam

in singulis membris enuntiati secundari Structuram ex regula esse, quum p0Stquam in prim membr0 et μεν, in universum dictum, positum est, in secundo Verba των ε

17쪽

αμαοτηματων praemissa Sint in p08tremo autem πάντες ἐχ-πcονας, Significans ἡγουμvo e contrario, quod antecedit,oυδεις ἐλm ζων c0gitatione supplendum, III 59 3,. quem locum P0ppo p. 112 commemorat, non καὶαστοσαντες Sed καταστῆσαντας legendum). Etiam . . asserri potest usus

nominativi cum infinitivo pro accusativo, quem inVenimus V. 36 ηγουριενοι, ubi Script0 ad magistratum retulit, qu0d

proprie de p0pulo dicendum erat es Popp0 p. 115, qui

complures loc0s ejus modi tractat, ut VII 48. 1, ubi n0- minativus pluralis ποιο υνυς, ad quod e Verbo sinit ἐβουλεr Verbum sim Supplendum, certe ex parte infinitivi subjecto continetur cs rueg. 58 4 3 et huc. I. 25

5. Saepe neutrum participii absolute p0nitur, ut pro accusativo absoluto habendum sit a quidem ita participiis verb0rum utebantur, quae 90nerentur Subjecto Singulari non addito atque impersonalem indolem induerent, cujus rei hucydides exempla non pauca praebet. A. Ita saepius praesentis participium a. impersonaliter adhibitum inVenitur. Primum παπε , impers0naliter dictum, in accusatiV abSoluto positum est, ita ut sit: 08testate, occasione data, quum facultas oblata

sit, I 124 1 καλως παρχον μῖν πολεμειν et III. 63 2υπαρχον γε μῖν e. μῆ ξυνεπιέναι - cf. V. 18 5 ἐξόν quum liceat, quum te per vos, Vobis it integrum, s.

χωρησαν, quia, quum Siciliam in jus ditionemque Atheniensium redigere per eo Stet, Xercitum reduxissent. - ΙV. 19. 2 παρυν τ αυτ δρασαι quanquam ei integrum erat, ut idem faceret, ita ageret . . nem pugnae faceret eo modo, de quo antea Serm erat. - ΙV. 125 1 αμφοτέροις δοκουν αναφωρεῖν quum utrique Optimum Videretur se recipere. - . 103. 2 οἶς παρον σου σθαι ubi relativum cum participi e0njungendum, quum enuntiatum, qu0 Sequitur, non pendeat e relatiV0. - Ι 82 3 ουδἐν προσῆκον ἐκείνοις γημῖν ἐπGάσσειν, quum jus potestatemque n0 habe-

18쪽

rent n0bis aliquid imperandi. - VI. 4. 1 Ουδεν προσῆκον - Tum VII. 15. 1 δέον - Huc etiam referre p088umus III. 40 4 μεῖς αν χρεων πονα es. V. 49 5 υχρεων εἰναι); Sed huc Π0 pertinent Verba, quae in sequenti linea Sequuntur ου προσῆκον, Ut Oehmius Vult, quia cum sequenti τουτο conjungenda Sunt, ita ut resp0ndeant iis, quae XStant in apod08 παρα - εἰκος. b. Praesens passivi legitur II. 73 3 ῆ νοσος πρωτον

ῆρξαm γενέσθαι τοι 'Aθηναίοις λεγομενον μεν καὶ προχερον

πολλαχοσε ἐγκατασκῆuθαι, ubi falsissime dicunt neutrum pro seminin adhibitum esse neque recte Vetere interpreteSparticipium λεγομενον e νοσος supplendum referunt ita ut hic dictum esset, ut Hom. i. 74 νεφέλη - το μεν c. Dνος). Camerarius autem aliique atque eos Secutus rue-gerus conferri jubens Herm. ad Vig. 39. cf. 0ppo p. 105)explicant ita, ut abs0lute usurpatum sit quum dicatur),

ut εἰρημένον SimileVe; sed c0ntra eam explicationem dicendum et Sequens μνημονευετο, personaliter dictum, hortari Videri, ut etiam λεγομενον personaliter usurpatum accipiamus et illa interpretatione probata, pron0men ει ν ad ἐγκαταλῆφαι Supplendum, quod sine ulla duritie n0n fieret; quare hanc explicati0nem quin probem facere non Ρ088um, qua uni Versum Subjectum Supplendum cenSemus,

verbi causa malum vel casus vel p0tius rectius etiam de re in universum c0gitamus, id quod Classessius pr0p08uit. B. Participium oristi in accusativo absolut p0situs in venitura. I. 76 2 παρατυχόν ποι τι κτήσασθαι es en An. V. 9. 20 rao et Isocr. 3. 47 τυχον Arrian. n. I. 10. 6. - . 60 2 παρατυχὸν σφισι ξυμιβαλεῖν. Interdum etiam παρασχον, cum adverbi c0nneXum, bon Sensu dictum legitur, cf. I. 120 3 ε δε παρασχον cui respondet 121 1 ἐνκαιρου). - . 14 2 καλως παρασχον. - 63 1παρασχον καλως - Cum particula negativa e0njunctum exstat V. 60 5 1 αν σφίσι ora καλλων παρασχυν de neg. μή apud pari. cf. Dueg. r. i. 8. 1). -

19쪽

cf. VIII. 79 1 δόξαν αυτοῖς στε διαναυμαχεῖν, ubi participium a0risti δοξαν de consili capi intelligendum, qu0d peractum in iis, quae sequuntur, narratur VIII. 93 1δόξαν αυτοῖς. - . 63 3 II καὶ δια το πιβόημα is καὶ αυτ0 λ λ r ῆ κατα ὀ αυτο δόξαν, ubi Variati structurae Π0tanda, quum cauSa, quae primum per SubstantiVum pendens e praepositione δια indicatur, tum per participium expressa sit - Similiter accusativum abs0lutum adhibitum invenies III 53 2 τεκειαιρο ιενοι πρυκα Ιηγορί&ς Mυν υπρογεγενημενηὶς Sequitur parentheSi S r τε ἐγαρωτημα βραχυ , ubi accusativus abs0lutus genitivo absolut respondet; sed illa struetur e negligentia quadam orta esse Videtur Scriptoris, qui putans oro ιενοι et σκοπουντε vel aliud participium ejus enSu antecessisse accusativum posuit

b. assivum oristi exstat IV. 125 1 κυρωθ ἐν Ουδεν, ubi subjectum, in neutro positum, additum S - cf. III.

C. tarticipium perlaetia activi ita usurpatum n0nnisi inveni IV. 133. 1 βου-

νον de c0nsili init usurpatur, qu0d utrum perfectum sit necne in iis, quae sequuntur, n0 narratur, ita ut de neXucausali membrorum nullo modo Sermo SSe OSSit Partieipium persecti εἰρ μενον fere Semper de pactione inter plures p0pul0 facta dictum est cf. I. 140 2 ειρη-

20쪽

jubendi adeptum est VII. 77 6 καὶ ἀπανeta εἶρημένον καὶσδεία αλλα κομίων cf. lat. legg. 902 d. qui ita ποοστεταγμένον Surpat es V 26 2 γεγραμμένον ἐν ταῖς

μενον.

Neque praetermittam Thucydidem n0nnullis locis structuram, qua in priori membro SuS St, non c0ntinuantem, sed p0stea ad aliam transeuntem accusati Vum OSutSSe, pro quo alium casum e structura initi inita adhibitam esse XSpectes, de quibus loci accuratius exp0suit oppop. 12 sqq. incipiens ab iis l0cis tractandis, quibus ins-nitiv0, ubi genitivus vel dativus praecedit, accusativus participii adjungitur. Med. 140. 1, quem locum hic tractat, jam diximus.

P0pp0 cribit, praeferendus, quum aSS. Aug. alii codd. eum exhibeant, qui p0Situs St, quasi et Ἀριστε anteeederet. Mirus quidem est transitu in dativum, sed exeusari potest, quum dicti ἐν ἡ γνωμη reSp0ndeat verbo ε Τοξεν, qu0d plerumque adhibetur, atque etiam satis defenditur propter usum dativi, quem poni constat ad exprimendam rem, quae antecedentibus accuratius desiniendis inserviat es Class. ad h. l. qui Xempla hujus Sus Hom. et ur. Sumpta assert). Tum P0pp 0mmemorat VIII 8 2, ubi, 408tquam