장음표시 사용
31쪽
p08sit, ut ruegerus Vult , si n08 respicimus, quod attinet ad nos, dubium mihi est, quum ad sensum quadrare mihi n0 videatur; sed l0eum sanatum et bonum sensum restitutum esse censeo, si cum oppo dativum quem Dionysius jam legit, ita ut vetustum vitium in e residere credendum), mutamus in genitivum absolutum, ita ut duo genitivi abs0luti μενοντων ων, υποχωρησαντων et ibi respondeant et sibi opp0siti sint cur Boelimius majus etiam
mendum in προωρησα ντων inesSe atque mutationem ingenitivum absol ad sensum non SatiSfacere censeat, non intelligo. Qu0d autem ruegerus annotat, fieri posse, Ut Thueydides n0nnisi scripsisSe hiiDερον νομίζω μενόντων, Verba autem hμων ξυμμαχων γίγνεται in teXtum irrepSiSSe, recte eum judicasse non credo, quum ξυμμαχον γίγνεται et ευπορον σωι Optime inter Se resp0ndeant ceterum quin relativum , quanquam Xplicari poteSt X analogia ver-b0rum, quae XStant VI. 10 2, mittendum, quum in optimis c0dd. non legatur, non dubito atque optimus ensus XSistit, Si P0pp0 Sequente Verba μενοντων - ἴσου dii in parenthesin redigimus, ut τουὶ γαρ χωρίου et τοτε πλῆθος ibi respondeant, cui pr0positi0nimaach et Boehmius obsequuntur. - Verba, quae VI. 82. 2 leguntur a Popp0 laudata 'Hμεῖς γαρ, Ιωνες νrες, Πελοποννησίοις
αυrῶν Πακουσομεθα, ubi inversa rati0ne dativus antecedit et genitivus sequitur, quam arietatem casuum Xplicandam e duplici struetur Verbi πακουειν ops annotat, huc non respiciunt, quum genitivus ab80lutus in iis n0n
c. Saepissume Thucydides genitivum absolutum pro accusativ posuit ac primum α ita ut nullus omnin accusativus adsit es. 0ppo p. 120 et 121).
est pro accusativo pendente ex infinitivo πιεσθαι - Utr0-
32쪽
quo autem loco genitivi absoluti excusari possunt, quia
verbis, e quibus pr0prie p0nendi acci ativi pendent, anteeedunt. - Minus Xeusationis haberet genitivus abs0lutus, qui exstat V. 18 5 πλα δε μὴ Ἀστιν ἐπιφερειν 'Aθηναίους μηδε ους ξυμ μ=άχους ἐπὶ κακ0 Se ἐπὶ τας πολεις, veluti dicitur ἐπὶ Αακεδαιμιονίους καὶ τους ξυμμάχους)ἀποψοντων - φορον, quum ins Diti VUS Verbi, e quo accusativus upplendus pendet, antecedat, nisi illa verba in foederis formula legerentur, in qua elegentim n0 respici constat. - Verba a P0ppo allata, quae leguntur
se ceteri Graeci laudabunt cf. rueg. ad h. l. dubium
esse n0 Videtur, qu0 attinet ad Sensum, huc non respiciunt). - Neque metuens, ne ingratus onus oriatur, Thucydides hanc strueturam adhibet, si plures genitivi con
του φοβηθέντας). - Εtiam locum accusativi subjecti genitivus obtinet in structura accusativi cum infinitiv0.
q. um ita genitivus absolutus pro accusativo parti-dipii 0situs est, ut aceu8ativus additus sit.
cf. II 8 4 ἡ δε υνοια ἐποίει μἄλλον ἐς τους Λακεδαιμον ου αλλως τε καὶ προειποντων se αυτων οτι τὴν Ελλάδα ἐλευθερουσιν. - ΙΙΙ. 72 1 ἐλθοντων ε Se των πρεσβεων)οἷ Αθηναῖοι τους τε πρεσβεις ως νεωτερίζοντας ξυλλαβόντες καὶ ὐσους επεισαν καIεθεν is ἐς Αιγιναν. - IV. 1. 4 πολ-
33쪽
λάκις φοιτωντων Se αυτων αυτους ἀπράκτους Πέπεμπον. V. 33. 1 σroατευσαν - ἐς Παρρασίους, κατα στασιν ἐπικαλεσαμένων Se τῶν Παρρασίων). - Ι. 53 1 καταλαμβάνουσι τη- λαμινίαν ναυν ἡκουσαν ἐπὶ τε ' Ἀλκιβιάδη' - καὶ ἐπ
Neque ibi illa struetur spernitur, ubi alii genitivi absoluti additi sunt.
γουντος κτλ. DRUSam indicat ejus rei, quae sequenti genitivo absol continetur Genitivi abs0luti autem p0nerentur necesse erat pr0pter Vim, quae in iis, quae narrant, ineSt. Falso huc refert P0pp VI. 121, ubi scribit οἶς το θευ- σασθαι καλως χρ/ήσιμον αυτους λογους παρασχομένους addens Aug. Reg. H. Vind. Suppeditare υrων pro υzoυς, quod dueeret ad Scripturam αυιων παρασχομένων. Sequi hic debemus ruegerum Scribentem αυὶων - παρασχομένους) Reete autem P0pp0 p. 122 explicat I. 68 2 ων λεγοντων μαλλον πενοεῖτε, α ς - λέγουσι genitivum pendere e t0ta formula ως - λέγουσι idem Significante, qu0 τ λέγειν es Classen. d. h. l.).C. Frequentissimi ii loci apud Thucydidem sunt, quibus genitivus ab80lutus p0Situs est Subject0 0 addito, ita quidem, ut aut genitivus pronominis pers0nalis vel de-m0nstrativi e c0neX Sententiarum Supplendus sit aut universam n0ti0nem Vel pers0nae vel rei scriptori ante eu-l08 obversatam 88 accipiamus, quae aliquo m0d in orati0ne indieata est, qu0 inprimis fit in statibus universis
34쪽
depingendis id, quod etiam in Latinorum ablatis abs0- luto fieri n0 debet.
a. s. I. 1. 1 ξυνέγραφε τον πολεμον - ευθυς καθισταμένου Sc. ου πολέμου - cf. I. 105 2 πολεμου ὁ κατα
ριειναν. - Qui intelligendus Sit, ex nuntiatis primariis cognoscitur, in quibus de S0rte multitudinis, quam genitivus absolutus c0mplectitur, in partes singulas distributae
aecuratius narratur. - III. 20 3 αδίους καθορωμένου ἐς ἐβουλοντο του τείχους; Supplendum oviου X quo genitivus partiti Vu io τείχους pendet). - 45 3 παραβαι
νωρίου sed hic κατειλMμμένον Scribendum verisimile esse iam supra vidimus - 4 βαλλομένων Sc των Λακεδαιμονίων . - 38 3 ἐκείνων γὰρ υδένα φέντων, αυτῶν δε των Acthναίων καλουν7ων - κηρυκας, ubi ἐκείνου respiciens ad
Lacedaem0nios geniti Vu partitiVu Videtur esse pendens ex ἐδένα, ita ut subjectum it Ἀθηναίων X iis, quae sequuntur, huc reserendum. IV. 1. 4 φοιτώνιων se. αὐ-των, quod ex praecedenti αὐτοδι Supplendum - 47 1 7 δῆ
35쪽
48 2 θαλασσοκρατουντων se σφων Quid de VII. 57 11 judicandum, jam supra vidimus 68 3 πραξάντων c. 7μων, qu0 manuScriptus addit, quem B0elim. Sequitur;
sed rectius ruegeru αυτων Supplet, ad πραττειν τε con- conserri jubens gr. 46. 5. 11. - VIII. 14. 1 κελευονχων e. τουτων, οἶς προξυνεγένοντο - 53 2 βασιλέως - οῖς χρηματα
b. 0ti generalis supplenda est:
αλλας πολεις Subjectum ad ἐπαγομένων, quod est αλλων τινων, e conneXU Sententiarum cognosci potest et per verba ἐς τα αλλας πολεις indicatum est. Notanda est mutatio subject0rum in genitivis abs0lutis aret inter Se conjunctis, quibus sensus similis subest, quum uterque tempori definiendo inserviat. - . 25 4 αetu τὴν των ωαιάκων
36쪽
D. Deinde verba impersonalia et passiva impersonaliter turpata in genitivo absolut p0nuntur id, quod Latinorum consuetudini respondet, e qua dicitur: comperto, c0gnit0, nuntiat0,μ quae sunt similia ), sed rarissime, nam a Verba absolute dicta plerumque in accusativo poni jam vidimus.
a. s. I. 76 αεὶ καθεστωτος quum S Venerit, Semper in usu it.
b. I. 74 1 δηλωθέντος es rueg. ad h. l. qui similes locos collaudat e Aesch. Her Lys. lat. Sumpt08). - Π.58. 1 ἀγγελθέντος. E. Ita etiam pluralis Verborum imper80naliter usurpatorum adhibitus est. a. Quod VI. 58. 1 ἀγγελθέντος in singulari positummodo attuli, in plurali invenituro. 116 3 ἐσαγγελθέντων. b. Etiam participia Verborum εἶναι et γίγνεσθαι, si iis adjectiva neutrius generis, quae substantivorum notionem adepti sunt, addita sunt, in genitivo abs0lut a quidem etiam in genitivo pluralis p0nuntur; quomodo si adhibentur, minus de singulis, dissociatis rebus cogitatur, sed potius indicant seriptores hoc usu Summam rerum, Significant varietatem in unitatem quandam, in unam copiam junctam SSe. - Loci, in quibus Thucydides tale dicendi
πλωῖμωτερα αυτοῖς ἐγένεm ci P0ppo p. 94), quum iis navigationis maj0 facultas saeta esset cf. 8 2 πλωῖμωτερα ἐγένετο παρ ἀλλήλους). - IV. 20. 1 ντων κρίτων dum belli eventus adhuc in incerto esset es etant, lex Thuci). F. Nunquam autem genitivus absolutus ita usurpatur,1 evius ablativi absoluti usum Tacitum valde extendisse commemorat oppo p. 376 asserens Ann. I. T juxta periculoso.
37쪽
ut ἔντος omiSSum Supplendum Sit, in qua re graecam linguam differre a latina, cujus usus, Si ablativus abs0lutus adhibetur, permittit, ut participium mittatur, jam Supra indicavimus. - Itaque Thucydides contra regulam Scripsit III 82. 1 ιδ' Dίμων παρακαλεῖν υ υς quum paratiu0 essent ad ill0s advocandos participi οντων mi SS0, nisi cum rueger participium a librario miSSum SSe accipientes in textum recipimus, quod sat Videtur necesse esse es 85 2 Doιριων ν αυ7ων δίκας δουναιθ. Ubi enim verbi causa εριιστοκλεους Moνm SimileVedicitur, genitivus ἄρχοντος pro participi habendus est, qu0d etiam valet de verbis κων et ἄκων, quae Thucydides h0 modo rarissime usurpavit, scilicet Ι. 96 1 κον- των ων ξυμμάχων id faciente Voluntate 80ciorum. - VI.
10. . Dativus ad enuntiatum relatus igniscare potest illud n0nnisi respectu hujus dativi valens c0gitandum esse dativus relativus). - Conjunctum autem cum participi praedicativo ad genitivi abs0luti noti0nem accedit, atque re ad tempus respiciens Verti potest per praepositi0nem, quae St quum etc. Ι. 6 3 ἀνειμένη τη διαδεχ remiSS Vitae genere et instituti0ne, es. I. 30 3, ubi contra plurimos codd. qui πι- ριοντι et θερει Scribunt, quod aptum SenSum DO praebeat, recipiendum esse περιιονetι τω θερει, qu0 Rei8kius c0njecit et in uno codice XStat, consenti cum Kruegero
et Classenio, ea quidem significati0ne, qua Classenius verba usurpata esse dicit, ut sit aesta quum jam praecipitaret,
38쪽
sub finem aestatis es ass0W lex. II. 1 p. 39 s. v. ) quod ΙΙ. . 1 dicitur: ἐν ε τω αυτω θέρει murωνrra). III. 20. 1 et σίτω ἐπιλιποντι quum cibus deficere inciperet, sensu substantivi verbalis positum ui ἐπιλital G ου σίχου os III. 1. 1 αμα et σίτω ακ1ιάζοντι pro qua Structura Thucydides genitivum ab80l usurpavit ΙΙ. 19 1 του σίτου
spectu Atheniensium, quod attinet ad Athenienses . ταμ εν et Γλα ησυχασαν VIII. 24 6 εἰργομένους ιν αυτοῖς ῆς θαλάσσης καὶ κατα γῆν πορθομένοις es Popp0 p. 123). - Similiter dativus usurpatus praedicato antecedente Sed participio misso I. 100 6 πολλαπλασίου et ὁμίλω - cf. VII. 80. 1 των ἐπιτηδειων γπαντων πορία idq). b. Tum dativus participii ita usurpatur, ut generalis notio, ut τινὶ, ανθρωποις, Supplenda Sit, inprimi autem
ad modum signis candum rationis, quam aliquis init in aestimanda judicanda, describenda aliqua re.
σῶμα ei, qui attingebat, si quis attingebat exterius cor-Ρ11 - 1. 1 et μεν ουν νοσημα πολλα καὶ λ λα παραλι- ντι αποπίας - οιουτον ἐν Si quis Singulare morbi casus praetermittat. g. AEtiam hic dativus partieipii loco aliquo accuratius describendo et definiendo inservit I. 24. 1 Ἐπίδαμνός ἐστι πολις ἐν δεξια ἐσπλέοντι ὸν υ
Class. ad h. l. c. Deinde dativus relationis l0cis, quibus verbum Dναι ad temporis spatium definiendum, quod certis finibus continetur, adhibetur, inservit indicando vestigio temporis, e quo exire debemus ad computandam aliquam rem terminum, a quo qui dicitur cf. ΙΙΙ. 29 2 ημέραι, δε μάDστα ἐσαν τῆ ΜυΠλχήνη αλωκυία
39쪽
terminum ad quem pro μέχρι indicat. B. Dativus relati0nis ad aliquam personam respiciens etiam exprimere p0test aliquid homini curae esse, aliquid ad se pertinere eum putare dativus ethicus); atque talis dativus accuratius definitur addit participi personali estudio Graecorum constructiones personale adhibendi, Veluti βουλομένω, volenti mihi est, volo, id, quod Thucydides inprimis ita usurpat, ἀσμενω quae Sunt Similia.
VII. 35. 2 σφίσι βουλομένοις Dcu. - ΙΙΙ. 29 6 σοι μὴ βουλομένοις ταυτα ἐν et negatione n0 addita IV. 80 2 βουλομένοις χῆν. - V. 85 4 βουλομένοις σεσθαι - ariter προσδεχομένω 08itum ΙΙ. 60 1 προσδεχομένω - τατης οργης - γεγένηται, H0 Optime demonStrat, quomodo
illa dicendi ratio orta sit es. IV. 28 5 ἀσμένοις ἐγίγ
'φεσταίων E latinis scriptoribus, qui h0 dicendi genus imitati sunt, Classenius asser ad II. 3. 2 Sallustium et Tacitum, ubi loc08 ab eo allato conseras). 6. Denique addiderim n0null0 locos, quibus dativum pro nominativo usurpatum Scholiasta et complures interpretes male sibi visi sunt invenisse es oppo p. 123).
Ita IV. 98 8 αφως τε ἐκέλευον σφίσιν εἰπεῖν, μη πουσιν
δουσιν ἀναιρεῖσθαι, ubi a n0nnulli σφισιν ad Boe0to relatum est, ita ut dativus, qui equitur, pro n0minativo videatur positus esse Sed aperte dativum ad Athenienses ipsos referendum atque locum ita explicandum esse, ut Kruegerus eum intelligit poscebant, ut sibi accurate declararetur, ibi licere, non ea c0nditi0ne, ut recederent Boeotorum agro, sed e patriis institutis induciis factis cadavera recipere. - Deinde opp0 0mmemorat IV. 3. io δε οποκρατε δντι περι το Λιγλιον, ἐώς vici ἐγγέλθη, ubi pronomen, qu0 SubStantivum recipit, redundare videtur. Structurae autem originem proprie inde ortam esse Poppocenset, quod duplex loquendi genu τω Ἱπποκραὶμ ὁ ην-
40쪽
γέλθη et λυ-οκώτης, ως αυτυ ἐγγέλθη curiunctum Sit Fortasse etiam res ita Xplicanda, ut in formando initio enuntiati scriptori verbum finitum bVersatum esse, quod ad dativum substantivi quadraret, tum autem oblitum initae rationis Structuram mutaSSe atque perreXiSSe, quasi non dativus τω Ἱπποκοάτει Sed nominatiVus ὁ 'In1ωκρατης antecessisset dicamus).