Quaestiones Thucidideae. Dissertatio..

21쪽

dativus pendens e Verbo εδοξε praestessit, accusativus participii adjungitur, cui loco hos addo: I. 53.1 δοξεν αυτοῖς ανδοας

ticipii transitus fit, qui ad dativum praecedentem respicit,

Deinde oppo transiens ad illos loeo tractandos, quibus accusativum participii pro genitivo abs0lut vel dativo dictum putant inter alio locos commemorat V. 7. 2 υ

αναβαλων ῆγε, quibus Verbi mire constructis schol ita succurrere studuit, ut Ballagen καθqμενους pro καθημενων statuat, quo fore, ut Structura jam nunc insolen etiam audaei0 seret 0ppo recte judicat Sed etiam P0ppo rectam explicati0nem invenisse non videtur accipiens participium pro infinitivo p0situm esse per c0pulationem duarum loquendi rationum, dicens scriptorem formula dicendi ἐν

disse; sed talem confusionem e consuetudine Scriptorum graec0rum vel etiam Thucydidi esse audacius dictum esse videtur, quum illa structura c0ntra Sum linguae peccare videatur, qua de re merito aliquis dubitaverit, num ea explieati recte sese habeat contra recte hunc l0cum X-plicatum esse censeo a ruegero, qui explicat verba in τὸ o αυτιὴ aret inter se conjungenda SSe eodem m0d0, qu Verba, quae leguntur I 2 5 ἐκ ro ἐπι πλεῖ στον, ut Sit ob commem0rationem uno eodemque loco, μparticipium autem ita accipiendum esse, ut Significet quum nihil plane agerent qua significatione etiam IV. 124. 4p08itum invenitur). Etiam alii loci quos opp0 cum verbis m0d tractatis confert, illam c0pulationem du0rum loquendi m0d0rum Thucydidi vindicare studens aliter accipiendi Sunt. 2 ae

22쪽

Ita verba IV. 63 1 δια τὸ τεκμαρτον δεος καὶ δια οξδη φοβερους παoοντας - γηναίους facillime sanantur, si Reiskii 0njecturam, seribenti του ἐδη pro το idt pro reeta habemus. - Tum n0 video, cur VIII. 10 lecti0nem Odi eum δια τὸ κρατήσανrες - διωκοντες quam P0pp0ita Xplicat, ut δια et κραιμαντες pro κρατησαντες Simpliciter, Vel pro di et κρα in σαι positum sit non rejiciamus, quum ab Si graeco prorsus recedat accedit, qu0d pr0pter antecedens κρατῆ ανra insulti Vu διωκειν in διωκοντες facile mutari p0tuit, praesertim quum διωκειν in codd. Subili κρατησαντες exstitisse Verisimile sit. - Dubium autem e88 Π0n potest, quin VI. 4. 1 λαο - ανὶέχειν conjungenda sint, ita ut sensus XSistat , quia Vos, quum debiles non sitis, resistitis Syracusanis μ. Etiam salso cepit Ι. . , quem locum huc refert, participium υσαν ita p08itum credens, ut pendeat e praepositione ἐκ του nam hic rueg. Class. Boelim haud dubie recte ἐκ του ἐπὶ

πλειστον arcte conjungunt, ut ἐπὶ λεῖστον ex ἐκ re pendeat, qu0d fieri p0tuit, quum ἐπὶ πλεῖστον prorsus adverbii ind0lem adeptum sit, cujus rei laSSenius eXempla affert.

Resp0ndet igitur illi dicti0ni, qu0d sequitur οἱ αυτοὶ ἀεί

Per se ipsum intelligitur participium αἶσαν cum Substantivo Ἀττικηὶν conjungendum VI. 1 διείργεται vo μῆ ξπειρον ουσα, quod alibi semper per infinitivum efferri oppoannotat, nune ipse infinitivum praesert). Aestusativum participii r genitivo abs0lut p0Situm chol interpreta

aliam explicationem non pati ni Si hanc, e qua eripi0r primum participi περιμεiοντας, cui Subjectum ημα Subesse statuendum, addere Volui88 ἐῶν Vel περιορῶν, tum negligens initi institutam structuram ita orationem mutasse existimandus est, ut pro pr0prie addendo infinitivo περιο-

ραν statim poneret infinitivos, alterum alteri adjungens, qui ex regula ex ill supplendo infinitivo pendere debebant, nunc autem ill infinitivo mis80 e verb0 nit ἐν-

23쪽

δέχετο pendere videntur VI. 15 cf. P0pp0 p. 130 cum

cod. H. scribi διαθέντι necesse videtur, ita ut dativus pendeat e participi ἀχθεσθέντες, qua lectione coepta Verbae m0re graecorum dicta sunt). - Denique praetermitteren0 debemus verba, quae leguntur in laedere et inter Argiv0s et Lacedaemoni0 V. 79 1 αττα δε ἔδοξε τοῖς

Αακεδαιμονίοις καὶ Ἀργείοις σπονδὰς καὶ ξυμμαχιαν εἶμεν πεντηκοντα ετη, επὶ τοῖς ἴσοις καὶ ὁμοίοις δικὰς διδοντας

κατα πατοια. - articipium stendit seript0rem hujus laederi eam structuram vel l0cutionem, qua periodum ingrediebatur, oblitum esse et alium ei in mentem VeniSSe, quae accusativum p0stularet IIaaeli).7. Tum accusativus absolutus usurpatus est addito subject conjunctus cum particula, quae St ς i. e. qua Si, ad exprimendum judicium subjectivum, qu0d dicitur, judicium, qu0d in opini0ne alicujus positum est, ita ut Sensum ejus dictionis reddentes supplere debeamus participium , 0pinans, putans, Simileve. Ita continetur verbis, quae leguntur Ι. 134. 4 ς αγος αυτοῖς ν τὸ πεπαὶ μένον de judicium cs. IV. 5. 1 D

Aliter sese habent verba, quae leguntur Ι. 40. 1, ubi P0pp0 p. 129 scripsit: των Τοιων δε ἀγγελιων ως προαισθανομένους καὶ iri τρίηθοντας addens Sc. ἡμἁς, H0d ne in hac struetura missum mireris, Vide Xen Cyr. I. 4. 1; nam recte pro illa lectione rueg. et 0ehm in textum receperunt ως πρὸς αἰσθανομένους, qu0d ptime eriptor

24쪽

ponere p0tuit, quum Verbi των αγγελιων παλλάγη ad SenSum continentur μη απαγγείλητε et μὴ λέξητε. μ8. Denique commemorare debemus etiam apud Thucydidem, rarissime quidem locos inveniri, quibus genitivi participi 0rum usurpati sunt, c0njuncti cum neutri pr0n0

σδοκηro τε καὶ παρα λογον ubi notanda variati dictionum praedicative adjunctarum). - . 37 2 τουτου προχωρή

De genitivo absoluto.

9. Genitivus absolutus, qui dicitur, usurpatur, si in enuntiat secundari nomen aut pronomen inest, quod in enuntiato primari non invenitur. Quum igitur ab illo nomine aut pronomine, ad qu0 participium respicit, acti0, quae parti stipio continetur, oriatur, pro participii subjecto haberi p0test. 0ni autem illud subjectum in genitivo i que partieipium et ipsum in geniti v addi 0nstat quam constructionem ita relaxare debemus, ut X ea enuntiatum, qu0d e conjunctione pendeat, sormemus, in quo Subjectum in genitivo apud Graec0s 0situm in nominativo ponitur. - Quanquam igitur genitivus ab80lutus in universum ablativo absoluto Latinorum respondet, tamen aliquid interest inter ablativum absol et genitivum absol. Ita, quum Latini diuere possint te puero, e graeco usu participium verbi εἶ, αι omittere non debemus de cujus regulae X-ceptionibus exponere p0stea ecasio dabitur). - Deinde quum Graeci dii activi participia habeant, quae usurpare p08sunt ad actionem prius laetam signifieandam, participiis passivi in genitivis abs0lutis minus egent quam Latini in ablativis abs0lutis es. ὁ Αυοος, is Κροῖσον νικήσας,

25쪽

κατεστρέφατο του Aυδους, qu0d Vertendum Cyrus Croeso

hibita sit, multos e eorum copia afferre opus non erit. Verbi causa es. I. 3. υνατωiέρας γενομένης etῆς Ἐλλάδος

subjeeta adsunt, partieipium ad genus et numerum nonnisi adjungitur ei, quod majoris momenti est. - cf. III. 72 2 ἐλθουσ1: τριξοους Κορινθίας καὶ Λακεδαιμονίων cf. 69. 1y ἐπιτίθενται τω δημε καὶ μαχομενοι ἐνίκηὶσαν. Addiderim Thueydidem n0nnullis 10ei genitiVum abs0lutum adhibuisse, ubi aliam distendi rati0nem, veluti enuntiatum relativum, usurpatam esse XSpeetaVeris. Ita I. 89 2 im ἐπολορκουν Μ, Jων do vico 74 2 ἐωρατευσαν ἐς Βυζανrm Μήδων ἐχοντων 98. 1. μονα- -

nullo genitiv0s 0minum aliis verbis liberiore m0do addit0s esse, ita ut ad vim genitivi abs0luti accedant. Ita

apud Viros, qui nuper urbem Xpugnaverunt, imprudentiam securitatemque magnam inveniemus. Similiter semel Verbum πυνθάνειν Verba sequuntur, quae sere genitivi absoluti vim adepti sunt IV. 6 ων ἐπυθοντο τῆς Πυ- λου κατειλημμένηὶς es ruege gr. gr. 47 10. 13). Quam autem arcte genitivus absolutus cum enuntiato

primari e0haereat, ita ut interpunetione disjungi non debeat, ii 0ei ostendunt, quibus n0men primarii enuntiati in medi genitivo abs0lut positum est, ut ΙΙΙ. 90. ἐπιλ-

26쪽

θ οντων οἱ Μεσσήνιοι των ε Ἀθηναίων καὶ των ξυμμάχων

ποοσεχωρησαν.

A. Si ut genitivus simplex ad tempus relatus Spatium qu0ddam temp0ri indicat, quo actio accidit, etiam genitivus abs0lutus ad tempus quoddam significandum adhibetur, saepe ita c0ngruit eum illo, ut genitivus participii modo addatur modo mittatur, in qua re etiam Thucydides sibi non e0nstat. lerumque adverbiis temp0ralibus additis participium omisit. cf. I. 30 4 ε μωνος ἐδη, quae Verba aperte arcto UO-dam nexu 0mprehenduntur es Schoem ad Plut Cleom. C. 20). - III. 10 νυκτὸς ἐδη. - . 59 1 ἡμέρας δε es. V. 17. 2 πρ0 τ εα ηδq. V. 56. προ ἔαρ ηδη. VIII. 108 2 προς τὸ μετοπωρον ξδh, qua dicendi ratione magis etiam mire en Cyr. 7. 1. 15 dicitur ξδη σκοταῖος

Ut igitur Thueydides ad tempus qu0ddam definiendum

genitivo aesturatiores definitiones addere s0let, idem facit, si in temp0ribus anni indieandis genitivo abs0lut uti

B. Genitivus abs0lutus etiam saepius admittitur, ubi participium singulare subjeetum n0 habens subjecto nuntiati primarii aut re vera posito aut cogitatione Supplend0 subjungi 0terat, ita ut usurpatus videatur pro e casu,

quem Sequens Verbum postulat, atque hoc sensu tam pro

Π0minati V0, quam pro dativo id quod apud Thucydidem rarius sit et aecusativo, quae struetura apud Thucydidem

adm0dum variata adhiberi s0let, si script0 sententiam, quae geniti V absolut continetur, quia maximi momenti est, n0 80lum tanquam praedicatum alicujus notionis ex-

27쪽

primi, sed ipsam per se cogitati0ne e0mprehendi vult. id, quod in ablativo abs0l seri non p0tesq. a. Primum igitur participium in genitivo abs0lut p0Situm, quamquam idem subjectum, ad quod participium genitivi abs0luti respicit, in enuntiato primario inest.

ubi ob magnam vim, quae inest in participiis, quibus

c0ntinetur causa, cur foret, ut Lacedaem0niorum urbs, si eversa esset, ut tenuis ign0bilisque appareret, participia illa in genitivis abs0lutis p08ita sunt, quanquam enuntiatum primarium idem subjectum habet, quod genitivus absolutus; nam dubitari Π0n 0teSt, quin Verbum πολις Upplendum, qu0 intelligendum, Si ποδεiniso Scriberetur, Kruegerus c0ncedit neque vero de Verbo δυναμις cogitan

Quum enim conneXu Sententiarum lestiorem statim adducat, ut oti suppleat, de Supplendo Verbo δυναμις non sa-oile cogitabit in legendis illis verbis. - Etiam verbum φαίνεσθαι eum adjectivo c0njunctum quadrat melius ad urbem quam ad pes Lacedaem0ni0rum, quare ruegeri sententiam probandam Sse B0 censeo, qui Seribens ποδεέστερα signifieari didit δυναμιν ακεδαιμονίων ad Sententiam suam locos asserens, quibus etiam ut 00 0e sua sententia subjectum indefinitum Supplendum; qui tamen aliquant aliter comparati sunt quam noster, quum ibi Verbum φαίνεσθαι O inVeniatur. - autem facilius genitivus absolutus poni p0tuit, quum participia antecedant, subjeet enuntiati primarii n0ndum e0mmemorato. Sed sacere non possum, qui in eo offendam, quod articulns Vastat ante nomen πολεως quum de certa urbe hic sermo sit iis autem l0 eis, quibus omissum ante Substantivum certam rem non esse intelligendam constat aliter res sese habet II. 2. 3, ubi noti καὶ οἰκίας Drmulae instar die- tum esse apertet), qua re non dubito, quin accipere debeamus, eum a librario missum esse, quod facile seri

28쪽

potuit ob similitudinem et soni et figurae literarum, quae antecedunt: ξυνοικιωθείση ς ε ς). Similiter III. 13 7 βοηθησάντων δε υμων πολιν προσλήφεσθε, ubi hane alteram

conditionem, quae a Mytilenaei Lacedaemoniis prop0nitur, in genitivo absolui positam esse fastile excusari et explicari p0test, quanquam enuntiato primario, quo consequentiae, quae e ea derivantur, continentur, idem subjectum SubeSt, quum in ea maxima vis insit atque ad id, qu0dea c0ntinetur, tota ratio spectet cf. 0pp0 p. 119).

cf. ΙΙΙ. 45. 3 εἰκὸς et πάλαι ων μεγίστων δικημάτων μαλακωτερα κεῖσθαι αυτας se ζημίας παραβαινομένων δε se. μιων τι χρονο ἐς το θάνατον α πολλαι ἀνήκουσι. Etiam apertet, qu0m0d III 55 1 προς Ἀθηναίους κε λευετε τραπέσθαι ως ἐγγυς ὀντας μων δε μακραν ἐποικουν- των fieri p0sset, ut genitivus abs0lutus usurparetur, quum Verba μων etc. etiam pendeant ex ci quod duas causas

c0mplectitur, cur Lacedaem0nii lataeensibus suaderent, ut eum Atheniensibus laedus inirent. V. 1. 2 πολέμου

γενομένου ποτε πρὸς Ἀρκάδων τινὰς επρεαται καὶ Ηλείων παρακληθέντων πὸ Λεπρεατων καὶ λυσάντων τον πολεμον, πλεῖοι τὴν γῆν νεμομένοις αυτοῖς ταλαντον ταξαν τω in Τωυλυμπίω ἀποφέρειν Genitivus abs0lutus pro n0minatiV0 partieipii laetio riri potuit, quia aeque atque genitivus ab80lutus, qui antecedit, narrat, quom0do actum sit, ut Elei Lypreatis imperarent, ut d 0vi vectigal qu0ddam penderent atque let antea nondum commemorati erant. Ita etiam III. 112 6 ἄμα των ριεν - φιλοχων ἐμπείρωνοντων τῆς ἐαυτων γης, τῶν δε πείρων καὶ ἀνεπιστημονων πητρα πωνται, ἐσπίπτοντες ε τε χαραδρας και τας προλελον-

σμένας ἐνέδρας διεφθείροντο genitivus absol non Olum X cusari potest ea de causa, quod in initio enuntiati positus est, Sed etiam usurparetur nece8se erat, ut membra, quae alterum alteri opp0sita essent, eum magna Vi pr0ferrentur. - Majore etiam jure hucydides genitivum ab80l. adhibuit. I. 3. 3 αντιπαραπλέονetu εωρων ΓλυTOυς, παραγῆν σφων κοπι μένων καὶ ἐκ Πατρων ποῖ τον ἀντιπέρας πειρον διαβαλλοντων ἐπὶ Ἀκαρνανιας κατεῖδον Ους 'A' -

29쪽

ναίους απὸ η λαλκίδος προσπλέοντας σφίσι quum, quae in participiis ἀντιπαραπλέοντας, προσπλεονεας narrantur, laetant m0mentum atque illis, quae genitivis absol continentur, 0990nantur. - Praeterea n0tandum genitivos abs0lut0s per χιασμον quem grammatici appellant, per commutati0'nem collocat0 esse, qua coll0eati0ne depingitur, qu0 m0d res, quae in priore membro narratur, celerrime inqterrumpatur per id, qu0d alterum membrum indieat. In structura nominativi eum infinitivo genitivum ab-s0lutum positum invenies VIII. 76 4 χόνεων γαρ γων δο

θόντων υς ἐν 'Oρνεαῖς ἐπολιορκουν hunc speetare cen8et p. 120), em Portus ἐξελθοντων, quod propter antecedeΠ8 ἐλθόντων vel τῶν 'Aθηναίων sacile oviri poterat, recte muta-Vit in Dictoriες. - ariter res sese habet VII 57 11, ubi vulgata 'Iταλιωτων ὁ Θουριοι καὶ Μεταποντιοι ἐν τοι

στρατευον multum offensi0nis habet, quum quisque prim0 aspectu genitivum participii facile ad antecedens 'μαλιω- των reseret, quod salsissimum esse apertet, qu0niam de omnibus Italiotis h0 dici nequit itaque quin conjecturam Reiskii scribi volentis κατειλημμένοι, quod etiRm unus Odex praebet, pro recta habendam esse censeam, saceren0 possum. - VIII. 76 5 0ppo scribit in αυτους ἐν

dice βουλομένων, dure quidem, sed ita ut praecedentibus locis confirmatur qu0 fieri nequit, quum illi loci aliter accipiendi sint). 0ncedere igitur debemus, lectionem βουλομένων a codd. traditam retinendam esse; sed ut il-

30쪽

Iam significationem suturi, quam ruegerus accipiendam esse dicit, ut sit: lare, ut ill0s in talem statum, taleme0nditionem adducerent recte sese habere credam, mihi persuadere non possum, quum inter infinitivos in rati0ne obliqua indicativum verbi finiti p0situm esse prorsu Verisimile n0 sit quare B00hmius c0njicit scribendum 88e:

καταστησειν eodem sensu intelligendum, quo Kruegeru Verbum usurpatum esse explicat, et obr. κατα μεσθαι Sed ad sensum iidetur necesse esse insultivum oristi καταστῆναι positum intransitivo sensu pariter atque IV. 108 ἐς μέγα δέος κατεστησαν es. VII. 75 3 ἐς λυπην καθίστατο)Scribendum esse accipiamus, ut sit: nunc se ad eum StR- tum erVenisse, tales opes nactos esse, ut eici, qu0d inprimis quadrat ad verba καὶ νυν, qua lectione pr0bata etiam genitivus absolutus offensi0nis nihil habet. b. Deinde genitivus abs0lutus pro dativo participii adhibetur, plerumque repetit subjecto es opp0 p. 12Φ.

cf. I. 114. 2 διαβεβηκora ξδη Περικλέους rρατια Ἀθηναίων, ' γγέλθη αυτε , ubi facile fieri p0tuit, ut script0 incideret in genitivum abs0lutum adhibendum, quum participium antecedat in eoque Pericles primum commemoretur praeterea nuntiatum secundarium arcte non cohaeret cum enuntiat primario, quum causa ejus rei, quae in hoc narratur, illo n0 c0ntinetur, sed tantum ad tempus pectans indicat aliquid ei rei, quae in enuntiat primari Π0biscum c0mmunicatur, antecessisse; quare etiam persecti participium, non a0risti positum est. - VI. 10 2 α ησυ

χαζόντων μ εν ριων νοματι σπονδαὶ σονται, σφαλέντων δέ που

αειόχρεω δυνάμει ταχεῖαν την ἐπιχείρησιν im vi ἐχθροὶ

Struetur genitivi et dativi ita juncta, ut alteri enuntiat primari genitivus abs0lutus antecedat, ubi pr0prie dativum ponendum fuisse putes, alteri dativus participii

ἔσται μοδενος -υοντος - Dativus num . . ita intelligi