Quaestiones Sophocleae criticae [microform]

21쪽

Imperativa aetat da πο uoso ἀσυνδεδε 0ς, iit ita dicam, conitincta )produnt violentiam animi commoti et irati. i. X. gr. V. 70Sδρύrco cy2ονείτο) ιεῖζον Soph. El. 632 δεῖ , κελευ o. Ut ad sententiam loci redeam, ut qui iactum suum Occulere studet, iurare solet Se eam rem, Cuius accuSatu Sit, non ieci SSe, velit Creonis. 538 sq. Smenam interrogat καὶ Oh oh ὁ του τύφου φ, ιοξις μεrasχεD ῆ 'ξομεῖ ο ιν εἰδεvat, Sic Antigona contentione orationis Sa cI. εὰν sti πῶσι iis HS/ὶ τ άδε adhortatur OrΟ- rem, ut non modo de incepto suo indicium iaciat, verum etiam,

quo magis indicio fides habeatur, iure iurando confirmet. Quod ad originem corruptelae attinet, latere vides IOAAON in ΠΟΜ OC ON. Litterae simillimae' et A, ut saepe cl. X. gr. in eiusdem ab v. 43i, emendationem in dorii pro librorum Scriptura ali), permutatae sunt et syllabas medio in verbo intercidit, sive librarius ab O C ad O N aberravit, sive os sensu

cassum in otioso, consuli omissum est metri ipsius necessitate.

Hic vexavit πύμ roti omnes et dii ores et lectores. Ortasse terri posset, si iunctum esset cum olioc 'leX, quae per omne Scivitates, per omnem rempublicam valet'. Nunc autem id vocabuliim, quod ad sententiam refertur praecedentem, in media Sententia Sequente nullo pacto recte positum est. Haec illi cultas

Neque quidquam proiicitur Ellendii conamine Lex. Soph. Ell.)

i De imperativo oristi cum imperativo praesenti coniuncto Cl. X. gr.

roὼν, vides ex ipsa versione Latina Ellenditi universam vitam qualiumcumque hominum'. Quae cum ita sint, inter omne critico nunc con Stat πύμποὼς e S Se corruptelam itaque πύριποδες mulias multorum mutationes passum est. Atque coniecturae Schneide in βίοτον τιν πολυν, Beller manni se Atoc κεὐ clo aliae, nemini alii niSi ei S, qui ea pro-Po Suerunt, probatae Sunt Veri Speciem quandam habere nonnullis visa est inde manni, Hariungi, L. Lange coniectura raντελές ). At παντελ, ς nusquam significationem immodestiae aut superbiae habet, sed tantum significat 'periectus, plenus omnia perii ciens'. Neque recte Hariungiti παντελες adverbialiter dictum esse putavit scribens o δεν εὐπειν Marcῖν βιοτον Irai THες εκτος Trap. Nam 1rni τελές adverbialiter dictum nusquam legitur, tantum aliquotiens

Sed muli receperunt Heathii coniecturam πύα πολυ . At ne sic quidem sententia plana aut dilucida restituitur, ut ex ipsa huius coniecturae explicationum varietate cogno Sci pote St, atque etiam unaquaeque earum habet dubitationem. Alii, ut Eriurdius et Hermannus πύ roi , adverbialiter dictum esse rati explicaverunt 'nihil in vita diu culpae X per manet'. At τύμπ ut adverbialiter dictum ubi tandem significat diu Nam paucis locis apud Platonem) quibus πύs πολυ adverbialiter dictum St, nuS- quam significat 'diu', sed positum est ante comparativo Verbaves ignificatione comparativa vim habens multo ' Plato Legg. I, 630 A

adverbialiter dictum significat 'diu', Sed speciosior est aliorum conatus commendandi πύ irroii γ' cum nonnulli docti, ut Iebbius, illud cum υδεν coniungentes explicent: nihil nimium πεstos or)Vel Dβεν Ἀ εῖζον sh ruat di osωπον vel χυδε ita ressi ista At minussum attulerunt exemplum, ubi a Significatione παμπολ Vere exhibet. Henr Stephani quidem si Thes Graecae l. inspicie S. v. I ij πολ vc, Videbi hoc nihil usquam aliud significare nisi permagnum, permultum, late paten S'. Nu Squam πύμπολυς eam ignificationem, qua reprehensio contineatur, habere vidi. Quam vim habet ad D Γεν πύ/ πον , commendandum, quod Iebbius alteri Plato Legg. VII, 823 τύ ιπολυ τι πρars a Totum locum iterre debuit ossa πύμπον τι πsar id orti . Quid Num putandum St

3 Bellerna annus eam in teXtum recepit.

22쪽

Ergo lebbi ii ii Oia habere, ii Od Veriai cli IOZDO 'i OO lilcis nimium), mihi videtur. Praeterea particula ', quam ea thius inseruit, mihi displicet. Nam Sophoclem, quam legem vitae humanae statuere Ohiit, eam non tantum ad re maXima quaSque ad Spesque maXima qua Sque pertinentem ieci SSe. Sed eam legem Omnino ad re humanas pertinere dixi Sse mihi persua-

Minima mutatione litterarum Sententiam aptam planamque e Sit tui posse demonstrare iam Studebo. In huius cantici prima Stropha chorti S, quot una domu calamitatibus obruta esset quantaque deorum potentia in Labdacidarum domo cerneretur, contemplatu ea, quae in huius generis atovidit, quod exemplum miseriae humanae ac divinae potentiae e S Sent, latius patere sensit. Ac transiens ab amentia in dicendo animique iurore, quae Antigona ostendit, ad res humanas ob ea ira quoque rem ea periculo Sa e SSe perSpicit quod homines modum, quem cuique rei SSe deus voluerit, Saepe X cedant. Priusquam eX ponit, quam rerum humanarum legem S Se cognoverit, quo planius vicissitudines earum potentiae divinae X perti Omnis ira uia tionis opponantur, illa ira multis dicendi coloribus usus describit v. 606-6l0). Deinde pronuntiat legem vitae humanae

Latine vertas 'nihil hominum vitae accedit prorsus vel irata in Otutum a calamitate sive utique mali immune Germanice: nichi Skonam dem Lebeia de Mens chen Zu ganglich entrii ch dem Ver-

Quod in πύ/ιπαν ον ἐκτος araς, eis plus momenti habet qualia ἐοπει his cirων sit rem, Con Structi participii adhibetur, duabus locu sionibus coniunctis locutionem maiorem vim habentem ex Graeca Oratione censtructionem participii saepe X hibere constat. i. X. gr. El. 55l O C. 083 Phil. 403 sq. Solonis illud γηρύοκω Filii πολL Ma κύ/χενος illudque ira One in verbis elegantem et fortasse a poeta ipSo petitam membrorum legi concinnitatem ne S SQ. Eteni ira re Spondent inter Sese in lege: ουδεν εὐπε θνατουν βιοτ o l πύμπQν ον Ἀκτος ira liet quater bina et his quaterna verba Legi aeque ad omne homine S,

Se ipsa ira vera ira eandemque Oeta tragico dignata e SSe credo 'i, atque illius documento in tabula sunt Creon, qui in potentia Sua utenda inodum e Xceden in calamitatem incursurus St, Antigona, quae in pietate erga Iratrem e Xercenda pertinacia immodestiaque in dicendo usa calamitatem subit, Haemon denique, qui propter amore ira in Antigonam mentis perturbatione allectus' ad interitum ruit potentiam igitur et defensionem pietatis et inorem quasi X empla illius legi S DALν εο ει Parcῖν seu Jr o cli Ira v v εκτος hac ob luenti perturbationem non prorsus uia a calamitate esse poeta hac abula docuit. Enimvero in cantico ipso apte cohaerent eum lege, quam Statuit poeta, verSu praecedente S, quia, quo Saeptu homine S

committant quoque saepius deus in hominum immodestia vindicanda potentia sua utatur, eo Magi vitam hominum, quae per Se ipsa Mille casibus, mille malis obiecta sit, calamitati obnoxiam e S Se chorti cogno Scit canticum ipsum his verbis orSus εὐδοί-l ονες οἰοι Qκων iret oro aicor apteque equuntur post illam lege in VerSUS anti Strophae, quia spe S, quibus homines impelli Solent, praecipue subiectae fortunae saepissimeque prolectae a menti Sperturbationibus plenae Sunt periculorum.

Sophoclis versuum similitudine confirmatur. Ac prilanum quidem vide apud Sophoclem ipsum:' Ne longior in sententia legis explicanda esse videar illud moneo ob Cani PS am rem, quod aut πολιοῦ PerSanatum non est, interpretibu interseretationem legis haud plane certam esse videri. Me kle quidem coniecturisti ominum doctissimorum prolatis adnotat 'quorum moliminum discrepantia docet de universa sententiae interpretatione minime inter viros docto Sconstare' Adnot. Crit. P. Ti.

Uerba ecklini ad . 6l sq. adnotantis: De Dicliter gibi hier ge- uis sermassen in Theorie de tragi schen lite kwecliseis magnopere mihi

23쪽

Similes versus Aeschyle Sunt rom. V. 274 Sqq.

tiret, quidquam utique mali immune es Se negavit, ita poeta ignotu Squidquam utique aut honestum aut turpe iudicandum. Multique alii ex aliis poetis loci similes comparari pos Sunt, ut VerSu Diagorae, poetae Atheniensis, quos Philodemus in libro περι ει σεβείa tradidit: Mard ἰαθ ονα ma Dχai πύyra β9οτοῖς εκτελεitat Solonis vero versum , Sq. qui in illa egregia elegia, quae in Scribitur ποδL και εἰς at ror, inveniuntur, quasi explicatio copiosior illiu legis sunt, quam vitae humanae legem S Se dixit Sophocle S

uita etiana conra Noda, qtiae hominibu di de dei tuli, non prorsus extra calamitatem posita esse docetur bd. v. 4 sqq.

Denique ascribo Theognidis v. 35 sqq. δ)

Ci in antistropha huius cantici Sophoclei v. 22 Sq. 5 aκἰγνε εγκεῖν Ir hooi P /J εν. Sed haec quidem hactenus. Iam, quam prope ab Sint ab litteris corruptelae roit verba I J παν δν, VideamuS. Ac primum quidem ν ante i librarii

Ochil ab altero P ad alterum i i. e. simili syllaba ads eis alia imam ii h a ui dii ii ii sicli e vesti ea e pM-iuit idem mendum accidit in Soph. Et bl 5, ubi Bothei prae-

δεν ante QP in L missina postea additum est; bd. 496, ubitii ante ἐν eXcidit '), idem mendum Vativillerio praeeunte Brunckius correxit in . . lli restituens δι' post υν pro γε q); bd. v. 564 pro

Facillime autem in IIAMIIANO NE TOC intercidere , ob id

ipStula Potuit, quod novum vocabulinia, hoc ipsum IIOAt C, ex litteris IION coalescere potuit. Quid Si in εκτο C, ut saepi Ssime, Semel C Scripitura fuit, nonne primo aspectu videmuS librario speciem vocabuli usitati atque triti tibii in ΠΑΜΠ AN JONC-KTOC quasi necessario obiectam esse Similiter in Aesch. Cho. 224 Keilius 'ti Δ EA ET res ουννεπε ν pro 'a V ria or 2ODrrha o mendavit, Similiter X κοιν υνός Aesch. Suppl. 343, quod Sophianus restituit, luXit oti similiter primaria scriptura in Soph. O. R. 252 Dr ec ria )ra riari, O C. 2l et ix ζe X πίου)λαν te orta est, simillime Soph. l. 5l e Iroi - oro: certa Bergkii emendatio itu Xit πολυ πονος. Hanc coniecturam litteras litteris traditis proxime accedente Se X hibere originemque corruptelae facillime declarare iam satis

3 ibit II, 493. y Adnot. crit ecl. Me kleri Addenda p. l05. ' Hic omisso re, inculcatum est γε Atque etiam ibit post do v. 463, post or v. 426 omissum S ab . ' Hic tamen iorthotes, ut in dorii appellatione utar, ὁ Ο mi SSum addidit.

24쪽

vitiis e compendiosa scriptura in L nati Vide Artem Sopia ena. ecklini p. 2 sq. X vesti iis compend. Script ibi collectis ad- notos Ai. Ss, in Q ilia hoc pro Q ivisuro El. V κε pro rLIάκει scriptura primaria uit. Similiter cod. Medic in Aesch. Cho. 24 irriti a vii pro sui a P ει νιν, Sept. 40 Poota Pro iroo a Xhibet. Atque ei iam accentu in P ei iam nun Ve Sitidium Servulum esse videtur quod ac simile ' photo; raphicum Coclicis Laurentiant XXX lI, quod diligenter in spe Xi, non Πύι που , Sed πύι - ωλι habere os novi ipse. Accentus Super o tu enui est, ut tamen iacile o osci possit simillimus est X. D r. accentui inro V. sit 3 i. Sed de Corruptelae πύ/ι πολα origine iam ait Silicium Si.

Accommodatam locutionem coniectura Blayclesii' et ἐκ ot di non restituit a litteris raditis vero plane longe abest Plus vidit Nauckius Adnotavit in im in app. crit. d. Phil Oct. p. 47

deat idemque ad verba i ichoaοεὶς λύοι accommodatum sit, sententiae loci proieci maXime convenit. Quamquam tarai displicet, quod licentia quadam versu e X plendi non caret Nauckius is itur rationem loci sanandi incohavit, sed rem non coniecit neque quid stiam attulit ad originem corruptelae X plicandam. Miror neminem Naiickii coniecturam rectam inoi secutum Xri νικ a Dra TON Blo elicuisse ri νικα Dra CO AB ONON - , νικα iar disio, Γν In BONO latere Blo vides. Eadem neglegentia librarii accidere potuit, ut articulus TON ad μον irreperet pro COA , quippe quod ei propter Similitudinem magnam litterarum C et , A et N ei propter A praecedens litterasque Nbis sequentes permutationi in TON Obno Xium esset Adde, quod formis articuli nihil librario magis in pro iraptu fuit: e X. gr. El. 30Set Ai. Vis, ola pro 'ot, El. a 47S di τοῖς Gaνουσιν pro QSi rapo ανουσιν in L script tura est. itemque in Eur Med. 94 γυρον τὼ tho pro ηυροντο βίου F. Leo emendavit.')Sed a ratione palaeographica redeamu ad verba pSa, qtiae restituenda puto

κω FD J ύDGra, lihi achoasεις do Scit disio:) Particula γε habet sutura locum, quod clitora particulam γε adri νικciora requirit in ipsis rebus Secundis vicissitudinesi ortunae timendae sunt Id cum ceteri tragici tum Sophocle oriuna personarum tabularum illustraverunt et multis verbis expresserunt O. R. v. i524 Sqq. Mirro υς δε l ζ. 2ύτι-