Qua ratione Euripides in carminibus melicis Doridem, in anapaestis Atticam dialectum temperaverit : dissertatio inauguralis ...

81쪽

Dorici denique sunt Io. v. 144-184 et Iph. T. 1 23 142 quamquam ab eis absunt questu et lamenta. At ubique in is

gravissima animi affectio cernitur, cum I0nis Sacro munere

templo fungentis, tum Iphigeniae Sacerdoti ministrarum. ΣΙtaque in harum anapaesti fere quinquie decie dorismus occurrit, fere octies in I0ne, cuius φήμας eum Soli BC libris itatur, cum indorso emendare n0 dubito. Z ός et κῆου , ib. 158, 159, sollemne η etiam in canticis est f. et i T. Peracta quantum licuit de dori8m quaestione additurus

sum pauca, quibus forta88 ad emendando tres versus Euripidis aliquid conferatur. Mihi occurrerant ea, eum oris mi causa fabulas poetae perlectitarem, neque opinor, in fine huius opus culi nimis incommoda aut aliena a re ip8a erunt.

Sic quidem ceteri codice8 A, qui omnium optimus habetur, στις tite στάζει et τε p08 εἰσαγα in8 erit offensui sunt cum o quae relativi pronomini f0rma vel a S0phocle et Ad schylo ab e St, neque tamen, cum ob Sit metrum, in s mutari debet, tum, ut ino Videbimus , Verbi στάζεις significatio. Non recte fecit iret, li0fsu8, qu0d, ut articulum redderet , οστις iutextum recepit. Ita enim et conexus tollitur, eum iam verba κατ' oμμάτα interpretationem non admittant, et in antisti 0phalacuna statuenda sit. Aliam viam ingressus est Nauckius is

enim, Eurip. Studien II. 22. ita ο relativum tollit, ut et ipse

quidem sub eo articulum latere dicat, at referat eum ad participium, quod pro στάζεις verbo sinito reponendum sit. Miror autem fugisse virum et hanc ip8ius pini0nem e firmari, quod eris post εἰσαγα participium etiam τε habet, manifestum, uam an adulterinum, pri0ris participii vestigium. Hoc: ipium, quod desiderat, non στά tu fuisse. idem vir

82쪽

' doetus egregie vicit flerri enim verbis στάζει πόθοι κατομμάται animo sentis imaginem, notius rei naturae prorsus contrariam, quia non tillet amor de oeulis, tamquam lacrimae Erravit Ver Nauckius in eo, qu0d e Verbi στάζεις terminati0nee0ncludendum esse putat etiam participium in ις Xiis Se neque videtur reputavisse, undenam factum Sit, ut στις pr0 nomen cintextum invaserit. Nam videri Supplementum non satis est, nisi cogno Veri eius originem, quae tamen, ni Si fallor, repetenda est ex eo antiquorum Ore, qu0 0etarum Verba Super8cripti ann0tationibus interpretari solebant. Id laetum est etiam 4m participio quod ut fuerit ip8um στάζα - in hunc fere modum relativa sententia explicaVerunt

στάζα πόθου. Ita non modo pronomini verum etiam ει terminationis origo cogn08ditur, ut appareat iniuria Nauckium in ea perstitisse, neque probabilitati speciem habere εἰς quod ipse pr0posuit. Quid dicendum fuerit, d0cent et Apoll0n Rh0d. IV, 1 147 distis. υοφθαλμοῖς γλυκερου πόθον, et ip8 Euripides in Or. v. 473: μητροφόντης ὁ - ὁρακαυστίλβει τοσαδεις ἀστραπάς . . . .

G τις εις στίλβα ποθου, εἰσαγα γλυκεῖαν

ευ λεκτρου νύμφας.

Scio quidem transitum, qui fiat de στίλβει i. e. στίλβω ad στάζεις, quod hodie traditur, repent1num Videri, neque defenderem eum , nisi explicaretur terti0 qu0dam Verbo. Super quod tamquam gradum intermedium te στίλβεις ad στάζεις librs Venerunt: στίζεις, . 8 στίλβεις - στίζεις - στάζεις

83쪽

modi vitiosa vitii propagati rara non St Saepenumero eam patefactam vidimus a viris doctis et in tragicorum fabulis et iue eterorum poetarum carminibus. 2 Phoen. 1505. SqVerba sunt Antig0nae, quae, dum matri fratrumque corpora in cenam proferuntur, eorum mortem deplorat 1503 - - ἱυα μουσοπόλου TOυαχὰ επὶ δάκρυσι δάκρυσιτ, ει ὁ ὀμος, ῶ 4όμος λυακαλεσομαι cod B vci καλεσαμαι)τρίσσα φερουσα τάδε σωματα σύγγονα, ματερα και τεκτο, cto 'a τ' 'Eριυίὸς Cum totum prorsus carmen 1490-1510 dactylico numero adstrictum sit, non p0test non invenia Sta videri eius interruptio αυακαλεσομαι - - et φεροUσα τάδε tu arci neque iam dubium est, qui vel vitiosa sit atque tollenda de textu. r0p0suerim ego emendationem et facilem, redo, et sensu accommodatam cta καλεσα , μία τρίσσα φερουσα τό ὁs τέ)ματα, σύγγονα e. q. S.

De numeralium oppositi0ne μία τρίσσα Ῥ0n e8t, quod dicam adeo eam constat Euripidem in delicii habuisse, ut, ubicimquerisset, ea orati0nem ornaret.

84쪽

Cum enim hi dimetri tr0chaici sint, in illo hiatus φουα ἄχεα 0bstat. Probabile est eum vestigium 88 numeri anapaesti, in qu hiatu, corripi potest. Iam si ita VerSum metiaris, ut ana pae8t0rum tripodiam effetas, φύιος π φότα , ἄχε α et χεσι in umeri, ut iure ait in dorsus ad eiusdem Iphig. v. 130, evadunt ineptissimi Praeterea autem ipsa tripodia minus adhue certa a probata St, quam quae p0etae obtrudi possit Equidem dimetrum versum habe0, cuius altera par sic facile resti tuitur α εα τ' ἄχθεσιν,

Ρ0st πί autem aliquid intercidit, fortasse ὁη, quod hic satis aptum videtur quia verbis: φοιο επι ' φότα, χθεα - αχθεσι VerSu proximuS Xplicatur et confirmatur. Denique ne pr0 celeusnaatieus in anapaestis liberioribus offensi0nis quidquam habet, nec pedis forma ter h00 0e repetita. s. Hipp. v. 1352 Sq.

85쪽

aliorum e0niecturae, ut contrariae Euripidis dialect0rum usui Nauehii 4ξαμμευα Or. 975 . . . .

1318 142 6 39 sq. 42 8 12263 et 27.