Qua ratione Euripides in carminibus melicis Doridem, in anapaestis Atticam dialectum temperaverit : dissertatio inauguralis ...

71쪽

verbi commune lautia in formae admittuntur, aut propter que stus et lamenta d0ricae, aut ita hoc cum ill coniungitur, ut utraeque, sed certi circum Scriptae sinibus, adhibeantur.

526 - 533, Med. 1378-1408. Imprimis El. 1288 - 1353 et

experte S.

Tertia c0nspicitur in Med. v. 97 148 diverbii instar sunt inter Medeam et liberorum eius nutristem. Hae quamquam et ipsa in s0llicitudine versatur multo minus Scitata animo St, quam Medea, quae et ira et insano am0re torquetur. Bene igitur poeta huius verborum vim dialecti gravitate auxit. Qu0d vidit etiam Elm8Jeyus Ego, inquit m Medeae verbis d0ricus

forma Servavi, nutristi uteu c0mmunes ubique restitui Met paulo p0St: , quae autem nutrici tribuuntur, utpote serm0ni propi0ra c0mmuni lingua concepta Sunt.

Huic ego Elmsey sententiae non assentiri 08sum in tertio mitricis Systemate sic libris tradito

72쪽

et austerior forma pingitur. Noli igitur cum Elmsleyo et in-d0rsi0, quos vel auckiu Sequitur, τήκει βιοτὴ - - παραθαλπομένη Seribere, sed ut 0tum doricum reddam Systema eique aequabilitatem Sermoni Servem, in tertio Versu restituere. Haec optime cum toto rerurn Statu c0ngruunt Chorus auditis Medeae lamentis e currit, et quae it 0rum auSa, quaerit. Iam nutriT pauci verbis, quae resp01idet, omnem reginae miSeriam ingentemque suum dolorem detegit ut antea Medea, ita nunc ipsa lamentari coepit, cum ceter0 qui illiu animum confirmare studeat,

aut secum, quid faciendum sit, deliberet. Differt igitur hoc y-

Stem ri0n solum diale et a ceteri S, Sed etiam argument0.

Vitiosa autem eum Elnasley ceterisque Viri dd. habeo, quaei P08trem miristi systemate leguntur ὀρμαθῆ v. 191 et βοάv203. Restituendum est in his verbis , qu0 apparet eum in eiu8dem versus 203 μάτηυ, tum in μὴ 187, τῆ vὁ 188, λεαίνης 189, μούση 198. Mira quaeda in sibi ressetius persuasit. Videtur, inquit

1 g. 32, Euripides d0rismo interdum usu eSSe, ut Sermone nicuiuSilam amplioris personae Medeae), ubi eum humili0re quadam nutrice c0lloqueretur, Singularem atque Speci0SUm et gra-Viorem redderet. Hi enim tantum abest, ut 0etam re8Selius defendat ut risui eum atque ludibri exp0nere videatur Medea scilie et, ut domina, dorice loquitur, nutrix in attici foruli acquie Seit En prodit et 0rus, ut causam luctu de nutrice quae-Tat. At vero illa, quae est servorum conSuetud0, qui coram dominis modesti, superbi adversus alio Sunt, iamiam magni sidel0 qui coepit et orationem fustata dignitatis specie ornare. Nam τάκει dicit et βιοτά et uncisa πομἐva, quae omnia et DreSSeliu quoque e incedit

Idem prorsus atque in his Medeae anapaeSti in Hipp. v. 175 266 usu veni Veiba faciunt Phaedra eiusque nutriX. Nutricis versus sunt 175 19 v. 194 πίιρο συι ηυ BC 0dd.

73쪽

250-266, omne com uiuui lingua concepti. Patet igitur . 179vοσεοας εμυια κοίτης cum libro E Scribendum esse, neque ut fecit irehh0ssius κοίτας cum ceteris, quod e pr0Ximo G iocis originem traXit. In Phaedrae versibus 198 202 208 211, 2l5-227 aperte d0ricae formae obtinent civαπαυσαίμ α 211, λαυ2l5, χαίτ α 220, ορπακα 222 λίμυας 228. γενοίμαν 230, αμαλιζομεν α 231, in quibus omnes fere libri consentiunt. Excipienda tamen

sunt κεφαλῆς 200, ουσαίμ m 209, κομήτη 11, χαίταν)ξαυθη 220, quae cum hodie in Euripidis editi0nibus mutari soleant, defendit ea ressetius g. 32, de0que ait h0edrae

orationi intermista esse , ne dorismus nimi frequen Sermonem invenu8tum redderet, auresque audientium iniustunde assisteret. Imprimis autem putat χαίτα ξαυθά iniucundius soniturum fuisse. Qu0dsi ita est, vituperanda est poetae neglegentia, quia tam raro isti suavitati 80ni consuluit, nam plerumque α 0ricum quam maXime cumulavit. Inutile due eius rei exempla proferre. Quin pSum χαίτα ξαυθάν, cuiu durum otium abhorret re88elius, integrum extat Tr0 229

ci inquit et atticum in libris sic alternant, ut fastile apparealibrarios temere modo hoc m0d illud Scripsi88e, quia non perspexerant, Phaedram doricis, ρόφου atticis uti formis h). Sed etiam in dorsus vereor, ne praesumpta opinione uetus iusto ulterius progre88us it. Perlustremus, is, Stremum Phaedrais systema v. 239-249 Tradi tur in eo V. 239 ύστηυος, uno quidem d libro,ib. εἰργασάμη ABCEcd BC, i. e. omnibu praeter ab .

74쪽

HS Se cenSerent, omnia mutare ausi sunt. Non ibi constitit Κirchh0ssius, qui in edit. min. αἰσχυυν et ταμ reliquit, in reliqui autem versibus a restituit. At ver nihil omino mutandum erat, immo servandae erant omnes qu0tquot traduntur atticae formae. Sapientissime rem ita instituit p0eta, ut haedra dorice l0queretur, quam diu morbo agitata et menti paene imp08 libere in oratione evagaretur. Contra communi Attic0rum lingua utentem facit, ubi sedat animi motu cum Sana mente Verecundia revertitur, ubi intellegit haedra se muliere indigna Verba iactavi 88e. Tum eam pudet insaniae eorumque quae fecit, atque a nutrice ut sibi caput velet, precatur Φελφευ, τλῆμ V, inquit, μαῖα, πάλι μου κρυψου κεφαλὴν ιδούμεθα γαρ ταλελεγμευ μοι. Iure igitur tranquilliori huic animi statui oratio

Sequuntur Baccharum versus 1358 ceti usque at nem fabulae Sermo est inter adunam et Agaven. Qui cum primo iambicis rhythmis adstrictus sit, mox, cum per80nae de cena ab itUrae sunt, in anapaestos transit. Sed inest vitium in v. 1363

Et naetrum primi versus, deest enim syllaba, et τάυδε dorismus ossensu sunt Itaque Elm8Jeyus ῆι ὁ emendaVit, Sublataque γάρ particula cum Musuro ὁριυας duplicavit. Herman-1 Addidit . II

75쪽

nus c0ntra et indorsus οἱ post an inserunt. Utrumque parim probabile videtur. FluXit, nisi fall0r, γάρ e substantivo αγρα Script per c0mpendium ideoque c0rrupt0, reStituendumque est ὁs ιυας ά οας ηυ ὁ αἰκίαν e. q. S. 'Aγρας enim ad entheum speetat, quem AgaVe ut leonem venata interfecerat. Similiter in v. 423 servi ad capiendum Dionysum emissi: Πενθευ, inqiunt, πάρεσμευ τὴν ὁ αγο α ri γρευκότες.

Atque de ipso Penthe Agave V. 1096 λάβεσθε, μαιτάδες,

in illud α vocalis, quod in γοας et αἰκία ter audiebatur. Rhes. 1 40. Versus Sunt vigiliarum partim, partim Hectoris Illae non nisi atticis formi utuntur, φυλακὴν V. 6, πάσης V. 7, κεφαλὴ V. 8, quibus cis V. 1 non besse . g. 22 Hectoris doricae Sunt, μετε oci V. 13, κοίτα V. 22 a σῆμα V. 12

et νυκτηγορία alienum esse dorismum V. g. 20 et 4. Malefeeit indorsius, qu0d Hectori quoque attica formas reddidit, neque eum imitari debebat auellius. Cum enim chori oratio, qui nihil extimes eat, traquilla sit atque edata, Hector e 0mno eXpergefactus Vehementer perturbatur. Itaque p0 et eum et excitatius loquentem facit et 0rica dialecto utentem Optime autem Hectoris trepidati e primis Statim Ver8ibus c0gnoscitur:

76쪽

In Iph. A. v. 1-48 et 115 16 bis tantum in admittitur, primum in regis ad Clytaemnestram epistula 115 123:πεμπω σοι προς ταῖς πρόσθεν ὁ ἐλτοις, α λήδας ερνος,μη στελλει τὰ Ia ιυ ιν προς τὰ κολπα ὁ πτέρυς υβοίας steti. Optime doris dialectus cum metro utrumque Vero cum Sententia c0ngruit. Cum enim ideo Agamemno litera recitet, ut Servii ea mandet memoriae, tarde p0rtet atque distincte singula pr0nuntiari, id quod minus bene seri posset, si ex rapido anapaeStorum cur8 loqueretur. )Alter orismus apparet in du0bus Agameumonis v. 136 Sq. οἴμοι, γυ μας ξεσταυ

Et his igitur locis cognoscitur variari quidem dialecto Quanapae StiS, Sed nunquam intra eiusdem systematis snes. Nam ubi lorica Euripides utitur, atticam procul habet . hanc ubire Volat, aeque rur Sus cavet ab illa.

Iph. A. 1281 - 1284. Quattuor sunt Iphigeniae versus, quibus matri respondet. Huius in verbis 'Aiis habes, in illius μῆτερ ματερ C et τυχης. Obes αελίου v. 1284. Quod enim in μῆτεο v. 1281 uni s libro qui ματερ habet), id in Δελίου utrique, et B et C accidit Restituendum est ελίου.

Dorice vero onScripta est m0nodia, quae inde a proximo versu initium capit: A, oe. Servant dialogi anapaesti vel tum atticum, cum ut lyriea carmina Strophica quadam responsione coercentur. Cuius rei duo apud Euripidem exempla inveni.

1 Ut etiam V. 14 sq. μη υ μη ἀλσάδεις ἰου κρῆνας μηθ' υπνιρίελχsiis. Quanto haec verba propter numeros altitus in animum penetranti Pinguntur ei morae cunctantis. Contrarium fit in v. 14 sq. in quibus inquiotam rastinanti trepidationem onspicia8 πάυτη δε πορον σχιστο αμείρ v λ ισσε. Φυλασσε, μή τις σε σθη.

77쪽

His versibus orismum abiudicandum esse vel inde probabile sit, qu0 stropharum resp0n Si Sati libera est, ut appareat idem in eis usu venire atque in trimetris iambicis, de quibus pg. 50 sqq. di XimUS. Legitimis anapaesti opp0situm est alterum genus liberiorum. Plerumque eis que Stu continentur vel tristis antrui status pingitur. Ut attica in illis ita in his oris dialectus obtinet,

Si minus per totum carmen, attamen, id qu0d iam plurimis e Xemplis eo inprobatum cogn0vimus per Singula Saltem Systemata. Memorabiles sunt ph. . versus 142-227, in quibus Septuagies fere re doricum ceurrit Sine ulla exceptione. Nam et 'Aσιῆτο v. 17 semper alteri formae praelatum St, et π πιάς V. 160 in mimero eorum Verb0rum habetur, in quibus vocalis usus uetuabat.

Etiam in Hec. v. 151 195 plus quam quadraginta formae dorides inveniuntur. Quis igitur dubitaverit in v. 161 promi ' σα, aut ποῖ δ' sae aut m δ' gae e parte librorum reeipere Cautius certe gendum est de υσφήμου φάμας v. 192; Diud 0rsus δυσφάμου φάμας, ut etiam Aesch Agam. 407 0ntra libr0 ἄτλατα λασα. Nun, id re ete, ipse viderit; equidem probare non ausim. Neque enim Semper in Uφημος, υσφημος

Ceu. convertitur, V. g. 11 et videtur Sane κακοφαγία

quaedam inesse in δυσφάμου φάμας et ἄτλατα λασα. vitatur autem orismus hac de causa etia1 in aliis quibusdam f0rmis velut in partiei pi0rum in0 aut temninati0ne ησας. Cf. g. 42. Hipp. 1338 1380. In hac Hippolyti 0nodia, inquit res- Selius, tam frequens ' est 0rismus ut paucae atticae Di mae

78쪽

di Spersae, praesertim cum in toto carmine eadem dictio eademque assecti maneat, an offendant. Sunt autem hae

Doricae in eisdem versibus, i. e. usque ad . 1360 iuveniuntur

6ύσταιος 1339, Sic omnes libri praeter B, κεφαλας 1342, issicis 1357, uno si traditum, α ὁ de ceteris nihil e0nstat), ibid.

γας Ἀγil C, κατακρας ceteri). Ergo quattuor hae formae dorides tanti m0menti sunt, ut prae ei sepaucae' illae contrariae r nihil dueantur 'Diversa statuit in dorsus, qui e versibus 1338-1360 dorismum

sustulit, cum iure Suo a maiori numeri parte tandum esse censeret. Nobis quidem neutrum Satis probabile videtur immo et atticas et doricas forma servari 088 credo, dummodo Varia systematum ratio recte intellegatur. Est enim Summa huic carmini cum illo haedrae similitudo. Cf. g. 7 sqq.). Hippolytus intolerabili dolore cruciatus Xelamat

πaύσα, non paroemiaco Sed legitim dimetro Nihil hae res in liberioribus anapaestis usitatius est lingitur ea animi c0m-m iti0, quae Sedari nullo modo potest; nam placido paro emiaeo versu ea tamquam ad finem atque tranquillitatem perducitur. Itaque e quattuor Phaedrae systematis Hipp. v. 175-266 tria dimetro acatalectic concluduntur, unum illud, in quo remittit perturbati0, catalexi Contra in nutricis iratione paro emiacus in cuiusque Systematis in obtinet. Iam ver Hippolytus inde a v. 1346 ad se ipsum redit et mente ac ratione uti coepit Servis imperat, ut quam lenissime ipsum prehendant; Ι0vem inv0eat, pietatem Suam laudat, queritur male c0ntemptam ab e virtutem vv. 1346-1360). Maed

79쪽

in στυγυὸν χημ' ίππειον μῆς βόσκημα χερός - - USque ad . 1360της ευσεβίας ει αυθρ πOU επόνησα. paro emiacum VerSum, qui hic apti8Simus est. Mutandum igitur nihil est in his versibus. In v. 135 cum libro contra unum nam de ceteris nihil constat ' Lia' et cum scribi debet. Unus si rursus oh habet ceter0rum κατάκρας minime formam doricam eonsrmat. Nam κατάκοης necesse fuit a quovis librari in κατάκρ a mutari. Mox tamen dolor paululum ante repressus mai0ri vi instat

Simili modo distinguendi sunt Ionis anapaesti 867-927.

Dei pergit Sed quid est, quod morer cur me criminis pudeat' qui me accusare et damnare audebit an coniuX, qui ipse me pr0didit an di, qui me miseram deseruerunt Haec dum reputat ecum, dumque constituit fateri culpam, menti excitatio, ut fieri solet, relaxatur, proditurque remissior factu animu8m0n verbis 80lum sed etiam metro atque ipsa dialecto τί an εμπόδιου κῶλUμ ατι μοι πρs τίν - αγανας τι Φεσο α ρετῆς; Sic προδότης s. 872, Ἀδυυηθ 875, τη 879. λὶμ m 880, άπονησαμ ε η 883.

80쪽

proximo πότυια π άκτά v a Videtur traxisse, 0 fortasse e primo versu illatum St. Utrumque emendari debet, cum pror-8u non ii, cur cum indorso unum ψυχ mutetur. Extrema anapaest0rum par 889-927) quae confessionem c0ntinet doricarum formarum plena est communium in ea nulla invenitur.

Tr0. 52 23s. Auditis Hecubae questibus duo hemi choria aesturrunt, V. 152-s 5 et 176 181. Quae ea cum Hecuba de tristi Troadum Sorte loquuntur dorice Scripta Sunt itemque quod Sequitur carmen lugubre v. 200-23l . Fluctuant libri in hemieh0riorum anapaestis; nam eum in v. 152 καβη sit, in v. 176 πακουσομἐva legitur. Utrumque n0n ut a poeta profestium 8Se, qui in pari anim0rum assectione eodemque Ver8uum genere curvariaret dialectos n0 habuit. Si vero tolli debet alterutrum. t0llendus est potius d0rismus. Quamquam enim hi versus 152-57 176-81 a proximis anapaestis lyricis, quibuScum str0pha essetimi, Separari non possunt, ipSi tameti magi eorum numero gregandi Sunt, ni personarum intr0itum Subsequuntur, in quibus ut legitimis 80llentiis est dialectus attica Ρ0terant igitur hi anapaesti etiam primo loco enumerari. D0rismi rigo quae fuerit BC codicum Scriptura πακουσομεν αυ Stendere Videtur. Cum enim muliere autea, in v. 1 65, compellatae essent: ae ita, μἐλεαι μόχθων πaROUIόμευαι Tραάδες, ξα κομίσασθ' οἴκων. pluralis forma etiam in eum quo reSpondetur VerSum errore memoriae translata est, correcta tamen postea in id qu0d proximum erat πακουσομευ a in AB, qui referti sunt Bygantinorum emendationibus). Mansit 0rruptela in ptimis libris BC, ita tamen, ut ι cum confuso πακουσs 'ἐva e Xararetur. In reliqua carminis parte, ut iam diximus, oris mus obtinet.