장음표시 사용
11쪽
drid, IIII. In duobus his Parnassi, qui dicitur,
Hispanici tomis praeter alia insunt Ludovici Legionensis vita, carmina quaedam etiamtum inedita, inprimis mutem nonnulla Romanorum Graecorumque poemata ab iodem in sermonem Hispanicum conversa. Postquam multa Horatiana in divinam illam linguam translata magna cum voluptate Xaminavi, sub oculos meos cecidit, quod jam antea nonnumquam laudatum inveneram, indari carmen Olympicum primum, et quanta me incessit admiratio, quum principem poetarum lyricorum tam modulate. tam canore, dam clarae sermone Castellan loquentem
audirem Et cui hoc debebat meculi decimi sexti Hispano cuidam '), qui, paucis tantummodo iisque
mendosis Pindari editionibus usus, birima Veras explicationes e sua ipsius eruditione et ex illo, qui inter poetarum animos intercedit, consensu hausit, Hispano, inquam, cujus populares perpauci linguam
Graecam discebant Consideranti mihi, quot hujus
udovicus Legionensis, qui vulgo dicitur Ioaestro Frai uis de Leon, natus est anno I 527. mortuus 59l. De ejus vita disserit Nicolaus Antonius Hispalensis, Bibl. isp. nova. T. II. atriti 788. pag. 45 sqq. Breviter etiam uber, anisches Lesebuch iremen, IS32. Pus 69I.
aetatis nostrates excellentissimi Pindarum vel explicarint, vel converterint, opera illa Ludovici, primum in Germania in lucem edita, ingrata non ore visa
est. Attamen et editio poematum, quam Supra memoravi, et primus Parnassi tomus carmen multis
mendis deformatum exhibent, quae tollendi nec Spes, neque audacia mihi inerat. Forte fortuna a Vincentio Salusi, bibliopola Parisino, homine rebus grammaticis eruditissimo, operum Ludovici Legionensis tomum sextum Matriti anno I 8I6 typis expressum, qui carmina continet ), missum accepi. Tribus his exemplaribus collatis versus, qui infra Sequentur, non ine labore expediti sunt, simul adhibita orthographia recentissima. onnulli, qui adhuc relinquuntur, loci minus limati nescio an et ipsi negligentia librariorum exorti sint. Sed eos, quum alias inspicere mihi non liceret editiones, meo arbitratu emendare nolui. An notationes carmini adjectae verba partim Graeca, partim Hispanica Spectant uuas percursurus atque dijudicaturusne, quaeso, obliviscatur dector benevolus, haud-
12쪽
- χ qira quam esse nullius negotii, post tot tantaque hominum non solum sagacissimo ingenii acumine, sed etiam subtilissimo de sententiis poeticis judicio exornatorum in Pindarum merita, vel minimum conferre ad poetam melius intelligendum. Doleo, quod non Omnes libri uic spectantes ad manum mihi erant. Praesertim desideravi melester observati m Pindari arm olym prim Gissae, Sosi. myni editionem ultimam Lips. ISIZ - ν- seri Lecti Pindaricas. Heidelbergae, IS .
Canta de las contiendas la ventura, Asi como ei la altura Ν ha ray ma luciente
Por od elisermo ciet se dem ueStra, Asi es mas excelente
De odas Ias que cantara vo nuestra; Materia abundante, Donde odo elegante Ingeni alga a voκ ora cantando
De Re y de Saturn et engendrado, juntamente entrando A techo de Hieron alto preciado,
13쪽
De euanto valor ab en echo humano; con maestra mano Discant Aelial adoΕn a mas dulce parte Dei canto, a que infunde mas contento Y en et anquete mado Mayor dulgor reparte. Mas toma a et laud, si e sentimiento con dulces antasias Te coima Walegrias La gracia de Fernico, et que en Alseo, Volando in spuet en a carrera venciendo et deseo De amo te obro Ia OZ rimerct, De amo glorioso Encia aballeria uue en iracusa tene et principado. rayos de si enuia Si gloria en e samoso Luga que sue por elope landado; Por Pelope que mado Fue a dei gran eptuno, Luego que a ver et telo I a Cloto e prodi O, elumbrando En blanco ars uno De sus hombros, at sueto Concia extrane jamas ista admirando. Hai milagrosos echos, en los humanos echos, Mas que no a verda desalallada, La sabula, conciengua artificiosa
Merce de Ia poesia uiae es a labri cadora De odora que es dulce a Ios idos as Io enmiela' ora, uti hace ad dia Lo easo no reibles Ser rei dos; Mas Io dias acidos
Es sngi de os dioses Io que ea dino;
14쪽
Tantalides, diverso Dera que uena et verso De los antepasados, es que, abiendo Vlos diose tu adre convidado en Sipilo comiendo, Neptuno te robo de amor largado. Domole amor e pectio,
en carro reluciente Te pus donde mora su alto hermano,
A do en a d ad sigillente Vino a Saturni Iectio
Padece tros tres males Demas de est mal crudo, Porque Sada Mente dio a sus guales L ambrosia que o Pudo,
15쪽
Et animo aplico Hel pensamiento. Ardiendo ues desea clamipodamia, De claro illastre planta. a docia a batia,
et da suces bueno. dicho esto callo mas no sue aviesa De questa Su recuesta La divina respueSta. Porque dandole ueva valentia,Le puSo en carro de Oro, en IOA Hores caballos que tenta, Con alas O cansadas voladores.
16쪽
Dei contendor aliente, sue suya a virgen casadOSViviendo luengamente, De alto ech y gloria Seis principes, eis iij os en gendrados D aron. pasados Los dias, Face hora En tumba suntuOSa Λ par de agua Alsea, a par de ara De la que e mundo adora, La mas nobi y gloriosa; hace que su Ombre clama clara Por mi parte se Xtienda, La limpie contienda Que se celebra alli, do et pie siero, Do hacen las sudas fuerga prueba; quie sale et primero, Dulcisim descans y gogo leva Para odacia vi da.
17쪽
Te uso, te Sustente Alli continuamente, Wyo de an ilustre compania Me ea de continuo rodeado, claro en poeSia Por odo e gri ego uel andar Ombra do.
uum te litigua ispanica ad imitanda veterum metra apta sit ' , nec sorma versuum Pindaricorum ante Boech hium a quoquam recte intelligi potuerit, Hispano nostro gratiam habebimus, quod proprium sibi excogitavit metrum, non minus ob parte artificiosissime inter se contextas, quam ob admirabilem in eo poetae libertatem quasi nullis limitibus coercitam, magnificis sententiis dignissi-inum. Sed quum ad epodo exprimendas eodem atque ad Strophas antistrophasque utatur versuum numero ), in iis
Tolerabiles, quuin plurimum, sunt stropliae Sapphicae a Villesas compositae. Ridicula vero, quod ad formam attinet, ejusdem poetae ecloga hexametra, ridicula disticha, quanquam Seduno Parn. U. Τ. . Indice de Ias ieetus. o. 3. contendit, illesas, quia versiis ejusdem syllabarum numeri, ac Romani Graecique, confecerit, demonstrasse, inguam ispanicam totius gravitatis et majestatis linguarii veterunt esse capacem, ignorans, non quemlibet versum, qui constet decem et septem syllabis, exametrum dici posse. Cano Arsueues, fratres, qui carmina Olympica miserrime traduxerunt, epodos quidem breviores exhibent, sed neque antistrophas strophis pares. Obras de Pindaro, traducidas porra Josephis D. Bernabe Cans Arguelles. r. . 79S.
18쪽
multo latilis, quam alias, loquitur multoque pluribus circumscribit verbis Pindari sententias Saepe animadvertes admitti diaeresim, saepe negligi synaloepham. Quod Synaloepham Ludovicus plerumque litterara sequente neglexit, hoc inde lacium esse videtur, quia qui in Baetica provincia aut nati, aut aliquamdiu morati sunt, litteram h levi cum spiritu enuntiant ). Verba ispanica in uua es bien precioso eandem seres generalem et multiplicem admittunt significationem,
illa explicatio, inquam esse optimam, utpote elementorum primum et optimum excluditur iudovicus Legionensis aquae non solum, ut Aristoteles et Boech hius, Sum requentissimum, sed etiam, ut Dissenius, salubritatem cogitasses videtur Sequentium verborum Structuram sam, quam oechbius praecipit, observavit ira πυρ ἰθομε-
autem vel ium αἰθοριενον, Vel cum διαπρέπει conjungi potest. Immo Pindarus consulto hoc verbum, quemadmodum Versu Sexto ἐν αμέρα cum reliqua ratione nisi leviter Iio connexum obiisse videtur, ita ut non ad unum aut alterum verbum trahatur, sed generaliter exprimat tempus,
in quo tota sententia sit collocanda. Similiter in verbis Germanicis ius sold inpie dei achi rennendos Feuer, stanti es hervor ius dem tolron L eichthum
3 ct vicente a Iea, Gramatica de la enova castellana. s. dicion. Paris, S 4 pay. 258. 259. Nicolaus Antonius dicit, Ludovicum Legionensem natum esse aut Bel IOmonte, ut Μatriti, non ranatae Plerique nitiem, ranatae. Sic quoque nuber . . Naturat sessu los mas de Granada.
conjungere licet. Neque ver praetereunda istruetura,
quam habet Albertus de Iongli ): ὁ δε χρυσὸς αριστός
εστ μεγανορος ξοχα πλουτου, ατε αἰγοριενον υ λα- πρεπε νυκτί Plerumque nimirum ambae, quae inter se Comparantur Sententiae ejusdem participes sunt verbi. Altamen etiam duo diversa verba occurrunt, V. g. Horat. carna. u. 5. I 8.: Chloris, albo sic humi ero nitoris,' ut pura nocturno renidet tua mari, qui locus nostro lauddissimilis Onghii structurae non levissimum calculum adjicit initium carminis Olympici decimi, jam a Boech hio similitudinis causa citatum Nam cibi quoque duae generales mententiae, ipsae mullis particulis comparativis eum 'equentibu i conjunctae, iadent rutuntur attributione: Eστιν ανεμων πλείστα χρησις εστιν δ υρανιων δάτωνομβρίων πλείστα χρῆσις) Mihi quidem inter initia car-
milium Olympicorum primi et decimi alia iraeterea analogia esse videtur ui enim cum moech hi selitiet, aquam dici praestantissimam ob usum requentissimum, ei erit αριμον δωρ idem, quod στιν ανθρωποις δατος πλείστα χρῆας Quid igitur impedit, quom iiiii Statuamus,
Pindarum hoc quoque loco pluviam respexisse pluviaeque benesvium meditanti generalem aqua praestantiam in mentem venisse Dissenius, ut vocis θαλπνοτερον v. 6. Sigiliscationem explicet, optime annotat Olympia post solstitium a Silvum esse celebrata, et armen nostrum, ut Boech hius Suspicatur, non magno Intervallo post victoriam calitatum ' Pindarica Scripsit et edidit Ibertus de Ongh Trajecti ad Rhenum, I 845.
19쪽
est. Aptissimiam igitii erit, poetam tempore, Pro omnia
refrigerationem pluviamque sitiebant, carminis sui initi uni cepisSe ex verbis: Ἀριστον μεν ουδωρ. Loco nostro similes, Ol. III. 42. et Ol. X., init. quin eodem modo intelligamus, nil obstat, quanquam hoc non Cogimur. Constat quidem, vocabulii in δωρ interdum vim aquae
pluviae υδατος οριβρίo v induere. s. v. g. Hom. l. XVI. 385. Attamen longius progredi is mihi videatur, qui et hic et Ol. III. 42. δωρ pro pluvia dictum velit.
Ut repetam, quemadmodum saepe Optimum dicimus id, quo quidem maxime indigeamus, sic Pindarus et ipse, quum ReStus Solis pluviam redderet optabilem, incidisse in aquae praestantiam mihi videtur. Quis scit, Hispanus noster, ipsa sertasse aestate in patria sua calidissima sententiam illam celeberrimam convertens, quid senserit 8 Concedendum certe est, verba El astu es hen preciOSO, quum ab homine vel pluviam, vel potionem nivatam, Vel lavationem rigidam desiderante pronuntiantur, maximum habere pondus. θαλπνότερον non est idem ne φανερωτερον, φαει- νοτερον, id quod vult Schol. Vet. Sed propriam Suam hic retinet significationem foventius, calidius. Splendor enim jam epitheto φαεννον exprimitur, quod eum nomine
αστρον in unam notionem coalescit, quare recte, qui nuperrime Pindarum in linguam Germanicam convertit, anter ): Glanrgestirri Ludovicus Legionensis θαλπνότερον non bene reddidit per mas luciente. Examinanti mihi verba seu et sol uo domuostra in pinionem Venit,
legisse eum fortasse φαεῖνον. An lectio talis reperiatur,
Por odo elisermo ' cielo. Sic ad verbum exprimit Hispanus Graeca ρῆμα δι αἰθερος. Nam, ut bene vidit Boechhius h. l. aether non distinguitur ab aere Generaliter igitur significat coelum. Intor tot loci dissicillimi θεν ο πολυφατος Sqq. explicationes aseliana si ludorum OLympicorum loco
disseminantvr carminis misSilia per omne spatium, ut
feriant eos, qui hoc quasi vulnere dioni mit), quia sentensia ejus aptiSSime convenit ad rationi contextum, niihi perplaceret, dummodo Pindari loquendi usus eam tueretur. Sed semel lanium Pindarus verbum βάλλειν eum accusativo teli conjungit Pyth. I. 44. ακονθ ωςείx αγωνος βαλεῖν. Alias accuSativus huic verbo adjectus apud OStrum semper uni n0minat, qui seritur. Quare nusquam reperies μνος βαλλεται, Sed e contrario μνος βαλλει τινά. Cf. Nem. II. 65. τον μνος βαλεν Ceterum loco illo, Pyth. L, 44. basia ἄκων mittitur. Sed ad aselli sententiam probandam necesse est dici possit βάλλειν βελος, ἰον, istari pro quibus Pindarus Semper
derivatisermo a Graeco ρημος, non a Latin eremus. Recte. Cujus derivationis duae potissimum asserri possunt causae. Priorem nidem, Latinis remum non nisi nomen substantivum fuisse, jam Dieκ ius indicavit. Praeterea autem producta nominis Latini syllaba media plano opprimi nullo paci potuit. Contra Graeci hodierni, quorum Iocutionem vetustissimam esse constat, soIum accentum, quantitate neglecta, observantes, vocalem 1 Vocis ερηριος corripiunt erimo' er mos, paene ermos.
20쪽
Nμνους. Porro, ut absolvatii allegoria, Taselius vult. μήτιας Iogici eSSe arcu vel plan retras. Duae translatio, at vel soli ei, iii, indarico genero dicendi imbutus, eadem elim poeta vixerit aetate, aperta fuerit, praepositione quadam carere nequit, qua igniscetur, unde tela hymnorum disseminentur. s. em. I. 29. λ' πὸ τοξου Λίς. l. II. 90. ἐκ φρενος rστους ἱέντες Ol. IX. 5. Sqq. Μομων ἀπο go ξων Λία - ἐπίνειμαι - βελεο σιν. ylli. IV. 90. q. βελος ἐξ ανικατο φαρετρας ορνυμενον. Etiam quod bis exprimeretur, quo ex loco sagitta hymnorum jacerentur oθεν et σοφλῶν ριητίεσ60, orationem redderet duram. Duibus omnibus perpensis
clitari explicationem. Fragmento XLV. Dilhyramborum tertio), v. 15. q. haec sunt verba: vir βαλλεται, - ἐπ αμβροταν χέρσον ἐραταί
Ιων φόβαι, οδα τε κόμαισι μίγνυται. Henr Stephalius interpretatur: tunc, tunc Sparguntur super inniortali terra amabiles violarum crines, et rosae
comis miscentur.' Licet igitur dicere: βαλλειν Ιων φόβας seu generaliter νθη ἐπὶ τὴν χερσον sive γηνὶ, ut si iidem ac διασπείρειν ). yinni autem a Pindaro cum oribus comparantur. CL Ol. VI. I 05. υμνων ανθος Ol X., 48. ανθεα μνων. Fib. X. 53. : ωτος μνων. Similis etiam locus Isthm. Ill. 45. φυλr ἀοιδαν. Ergo ο- teris ἀμφιβαλλεται accipere dicium pro περισπείρεται, σπείρεται πανταχόσε Sic tota sententia erit haec: undo celebratissimi hymni stores circumsperstuntur, Circumrandique vel in Omnes partes sparuuntur. . Quia sero' meminiscaris etiam verbi ais πολεῖν.
βάλλειν non proprie et per Se Significabat marmore stores, auditore primum nil intelligebant, niSi hymnum circumvomi', po Stea demum, quum notionem sibi explicare volebant, in mentem iis veniebat hymni cum floribus com paratio apud Pindarum usitata. Μῆος his locis, Ol. XIII., 50. Pyth. IV. 262. et Isthm. IIJ. 65. a Boeckhio redditur prudentia. Itaque σοφων ' ριητίεσσι Si doctο-rum prudentia S intellistentia. Similia verba vides ad
vicii Legionen Sis, quippe qui generalem tantum Sententiam exprimat, Se quoque locum accuratiu lion perspexisse tacito latetur. Idem, θεμιστεῖον σκαπτον Hispanico reddens e cetro morecido, adjectivo θεμιστεῖος utramque, quali habet δίκαιος, Significationem attribuere videtur, ut non solum it justitiam colous, Sed
etiam obitus, meritus Optime procul dubi et iligenio-Sissime Boech hius explicat sceptrum regis jus dicentia et leges uberitis. abundoxo nil est nisi ευδαίμων Schol. Veteris: ο γαρ πολυμηλος ἀπο μερον ευδαίμων ὁθεν νόει το λον. Duae Sequuntur, ἀγλα et ζεται δε καὶ μουσικας ἐν ἀωτω, ab Hispano ita capiuntur, quasi Hiero ipse callii erit ni usicam ). Milii me verum ἀγλαtζεται b. l. medium, Sed PaSSivum Ornatur, ut interpretantur oechhius et Disse' CL carminis hujus versum ultimum: σονι i. e. ariis Poeticae peritia, et oratii carin I. I. 29 sq. me doctarum liederae praemia frontium is miscent superis.' Neque aliter cliol. Vet. i re μουσικος ων ῆ Περὶ γῆν μουσικὴν διακείμενος.