Pindari carmen Olympicum primum a Ludovico legionensi Hispanice redditum [microform]

21쪽

nius Clarissime eminet vis particularum μῖν et δε Dissenii paraphrasi ,, ut est inSignis, celebratur etiam talis et ornatur a nobis. V Neque audiendi asellus et

nantur.

Interpres noster, non facile Speran fore ut verba sua Hispanica cum Graecis accuratius unquam Compararentur, epitheton Acoeta curia φόρμιγγα conjunctum ProrSu neglexit idemque secit versu 102. epitheton Ahληtia mittens. Duum neque ipse, neque alii ejus temporis homines his artis musicae vocabulis probam notionem subjicere potuerint, hanc Hispano indiligentiam, ut videtur, consulto admissam libenter condonabimuS. Ceterum, praesertim in oratii carni inibus traductis, magnum ubique ostendit studium, nomina propria vere poetica et in universum locos, ubi partem pro toto dictam Sse latuimus, generaliori forma induendi itaque ad popularem intelligentiam magis accommodandi.

Πέσας τε καὶ Φερενίκου χάρις. αρις h. i. gratiam, non gloriam valere mihi videtur. Πίσας χάρις gratia est poetica illa, quam Pelopis sabula, quae etiam pulcherrimam gratiOSissimamque carmini partem efficit, Pisae tribuit urbi. σερενίκου χαρις autem Significat eam gratiam poeticam, eam gloriosam formam ευκλεα μορφάν quam Gratia quasi affundit equo pulverem in curriculis colligenti, id quod plenius habes expressum carmine Olympico Sexto V. 75. q. quod commode a Taselio citatur. Nostro loco gratiam ipsani pro sorma ibi a Gratia dea donata nominari, nil est quod mireris, quum Cratia insundat gratiam S. VenuStntem.

Ueo idem prorsus valet ac παρ' Ἀλφεω Cave

credas, quemadmodum Francogalli dicunt: ur quelquerissere, Sic Hispanos quoque uti: obre Uun rio. Immo tunc Semper praepoSitio en adhibenda. κρατε δε προς εμιξε δεσποταν Notionem Verbi μιγνυναι, quotieScunque, etSi improprie accipiendum, apud poetas ibi occurrit, ubique quan maxime Sensibus percipias et, ut ita dicam, plaStice proponas oculis tuis. Ad quam sensualem perceptionem hoc potiSSimum loco adduceris comparans loco SimileS, Nem. V., I Sq.: τυ ὁ Αἰγίνα θεου, ειθυμενες, Νίκας εν ἀγκωνεσσι πιτνών ποικίλων φαυσας μνων. Sthm. n. 25. Sq.: αθυπνοί τε νιν ἀσπαζοντο φων χρυσέας ε γουνασιν πιτνοντα Λίκας Versus igitur 22 sere valet victoriaeque ad complexum adduxit dominis ι. d quod bier- schius et ipse bene intellexit vertens Dor Stilrke ruret milhian tarcu IIorrn. Neque tamen abnuerim, ProSO-popoeiani hic non esse iam apertam, qua in locis duobus

supra laudulis, vel propterea, quod ibi Λίκη dea, hic κρατος, noli Scilicet a sensibii Sevocata. Nulla re poetae Graeci dilucidas suas contemplationes magis prodere mihi videntur, quam quod innibus verbi locutionibusque, quibus sigilificatio ritu itiva corporeum assignat mundum, etiam tum, quum propter totam Sententiam ab initio non sensum, Sed mentem solani assiciunt, ita utuntur, ut prosopopoeiae auxilio ad originem reducamur. Dua quidem virtute nostri hujus aetatis poetae adeo carent, ut, qui libro eoruin perlegens primitivas ubique verboruin notione revocare velit, in ridiculissimas absurdissimasque incidat conjunctiones. Hoc partim inde manat, quia magiS, quam VetereS, deam incorpoream amplectini ur, partim, id quod ex altero sequitur, quia nostrae linguae receSSum aeque a Grae-

22쪽

cae, SeliSualem, iriinitivam dico vocabulorum signiscatioiaem, SaepiSSime obliviscimur aut plane ignoramus. M o primor apud Ludovicum Legionensem est Hellanodicarum Suffragium, assensuS, corona oleagina ab iis

addicta. Idem dicetis, locum, ubi Hieronis gloria radios landeret rullos de si uvia su loria), a Pelope esse cotiditum fue o Pelope fundat 3, ποικίαν milius recte intellexit. Duum enim e Pausania V. l. 4. discamus, Pelopem, ex ASi trajectum, invenisse Oenomaum PiSaeae regem eoque demum expulso regionem illam oc-ctipaSSe, quumque idem Scriptor VL 22. 2. Pisae urbis conditorem Pisum fuisse dici reserat, iSa noli proprio colonia a Pelope deducta est, Sed ἀποικία . . signiscat sedem, quam Pelops aliunde Sc. e Lydia veniens occupavit. Secundum asellum ἀποικία et ἐποικία ' ita iliter se disserunt, ut prior locum relicium, altera locum petitum respiciat. Praepositione igitur ἀπ vocabiit ἀποικία una cum appoSitione Pelopis, Odoari mutatio cenae indicatur auditor . lector exalido in Asiani in Lydiam et quidem Sipylum tranSsertur, ubi sabulae alitati Pelopisque, quae jam narrabuntur vel polius corrigentur, S-que ad Pelopis cum Oenomao certamen luduntur. Praeclare ac dilucide, ut solet, exposuit Dissenius, Pindarum verbiS, ita Sequutitur, millime, id iiod ο- literunt interprete reliqui omneS, sequi vitigarem saliuiam,

Memoratu dignum, Ludovicum Legionensem et ipSum verba illa eodem hoc naturali uniceque vero modo accepiSSe. Praeterquam quod indarus mullo pacto ii partem uti' uera oci nostri Iectio: ἐποικω.

gari fabulae, cui postea omnem denegat dem proferre poteSt, nuSquam nobis radiant veteres, a Clothone elopem ex lebete protracium ac restitutum ullo niuitus ubique Mercurio aut Rheae attribuitur. Contra, ut memorat Dissonius, bis apud indarum arcae cum Ilithyia conjunctae nominantur Ol. VI. 42. et Nem. H. l. Quare, quae Boechhius citat, elimidii verba Clothonem inter Parcas principium vilae habere, eliam melius in Dissenii

explicationem quadrant.

destinata sunt ad famam vulgo narratam detestandam. Λα- θαρος λεβης enim prodit poetae opinioliem, lebetem non pueri sanguine adSpersum, Sed intemeratum ), immacillatum, incruentum suisse. Similiter ευνομωτατος ερανος docet, Tantali convivium ita suisse apparatum, ut aequum fuerit 3 non silii caedo crucuttian, ut optime Boechii iuS.

Viroque igitur epithei involvitur noti ἀμεμφίας. Si περ τον ἀλαθῆ λογον miψitim cum δεδαιδαλιμενοι, non Simul verba φευδεσι ποικίλοις ad hoc participium pertinerit, propterea quod dicere quid enilicet sabula naagiS, quam veritatem, SSe exornatRS, ie ille vero, sabulas pluribu mendaciis, quam veritatem, SSe exornataS qillim Verita mendacia noli admittat. Duare verba μνευδε τι ποικίλοις eum ἐξαπατωντι connectenda essetit. Sed melior Si haec Structura: μυθοι ψευδεσι

ποικίλοις δεδαιδαλμενοι ἐξαπατῶντι βροzων φατιν περτον ἀλαθῆ λογον, fabula commentis Nariis exornatae

decipiunt hominum famam mustis, quam inccria Sermo. y sic Boeckhius interpretatur αρε καθαρα virtute intemerata. Pyth. V., init.' Νi dissert εὐνομος a Francogallorum commeri faut.

23쪽

Sane qui deni tum ἐξαπατωντι nonniSi per eligma, siguram apud Nostraim saepe obviam, pertinet ad veritatevi τον λαθι λογον). Ἐξαπατωντι, ivcto ad Verbum:

decipiunt subulcio. 'εξαπατ ὁ ληθὴς λογος βροτωνφατι idem atque ullicit, sibi conciliat verita fumum, ei persuadet. Hispanus, qui versus 28 et 29. singulari arte, etsi pluribus, quam Graecus, verbi utens, reddit, et ipse περ τον λαρο λογον et ἐξαπατέοντι uter Se conjungit. degat citudo . l. non vulgarem retinet significationem: ornatu poliatus, foedatus, sed aliam accipit ex etymologia petitam sine meo suscito, non fucatuS. Schol. Mec monet: aut -άφης τὸ θνατοῖς προς το τευχε ώς ινες οἷοντα ἀλλὰ προς τὰ ἐπιπερουσα, ουτως' ἐπὶ τοῖς θνατοῖς φέρουσα τιμὰν, τοι παρ αυ- των τιμωμένη, το γαρ ἐν ἀνθρώποις φέρειν τιμὴν τι- μασθ αἱ ἐστι. iri inum quidem dubito, num dicere possis

θνατοῖς ἐπιφερειν τιμὰν ut Sit ἐν ἀνθρωποι τιμασθαι. Tum vero locus OStro quantum ad Senteni iam tertinet, simillimus, Ol. XIV. 5. q. te adducet, ut Scholiast in

υριμιν λάριτες, τὰ τε τερπνὰ καὶ τα γλυκε γίγνεται πάντα βροτοῖς uare recte poS θνατοῖς interpungitur. μείων γαρ α ια. Interpres n0Ster Siquiora, ait, ea menos asio. Quanquam aliis esse culpam vel in. l.

potius peccatum conStat, tamen e versibus 52 53. elucet, Pindarum detestatum esse blasphemationem, κακηγορίαν, praesertim ob metum poenae suturae. Quare verba Hispanica non quidem ad litteram, tamen ad sensum imitantur Graeca.

Vin al Saturnio lecho. Etsi Iupiter apud Ovidium et

Claudianum etiam Saturnius i. e. Κρονιων Κρονίδης dicitur, tamen Saturnio lecho nil aliud esse potest, niSi Saturni lectus Vituperanda igitur haec interpretatio. Iam issenius vidit, non solum sabulam a Pindaro

correctam, Sed eam quoque, quam pSe tanquam vulgarem proponit ἐννεπε κρυφώ τις sqq. , diScrepare cum traditione usitata. Ut ostendat, quomodo posterior haec fama nata sit, his disserit verbis: Quum aliquo tempore post Pelops a superi remiSSuS SSet, intellectum Sane eum non devoratum esse quare poSteriore fabulas duas oblatas de umero eburneo et de coctione ita conjunxerunt, ut dissectum quidem et coctum traderent Pelopem, sed consumptum tamen humerum tutatum et Statim suppletum ebore.' Mihi quidem persuasum est, fabulam illam, quam Pindarus statim post Pelopis raptuin excogitatam a vicinis invidiosis esse dicit, etiam magis, quam statuit DiS- senius, a sabula vulgo tradita differre. Verba τάμον, διεδάσαντο et Iiso eodem uti Subjecto apparet. Hoc

vero Subjectum expreSSum non St. Sed quemnam alium,

quaeso, nominativum Subaudire licet, nisi θεοὶ, quum respicimus dativum θεοῖσι versus tricesilui noui ' Aliquis igitur invidoriani vicinorum, extemplo μυτίκα poSt- quam evanuit Pelops, clam κρυφα - metu qui dein perinotus, quia mendacii blaSphemationisque sibi conscius

y Ludovicus Legionensis directo Los Moses, inquit, te

cocierou entre ellos te comieron reparti . Oec litus interpretatur istos dissecuisse membra, ac, distribuisse eteonaedisse. hi accusativus istos et ipse deos indicare videtur. Νunc detego, Albertunt de Ongli in idem incidisse, qui annotet ad γαordi uαργον Crimen enim epularum cruentarum non ad TantaIum ignorantibus iis, sed ipsos quoque Deos pertinebat vide ταμον, διε ασανr et g ἄγον.

24쪽

erat dixit, eum . esse in Hiis dissectum me frusta earnium ejus inirem melisas Histributa it comesa Haec suit primitiva vici iii κακηγοοία Quae explicati iii primis confirmatur vocabulo γαστρίμαργον v. 52 Si iiiiiiiiii-dariis uritam cillam dabulam, ex qua Ceres inscia et u vita Pelopis clium enim comedisse sertur hic 'iarraSSet, vicitius . aio ii dum γαστρίμαργον hanc Heam lutasset, utpote quit in sola Jamis raedatio Miuinam voracitas dici deberet uodsi i contrari, dii toti solum de cruento convivio erant coii scii, Sed ipsi quoque illud apparaverant, tum salie jure meritoque videbantur γαστρίμαργοι. imino ἀνθρωποφάγοι . Jam Verba ριακάρων et ιν non ad Cererem spectant. Pindarus dicens, se mullum deorum

nominare OSSe voracem, Subaudit nedum tot quot apud Tantalum deversati sunt, ortasse adeo omnes. Duo temporae vicinui illo invidus commenta sua Iabricatus est, Tantalus, nondum in artarum dejectus, Summa etiamtum fruebatues beatitudine. Duum postea et Pelops coelo remisSus, et antalus ob causam, quatit indarus indicat v. 60. usque ad v. 64. , poena assectu eSSet, tria vere et re ut indarus quidem opinatur iacia, humerus Pelopis ebore exornatus, Pelops ipse aliquamdiu e terra sublatus, Τantalus atrociter punitus, in unam omnibus cognitam ab illam conjuncta sunt Ne qui eo ab explicatione nostra abhorreat, quod dii derissimi crudelissimique appareant. Poeta sabulam vulgarem quam ridiculi SSimam, adeo ieeleratae in deos maledictionis causa illicitam exponere eoque suam jucundiSSime correctam 'redibiliorem reddere

silidet Neque profecto dubitandum, quin gratia illa in

dariea cuivis pio et de diis honesta sentienti Graeco persuaserit, ut novam fabulae formam acciperet crederetque. Coierum vulgata lectio κατὰ μελεν, quam Hermaniau Scoll. om. Il. u. 699. in κά et μέλη mutavit, reSli- tuenda videtur ), quum mihi nondum perSuadeatur, praepositionem divulsam a Pindaro poni post verbum. Comprehensionem tum carere accusativo objecti, quem dicitiat, non est quod mireris, partim utina quisque facile in σε supplendii na incidat, partim quum verba κάλεσε v. 37.),

μεταβασαι v. 42. et ἄγαγον v. 46. et ipsa expressam

non habeant notionem, in quam transeat actio verbi.

Eliam Herodotus I. Il9. ubi Harpagi lium jussu Astyagis dissectum patrique appositum resert habet σφάξας

αντον καὶ κατα μέλεα διελων. ibi, ne Harpagii praemature, qualem comederit carnem, nimadvertat, paries membrorum extremae, κεφαλή τε καὶ ἄκραι χεῖρες τε καὶ ποδες, in corbe reconduntur, poS eoenam autem monstrantur. Nostro loco quum dii sceleris conscii sint, iis ibi conditionem occultari necesse non erat. Adde quod Taselius ostendit, extremas orporis humani partes eli amniinc a populis quibusdam immanibus in maximis deliciis haberi videbis, sensui, quem subjiciunt lectioni δευτα- κρεων, prorSu nihil bStare, praesertim quum tibi in mentem veniet, poetam . l. fabulam vulgarem illi id pro Attamen plurimum adhuc abest, ut demonstratum sit, δευτα τα κρεων Significare poSSe extremas eorporis partes. Cisius rei quoad argumentum certum

asseratur, letinendi tibi , erit,' quam oech hius duobus

25쪽

sumpsit codicibus rat lite iligeniosissinae explicavit, lectio με te isto por locura, mitio por pecado. sitiis v. 35. A. de Iongia sentit, versum quinqilageSimum tertium admittere triplicem iii terpretationis modum I. saepe hoc si, ut is qui maledicat, in eladem incurrat 2 is, qui maledicit, saepe clades invenit; . malum occupavit eos, qui Saepe maledicii rit. Ipse repudiatis duobus prioribus modis tertium amplectitur. Sed primo adspectu cuivis patebit, nonnisi primam explicationem SSE Veram, paululum amen immutatam saepe hoc factum est, ut is, qui malediceret, in cladem incurreret Verba λέλογχεν θαμνα idem praebent genus dicendi, quod habes v. 3 l. q. ἐμήσατο Ῥμεναι τοπολλάκις. Duanquam Vir Doclissimus recte vidit, e Pindari sententia nullum malescium deos latere v. 4.), ergo etiam diis justitiam ο- lentibus, nullum maledicum ore impune, tamen poetae licet dicere, jam saepe maledicos damno esSe oppreSSOS. Memor Si enim multarum occasionum, quibus blasphemisuppliciis sint asseeti. Proprie igitur versus 3. non hoc vult, solere puniri maledicos, de Semper omne puniuntur, οἷ φασιν ἀμνι δαιμονων κακά - Sed multas de maledicis punitis narrationes circumferri. IneptiSSimae, id quod neminem fugiet, . . duae Supra praeter

hanc allatae explicationes, non minu altera, malum E- eupaSSe OS, qui saepe maledicerent, quam altera, unum et eundem maledicum saepe invenire clades.' Simile, quod ad Orniam attinet, Herodotus I. I. habet ο- tabulum λείμματα.

pterea custodes dicti, quod animas hominum custodire eredebantur. Verum σκοπος is est, qui id, quod genitivo easu additiir, custodit, moderatur, imperio tenet. Cf. l.

σκοπον.

ἄν οἱ πατὴρ περκρ sqq. Pronomen αυτ nullo pacto Supervacaneum esse mihi videtiir, immo potius maximi momenti. Cui sententiae ut assentiaris, eonSideres, quaeSo, hanc paraphrasim Fastuque sibi contraxit noxam immanem, quam Supra eum Iupiter suspendit, ponderοSum Saxum Supra eum, quem pSe ibi genuerat, quem tantopere honoraverant Olympi Speculatores, secui' antea non solum se licuit soli superorum tangere mensas' '), sed etiam eos Sipyli, in ipsa urbe regia dilecta, convivio excipere. Etiam gravia illa epitheta, πέροπλος, καρτερος, ἀπάλαμος, ἐμπελμοχθος, id agere Videntur, ut

discrepantia inter antali summam elicitatem superiorem et cruciatum tormentumque, quo nunc asscitur, quam Cerbissime promineat. Ita, Opilior, noli pia erit accipere explicationes aut aliorum, aut Heimsoethii ), quamvis acutam, quam equitur etiam de Ongli ἄν οἱ πατὴρ περκρέμασε περκρεμάσας καρτερον αυτ λίθον.

0 C. T. Daminii novit in exicon Graecum etymoIogicum et

Uuibus addere poterat ejusdem capitis versiim 20. Ilic locus Ovidii elam. I. I72. aptissime Boechbio

citatur.

Addenda et corrigenda in Commentariis Pindari. 'ion-nae, I 840.

26쪽

Ludovicus Legionensis ad eris supplet πονων, haud dubio cogitans cum Scholiis μετα του πεινῆν, διψῆν ἔσταναι. De hujus loci SenSi nondum adhuc convenit inter interpretes. Simplicitatis ot verisimilitudinis laudem lique prae se fert, quam oeckhius e Scholiis hausit, interpretatio cris Ixione Sisypho, Tityo Quum igitur apud inferos antalus poenam perserat, I v. 65. non idem valere potest, ac προς αυτον, id quod jam an ii ita Dissenius. I potius est dativus incommodi s. ethicus significatque Pelopem eum magno patri Stomacho ac dolore ο αχθ'ομενω in terram remissum, ut poena Tantali etiam augeretur ). Quem A. de Jongli verbi προ ευάνθεμον φυαν vindieat sensum, nemini odum P tr erat orente aetate, is aptissimus quidem est et loco, quem idem affert, Aesch. Prom. 008. Optime rmatur. Sed quum Pyth. IX. 25. Areo ἀω praepositionem reo merum tempus exprimere appareat, hic quoque Significati ad circa, Nergu Statuenda.

λάχναι νιν μέλαν γένειον ερεφον Egregie Schol. ec. ολον καὶ μερος, τὰ μεν νιν λον et δε γένειον μέρος ἄσπερ ἐστὶ καὶ τό Ποῖον σε πος φυγεν ἔρνος δεντων. Figuram habe επεξηγήσεως:lanugo eum . . mentum ejus ingebat. Μέλαν autem κατα προληφιν οSitum: ωςτε μέλαν γενέσθαι. Vide etiam versum hujus carmini 27. ελέφαντι φλαίδιμον οἶμον κεκαδμένον i. e. ως- φαίδιμον γενέσθαι. Ἐτοιμον Simpliciter cum πάμον conjungendum.' f. utini. Gr. r. pag. 36l. 362. Erugeri riechische

Verba ετοῖμον γάμον una cum ευδοξον Ἱπποδάμειαν pendent e σχεθέμεν. ejicienda Alberii de Iongli structura ἀνεφροντισεν σχεθέμεν ετor tori ut poeia dixerit: -Pelops cupiebat illud connubium sibi habere paratum

vincendo Oenomao.' Nam quanquam non erat illud connubium cupienti paratum, sed contra dissicillimum, altamen paratum, expοSitum erat, quasi praemium, iS, qui certamen curule cum Oenomao inire auderent, τοῖς ρημένοις κινδυνευει εκκείμενον, ut bene Schol. Vet. Sintiliter vang. Mattb. XXIL, 8. ' coena nuptialis parata quidem est, Sed vocati non erant digni. Vocati erant

omneS, quibu cum Oenoma concertare animus erat:

Omnibus his γάμος erat ε ῖμος Sed delectu εκλεκτος, Matth. XXIL, 4. nonnisi is erat, qui Oenomauim vieiS-Set Hispanus et ipse non que cntonces, ait, Se c recta, Sed generaliter quo ni cc SE rccia.

Duo quae ibi commodavit V. A. Iube V. I., exemplaria ispanica exhibent, ubi lacunam animadvertis: Pisadon. ditio atritonsis anni 1816. Pixalon. Utraque lectio sensum non admittit. quidem disceptare nequeo, utrum vocabulum ispanicum a librariis sit defor-niatum, an Ludovicus Legionensis Graecum Πισάτα

revera non perSpexerit Lacunam, Si VeliS, explere poteris verbis rei Pisano, quae leguntur in versione ab Argiletles fratribus compoSitn. Πολιὰν ἄλα cogita mare oram Asiae minoris occidentalem alluens. Ibi Pelops currum a Neptuno impetrat. Cf. inprimis locum, quem laudat asellus pag. 52.,

27쪽

quod PauSan. V. 13. 4. resert Pelopem emani Velieri Statuam posuisse, ut eam prius i. e. priuSquam in certamen descenderet placaret, et contigisse ei matrimonium Hippodamiae exoptatum.

Ad φιλια ιυρα Κυπρίας Lmom. Od. XI. 246.: φιλοτήσια ἐργα. Dissenius ad locutionem ἐς χάριν τέλλεται comparat urip. eraclid. 35I.: εἰς ευπραξίαν παρχειν. Item comparetur Eurip. pla Taur. 850. ἐς δε rvmpορὰς ἐριῶν δυστυχὴς ες βίος ους χάριν τελλεσθαι nihil differt ab illo Sallustiano in favorem venire V. Hi-

Spanus autem etiam magis ad verbum expressit, etsi sormula usus obsoletiore venis en stra . Vocabulum grado enim, oriundum a Latino stratus , antea nomen

substantivum erat, quod significabat stracia. s. v. g. Poenia de Cid . . et saepe ibidem. En rado igitur idem, quod in gratiam ). ἐπὶ ταχυτάτων αρματων Numerum pluralem adhibet poeta, Simul currum et equos δίφρον καὶ π-πους es. V. 87. cogitans. Quare hierschius: in demachvellesten osvesparin Proprietas Homero Sitatis-

los que a uerto. De hoc miro participii verto usu es M. Saluci, Gram do a lenst cast pag. I 63.

ριέγας κίνδυνος dicium mihi videtur pro τωτου μεγάλου κινδυνον δεος Tum tota sententia haec est: Metus periculi capitis imbellem virum non corripit, invadit; capitis periculum non in metum compellit imbellem Virum, quippe qui procul a pericul abSit. In quam explicationem mirum quantum quadrat locus Homericus, a Schol. et allatus, Il. XIl. 246. q.:ω δ'ου δεος εστ' ἀπολεσθαι, 'ο γάρ τοι κραδίη μενεδ ιος, ονδε μαχήμων. Vocabulum λαμβάνει ita accipiendum, ut apud Ηο- merum in locutionibus μένος, ἄλγος ἄχος, πενθος, χόλος, φοβος ελλαβε θυμον. Et allois strino poch l presume. Eadem sententia explicatrice utitur Schol. Vet. ἀλλὰ - - τοιουτον

ἀνδρος ἀλκίμιου.

De oda pro se o. Dicc de la Acad. m. S. V. prer ei honor, estima consideracis que se adquiere stana con alguna accio stlorioSa. Nomen honos. Sic quoque Graecum καλον, laus. s. Dissen. ad hunc locum. Dissenius annotat ελεν Sqq. esse Zeugma. Sed Zeugma tum locum habet, ut bene Zumptius ), quum verbum, grammatice cum duobus vel pluribus nominibus conjunctum, si sensum respicias, uni tantum nomini convenit, reliquis verbum interdum dissimillimum agilantibus. Verbum λεν autem congruit et cum Οἰνομάου βίαν, et eum παρθενον Cum Οἰνομάου βίαν conjunctum signiscationem habet ex Homero notissimam devicit et occiadit Cf. v. g. mom. Il. XV. 15. 16 Verbum αἱρεῖν in Latein Gramm. s. v. l. pro.

28쪽

non prodit nobis, Pindarus utrum vulgarem sequatur sabulam, ex qua Pelops Myrtilum, Oenomai aurigam eorrumpens ad fraudem illam notam induxit, ut Oenomaus Curru DSu periret, itaque regiae mortis in culpa fuit S. regem quasi ipse perdidit, occidit, an Oenomaum revera a Pelope occisum esse fingat. CL locum, quem laudat asellus, Eurip. Iph. Taur. v. 804. εκτησα9 1 ποδαμειαν, Οἰνομαον κτανων. Cum παρθένον autem

eonjunctum ἔλεν nil aliud vult, nisi Euripidis ἐκτήσατο loco modo citato. Et sic quidem dictum est, ut αἱρεῖν στεφανον, αἱρεῖν Mov. s. Pylla IIl. 73. q. στεφάνοις, τυυς αριστενων Φερενικος λ' ἐν ψρ ποτέ Pyth. X', 23. q. ους αν - κρατῆσαι τὰ μεγιστ' ἀέθλων ἔλη. Ut enim supra a v. 69. ostendimus, Hippodamiae

matrimonium quasi praemium certamini propositum erat.

Hoc igitur praemium accepit, abstulit Pelops Romanus et ipse dicere possit sustulit Oenomaum viminemque conjustem ut sustulit priore loco significet interfecit, alter abstulit praemium , quemadmodum dicitur: tollere praedam Memor vulgatum illud distichon, quod est apud Suetonium Ner. 39.: Quis negat Aeneae magna de stirpe Neronem y Sustulit hic matrem, Sustulit ille patrem.

Ceterum minus durum apparet enuntiatum, quam Si SSet: ἔχεν οἰνομαον Παρθενον τε Νam etsi verba οἰνομάου βίαν in unam coalescunt notionem, tamen iis antecedentibus genitivus Οἰνομάου facilis est ad supplendum apud παρθένον. Sic vel unam tantum verbi αἱρεῖν et eam quidem primitivam . l. statuere licet significationem: adimere demit Onomai im, im italem, aeuam

'in et βίος eandem habent significationem primitivam.

et ademit Oenomai virginem. Quod dena esset atque: Ademit o vitam liminemque ). Optiuium igitur erit, retinere quidem Simplicem verbi αἱρεῖν potestatem adimere), Sed quum rationes, quae litercedunt ii iter verbuiuet uirumque aecuSativum, expiatiare voles, duas illas clariores significationes interficere et auferre ante oculos habere. Hoc modo perspicies, eugmati hic locunt dari

ἔχεν ad οἰνόριαον '' ait, otiosa ἐνίκησε, SupPrRVit, X- secutus est cursu. ' Oblitus est V. l. non Pelopein poS Oenoniaum, Sed e contrario Oenomaum poSt elopem curru vectu ni CL chol. Dec. ad versu ni Superioris distributionis II 4. τω με μνηστῆρι, ἐδίδου τὴν ἔπι δάμειαν ἐν τυι αντον αρματι φερειν, καὶ προηγεῖσθαι του δρομον αυτος δε οπισθεν ἰων καὶ τῆ χειρὶ φερυρνεγχος, ποτε εμελλε τον μνηστῆρα παρελθεῖν, βαλλετε τῶ εγχει καὶ ἀνηρει. τεκε τε λαγε et ας ἔξ Ἀρεταῖσι μεμαλοτας

ταῖς πολιτείαις et v ἐγκατασπείρας αρχον ἔας. ἐν αἱ ρια κουρίαις μέμικται Quum tym0n Ocabuli αἱμακουριαι an του κορεννυσθαι τὰς stvχὰς αἶματος Schol. Vet.), tum verbum ἐμιαιέμικται pili ionem produnt, mane revera attiligere, degustare, bibere inserias

in limulis sibi oblatas. CL Hom. Od. l. 98. o ἐπεὶ πίεν hi κελαινον ibid. 153. καὶ πίεν αἴρια κελαινεφες. Ibid. 232. Ovκ εἴων πιέειν ἄμα πάσας rτναῖκας αἷμα κελαινον.

29쪽

Boechbiana traictura verbori alii του κλέος - Πελοποc, ut primum κλεος ταν 'Ολνμmάδων, delii de λο-μος Πελοπος ungatitur, unice licita esse mihi videtur. Ut enim ad teronem tandem aliquando redeat, poeta generaliter disserit de gloria Olympicorum ludorum Olympicique certamitius, quo nullum aliud praestantius cantare audet μηδ' 'Oλνμπίας ἀγωνα φερτερον αυδάσομεν V. 7.). Deinde empiternam eorum, qui Olympiae vicerunt, laudibus effert selicitatem. Denique deflectit ad Hieronem, ilippe qui et ipSe victoriam Olympicam reportarit. Connexum autem cum dictis antecedentibus salis dilucide indicant verba ἐν δρομοι Πελοπος. Jam e longi liquo, inquit poeta, Diget iis, qui ad visendum Pelopis tumulum Jovisque aram veniunt Olympiam, gloria Olympiadum Fulget in Pelopis curriculis, ita tamen, ut jam emitius quasi nictet hominibus confluentibus. Gloria quasi alia, excelsa est ), prominet et ex pecula pr0Spicit, quis hominii in adveniat. Cogitare tibi licet, Si velis, magni se illa in Alii luco aediscia, quae jam procul eonSpicua suisse verisimile est. Gloriam paene humana specie . l. iuduit Pindarus. Nam δεδορκε est videt Sive pr0Sopo Poeta ademia, Plendet, non autem, ut Damnatu Villi, idem ac βλεπεται, ραται Comparentur haec Schil Ieriana:

Ne soluta quidem iratio recusat dicere SaepisSime: res aliqua in animata spectat in s. ad hanc illamve coeli partem, Sit: Ῥο Vergit Poeta quemadmodum carminis th. III. III. κλέος φηλίν.

initio a laudibus certaminis Olympici generalibus ad Hieronis laudes transiit, sic h. l. itidem. DiSSenius utrumque genitivum, 'Ολυμπιάδων et Πελοπος, jungit cuni ομοις, VertenS: DGloria autem longe Splendet paria Olympicorum ludorum in curriculis Pelopiis . Quae struetur aspera atque arceSSita videtur. Idem jure respuit Πελοπος cor tinetum cum κλεος, attamen Simplicissimum illum et veris sinuim conjungendi modum, quem ipse Se- eundunt Boeckhium antea amplectebatur, prorSu negligit.

Ganter et ipse Boechhii retinet structuram: cithiuolsinat dor Rhthii der Lympiasimo ni derisonubahnde Pelops. Sed Ludovicus Legio iiensis jungit inter se κλεος et Πελοπος, utina dicat Et olyinpicum certamen, quod ibi celebratur, essicit, ut ejus Pelopis itoinen et

sana clara per in ille parte SeSe extendat. Cave credas cum Alberto de Jongli, εριζε et αι non esse verbum medium, Sed paSSivii in Nani etsi dicere licet εριζα τινί τι, ut it certo cum aliquo de aliqua re tamen lociitionem prorsu inverSam, ερί ταί τι passivum cui nominativo), certatur de aliqua re, ein adhibuit Graecorum. Sed vel posita et accepta Batavi Structura noStro loco non esset vindicanda, quilin indarus bis praeterea sorma media ερίζεσθαι utatur Isthm. L, 47. et Isthm. IV. 4. αχυτὰς ποδων et ται ἀκμαί τ' ισχυος θρασυπονοι sere eadem sunt, atque haec οἱ μεν

ταχεῖς ποδες ερίζουσιν ἀλλήλοις περὶ ταχυιῆως, αἱ εἰσχυες ' ερίζουσιν ἀλλήλαις Περι κ/ιῆς θρασυπονον.

Praeclare, ut solet, locum redditiispanus: Ubi levis pes, ubi audaces vires documenta sui dant.

30쪽

Ιdeiii alnei verba o 'cita παραμερον Sqq. Simili ac Thierschi iis, tiaod perverso litterpretatiis St. Ilitelligetitiam unice veram exilibet Schol. Vet. τὸ δῖκαθ ' ἡμερα καὶ διαλείπτως παρα τοῖς νθ ρωποις αγαθον τουτο ξοχον καὶ περ ανθρωπον γίνεται ρογα-

θ . Eliam dilucidi iis Schol. Redi: et δ'ἀεὶ τουτο λεγε ora ει τις τὸν τῆς ζωῆς αντον χρονον καθ Ἀκάστην

ἐριεραν παρα πάντων τιμαται, ν εστι τουτον μειγνου δεν. Sic quoque Boechbius quod autem coitSlanter permanet bonum, summiim contingit cuivis mortali.

Millime cogeris, ut Ide ιν comparativi μαλλον ἴδριν

loco hic adhibitum esse talitas. Profecto mirus PsSet apud Pindarum talis usus, nam, ut recte Beriali ardy ), exempla positivi pro comparativo substituli relegant aut ad scriptores posteriores, aut ad Verba βουλομαι, Dσι- τελω, alia, reliquis, ita apud optimo inVenia Scriptores, corruptis. NoStro loco genitivum τῶν γε νυν junge

cui comparatiVο κυριωτερον, Vertens Et persuasum habeo, hospitem nullum me et honestarunt rerum peritum aliuiu, et potentia hodiernis quidem hominibus praestantiorein exornaturum esse. ASSeverat Pindarus, nullum aliis in hominem simul rem equestrem callere, Si in il liο- tentia superare omne aequales. Non igitur dicit, ii eminem ierone esse καλων μαλλον δειν, quod ni inium videretur, sed hoc tantiim, neminem, qui honeStarum rerum sit peritus, Hieronis Gauderes imperio, quo ratullum

y Wissenscha I. Synta de Griech. Sprache, pag. 437., annotat. 6. De particulis quam et , comparativo antecedenti caren hibus f etiam, quae annotantur in Cornelio Nepote Bardili edito Tom. I. pag. 435. ad verba Tamen statuit Ongredi, quam etc.

aliud ejus aetatis imperium majus sit. Sic etiam Schol. Rec verba videtur intellexisse: πεποιθα δε καὶ θαρήιδιι δεινα αλλον ξενον - δαιδαλωσεμεν - ιδριν τε καὶ επιστήμονα καλων καὶ ἀγαθων καὶ δὴ καὶ τριωτερον καὶ κρείετον των νυν ἀνθ ρ-ων κατὰ δυναμιν τω- ιαzος τε καὶ πλουτου ἀμφοτερα ).Λνναμιν interpretatur Ludovicus Legionensis estudo,

Se. Stad reat, καλὰ claros echoε. κλυταῖσι δαιδαλωσε με υμνων πτυχαῖς.

Quanquam neque carmina cum VeSiibli Sinu0Sis comparata usqi iam alias apud OStrum deprehenduntur, ne lite πτυχὴ rugam significans, tamen sine illa comparatione et hac significalione quomodo ista verba probabiliter explicari possint, non video. Ceterum s. v. g. Horatii pisit n. , L 225. et tonui deducta poemata sito Ausonii Mosell. 396 sqq. Mollia vbtili nebunt mihi carmina silo Pieridos tenvique aptas subtegmine tela Percurrent: dabitur nostris quoquo Purpiιra fusis ibid. v. Id. q.: At modo cooptum Detexatur opus. Porro jam apud Homeruin ' πτυξ - nam πτυχὴ sorma nonnisi p0St

Homerum adhibita sic reperitur, iit signiscet ruga investis. Poeta exornat igitur regem victorem magnis cis hymnorum Vestibiis sinuosis

Conima cum Disseitio post κλειξειν restituendum credo, iit ad γλυκυτέραν ex antecedente μερίμναισιν Stippleatur μεριμναν Studium S desiderium Hieronis victoriae curulis Olympicae reportandae Hempore marminis mil irat