장음표시 사용
21쪽
igitur statim Berenices versibus doctrinam cum mythologia coniunctam habemus. Conon enim scit, quo tempore sol riRtur et occidat, neque ignorat, cur solis nitor obscuretur, quomodo fiat, ut certis temporis intervallis interiectis sidera vaga sese abdant, cur Amor riviam gyro aerio suocatam furtim sub saxa Latmia releget. Hac Endymionis sabula, quoniametras inciente et de prima luna cogitare licet, utram poeta significare voluerit, pro certo non constat. Deinde in etiam accuratius describit, quo loco reginae coma inter cetera astra fulgeat. His omnibus autem locis ratio sine ulla animi elatione atque impetu quasi per humum serpit neque quidquam aliud habes nisi sabularium nominum tinnitum et scientiam in versiculos comptos atque perpesitos redactam. Quod Ver ipsam caesariem loquontem iacit, minus mirum videbitur, si Catulli carmen LXVII inspexeris, ubi ianua cum homine sermonem instituit spurcissimum; sed hisce artificiis illius aeri poetas saepius usos esse satis notum est. Sub finem carminis reginae' coma, utinam, inquit, ad caput regium redire possem, cui erepta sum vos reliqua sidera lico perturbemini ita ut Orion iuxta Hydrochoum lucsati Nimis sano inania et frigida haec omnia atque ieiuni ingenii esse iudicaremus, si serio
poetam dicere constaret; sed ea ipsa re quod nimis gravibus verbis consecrationem illam con- luseritur, ludere atque iocari comprobatur. Itaque quoniam in sestivitate quadam quam si non in formone, at certe in totius carminis institutione atque ratione latentem deprehendi putamus, neque omnino futurum suisse ut susciperet neque tractaret Callimachus n0quo subtile Catulli ingonium ea re delectarotur, mihi persuasum est patienter seramus frivolum illum splendorem, dummodo ne fugiat nos lepos, quo tamquam sale cibus perspergitur tota narratio . Nonne multas res humana specie indutas atque loquentes inde ab oratii fico usque ad malignam Uraniae febrem apud oliorum' patimur Paulo tamen ineptius est quod coma etiam irrecommota vehementer in sorficem invehitur, quippe quae de regio capite capillum desecare ausa ηit - quae res affert nobis memoriam consimilis poematis artificiosi h Rupe of the Lore ab Alexandro Popo compositi. - Sed quis se ferro postulet esse parem Athon quidem, summum montem reSistere potuisse, quominus Persae novum mare parerent mediumque per illum classe veherentur. Quid igitur comam valere, cum tanta erro cederent Deinde a Jove petit, ut universam Chalybum gentem excidat qui postquam primi ferri venas subterranea quaesiverint, damnosum illud metallum in luco protulerint β); no hoc quidem nisi εἰρωνείαν quandam subesse statuis, ferri polost. Idem sero de ratione sentimus qua Callimachus in rebus amatoriis usus est. Namque de tolemaei discessu ita agit, ut non tam rex ac maritu quam amator quidam quales apud Ovidium vel Proportium sunt, prosectus esse videatur. Quid quod etiam furtivorum gaudiorum vestigia adhuc apparent, si puella in lectui deserto quamvis sortem ac strenuam semper se praestiterit lacrimis consumitur atque desiderio amatoris. Neque enim Ptolemaeum reipublicae gratia ad filios imperii proserendos profectum esse meminit atque cum potentissimi regis magnanimam uxorem doceret precari ut Bellona ei faveret, id unum libamen
3 cf. Cicero De Orat. I, 34. 4 Femmes Savantes III, 7. 5 es or. Illi robur et aes triplρ circa pectus erat.
22쪽
tis suis spectat, ut reducem dii boni eum laciant incolumem. Quominus autem misereat nos mulierculae legentes, prohibet magnus ille doctrinae atque sententiarum apparatus, quo omnes animi perturbationes Obrui videntur atque refrigerari. Accedit quod poetam ipsum non esse animo commotum aut affectibus perculsum, sed ut supra disputavi, subridere apparet Latent praeterea sub toto quae re vera gesta sunt, eaque Dedissime, pravi tolemaeorum moreS, intestinae turbae ac seditiones, turpissimae propinquorum caedes, denique haec potissimum res quod uergeten non captum amore, sed reipublicae causa Berenicen duxisse satis constat i). Iam vero novum numen inter sidera relatum sibimet ipsum custodiam uricastique coniugii vindicans, adulterium detestatur, sicut in epithalamiis interdum fit, omnemque ante Hymenaeum Venerem. Maxime autem in carmine quod castitati patrocinatur quodque reginae modo nuptae oblatum recitatumque vel ab ipsa perlectum est, nimis offendimur poetae circa singula haerentis lascivia , quae tam late patet, ut haud inepte conicere possis hos poematis versus non a bibliothecari regio confietos, sed ab ipso Clodiae adulter esse interpolatos. Hoc certe ex illis cognoscitur, quantopere ii qui litteras Graecas tum colebant, etiamsi maximam partem viros doctos ac ieiunos suisse notum est, tamen temporis ingenii atque depravatorum morum rationem duxisse Videantur. Nonne enim ipsas quas Coma in adulteros iactat minas magis iocose quam serio aut vere dicta esse, elucet e poena, quam impudici dabunt: nam neque preces neque libamenta eorum se esse accepturam minatur, sed mala, inquit, illa dona levis pulvis bibat'). Denique, quod haud levis est momenti, poeta cavit, ne cum morum integritatem defenderet, ad viros aut
principes, aecenates uos, se converteret. Sane ante aetatem uacsedonicam nemo poeta elegiacus matronam vel puellam allocutus ita libidini indulgere ausus est ut Catullus Lesbiae, rο- pertius Cynthia amatori Quodsi miri huius poematis fontes et argumentum omnemque rationem iterum animo reputaveris, vera tibi totius Alexandrina poeseos imago in uno carmine, sicut in ipso Callimacho, principe Alexandrinorum, vitia et virtutes, essingi videbis. Licet enim ne haec quidem elegia, siquidem eo nomine carmen dignum est, politioris artis luminibus careat, tamen animi vere poetici servorem ubique desideramus; propterea quod etiam praestantissimi poetae
saeculi quod ad deteriora vergebat, imam certe facultatem prorsus amiserant eamque gravissimam namque ea quae singulorum hominum propria sunt Vitia, virtutes, animorum perturbationes ita cogitaro atque adumbrare, ut in ipsa pectora eorum qui audiunt vel legunt, descenderent, non illorum fuit. Quid igitur mirum, quod interdum in argumenta incidunt non modo frigida atque insipida, sed etiam ea quae a natura humana plane abhorreant omnino autem hoc dolendum esse mihi videtur, quod Graeci quo tempore ingenii poetici vires iam languescere ac paene exhaustae esse Viderentur, omni, ut ita dicam, pabulo adiumentoque ab exteris gentibus petendo carebant. Neque enim unquam ceterorum populorum litteras linguasque curaverunt, id quod quamdiu optumarum artium flore omnes superabant, certe impune facere iis
I Hyginus Astronon. II, 24 narrat Berenicen exercitum e proelio fugientem repressisse et patri vitam servasse propius autem Iustinus XXVI, 3, ad verum accedere videtur, qui Demetrio, Poliorcetae filio Berenice adiuvante de medio sublato Ptolemaeum cam in matrimonium duxisse tradit.
23쪽
licuit, cum vero ipsi laberentur, ea iis defuerunt unde novum sumerent succum et sanguinem. An dubitas, quin futurum fuerit, ut saltem lyrica poesis, ne dicam renasceretur, at certe aliqua ex parte recrearetur, si Viri docti et emaculo sermoni et carminibus, qualiacunque erant, earum gentium quae sub acedonum Mut Romanorum potestatem erant subactae, peram dedisson vo levissimam Quod quo luculentius probetur, vix necesse est iterum exempla depromamus e recentiorum gentium historia litterarum. Quis enim nescit, quanto cum huctu Germani, Britanni, lavi popularia potissimum, quae vocant, carmina alii ab aliis mutuati sint, Franco-Gallorum vero poesi ad haec usque tempora hac re maxime laborare, quod in Germanorrum Anglorumque linguae studi operam quantulamcunque collocare dedignabantur γRomanis, cum iterum Graecorum vestigia premere inciperent, qua aetate anili illosior in Aegypt fruebantur, contigit, ut existeret Catullus At quantopere putas talem virum secum esse luctatum, cum intellexisset, in tanta ingenii ubertate sibi quoque ad exemplaria Alexandrinorum, quamvis a sua ipsius natura ac indole essent diversa, nulla alia de causa nisi quod Romanis tum maximo placebant, esse descendendum Itaqus idem ille lepidissimorum illorum carminum minorum auctor, quae, licet ipse Nugas ea dicat, tamen vel Hsinii poetae a Catulli ingenio non alieni, venustum libellum sere aequant, ita aequalium iudicio ac voluntati morem gessit, ut et ipse ad Graecoriam epigonos se applicaret. Sed iam diutius aequo in vestibulo morati sumus altera commentatiunculae nostrae pars, in qu cum de aliis Veronensis carminibus tum de vexatissima elegia disputabimus Rexagesima octava, alio loco oras dabitur.
corrigendarpag. 11 l. ἐςειδε pro ἐρεῖδε.
24쪽
25쪽
26쪽
27쪽
Geschichteon Geographie 244333333 Rechnen und athemati . . 3 4 4 3 3 4 4 4 4
Summi 27 29 30 30 30 30 30 30 30