De confusione pronominum tertiae personae graecorum

7쪽

SCRIPSIT

Aricae, quae jam vocantur, linguae, ut pronominum primae et secundae personae magnam prae se ferunt similitudinem et cognationem, ita pronomen illud tertiae personae, quod genera plerumque non disti guit' et propter usum suum maxime vulgarem reflexivum appellatur, omnes fere δ ex uno constat eodemque fonte derivasse. Lingua Sanscrita, quamquam hoc pronomine non utitur ut proprio Vocabulo, stirpem ejus, quae est V a reflexiVi prunominis setnsu in compositis vocabulis exhibet ut in sva Uu, quod de eo dicitur, quod per se est, et similibus ). Tum ex eadem stirpe ducimn est sva Τάm, quod ipsum significat et de omnibus personis per omnes et numeros et genera et casus usurpatur. Indidem denique ortum e8 Pronomen possessiVum Vas, sua, suam, quod et ipsum de omnibus personis et numeris dicitur ita ut non solum auum signi

ficet, sed etiam meum tuum, no3trum, ve8trum β).

Roma votoribus grammaticis saepius indieatam a recentioribus magna exomplorum opia omprobatam, a recentissimi aliarum linguarum comparation ut atratam i ho loco mihi proposui tractandam, id solum spectavi, ut historiam aermonis Graeci ex parte quadam rima oculis Iogontium subjicerem. - Quae huc congesta sunt exempla, maximam partam instituta ante hos aliquot annos postarum Graecorum ieetions ollegeram; nunc otsi non dubitabam, quin nonnulla me fugissent, et tempus et animus deerat moloatum laboram donuo incipem.' Una quod aesam, Graeon lingua in plurali numero neutrum genus . cetoris distinguit. Eas omnes dico, quae hoc pronomon habent; nam Anglica lingua non minus quam vetus Anglosaxonica ineravo pronomine caret. Sondieas formas δ, Noa jusdam originis esse oppius Gram comp. II. p. 126 statuit iis convenionior, quae docet jusdem oporis . p. 32 sq. Quin formae si non reflexivo sed directo sensu usurpantur, idem et in Graeco pronomino et in possessivis multarum recentiorum linguam ex eodem fonto ortia saeps fiori videmus. Sed et Sohleicher, Laut- Iahre p. 489. ' Vids opp. Oram. II. p. 126 sqq. Animadvortandum si hoe non ita diei quasi vas idem ait atque meus estoraque primae et Mundae personae possεsaiva, verum ita, ut si is qui loquitur. Possessionem ex uncipatu persona ignifieare volit, id quod in lorisquo linguis nouosaario fit, tum at hae pronomina aurpanda inti

8쪽

c. A. Walberg.

Ex hac igitur radice omnes pronominis tertiae personae Graec rum formas praeter μιν et νιν quas ob hanc causam omisimus ortas esse jamdiu constat. Quod ita factum, ut duae efficerentur noVae tirpes, quarum ex altera singularis numeri casus, ex altera dualis et pluralis fingebant Graeci. Illa enim aut a in spiritum asperum mutato et Hecto v aut a jecto et retento orta est haec postquam v in duriorem onum g transiit. Ita ex illa exstiterunt singularis numeri formae, quae sunt in goniuVo casu ιο, ον εν, A ),

in accusativo , , L Ex hac autem σφε, σιν ιδ provenerunt

dualis formae σφωιν, σφω et pluralis σφε , σφέα σφέων, σφων, σφειων, σφι σιν, σφιν '), σφι σφέας, φώς, σφεως, σφέ et praemisso a Aeolicae σφι, σφε, consonantium sedibus mutatis, Doricas φιν, - . Tum ex illa formatum est possessivum pronomen ἐκ ος, - de uno possessore usurpatum, e hac σφεος, σφός, σφέτερος, quae ad plures possessores referuntur. Hae formae, quas magna ex parte dialectorum et temporum diversitati tribuendas esse facile apparet, ex antiqua illa radice non

potuerunt gigni nisi ita, ut simul infinita ejus significatio distingu

retur et definiretur. Quod tribus modis a Graecis effectum est. Nam et soli tertiae personae hoc pronomen assignabant et casuum te

3 Mis, quod ab Apollonio Rhodio usurpatur vide sorhardi Milone Apoll. p. 93 fortasse nihil nisi grammatiuorum commonium esti id Apollon de Pron. P. M. mune initivum a Corinna luisse usurpatum auctor at Apollon. l. e. Ahrens Dial. Kol. p. 169, Dial. Dor. p. 250. 'ravius formas riseianum solum auctorem habet Ahrona DiaI. Dor. p. 249. Tarentinorum hoc esse putat Ahrons Dial Dor. p. 169 Dial AEOL p. 17l. ' Bosotos N dixisso ex Aponon do ron. p. 106 ovilia Ahrona Dial. Eol. p. Is not. 6 Ahorus in lectionibus libro Apollonii do Pron sub oetis. Dativis D ssiodum, ιν corinnam et Antimachum usos esse testatur Apollon. l. o. Illam formam, quam ex Hormanni conjectura nonnulli in Pindari armina intulerunt vide Ahron Dial Dor. p. 252, ut anni oram. Maj. p. 289 . a cyprus pro νων, auri usurpatam esse dicit Hesychius s. v. D. Nominativo r Sopho- olea in Oenomao sua osso dieitur. Aponon do ron. p. 70. Quamquam I, is oditasse seribenda sunt et ad eandem stirpem atque uis νιν roserenda. Vid. Minori Gram. I. p. 385 Curtii tym Orseo. II. p. 120 od prim.).' Laeonteum orat νιν a Callimaeho et Nicandro receptum. Ahrona Divi Dor. p. 109, 26l. Butim Gram. M. p. 29I pro αντ- αι sis positum eorum morant etiam Hesyehius et Apoll. Lex. Hom. a. h. V.

Syracusanis has tribuit Apollonius do Pron. p. 126 Ire, qui ibidem p. 122 docet, in monosyllabis formis illud et ab ua semper obaervari, do polyayllabia autem

9쪽

De oonfusione pronominam tertias persona Graecorum.

minationibus indicabant, qua ratione cum aliis Vocabulis conjungeretur, et numeros partim terminationibus, partim stirpium diversitat distinguebant ). Attamen haec omnia, praeter casuum distinctiones ), non adeo certa erant et constituta, ut numquam ab iis discederetur neque antiquae radicis Vis ac natura etiam in Graeca progenie appareret. Saepius enim factum esse Videmus, ut aut ad primam vel secundam personam hoc pronomen referretur aut plurales casus pro singularibus adhiberentur aut possessiva ex diversis hujus pronominis numeris ducta promiscue usurparentur, ut neque personas neque numeros possessorum observarent ). Haec igitur antiquae radicis Vestigia, quae ab Homerica inde aetate usque ad haec tempora per totum sermonis Graeci decursum cernuntur, strictim percensere constituimus et brevi in conspectu proponere. Et quoniam solutae orationis scriptores

complecti nequimus iique pauciora hujus rei exempla et simpliciora offerunt, de his quum breviter praemonuerimus, in poetarum usu consistet haec disputatio. Apud Atticos igitur soluta orationis scriptores nihil fere hujus generis occurrit nisi in pronomine reflexivo tertiae personas ex αὐτός composito. Hus pronomini duales et plurales formas ipse sibi repugnare Videntur, quorum prior pars ad singularem numerum pertineat. Quam ob causam nonnulli veteres grammatici eas improbarunt, quum illos numeros rectius ad Homeri exemplum formari dicerent'. Sed id quod maxime Atticorum proprium a grammaticis dici solet, saepe hoc pronomen de prima atque etiam magis de secunda persona usurpatum' invenitur neque tantum in plurali

3 Ex alia parto die possunt fine hujus pronominis dilatasae, quum ad restex, vum sensum quem in lingua anserita habuerat insuper diroetum addiderinti Sad ea res ab ho Ioeo alima est.' Si fids Hesyehi h snda st vido p. 4 annot 6 is etiam Musativus esse

'ravius usus primum et toruum genus minus recte permutationem pronominum diearo solent grammatici. Ne id quidem ex omni parte oro dieitur possessiva tertiae personae hoe modo usurpata idem valere atque i hoc. Nam hoe voeabulum. etsi ab eodem sonis set derivatur, aliam habes vim qua ipsa ex pronominum

numero exeluditur.

' o d Aristareho tostatur Apon es Pron. p. so sq. ubi ipse jus sententiam tuetur. Eadem ratione p. 13 verbum ετ υριγμα do I:ma et ΙΙ:da persona usurpatum improbat quod ad solam tertiam personam pluralia solo referri possit. Quamquam ipsam hujus orbi formationem analogiae repugnare enset.

Ἀνoll. Synti . Is sq. Me in singulari numero mete fieri negat quod im-

10쪽

6 c. A. Walberg.

numero sed etiam in singulari cujus usus exempla frequentia sunt apud Omnes fere Atticos scriptores praeter THUCYDIDEM. Nam apud hunc quod legitur Ι 82- - εὐαντῶν ἐκ ei 3 ut θα unicum Videtur esse'). XENOPHON autem saepius de secunda, numqu&m o lasse de prima persona pronomen αντον posuit . Sed hic scriptor, ut alia multa contra severiorem tticismi normam peccavit, ita etiam hoc loco. Nam non contentus illo Attico pronominis usu

Heli. I, 7 I9 φῶς -τους de secunda persona dixit et, si Vera est scriptio, Cyrop. 6, 1, 10 σφέτερος de prima'. Apud LAT

NEM neque multa neque certi sunt exempla pronominis αντον de Prima Vel secunda persona usurpati Mi. Oratores autem ab hoc u8 nequaquam abstinuerunt; cujus exempla omnes inde ab ANTI

PHONTE praebent DocIDE quidem idem fere quod Xenophon

pediant μαντει, σαοτόν. in Iuria autem hune usum p. 206- - dolendit. quod desint ἐμαντον-- --, quibus ι-τως in alisnam aedem immigr se eoargui possit. Hua auetoritatam Mutus smhardyus Wissonasiam Synta p. 272emeero vult, a vetustioribus Attiola seriptoribus hane regulam observistam esse, eum Isoemis primus re asori Sod pavit audinus Me statutaa videtur, ut insta apparebit.' Quod Meydido saeps ommisit ut σφεις, --ρος ad singularem retulisse videatur, hue non pertinat. Vid. Mugari Ge. 58 4, 3 ejusdsm iudi m in Thue. s. h. V. Poppon. ad 5, 1 od ma . . ad 3, 113 d. min. Idem a Xenophonis i erum ostis in illis pronominibus et iura τῶν itemque ab Herodoto Apud -- emidem quidem maximo offendunt 7 4. 3. I, 3. . De Munda persona exempla sunt cyrop. I. 6 31 44 Dind. αναὶ 5. 4.37 6, 3, 27. - I, 4. Mind. -τ. 2. I, 30 3 sutroque laeo Dina Maurio. Ηoll. I. I. 28. I. 7, 29 4, 7 85. An . . . . D prima porgona exempla praehon nonnulli eodd. cyr. 5, 1. 2. An 6 6 15 quorum auctoritatem ψε--runt norissimi oditorea. Dindoinus quam aequitur s. Muppius a taeon B seit.' Phaed. p. sic Baisaeua ex uno eodies eorrecto ιδμωτιν seripsit Prol. P. 312 c. σαοτόν ex quattuor eodd. quorum tres eorrecti sunt Al II. p. 143 c. ex uno eod. σαοτον Ama p. IM D. σαοτε ex duobus odd. quorum alter eorreetus. Sed eortum videtur eas exemplum Phaed. p. 78 B., ubi μοτον ad primam ora

nam resertur.

da Ι:ma a B herum aequimur, ae posteriora editores jure pronomen ne riuit.