장음표시 사용
101쪽
eum decem talontis oblatis ceperunt. Tum consilia communicavit cum Callicrate qui apud Romano gratiOSuS, auctoritate florebat hic autem, a condition ut dimidium pretii pacti sibi tribuersitur Menalcidam juvit et auxilium ab Oropiis potitum chaeis suasit. Pecunia soluta, Menalcidas promissum non fecit et pretium totum sibi servavit Callicrates vero accensu Menalcidam judicio capitis apud Achaeos concionato arceS-sivit, quasi fallacias composuisset ad Spartanos ab eis abalienandos. Ut periculum averteret, Menalcidas donis emere debuit Diseum, qui proximus post eum praetor factus erat l) Ros illa insigni infamia simul Callicratem, Diaeum et Menalcidam in discrimon adduxerunt. Quid postea sit actum Pausanias, incertus auctor, Solus nobiS narrat. Credimus Menalcidam, quum ortunam suam apud Achaeos periclitari videret, Spartanos adhortatum esse ad foedus frangendum et plurimis parvo labore fidem secisse; - Spartanos autem ad atros perpetuum definibus iurgium detulisse, at Senatum respondisse Secognitionem tantum rerum capitalium exercere; Diseum et Callicratem, quum flagitii memoriam ollo abolere cupersent, suasisse ut Achaei Spartanos superbe tractarent et in iis illos vocarent qui consiliorum cum
Romanis consociandorum auctores suissent. Consilia cum externis gentibus consociare et Achaeorum societatem prodere capital erat; Achaei quidem do capitalibus
Spartanorum rebuS, secundum sententiam a Romanis ipsis anno 183 latam, inquirere non debebant; at Diaeus, recenti atrum responso adulterato et in perversum emutato, SSeverabat causa omnes iussu Senatus, ab
102쪽
Achaei dijudicanda ρsso. Spartani Diseum refutavemini et legatos qui rem ad Senatum reserrent mittere Oluerunt; quod Achaei non passi sunt Ann. 14 a. 3. Spartani autem, quum bellum adversus Achaeos sustinere soli non possent, in sermonem Venerunt cum civitatibus societatis nonnullis, at nullum auxilium impetrarunt. Tum civitatis sonatores οἱ eρovτες abs Diae petere ui cives indicaret quos perturbationis auctores arbitraretur. Quatuor si viginti principum nomina edidit, qui ad bellum Vitandum, patria decesserunt. EOS Vix profectos Spartani capitis damnaverunt per speciem, ut Diae satisfacere viderentur necnon Achaeis judicium illud tollereni. Revera, XSules Romam se conserre jussi et uenalcidas missus ut Senatum rogaret eorum revocationem. Quae re ut cognita est, Achaei ipsi Adiatres Diaeum logaverunt, et simul Callicratem qui in itinere mortem obivit. Menalcida atque Diae auditis. Senatus legatos misit qui controversiam componerent Sed ante legatos in Graeciam advenerunt Diaeus et enalcidas. Uterque ad se omnia trahens Ι'atrum in gratiam suisse contondit. Diaeus enim dominium in Spartanos datum Achaeis a Ssenatu suisse asseveravit alter autem, Romanorum quidem recte interpretatus mentem Iactam esse partanis potestatem dixit ab Achaeis deficiendi. Ad summam, Diseus ei Menalcidas auctore suerunt, alter Achaeis alto Spartanis, ut bellum facerent, quod sibi utilitati esse quisque credebat Q. Caecilius etellus, tunc in Graecia agens ut Andriscum, Macedonum regni assectatorem, Opprimeret, Achaeos adventum legatorum Romanorum exspectare rustra jussit. Damocritus praetor bellum instruxit . um Spartani, quum Q. Caecilii alias occupati auxilium sperare non IOSSΘni,
103쪽
redeunt pristina virtute obviam hostibus iverunt, sed, viribus praestantioribus obtriti loco commoti sunt, cum caede mille juvenum delectorum, nec urbem ipsam servavissent, nisi DamocrituS, ejus occupandae praetermissa opportunitate, tempus praedando conSumpsisset. Achaei vero, minime contenti, arguerunt praetorem proditionis et in ejus locum Diaeum ipsum suffecerunt.
Qui metollo petente, inducia dedit dum togati Senatus accederent, sed interim oppida omnia Spartae obj centia in Achaeorum fidem callido red0git o praesidiis
Reipublicae duces egrogi adeo deerant ut adhuc
Menalcidas auctoritate maxime valeret. Et certaminis cura incubuit. Res tamen ad ultimum periculum euerat, quum civita tot juvenes desideraret, et oppidis adversis cincta, pecunia atque annona laboraret fruges enim seri non potuerant. Utrum Romanorum adventum exspectare possent, an Summis viribus hostes aggredi deberent, Spartani disceptaverunt. Denique enalcidas, nussam moram putans aciendam, inducias sustulit et Jasum unum ex oppidis quae Achaei praesidio firmaverant, invasit et diruit. A deinde, quum a muliis Spartanis improbaretur, et Omnium animos frangi videret, rebus suis ipse diffisus est et veneno sibi mor
Inter haec L. Aurelius Orestes ceterique Senatus legati in Graeolam advenerunt Romanos jam quaesivisse locum Achaeorum invadendorum, qui soli adhuc ex Graeci universa nimis potentes viderentur, credituus-
1. PAUSAN. VII, II, 3- ; III, 1-6. Inter haec oppida pariae vicina, fortasse erant Geronthrae et artus, mediterraneae urbes Nabidi olim relictae, at posterius Eleutherolaconum societati inseriae. V. inlaa p. 94.2. PAUSAN. VII, XIII, 74.
104쪽
tinus, auctor quidem non diligentissimus. Diei Polybius contra eis in mente tunc non uisso bellum Achaeis inferre Me sontentia, Romani Graeciam subigere jam
decreverant, sed certaminibus advorsus Macedones et Ρsenos etiamnunc Occupati, concilium Achaeorum commune enervandum, imo sonsim dirimendum sperabant, armis non usuri, nisi ultim necessitate coacti. Itaque
legati Senatus mandatis instructi, Corinthum Vocaverunt Diseum praetorem et magistratus qui socii talis civit tibus praeerant, et pronuntiaverunt Ρatribus placuisse ut Spartanorum civitas necnon quaedam aliae ab Achaeorum concilio secernerentur. Ροstquam res illa in vulgus urbis Corinthi elata est, popularis coorta concitatio, quum superbam Senatus sententiam sibi esse servitutis initium non injuria arbitrarentur. Odium expromunt in Spartanos, qui mulis artibus societatem perdiderint Graecorum mox ira prorumpii omnes pariani in ii bis viis inventi occiduntur illos qui ad Aurelium pervenerunt extrudere contendunt. Aurelius frustra in te vovit : Spartani quos tuendo susceperat in vincula conjiciuntur quin etiam legali Romani ipsi, probris increpiti suga salutem petere debent. An n. 147 a. lj. Achaei tamen, iracundia remissa, Omam legatos mittunt, qui se Spartanis solum infestos suisse affirment. Senatus, tum negotiis multis impeditus, J. Sextum cum mandatis mitibus legat. In colloquio apud gium acto, J. Sextus ab Achaeis tantummodo petii ut Spartanis abstineant. um Diseus, Critolausque haud prido sactu praetor, ex utriusque commodo res cum parianis composituros pollicentur. I. Sextus, ut pactio fiat in Τegeam urbem vocat legatos Achaeorum ei Spartano-
105쪽
rum. At Diaeus et Critolaus responsum Senatus haud sero secum reputantes, et quot quanti Sque curis nunc impediatur in animo volventes, Occasionem arbitrantur sibi oblatam ad Graeciam liberandam. Itaque Critolaus, egeam solus ingressus, absque populi consensu de Lacedaemoniorum rebus statuere se non posse dicit: ceterum Omnia ad Achaeos proximo conventu, post SeXmenSe celebrando, relaturum. Deinde bellum sine mora parat Anni 1 6 mense malo Achaeis Corinthi concionalis, Cn. Ρapirio Aul. Gabinio et C. Fannio praesentibus, de Lacedaemoniorum re deliberatur Romani, bellum statim inserendum vitare et Spartanis auxilio esse contendentes, ad pacem Achaeos adducere Volunt, sed frustra Critolao enim auctore, Achaei Spartanis bellum denuntiant. Quo audito, Senatus, quum intellexisset bellum adversus Romanos revera indictum esse et Graecos praelio Se parare Supremo, cum Xercitu L.
Mummium mittit. Nequicquam . Caecilius, in pacificationem so interponens, Critolaum rogat ut Spartanos a societate secernat bellum tamen erumpit l). Quid doinde actum sit quomodo Critolaus et Dipeus, injuria quidem aiolybio historico spreti, viriliter sed inaniter pro Graecorum libertate certaverint, inter omnes constat. Non contigit ut historici partes a Spa tanis in bello susceptas Ostendere curarent. Credimus Cn. apirium, quum poS Corinthiacam concionem, festo Ρolybio, Lacedaemonem ivisset 23, ibi exercitum ordinavissu ut Spartani fines adversus Achaeos tuerentur,
sortasse ut Romanis auxili essent Graecorum re Venerant si jam loci ut Leonidae et Agesilai pronepotes
1 POLYB. XXXVIII, I-v. - PAUSAN. VII, XIV, MI V. - DIODOR. XII, XVI, 4-5. - DION. Ass., fragm. LXXII, 2.2. POLYB. XXXVIII, , .
106쪽
nunc quidsm mixti adscripticiis ignotae originis multis Mummium ad patriam communem subigendam juvare deberent et vellent. Ceterum os Romanorum fidem SemaSSe patet, quum ab imperatore victi sit subditi Achaei duconia talenta jussi sint solvere Spartanis 13.
107쪽
Haec hactenus. Quid pariani, ditionis Romanae acti egerint non rursus post diligentissimum historicum Herigber enarrare constituimus Eos tamen pro amicisa populo Romano tractatos esse breviter demonstrandum
Quomodo, diruta Corintho, cum Graecis actum sit historici in divorsum trahunt 13. Achaiam provinciam non statim actam esse credi potest. Quidquid est, Graeci libertatem veram amisere Spartani igitur pristinum imperium suum restituendum Sperare non potuerunt. Attamen Pausanias oppida Laconis in ditionem part norum redivisse nec ante Augusti regnum liberata esse asserit 23 Demonstrant contra plures tituli sit nummus imperatorum aetate antiquiores, civitates illas diu ante Augusti tempus societatem nivisse quae voca-bntur Κοivo τω Λακεδαιμοvιω 33 At fortasse, ut G. Webor conjectura suspicatus est 43, Romanis ob civilia bella
1. V. HERTZBERO, I, 265 et seq.2. PAUSAN. III, XI, 6. - STRABONIS loous do hac o VIII, , 5 ostincertus. 3. Titulorum praecipui editi sunt a FoucART, sub ni 228, 255 d. Nummus perceptus est a PRORESCH OSTEN, qui brevissime illum descripsit Renue de umismatique, ann. 1860 p. 271-272. C. CAVEDONI
108쪽
Graecorum negotia negligentibus, Spartani urbium illarum nonnullis sensim potiri voluerunt. Itaque earum Augustus libertatem confirmavit ex eo tempore nomen illis Eleutherolaeonum ciuitates, ut discernerentur ab oppidis quae Spartanorum republica continebantur. Ρrimum quatuor et viginti fuerunt Eleuthero laconum civitates postea ex evanueriint, Vel OrtasSe cum Sparta cohaeserunt. Accipe duodeviginti civitatum nomina illarum quae ausaniae tempore manebant liberae : Gythium, seu throne, Las, Pyrrichu S. Caene- polis, Etylus, Leuctra, Τhalamae, lagonia Gerenia, AESOpus Acriae, eae, Zarax Epidaurus cognomento Limera, Brasiae, Geronthrae uarius s). Sedes societatis erat Neptuni sanum senarium. Habebati praetorem
annuum creatum, concilium et aerarium communia. Quaeque civitas Sua res curabat. Quum in nonnullis ephorOS, Senatum, concionem inveniamus, Ortasse
eodem modo omnes suisse temporatas credi potest 2). Quo verum tempore Societas Lacedaemonibrum constituta fuerit in perplexo adhuc habetur. Auctores enim sunt incerti, et Laconicae inscriptiones satis recentes sunt, rarae vel Auguste aevi Fortasse credis hanc societatem, praecipue quidem ex maritimis urbibus constitutam,
primum continuisse oppida Nabidi adsimpta 3ὶ doindo
urbes aliquas a Spartanorum republica amissas. Nosmet
1. PAUSAN. III, XI, T. - . MULLE. Di Dorier, ΙΙ, 17, subis. ), sinstit sex civitatum a societate secretarum alias,osseniis redditas esse ui fortasse haras et Abeam) alias esse ab incolis desertas ut fortasse Pephnum, Heliam, Cyphantam Leucas).2. FOUCART, p. cit , p. 111. - BoeCΚΗ, I, p. 608. -is Geronthraeum titulum insignem a doctissimo viro gwTo editum, Gree inscript in
109쪽
Ver putantus oppida maritima non statim inter se colvisse inuo enim tempore Gythium et Las oppugnata fuerunt, ceteras orae civitates in concilium convenisse ad Spartanos pellendos nussus auctor asserit. Dicit Livius oppidorum Ora tuendorum curam Achaeis a . Quinctio datam esse, sed de societate silet Praeterea titulos habumus, alteri saeculo tribuendos, quibus GerOnthraei parianos quosdam proxenia donant. Geronthrae urbs erat in montibus solis orientis sita. Eleutherolaconum societati in primo a C. Saeculo se contribuebat sortasse liberata est quo tempore Diaeus praetor cum aliquibus Spartae vicinis oppidis foedera iunxit. Quum in inscriptionibus illis nulla sat montio magistratuum Societatis Lacedaemoniorum, ex hoc ortasse colligi potest eas exsculptas esse, Geronthraeis jam . quidem extra Spartanorum dominium versantibus sed nullo foedere ceteris Laconiae civitatibus adhuc junctis 2ὶ Ne multa, ut nobis videtur, civitates Laconicas Spartanis ademptae suis legibus singula in Achaeorum fido diu vixerunt, nec ante Corinthum dirutam, ortasse
non ante alterius saeculi exitum, Lacedaemoniorum societatem Romani suaSOribuS, secerunt.
Quidquid est, Spartani oppida maritima non receperunt Agrum Dentheliatem omiserunt quoque, de quousque ad iberii regnum cum esseniis litigaturi erant 3). A ceterae Laconiae urbos, ausaniae historioi1. V praecipue lib. XXXVIII, 3041. 2. FOUCARΤ, 228 c. - B ECRΗ, 1334. 3. Dentheliates agor esseniis ab Antigono Osone Macedonum rege addictus erat. V. supra p. 32. Quid de hoc jurgio post Corinthum dirutam actum sit proponitur duobus documeniis, et sensu et auctoritate di paribus. Actaeus Ann. IV, 3 causam a ummio Asseniis adjudloatam esse breviter asserit titulus vero longus, a doctissimis viris Eu-
110쪽
- 96 tempore, non Sui juris erant, sed Spartana civitate con
Ad summam, Spartani liberaliter et honorisco iractati sunt a Romanis Strabo his verbis utitur et 'Eτινι θησαv
i ἱλλο συvτελουvτες οὐδε , 2ὶ Herigberide monstrat partanorum civitatem ad ultima imperii Romani tempora magnam ei opulentam fuisse, eosque olibertatem sorvasse putat donec heodosius II unam omnium esse administrationem voluerit. Ceterum, revera liturgiae de quibus Strabo loquitur acerba tributa erant libertatis auium nomen in dies levius et inunius impuratorum tempore sactum est 3ὶ Sed quum veram libertatem non habes, libertatis speciem diligentius retines. Itaque leges et more antiquos, qui nihil momenti nunc habebant, Spartani gloriose ostentaverunt. Eis honore priSTENDEROER sub n 240hao stRARD U. u. p. 6-8 editus et annotatus, continet sententiam de h*o lite laetam a desiis, quos essenii et Spartani arbitros elegerant. Μilesii, concione in theatro acta, ex omni populo sexcentos judices sortiti sunt, qui esseniis litem adjudicaverunt. desios ad disceptandum vocatos esse, idcirco quod Mummii sententiam pariani recusavissent, putani eubauer et sirard. Sod, ut ait Ditionbergor, Μummium desinite decrevisse ut Μesseniorum esset ager, nuSquam in hoc titulo legitur quod decretum tamen, si modo actum erat, nullo ae modo taceri potuit. Imomummius statuisse videtur ut utrique tene rent quod tum habuissent quum ipse in Graeciam perveniret. Ex hac re a lis orta est, quia utrique se tum temporis in possessione suisse dicebant. Sic prorsus intelligimus Tacitus errare potuit Mummium vero contra Spartanos, Romanorum amicos, sententiam ipsum dixisse non verisimileost. inlesiorum arbitrio lis dirempta fuit paulo post Corinthum captam,sortasse anno 145 exeunte Ct. DITTENBERGER, subis 240 V. 43-46, et subnotis 5-6.1. AUSAN. III, XXI, T. 2. STRAB., ΙΙΙ, , 5. Cf. IX, II, 39. 3. ΗΕRTgBERO, I, 22, 480 II, 131, 23, 384 453. FOUCART, p. 111, 120. - ΕGGER, Traitas publica, p. 206-208. - ΜΟΜΜSEN, p. cit. p. 240 et seq.