장음표시 사용
21쪽
ademptos populis vicinis attribui in civibus hoc modo
spoliatis damnum non praestatum esse totum verisimile est. Sed causae majore quaerendae sunt Rationes a Ρlutarcho redditas excutiamuS A Lycurgo η Λακωvi κηv
quitastercisicus χωρα πολιτiκη apud Ῥοlybium dicitur i2i, in novom millia partium novem millibus civium assignatum esse rerum statum diu nihil commutatum esse atquadam die, lege ab pliadeo ephoro perrogata, qua partium assignatarum possessores eas cuilibet donare aut legare possent, Statim plerosque heredes necessarios exutos esse et bona paucorum fuisse tradit lutar
Ρrobe vero multi rucentiores historici simplicis viri Ρlutarchi dicta in dubio posuerunt. rimum liquot a Doribus gradatim Laconiam subactam esse et minutatim medium uberioremque agrum eis assignatum esse ij. Cum doctissimis viris rose, Fusio de Coulanges, C. annet, uehimanti 5ὶ Lycurgeam SSignationem,
22쪽
quae in nullo scripto ante alterum speculum tradita est, paulo ante Agidis aetatem a philosophis fictam esse credimus, quum mala ui temporis aegre paterentur et veteres beatissime vixisse mente conciperent i). Quid mirum Non aliter Isocrates Atheniensium priora tempora salso odisseruit. Non aliter auctores quidam aetatis nostrae. inter quos illi qui socialistae vocantur, privati ac separati agri apud veterrimos Europaeos nihil uisse asseverant 2j. Exilutarchi dictis hoc solum perspicuum est Dores Laconiae subactae partem seracem inter se
divisisse, et praedia cujusque familiae individua fuisse
nec in mancipatum veni 8Se 3), ex consuetudine Sacra inter Omnes veteres Graeco recepta ij, a Spartanis vero diutius quam ab aliis Servata.
1. Praeterea Plutarchus pristinos Spartanos diu passos esse cadem quae Spartani Agidis aetatis, eosque deinde, Lycurgi beneficio beate vixisse affirmat. Quo magis credendum est Lycurgeam agri assignationem a philosophis tertii saeculi inventam esse. 2. V. PoeΗLMANN, p. R. p. 144-145. Satis constat quibus nervis Fusiel de Coulanges hunc errorem refutaverit. 3. FUATEL DE COULANGES muv. Recherches p. 96, 98. - . ΜALLET
L propr. onctere a Sparte Rev. de Instr. ubi en Belg. ann. 1879ὶ, p. 246, 249.
4. Cite antique, p. 73. In multorum veterum populorum vel silvestrium hominum moribus hanc legem invenias. Unum exemplum Onemus Qu'aucune terre ne sol vendue a Tahit non plus qu'k oorea . qu'on laisse la terre; qu'o ne la vende Oint, et qu'elle passe de g6nή- ration Dissili4ration entre te main de ceu qui en sontrios urat pro-ἀ priglaires. L'homme qui s'obstinera libendre a terre hisne autre per sonne, sera jugo et condamnsi a crevser inquante brasses de route; a prendra cette terre qu'il oulait endre, et i sera anni fur ne aulae terre poura de meurer. Si cet homme a des parquis, o leur remotis la terre consssqusie, et s'il ne reste personae de sariamille, que tui se ute-ἀ ment, O remetirata terre enire les malas decla reine ei u ouuerne
mentiourriu'ellea reste. . Livre de lois our a conduite uisoune emen de Pomare- hine a Tahiti, Titre XII art. 'r Papeete 845. In tablino avunculi magni nostri, Caroli Duiuillis, quondam navia praesecti in Oceaniam missi, hoc opusculum rarissimum invenimus.
23쪽
Aliundo lutarchus non ex podivit quare Statim post legem ab Epitadeo perrogatam multi heredes necessarii praediis suis expulsi fuerint. Nostri autem historici illi interrogationi respondisse videntur dum anteleloponnesiacum bellum, alii Spartani erant
divites, alii pauperes in Nam quid ita Τ Ρrimo, quo tem
pore nondum avita bona plerisque Spartanis adempta erant nec in mancipatum venerant, plure tamen agri civici partes unus Spartanus habere poterat, quum reipublicae civibus exhaustae causa, filiae heredis patrimo
nium ejusque mariti possessiones jungerentur 2 et
civium sine posteris mortuorum bona bonis consanguineorum adderentur. raeterea Spartani possessiones
extra agrum civicum habere poterant 3ὶ . ostremo aliqui amplissimam pecuniam secerant et lege in ludibrium Versa, assidue auxerani Sic sebant divitos. At plerique Spartani avitum agrum unice possidebant ab
1. V FUATE DE COVI ANGES, Ouv. Recherches p. 90 et seq.2. ARISTOT. Polit. II, VI, 1l Susemihi, p. 120-12lin. Cf. quid FUSTELDE GULANGEs de filia herede scripserit : Muv. Recherches p. 37 et seq.3. Vide quid dixerit, fortasse post Aristotelem, HERACLIDES PONTICUS Fragm. hist Graec. II, 21 s). - ΗENRiCUS OUSSAYE, p. cit , p. 175, sub n. 3, de hac re sic locutus est: visi raclide de Pont montre aussi, en . digant que lacio spartiato distinguat entre los terres patrimonialos ei les terre dracqugi, que los tot primitis ne s'etaient pas maintenus au. nombre x par Lycurgue. D'ot sussent provenues e sameuses terres d'acqusit, sinon des tot primititi me 'sitait potat dans la tune appa creminent que los citoyens de Sparte poss6daient de terres d'acquot. At Spartani extra agrum civicum, nisi quidem . dans a lune , sane vero in Laconicis regionibus bona tenere poterant praeterea ab eis in Μessenia agros esse possesso ante Epaminondae aetatem liquet. 4. SCHcΕΜΑNN, Antiquites recques, traduites de Palleman par G. GALUSM, I, 335. - FUSTE DE COULANGEs, Ouv. Regh. Ρ. 9l. - DOctissimus vir ADH. OTTE quaestum civibus Spartanis lege permissum esse credit Le retra parte, in Rev. de Insfr. ubi en Bel'. ann. 1883, p. 232-235). DIOSCORIDI autem allegat locum Uragm. histor Graec. II, 1933, qui ad Lacedaemonios civitati non adscriptos fortasse spectat.
24쪽
ilotis cultum, qui ructus percipiebant et reditus ortos possesSOri solvebant; non autem noscis reditus illos loge
antiqua imo sacra constitutos SSe nec unquam auctos
esse 13. quamvis majore Semper luxuria uterentur Spartani ideoque augerentur impensae. Qui in re familiari valdo laborabat agrum suum deminuere ad res necessarias aliquantisper acquirendas non poterai. In his angustiis, eum ab aliquo diVite pecuniam sumpsisSe, qui, ut re Sua reciperet ejus bonorum furtivo quidemat vere in possessionem veniret, doctissimus vir Fusteld Coulanges solerter arbitratus est 23. aulo post Peloponnesiacum bellum Epitadeus ephorus legem pertulit, qua haec institui comprobabantur. Hinc iam, quum Spartanis bona quae in agro civico possiderent ad arbitrium donare aut legare liceret qui in aes alienum incidorat donavit vel legavit praedium suum cui debebat, eoque pacto ager civicus legitime perpaucorum suit 3 .
Quae ratio ad veritatem proxime videtur accedere. Quamobrem Agidis tempore ex Septem Spartanis ex nullam possessionem haberent intelligere coepimuS. Aristoteles aliam addidit causam Fert enim agrum civicum sua aetate non totum a Spartanis viris possessum fuisse, Sed ex quinque portionibus duas fuisse seminarum, quod patres samilia dotos grandos filiabus suis conficere assuevissent, ac filiae heredes quibus
nunc jus esset sortasso pliade legis bonesidio non
solum consanguineis Sed etiam extranei nubere, Vere
25쪽
agrum possidere coepissent lin. Id quoque conjectura probabile est seminas ad praedia maXima Venisse, partanis egentissimis pecuniam tradendo 2): satis nimconstat Spartanas mulieres suiηse industrias sit in rebus suis gerendis acre opibusque praepotenteS, quum ei Squaestum nulla lex sustulisset 3ὶ Quae autem ibat in matrimonium bona sua marito asserebat uirum quisque centum Spartanorum de quibus apud Ρlutarchum agitur, per SeipSum OSSeSSOr SSet, an plurimi per seminas suas, dici non potest. Sexconti Spartani qui bonis suis exuti erant in paupertatum ut famulatum inciderant. Quum enim nullum agrum donandum aut legandum amplius haberent, quasi in fide erant divitum quibus debebant ij. Quinetiam inter possessore ipsos multi aere ali 011 Oppri mobantur 5ὶ Omnes inopes isti non bellatorum, sed
Verisimile quoque est periincos tunc egentissimo Ssuisse, quum agro jejuniores haberent 6 ut numoro plurimi essent 73. Ρraeterea, quum bellorum assiduorum
1 ARIST. Polia. ΙΙ, VI, 11 Susemihi, p. 120-121).2. Notiv. Becheo'ches p. 114-H5. 3. s. LUT. Agis, IV VII, 3. q. Teste PLUTARCHO Agiε VI, 5), ille qui Spartano alicui debebat in ejus arbitrio erat. Νihil amplius scimus. Fortasse debitor erat nexus, et cum ilotis exercebat agrum divitis cui nummos reponere non posset. 5. LUT. Astis, XIII, 2. Inter divites Spartanos, alii οὶ κτηματικοὶ)latitandi habebant alii οὶ πλουσιοι καὶ αυειστικοὶ non Olli praedia, sed pecuniam habebant et eam scenori dabant. 6. DROYSEN arbitratur pericecorum ipsorum agros a divitibus occupatos esse Op. cit. III, 404, et 11 sub nota). Hoc Vero argumentum non suscipiendum nobis videtur, quum Plutarchi verbis saepe temerariis servire non conveniat. Verisimilius quidem est pericecos multum vexatos fuisse Μessenia ad 'mpla. I. ARISTOTELES Polit. II, I, 2 Susemihi, p. 121 affirmat Spartanorum rempublicam propter hominum paucitatem δια ηυ λιγαυθρωπιαυ)
26쪽
causa eloponito si cuncti acultatibus laberentur l).
rem soliciter gerere negociatores et artifices non poterant. Insuper ex infinito tempore peri oecos fortunae poenitebat, et juvabat Spartanorum re assectas Spectare. Civitatis statum movere cogitarunt non quidem cives egentes aut pori ceci magis demiSsi quam ut consurgerent ad novas res, at reges Agis et Cleomenes. Hi, patriae fastigio detracta accensi, eam excitare decreverunt, bona in medium conserendo civitatique multos pericecos vel peregrinos adscribendo Reges enim Spartanorum
δηριαγωγει Solebant 2). Multa vero Agidem et Cloomenem impediverunt. Quamvis Graeci usias et legitimus putarent omnes rationes ad patriam servandam initas 3 et longo jam tempore alienigenos hominus in civitatem exhaustam ut ea corroboraretur accipere solerent 43. res Spartanorum non commutari nisi per vim potuerunt. Multi enim divites, inprimis seminae, Lacedaemone
periisse. Si vero locum totum accurate revolvas, hoc verbo liganthropiae significari civium paucitato intelligis. Praeterea DROYSEN O i. v. ΙΙΙ, 5 1 sub n. Laconiam adhuc frequentissime habitari manifestum fecisse nobis videtur. 1. POLYB., di, LXII, 3.
Cf. AiLLEMER, a aturalisation o Athenes, in M/m de Acad. de Caen, ann. 880 p. 373. Circa quartum a C. saeculum, Pharsalii civitate donant centum septuaginta sex inquillnos qui eos in bello adjuverant Inscr. edit a L. HEUZEY in Ann. ea Assoc des sit. gr. ann. 1869, p. 11 et seq.). In tertio saeculo, ob eamdem causam Dymaei in civitatem accipiunt qilinquaginta duos homines DiTTENBERGER, Sylloge inscrti, 316) in eodem saeculo vel altero Μilesii civitatem dant septem hominibus DITTENBRRGER, 314). Paulo post annum l4, Larisae cives suum numerum eodem modo augent COLMTZ, Dialest Inschristen, 345), et ....
27쪽
praepotentes 1 in quae luxuriae deliciisque se corrumpendas dederant 2ὶ res novas valde repudiabant, iisque auxilio erant plerique magistratus Dephori enim pecunia capiebantur 3 senatus seminarium Pares erant i); alter tandem cum altero rege semper dissentiebat 53,
adeo ut, alter Omnia mutari studente, alter omnia Servari studeret.
Agis IV, qui primus ad res nova conSpiraVit in Optima causa concidit. Hic erat prompti elatique animi, at perindulgens, modestus et nimis credulus 63. Quum
effeminate educatus esset, more mutaVit, Se Vestitu
obsoleium coram obtulit, jus nigrum in cibo sumpsit: ecce autem se idoneum putavit qui rempublicam in pristinam dignitatem restitueret Ti. Opinione de Lycurgo tunc celeberrima imbutus et fastigii votorum Spartanorum memor, nOVa molitus est 8ὶ Non quido sormam optimae reipublicae exprimere, Sed patriae suae pristinas leges et pristinam laudem reddere voluit Eum ab Achaeis victum 9 verecundia cupit et impulit Brevi et
parvo labore adolescenteS, Semper in magnanima causas pronos, sibi conciliavit. lutarchus sertae juvenes statim, ad virtutem una cum eo SeSe accingenteS,
28쪽
4 libortatis causa vitae rationem, quaSi QStem, muta- visse. At majores natu apud quos inveterata jam corruptelae erant, timuerunt et expaverunt, ad Lycum
c um velut ad dominum e fuga reducti, Agidemque
praesentem rerum Statum deplorantem incusa
runt ij. y leraeque tandem muliereS, Ope Suas servari volentes, Agidi alterum regem Leonidam opposuerunt 23 Anni 243 a C. autumno 3ὶ amicus Agidis nomine Lysander, artibus actionis quae novas res moliebatur lactus ephorus ii, ad senatum quatuor rogationes tulit, primam de quatuor millibus et octingeniis perloecis volperegrinis, liberaliter scilicet educatis, praevalentibus et aetat florentibus, in civitatem accipiendis secundam do tabulis novis faciendis tertiam de agro civico in quatuor millia et quingentas partes dividendo et do reliquo agro laconico illis inter periinco qui armis accingi possent assignando quartam de disciplina Lycurgi resti-iuunda 5ὶ Facile apparet in his rogationibus omnia ad
pristinum ordinem militarem refici0ndum SpectaViSse. et ea mento ut respublica ad antiquam laudem se reciperet cogitata et lata eSSe. Non diutius in hoc haerebimus, quum coepta SecUS ceciderint Lex quidem, non sino magno labore, a Senatu acta est, et ephori anno sequenti creati, novis rebus obtrectantes, a rege depulsi sunt magistratu sed
multum Agidi detraxi quod cupido sallacique viro,
1. Agis VI, 1-2.2. Leonidas apud satrapas diu vixerat et in Lacedaemonem asiaticam luxuriem traduxerat. V. PLUT. Agis, III, 6 VII, 3- X, 2 XI, 4. 3. Si quidem doctissimo viro SCH ΕΜΑΝΝ credis, AEuju argumentum nobis videtur suscipiendum Prolegom. g VIIIJ. 4. Astis VIII Cf. SCH EMANN Commentar. p. 6-121.
29쪽
nomine Agesilao, sese credidit Iste enim ephorus sactus, quam maximo fructu e OVi rebus capere conStituit. Quum magna praedia haberet, sed aere alieno perderetur, credulum Agidem induxit ut primum tabulas novas saceret quo facio, alias ex aliis ingendo moras, impedivit ne bona in medium conferrentur, imo Agido belli causa absente, tyrannidem occupare tentavit Vspo agri viritim dividendi pauperes repulsi nullam fido Agidi habuerunt eumque negleXerunt.
Quae quum ita essent, divites ne reipublicae statu commutaretur Iacile providore potuerunt. Non solum Spartae, sed etiam eloponnesii homines cuncti locupletes, novas res Subtimentes, ad Leonidam regem, qui ab Agide pulsus erat, concurrerunt Agesilaum cum rege illo consensisse ei pecunia acta contentum, ei locum dedisse credimus Leonidas autem cum conducticio exorcitu Spartam se recepit ephorOS OVO creavit, Agidemque suffocatione affecti a 24 a Ci. Regis,
perSOnae Sacrae, mors Stomachum plebi movit sed mox ira cecidit, resque novae de intogro fuerunt faciendae lin. Reipublicae statum, quem indulgentior Agis mutare non potuerat, convellit filius ipse et successor Leonidae, Cleomenes III rex, vir florens aetate, sero et tenaX, inflammatus ad gloriam, potentiae cupidiSSimuS, et, Ut ait olybius. ασιλικορτη ' σε 23 Adolescens ille a seipso Spartam excitari et imperii summam teneri cupiebat, indignabatur quod reges pro nihil essent, omnia Vero osson ephori, et plebs acriter egens perinde ac
1 Astis, IX-XXI. - De numero annorum v SCH EMANN, Proles'. g VIII. 2. POLYB. V XXXIX, 6 cf. ΙX XXIII, 3 - PLUT. Cleom. I, 3 PAUSAN. II IX, 1. - De Cleomenis aetate, qui quadragesimum annum non implevisse videatur, v quid Scii EMANN arbitratus sit Protest ., XIV.
30쪽
optimatos deliciis dissoluti, patria virtute deperdita,
rempublicam adeo negligerent ut Spartanorum superior gloria exstingueretur si Dicitur Sphaerum, Zenonis scholae philosophum, ad adolescentes instituondbs Spartam venisse Cleomenisque maXime conspecti excelsum animum in sublimius erexisse 2ὶ Itaque omnes historici temporis nostri Cleomenem Stoicorum disciplina formatum ess asserunt. Obi tamen anno iandum videtur hunc rogem ononis doctrinam adessectum adducere non conatum esse Stoici nim nihil
humani sibi alionum putant et jubent unumquemque
nostrum ejus mundi esse partem Cleomenes Vero Spartae, non mundi civem se praebuit. Aninium ad
honestum applicaverunt Stoici, virtutem militarem par i secerunt, quam magni aestimavit Cleomenes, despeXeruntque exercitationes, quas ille coluit 3ὶ Zono nis sociam doctissimus virlcsthiman comparare potuit illi recontiori quae gallice vocatur, socialiste internationaliste s. Attamen non veras opiniones haberet qui Cloo mensem disciplina ortici formari non potuisse, Sphaerumque aut non vere Stoicum aut civitatis evertendae Cluomen non suasorem suisse affirmaret. Hoc enim Stoicis cum Cynicis Epicureisque minime conveniebat, quod respublica Zenoni vitiobatur haud negligenda,
quum sapientem diceret nunquam esse privatum i).Ιui nim qui mundum vult colere, civita quoque Sua est colenda. Itaque Zeno Cleanthes necnon Chrysippus de rerum publicarum rectione AEuripserunt. SphaeruS
1. PLUT. Cleom. II, 1 III, 1.2. Cleom. II, 2.3. . quid de Stoicorum disciplina en erint FUSTE DE .QULANGES,Cile ausiqi , p. 22-423 J DENis, Hist cles theories et des dees morales dans antiquite, I, 361 et Seq.; PCEHI ΜΛΝΝ, Ρ. it. p. 615-617. 4. Iα Tuscul. IV, 23.