장음표시 사용
1쪽
3쪽
hi tona eriticam in h00phrasti, iii χαρακτηρες inseribiti ir, lib0llo factitandam Vatica110e0die r0p0rt in novas vias deflexam ess satis ρ0nstat. Primum nim eius Supplem0uta, etsi initi aderrime impugnata sunt, paulatim tamen et praecipuo postquam F088ium ingeniosum d0Dns0r0m invenerunt, tantam obtinuer auetoritat0m, ut iam nem do genuina 60rum rigin dubiist. Dein qua eum aliis c0dicibus ill0 0mmunia habet, a plerumquemuit m0li0ra exhibui. Itaqu0 0steri0rum XV capitum, qua s0la tenet, scripturam lare ab e uti pendero mu0 h0di e0nsentiunt. 80 in aliam qu0quo partem ut critiei ab ea, quasi antea in usu fuserat, rati0ne disc0d0r0nt Vatieani cogniti0ne esseetum est, cum plane n0vum emendati0nis suus, n0tarum transpositi0nsem, indue0rsint. Quamquam iam pri0ris a0tatis int0rpretes quasdam sententias ab una d0seripti0n abh0rror 6 in aliam ador suspissati erant, Verum e sed Sua m0Vere a r0Drmidav0rant, quia n0tarum tali 0d translatarum earebant exempl0. Qu0d eum libr0 ill manuscript inuontum st. 0mp qua tu vulgatis Dii in alienum locum transp0sit p0s cap. XI leguntur καὶ οἰνοπωλων - παιδες μὶ λάβωσι ), si in Vatidan XXX capiti set ins0rta xstant. 0 igitur nixi fundamsent et, qu0d Semelaeeid0rit, saepius venir0 0tuiss0 pinati viri d0eti permulta b 0vissimas haud rar0rationes ab un eapit div0llorunt sit in aliud traideserunt. E quibus Selineiderum, Bl0chium, Astium, artungium ommem0r0. Quid qu0 fuerunt qui n0va capita se vetorum diss0etis m0mbris Drmarent Ut Hariungiana diti n0 minus XXXIII pra0b0 charaet0ros Mult0 cautius m0deratiusque hoe transp0siti0nis generesiam Duebuerus ad F0ssius usi sunt. Hi 0r80uius ver et Ussingius restentissimi edit0r0s 00 ersedulitatis sup0rstiti0nisque pr0e0sserunt, ut ill0 unum tantum l0eum, hic ne unum quid0m versum in alisinam n0tati0nsem dulatum esse censeret. Neque mirum est, qu0 talis rati0nis Ribb00kius Mus Rhon. XXV, p. 13 - 146 adversarius exstitit mai0rem quandam commondans licentiam. Adsi igitur eritieis tiamnune inter 8080 d hae r dissid0ntibus psira pr0tium videtur e880, quatenus aud0m in Th00phraste libell0 partium in ali0s eharaet0res transp0siti adhib0nda sit, quam aesturatissime anquirere. Antequam ad singula a000damus, qua0ramus p 0risit, num mnino iusm0di tran8lati0id0neam habeat excusati0nem. Qua mihi quidem vid0tur n0n 00ss0 primum enim The0phrasteum pusculum bis saltem per librari0s in angustum e0aetum 880 X vulgata reden8i0ΠH
' Commentati ab amplissim philos0ph0rum arburgensium ordine praemi Ornata.
4쪽
N quid nimis ' remitiis ei p0risit. His rasimissis iam in medias res Π0bi transeundum sit statim in prima n0tati0ne subsist0ndum est qua in suspici0nem Venit, quasi ali0ni aliquid x oporit. Ribbeellius nim Mus. h. XXV, p. 143 verbis καὶ τ0ῖς ἐντυγχανειν κατα σπουδνην βουλοι isoις προστάξαι ἐπανελθεῖν pag. 122 11 apud Pet0rsenium, cuius diti0nsim in l0 eis Th00phrasidi libelli citandis semper Sequar ouud0m40minem d08eribi putavit, si ii cap. XXIV υπερηφανίας p. 48, 2
5쪽
m0vont, quia si ipsa fragm0ntum tantum n0tas metunt Πρqu0 00 000 hab0nt qu0 01 0ralitur, tum a praeelare suppeditant, qua paul aiat requiruntur. Quapr0pt0 ha00 0rba summ0 tur Selin0id0rus p0St πανελθεῖν oll0cavit, set pl0riqu0 i assonsi sunt. Iam lunam ab osn0tam ex duabus partibus c0nStant0m, qua in vic0m sibi integritat0m reddunt prior nimeausam tigeasi0nem simulati0nis signis eat, p0steri0 simulati0n0m ipsam. μnt0ntia aptissima est: si quis eavillat0rem e0nv0nit 0 0 gravi, qua m0ram n0n patitur, c0d00uturus, hie redir00um iub0 sit ausatur m0d 80 adv0nisse, 0r sibi esse, aegrotare sese. Iam quaeritur, num Verbis και μηδεν ων πραττει, ὁμολογῆσαι, ἀλλα φησαι βουλευεσθαι si si sed sua sexpulsis pr0xim inrari 0rsim assignar satis sit. Qu0d40n ita videtur; nam eumo in ante dedonti 110ta se in subs0quenti d0 0rta simulationis edasi0Π0 0rm sit, vid0s quam ine0mm0d inter utramque ista universo diei int0rp0uantur. Suspie seris igitur m F0ssii ration0m pr0bar0, qui nuntiatum ex8Hlan Verbis καὶ πωλων γειν ως ου πωλεῖ pra0mitti vult. Sed si is quidem mihi satissaeit; nam qu0 inde a V. καὶ πωλων λεγειν ως ου πωλεῖ usque ad ιι μεμν)ῆσθαι l. 16 19 exemplis he0phrastum a illustrar putat, qua univ0rso seni sentia καὶ μηδεν - βουλευεσθαι pr0p0suerit, id serum oss0t, si huius p0stori0 pars ἀλλὰ φῆσαι βουλευεσθαι ab0sset. Qua simulati0nis g0nus indidatur ab 00, qu0 primis 110tarum laeunam exeipientium deseribitur, satis div0rsum. 0mpe h0m falsus cum nihil 00rum, qua agit, eri pr0fituatur, sed adhuc meditari se distat, n0n 0tam oritat0m,s0d part0m tantum stat; 0busti0ris contra avillati0nis iudieia is e0ntin0ntur, qua ol. 16 18 reperiuntur: καὶ πωλων λεγειν ως ου πωλει, καὶ μη πωλων φησει πωλεῖν, καὶ ἀκουσας τι ριχὶ προσποιεισθαι, καὶ δον ιχ εωρακεναι eum quid sendit, praecise id infitiatur eum nihil sindit, tum vend0r se pr0 0rt affirmat; si quid vidit, simulats0 0 vidisse. Hae igitur ult paet p0tuserunt nota0, ut 80d0m quaerimus, tamquam ex0mpla subiuneta esse. Egregi ver ad eam eongruunt, qua d0ineseps sequuntur: καὶομολογησας iii μεμνῆοθαι, καὶ τὰ μεν σκεψεύθαι φάσκειν, τὰ δε υκ εἰδεναι, τὰ δε θαυμάζειν, τὰ δ')ηδν ποτε καὶ αυτbς υτι διαλογισασθαι. Namqu0 in his qu0que illam simulandi dissimulandique medi0eritatem, ut ita di eam, deprehendas, quae inter sine0ram veritatem et perfectam infitiati0nem media est: si quid cavillat0 pr0lassus est, n0n pr0fessum id se esse, sed memini880
6쪽
negat; 0nsulenti se rem in deliberati0nem v0eaturum esse resp0ndet, quamvis certum ei iudicium illic praest sit rem sibi n0tam cum est vere nec falso narrare audeat, n0n 088 Se causatur; de adinor familiaris aliquius certi0 laetus n0n, ut 0m simplex et candidus, exclamat: -Iamdudum tale quid praesensi' aut: Credere n0n 08Sum', sed tantummodo: IIem', inquit, siquam miruml' Cum quis eiusm0di res pr0fert, quae nullam patiantur dubitati0nem, sequ0que iam antea similiter c0gitasse affirmat. raeterea participium μολογήσας ad praecedentem illum infinitivum μολογησαι spectare videtur, cum utrique formae eadem n0ti pr0 tendi subsit; nam e0rum pini0, qui μολογησας e0ntendebant significare si quid pr0miserit sive Sp0p0nderit, iamdudum expl08a St. Quibus rati0nibus ductus H0ttingerum et Blochium iure v. καὶ μ)ηδεν - βουλευεσθαι
p08 ωρακενα relegasse iudic0, et in eandem sententiam videtur Ribbeehius M. Rh XXXI, 390)discedere.
Ac de prim charaeterism hact0nus iam plana via nullis difficultatibus retardati usque ad quartum αγροικίας pr0gredi 088umus, cui tres n0tas abiudiearunt. Primum enim Meierus 0pusc. II, p. 258 quae pag. 126 l leguntur: καὶ λαργυριον δε παρα του λαβων ποδοκιμάζειν, λίαν ιιὲν λυπρον ναι, καὶ δεερον αμα ἀλλάττεσθαι, temere in h0 caput illata et p0tius superbi aut suspicacis characteri tribuenda esse e0niecit. Ribbeckius qu0que M. Bh. XXV, 41 transpositi0nem necessariam esse iudicat, sed μεμψιμοιριας n0tati0nem XVII ea vult 0gupletare Verum ante omnia verba c0nsideremus, quae sana Π0 esse quivis videt. Iam pridem enim in verbis λίαν με λυπρον εἶναι cum particula με erat Gnsioni, tum λεγιον desiderabatur. Itaque multi Casaub0n adstipulati sunt, qui λίαν λεγων λυπρον εἶναι legi v0luit. Etiam n0bis hae emendatio arridet, praesertim cum Duebneri animadversi0n firmari videatur in c0dice Ρarisiensi A sigiam n0 μεν, sed μενον signis gare indieantis. Verum λυπρον, qu0d 0nnullic0rruptum putaverunt, in ore h0minis rustici fortasse ferri p0test. Cum enim illud disietivum de s0li maei usurpari s0leat, num agricolam ad tenuitatem numm0rum transferre mirum est pSententia igitur 6tius nuntiati haec est cum eduniam debitam ab aliquo accepit, ut nimis tenuem reicit simulque cum aliis nummis commutat. Qu0d iam ad vir0rum ill0rum d0et0rum 640ta ipsa suspiei0nes attinet certe Ribbeckius vix pini0nem suam e commendaverit, qu0 verba capiti Ι 0r0pta XVII attribuit. Anh0minem, qui cum res, quae ipsi debentur, recepit, aliqua de causa indignatur, e0dem iure vocari putas μεμη ιμοιρον atque eum, qui etiam b0nis benignitate sive hominum sive de0rum sibi d0natis queritur Debitum aut0m, 0 d0num verbis τι αργυριου significari articulus dem0nstrat. Et liget h00 largiamur, tamen certe d0nandi significati aperta et clara desideraretur. Praeterea uet0r, cum in extrema parte charaeterismi XVII 0mini inique querul stipem a familiaribus c0datam d0nari laetat καὶ ρανου εἰσενεχθεντος κ τ λ.), ut 0 munus ab alter0 discerni 0sset, disertis verbis exp0nere debuit, unde et qualem illam pecuniam acciperet.
Quae cum ita sint, istam n0tam ad cap. XVII nihil pertinere patet. Neque magis, idqu0d Meier videbatur, superbi charaeteri apta est. Nam ille h0m0, qui accept0 numm08 repr0bat aliisque permutat, id n0 0 alterius e0ntemptum facit, sed ut ipse verbis λίαν λεγων λυπρον εἶναι indicat, quia pecuniam pro falsa habet fraudemque suspicatur. Quare alteram fortasse Meteri c0niecturam quispiam pr0baverit atque dissid0ntiam existimari depingi. Et pr0fecto diffidentiam in tali agendi ratione inesse quis neget med etiam c0ncedendum est
7쪽
0am minime abh0rrer a m0ribus rustici, utp0t qui initi capitis p. 12b, 2b verbis καὶ τοις
με φίλοις καὶ οἰκιίοις πιστεῖν manifeste huius vitii arguatur. At ubi si rustiditas Anquisquis suspida est, idem est rusticus 3 1hil minus, at h0m040ster peculiari est suspiei0110, qua cum impudentia quadam et pr0tervitat est c0niundia. Quin accuratius inquirimus, quossum n0bis res sit De agric0la agitur, qui eum ager gregesque omnes fere res ad vivendum necessarias praebeant, haud ita crebr in urbem descender 80let; nam etiam earum rerum paucarum, quae ex hac ei petendae Sunt, ut 0die qu0que sit, plerumque magnam c0piam simul in plures dies vel menses e0emit. Itaque muli rarius pecuniam in manum aestipit quam 0ppidani, qui qu0tidie cum neg0tiantibus habent commercium, neque adite nummos larma et magnitudine haud ita div0r80 discernere p0terit, nisi signum impressum inspexerit. Atqui alicuius r0 imperitia h0mines aut0s, anxi0s, diffidentes fieri experi0ntia ipsa d000t. Talis paganus n0ster nummum aliquem tenuem usuque tritum reidit iust nimirum levi0rem preti0que deteriorem putans neque ali ipse mutare veretur cuius n0ta sit dilueidi0r. Ea igitur strusticitas ex imperitia nimiaque suspici0ne nata, quae iure irridetur. Atque iam neminem spero miraturum esse, quare h0m0, qui in ceteris rebus minime elegantia munditiisque studeat argenti nitoris de sit cupidus Sed hae haetenus de prima n0ta Sequuntur . καὶ - αροτρον χρησεν 0φινον
ῆ δρεπανον η θυλακον, ταυτα τῆς νυ τος κατα αγρυπνίαν ναμιμνησκόμενος Lassun manifesta aptissime ἀπαιτεῖν verbo expletur iam a Casa ub0n pr0p0sit0, qu0 D0 ante ταυτα, Sed post τῆς νυκτος addendum censemus, qu facilius intellegatur hae ad infinitivum speetare,n0 ad participium ἀναμιμνησκομενος tali additamento nimirum pr0pter v κατὰ ἀγρυπνίαν haudquaquam egens. Quae praeterea n0nnullis haesitati0nis ansam praebuere, non recte intellegia vid0ntur Artiqui enim v00i ροτρον praemiss0 quem haud pauet in indefiniti pr0n0minis
dativum τω mutarunt, indieatur rustie unum aratrum esse, eum res praeter h00 enumerataS00mplures p0ssideat. Neque minus recte e0ndidi0nalis nuntiati forma se habet, quam F0ssius pr0bant Han0vi symb. critio p. 2 serm0nis Graeci indoli apti0rem pinatur lare, si legatur εὰν - χργησεν. mm muli praestat tradita seriptura, qu0niam εά particula cum e0niunetivo c0niuneta nuntiati0ni 0stra nimis seneralis inderetur sententia, quasi qu0d hi de rustic0c0mmem0ratur, saepius repeti esset pr0babil0. Quid num talem, qui si semel quid vicin0 utendum permisit, anxietate ade vexetur, ut statim rep08eat, iterum e0mm0daturum puta83 Iam quid de hac n0ta iudicaverint Meierus et Ribbeckius, est quaerendum. In ἄγροικον cadere eam uterque negat, sed ille 0pusc. II, 2b9 aeque en in ἀπιστίαν atqu0 in ἀκαιρίαν cap. XII quadrare censet, hic M. Bh. XXV, 140 ad 0steriorem mni dubitati0ns abiecta inclinat. Et pr0feet verba n0 aceuratius perserutanti nullum caput dignius videatur, qu0de recipiat, quam illud, quo h0m intempestivus describitur. Tamen ipsa verba λὶς νυκτος, quae ad eam pini0nem pellieer p0ssint, falsam esse d0gent. Nam si id tantum eripi0rv0luit n0tare, qu0d 0n, ut decet, interdiu, sed Π0ctu res e0mm0data repetuntur, gur tandem articul adieet certam significavit n0etem diei videlicet, qu res c0mmodantur, pr0rimam 3 Cum h0 autem aliud 0haeret; καιρον enim a dicere et agere e0nstat, quae per Se quidem pr0ba et haud ine0ncinna sunt, sed pr0pt0rea m0lesta et inepta fiunt, qu0 intempestive dicit aut laeti. Atqui aratrum vel c0rbem vel falcem vel saccum c0mm0datum paucis h0ris praetermi88iS rep0Scere, ut alienum tempus omittam, num per se ninin nulla reprehensi0n dignum esse putas γValde inhumanus est parumque urbanitati peritus, qui n0n exspectet, qu0ad alter c0mm0data Sua
8쪽
8p0nte reddat, nisi Drt is iust diutius retineat. At ne iustam exeusati0nem sse h0mini 110str01ingamus quid pr0hib0t Α ha00 Th00phrast0 disertis verbis exprimenda erat. Qu0rsus, inquies tales ambages, cum card rei non in rep0800nd versetur, sed in intempestive rep0scend08 Quasi pravum hominem pravi0rem etiam, quam si, iungere nihil sit. Et tamqn quam adite haediniustitia p0tuit vitari in du0busve verbis adi sectis, quibus r0 00mm0datas iust diutius retentas esse indicaretur Aut igitur res dilueidius exp0110nda fuit aut 0mnin aliud xemplum delegendum. Nam quae cap. XII, p. 36, 1 Scripta ridemus καὶ θυοντας καὶ αναλίσκοντας κειν τοκον απαιτησων, frustra cum Ribbecki in auxilium v00averis, quandoquidem nem vir sanus, cred0, usuras ante diem, in quem cadunt, exigit et ideire illas su temp0r n0n 0lutas esse aperte exprimere pr0rsus erat superfluum. Ex his omnibus int0llegitur 110tam supra exhibitam ad
Qu0 aut0m ei erus diiud0ntiam a siseribi xistimat, primum semin0rimus hoc vitium 110 rar eum rusticitate c0niunctum apparere et ab hae parte nullam gausam esse transp0sitionis; deinde n0 dissidentia s0la 00040str vituporatur, sed etiam imp0rtunitas illa ne 80p0rem quidem ali 0rum curans. Restat igitur, ut, quidnam hi reperiatur rusticitatis, Xp0namus. Ag nescio an rustiei ind0les clarius perspietatur, si ei urbanum 0pp0nimus, qu0m0d in eiusm0di 00ndici0ne se gerat, quaerentes. Is nimirum, nisi ipse in mnibus rebus ut in quemlib0t 0min0m suspiei0sus est, de pagani anxietat inani et puerili satis mirari n0n 0ssit. Nam in urben 0d neg0ti0rum genera valde varia sunt, b eamque causam ad ea exsequenda alii aliis rebus utuntur, sed etiam multi int0rdum talium indig0nt, qua n0 ad qu0tidianarum uarum 000upati0num orbem pertinent neque in tempus perp0tuum c0mparantur, et quia haud ita crebr0 pH Sunt, et quia, eum pus sunt, ali0s sibi comm0datur0s 0nfidunt. Ita laetum est, ut apud oppidan08 nihil frequentius sit quam mutuum dare et mutuum Sumere. Nem0 igitur viles certe res vigin commodar dubitabit aut tim0bit, ne sibi deteri0res aut mnin0 non reddantur. Aliter ruri res se habet; siqud ni 110str0rum semp0rum vi008 ppidi iam simili0res faet0s isset cum antiquis e0mparare. Imm illa setate mnes pagani in una eademque re versabantur, in agricultura et siquaria cum illa aret e0niuneta. Eadem autem negotia eadem in Strumenta p0stulant; rg vidanis o0mm0dandi mutuandique 000a8i0nem multo rarius factam esse verisimillimum vid0tur, quand0quid0m alter vix quidquam p088idebat, qu0d deesset alteri. Qu0dsi verum si anim0 n0vitat o ins0l0ntia perturbari a sollieitari, quant0 magis h00 cadit in tam pusillum h0minsem, qualem ex pri0re n0ta 0m0vimus Si quand0Vidi 84080i qu casu 0aptus eum r0gat, ut sibi adeum utendum et vel saleem vel e0rbem vel etiam aratrum, comm0dat, ne inhumanus videatur, sed n0 libenter et p0stea ibi ipse imprudentiam bicit neque prius ang0r lib0ratur, quam nositu surrexit et quietis ali 0rum nulla habita rati0ne res e0mm0data repsitiit. Quanta est hae imp0rtunitas, qua quin iure rusticitasv0getur, iam dubi 0bn0xium esse nequiti Ηad 0ta 80luta veniamus nune ad tertiam arum, quae serupul08 0Verunt. Inter serm0ne enim, quibus h0m0 rustieus in urbsim descendens aures primi cuiusque, qui ei 0bviam
sit, nerat, hae qu0que leguntur p. 126 19 καὶ si ν μερον ὁ γων νουμηνίαν γει. Quae verba l000 8u0 0Venda esse sit garrul capit III αδολεσχιας deseripi tribuenda censet II lungius pr particula εἰ iubens o seribi. Sed sic ut 0rba tradita sunt, ne in garruli quidem 0re p0ssunt intellegi. Nam quid fandom vox αγων hie sibi v0lit, dictu insti0rdiffidite minimeque pr0bandum, qu0dinariungius vertit hie Jerjam in Iung, cum talem n0ti0nem nisi apud p0etas
9쪽
habere nequeat atque quinam c0nventus ea significetur, pr0rsus maneat obscurum. Alii putaruntu σήμερον ὁ γων νουμηνίαν γε ru8tice dietum esse pressi et νουμηνία αγει τον αγωνα numquidh0die n0xa luna lud0s addueat. At ea rati0nis inversi inepti esset, n0n rustici. Neque multo meli 0res ceter0rum videntur interpretandi vel emendandi rati0nes. Quare ὁ γων in αγορα mutandum esse arbitr0r. De Dr enim nundinisque agi et ex c0mmem0rat interluni0, qu0 Athenis mereatus habebatur, et ex verbis, quae pr0xime ant000dunt, πόσου ησαν αἱ διφθεραι καὶ ὁ ταριχος, Satis perSpicuum St. Atque qu0 larum n0vae lunae diem celebrare dieitur ingeni rustie quam apti88imum est. Η0mundulus in urbem venit nundinatum de nulla aliar nimirum e0gitans et 0ri intrandi flagrans upiditate, atque si quis ei bviam sit quamvis prorsus ign0tus, nihil habet antiquius, quam ut quaerat quanti vilissima res, pelle et salsamenta, venierint, quasi id tanti m0menti sit, ut nem0 debeat ignorare. Ideo tam grandil0quus, tamquam nundinae ut ipsi ita lar qu0que dies festus sint et tabernae mergesque in medi0pr0p0sitae eius sollemnis habitus. Sed ne si quidem innes dubitati0ne sublata sunt; nam quidquid pr0 γων reponi iubes, nullam aliam quaesti0nem eruas nisi hanc num hodie nundinae sint. At qui tandem, quae80 prius discitetur, quanti illud et illud 0nstet, tum demum numh0die mercatus habeatur Ea d causa dua illa quaesti0nes utique sedes interis mutent ip0rtet iam ptime e0haerent et stup0rem pr0dunt vere rusticum. Atque hae quidem de IV capite sequitur ρεσκείας adumbrati difficultatum satis plena. Neque enim duas tresve n0tas, sed mai0rem t0tius capitis partem addubitarunt et alius ad alium haraeterem rettulere. Et primus quidem Casauh0nus quae inde a verbis καὶ πλειστάκις δε αποκείρασθαι usque ad sinem leguntur, pr0rsus alius generis esse censuit a quae hadtenuSantecedimi, quia in iis ninibus40n blanditia illa initi deseripta gerneretur, sed inepta quaedam virtutum imitati cum n0 minus inepta pum stentatione . Quare , inquit, exi8tim tam eius capitis, qu0d est περ αρεσκείας, finem h0di desiderari quam sequentis initium. Cuius capitis haec pars est quam male feriati librarii praecedenti capiti agglutinavere pr0rsusque human capiti cervicem iunxerunt quinam. Et n0v quem finxit eharacterism περὶ βαναυσίας vel πειροκαλίας titulum vult fieri. Hanc sententiam alii amplexi sunt Bl0ehius ver0, cui Hariungius assensus est, sine haesitati0n infelieissime μεγαλοπρέπειαν prop08uit, quam Virtutem,n0 vitium esse c0nstat. Sed praeter ill0rum interpretum pini0nem altera pr0lata 8 prim0 ab Ansald Ceba vir d0et Ital0, qui ait ram capitis V partem cum iucρ0φιλοτιμίας n0tati0ne XXI 00niungendam esse putavit. Ei stius, Duebnerus, F0ssius adstipulati sunt. Vides igitur Satis magnum esse eorum numerum, qui Casauh0num secuti plus dimidium ab αρεσκKας descripti0ne alienum iudiearunt. Tamen n0n defuerunt, qui c0didum auct0ritatem tueri dubitati0nesque removere studerent. Ut iam Clericus sinem eapitis cum initi 0ptim c0ndinere bservavit, dummod αρεσκος lati0re Sensu intellegeretur is, qui 0mnibus placere studeret verb0rum c0mitate, obsequi0, ultUS elegantia, liberalitate et sumtibus . Sed tam paucis v0rbis plura huius viri d0et certe nequeFisch0rus neque Astius asserunt 0cus tam diffissilis n0 abs0lvitur. Neque mirum 8t, qu0 praeter C0raem nemini ille persuasit. Idcirc0 0tersenius denu et aesturatius quidem uberiusque rem tractavit ed. 84 sq.). Qui quamquam 110vis argumenti Casauboni pini0nem impugnavit atque etiam n0nnullas n0tas tetigit, tamen eas ipsas, quae mihi maxime inte
10쪽
pretati0ne videntur g0re, pr0rsus silenti praeteriit. Et cum Ussingius cum setorseni c0n- Sentiens in eius argumentati0ne aequieverit, t0ta quaesti a de n0 est abs0luta, ut Ribbeckius p0tius M. Bh. XXV, 139 in illorum sententia perseverandum esse c0ntenderit, qui verba addubitata ad cap. XXI transtulerunt, etsi eas n0tas, qua ad habitus elegantiam spectant καὶ
πλειστάκις - αλ ίφεσθαι , u l000 relinqui p0sse c0n008sit. Vir0rum d0et0rum dissensi0nem c0gn0sti recenti0rum 110 minus magnam quam pri0rum; nunc in ipsam rem, de qua dis deptatur, accurat inquiramus et quid tandum d0 a statuendum
videatur, exponamus. Ante omnia autem quaeritur, quamnaui 0ti0nem iu 000 αὐεύκεια
προσφοιτῆν των δε γυμνασιων ἐν τουτοις διατριβειν, μὰν εφηβοι γυμνάζωνται ' του δὲ θεάτρου καθῆσθαι, ταν si θεα, πλγησιον των στρατηγων. Certe ultima n0ta ab ea, qua eap. XXI p. 144, 18 prima e0mmem0ratur, οἷος σπουδάσαι επὶ δειπνον κληθεὶς παρ αυτον τον καλέσαντα κατακειμενος δειπνηοαι, de non disserre Videtur Ribb00ki0, ut in und0m eharaetero utramque
ad 0r0 0rsuasum habeat. e pr0se et h0m in theatr0 l0 eum prasit0ribus proximum sibi ligens laeti in suspiei0n0 vonir0408sit, qua8i 0Π0ri cupidine trahatur sit ipsum s inter praet0res volit num0rari. Simili mod is, qui ad argentari0rum m0nsas aede dit, ubi n0bili 0res et ditiores versari s0l0nt, famam videatur captare'pulentia0. sed alit0 iudieandum Asse media n0taddesit. Etenim h0minibus vanis laudisqu0 avidis nullam aliam Meausam gymnasia, ubi se ad0l0seentos X0r00bant, sesequentare m08 erat, nisi ut illis ipsis osson admirati0ni. Et hae n0ta illa illustrantur, quas iusdem generis 880 0l struetur d0m0nstrat. Ἀρεσκος igitur qu0 plurium ora in cultus habitusque ui Bitorem e0nv0rtat, frequ0ntissima l0ea bir s0lut tim primis id agit, ut 0min0s divitiis vel dignitat insign0s s 0nspieiant atqu0 admir0ntur, quibus plausir maximi fastiat. Ob hane rem in lar pr0p argentari0rum m0nsas stat, b hane causam in theatr iuxta civitatis sedet prim0res.