M. Tullii Ciceronis opera

31쪽

nio, permisisses, ut, quantum Vellet, posceret quantum poposcisset, auferret: hoc tibi defensionis ad iudicium tuum compa rabas , habuisse te edictum, recuperatores daturum in octuplum t Si mehercule ex omni copia conventas Syracusani, splendidissimorum, honestissimorumque hominum faceres potestatem aratori, non modo reaieiendi, sed etiam sumendi recuperatores tamen hoc novum genus injuriae ferre nemo posset, te, quum tuo omnes

fiuctus publicano tradidisses,' rem de

manibus amisisses, tum bona tua repetere,

ac persequi lite atque judicio. 33 Quum ver verbo, judicium sit in

edictos re quidem vera tuorum comitum, hominum nequissimorum collusio cum decumanis , sociis tuis, atque adeo procuratoribus : tamen audes ullius iudicii mentionem facere, praesertim quum id non mod oratione mea, sed etiam re ipsa refellatur quum in tantis incommodis, aratorum , iniuriisque decumanorum, mallum ex isto praeclaro edicto non modo factum, sed ne postulatum quidem aud cium inveniatur 34. Erit tamen in aratores lenior, quam videtur nam, qui in decumanos ociupliaudicium se daturum edixit, idem habuit in edicto , se in aratorem in quadruplumidaturum. Quis hunc audet dicere

32쪽

hus infestum, aut inimicum fuisses quaniblenior est , quam in publicanum Edixit, ut , quod decumanus edidisset sibi dari oportere, id ab aratore magistratus Siculus exigeret. Quid dereliquit audicii, quod

in aratorem dari posset Non malum est, inquit , esse istam formidinem taut quum

exactum sit ab aratore , tamen ne se com-

moVeat, reliquus metus iudicii sit. Si judicio a me vis exigere, remove Siculum magistratum si hanc vim adhibes , quid opus est iudici, Quis porro erit, tu non malit decumanis tuis dare, quod poposcerint, quam ab inviis tuis quadrupla comdemnariis

XIV. Illa ver praeclara est clausula

edicti, ub omnium controveratarum , quae essent inter aratorem, ε decum num , si uter velit, edicit, se recuperatores daturum. Primlim , quae potest asia Controversia, quum is , qui petere debet, aufert ε quum is non, quantum de intur, sed quantum commodum est, ausere ille autem, unde ablatum est, Iudicio suum recuperare nullo modo potest i Deinde nahoc homo luteus, etiam callidus ac Veienrator esse vult, quod ita scribit, Si orae volet, recuperamores dabo. Quam lepid a furari putat Utrique facit potestatem et sed utrum ita scripserit, Si uter volet, an, si decumanus olet, nihil interest: arator,

33쪽

enim tuos istos recuperatores numquam volet.

36. Quid ρ illa cuiusmodi sunt quae extempore , ab Apronio admonitus, edixit Q. Septitio, honestissimo homine , w-- teque Romano . resistente Apronio , ciam mante , se plus decuma non daturum exoritur peculiare edictum repentinum, nequis selinientum de area tolleret, antequam cum decumano pactus esset Ferebat hanc quoque iniquitatem Septilius, 4bri frumentum corrumpi in area patiebatur quum illud edictum repent uberrimum & quaestuosissimum nascitur, ut ante Kalendas Sext. omnes decumas ad aquam deportatas haberent.

37. Hoc edicto non Siculi nam eos quidem jam superioribus edictis satis perdiderat, atque affixerat ted isti ipsi equites Romani, qui suum jus retinere se contra Apronium posse erant arbitrati, splendidi homines in aliis praetoribus gratiosi, vincti Apronio tradita sunt.Attendise erum, cujusmodi edicta sint. Ne rigat, inquis, ex area , nisi erit pamu Satia line vis est ad inlati paciscendum. eus dare, quam non maturhire. At ista vis Septitium , de monui Septitii similes non oercet qui Ea, cum Non tollam potitis , -- paci 'His hoc apponitur : Deponatum a i

34쪽

ante Kalendas Sext. Deportabo igitur. Nisi

pactus eris, non commovebis. Sic deposetandi dies praestituta tollere cogebat ex area.

Prohibitio tollendi nisi pactus esset, vim adhibebat pactioni, non Voluntatem. XV. Iam ver illud non sollim conintra legem Hieronicam , nec sollim o tra consuetudinem superiorum , sed etiam contra omnia jura Siculorum , quae habenta senatu, populoque Romano, ne extra suum forum vadimonium promittere cogantur. Statuit iste , ut arator decumano, b vellet decumanus, Vadimonium pro initteret ut hic quoque Apronio, quum a Leontinis usque Lilybaeum aliquem V daretur, ex lieris aratoribus calumniandi quaestus accederet. Quamquam illa fuit ad calumniam singulari consilio reperta ratio, qubd edixerat, ut aratores jugera sationum suarum profiterentur. Quae res quum ad Iactiones iniquissimas magnam vim Minuit, sicut ostendam, neque ad uuam ut, litatem reipublicae pertinuit tum verti ad calumnias, in quas omnes inciderent , quos vellet Aproni . 39. Ut enim quisque contra Voluntatem

ejus dixerat , ita in eum judicium de pro

fessione jugerum postulabatur mulus athodicii metu magnus a multis frumenti, merus ablatus, magnaeque pecuniae coa vae sunt: non quo jugerum numerum Verhprofiteri

35쪽

profiteri esset dissicile, aut amplius etiam profiteri quid enim in eo periculi esse posset i sed causa erat judicii postula

di, quod ex edicto professus non esset: iudicium autem quod fuerit isto practore , si, quae cohors, qui comitatus fuerit, meministis, scire debetis. Quid igitur est quod ex hac imuitate novorum edictorum intelligi velim , udices t Iniuriamne tactam sociis at videtis Auctoritatem superiorum repudiatam i non audebit heg re Tantum Apromum Mo praetore potuisses confiteatur, necesse est.

XVI. Sed vos fortasse, quod vos lex

commonet, id in hoc loco quaeretis , num quas ex hisce rebus, pecunias ceperit Docebo , cepisse maximas omnesque eas iniquitates, de quibus antea dixi, sui quaesitus causa constituisse vincam, si miis illud

propugnacissum, quo Contra omne meos

impetus usurum se putat, ex defensione ejus dejecero. Magno , inquit, decumas vendidi. Quid ais t an tu decumas, homo audacissime atque amentissime , Vendidisti ' tu partes eas, quas te senatu pΟ- purisquo Romanus voluit, an fructus integros , atque adeo bona , ortunasque aratorum omnes vendidistici Si palam praeco jussu tuo praedicasset, non decumas frumenti, sed dimidias Venire partes ,&ita emptores accessissent, ut ad dimi- Tomus IV. B

36쪽

dias partes emendas Psi pluris vendidisses tu diiuidias, imam ceteri decumas , cuinam mirum videretur Quid ver , si praeco decumas pronuntiavit et re vera,

hoc lege, edicto, conditione plus etiam, quam dimidiae venieriant tamen hoc tibi praeclarum putabis, te pluris quod non licebat, quam ceteros quod .Pori bat, vendidiue et Pluris vendidi decumas , -- teri. Quibus rebu4 id assecutus es t innocentia i adspice aedem Castoriso deinde si audes, fac mentionem innocentiae. D ligemia codicis lituras tui contemplare in Sthenii Thermitani nominera deinde ait de te dicere diugentam. Ingenio tritu ἀ-ves interrogari prior actione noliaeris,in iis Mi- os tuum praebere Minis quantumvis., Qte: in Patronos tuos,

quod ais casiacutus magna ea mina laus , si superiores consilio vicissi prast rioribus examulum atque auctoritatem in

liquisti. Tibi is si idoneu fuit in ,

quem imitarere at te videlice , inuem xem rerum optimarum aio princip-. in tabuntur omnes. o. Quis arat um , t W-- ως

mam de dri iam duac γ' non m an sera inimi fici putavit, quum trium decumis pro uia desingetem . praeter

37쪽

Paucos , qui propter societatem surtorum tuorum nihil omnino dederunt Z Vide , inter importunitatem tuam, senatusque bonitatem, quid intersit. Senatus , quum tem poribus reipublicae cogitur , ut decemat, ut alterae decimae exigantur; ita decernit, ut pecunia pro his decumis solvatur aratoribus Dut , quod plus sumitur, quam debetur, id emi, non auferri putetur. Tu , quum tot decumas non senatusconsulto, sed novis edictis tuis , nefariisque institutis exigeres,in eriperes magnum te fecisse arbitrahere, si pluris vendideris, quam

L. Hortensius, pater istius Q. Hortensii, quam Cn. Pompeius, quam C. Marcellus: qui ab aequitate , ab lege, ab institutis non recesserunt ρXVII. An tibi unius anni aut biennii

ratio habenda fuit salus provinciae, commoda rei frumentariae , ratio reipublicasti posteritatem fuit negligenda tinuum itarem constitutam accepisses , utin populo Romano istis frumenti ex Sicilia suppedi

taretur,in aratoribus tamen arare, at e

agros colere expediret quid ea instqvid assecutus es t in populo Romano praetore te, nescio quid ad decvnina ac tcederet, deserendas rationes rello. Nindasque curam Successit tibi L. Met laia Tu innocentior, qu Metelli danai dic honoris cupidiora tibi enim . α'

38쪽

latus quaerebatur,metello Paternus honor,in avitus negligebatur. Mult minoris vendidit, non mod , qu m tu , sed

etiam, quam qui ante te Vendiderunt. 44. Quaero , si ipse excogitare non poterat, quemadmodum quam plurimo ve deret ne tua quidem recentia proximi

praetoris vestigia persequi poterat, ut tuis praeclaris . abs te principe inventis δε excogitatis edim , atque institutis uteretur Ille verb tum se etellum minim fore putasset, si te ulla in re imitatus esset qui ab urbe Roma , quod nemo umquam post homi fiunt memoriam fecit, quum sibi in provinciam proficiscendum putaret, litteras ad Siciliae civitates misit, per quas hortatur togat, ut arent, ut serant heneficiosqpuli Romani Hoc petit aliqua to ante adventum suum simul ostem dit, se lege Hieronica vendituram, hoc est, in omni ratione decumarum nihil issisimile facturum. Atque haec, non cupiditate aliqua scribit adductus, ut in alienam

provinciam mittat litteras ante tempus :1ed consilio, ne , si tempus sationis prae

teriisset, granum in provincia Siciliam tum haberemus. Cognoscite Metelli liti ras. Recita epistolam L. Metelli LITTERAE

L. METELLI.

XVΙ1Lmae litterae Iudices , L. Metelli, quas audistis , hoc , quantum est ex

39쪽

Sk1lia frumenti homotini exaraverunt glebam commosset in agro decumano Siciliae nemo, si Metellus hanc epistolam non misisset. Quid' Metello divinitus hoc Venit in mentem an ab Siculis, qui Romam requentissimi convenerant , nego satoribusque Siciliae doctus est' quorum , quanti conventus ad Marcellos , antiquissimos Sicilia patronos , quanti ad Cn. Pompeium , consulem designatum , Ceterosque illius provinciae necessarios , fieri soliti sint, quis ignorat Quod quidem iudicium nullo umquam de thomine factum est, ut absens accusaretur ab iis palusia, quorum in bona , liberosque summum imperium, potestatemque haberet. Tanta vis erat injuriarum, ut nomines quidvis perpeti, quam non de istius pravitate &inauriis deplorare , 6 conmieri mallent. 46. Quas litteras quum ad omnes ci vitates proph suppliciter misisset etellus tamen antiquum modum sationis nulla ex parte assequi potuit dissugerant enim permulti, id quod ostendam : non sollim arationes, sed etiam sedes suas patrias , istius injuriis exagitati, reliquerant. Non mehercule criminis augendi causa dicam, Ita ces sed , quem accepi ipse octas , ania moque sensum, hunc ver apud vos , ω, . in potero, planissimh exponam.

7. Nam , quum quadriennio post in

40쪽

Sicillam venissesn: sic mihi assecta Ha est.

ut hae terrae solent, in quibus bellum acer hum, diuturnumque versatum est et quos ego campos antea, collesque nitidissimos,

viridissimosque vidissem, hos ha vastatos nunc , ac desertos Hebam, ut ager ipse cultorem desiderare , ae lugere dominum videretur. Heinitensis ager, Enne is, Murgentinus , Assorinus , Imacharensis Agyrinensis , ita relistas erat ex maxima parte , ut non sollim jugeram, sed etiam dominorum multitudinem quaereremus. inensis Vero ager, tu solena esse curu imus , quod caput est rei frumentariae, campus Leontinus , cujus antea species haec erat, ut, quum obsitin πι- cisses, annonae caritatem non Vererin

sic erat deformis, atque horridus , ut in uberrima Siciliae parte Siciliam quaerer

mus Labefiictarat enim Vehementer aratores jam superior metuas : proramus verbrunditus everterat.

XIX. Tu mihi etiam audes mentionem facere decumarum t tu in tanta improbiatate, tu in tanta acerbitate, in toti tantis iniuriis , quum in arationibus in in e rum rerum jure provincia Sicilla consistat, eversis simairus aratoribus, elim agris ,ruum in provincia tam locuplete, ac re-erta, non mod rem, sed ne spem quidem ullam reliquam cuiquam seceris , ali