Narratio de Helio Eobano Hesso

7쪽

IOACHIMI CAMERARII

ACCESSERUNT

ET .

iTERUM EDITA

RECOGNOVIT

ADNOTATIONIBUS GRAMMATICIS SUBIECTIS

SOLLEMNI RITU

PROPOSUIT

9쪽

dii ii iiiiiii cciiiii iii tercoilit ulti vinicitia, liviiiiii in Oinnilini

Stillustii o Velleii alere illi amore contracta, delirile in Go-ili uno littologoruium crinatio ruin con Ventu, ut i te cornii praesens , ut in ore Plautino loquar, praesente in villi, nullis etiana cons Irniata, ut te potissi inuin inter saecularia, qtine linc Pauluna axi in tertii in api arantur, cliolae Afranae solio iunia perciliora appellare in non talia suadere, qua in PoStillii re idolantur.

iani ininen studiorum et aborti in si in ilitudini , pia nilii ad amicitiam et iunii enda in ei conservanda in stica citi esse Pol est, altera quoque accessit causa, quae ne quin libellii in ud reco- lendam Helii ob animessi, doctrinae ubertate Parile ne Poe-iten virtute celol, eri Iini, Ineniori uin a me eo inpositum illa Dititerem tuoque potissimum iudici sui, licerem, ion dubitare pateretur quemadmoduin enim obantis, quum Ersvrtii in itis tudia ni issus luetilentissima doctrinae atque erit ditionis oeu menta dedisset, cademiae Et surtensis decus et ornam ritu in exstitit. ita uti vitio lites in AEadem mi lac, viiiiiiii in itinere illo Gottiano comite raristro, collega coniunctissimo, Permearo et transire milii contigit, bonas literas tam Prosper successit et tanta cuin laude Prositeris, iit Ohnnus tu doctrina et virtute Erlartensibus nostra uelate redditus esse videatur. Redeantii tu Eptarium, ubi lociis te identidem Eobani ad inonei, ita einde Proseola Vulnerari iis it illi, litoria in seripla hic libellus continet. do viro Milo minoi tali, qui studia humanitatis ac li-icrarum, sacris a Liliti ero iii Pri, tintini nitorem repit rigati S, Per Germunium univci Sani Pro virili parte exultavit et restituit, ita mentoriae prodiderunt, ut non unam esse appareat Praeclaram

10쪽

illam Eo halii ipsius vocem In avors tituli parte pos; tam t Periclitari possunt bonae literae, perire niuiu et intermori uora Possunt i). Iam vero quod ad liuius opusculi sensilium attinet, nouis quidem es: sum, qui Veiorum Iibros, ex quibus Solis accuratam et persectam Iinguae Latinae scientiam petendam osse iii tro mihi concedes, puerorum atque adolescentulorum nanibus subtrahendos et lihelios eorum, qui nostra vel Patrum ο- Strorum memoria Latine scripserunt, in illorum locum illis ti- tuendos esso existimem. Nihilo lanien secius hos quoque lectitare iuvabit tum iuvenes literarum Latinarum studiosos, tum etiam viros ab iisdem studiis non alienos, ut, quantum recentiores laudabili scriptorum antiquorum , qui classici Vocontur, aemulatione pro secerint, intelligo an et, quum in optimi quoque huiusmodi libris bona malis ni ixta sint, inde sibi suu que orationi, quod imitentur, capianto inde barbarum et soloecum dictu, quod vitent. Praeterea vero, quum Obanus Poetica quoque virtutis laude maxime floruerit o Cainerari uinalios quo aequales longissime superaverit, non diSSi inulo, Dio, quamvis Latina poesis aequalium nostrorum sive negdigentia et tirnoratione, sive malevolentia et obtrectation in contemtum adducta sit, eorum sententiae esso, qui non solum assiduam poetarum Latinorum lectionem, sed etiam diligens poesis Latinae studium cum crebra poeticae facultatis exercitatione coniunctum ad accuratam sermonis Latini cognitionem pariter atque elegantem orationis consorinationem Plurimum valere arbitrantur ). disquo me poenitet consilii abhinc undecim annis initi, in quo exsequendo ad spetia eventus ita respondit, ut ex divenditis Sili tuarum istantia mi exemplis ain trecentorum amplius imperialium una in sit resecta, cuius usurae inter universaria Dan ei sollemnia binis disciplinae nostrae alumnis,

1 In epistola ad Ioannem Groningum, quae Epp. ad Canaeraritim aliosque Lib. I. sol. . . . q. legitur. Eobianus haec scripsit Same sibi dixi ef

cd meminisse te, perie litari Posse orias iteras, Per ire Om D in οτι intermori non posse. Laeeant quantiam Dis graυiter facillime reευι gerit, ubi desaeυierit Parumper haec maligina Nemesis, quae nullis magis ει urem boni iniqua, in nullo quam in malos Pacatior Placa torque. Quae quo minus ad nostram quo tu aetatem reserantur, non intercedo.

2 Eadem rosessus latiusque persecutus sum in praesulione Silvulis Amr nis anno 1832. editis praemiss P. 6 sqq.