장음표시 사용
1쪽
Reproductions a noti made ithout permission rom Columbia Universit Library
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARlES PRESERVATION DEPARI MENT
BIBLIO GRAPHIC MICROI OR TARGET
origina Materia a Fil me Existin Bibliographic Record
5쪽
7쪽
DISSERTATIO HISTORICO CRITICA.
AMPLISSI III PHILOSOPHORUM ORDINIS AUCTORITATE
ILLUSTRIS ICTORUM ORDIXI COXCESSU
8쪽
. . . . . . . . o. . . . .. . . . . . . . . . . .
Argumenta, quibus deum esse demonstraro conantur, postquam diu summa in metaphysicis auctoritate valuerunt, primum amantio, quae hujus viri fuit ingenii sagacitas, in severissimum judicium vocata sunt. Indo factum est, ut plane desperarentur, et paene ab omnibus eo tantum conSilio commemorarentur, ut ex eorum historia appareret, quamdiu mens humana, Si qua nullo modo possent demonstrari, demonstrare conaretur, Pe-cio veritatis decipi posset. Recentiores autem qui post antium exstiterunt philosophi rursus in illa argumenta considerationem intenderunt, non quo ea tali forma, qua Superioribus temporibus tradita essent, rata esse idque, ad quod demonstrandum proposita essent, demonstrare pOSSe censerent, sed quod nihilominus multum veri, quod nullis obilitari posset dubitationibus, iis contineri praedicarent. Ac pra ceteris quidem ntologicum, quod Vocatur, argumentum interiori indagatione dignum esse aestimarunt, quemadmodum etiam ante antium in metaphysicis primum Io- cum obtinuerat. Sed huic ipsi argumento idem accidit, quod multis aliis philosophorum decretis uestimantur et censentur plerumque non Secundum eam formam, quam primus eorum inventor iis induit, sed secundum eam, quam posterioribus temporibus subierunt. Indo fit, ut permulta videantur infirma vel etiam inepta, quae si ad 'pso lantes, unde fluxerunt, regredimur, longe alia esse
9쪽
- : I: Solitaretis argumenti, cujus jam apud Augustinum
: pristi ruiei in iuuet fundamenta, auctorem fuisse Ansel-
. . Autu s lito unJecimo Cantuariensem archiepiscopum, in omni ne noti iri ἐκt Sed idem Anselmus fortasso pud' plurimos ob hoc ipsum malo audit omnibusque quibus plorumque philosophi scholastici cumulantur, reprehensionibus assicitur At primum considerandum est, eum adhuc antes id tempus vixisse, quo Aristotelicis libris
in occidentem tranStatis aeno omnia Spinosis et syllo
gisticis disquisitionibus laedata sunt; deinde, Id quod
omnes Anselmo tribuunt, hominem suisse summa Sagacitate summoque ingenii acumine praeditum, quam rem ubique in scriptis suis luculentissime probat quemadmodum in universum Scholasticos, qui Vocuntur, hi Iosophos non dicere videtur paucis istis decantatisque Verbis, quae Semper Proseruntur, incognitu enusu Ondemnare ita ejus viri, cujus totum Studium in eo positum suit, ut, quae de religione credidisset, etiam ratione intelligeret argumentationem accuratius examinare operae pretium esse videtur Quod eo magis faciondum esse censeo, quod plerumque, quum Anselmus illius argumenti Ructor nominatur, unius tantum libelli, cui pros-logio nomen est, ratio habetur, quum contra alterclibellus, qui inscribitur Onologium, cum hoc conjungendus
I Id plurimis Ioeis declarat expressis verbis e. c. in praef. libri de fide trinitatis non solum dicit se en inem reprehendendum arbitrari, si fide stabilitus, in rationis ejus indagine se velit exercere, M sed etiam ad sacram paginam ablegat, quae ipsa ad investigandam rationem invitet, et ubi dicat: is credideritis, non intelligetis, aperte moneat intentionem ad intellectum extendere. Similiter in libello, qui in- Seriptus est Cur Deus homo Negligentia, inquit, mihi videtur, si postquam confirmati sumus in fide non studemus quod eredimus, intelligere cap. 2 . Coni de liber arbosap. 3.
- I sit, ita ut invicem sibi ducem asserant. Ex accurata autem eorum consideratione id spero appariturum osse ea, quae antius in argumento ontologico reprehendit, non tam in AnseImum cadere, quam in posteriores phi-Iosophos, maxime OIsianos, quippe apud quos lota argumentatio manifesto depravata sit. Simul autem studebimus, ubi argumentati laboret et Anselmus ei jusso plus rinitatis attribuat sibive non constet, XPOnere. Xoquo enim Ita eno mobis videtur defendi Ansotinus, ut omnia defenduntur: immo non melius defenditur, quam si ipse ejus defensor, quousque vis Rrgumentorum, Une protulit ille, valeat o ubi Iaborare incipiat, accurate desiniat, atque quae postuIanda et tantum ponenda sint, Iibore concedat. Ita praecavebitur, ut o nimium Probaro studendo nihil probet: simul autem ossicietur, ut
ea, quae in se Vera et firma Sunt, certe vera cognitionis quasi germina in se continent, eo Iuculentius appareant. ac profecto hoc omnino historiae philosophiao
est propositum, ut non tam numeratam quasi pecuniam
ubique quaerat et ubi hanc non invenerit, statim omnia tanquam inutilia rejiciat, quam ut potius ubique aurum et argentum, etiamsi lateat et scoriis laedatum sit, his purgare purgatumque In ducem proferro studoat Sodsimulatque hoc modo Id, quod in omnibus systematis philosophicis veri inest, apparet, Severo judicio ea, quae imperfecta insunt, exponenda et, Si fieri potest, rationes, cur in hac vel illa potissimum philosophia insint
nec non ineSSe possint, reddendae sunt Haec demum ess videtur ratio vere historico-critica. In hac nostra scription periculum aciemus hoc modo Anselinianas argumentationes tructandi uti in re ita versabimur, ut has cum iis, quae antius in celeberrimo libro, qui inscriptus est: critica rationis pu-
10쪽
rae ), contra argumentum ontologicum sagacissimo proposuit, comparemus.
Argumentum niologicum, quale vulgo traditur, hoc
Possumus singor notionem ontis' persectissimi saurius, quod omnes persectiones in se contineat. Atqui existentia una est e persectionibus ergo non possumus quin illi onti existentiam tribuamus. Hoc argumentum, postquam jam a Loibnitetio ejusque amicis, maximo Echhardo, variis dubitationibus do-bilitatum erat, sed nihilominus quibusdam partibus correctum Stare posse censebatur tandem amantio plano eversum est Qua in resutatione duobus maxime utitur RrgumentIS:
1 In notionem entis persectissimi clam et quasi furtim insertur notio existentiae, quum haec dicitur una persectionibus esse. Ita profecto facillimum est, ex notion rursus existentiam repetere Sed haec ineptissima est autologia. Nam eo, quod existentia ad notionem aliquam additur, ipsa notio nullo modo crescit so amplior sit ); Sive cogito rem esse, Sive non esse
istentia objectivitas, in mediatus, cet. uti, quorum periphrases iniis prolixae sunt nec fere unquan rem ac tangunt. Equidem putaverim, si de rebus metaphysicis scribendum est, non an in singulis vocabulis, quam in toto orationis color ac non admittendis soloecismis in syntua non violanda Lativi sermonis integritatem esse quaerendam. Crit rat Pur. p. 23. Idem jam antea exposuerat in .
- I cogito notio semper eundem retinet ambitum. Existentia non est praedicatum reale, quod OOrdinetur cum ceteris praedicatis, Sed positio totius rei cum Omnibus suis praedicatis Centum tulenta, quae habeo, non plus sive plures notas continent, quam centum talenta, quae tunium fingo, licet mea maxime interesse possit, utrum
2 Νecessitas, qua judicium sacere cogimur, non simul conjunctam secum habet necessitatem, ex qua Φ-8am rem esse sequatur. Si deum cogito, non possum quin eum cogitem etiam omnipotentem. Nam incidentico judicio non potest tolli praedicatum et subjectum manere, quin contradictio exsistat sed quid obstat, quominus subjectum ac simul cum eo praedicatum tollam: tum nulla contradictio potest exoriri, nihil enim est, cui contradicatur. Igitur si dico: Deus non est, nec omnipotentia, nec quidquam aliud praedicatur omnia nimpraedicata cum subjecto tolluntur nec ulla est contradictio. Haec sere sunt, quae antius contra vulgarem r-gumenti formam assert. Quaeritur nunc, num et UR- tonus in Anselmi argumentationem cadant. Exponit Anselmus ea, quibus deum osso demonstraro studet, duobus libellis, quorum prior inscribitur: Monologium sive OIlloquium, quia ibi, ut ipso ti dicit:
in persona licujus tacite secum ratiocinando quae nesciat, investigantis, exemplum meditandi do ration os dot odoro studet posterior: roslogium si vo nilo quium, quia hic homo aliquis Deum alloquitur eumque,