Novitiae florae Holsaticae, sive supplementum alterum Primitiarum florae ...

81쪽

296. Mentha rubra mTH. 297 Montha acutifolia ΜITH. 298. Mentha agrestis SOLE. 299. Mentha Pulegium L.

Spalustris. ss Batav. Tom. 2. Hactenus tantum in Duc Lduc urg ad e-speritudo haec planta mihi 'blata est. Licet mitti etHooker et Fries et Syrengelconsenserint, hanc latitam essicere speciem, a

men Schrede, de Iaut hybrid pag. 43, nondum constare judicavit, utrum hybrida an vera

et propria species esset existimanda. Postquam Halaias, adicibus a me tribus anto annis e Lau- enburg missis, per duos annos culta est. omnino talis manet, qualis erat, quo tempore sponte Te

scebat; sed bona semina nulla habet, quemadmodum ne tum quidem habebat. Mihi autem videtur hac planta, quas omnibus artibus me dium Iouiu teneat inter Macis pql trem et v aticam, pulcherrimum contineri argumen tum, quo Probetur hybridas a plantis sponte gigni posse; unde egregia ratio ducisotest ad esum illud controversum plantarum sexus PTOhandum

82쪽

B. iam Iann. v. P ed L p. 582. Engi. hol. ab M. Mari Ior. Ibis B. alba Lirin Sp. PL ed. 2. Tom. 1 pag. 814. Invenitur apud nos circa Hamburgum, ad Albim prope eumsiliton, in den Viorianden, in Sundewut, ubi etiam varietatem illam albis no

aribus vidi Species haec odore est acriore quam Ballota communis, Mycesque habet Valde Venoma, margine patentes, quorum dentes sunt apiculati. B. nigra Weberi, apud nos multo communior, nunc B. Muggari Lin aut B. ruderalis Waris.

Vocatur.

mox Dan. t . 1822. In Du Lauenburg in valle Albina prope urbem Laue urgum, ad Horat, esper de Boae orat, Gesthachi, freque .

Legit eam . Ven. rolich circa Xilonium in excursione cum Illustrissimo eboro susceΡta.

Anglosper mi a.

83쪽

Ior Dan tali 145. In Holsati et Stesvico ex. c. ad Trittati, l- de urg, Iiichsburg, et frequentissimum circa Appenrade et Haderfleben. Praeterquam quod minoribus, Iuteis hiantibus floribus a M. Fratenει discernit. diScernitur etiam desectu dentium, quos haec habet inauperioribus bracteis, Iobis Hyci ' distantibus, maxime vero capsulis erassis, Vato, acumin tia, quae in V prasensi majore sunt magisque compressas et marginibus ancipitibus.

315 Linaria spuri PERS. 316 Linaria arsensis PERS. 317. Digitalis purpurea ,- . 318. Orobanche elatior SUTTON.

Flor Dah tab. 1338. Propo uellige aven a dextra parto semitae, qua itur oldenbuiguis, in clivulis virgulto obsitis, quum anni sunt aridi , satis copiosa. 319. robanche caryophyllacea MITH. Ad Helligentiave una cum antecedente. 320. Orobranche ramOS L. In Ducatibus a V Ven Bargum operta fide herbari V. Venixoelicti. 321 Linnoea horealis GRONOV. 3 Flor Dan. ab. 3. In sylva abiegna esseloenia ad Lubecam una

bellata, ini ora, et Monotropa hypopisbe adiis que plantis raris mense Iunio a. 1820 a me, Praesente amicissimo De Gobeu, reperta. It

84쪽

autem doleo ex eo loco Mne sublatam esse hanc plantam, hortulanis nonnullis aridis eam, undει quaestum sibi pararent, immodica cupiditate es dientibus. Quo factum, ut auctumno anni 1823 satis paro adesset.

Classis XV.

322. Camolina dentata PERS. 323. Nessi Paniculata DEV. 324. Abssum calycinum L.FIor Dan. t . 1704. In Holsatia ad oebrder mutilo ab amicisalmo Dr Forcisammis inventum; vidi equidem in Duc. Laue urg ad Molien et ad Albim prope ab urbe Laue urgo.

325. Bertero incana DECAND. 326. I lavi alliaceum L. 327. Vidiuri ruderate L. 328. Lepidium satioum A.

329. Bunias Orientati L. Flor Dan. tab. 1651 In M. et ex prope Idenburgum et Put-lose frequentissima vero inter Κxen cladornet Trem in viciniam eoae. 330 Senebiera CoronUM DEC. 331. Senebiera didyma, LD. Circum Allonam ad Albim in rudere, rara.

85쪽

In glareosis ad litus maris altici circa Hei-lige aven rara copiosissima autem in litoribus extra moles a elictis in sendeiche et insulis HoIaatia et Stesvici, quae occasum spectant. Hanc plantam diversam esse et amissoinali et a Q danica, vix poterit dubitu esse, siquis has species vivas inter se comparaVerit. Non est quidem negandum, dissicile esse in his plautis utiles constituere diagnoses, quibus recte discerni possint. Sunt enim omnes earum artes, et folia imprimis, maxime.variabiles M.factum est, ut species sine dubio Plures, quam Porte bat, Propositae sint: ex. c. a Frenaica, Ob- Angi folia, fenestrata, ipsaque grinniandi m. Ego quidem, postquam Verna las Ρeuies, quae sunt Q incinam, anglica, danio non modo Vivas et in duobus de Ducatibus nostris et inmania saepe examinaVi, Sed etiam auxilio herbariorum Halaiensium ditissimorum sic Persequutus sum, ut omnia, quae quidem ea dore possent reperiri, OmΡamVexim, eo eTVeni, ut Persuasum mihi sit, tres eas, quae a me dictae

.unt, VeTas esse species, neque Praeterea ullas.

Nam et caesis divisionem et formam ac substantiam soliorum verisimile est ab humi naturalen dere; quae quo pinguior est, eo amomore et majores sunt plantas, eo magis inuata folia, eo Venosiores denique superficies eorum. Contra in

locis valde aridis et lapidosis, ubi plantae, quemadmodum si in succulentis Plantis, Atmosphaeras

humore magis aluntur, breviores sunt ac mino res folia autem integriora atque carnosiora et So-Ιent tum plerumque eo majores emittere flores.

86쪽

Idem tamen observam eandem speciem in simili

humo crescentem et majori,ia et minoribus 1lo ribus reperiri; et hoc certo commune habent tres Vernaculae pecies omnes, quod etiam in pluribus Cruciariis, ut in Cariis, Cram , - - mine, usu -- Videtur; quare, quae species .comparatis inter se magnitudinibus Petalorum et calycis distinguuntur, eas maxime dubiaesunt. Μaturi vero fructus forma, et langitudo styli cum fructus Iongitudine comparata, nec non forma ac magnitudo eminis optimas mihi videntur di

gnos Iraebere.

Quod attinet ad C. 'ranateam et oblongi Liam et en iratam, plantas Vidi, quae optimo

conVenirent cum descriptionibus atque iconibus; sed quoniam nulla comparare potui authentica specimina, hic tantum opinionem meam asterre licet. Itaque suspicor, orarenaicam etyene3fra-

anglicam Ρertinere. Deinde, quam Qirmniandicam εω docent, ea aperie mixta species est, quae

partim ad Q Ugrinatim partim di danicam Pertineat Linneus, qui primus c. munian-Moam, in horti Clissori. p. 498, fide speciminum a Burmanno sibi missorum proposuit, has ei assignavit diagnosem C. foliis xeniformibus integris, unamque ejus patriam Grosillandiam esse dixit. In Royen Prodrom. Flor LeydonS., cujus Verus auctor est inneus, pag. 335 ad hanc suam Cochleariam citat Cochleariam η-nimam Boorhaave, Ind. ali. 2. p. 10. quam Boerhaario ex Wallia miserat Sherardus in qua terra igitur Linno sponte crescere dicitur. In utraque edit..eς Plant. Praeterea tanquam Unonyma affert

87쪽

lio ianae Willius in Bartholini Act Med. et Philosopli. Halaiensis Vol. 3. p. 143 et 144, ubi

etiam duae cones sunt), simul dilatans Ioca, ubi inveniatur, additumorwegia et Isiandia; Dania tamen omissa. Atqui in disputatione G. F. Bolmii inseripta: rodromus Florae Danicae, Lin- ne praeside habita, tamen p. 20 C. gmentandi tanquam dubia proposita est cum synonymo ex

Κyllingi Visidario Να BD, quae planta apud

Κyllingium p. 29. est Cochlearia maritima minor re ens in insulis 'aellandia et mona). Anno 1811 Smith in Linnean. Transact. Vol. X. pag. 344 palam fecit plantam a G. Don in Scotia inVentam, quam eram esse putabat Linneanam gradiniandicam, has diagnose definiens: C. Lolliis reniformibus cm nosis integerrimis, siliculis globosis ad quam tantum Linn. p. l. p. 904. et Bartholini Act Hata. 3. p. 143 et 144 citat; maxime vero Bartholiniana cono nititur. Post ab eodem haec planta in Engi bot tab. 2403 et Ense Flor. Vol. 3. pag. 175 recepta est. Hor-nemann autem Inilantelastro ed. 3. om. 1 pag. 705 et eodem tempore Booker in Flor. Scol. Tom. 1 pag. 195 quum omnino nihil certi reperissent, quo discernerent eam an scinali, par- vam duntaxat varietatem a incinalis esse judi

caVerunt.

Nihilominus tamen Decandolle in System. natui'. Vol. 2. pag. 366. eam inde disjunxit spe

cimine nixus, quod ab Homemanno Secum communicatum in herbario abiit, ab oesto Iectum, viderato isque Patriam nominavit insulam Aalholm, ubi illius apud Bartholinum suam

88쪽

plantam inv--at. Post in Prodrom. System. natur. Tom. I. p. 173, addidit citatum a Loddi ges bot Cabinet. I. io M. Petitum. - Sprengeldeinde in Syst. φg. Tom. 2. agran hanc spe ciem ad C. Oisscinadam revocavit; a Willio autem

in Galand pro in Aatho hinuoniam dicit.

Diu de hac planta quum dubitassem, idquo

vel antequam a muli defensam esse cogno exam, Aprili mense a. 1826 Huni pamulum itera ocΡi in locum, quo se plantam illam iuvenisse acripserat Willius, qui locus ab eo dictus est AH-holm in ditione Abrahamstrupiana. Est ea insula, quam dimidia hora tempor circumis licet, in sinu jaellaindia septentrionalis issesorae dicto

Posita, non vocul a IaegeraPriis. Ropor hic in glareosis G Dainiam incin Iem magnitudino admodum varia, et Q nicam. Raro autem Q anica ea erat forma, qua Vulgo esse solet, . quum hiscat folia incisa, destoidea; multoquc frequentio erat forma quaedam, qua a rotunda parva petiolata habcbat folia, quorum caulina omnia oraut subacuta. Quid mina orat ipsa ea planta, cujus duas sorinas delineatas habet Bartholinus ita ut proxsua non dubitem, quin Willianam plantam opererim. Plantam meam ad danicam a itinexo intellera primum ex transitu ejus ad vulgarem fornaam, deinde Praecipuo

ex silicula semimatura. Neque alia viae Videtur

forma illa Q antam, foliis integerrimis, quam Hooker, mox Scot pag. 196 Prop0nit, quaequo a Decandolle, Syst Νat. 2. p. 366. dicitur esse 'arietas 3 integrifolia, labis caulinis paucissimis, radicalibus, reniformibus, omnibus integris.

89쪽

Etram cit anasniam, ex. c. in insula A magor, ubi Bartholin, Simon Pauli C. anicam primi invenerunt, in egrifolia haec forma Passim, scd Taro tamen, inter Vulgarem formam a Simone Pauli delineatam invenitur. Iam specimen illudi moeniandico' a ROeate loetum, in herbari Vahliano, certum est, huc non esse reserendum, sed adi oscinalem, unde petita est diagnosis illa, qua dicitur essos iis caulinis subnullis, id quod de Winiana planta dici nullo mod potest. De planta in Engi bot tab. 2403 Cochlearia

moeniandica delineata, quum liber non sit ad

manum, nil temere contendam tamen ex descriptione Sinithii suspicor intelligendam ess C. Eanicam i integri foliam. Restat alia quaedam forma a dansem, quam V Ven Lyngbye a. 1817. mensibus Iulio et Augusto florescentem invenit in altissimis rupibus

insularum Faexoensium, ubi praeter eam nil nisi salice Ameria et Iantago maritim alpinaerescebat. Primo adspectu haec nova species esso videtur; sed re diligentius explorata, VParet, plantam nullo alio modo disserae, quam quod, floribus exceptis, qui majores sunt et numero aiores quam in vulgaribus formis, ceteras omnea

Partes habet minores, deinde quod folia habet profunde tritoba aut incisa, quas vix tres aut quattuor lineas longa sunt. Est haec Iahia Williana ex diametro reposita. Omnes, quas equidem Vidi , Cochinariae, ex Groentandi et Diandia, ubi H DD. oranshjol et ΜUr ot eomes a Raben pulcherrimas diversissimisque formis collegerant, huc adVectae,

90쪽

pertinent aut ad C. Eanicam aut ad n .m-iam, quae ibi etiam admodum parva et Valde c-nosis soliis deprehenditur; quare non obsurdum videbitur, si quis statuat, inneum in Hori. Clissori ipsam hanc parvulam sermam Vocasso

Proposuit R. Brown in Ross. Voyagensen - εναια quandam, quas etiam a Decondolle recepta est. At mihi quidem videtur septum Ilud, ilicula oblongum, fenestratum, non suffce ad speciem faciendam nam idem septum perspicue apparet in nostris vernaculis Specc. et imprimis quidem in Ganglica Atque hoc septum, quod in immatura silicula longius est quam latius, mature-acente sitieula, magis in latitudinem distenditur, quo fit, ut Vestigiarin Timae appareat, quae a Summo sive a stylo deorsum usque ad dimidium septum pertinet, et, quum maturassicula semina dissperserit, oblongum in septo emit foramen. Est hoc semper integris nec unquam Iaceris marginibus, unde Patet a natura esse praeformatum. Discernuntur autem tres, quas dixi species hisce notis:

visoinatis siliculas habet Prope globosas, stylum reVem. anglica siliculas habet oblongas, Ventricosas, triplo aut quadruplo majores, semina duplo majora, stylanu duplo longiorem. danio silicaeas habet ellipticas, quas Iongiores sunt quam in cinciai, stylum etiam longiorem, soli se ' petiolgi', ne caulinis quidem, quae in tuaque ceterarum sessilia sunt,