Novitiae florae Holsaticae, sive supplementum alterum Primitiarum florae ...

61쪽

15 . Allium Scoro Prasum L. 158. Ilium carinatum L. Ad Mbim eircum Kossorbannera beato Muggeroperta. Circimi Appenode cet. Bavum.159. Ilium phoero Phatam L. In agro, das Ra lanae dicto, qui pertinet ad urbem Ide urgum, monstratum mihi est a Schuligio V. A. 160. Allium insciis L. Flori Dan. ab. 18 0. In Ducatibus tribus. CeI Fries et mille ergvolunt hoc esse A. arenarium Floras Suecicae Linnei ex pec plant autem videtur Planta, quae est in Ruppii FIox Ien ed. Hall. t. 2. LI., quae magis amnis est Sco MFraso, esse inno A. arenariums cui sententiae suffragatur Smith. EngI.

Hor. 2. p. 134. 161. Ilium angulosum L. In Iesvico inter Schauendab et Iderup, Echion et ad urbem Laue urgum.162. Allium senescen L. In edito collo inter Engo et Lech in Stosvico, Bargum; et circum Lubecam, moly . 163. Allium Ursinum L. In sylvis circum Lubecam Wolmon Iesvico pluribus locis, ut ad Appenrade, Schwabsted ΚHebye. 164. Allium schoenoprasum L.

Frequens in pratis ad Albini, ab urbe Lauen- burgo ad Besentiorst.

165. Lilium bulbinorum .'. 166 Lilium Martagon . .

62쪽

Maxima ejus copia adest in pratis juxta su-vium Trave, adlatasahre Prope Lubecam, et variis et Iacteis soribus.

Sponte crescit permolsatiam et Ducatum Lauenhurg in Veteribus vallis et circa Veteres arces.

169. Scilla amoena A. 170. Ornithogalum luteum L.

rarum tamen.

63쪽

Etiam in insulamona Aprili menso a. 1825 deprehendi hanc plantam, idque saepissime.)173. Ornithogatam minimum L.

ems torcs emittentes, quae certo omnes ToPria sΡecies existimandae sunt, inter se confundi ci falso modo distingui paucis his annis domum sunt desita Nam diu exscuerabant distinguere

64쪽

interi luteum et pratense perinde ac si essent spccies, donee tandom contrarium sibi persuase-Tunt. O. arMense ainem putabant esse Linneii minimum, quocum nil commune habere, quum esset demonstratum, exstiterunt, qui dicerent, esse o. illosum iobernein. , a quo tamen non mi nus quam ab altera illa planta diversum est. Atque quo tempore Persoonianum . arMense ad Linnei . minimum referebatur, id, quod vere si inneanum o minimum, putabant esseo. Sternbergi nunc autem, Postquam Verum . minimum L. PersΡectum est, non nisi hujus a rictatem osse Volunt o vathaceum Ηaynii, quae species ab ea magis etiam differt, quam ceteras inter se. e magis Verisimile videtur id, quod nonnulli statuunt, exi lute ceteras quattuor specios transplantatione aut loci mutatione ortas esse : videlicet, ne plura asseram, exi. Iuleo, in pratis crescente, sterii pratenses quum autem in pingui humo aut in pulvinis hortorum crescat, essici indo O. amenso. Quibuscum ea saliena, quae ego obserVari, minime consentiunt. At enimvero ex solo bulbo, ut de ceteris notistaccam, condi atque constitui possunt quinquo illae species OmneS.

175. Ornithogialum umbellatum . .

176. Anthericum ram OSum L. In vicinia Hamburgi, tilage.

1 T. Anthericum Liliago L.

1 8. Aspa/agus ossicinalis L.

65쪽

Ad litora et ii insulti altici maris, etiam ad Albim certo Pontaneus.179. Hyacinthus botryo ML-.180. Iuncus maritimu LAM. A ravemiinde usque ad Appenrade multis Io cis apud mare Ballicum requentissimus item in Fehmern, Troo Alsen. Ad Germanicum mare

nondum a me inVentus.

. eloc es Linh. Enumerat hori. Berolin. I. P. 305. I. glaucus Malalenberissor Suec. I. p. 209. Circa Heiligentiavon invenit amicissimus Hor ueniann et ad ostium Albis et Linh. I. glaucus Etaliarti, qui apud nos non rarus ostin orientali et meridionali parto Holsatiae et Ducatus Lauenburg etiam in oris maritimis saepe inVenitur, nec tamen utiquam transitum ullum ad I. bauicum deprehendi. Ego ero . artio magis quam Ehrharti . glauco amem esse I ballicum

existimo.

182. Iuncus glaucu EHRH. 183. Iuncus Obtus Orus HRH. I. nodosus ebe Prim No. 292.184. Iuncus a inu VILLARS. In omnibus Ducatibus; sed rarius quam in

nes species. Synonyma sunt I fusco-aere Schreber. I.

66쪽

185. Iuncus repens REQUIEN.Ad flumina, quorum altitudo maris accessu et recessu mutatur, ut St6r Eidoram, rissiam Albim. Dccandollo sor Danc. Tom. V. p. 308 No.

1849.

Qui ultimus monograpitiam scripsit generis hujus, ei. Vox hanc plantam tanquam synonymam trahit ad I uliginosum Both. sive I. vinum Moench. qua in re ei non assentior. Ea Planta, quam Puto esse Requieni, magis amnis os I. acutissor Elirh. aut . M Ocamin; eadem est color admodum pallide virescenti, laxa, somΡc crassior et longior quam arietates I. vini omnes, idque sibi proprium habet, quemadmodum docet Decandolle, ut in singulis, qui duo ramos interpositi sunt, angulis semper singula sint folia articulata. 186. Iuncus supinu MOENCH. Frequens apud nos in omnibus Ducatibus. Flor Dan. t . 1099. Est haec simplicissinia forma et antiquissimum nomen hujuallantae, quae innumerabiles formas induit. I. uliginosus Roth. Μcyer synoΡ8. Iunc. . 29. luxaque ejus citat synonyma. 18 . Iuneus capitatus WEIGEL. In locis arcnosis auctumni tempore inundatis per tres Ducatu omnes. FIoae Dan. t . 4690. Et haec planta et quae sequitur constanter triandra sunt.

Verisimile ost, huc pertinere . triglumem

Weberi, in Primit ΝΟ. 296.

67쪽

188. Iuncus pygminus RICHARD. Inmunis arenosis ad Lyst in insula Sylt atque in Eydorstaedi, et quidem in iis locis, quae hieuioniari inundantur.

Flor Dan. tab. 1871. Tliuillior La Flore des enutrons de Paris. p. 178. Persoon Synops L p. 384. Dccandolio Synops P. 152. I. triandrus Gouan Hectorisat pag. 25, non Villars fido speciminum in herbario Iuggenuo. Iucundum mihi fuit, apud nos, qui Propiores sumus septentrioni, deprehendere hanc Plantam, quae anichac tantummodo in Gallia sit xcperta Pyramidata capsula forma et segmentis calycis, quae sunt paene aequali longitudine, satis distinguitur a simili illo I. capitato cum I bufonio autem, etsi is cst habitu quodammodo simili cotisundi non potest.

Flor. Dan. ab. 1160. Per omnos Ducatus inericetis paludosis, luribus loci hcquciis, scd non Vulgaris. v oberi I. Tenagoa, Supploment. o. 13, est . buffosus L. Verum I. bulbosus oberi Primit. o. 294, est uncus botenicus Walilon-hergi, Flor Lappon. t . 5, qui apud nos frequens est ad litora et altici et Germanici maris.190 Luzula maxima DECAND. Iunci pilos Mar. 3 Flor Dan. tab. 441. In Holsati et silvis Stesvici orientalis ut ad Gliichsburg, ab Appenrade ad Colding. 191. Lucula erecta DEV.

68쪽

195. Rumex cristatus WALLROTH. 196. Rumex palustris SMITH. 197. Colchicum auctumnale ..ta pratis Hotiatiae frequentior etiam in Stes- vico circa Echemsurde.

198, Aliam natan L. Flor Dan. t . 1573. Rarum in Hotiatia, frequentius in Duc. Lau-onburg. Et haec specim et omnes in naculae Mismaceae Veris tempore, antequam scapus florifer nascitur, tantum membranacca linearia soli agunt, post demum apparent coriace solia, Variis formis, petiolata. Nonnunquam auctumno liae species iterum floret tum vero alia inlia nulla habet nisi obtu- ει, elliptica, coriacea agitque Stolones remantes.

199. Oenothera muricata MURR.

69쪽

Oenothera angusti lia Etahari. Beytr. 6. p. 169. h. etiam Besser. numerat plani Vothyn, p. 57. No. 450 Oenotherias bienni MarpPlanta delineata apud nos tantum ad Albim

crescit idque in locis admodum arenosis, Laueriburgo usque ad Blanheneso, una cum Verbascoctividato, Plantagine arenaria, Eryngi cam- postri, Doti Δ - cet. Iisdem in locis etiam O biennis invenitur; quae Vero non solam quum est Pontanea, sed etiam Postquam multos armos culta est, ab illa disseri, praesertim caule adscendento, Pico Comoso cernuo, foliis subhomomallis, floribus minoribus, fructibus dissimilibus. Eadem mihi videtur Ianta a Bessero allata. Aufugam esse hanc Plantam non puto nec enim, postquam Murra Prolata est, siquidem eadem sit species, tam late per vallem Albensem esset propagata. Idem sic statuo, enotheras non ab America magis, licet ibi majore numero adsint species, quam ab Europa et Asia ortum habere.

204. obgonum lapathi lium L.

205. Pol onum minu AIT.

70쪽

206. Polygonum agorarum P . 20T. Polygoniam tartaricum L .

Classis X. DECANDRIA. Monogynia.

Distinxit ab hac planta jam Rotii, Flor Germ. 2. p. 462, post autemmernhardi, duas varietates, quas ego Pluribus annis novi semperquo eodem modo ae habente reperi. Walli otii, V. D. in Schedulis Crit. p. 191196 plantam hanc accuratius a ae illustratam in duas species divisit, quarum alteram, quae glabra habet genitalia, . hypophege- vocat, alteri hirsuta Linneanum nomen relinquit. Quod dia ligentius considerare, cur Plerique recentiorum acriptorum hanc divisionem abjiciant, alionum

est ab hujus libelli consilio nisi quod minimo dubium videtur, quin altroth plantas inter se

Permutaverit. Ego saltem noVem aut decem annorum experienta per regiones et meridionales et septentrionales edoctus contendere possum, eam

Plantam, quae oblongos liabeat fructus, stylum longum, lamenta et petes hissuta, mihi quidem nunquam non sub arboribus frondosis oblatam esse; et esse tamen. Walirothi M. A Ui-υα alteram Vero plantam rotundo fructu brevi stylo, labris flamentis et petatis, semPer a me, licet sit altrothi M. Nophegea, sub arbori-hua, quae folle haberent acerosa, repertam Me.