Exercitationes criticae in Aristophanem

11쪽

di10 servi in scaena adessent, tamen quae explicanda erant Spectat0ribus, ut argumentum sabulae intellegerent, unus exp0nat 3 Neque dissimilis est rati0 A v. 27 - 48, quibus addere p0ssumus Vesp. 74 - 85. Haec enim quum libri m88. inter S0siam et Xanthiam distribu0rint, sch0liasta ad V. 75 ann0tat: τινες αμοιβαῖα, χαριεστερον λεγεσθαι αυτα

συνεχως προς ενος Τ) Ne plura p0eta etiam in Pace n0n diverbiis, quid esset fundamentum sabulae, spectat0res d0cuit; uni 0mnia tribuenda sunt, eject0 v. 49 ut m0lestissim0. Dubit0 autem, an hunc versum etiam sch0liasta metricus n0n legerit, qui ab initi0 sabulae HSque ad pr0anaph0nema, qu0d dicunt, εα p08t v. 59) n0n undesexaginta sed du0desexaginta Versus numeravit. )Permult0s l0c0s fabularum Arist0phanearum Dedissime c0rrupt0s esse interpretamentis grammatic0rum ita in textum receptis, ut genuinae lecti0nis vel singula vel plura verba

dilucidissimum Av. 1096, ubi quum p00ta scripsisset μιομανής, 0mne8 libri m88. praeter 0ptimum c0d. R exhibent: τψ μίω μανείς, R autem, interpretament0 et genuina lecti0ne in unum c0nfusis: νφήλιομανῆ . Iure igitur h0mines critici huie observati0ni plurimum tribuerunt m0menti, atque ita permulta menda sive sanarunt sive indicarunt. Ut pauca exempla asseram, probabiliter Engerus Mus. Rh. II, p. 469 ad Lys. 279 απαράτι DOGR08cherus Mus. Rh: XXIV, p. 628 ad Thesm0ph. 138 λτρα, Wechleinus Mus. Bh. XXIV, p. 548 ad Nub. 482 αρδομεναν vel αρδοριενην), Hirschigius l. l. ad Vesp. 496 Fνοια τι et ad Ρac. 530 οπωρας pro interpretamentis judicaverunt.' Scholiastae jure suo, opinor, assensus est Hamaherus Mnem08. III. p. 38 sqq. - Aliter judicavit Engerus Flecheis. Annal. LXXIX, p. 748. , Hic m0neo, cavendum esse, ne libentius eis l0cis, ubi numeri versuum a sch0liastis veteribus indicati cum libris mss. n011 c0nveniunt, statim de c0rruptela ill0rum c0gitemus. Qu0d, ut exemplum asseram, commisit Hensius in libro de Heliodoro metrico nuper edito, quum p. 88n0stro l0co pro sch0lii numero V p0scit Idem multo etiam audacius in ali 0 sch0lio metrico, quod quum in Veneto Pac. 180 adscriptum sit ad V. 173 pertinere apparet, pr0 να et λrs utr0que l0co λα scribendum esse c0njecit. Quod minime probabit, qui Bambergii disputationem in libell0 de Rav. et Ven. Arist. codie. de illo loco institutam inspexerit. Neque enim Vocibus μετ αλλους i. e. Nach reeiteren) corruptelam numerorum indicari, quisquam libri illius doctrinae et diligentiae laude insignis auctori c0ncedet.' ei. ea quae Helbigius Flecheis. Annal. LXXXIII. sq. p. 537 de hoc genere errorum m0nuit: Archetypon, ex quo derivati sunt codices Aristophanei superstites, necesse est instructum fuerit Seh0liis vel in margine paginarum vel inter lineas adscriptis. Multae enim c0rruptelae Vel in tradenda Scriptura ex eo sunt ortae, quod sem0tis quae olim scripta exstiterunt Verbis interpretatiunculae a grammaticis ascriptae in textum irrepserunt. Quamquam hujus generis Vitia difficillima sunt ad sanandum, cum raro quid olim exaratum fuerit distinete p0ssit adfirmari.

12쪽

Idem mihi videtur mend0rum laus fuisse eis l0cis, de quibus jam disputare mihi

liasta sane et grammatici quidam vetusti ses praeter ali 08 Ρ0ll. II, . 89) aliam esse illius

v0cabuli n0ti0nem sibi persuaserunt, quum interpretentur: επιχειλῆ: ενδεα. At haec vana est

neque ullus extat l0cus, ubi επιχειλης Π0n idem Sit qu0d alibi ἰσοχειλης. Qu0d si quis velit v0cabulum επιχ μιλης ita interpretari, ut sit sen0n cumulate refertus, sententiam tamen pr0babilem eruet nullam. - Nam qu0d Η0tibius Lecti0nes Arist0ph. p. 64) censuit,isidiarium, ut h0minem plebejum et illiberalem, Themist00lis laudes arr0dentem facetia invidi0sa dixisse, illum Athenas, quas reperisset ad labra usque repletas, με uὰς reddidi 880

i. e. b0nis denique 0mnibus pr0rsus accumulasse; hanc interpretati0nem null0 fundament0niti apparet. Libenter isidiarius Themist00l0m summis effert laudibus; neque p0terat vir praeclarissimus diei usque ad labra urbem repletam invenisse, siquidem, ut recte animadvertit Κ0chius, n0n fl0rentem etiam auxit 0pibus, sed eversam primum a Xerxe deinde a Dare0 restituit. Quae quum ita sint t0tus assenti0r Kocki0 v0cem μεστήν a p0eta abjudicanti. Dubit0 tamen, an vitium altius lateat, quam visum est vir0 d0ctissim0, qui pr0 μεστήν vel λεπτην vel simile quiddam scribendum esse c0njecit. Equidem persua Sum habe0,m0lestissimum illud μεστην int0rpretamentum esse v0ei επιχειλη adjectum; qu0 in textum recept0 aliud v0cabulum intercidisse crediderim. Neque 110g0, sententiam l0ei tantum 110n desperati talem lare 110ti0nem qualem Κ00kius restituere voluit, p08tulare, Si ευρων recte se habeat. At eg0 h00 participium qu0mimus p00tae esse credam, 0Mn8i0ne haud levi pr0hibe0r; haere0 in usu abs0lut0, quem dicimus, vocis επιχειλῆς, quam a p0eta Sic USUI satam esse, geneti V0 110n adject0 parum mihi pr0batum est. Genetivum autem si pr0 interpretament0 μεστήν restituerimus, nihil reliquum est, qu0 ευ ρων Spectet. - Εg0 00n jici0 p00tam haec scripsisse

13쪽

ευχρως, quum de h0mine U8Hrpatur, apti88ime is p0test V0cari, qui c0l0re suo firmam prae se fert valetudinem. Tales autem praeter ceter0s ii 80lent esse, qui victu satis liberali utuntur. Iam Ver0 quum urbem Athenas pr0ximis versibus imagine h0minis laute prandentis videamus fingi, t0tius l0di naturae v0x a me restituta maxime c0nvenit. ΕΥ ΩΝ

autem quam lacile in EU N p0tuerit abire, per Se apparet. Eq. 1373. Demum ed0etum ab Ag0raerit0, quam inepte ad id tempus egisset et quant0pere ludibri0 esset habitus a Cl00110 aliisque h0minibus n0n mult0 minus ill0 impr0bis, quum p00niteat temeritatis suae et stultitiae, libenter se in p0sterum b0nis b0n0rum virorumc0nsiliis 118urum meliusque rempublicam gesturum esse pr0mittit. Pluribus haec exemplis illustrantur. Inter quae est, qu0d ille se pr08pecturum dicit v. 1373. Versus in c0dicibus Μ ΓΘΛ hic est:

Ea quae de sententia hujus versus et pr0xim0 insequentium disputavit Meinekius Vind. p. 68 sq. , quum Vel lacunam p08t V. 1374 statuendam vel v. 1375 mutandum censet, satis redarguit Κ0ekius Mus. Rh. IX, p. 505. Η00 tamen vir0 d00tissim0 n0n assenti0r, qu0det t. l. et in editi0ne sabulae Verbum droρα ιν de c0ndionand0 hic usurpatum esse affirmat, eamque ab causam, qu0d libri m88. ei additum praebent εν τἀγορα n0n supervastaneum esse censet. Luculenter p0ti08 Vel Senus, qui de e0dem J000 quaesti0nem instituit Mus. Rh. XVIII. p. 125 8qq. , videtur 08tendi88e, primum ἀγοραζειν hic nihil p0880 significare, nisi qu0d v0luit sch0liasta: εν ἀγορα διατρίβειν, deinde Verba εν τἀγορβ, quum null0 pact0 p0ssent ferri, ex interpretament0 in textum irrep8i880. Qu0d si c0ncedamus Κ0cki0 ἀγοραζειν hic esse c0nci0nari, valde tamen dubit0 num p0tuerit p00ta add0re illud: ενταγορα. Adjeci88e putandus Sit pr0pter versum insequentem: που δῆτα Κλεισθενης ἀγοράσει καὶ Στρατων; - at 0ptime haec se habent, si statuamus pri0re l000 ἀγοράζειν esse: εν αγορα διατριβειν, alter0 autem ludere p00tam in varia significati0ne ejusdem v0eis ita,

ut indicet Clisthenis illud et Strat0nis studium apud p0pulum J0quendi nihil0 disserre abh0minum inertium e0nsuetudine qu0tidie in Dr0 versandi. K0ckius sane persuasum habet, sententiam suam fulciri uv. 1382 8qq.: μἀ Λι, αλλ' αναγκασω κυνηγετεῖν εroo τουτους παντας παυσαμενους ψηφισμάτων. At optime p0eta, p08iqnam primum pr0mittentem fecit Demum, se id p0rr0 acturum, ne quis imberbis in Dr0 0tiaretur, p08tea eum m0rem

14쪽

carpit, qu0 se Saepe ad0le8centuli Vix epheb0rum numer0 egre88i prudentia exigua, temeritate et l0quacitate maxima, de maximis rebus primi disserebant et 80li n0nnunquam 0ccupabant Sugge8tum. Mult0 autem plus pr0fiteri Demum, si non 80lum qu0minus Verba apud p0pulum faciant, sed etiam qu0minus in laro ver8entur juvenes, se pr0hibiturum dicat, nem0 110n intellegit. Iuvenis enim fuisse m0desti 0mnin0 abstinere Dr0, quantum quidem fieri p0terat, res est Π0tissima, quare I80er. VII, 48 de ad0lescentibus temp0ris vetusti scribit: ουτω ir εφευγον τὴν ἀγοραν ω , εἰ καί ποτε διελθεῖν ἀναγκασθεῖεν, μετα πολλῶ ς αἰδους εφῶνοντο τοντο ποιουντες. Haec igitur quum ita sint, n0n dubit0 cum Vel Sen0 V0008 εν ταγορῶ, ut ex interpretati0ne verbi ἀγοραζειν : εν ἀγορα διατρίβειν 0rta, eX textu rem0Vere. Sed quaesita sunt, quae Vessenus de l0c0 emendand0 disputavit: sedas εν ἀγορα διατρίψει des Scholiasten verisaute ala Glossem mit dem πο - τ deSf00enden Verses das Richtige εν πολει' Quamvis enim diligenter 0bservanda sit lex illa a K00ki0 ad hunc l0cum laudata, ne quem J0eum p0etae mutemus, quin etiam dem0Π Stremu8, c0rruptela unde 0rta sit, Velfenus tamen nimius fuisse videtur in investiganda 0rigine vitii. Nimirum satis fuit ad verba p0etae integra sua Drma exuenda interpretamentum illud in textum receptum. Qu0 laet0 vel grammatici vel librarii vari0 m0d0 eluere labem studuerint. Illa autem, quae Vel8enus censuit extrusa e88e Verba, ip8a qu0que quam maxime jejuna sunt; qu0 accedit, qu0d facilius p0terant V0ces min0ris m0menti, quam hae gravi0res intercidere. Equidem dubit0 an p00ta scrip8erit: οἰν ἀγορασει r ἀγενειος ων ουδεὶς ετο.

' cf. de simili additamento Bernium ad Av. 425 Philol. XIV. p. 183

15쪽

haec, qu0d c0n8tans serm0nis Graeci usu8 pr0 εκ δικαίου exp0sceret εκ et ου δικαίου. Sed ne Hecto quidem h00 versu difficultas 0mnis rem0ta est. Ac primum Vehementer me 0ssendit, qu0d sententiam mutilasse videntur, qui peccandi n0ti0nem, qualem verba illa suspecta: ονκ εκ δικαίου κτλ exhibent, pr0rsus sustulerunt. Versus enim 751 8q.: οἱ γαρ δίκαιοι προτερον οντες καὶ βίον εχοντες ολίγον κτλ. c0mparans cum iis, in qU08 inquirere c0epimu8, parum Ierisimile esse existim0, in alter0 h0minum genere describendo p0etam n0ti0nem pr0bitatis expressisse, impr0bitatis in alter0 Π0n item. Accedit altera 0ssensi0 haec, qu0d in elegantissimo quidem p00ta tanta c0pia Verb0Tum, qUantam praebet v. 754: oσοι ν επλουτουν ουσίαν τ εἶχον συχνην ν , qu0rum ultima idem 8igniscant qu0d Verbum επλουτουν, suspici0ne e0rruptelae n0n Vacat. Quae cum ita Sint, dubii 0 an p0etae pr0 du0bus illis versibus o ι - κεκτηριενοι unus restituendus Sit hic:

Quae quum explicata essent ab interprete v. 751 sq. respiciente: οσοι ae επλουτουν ουκεκ του δικαίου τὴν Κον κεκτημενοι ea, quae nunc in libris m88. legimus, c0nglutinata sint. Sed extremus qu0que Versus l0ci Vexatissimi err0rem pr0cul dubi0 traxit. Nam quum Verb0rum οφρυς ξυνῆγον et εσκυθρώπα ν alterum alter0 explicetur, n0n n0xi quidquam h00 indicetur, adverbium αμια c0rruptum esse jure suo Mein0kius Vindie. p. 215statuit. Qu0d nisi altera obstaret 0ssensi0 a vir0 egregi0 Π0n n0tata, libenter in Sententiam ejus concederem lacunam p08t hunc versum indicantis. At nusquam memini me legi88e: οφρυς

16쪽

Haec c0mparanti n0n uno mihi sed pluribus vitiis Pluti versus videtur lab0rare; quae leni medicamine Vere0r 110 110n p088int 8anari. H00 c0nStare Videtur, τας ἀφρυς p0etam scripsisse, , ἄμα 110n 80rip8i880. Quamvis autem Saepe σκυθρωπὰ ιν ut τας οφρνς συναγειν c0njuncta ex8tent, hic tamen extrin80008 alterum irrepserit, lecti0ne genuinarem0ta. Qu0d si quid liceat c0njicere de l000 fere desperato, equidem ausus Sim p0etae haec vindicare:

Eadem etiam Nub. 582 sq. et Alexidis 1000 supra c0mmem0rat0 c0njuncta legimus. J0rruptela autem hinc p0tuit nasci, qu0d versui interpretandi causa adscriptum erat: εσκυθρωrrct v. Qu0 in textum recept0 grammaticus imperiti0r versus eam c011Drmati0nem, quam nunc libri m8s. exhibent, de Su0 pr0tulerit.

A v. 1439 sqq. Ρisthetaerus 0t Euelpides, rerum Atheniensium ut erant fastidi08i, relicta patrian0Vam urbem in nubium regi0ne c0ndiderunt aviumque civitatem c0nstituerunt. Cujus rei n0Vae atque inauditae simulatque fama in terra pervulgata e8t, h0mines quidam impr0bi 88imi ejus generis, qu0d maxime c0ndit0ribus regni aerii demigrandi cupiditatem m0Verat, e0 80 00nserunt, ut ill0rum 0pera et ipsi v0lucres exi Stant. Η0rum in numer0 etiam e8t 8y00phanta, cui r0ganti, ut alis ex0rnetur, Ρisthetaerus, Verbi8 80 eum alitem redditurum esse pr0mittit. Interr0gatus autem ab h0mine nequissim0, id qu0 pact0 fieri

Iure mir08 habuerunt h0mines d00t08 quae leguntur v. 1441: τοῖς μειρακίοις; ab8Urdum enim est cum juvenibus ill08, Π0n cum aequalibus vel inter se talia c0nsabulantes singi. Qu0 accedit qu0d V0stabulum μειρακιον etiam in Versu pr0xim0 legitur. Itaque Π0Πdubium e8t, quin c0rruptelam l0cus traxerit. Hane ut rem0veret Mein0kius, laudatus a

jecit. At ne haec quidem emundati0, quamvis ingeni0sa sit, ade0 mihi placet, ut in ea acquieScam. Facilitas crediderim, verb0 λεγωσιν nullum 0mnin0 0bjectum a p00ia additum e880, 80d induci patres ita inter se de filiis c0lloquentes, ut alter alteri do sui m0ribus referat. Eg0 quum c0mpararem ali08 l000s, quibus m0ris illius in t0nstrinis vel myr0p0liis c0nfabulandi menti0 facta est, ut Plut. 337 sq.: καίτοι λυγος γ' ην νη τον

17쪽

Ρ0stea vidi Wechleinum Mus. Rh. XXIV. p. 552 similia pr0p0suisse haec:

εν τοῖσι κουρείοισι τοῖς καθημενοις.

Neque tamen hanc c0njecturam ut meae praeferam, a me impetrare p088um, qu0d n0ns0lum a tradita lecti0ne illa l0ngius recedit sed etiam sententiae minus videtur c0nvenire. Ρergo ad ali08 qu0sdam l0008, quibus 8ive varietas lecti0num dubitati0nem de genuina scriptura m0vit, Sive 0Mn8i0nes grammaticae Vel metricae, Sive sententiarum c0nlarmatio minus pr0babilis, Verba p0etae Π0n integra 110bis tradita esse, 0stendunt. Εq. 32. Nicias et Dem0sthenes, Demi servi, c0ll0quentes inter se de Drtuna sua mi8errima, saluti sua0 0mni 0pera et Studi0 sibi c0nsulendum esse statuunt. Qu0d qu01110d0 lacerent,p08tquam aliquamdiu disceptarunt, Nicias:

Huic quae Dem0sthenes resp0ndet vari0 m0d0 libri mss. tradiderunt. Liber enim praestanti88imus R praebet: ποῖον βρειας; ειευν ηγεῖ συ θεονς, reliqu0rum plurimi MAPS): ποῖον βρειας; ετεον ηγεῖ ναρ θεους; UL: ποῖον βρεττετας; ετεον ἐνεῖ γαρ θεους; unus 110tae pe88imae Λ: βρειας ποῖον βρειας , ετεον ἐγεῖ γαρ θεοrc; Vides c0njecturas Varias librari0rum vel grammatic0rum, qui quum J000 c0rrupt0 mederi Studerent, etiam magis, quid p0etae restituendum esset, ambiguum reddiderunt. Neque minus hujus aetatis h0mines criti008 l0cus vexavit; qu0rum alii emendandi, alii interpretandi arte 0ssensi0nem rem0visse sibi visi sunt. Inter e0s C. Fr. Hermannus scripturam c0dicum CV levissima tamen emendati0Π0 ita mutatam, ut pr0 βρεττετας scriberet βρετειτας, recepit. Barbare enim ut Servum peregrinum Dem0sthenem induci l0qu0ntem. At hanc sententiam vir0 praeclari88im0 Π0n Sati8 esse dignam, quippe quae null0 exempl0 huic simili fulciretur,

nemini n0n persuasit Κ0chius Mus. Bh. IX. p. 529. Neque est qu0d redarguamus alteram huic affinem Η0tibii, qui sch0liastae interpretati0nem, εν παρολκῆ ποάζοντα p0etam haec scrip8isse, quam latui esse Bruncki0 libenter assenti0r, sic defendit, ut censeat, De-m08thenem tam n0vum sibi esse fingere, quidquid ad de0rum cultum pertineat, ut ne Verbum quidem βρετας agn0scat in e0que repetend0 ridicule balbutiat. Talia cui pr0bata

eriant, equidem Vere0r, ne is 0mnia tueatur.')' Quantum Valuerit nonnunquam etiam apud d0ctissimos vir0s et sagacissimos auctoritas Veterum interpretum, ubi minime hi audiendi erant, hac occasione data uno exemplo ostendam. Ran. 307, Di0ΠySus. ut EmpuSam, cujus subito adspectu perterritus aufugerat, abisse audiVit, redietiSex latibulo suo:

οἴμοι ταλας, ως ωχρίασ' αυτην ἰδών. Ad quae Xanthias servus haec respondet: ὀδι δὲ δείσας υπερεπυρριασε σου.

18쪽

Apparet ex hac c0llati0ne, pler08que emendat0res eju8 lecti0nis, quam c0dex prae8tantissimus praebet: ἐγεῖ συ θεους nullam rati0nem habuisse. Neque tamen est, cur pr0r8uSSpernatur, quum per Se pr0n0men συ additum 0mni 0ssensi0ne careat, ei autem c0mmendati0ni , quam rati0 metrica lecti0ni ceter0rum libr0rum assert, praecipue in versu aperte c0rrupt0, minimum auct0ritatis tribuendum esse appareat. Equidem dubit0 an utrique aliquid veri servaverint; p0eta Versum exeuntem sic c0nlarmaverit: ηγεῖ συ γαρ δεεὰν θεους; Sed ne sic quidem initium versus: ποῖον βρετας; viti0 08t levatum; metrum enim ob8tat

Qu0d si n0n 0bstaret, eg0 nihil0 secius de integritate l0ci dubitarem. Nam quamquam recte m0nuit Ribbeckius, βρειας nihil nisi dei statuam significare nequ0 p08tulare adjectum θεῶν, tamen, qu0d ille negavit, hanc v0cem n0n adject0 θεῶν hic int0lerabilem esse serm0nis c0nlarmati0 mihi persuasit. Dem0sth0nis interr0gati0, quum Niciae superstiti0nem admirans ex e0 quaerit: δεεῖν et γεῖ γὰρ θεους vel: ἐrεῖ συ rαρ δεεὰν θεους); ne 0mni gravitate exuta Sit, exp08cit, ut pri0r illa interr0gati0 ipsa v0e0m θεός exhibeat. Acceditqu0d Ari8t0phanes, quum inter reliqua illius aetatis vitia saepissime etiam h0c castiget,

unis indicetur pr0n0mine ὁδί scholiasta docet vel docere conatus est: ὁδὶ δὲ δείσας : 'O του inονυσου ἱερευς. πυρρος γαρ τὶν κατα φυσιν. παρ υπονοιαν δε το ἐπυρρίασε s Sic) προς το ώχρίασε. scribe corριασα). Hanc interpretationem etiam hujus aetatis interpretes accipere non dubitarunt cf. Thierschium, Fritetschium, Κ0chium). Ego qu0minus h0mini vetusto applaudam, gravissima

causa pr0hibeor hac, quod Versus insequens: οἱ μοι, ποθεν μοι τα κακα ταυτὶ προσεπεσεν; Sen

tentiam ejus minime fulcire videtur. Quo accedit qu0d alia interpretatio, quae sententiam 80rdidam quidem sed p0etae c0mie0 multo magis, si quid sentio, convenientem praebet, in promptu est. Verba illa intellegenda sunt comparato ejusdem fabulae v. 479: εγκέχοδα ' καλει θεον. Eq. 900: ου γαρ τοθ'

υμεῖς βδεομενοι δήπου γενεσθε πυρροί; Eccl. 329: τί τουτο σοι το πυρρον εστιν; ου τί που Κινησιας σου κατατετίληκεν; 1061: πυρρον ονει μ' αυτίκα κτλ. Hoc novum malum reSpiciens Di0ΠySUS: οἴμοι, ποθεν μοι τα κακα ταυτὶ προσεπεσεν; τίν αἰτιασομαι θεων si απολλυναι

Lepide autem Xanthias ei resp0ndens Euripidis versum, ut in re s0rdidissima adhibitum, irrisioni Vertit: αἰθερα Aιὰς δωματιον ὴ χρονου ποδα. -- Ceterum moneo, de c0rporis parte illud ὀδίjam sch0lium Veneto adscriptum intellexisse; n0n poterat tamen ea, quam homo VetuStus V0luit, indicari. Idem vitium Sch0liasta codicis R commisit Eccl. 890, quo loco verba: τουτω διαλεγου, quamvis facilia sint intellectu, praesertim si c0mparemus ejusdem fabulae V. 255, mirum quantum Virorum 40ct0rum partim emendandi partim interpretandi studium c0ncitarunt ses. Meinehium,

Vind. p. 204; Ηansingium Ρhilol. VII, p. 197). Verum vidit Κ0erius Flech. Annal. Suppl. III, p. 283. ) cf. etiam Ialin. Annal. IV, p. 48. ' refellit eum R. Engerus Iahn. Annal. LXIX, p. 357.

19쪽

Neque ver0 non manife8tum est, quam facile fieri p0tuerit, ut librarius n0n satis diligens,

Eq. 87. Dem0sthenes in numer0 00rum est, qui Vini insignem esse vim ad ingenii vires augendas et c0ncitandas sibi persuaserint. Itaque quum salutem et sibi et Nietae moliatur, conservum merum asserre jubet, qu0 c0nsilium utile sibi suppeditetur. Resp0nsum Niciae e0dex praestantissimus R et qui ei maxime affinis est ΜΤ si e tradiderunt:

. Eq. 176 sq. Dem0sthenes igiciarium d000t, quantum ad fastigium Drtuna eum elatura sit. Qu0dn0n fictum a se esse, gravissimo his verbis c0nfirmat: γίγνει γαρ, οἶς ὐ χρησμος ονεοσι λεγει,

20쪽

Hasse enim vulg0 legimus. At e0d. B praebet: γίγνει γὰρ οντως oc κτλ. , alius mult0 quid0m d0teri0r in) articulum o a secunda demum manu adjectum habet. Illius igitur auct0ritate nixus K00kius Mus. Bh. IX, p. 500 8q. 00njecit: γίγνει γἀρ οντως ως ο ωρους σοι λεγει. At jure 8u0 Bambergiu8 Virum praeter ali 0s de Arist0phan0 bene meritum impr0bavit, qu0d ουτοσί ab 00 ejectum mult0 etiam gravi 0r est e0nsrmati0, quam quod ille restituendum censuit, οντως. Neque tamen Ravennatis auct0ritatem pr0rsus hic c0ntemnendam cen800. Quid enim aptius est hujus l0ci naturae, quam qu0d R praebet οντως, cum graVitate quadam et vi adhibitum etiam Nub. 86. 1271, Ran. 189, Ρlut. 82. 286. 289. 327. 403. 581. 836. 960. Animadvertendum e8t isidiarium v. 160 sq. pr0fessum

esse, se Vereri, ne ludibri0 088et Dem08theni: τί M, ωγαθ ον πλυνειν εας τὰς κοιλίας πωλεῖν τε τονς αλλῶντας, ἄλλα καταγελας; 00dem autem Spectat pr0n0meu εγω in inter-r0gati0ne p08itum v. 168. Itaque quam maxime n0li 0 illa affirmandi placet. Ρ0ssumus autem et hanc et pr0110men dem0nstrativum retinere, si scribamUS: γίγνει γαρ υντως, χρησμος ουτοσι λεγει, κτλ.Parenthe8im rep08ui, qualis exstat, ne l0ngius exempla repetam, eju8dem fabulae v. 330

Sq.: υς σε λζανσει καὶ παρεισι, δῆλος εστ ιν αντοθεν, πανουργία τε καὶ θρασει.

κιχλων. Nimirum tam his l0eis quam ill0 Equitum, quum res praesentes significentur et tanquam digit0 ita m0nstrentur, ut pr0110men qu0damm0d0 adverbii vim et signifieati0nem induat, articul0 n0n opuS 08t. Τ)Eq. 319. Ag0raeritus Cleoni adversari0 0Xpr0bravit, qu0d lustri causa c0ria b0um m0rb0 c0rrupt0rum rusticis vendidisset ita, ut vitium mercis gallide 0btegeret. Id Dem0sthenes hisv0rbis testatur:

Sic in c0d. B pri0r0m versum legimus; in ceteris pr0 νὴ Λία καμε est καὶ νη Λίακὰ χε. Haec c0rrupta e880 manifestum est; sed ne illa quidem pr0pter dactylum, int0lerabilem in versu tr00hai00, p0ssunt retineri. Medi ei a varia l000 viti080 ab h0minibus eritidis adlata est. Η0rum e numer0 magis audact0r quam pr0babiliter Dind0rsius, grammatic0rum qu0rundam d0ctrina fretus, pr0 νῆ Λία seripsit: νη Λί Cui jure adversati