장음표시 사용
11쪽
PARS ALTER DE VIRTUTIBUS ET VITIIS
NOVIS CODICIBUS ADHIBITIS EDIDIT, PROLEGOMEN CRITICA SCRIPSIT, QUAESTIONES DE STOICORUM VIRTUTUM DEFINITIONIBUS ADIECIT
12쪽
13쪽
Multi his temporibus nituutur et efficiunt, ut re variae ac multiplices in exicis florilegiis excerptis congestae tandem discedinantur atque ad suum quaeque sontem auctoremVe remeentur.
Idem in explicanda Stoicorum philosophia apud Stobaeum Laertiumque Diogenem enarrata in8tituens nuperrime inelius publici iuris secit librum, cuius altera pars inscribitur die Ent- richiun de stoischen Philosophie . Quo in volumine quamquam haud pauca nova luce illustrantur, tamen in universum praemature haec res videtur Me SuScepta Sat multa enim inveniuntur quae ab auctore abSoluta non Sint neque omnino adhuc absolvi possint. Nam ad totam Stoicorum doctrinam qualis exorta P reSin er- secta sit depingendam imprimis necesse Si omne quae ad eorum sententias pertineant reliquiae et colligantur et disponantur. Atque disponendae Sunt ita, ut quomodo singuli eius sectae philosophi inter se dissenserint appareat. Quod opus spero fore ut hoc quoque opusculo paulissum l roficiat. Et onim Anthonici Rhodii qui ortu libellus περὶ παθῶν perraro adhuc est adllibitus, quia tantis sordibus iacebat obrutus, ut plerique
eum antiquo tempori tribuere non ausi medio aevo ab Andronico Callisto consectum esse arbitrarentur. Sed iniustissime eos de libello iudicasse iam demonstratur codice quem indagare mihi contigit saeculo X scripto Coistiniano 120. Is enim cum vetustate statim suspiciones illas deprimit tum prorsus aliam et priorem Sincerioremque recensionem exhibet quam omnes ceteri codices
editionesque. Hoc primario subsidio quod uti mihi licuit eximiae debeo liberalitati Ali redi Schoenii, qui ilitercedente aclismuthio
codicem accuratissime in usum meum contulit.
Editores sat diligenter secuti sunt editionem principem ab Hoeschelio curatam, nisi quod nonnullo locos c0niecturis tam lenibu quam levibus Sanare studebant. Oeschelius vero Augustae
Vindel anno 1593 libellum edidit e duobus codicibus, de quibusnilial dicit nisi alterius a graphum a Maximo Margianio Episcopo
14쪽
Se iecePiisSe, alteria in ab Andrea Seliottio ex Hispania missum et secum a Frid. Sylburgio communientum esse. Quorum alter O
tasse idem est Parisinus 2131 D quem ipse contuli, alterius lectiones, quotquot in margin illius oditioni addita Sunt, admoduni COnSpirant cum IIonacensi 558 M). Hanc Hoesuhelii editionem Heliasius anno 161 7 amplar ilia Aristotelis ethicam eidem Andronico tributae adiunxit. Quem textum vix immutatum denuo excusserunt et Gaissordus anno 18090 Mullachius in stagna philos Graec tona. III a. 1881. Ut intellegamus qua ratione libelliis in integrum sit restituendus, primum quomodo ipse conformatus Sit, deinde quid codices valeant exponendum est. Dividitur bellus in partes duas, quarum altera de affectibus, altera de virtutibus vitiisque est. Quae non magis inter se disserunt rebus de quibus agitur, quam ratione qua tractantur et sontibus e quibus haustae Sunt. Initio Primae particulae definitur παθος et distribuitur in quattuor generaasia ii φοβου πι- θυμιαν ἡ ὀον V, quorum cuique multae nec minus accurate definitae subiunguntur Species Sub finem Similes adduntur ευπαθειας partitiones et definitiones. Quae omnia ita inter se apta colligataque
sunt, ut e uno fonte Videantur SSe XliauSta. Cum hac allectuum expoSitione Prorsus non conexa est altera
libelli particuli qua de virtutibus vitiisque agitur. Qua de cauin
cum nihil obstet, quominus eoi Suni utraque datur et tractetur, priore miSSa de Sola poSteriore agere est in animo δ . Haec autem pacticula non modo non cohaeret cum illa, Sed etiam longe aliter comparata est. EXCertitu enim sunt compluriu hilosophorum Scripta, praecipue commentatio περὶ Ez- καὶ κακιων, quae. Aristoteli vulgo tributa . et inter huius scripta legitur et a Stobaeo in lorilegium I. 18 recepta est. Atque totam hanc
dissertationem in Suum Sum Vocavit Andronicus vitat ua1- tum ordine rerum tractandarum. Apud Ps. Aristotelem enim
disputatio ita procedit, ut isdiet Virtutem inaniaque quae eum
' Proxiana hieme cum seminarii philologi Isidelbergen8is sodalibus
huius libelli tractandi certamen esset propositum, et mea et X. reutineri dissertatio praemio dignae sunt iudicatae. Atque ne altera alteram reddat Supervacaneam, in perSequendo opere ita provincias inter nos liartiti sumu', ut ille enuclearet quid de assectibia cenκendum osset, ipμ mallem Dectare virtutes s. edit Acad. Orus'. II P. 250-52.
ea cohaei pant esse laudanda, contraria Vituperanda, rimum ex
Platonicis tribus animi partibus quinque deriventur et virtutes et
Vitia Ff OVMις, πραοτης, ανδρεῖα, ωρμOGuvη, IRPἁtεια - α ργο-Gυγη, 97ιλοτ ς, δειλια, κολαIια, ακμαοία, toti animo re tribuniatur virtute totidemque vitia δικαιοobvη, ἐλευθεριοπης, μαγαλοφυλια - ἀδικ α, vEλευθερξα, 1tκρο φυχία. Ex Platonica igitur animi partitione Aristotelica lii ducuntur virtutes. Deinde, ut quasi index rerum tractandarum praemittatur, et virtutes octoque vitia uno uno lue enuntiato definita enumerantur, denique eodem ori linequid cuiusque proprium sit describitur. An honicus vero qua ratione a definitiones descriptionesque adhibuerit iam videamus. Primum recepit quae initio leguntur pag. 19. i) 'Επαινετὰ μέν Iet τὰ καλὰ usque ad verba ψεκτὰ δὲ τὰ ευαveti. 5); hic vero inseriti quae aliunde petivit: ειδη γετ
definitiones pag. 19. 1 - 20. 2 . Quibus interpositis ad Ps. Aristoteli dissertationem reverSUS
Singulas vero virtutes non duobus, ut Ps. Aristoteles, locis definivit, sed quae de quaque dicenda erant uno tenore protulit. . Itaque in zγα Dieti, Iκρατειη ελευθεριcet leti, λεγαλο νυ is , Omnibus vitii desuri bondis ud breviorum PH. Aristoteli desinitionum 4 3, 4,
inamo inrum virtutum ita quamque tractavit, ut initio quidem breviorem Ps. Aristotelis definitionem afferret, deinde ver multas virtuti de qua gebatur subiceret partes, pinsque partes deinceps plena desinitione instrueret. In fine denique alteram posuit A. Aristotelis definitionem. s. Aristotelis igitur verbis utrimque includuntur quattuor illarum virtutum partitiones artiumque definitionc aliunde utraeque petitae. Neque unde petitae Sint, et cur A. Andronicus has virilites Sola partiverit, praeterea PS. Aristotelis verba non dilataverit, dissicile est dictu. Φρον oti enim,
15쪽
Ab Andronico Rhodio vero, qui colligendis et explicandis Aristotelis
Scripti memoriam apud posteros adeptus St, OnSutum esse istud opusculum pluribu refutare SuperVacaneum St. De prioris articulae auctoritate inquirere non meum St. Iam perlustremus Subsidia quibus textus constituendus est.
Atque rimum tractandi Sunt codices hi quibus Andronici libelliis legitur, deinde qui Aristotelicam coninionuitionem exhibent. Illius generis quinque adhibui libros ceteri qui innotuerunt dii, sed nondum excuSSi Sunt codices Ontiae saec. XV et XVI scripti sunt, ita ut novi aliquid ab iis praebitum iri non sit quo expectemus δ) EX odicibus enim a me collatis satis apparet quam arte illius temporis libri inter se cohaereant. Adhibiti nutum a me sunt hice: cod. CoiSi. 120 eiularan. saec. N. Fuit Olim aurae Sancti Athanasia in monte Atho ab Alia edo Suhoenio, ut supra 9 5 iam
dixi, accuratissime collatu est. Re vera autem eum Saec X eXaratum
esse et Montesaleonia descriptiones Catia tibi. Coisi. p. 194 et Crameri ad Anecdota Parisina addita ad nouitione I p. 403 et ipsius
Adredi Schoenia examine certissime probatur breviorem exhibet textum quam ceteri codices, Solusque praebet particulam qua de vitiis agitur neque tamen ipse ceterorum archetypuS St, nam lacunaqua C pag. 41 Heliis laborat in ceteris non invenitur. Ibi uim βαρυθυ 1ια desinitio missa est, quamquam Supra 740 Hems. haec
Virtus commemoratur atque ερδη ba ης uniero κε esse dicuntur'. 0 Sunt autem Escurialenses 96, 206 541, 563 in hoc cossice exstate sol. 1 πῖρὶ παθῶ ς υχ ης par Androni, de Rhodes, dol. 37, nouuello copio du
nam Scripturam hausisse velut p. 739 Helias. φυχης post επικαιγου , ubi D δοξης, p. 740 Helias in λους desin. ἐπ' αταθψ, καὶ κακψ
quod Dim . . cod. Onac. gr. 558, chartaceuS, Saec. XVI, manu Andreae Darmarii, a me collatus. Non ita multum distat a D, nisi quod desinitiones κατα ρὐσιππον omittit. Huic libro simillimus erat alter qui ab Hoeschelio adhibebatur codex, cuius sectiones in margine editionis additae fere omnes congruunt cum II es. p. 39 Heliis.
sed etiam ubi discrepat, semper meliora praebet, cum N aut manca aut depravata exhibeat verba velut ad Helias ηλος
16쪽
ca Get p., αρετ . . Ita uiuo quoi Hairi u lio libro nil novi disci-InUS lectione eius non adnotiavi nisi paucis locis quibus ad illinstrandam codicis L lectionen ex re esse videbatur. cod. Xon Laud. 15, Saee. XVI, X naanuSexiptis Saaci
Cainu ni Originem sine dubio refert ad , quocum vel in minutiis ProrSu concinit eum in iis quibus X mire inter se consentire dixitum otiam in peculiaribus codicis N erit turis es quae de Pag. 19. 4modo attuli). Leviore discrepantiae velut 743 H. I:1ερος δὲ εαθυ Lia. SAGu Δοντο N. υμερο δε sic απουτος ἐπιλμα L, ibid.
νομικης desinitio pag. 21. et), quae in MN Oniissa extat in L. Itaque inter et L alius intercedit codex X cui ἐκουογ.tκγης desinitio
aliunde adscripta erat, nisi eam in I ab ipso librario sive ex alio codice adiectam sive ad similitudinen antecedenti πολιzικης definitionis Suppletani SSe putare maVis. Quae cum ita Sint ne apparatus Oneraretur Semper tribus litteris XL scribendis ubi una M ident valoret, ne codicis quidem lectiones sere usquam adnotaVi. Omnes vero huius familiae codices qua ratione inter Se coe haereant, illicidius iam ostendetur stemmate PPOSito: archetypus
Facile iam apparet quomodo recensio instituenda sit. Etenim alterius lamiliae libri ita retractatum praebent textum, ut modo
certa Via ac ratione genuina verba sint mutata, modo temere multi-
1 liues res linc illinc decuri tae in illatae. Huiu generis est moles Secundarum tertiarumque definitionum quae uni genuinae additae
θικη Ρag. 21 multaeque aliae mutationes, illius vero sunt in Scriptione Os Ot ω εἰδων Per priorem Πεμ αγετης, πεμ ocu p=0zὐγης Zetλ. per l) ,Steriorem libelli partem adscriptae, nec minus quod irooὶκειαι, υν βωμοι ὀ αυτης emPer Scriptum St ικειαι, 63Jo,:LOιδ αὐτ u daag. 20. 18, 22. H q. 23. 18, 25 7 . Quae omnia a genuina libelli sorma aliena esse haud dubitanter iam possumus contendere uia adhibito egregio Oistiniano, qui innumerabiles locos miserrimo corruptos et Obscuratos clarissima luce collustravit. Qua re grato animo confiteamur hoc uno codice nitendum eiusque Scripturam SSe retinendana, quoadcumque salva ratione fieri possit. Nonnullis quidem locis ex M verum restituendum est, velut p. 40 H. ubi πραὶ Letet et . 741 H. ubi pαγυθυμιας desin omittit , pluribus easdem C exhibet corruptelas quas M, Velut 19 H αγετῶν χαι υκ μετων. 22.10 περι ροβο η' θάνατον, 24 M Sq. Συβειοθα et πεμ etsi διον 26. H ευδαιμονος, quae aut codicibus commentationis Aristotelicae adhibitis aut coniectura sanandae Sunt. Quin etiam tales quales in D I deprehendimus interpolationes nonnullae usque in optimum codicem Patescunt. Nam cum inscriptione in DII exstante a genuino textu abhorrore
Secludenda esse infra XPonetur.
Hac igitur ratione adhibendi sunt qui totum libellum exhibent codices CDMNL, atque his subsidiis solis nitimur in eis partibus
quae a PS. Andronico additae Sunt ad PS. Aristotelis commentationem περι si ετῶν καὶ κακιῶν. Haec ipSa ero commentatio quibuscunque locis exscripta AESP auxilio vocanda sunt eiusdem
verba inter Aristotelis opera tradita. Atque ad haec corrigenda vel certe examinanda et lustranda adhibebitur commentationis contextus qui in Stobaei lorilegio legitur permulti locis singulari lectione insignis. Itaque antequam Ps. Andronici bellum ex s.
17쪽
-- 12 Aristotelis commentatione emendare studenius, Scrutandum Si qua ratione genuina huius Verba recu Perem US. Primo loco tractandi sunt codices mitiscripti in quibus Singulari legitur commentiatio, nam singularis Sine dubio XStitit, antequam a Stobae in Glorilegium recipiebatur et a PS. Andronico Stoicorum placitis exornabatur. Horum vero codicum Permngia
in bibliothecis adservatur numerus, velut in Regia PariSin codd. 963, 1038, 1045, 2381 275b. Quinque tamen quibus uti mihi licuit hi sunt: cod. Palat. Ieideib. gr. 132, chart. Saee. XV.
cod. Ionae gr. 495, chart. Saee. XV. cod. Monae gr. 102, chart. Saee. XVI. cod. Monae gr. 289, membran. Saee. XV. R. Od. Xon rua l. 93, membran. Saec XV. Continet praeter textum graecum verSiones et latinam et anglicam.
Qui libri omnes ex eodem archetypo originem ducunt. Permultis enim locis vel in aperiis vitiis inter Se consentiunt, velut
ratio in utroque codice per totum libellum es quae ad pag. 28. 13 in apparatu critico attuli . Sed etiam aliis locis adversus ceteros libros II persaepe propriam tuentur lectionem velut ag. 22. 1 Sq.
multa alia). Raro inter se discrepant, ita tamen, ut modo hic modo illo omittat quod in altero legitur, velut in uno II pag. 31.1 χα ευτυ- χιαν, fg. 21. o ἔχει deest. P igitur non descriptus est ex II. In vicem P pag. 23.1 8q. non inserit καὶ et θράaoc, quod exstat in H.
Itaque quamquam alterum ex alter manaSSe non licet Statuere, iure tumen fratre germanos G appellaveris ab eodem utrumque patre Ortum.
Similiter inter se conexi sunt FG, qui haud raro singularia
Quintus qui restat liberra prope accedit ad FG libroΗ, quibuscum sit 'De concinit contra H cs. 22. 18 l. ab o=Iης 26. o lucov. 27. Gυναοῦαι, 30. 2 πολαγ.βάνοντα, 30. 1 Sq. T=OGποιητος, 1. 2EGettadd. . Ex uno tamen loco egregie essicitur etiam inter una et codices PII nccessitudinem quandam intercedere Eudem enim verba Pag. 29. 3, 20 Sq. in I PraetermiSSa Sunt et in P, qua ex re
api,arct et I et Pi libros durivato sisse ex codico x qui huc una lacuna corruptus in ceteri simillimus erat patri codicum FG. Reliqua igitur quae libroruim PH propria Sunt, nondum leginbantur in , sed alio obuntur libro x qui ab X derivatus numeris instructus pluribus lacunis infectus adhibebatur a librariis codicum PH. Itaque totius familiae ratio haec est: archetypus
18쪽
Sed ad genuitia coiinnentutionis verba restituenda mon Parvi momenti S contextus quein codice Stobaei florilegium continentes liraebent, praeSertim cuni tres huius generis libri, quorum collatione o IIenSe, Prosessor Friburgensis, benignissime milii Suppe ditavit. vetustiit ceteris multo praestent. Sunt autem hi: cod. Vindob. philos Philol. r. 6 Saee. X. E cod. Seur. n. II 14 Sauc. I sive II.
cod. Parisin. 1984 bombycinus, saec. XVI, a Galasordio ad Stobae editionem adhibitus, nunc denuo ab O Henseo collatus. Ex his igitur codicibus nobis aestituendus est . textus eius exempli ex quo Stobaeus commentationem desumpsit; neque id dicticile, nam raro uintum neque graviter inter Se discrepant codic SE candem hic secuti legem quam per totum Stobaui lorilegium regnare audio: ut nullus codex Praefractu sit praeserendus, immo modo hic modo ille servaverit verum fode enim. qui vel propter VetuStatem ex ceteri libris non pendet, ita propriam multis locis exhibet lectionem, es. p. 23 9, 11, 24. 1a, is ut A libros ex illo manasse cogitari nequeat. Inter se tamen codices A multo artius coliaerent quam cum Nihilominus eo quidem ex Ederivatus est. nam hic solii 25 4 sq. mi tit verba αγετ'
Permuliis autoni locis adversus codices PII FGΙ inter se Proreu8 concinunt libri SEA, atque ut vetustiores, Plerumque meliorem vel unico Veram Servaverunt lectionem, vehit onmibus illis locis quibus nisus codices HFGR ex eodem archetypo luxisse Supra demonstravi cs pag. 12). Ei tantum aucis Oei resutanda est lectio indidum EA ubi interpolatio in his libris agnoscenda est, volub quae in Zίιλcet uetoc definition ling. 29. a extant verba et επὶ
μικροῖς λυπειοθαι καὶ 86 Ii, et a scriptori Sententia abhorrent.
Est sane iracundi ut arvis rebus doleat, Sed parvi rebus gaudere minime cadit in eum. Is in tuo hoc sit Sani atque Sincet est animi, FI λος tamen, cuius πικ=ια et δαγυθυμὶ Propriae Sunt es Pag. 28. 19Sq. , es magni Vi gaudebit. Itaque verba και γηδεοθαι pro interpolatione Sunt liabenda. Similiter se habent ag. 27. 5 καὶ εut 0χως, 29.2. καὶ ἡ μῖτα
phina igitur luod adhibuit Stobauus. quamquani Singulorum Ver- l
borum Scripturas incerius reddebat, interpolatione tamen corruptius
erat quam libri saec. XV et XV scripti qui hodie Ps. Aristotelis
commentationem Singularem praebent.
IIoc loco milii commemorandus os Iusti Vulsi in Ari, toteliΗ de virtutibus et vitiis librum commenturius Colon. 155 1) TextuΗ enim sommentationis is inristotelicae qui in ioc commentario typis expressus est medium obtinet inter editionem Aristotelicam et Stobaeanam, . . inter codices PHFGR et SEA, cum in universum concinat cum illis, haud paucis tamen locis, atque eis praecipue quos modo dixi interpolatos esse, horum lectionem exlii beat. Neque Ver codicem quendam x utraque traditionis familia conglutinatum adhibuit Volsius, sed ex ipso Stobae libro a petivit quae cum codicibus Ε consentiunt Nam quamquam in nainsatione de his rebus silet, in commentario pluries dicit se Stobaeum adhibuisse saepeque eius lectione praetulisse . Itaque ne ingulari quidem Vel si textu instigitur quod de duarum traditionum
discrepantiis expoSui. Iam vero ad eam rem pervenit disputatio cuius causa Suscepta
est. Quaeritur enim textus o codicibus PHFGR EA rostitutus quidnam valeat ad genuina Ps. Andronici verba detegenda. Tertiam in huius libello habemus traditionem, nam non exemplum olum' ab Andronico exscriptum discrepuit a codicibus et HFGH et EA,
Sed ipse etiam compilator nonnulla immutavit. Per totum enim libellum pro genuino is α5τητος, cop=OIυνη
κτλ. Monet apud Andronicum legitur ἔργα δε αὐτης, ιτα ὀ της
Goa FPOzθηνς αγορείας κτλ. id quod novo disputationis ordine adductusiano dubio ipsi compilator scripsit. Nam in dissertatione Arisu,telica ubicunque dicitur πρηοetvieto δέ oet κτλ. proxime anteceditatius virtutis descriptio. Novae igitur iam exponendae nomen iure cum vi quadam in initio positum est. Andronicus tamen pleniorum Aristotelis definitionum cuique praemisit breviorem, ita ut ubi ilia ponebat non ad novam Hrtutem explicandam acced ret, sed eiusdem quam modo tractabat descriptionem absolveret. Qua de causa cum non nomen Virtutis Sed actio efferenda esset, suo
iure Andronicus DI δε αυτης, sive post insertas singularum vir velut ag. 2 Volsius dicit: apud Stobaoti butitilla hi
19쪽
adhibitum referendae sint. Interpolationes librorum EA 27 s29.2, 3, 31. is, quibu vacui sunt codicus I FGR non invoniuntur in C. Mum haud pauci sunt loci quibus nonaiulla verba in ceteris libri tradita recte, ut videtur, mittantur in C. Etenim etiamsi c0ncedo Pag. 28. , ubi omittit Verba et ομιλ Iα χαχ bς et χρΥ ΙαIθα
κακως et pag. 30. 1 Sq. ubi desunt και α 6st: et qua 26 1 non omittuntur corruptas Ss huius codicis doctiones, idquo noro Verba ειτα α γις αθμονας et dit πεμ δαt 1ουας 26 44 1. 30. deleta esse a piis monachis qua laganorum religione libros suosmquinari arbitrarentur δ), tamen PAg. 19. 4 Silis 29. 10Sq. 30. 5, 31 i5 Sunon lacuna , sed interpolatione alios codices corrupto osse
αυται και et Itυόμενα ἀπ' αὐτ60 Onnna OOtinnui norata sui it 'iuno ullo nodo uni virtute colinerent quae ei antecedunt, qua eam ei mitantur, quae ab ea prolicise utitur: aeque utiquant infra plures hi atteruntur parte s. Imino adoni l)artitio recurrit ubi de Ecο
Ehicet igitur codicem C multo puri una praebere contextum quam libros III GR SE plurimumque pollere ad genuinam PS. Aristotelicae commentationis formam restituendam. Propter hanc codicis praestantiam et propterea quin hoc loco Ps. Andronici libellum non Ps. Aristotelis commentationem edo, verba codicis Cubicunque defendi poterant retinui. Expungendae tamen erant inScriptione pag. 20 3 1cγγὶ τὴς φυχη et 28. H περ κακιῶν, 30.is zεγι ἀνελευθεγιας, restituenda graviter corrupta Pag. 22. 1 περὶ FOἶo η ναυπιου. 24.14 pGἶεtIθα et πεμ ιν διου 26. H ευδαιγ.Ovoc 30 1 εἰ eti χε=66t ὀt Gustu λως ἀδικει, corrigenda innumerabilia vitia
20쪽
cum OnStituerint. DiScrepantia Scrili tura et Coistiniani ut codicum SEA ad unam omnes adscripsi, codicum M levissima tantum praetermisi vitia, quibus modo hiemiihi illi laborat. Du PHFGR vero neque fieri poterat neque ex re orat, ut timia asterrem, addiditamen Omne vel Singulorum lectiones quae alicuius moinenti esse videbantur. Praeterea eo delucidius rem proponere mihi visu Sum, ut consensum codicum S J A littura a PHFGR litterat signi licurem. Quo facilius autem ea tuae X commentatione Πεγ αγετῶν καὶ χαλ Q deSumpta Sunt diScerni possint ab Andronici additumontis in apparatu critico Semper indicavi, quaenam Parte cum PS. Arb. stotele OnSPirent.