De adiectivis materiem significantibus quae in prisca Latinitate suffixorum -no- et -eo- ope formata sunt [microform]

1쪽

aS partis the Foundations os,estern Civiligation preservatio projeci'

Funded by the

Reproductions may noti made ithout permission hom

Columbia Universit Library

2쪽

CORYRIGHT STATE MENT

Tnis institution reserves the risntrio refuse to accepi acopy orde is, in iis tuosement, fulsitimenti inmorder

3쪽

PLACE:

4쪽

Restrictions o Use:

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARMENT BIBLIOGRAPHIC MICROFORM ORCET

Origina Materialis Himeo, Existing Bibliographic Record

' Mastor Negative

5쪽

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

iiiiiiiiiiiiii sui liiiiiiiiiiiii illis s

6쪽

quam scripsit et ad summos in philosophia h0nore ab amplissim0 phil080ph0rum Vratistaviensium ordine rite impetrandos

die X mensis Septembris anni ΜcΜVI hora XII in avia Leopoldina publice defendet

Iulius Schwede

Idem oratione ostendet, secundum quas leges linguae in partes discedere soleant.

7쪽

De dissertatione probanda ad ordinem rettulit . hut sch. Examen rigorosum habitum est die XVII mensis

Julii MCMVI.

Patris carissimi

8쪽

Praelatio. 1Je nominibus adiectivis Latinis materiem denotantibus,

quae SustiXorum no et eo ope formata sunt, Xplicationem uberiorem historicam nusquam invenies. Conseras

Quibus in libris quae de hac re prolata sunt, non modo supplenda sunt, sed non raro etiam emendanda. taque operae pretium esse mihi videtur hanc materiam denuo aggredi. Quae cum sit copiosissima, satis habebo hac commentatione adiectiva materiem significantia, quae suffixis no et eo Sunt Imata, nascentia et crescentia et adulta ostendisse in prisca Latinitato. Materiam autem hoc modo distribuam, ut initium capiam ab adiectivis materiem denotantibus Indogermanicis, in tractatione ipsa autem primum agam de adiectivis suffixi -eo- ope a materie vocabulis derivatis, deinde de suffixo-no et de suffixo neo contaminato, tum de adiectivis suffixi eo- ope ab arborum vocabulis deductis.

3 Altera seeundi voluminis editione me uti iam non potuisse doleo.

9쪽

Nomina adiectiva materiem significantia Indogermanica

Τerent.) f i-neus Cat. de gr. XXI, 5ὶ ). Dixerit fortasse quispiam ex ipso adiectivo fagineus concludendum esse sormam sustinus quoque iam in prisca Latinitate exstitisse. Sed adiectivum fustinus primum legitur apud Vergilium georg. ΙΙΙ 17 sq.: Post valido nitens sub pondere faginus uaeis Instrepat ;Vergilius autem cum hoc loco hos versus Homericos D838 sq.)

Numeros, quibus in auctoribus citandis usus uni, ex editionibus sui apsi his Plaut. d. oet et Schoeli Enn. ed. aliten. Cat. de gr. ed. Keil. Cat. D. d. Jordan Ter. d. DEiatEho Lucii. d. arx Rhet. ad . d. arx Scaenic. r. d. Ribbech Histor. D. d. eter.

imitatus siti), inde elucet poetam Romanum analogia linguae Graecae inductum esse, ut formam fagineus in fastinus mutaret. Causam vero, propter quam id secerit, facile intellegi potest verba enim fagineus aeis ad metrum dactylicum inutilia sunt. Item Ovidius vel pro adiectivo fraxineus, quod alibi ipse adhibuit, metri lege coactus - uno loco fruaeinus vice adiectivi adhibere non dubitavit her X 76)μ ). Quomodo denique forma fagineus enucleanda sit, insta p. 2 sqq.

exponemus.

Unum autem adiectivum in prisca Latinitate exstat, in quo suffixum ino Indogermanicum materiem significans agnosci potest, . . adiectivum populnus, quod ex 'populinus ortum est. Verum tamen multo verisimilius est in hoc vocabulo Vocalem i, quae per syncopam intercidit, ex stirpis vocali

utuntur.

Quae cum ita sint, agnoscimus etiam SuffiXum no materiem denotans, quod sormam primam constituere p088umus, ex qua illi tres gradus a ino-, ino-, ino Osthossani vocalibus ultimis stirpium diversarum cum SumXo no coniunctis nati sunt. Atque si coniecturam incertam, in quam incidi, proserre licet, hanc suspicionem mihi natam esse lateor illas vocales esse terminationes casus locativi stirpium di-Versarum. Hinc ortasse etiam explicandum est, cur post stirpes, quae in es syllabum Xeunt, suffixum no simplex

saepe carebat De simili coniectura insta pag. 5 dicam. Sed de adiectivis materiem significantibus sui fixo no- formatis in capite secundo uberius agam. Iam quaestio fiat in capite primo

l892-18973, I p. 6 p. 273, II p. I. 1.

10쪽

De nominibus adiectivis materiem denotantibus in prisca Latinitate suffixi eo ope a materie Vocabulis derivatis.

Suffixum ino Indogermanicum ut in lingua Ιranica sus- fixo aino et in Germanica sus fixo ino- , ita in lingua Latina sus fixo eo possessione, ut ita dicam, Xpulsum est. Hoc eo cum in Graeca quoque lingua, in qua sus fixum etno nondum est mortuum, atque adeo in ipsis Homeri carminibus appareat neque vero in linguis cognatis, inde colligendum est eo tempore natum esse, quo gentes Indogermanicae iam ea sedes occupaverant, quas temporibus historicis ab iis teneri videmus. Quod igitur suffixum nostrum nisi apud Graecos et Romanos non invenimus, agnoscimus unam ex illis undis, quibus binae linguae vicinae secundum elimidii rationem inter se cohaerebant. Sane rugmannus Τ), eno ), Stolgius y suffixum eo iam in lingua anseritica invenisse sibi videntur, qui . . adiectivum aur-eus cum anseritico tranνή-vas comparantes formam primigeniam atιr -ios fuisse statuunt igitur ad stirpem debilem nominum secundae declinationis suffixum io additum esse putant. Et comparationi, quatenus ad sormam attinet, quamquam nihil obstat, tamen haec formatio ab ingua Latina nimis abhorret, quam ut eam probare possimus. Nam littera vocalis, qua stirpes in o vocalem exeuntes terminantur, ante suffixum io semper evanescit igitur suffixi io ope ex auro aur-ius oriundum erat. Id verisimile est inter suffixi eo vocales aliquam litteram omissam esse atque hanc litteram suisse quod ex formis Homericis χρύσεtος, ἀρ7υρεto sim apparet. Neque enim est, quod

3 l. in II p. 121, 109. - Precis de a grammatre pompare dum te et dii Latiii p. 44, 58. . l. m. p. 72 sq.

ricorum materiem denotantium ex sorma etin descendat, quod nuper Gulielmus Schulge' denuo contendit, necne, id in medio relinquimus. Non dubium est, quin suffixum eo Graeco-Latinum', quatenus materiem significat, a stirpibus vocali terminatis natum sit. Itaque conicio hoc suffixum suffixo-o ad casum locativum in ei exeuntem, cum is nondum moribundus esset, adiuncto evasisse. Quod si ita est, etiam sorma anseritica hiranyuva enucleata est; nam ubi primum suffixum a ad casum locativum hiranue additur, secundum legem Indicam vocalem e in au transformari opus St. Verum difficile esse concedo significationem materie ex signi-seatione locali explicare. Atque revera suffixum eo apud Graecos et Latinos materiem denotans ex stirpibus o vocali terminatis evasisse his argumentis demonstrari mihi videtur. Primum enim nomina earum materiarum, quae solidissimae sunt, in linguis Graeca et Latina omnia sere in o vocalem exeunt Sunt autem ex ordine

Unum nomen aes ahesin, cui gr. χαλκος respondet, Xcipimus, quod ex temporibus Indogermanicis restat cf. scr. dyas dg dyes). x aere autem suffixi no ope adiectivum aenus derivatum est; nam sormam aer-eus inde ab aetate Varroniana demum invenimus. Item in prisca Latinitate ex ebore adiectivum ebur-nuta deductum est sermaebOr-eus autem primum apud Petronium exsistit. y Iam veronis terminatio eo primitus eis stirpibus, quae in o litteram

in ur eschielite lateinischer igenitamen p. 434 Sq. Quani rationem lingua Osca et Umbrica in suffixo eo adhibetido Sequantur, nondum exploratum est cs. R. v. tanta l. m. I p. 93. ebur-neus Cic. Liv. Ov. al.