장음표시 사용
1쪽
2쪽
Principi, ac Domino, clementissimo.
E Historiae dignitate , & utilitate, SERENISSIME, AC CELSISSIME, PRINCEPS, Verba in praesens multa facere,non est opus ; cum id hactenus abunde plurimi doctorum fecerint, &ab omni adeo aevo, apud summos quosque reges, principesque, maxima illius semper fuerit existimatio: bonos dico, qui Virtutes, quas amabant, etiam in aliis legere magnae voluptati habebant. De quam plurimis, paucos dicam, & posterioris aevi: quorum nomina, & exempla, illo tuo fastigio digna, recenseri non gravaberis. Fridericus Imperator, nominis istius primus, ut Historiam Otho Frisingensis scriberet, ad-jumenta, undecunque conquisita, sedulo suppeditabat. Sigismundus, uti in Latinam linguam Arrianus verteretur, imperabat. Maximilianus I magni Cuspinianum fecit ; ac Germanicarum rerum v dique collectis Chronicis, unum quoddam ex his corpus, integrum que, Viris aliquot eruditis componendum demandare constituerat: ac, propositum quamvis ipsi non successerit, sive, quia aliae Imperii curae intercederent, sive, quia vix idoneos ad rem tantam inVeniret, tamen aequum est, tam praeclaram Voluntatem minime posteritati ignorari. Ferdinandus,itidem I, proprios Historiae scriptores habuit, Langum,& Lagium: ejusque filius, Maximilianus II, Ioannem Sambucum. Galliae rex, Henricus I v, jure Magni cognomento,ob gest
3쪽
. R PISTOLArum rerum gloriam, appellandus, libros Iulii Cessaris de bello Gallico , etiamnum adolescens , in vernaculam linguam transtulit &virilem jam aetatem consequutus, postquam res gessisset maximas' pace regno constituta, Iulii Caesaris exemplo, etiam scribere eas coepit.vei iam,opus praeclarissimum ut absolveret,minime negotia regni morsque a ticario accelerata, permisere. porro es Petro Mathaeo aliud muneris insunxit: quem, haerentem in incertis, ipse instruere aliquoties neutiquam graVatus fuit. Senatus Venetus, Petro Bembo
viro genere patricio, dignitate Cardinali, Reip. suae Historiam lite'
rarum monumentiS consignandam commendavit: & Sabellicum ad hoc ipsium quoque munus , constituto trecentorum aureorum adtipenc'ro, illud temporis amplissimo, invitavit. Quanquam quid
externa41sta attinet commemorare , postquam SERENIS si Mae
Tuae CELsITUDINI & domestica sint exempla. Absalon Vidus non is quidem inter reges, sed auctoritate regit, & duorum Daniae regum, Valdemari nempe primi, ac Canuti, nominis illius sexti, eius filii, instar quoddam, versia in camobium Sora, sivo pago, novis monachis , a sie ibi constitutis, legem dixit, ut, quod anno quolibet memoria posteritatis dignum in Dania gereretur , sicriptis Prod
utensi, id pKecepit. qui deinde munus istit l, uti bona certe fidelic cum magna nominis sui gloria est exequutus. posteaque, inter ipsos etiam reges, Ericus X, sicut regno, ita operet istorico, quod nunc exitat, nomen sibi immortale comparavit. Hunc sequutus quanquam aliquo intervallo, Christianus ii, etiam cum exul esset' Ι'etrum Parvum, Rosesentanum , equestri dignitate virum, sibi ad-
civit, ut Latine Historiam suarum rerum concinnaret. Avus tuus Fridericus lI, Ioannem Suaningium, & Andream Velirium, munus ad suscipere sussit. Pater tuus, atque regni universi, qui nunc summa pietate, aequitate, sapientia, Daniam regit, utque porro diutissime etiam regat, subditorum omnium Votum est, Nicolaum Cragium, Ionam Venusinum , Claudium Lyschandrum , Ioannem Bacium Pontanum , viros doctos, & nonnullos item horum fama claros,
scribere Historiam jussit: ac me denique, post egregia regni sui tot
gema, ut hanc Operam navarem, ex Hollandia clementissime evo cavit. Est nimirum a natura comparatum , & agnatum maximis qui nusque animis, ut, quemadmodum virtutem summo sibi studio co-endam putant, sic hoc ipsum a posteritate quoque sciri cupiant. Equidem stola sibi virtus fatis pretii est : verum animus, uti quidem, quatenus rectus, atque simplex, nihil quaerit, quam virtutem; ita, quatenus magnum est, & generosius, etiam gloriam. Ac praeclare sane 1acitus: Octora principibus stat ima esse; unam i fatiabiliter notam, prosperam
4쪽
prosperam sui memoriam : nam, contemtu famae, contemni virtutes. Itaque sint haec, ut dixi, optimis decora regibus, atque propria: malis, contra usu venit ; qui optarent, neque post se scribi quicquam, &, quae ante se sunt scripta, aboleri . prius illud, ne posteritati vitia unquam sua innotescant ac posterius, . quia, Vel in aliis agnoscere ea,
motu animi interno , erubescunt: condemnante conseientia, quos
potentiae magnitudo poenae eripit. Sic Tiberius Cremutium Cordum, quia in Annalibus suis Bruti laudes praedicasset, ultimumque Romanorum appellasset Cajum Cassium, mori jubet, atque libros concremari. Caligula, infestus Livio, parum abfuit, quin ex omnibus bibliothecis scripta ejus amoveret. Domitianus, Hermogenem Tarsensem, propter quaedam oblique in Historia dicta, interfecit: ac librarios , qui descripserant, cruci fixit. Iunium Rusticum , quod Paeti Thraseae, & Helvidii Prisci, laudes edidisset, ac sanctissimos item viros appellasset, pariter e medio sustulit. Neque aliter sere solent
principes mali: qui, cum oderint Virtutem, sublatam quoque e memoria hominum vellent, & eandem literarum monumentis consecratam oculo iniquo legunt; metuuntque & suorum, si tradantur,
vitiorum apud posteros infamiam. Itaque Domitianus, quem jam dixi, nullam Historiae operam dabat: &lraeter Tiberii acta, suis moribus consentanea, nil legebat. Sed profecto vehementer illi errant, qui grassantur in Historicos: ac potentia temporanea se extinguere memoriam aevi posse in sequentis arbitrantur. nam ingeniis punitis crescit honos, & auctoritas: quique hac saevitia usi, sibi dedecus, illis gloriam pepererunt. Hanc ob causam & Caligula, cujus paulo ante memini, adhuc bonus , ac priusquam in faedissima quaeque vitia prae ceps iret, Cremutii Cordi, atque aliorum, scripta, sub Tiberio damnata , quaeri fixit ; atque legi, a volentibus quibustunque: maxime sua interesse istud dicens, ut memoriae posterorum se ta quaeque traderentur. Est autem praecipuum Historiae munus, ne VirtuteS, neve
prave dicta, aut facta, taceantur: efficitque id apud principes, ut, bonorum laude accensi , ipsi quoque tales se praestare studeant; aut, posteritatis metu, mali esse minus ausint. Quam ob rem Historiam amarunt semper, qui Virtuti, gloriaeque, pretium sisum postrerunt. Et haec tibi etiam, PRINCEPS SERENIS sIME, AC CELSIS SI ME , est sententia: atque, ut virtutem amas, & laudati apud posteros regni gloriam, partim insta a natura bonitate , partim etiam ex
emplo Patris tui augustissimi, sic Historiam. idque palam ostendisti,
postquam primum huc Venissem. etenim, cum in hanc nostram Academiam excurrisses, & in auditorium venire ultro,& audire 1acitum
me juventuti nobilissimae explicantem, voluisti. Quod ut fiammo merito honori duxi, ita clementissime propensi in me etiam privatim
5쪽
animi testimonium esse credidi: ac fortunam maxime diei ejus mihi gratulatus fui. In quo, PRINCEPS SERENIS sIME, AC CE sis sIME , finem facio : atque Deo Opt. Max. Votum nuncupo, uti SERENIssIMAE TUR CELSITUDINI longam Vitam, prosperumque, ac laudatum, cum sic illi aliquando visum fuerit, regnum donet: cui te rex Serenissimus , pater tuus, & senatus, a viginti octo annis destinarunt : tum in solio quoque tuo successorem, ex te natum, largiatur. Sorae Danorum, ad diem v II Decembris CII ID CXXXVI.
semillime devotus, IOANNEs MEvRSIUS.
6쪽
Regum post Valdemarum I, in. quo Saxo desinit, gesta complectentis,
Ortuo Valdemaro I, regnum accepit filius Canutus v I; iam ante N publice parentis cura Ringstadii initiatus,
Cantitus v avus inter divos referretur. Adiit regnum anno CIO C Lxxxii , ad diem iv Idus Maji: ac
principio in Cimbriam, fidem illic subditorum obstricturus, se recepit. Ea, maxima regionum Danicarum, ac potissima , saepe patri Valdemaro adversata , nunc propensior, Scania tumultuante. Itaque, ordinibus ejus ad Viburgum convocatis, prono omnium favore, fidem ei, & auxilium in rebelles, pollicentium, est exceptus. Apud Urnam, in territorio Stesiuicensi, aliquid turbatum suit: verum,parte meliore praevalente, facile, quae postulabat, impetravit. Plus negotii Scania dedit, ex accepta pridem clade ad pontem Disiam asperata; in qua populus, intellecta regis Valdemari morte , libertatem inclamabat : ac jungebant sese illi quidam oprovinciae nobilitate ; qui, praefectos Si landos indignati, ea munia Scanis dari cupiebant : ideoque regem etiam recusabant. Ad tumultum, Ocyus accurrit Absalon , Lundiensis archiepiscopus ; si quid posIet, in principio repressurus. Erat vir, quemadmodum religione ordinis sui venerandus , sic facundia excellens, ac militiae laude clarus: sed, placare perduelles blanda oratione nisus, cum conatum frustra osse animadverteret, Sisandiam repetiit. ac, digressus postquam esset, gravius accensis animis, in addictos regi pro-
ceres impetum faciunt. Ex his Τordo, & cis eribernias, vix elapsi: arcibus suis direptis, LXXXIL& injecto igne exustis. alii, exemplo horum terrefacti, aut depositis apud amicos facultatibus, aut in naves deportatis, ipsi quoque fuga sibi consulendum existim runt. Factionis vero principes, quando frustra novas res moliri sese sine duce comperissent, Haraldum Screngium, regii quidem sanguinis virum, Verum neque animo, nec manu, promptum, neque Viribus pollentem, apud Succos CXulantem, sibi regem elegerunt. qui, subndius armis Caroli, regis Sueciae, ejusque satrapae Bir- geri, cum in Scaniam advenisset, auctis magno populi concursu copiis, Lundiam, archiepiscopi sedem,ac provinciae metropolim , statim obsedit. Animi pendebant cives,utram partem sequerentur: tandem statuunt, sustinere paullulum obsidionem,& eventum exspectare,inde sese ad victorem recepturi. Quae dum fiunt, multes quidam,regi simul, & antistiti,fidem suam approbare cupientes, congregati, postquam castra ad amnem Luminam posuissent, nullo duce, nullo Ordine, mutuo hortatu sese impellentes . magno hostem impetu adoriuntur, dissipantque: quamquam Coro adeo sane vehementer ad versante, uti scuta etiam excuterentur. idque conspicati obsessi , portis oppidi apertis erumpentes, acriterque sugientes insecuti, magna corum strage edita, gratiam non parvam a rege, & antistite Absalone , hoc specimine virtutis, fideique, inierunt. Nec sic tamen factio repressa fuit ; verum, clade irritata, atque ultionem agitans, in commune exitium nobi-
7쪽
a IOANNIS ME URSIlitatis conspiravit et ejus caede probrum hanc molesam adeo legationemssiepisci: -- cio esuum exstinctura. ac periculum sane erat; que facturum fuisse, nisi uiam e re sua exsi-LX My. ni consilium istud Absalon , copias e Sia- masset. reputaret sines Caeseris ; ct benignita-landia secum auxiliares ducens,perturbas- tem 4m experiri potiis,quam arma, Let. tum siet. etenim is, in concionem advocatis, seorsim Absalonem, & Esbernum, ac Si postquam signa ad terrorem quaedam cir- nonem , primi omnes apud regem suum
cumposuisset, blanda oratione suasit & loci, compellare εῶ & hortari, indem, qua
Haraldum , qui ad Suecos jam refiagerat, Canuto obsuicti tenerentur, nunc probarent: aedestituere, & rebellionem omittere. Non suaderent, uti Caesaris amicitiam, atque pacem,
mutire quisquam audebat ; atque acho quaaossensim, ac Massummasset. meminissent, ipsi factionis principes, conscientia in fa- se tutores inlio a Valdema o , r no curatores d
cinoris pudorem , & metum, acti, ut late- tos; itaque, quod in rem utriusqueforet, nunc rent, turbae sese immisceb ant. Sic com- confiderent: item vires, quas irato jure Caesari, posito tumultu , in Stalandiam ablegat Cr mox arma Agaturo, opponere queant , repu-iratrem Esbernum , qui rem omnem regi tarent. Ad quae Absalon ; perlibenter regi, nuntiet. is jam, arma e propinquo Osten- ct regno, profutura consisturos: verum nonsurus, e Fionia cum exercitu trajecerat ; dum si tenere, cur Vandaliae principarum ben &, Esbernum obvium habens, cum rem sicio Caesaris acceptum ferre velli debeat: neu, . gestam accepisset,illico tu Scaniam ducit: quid ea in re tum, comprehendere. etiamnum
Husque primam partem Frostam flamma animis μὴ obversari, quem hinc cium pater pariter , ac serro , devastare constitue- regis Valdemaris retia re. fine Caesarem d rat ι nisi, suasu Absalonis, a proposito de- bere ; quod jus ipse in Imperio vindicaret, id
stitisset: aere mulctare contentus, quos Canulo in Dania esse. nec quid opus, siua quae exuere vita , & bonis, potuisset: simul nt, nusia cum nec itate, Iuris alieni facere. etiam, famae interesse ratus,ne a sanguine Hic commoto vehementer Sigefrido, 'regnum suum ordiretur. & Haraldus, qui graviaque comminante ; an tu, responde-
ad regnum alienum turpiter per facti re Absalon, Daniam, Thurin απιά , parinem aspirare ausus fuerat, homo caetera esse iure cesses ' er incurrere in hanc item, ut ignavus, paullo post obscura morte vitam in sam, Caesarem posse λ si tentaverit, viros
finiit, stolida ambitione ad posteritatem nos experietur. quare ali, o renuntia; regem notus. Vix redacta in potestatem suam minum Imperatori nildebere. Ne nil tamen Scania, rex Canutus literis Caesaris,Fride- Friderico datum esse videretur, placuitrici Barbarossae , evocatur , ut Vandaliae seponi causam, in conVentum utriusque. principatum beneficio suo acciperet sed, Habebat quoque in mandatis, ut Christi- . retentus monitu prudentiorum,qui, quam nam, Canuti sororem,Cunrado, Friderici id damnosum patri Valdemaro exstitisici, filio, Sueviae duci, desponsatam, cum di- suggerobant, se modeste excusabat ; ne midia dotis dictae parte abduceret. Elc- dum regnum, quod Iam nuper adisset, bene nim convenerant sic inter sese , anno .consitutum esse: ac, sanat, turbas multas, cia ccxxx, Valdemarus, & Fridericus , uti per absentiam orituras, providere. Caesar ve- filiam Christinam, tunc septennem, dux ro, ubi se contemni videt, ad epistolam Cunradus, Caesaris filius, cum matura vi- minas addit ; nis veniat, Daniam se in es se ro foret, matrimonio sibi jungeret, & a rimpotesatem traditurum. ad quae rex; quod ciperet in dotem argenti libras octies alteri donare velit, sibi prius visiurandum mille ipsa autem in Germaniam, cum di- Caesar hoc responso offensus,Sigeseidum, midia dotis nominatae parte , mitteretur: Thuringiae Landgravium, sororium ejus, apud Cassaris sororem, donec ad aetatem eadem acturum mittit; arbitratus, facile nubilem adolesceret , educanda. quam se effecturum per legatum , ex necessitu- cum consequuta foret, quod ex dote reli-dine carum, quod per literas hactenus quum esset, nuptiarum tempore eXsolve- non potui Tet. Itaque is in Daniam cum retur. itaque, quo hac in parte satisfieret, advenisset, blande cum Canum agere ; visum fuit concedendum ; ut Christina,& a finitatem primo memorare, qua ad cius in futurum cum Cumado matrimonium, 'CAN vetus vi. juxta
8쪽
H I S T. D A N. LI B. I. 3juxta pactum, abduceretur. Quanquam ignorans Friderici Imperatoris volunta- ei, evero , si Canutus Imperatoris in Vandalia tem, classe navium quingentarum com- LXXXVI.
beneficium agnoscere non detractasset, parata,mox in Rugiam,Dan subjectam, quod illaesa in rcgno Danico majestate ducit ; Caesariquc nuntium mittit, qui de certe poterat ; hodieque in Holsatia , & expeditione, naviumque multitudine, cor Stormaria , ac Dithmarsia, reges nostri liorem eum iaceret. sed consilium non non recusant, sine dubio ampliorem in successit; &, exscendere cupientem, Ia- Vandalia dominatum succcsIOres tenuis- rimarus , militum objecta manu, suo litissent, & pacatius ipse regnum habuisset. tore prohibuit. quin & Dani, illico para- sed hoc fere regum, principumque inge- ta classe, sub ductore Absalone, nimia vinium cst, ut amittere principatum, quam rium Educia negligentius agentem, non habere alteri obnoXium, malint. Caesar, longe a Strela insula , invadentes, prosi, adeo non placatus, ob concessam in Cun- garunt: adeoque de tot navibus vix tri radi filii sui matrimonium Christinam, & ginta quinque clapse. decem & octo, pocXhibitam dotis partem , quam repulsa rierunt: quadringentae quadraginta seralia ostensus graviter, odio tamen potius, tem captae, in Absalonis potestatem perquam bello , cum persequendum existi- venere. Ac profecto magna haec victoriamabat; dum, oborto,quod sperabat, mo- fuit; nec post eam Vandali Dantainin- tu aliquo domestico, ulciscendi occasio festarc unquam ausi. Victor Absalon abesset. quippe, regno in firnva pace consti- legat ad Bugislatim, qui in speciem accu- tuto , minus facilem oppugnatu ; sed ne- sarent de perfidia, & sbcietate rupta, sed 'gotio non tam magno iactione intestina revera, quidnam animi post hanc cladem laborantem invadi posse. Nec multo post victo hosti superesset, explorarent .& ille Bugis m, mortuo fratri Casmiro in Po- quidem, callidus dissimulandi, quasi nihil morania succedentem, multiplicibus pro- passiis esset, nullum omnino ejus sensem missis ad bellum inferendum impellit. At- prae se ferre;gratiasque Absaloni,qui pec-que illo, regem quidem, cui imparem se cati admoneret, magnas agere: ac, dein- sciret, minime tentare ausus, Iarimiro, ceps amicitiam se culturum, polliceri. ve- Rugiae principi, avunculo suo, regni Da- rum populus, qui quamplurimos e carisi, nici clienti, quia pridem Pomeraniam in- mis amicorum perdidisset,summo in luctu festantcm adjuvisset, bcllum insert. Cujus versabatur: sic ut voces, & lamenta, suos rei cum Canutum cuςstigio certiorem I passim requirentium , audirentur. Porro rimarus reddidisset, is ablegat sine mora, Absalon , hanc victoriam consequutus, qui inquirant , quamam belli in Iarima- nuntium ejus regi mittit ; & tentorium
rum causa esset. tum decernit, ut uterque Bugisai,magnae priniae argumentum. Rex suos ad comitia legatos mittat, inter quos Viburgi tunc agebat; ac, vocata Optimares componatur : moxque ad Samsseam tum concione , rei gestae ordinem exponi
insulam convenitur. sed, cum nil profice- jubet. Auctor quoque crat Absalon, utiretur, Bugistat oratores sic discedunt, ut nova eXpeditio, antequam se recolligero ' . promitterent, ubicunque demum regi vi- hostis posset, illico decerneretur : nec sum foret, ipsum adfuturum esse. Quae displicuit consilium. qua de causa alia pa- dum fiunt, viri in Daniam militares, rege ratur classis; qua subnixus , caetera persc- pridem Valdemaro crebris expeditioni- queretur. isque , accepto hoc auxilio, inhus occupati, pacem graviter ferentes, Valogastenses ducit; qui, suturum provia cum per otium se corrumpi, ac virtutem dentes , Panim flumen, grandibus injectis enervari, quererentur, ne vis illa mascula saxis, jam obstruxerant, ne id navigari ignavia detereretur , Placuit piraticam in posset. verum Absalon, animi virtute in- Esthones illis indulgere; nationem infide- victa, ut eaeemplo ipse suos excitaret, alem, quaeque maru infestum plane excur- quam ingressus, magno nisu eductis saxis,sionibus suis faceret. nec iniquum videba- viam navibus patefecit. sed,ad urbem pro. tur, suis eam artibus petere: & reponere, pius cum ventum esset, inter septam palis quod inferret. Inter ista Bugillaus, non sosiam,moenibusque oppugnare cupientes
9쪽
I O A'N N I Sprohiberi, deprehensum. nec hic militum ardor stetit; &,qui saxa jam removerant, neque palos sibi obstare patiendum existimabant : itaque desilientes, pugnam in aquis incepere. acriter repugnabat hostis; jaculisque oppugnantes , quanquam instante animose ADsalone , atque suos impellente, submovebat. Qua de causa, relicta obsidione Dani, terram populari aggressi , ponte facto, quanquam valide in-1estantibus oppidanis, mox trajiciunt; &ingentem, caesis civibus, in tentoria invadentibus, stragem edunt. Quorum casum ubi Osinenses audivere, ignem in suburbia sua, ne ex his oppugnarentur, injecere.
inde in Iulinum versi, illud, sub Esberno duce, Absalonis fratre, capiunt: &, his
gestis , mox in Daniam revertuntur. ubi hieme exacta , novam expeditionem in Vandalos orientales animo Canutus agitans, duodecim Rugianorum millia,quod locorum gnari essent, sibi adsciscit. ac, provinciam Tribus anam populatus, cum se ad Circipanenses convertisset, urbem Lubuinam petit; Verum , ea mox relicta,
arma in Deminum vertit: tam securis hostium civibus,ut convivia, ac choreas,VCLut in tranquilla pace , agitarent. itaque fiduciam populi admiratus,& considerata item oppidi munitione, cum se parem obsidioni non putaret, maximam abducens praedam, classem repetit ; recipitque se inportum, non longe a Pani amne. ubi diu tempestate divexatus , pene jam deficiente commeatu, Bugi sim inducias petenti indulget, & in Daniam regreditur.
unde rediens vere proximo in amnem Zuenum ducens , urbem Groracinam
Vexat,ac provinciam populatur ; sed,cum praeda non lassiceret, porro in Pomeraniam tendens, cuncta vastat, diripitque, continentibus se ubique intra moenia orpidanis , & opima inde spolia domum refert. Per quod tempus cum inter se fratres duo patrueles , Burevinus, & Niclotus, de ducatu Megapolitano graviter dissiderent, rex Canutus, qui in potestate sua Burcvinum jam teneret, captum Pridem a Iarimaro, ac sibi traditum , arbiter factus,sic diremit contendentes, ut stochium Nicloto, cum ditione Nisi orum, Burcvino vero Iloviam, & Megapolin,
M E V R S I Iattribueret: ca lege, ut uterque ditionem ei, eadjudicatam Uus beneficio se possidere L xvur. fateretur: & in hanc rem daret obsides, numero viginti quatuor et inter quos &Burevini ipsius filium. Atque haec secunda causa est, ob quam reges Daniae se Vandalorum quoque reges inter titulos suos scribant , primam ante, ex Canuto Obotritorum rege,nacti,sub Lothario it Imperatore. Facta autem hac concili tione, rex, qui jam Vandaliae partem fatis magnam recepisset , annitendum sibi
duxit, uti caeteram , quam tenebat Bure-vinus, item in potestatem cogeret, idque primo quoque tempore ; ne, si moram longiorem interponeret, ea Vandali adfirmandas vires suas uterentur. Itaque, Deminum oppidum cum obsidione cingere statuisset, dissita lentibus Rugianis, quorum duodena millia ad hoc bellum
evocaverat, id consilium mutavit: atque,
in Vandaliam interiorem ductis copiis,
plurimos vicorum exussit , plures etiam
diripuit: hostibus se in paludes metu abdentibus,nec occurrere usquain ausis. Post quae, copias in hiberna reducturus, ubi
portum, Peno flumini vicinum, petiisset, ac tempestas retineret, legati a Bugislao pacem petunt: quam daturum se negavit, nisi ille sese dederet, atque imperata faceret. Inde, ventum commodum nactus,
cum in Daciam trajecisset, viribus mox instauratis, primo vere in Vandaliam reversus, ad Iulinum urbem appellit: &, in Pomeraniae fines cum movisset , neque progredi sine summo exercitus incommodo posset, illuc rediit. neque diu commoratus,magnis inde itineribus in Caminum,
quod praesidio Bugisses tenebatur , copias
ducit. verum, dum a via aberrat,cum majore exercitus parte, Scani, atque Stalandi, Rugianis, qui locorum gnari erant, praeeuntibus,siquantum praevenere. quos cum paucos conspexisset Bugislaus, maxime indignum ratus, se ab istis obsideri, statim oppido erumpit. Dani autem, de consilio Esperni, uti hostem,acriter valde incumbentem,paullo longius abducerent, sensim pedem referebant. sed , insidiis animadversis, cum receptui signum daret Bugislaus, animose in ipsum versi, magno impetu irruerunt: adeo ut, carsis multis, equo
10쪽
H I S T. De equo effuses, vix in urbem elaberetur. In- in viii. ter laaec Canutus adest; qui, perculso ista clade Bugislao , opportunum capienda urbis tempus arbitratus, rotis viribus Oppugnare eam incipit. quare magis consternatus Bragis aus, Absalonem , & Iarimarum, ad se evocat ; ac, de pace colloquutus , cum se quoque arbitrio horum permisisset, ad Canutum mox adductus, stipplex petit, ut discederet ab armis: atquc, si id facere vellet, etiam pecuniam Offert. sed Canutus, postquam prius memorasset, qui labores avo, patri, inde sibi, a Vandalis objecti essent, pacem se daturum negat, antequam illi Daniae si se erigent. atque id multo iures eri , quippe haud videri fore, ut, qui toties bHgo Danos laces issent, unquam sine conquiserent, nisi aut subfugassent fanos, aut
Danorum inpotentatem victi ipse pervenisent. itaque unum hoc renare, use Daniae Brisam nunc βιbiciat ac deinceps principatum, quique
Aum sicuturi, Daniae beneficio teneat: tum promittat se tributum , atque naves, besis operamna Iuras, quor a Rugianis dari consimvissent alia lege nunquampacem habituraem. Bugillatis,
qui res suas eo loci adductas Esse animadverteret, ut accipere quaslibet conditiones a victore cogeretur ,suis haec si relaturum pollicetur. a quibus postridie in castra rediens, cum uxore , liberisque, ad Canuti regis pedes provolutus, veniam xebcllionis, & Vandaliae principatum beneficii loco, petit, obtinetque: Constanti inde in regem fide, usque ad supremum diem. moriensque , etiam consiliarios jurejurando obstringit, ut uxorem, liberos. que, mox in Daniam avectos , in Canuti, suam cuique principatus portionem divisuri, fidem traderent. Inter ista, Fridericus Imperator alia legatione Canutum invitat ad sororis siue nuptias simul postulans, uti reliquam dotoparrem, fumapactum, secumferres . verum ille, qui, praeteXtu nuptiarum , insidias sibi poni sciret, exfra regnum progressurum si negabat. quippe animo
reputare; aliquos priorum regum,in Germaniam profectos, non exiguum liberariis detrimentum
passios esse. atque id Canuto V, ac Suenoni ium , inunisburgi; tum cst Valdemam i, patri suo , m comitiis Metensibus, eveni β. quod ad
nuptias attineret , nulla modo eas impeditas et Ae ; reliquam dotem, quam exigeret Nirideri-
cus, ante celebratas nuptiu exhibere, non tenera cis ciure usis, neque more. qua de causa , e con- L XVII Lsummare eas , e etiam dirimere, animum inducit,nihil lari pensi habere. Hoc responso, indignatus Imperator, sponsam rejicit, ac rodire ad Canutum fratrem jubet: & in ejus quoque gratiam mox Landgravius Thuringiae, Sigefridus, alteram sororem, Ingardim, pridem ductam, domo expellit. qua injuria , ambae, capto rerum humanarum taedio, monasterium ingrcssi , quod B. Virgini sacratum erat,in Roschil-diensi urbe, vitam porro solitariam exegere. ac Canutus, irae plenus, odio in Fri- 'doricum, & Sigefridum, nulli Germanorum aequus, qualibet occasione, Omnes graviter infestabat. Fratrem vero Ualdemarum , equitem Roschildiae renuntiatum, mox Slesulci ducem creat. Erat vero tunc ducatus Stesiuicensis ea ratio ; Ut, cum maximus filiorum regis Daniae patri suo successiirus procerum suffragiis defi-gnaretur, pro imus natu hunc acciperet: ac , si forte sine prole is decederct, hinc 'ad regnum capessendu vocaretur. postea, deficiente stirpe rςgia, beneficium csse coepit. Vere proXimo,ClemenS III, Pon cm elisex maximus , postquam animum in- Lxxxi duxisset, univcrsos orbis Christiani principes ad sumenda contra Saracenos arma
excitare, sub auspiciis Friderici; ne is sibi a Canuto, adeo graviter offenso, mali quicquam per absentiam metueret,per legatos & conciliat dissidium, & Canutum, ut juvare pium bellum item vellet, adhortatur. isque, licet regno exire non consultum existimaret, tamen classem suam
addit , in hac expeditione, juxta Flandros, Frisiosque, qui & ipsi naves dederant, claram Operae. Inter haec,Dithmarsi turbant a ac , tributo graviore, quam eX-
solvere possent, pressi , a Bremensium
episcopo, cui suberant, Hartvico II, cum negarent,etiam armis impetiti,in episcopi Slesui consis, Ualdemari, ac per illum re sis Daniae, clientelam sese tradunt ; nil referre dictitantes, sive S. Petrum colu rent, Stesiuicensem, seu Bremensem: cum ecclesie utriusque patrocinium is teneret. utque fidem Valdemaro approbarent, obsides e suis exhibent: ac deinde per triginta septem annos in Obsequio perman