장음표시 사용
941쪽
D E BEL. NE A P. LIS. V. sis uultius aute maluisset his rebus omissis bellam inserri Mediolani Duci, neque dubito, si concessum ei fuisset a rege, quin magni aliquid perfecisset: de iam aliquod eius rei s
cerat initium. nam ingressus iter cum suis copiis eam viam, qua ab Alexandria Genua venitur,incedit, ut Mediolani Ducem, si forte nostris Genuam proficistentibus vim facere vellet, cohiberet, oppidula etiam quaedam eius agri cepit. Nam etsi Genuam atque Sauonam rex tentabat: tamen idcirco
nolebat videri bellu facere Mediolaui Duc &utrumq; populum suae ditionis esse dicebat. Cardinalis ubi Sauonam venit,re desiperata propter impositu praesidium , discessit. Eadem erat fortuna Campofulgosi, atque is quidem in magno futurus erat periculo, si propius Genuam venisset. His stur de causis consistebat omnis belli administratio, α dimis Ius suit peditatus, 3c relicta quae Tri- uultius occupauerat, oppidula , non absque dispendio regis, qui magna pecuniae vim iaeam rem profuderat. Atq; haec fere gerebatur biennio post, quam domum ille reuertisset, quo toto tempore cum ipso fui, ic par te aliqua negocioru procurabam. Lugduno profectus Molinum Borboniae oppidum, ia
942쪽
spectaculis. intentus, prosilia consuetudine. neque de re vlla graui sollicitus. Inter eius autem familiares maximae erat simultates. Maesodiensis enim & Stephanus Verius, ut authoritatem retinerent, bellum Italieum suadebant. Animii allius autem qui summo loco fuerat apud regem ante eius profectionem in Italiam, magna contentione resistebat eorum consiliis, recuperandae causa dignitatis : atque is fuit rerum status perseia
quiannum rere. interim rex crebro miti
bat legatos ad Hispaniarum regem, qui nos oppugnabat, mari praesertim, & magna summiserat auxilia Neapolitanis regibus, e Sicilia. quet minimo interuallo & arcti stimo freto diuiditur a Calabria, cuius ad exitum est Rhegium oppidum,& sunt qui putent olim fume continentem. Et quoniam mari
plurimum ille poterat, missis ad oram Neapolitanam nauibus, tam ex Hispaniis quam a Sicilia : fiebat, ut rex ipsorum classi minime posset resistere: quo magis cupiebat illo uti pacato. Terra non admodum nobis incommodabant, nisi quod equites, magno
numero, paucorum dierum excursiones se- paucorum dierum excursiones fecerunt in proximos fines Galliae Narbonesis, cui finitimus est ager Ruscinonensis, iaquo ciuitas est primi nomiais Palignia
943쪽
DE AEL. NEAP. LIB. V. ,rinum , & oppidulum quoddam, Salsum vocant. Ex eo impetum illi in nos faciebant,
eoque sese cum a nostris premerentur, recipiebant. Erat autem Narbonensis Galliae praesectus Borboniae Dux eius legatus, nobilis quidam Andraeanus, caepit rationem inire capiendi eius oppiduli, & cum sortuna cosilium hominis probaret, vi expugnauit, interfectis circiter quadringetis militibus. ac ex nobilitate, magni nominis ad quadraginta, & filio Archiepiscopi Compostellae. Praeter expectationem enim hoc illis accidit, & quantos sacerent impetus nostra to menta, nodum perspexerant. Haec fuit belli summa, quod cum ipsis gessimus, qua in re tanto plus erat dedecoris, quod illi positis castris ad milliare unum ab oppido cosed
rant,& nostros multitudine longe super hant. Non erat certenulla, quam nobis secerant,iniuria. & quum Ludovico undecimo Ruscinonensem agrum oppignorassent pro trecentis aureorum millibus: Rex, qui patri sucressit, & eam pecuniae summam eis donauit, dc regionem illam omnem restituit. & antiquas conscedetationes Galliae Hispaniaeque regum, quae sunt arctissimae,. dc plenae officii, cum ipsis renouauita ac tum
illi tanto affecti beneficio promictebant.
944쪽
nec impedimetum ullum se illaturos ei bes. Io, quod rex constituisset, neque filias luas
in Neapolim, aut Angi iam, aut 'landriam
nuptum coeliscaturos. & hoc quide pystremum ultro deserebant non sollicitati a nobis . vli in his rebus opera cuiusdam monas chi Franciscant Sed simul atq; bellum rex iatialia mouere coepit, nuncios & bteras in o- es partes dimittebant, inprimis autem
Venetias foederis cotra regem faciendi causa de quo multam montionem secimus, eoque decreto sorore, cosestim nobis bellum Dccrurallata causis,quod de suis liberiς colabe dis pacti sutis r. iis nulla r tione aut aquitate subsistere. sed ut ad propositure uertar, cun per Italiam nihil iam ageretur amplius, & rex praeter Caietam nihil in te-gno Neapolitano teneret, atq; etiam in ora
tia Rustionei,si nullus esset motus illi
mendam genere nobilcm , &cum eo monachos atquot miserunt legatos ad regem.
nam id genus hominibus 'ri consueuerunt in eiusmodi rebus: quod faceret pius opinordi caliditate quadam. Sc patii moniae causa. Nam Fiac seanus il e regi author fuerat , ut eum quem diximus agrum, ipsis liberali itime redderet. si de quibus d:ximus ligati; trimum tacusabaz rse de suterioris tem p
945쪽
ris consilio, ac regem orabant ut eius quana accepisset, iniuriae memoriam deponeret Ad hunc modum deprecati, coeperunt ag re de induciis, in iisque sectos omnes ac cos deratos comprehendebant, & regi Caieram, ac quicquid reliquum erat iis locis, de ut per inducias commeatum inferret, pe mittebant. Hoc etiam petebant, ut invic retur dies, quem ad diem socii foederis mittaterent legatoricostituendae pacis causa, qua
impitrata, velle ipsbs intermissum bellum persequi ,& traiecto mari,quod Hispanias ab Asrica diuidit, in Mauritanianv proficisci
dicebant. Superiori, enim annis expugnauerant Granatam, eiusque regni summatus Occupauerant: qua certe victoria, non fuit
no stris temporibus illustrior, ac ipsorum maiores nustra Lepe illam desiderarunt. Qilo magis vellem, ipsorum quidem cawsa, ut elutinod tantum, lis occupati, sirmam pacem nobiscuin coluissent. Rex iis: auditis postulatis , remisit cum legaris in Hispanias Clerium Delphinate, nobilige nere natum, α pacem cu illis facere cupiebat aut inductas, non comprehensis eorum sociis. Quod si coditiones ab eis propositar runc accepissent, Caietam seruasset: qua si
di defensa , potuisset totum delude reanum
946쪽
ope amicorum quos iis locis habebat recuperare. Sed antequam in Hispaniam ille vonit, amissa fuit Caieta, & reuersus illinc nouas rationes atque mandata secum attulit. Petebat Hispaniae rex, ut vetus amicitia atq; foedus inter nos redintegraretur, ut diiunctis deinde viribus , Italia subiseretur, & ut ei bello uterque interesset, sed inducias primum fieri volebat, quae suis confoederatis essent communes, & in Taurinisdiem cCn - , stitui, quo sociorum omnium legati innirent. Cogitabat enim ab eo scedere honesta aliqua ratione discedere, ut ipse quidem. prae se ferebat: sed mea fert opinio, nec nihil postea de eo cognoui, ipsius fuisse consilii, ut tempus extraherer, ac Friderico regi Neapolitano jacium daret recipiendi se Meolligendi Esiperioribus bellis: tametsi rerum summam & eius regni imperium ad se
transferre maluisset,in quo plus haberet iu- . iis, quam possessores isti. Andegavensium
quidem familia suum ius omnium potismum esse contendit: sed is est illius regni situs, & eorum qui incolunt, ea natura,vi mihi videatur eius esse, qui occupare illud atq; tueri possit: nouis enim imperiis valde stu- dent. Is quem dixi, Clerius, in Hispaniam illait remisi Esa rege , α familia: Arragonicae
947쪽
DE BEL. NEAP. LIB. V. 32'non nihil fauebat, inq; spem venerat consc- quendi agrum Crotoniensem. quem Hispaniae rex bello nuper in Calabria acquisierat.
Reverses ab ea legatione, quenda in Hispania: regis legatum adduxit, & inconcilio, quid actum esset.& quid impetrasset, exposuit: Hispaniae regem, qui ius &actionem habere se dicat in regno Ncapolitano, fore' contentum Calabria, quae Siciliae sit finiti-
. ma: reliquam vero eius regni patrem regi' concedere ipsumque velle interesse ei bello, ti sumptus in ea re facturum, quantos rex saceret. Aderam cum ista refer et, ac complures dolum subesse iudicabat, ideoq; placuit, ut aliquis maiori praeditus ingenio aere rum usu, mitteretur. Is fuit Bocagius, vir magni consilii, quo multum fuerat usus Ludovicus undecimus. inai cum Clerio venerat ex Hispaniis legatus, non confirmabat
quod ille dixerat, sed urbane excusans, existimare se dicebat . illum nili in madatis h
beret, no esse dicturum. luo quidem sermone magis augebat omnibus suspicionem. nulli enim persuaderi potuit. Hispaniae lege aut ipsum velle interesse ei bello,aut pares cum rege sumptus facturum esse. Iam enim quinque circiter oppida Calabriς tenebat,& in his Crotonem,primi nominis. Vbi Nu
948쪽
s3s . PHIL. COMIN EIBMagius & Clerius in Hispaniam venerunt tributum fuit eis hospitium,in loco, binenio haberet ad ipsos aditum, & ne quis cum eis colloqueretur,obseruatum suit. Rex autem atque Regina ter cum illis iti colloc
tionem veneriit,& cum Bocagius recita ta
quid ille, nuper ab ipsis in Ga luam reuersius,
comm c morasset, respondebant, non quod
ita co n sti tuissent, sed quod aliquid eius genetis fieri possit, locutos cile cum eo familiarius:hoc etiam addidisse, non se recusare molestiam atq; laborem componendi belli, quod nobis cum Neapolitanis intercedat, resperare pacem se posse facere, cum utilem regi, tum honestam. Responsum hoc Clerius grauiter tulit, & co tendebat illos ad eum modum, ut ipse ih Galliis recitasset, dixisse. voca gii tandem opera & diligentia, facta suerunt in menses duos induciae, in quibus ipsorum no quidem socii foederis sed gen ri & generorum parentes comprehendebatur. Hi erant Maximilianus Caesiar, &Henrisus septimus Angliae rex. Vbi domum reuersus Bocagius, de sua legatione retulissedi ad concilium, sensit rex, prudenter a semis sum fuisse illum dubitatione ia omni sublata. Bocagius d illud addeba praeter indu-
cias cibit se potuisse in retrare, et in regis
949쪽
DE BEL. NEAP. LIR. Q 93 I. arbitrio esse vel admittere ilias, vel repudia re. Ad concilium re introducta, rex confir- amauit pactum, ac prudenter quidem. Cum enim saepe frustra tentasset confederatione
illam distoluere, iam illud his induciis consequebatur. Venturos quoq; post se legatos ex Hispaniis dicebat, & discedenti sibi regem coiirmasse, potestatem illos esse habituros omnino paciscendi cum etiam discederet Hispan iae regis filium unicum graui . ter aegrotasse. Duodecimo fere die po allatae nint luetae ad Bocasium, eius caducea - toris, quem in Hispaniis reliquerat,deducendi causa legatos, qui illinc in Galliam ve- turi erant, ut antea diximus: iis literis nunciabatur, quod legati de quibus costi tutum sit,diutius morentur, factum esse morte Ca
stiliae principis, filii regis: quem casum ad
eo grauiter ac immoderate ferant eius parentes , ut metuendum sit, ne regina dolore expugnata, vitam finiat. Fuit certe loge vehementissima omnium eius regni tristitia.
Nam ut a legatis postea cognoui cessatu suid publice & priuatim ab omni labore totos . quadraginta dies, & lugubrem vestem fere bant omnis generis homines, nec id modo . verum etiam nobiles. & qui erant re lauta, nullas, quibuo veli enturi atris vestibus N E
950쪽
32. PHIL COMINAEI 'tegebam, vi omnium urbium ac oppidoruportis fuerunt si p r inposita nigri coloris vcari a Margarita, Maximiliam Caesaris filia, in sextum iam mensem grauida, post . quam de marito cognouit, incredibili afflicta moerore peperit ante diem, & infantem edidit mortuum. Quam erant Eaec acerba huic familiae, tam celebri, tam honoratae, tam que potenti, quae multitudine prouinciarun a& amplissimis finibus Jonge superabat alios, quae Granatam & agrum illum
omnς suae nuper ditioni coniunxerat, quaei regem, Ut ab Italia cum exercitu discederet,
coegit. & ipsius euertit institutum Z Decro uerat Pontifex Romanus atti ibuere illis
nomen, ut Christianissimi dicerentur, dc in suis ipse literis atque sermone sic eos vocabat : sed cum ex Cardinalibus quidam resisterent, neq, Galliam vellent appellatione illa priuari Catholicos nominari iussit. Bre-.uiter videbantur esse omnium regum beatissimi: sed praeter eam acerbitatem aliud etiam accidit eiusdem fere generis, ipsbrum filia natu maxima, habebat in matria . monio Lusitaniae regis filium. Is tertio me se post nuptias collapsus cum equo, in aspectu uxoris,ceruicem sibi perfregit eoq; casa .