장음표시 사용
911쪽
DE BEL. NEAP. LIB. IIII. 893 decumbente; quodam in horto, qui omnes modico pane, quem iusseram illis emi, recreati fuerunt. Vbi Vercellas venerunt, rex
aliquam pecua e sui nam dono dedit, de stipendia omnibus persoluit uilit, etiam iis qui decesserant. Helvetiis quoque satisfieri
mandauit, ex quibus perieraut irci xerquadringenti, sed quatum uis amice illis admi nistraretur: extincti tamen sunt Vercellis circiter trecenti, partim auiditate nimia cibi . partim aliis incommodis, ac passim in oppidi sterquiliti iis multi vitam finierunt. Ad hoc seM tempus aduentarunt Helvetii nuper conducti,ad decem sere millia & iam erant in exercitu duo millia, qui cum rege Neapoli fuerant, praeter eos, qui Nouariaetolarauerant oblidionem. Clinius um ergo regi fuit, ut eas manus distineret, neq; sineret coniungi. Vix enim unquam eo numero suis finibus excesserant, neque colliberi poterant, quo minus venirent, & nisi in Taurinis aditu fuissent prohibiti, quod facile est in illis montibus, opinor cum uxoribus atq; liberis eo fuisse commigraturos. Ludovicus rex, Caroli pater, multis eos ornauerat beneficiis,& occasionem i piis praebuit co- parandi Dominis atque gloriae, eamq; uou- muti causam esse putabant. cur tanto studio
912쪽
PHI L. COMINAEI, & alacri ate nobis venirent auxilio. Verum quidem est, aduenisse tunc nonnullos vete ranos ac militum praesectos, annorum circiter lxxii, qui Ludovico regi contra Carolum Burgundiae Ducem militauerant: sed lucri spes atque praedae, quia rem similiarem habent pleri que omnes exiguam, incit tauerat eos,ut laborem & operam quotidianam militia commutarent.Erant autem lectissimi viri, quos nemo facile, meo quider rudicio, nisi per inediam aut consimilem aliquam necessitatem expugnasset. Aurelia- nus, ubi se per aliquot dies resecit, & anina-- . aduertar, nonnullos mirari, quod cum tamias haberet copias Novariae, de commeatu non satis diligenter prouidisset: coepit metv- . tionem facere committendi praelii,atque e- ius adiuvabant sententiam Comes Linia cusci Archiepiscopus Rotbomagensis,quova de utebatut familiariter & cum his alii quia dam humilis conditionis homines. Et summittebant quosda* Helvetios, qui diceret, velle se confligere cum hoste. nequelamen sui propositi rationem ullam adferebant:
Resi enim licebat uti pace, nec opus erat ei praesto decertare, nisi ut ipsum obsidione li-
beraret. Hostes vero non solum multitudi-
913쪽
tatu, verum etiam ita se communiuerat fonsis atque vallo, ut noceri ipsis nequaquam pollet, & soluta ia obsidione, non erat quod eruptionem ullam ex oppido metuerent, donobiscum illis tantum res erat. Aurelianus autem, &quibus ipse persuaserati videbantur eo spectare, ut in ipsis castris atque mi
nitionibus hostem adoriremur: sed incidit grauior quaedam deliberatio, ne videlices, Helvetii, coniunctis omnibus copiis, re
gem, qui prae ipsis erat infirmior, & primos exercitus comprehenderent, ac capti
uos abducerent, neque temere suit ea suspicio, ut postea sum dicturus. His rebus inter nos disceptatis, non absque magna contentione, di eousque, ut Aureliorum Dux Auraicae principi conuitium faceret,ac me-dacium exprobrarer. Gius Pienniussannarus, Moruillexius, Ambiauorum praetor, Carnutum praefectus & ego, reue si ad ho- ritu in castra pacem fecimus omnino talem, ut facile viderem non esse futuram firmam, sed nostrarum rerum status &anni tempus propemodum eo cogebat, ut scilicet hooe -- sta aliqua ratione illinc discederemus, im-pςrrata pace, quae literis madata posset in omnes partes dimitti. Ad eu finem rex irnpri-mis respiciebat,ia in frequenti cu cillo,rrae',
914쪽
sente Aur liano, quid :ua: cst: t voluntatis, ostenderari Eius pacis bar erant conditiones: ut Mediolani Dux Genuce possessionem retineat,sed ex ea urbe cuius maxima sit opportunitas, regi subsidium & auxilia quaecunque Praestet: visito sumptu naues duas longas instruat, quae Neapolis arci, quam tunc nostri ad buc tenebant, subsidio proficiscantur, o anno post tres eiusdem generis naues habeat instructas, & si regem contin- .gat Neapolim redire,belli gerendi causa ut
tu na i pse comitetur, & nostris copiis det iter Per suum agrum atque ditionem. QAod si Veneti eam pacem intra duos menses non reςipiant, A samiliam Arragonicam propugnare velim, ut adaersum eos regi serat auxilium.. ea tamen lege,ut quicquid ipsis bello fuerit ademptum, ei cedat : deinde, quoniam regi ad eam profectionem mutuo dederat centum M viginti quatuor aureorum millia, remisit eius sunt mae ad octoginta
millia. Cautum etiam fuit ut ciues Genuenses duos.& Mediolanenses totidem, regi daret obsides. Arx Genuae,Ferratiae Ducis,qui neutrius erat factionis, fideicommissa fuit in annos duos, & sumptus qui custodiae causa fierent, aequis portionibus ambo sustinebant. Quod si quid ex ea urbe Mediolani
915쪽
D E PEL. NEAP. LIB. IIII. Dux contra regem moliretur, iam illi licebat eam arcem in regis potestatem tradere. Quos promiserat Mediolanenses obsides, eos dedit, Genuenses quoque daturus, ni properanter rex abiisset, quod ubi vidit, in. tulit aliquid ad excusationem. Postquam haec omnia iureiurando confirmauit, rex quoque fidem interposuit, & constituit postero die commigrare. Sed ea nocte Helu est,qui in nostris erant castris. frequentes ad concilium conuenerunt,sub suo quisque vexillo, ut ipsorum fert consuetudo. Suadebant nonnulli, regem, & qui cum ipso erat, potentiores omnes debere comprehendi. Alii vero trimestre stipendium ab eo post landam esse contendebant, quo pater eius Paetus esset dare, quoties domo cum signis exissent. Erant sententiae . quae dicerent,no ipsum quidem, sed eius familiares oportere capi: & iam cogitabant, quod decre
uissent, perficere, sed priusquam inter ipsos
conuenit, rex cognito eorum consilio, ingressus iter Taurinum contendit. Erat mipsbrum castris Lornaeus, qui muIta 1aar consuetudine linguam eorum sciebat, Meopiis aliquot erat praesectus. 1s regem de eo certiorem fecit, de mihi deinde rem omnem eaeposuit. Iniquum erat quod post
916쪽
dabant. Nam & in mensem unum duntaxat fuit eis promissum stipendium,&antequamis eΣiret, domum reuerterunt. Qui cum Tege fuerant Neapoli, comprehenderunt praetorem Diuionensem & Lornaeum, ac
satisfieri sibi postulabant in dies Pindo
cim, domum redeundi causa. Reliquis
mnibus promi ilum fuit stipendium trime-sire. & cum obsides atque iideiussores accepissent nihil inplius mouerunt. Vt autem turbam hanc excitaret, nostri homines, qui factam compositionem grauiter ferebant, illis persuaserant, dc ex ipsorum praesectis, quidam Auraicae Principem de eo commonuit,atque is deinde regem. Vbi Taurinum rex venit, Gium, Gannaeu &me ad Mediolani Ducem misit, oratum, ut ad se colloquendi causa veniret. Et cum multae essenta nobis adductae rationes, in eam sententiam, ut diceremus, nihil ab eo fieri posse utilius ad cofirmandam pacem: ille quamobrem id sibi non essetintegrum, plurima re spondit, & hoc in primis, quod cum Papiae rex esset, inita fuissent consilia de se capiendo. Comitem Liniacum & Cardinalem M etodiensem non boc modo, sed & alia quaedam eius generis non obscure dixisse. Mul-mquidem tunc suerunt a nostris dicta pa-
917쪽
rum prudenter, sed a quibus me latet.in boeautem tempore,grauiter & serio rex cupiebat eius pacem atque amicitiam. Ille quidem non recusabat venire ad colloquium,
sed interposito sepimento & flumine eius loci, quod ubi rex cognouit, illico discessit,
mihique negocium dabat, ut Venetias redirevi, alios vero enuam mittebat, ut nauibus illis, quas Mediolani Dux daturus erat, copias imponerent: verum ille cum nostri maximos sumptus secissent, non solum Iemoratus est eos, verum et am naues duas Neapolim misit, quae nostros oppugnarunt. Causa,cur ad Venetos remitterer, haec erat, ut cognoscere an ratam vellent habere nu
per factam pacem, α iis quae rex postularet, satisfacere, quorum primum erat, ut
Monopolim, Apuliae oppidum quod nobis
ademerant,redderet: alterum, ut Marchionem Mantuae & reliquas copias, Ferdinando regi subsidio missas, reuocarcnt: postremum, ut profiterentur, Ferdinandum non esse eius foederis, quod nuper cum Pontifi- Romano caeterisq; secissent. Cum eo venissem, exceperunt amanter, sed non aeque ac superiorib. mensibus,cuius haec erat causa. quod nobis iam cum ipsis bellum latercederet. Vbi de is madatis Reipublicae Dux . Ll x
918쪽
cognouit, dicebat se communicata re eum senatu, breui responsurum. Mox decreta fuit trium dierum supplicatio. &in pauperes distributar facultates, δc habita conciones ad populum, &ad Deum essuis preces, 't quod commodum sit atque scelix Reipublicae. consilium suggerat. Percunctando eognoui hanc esse ipsorum consuetudinem, quoties de re graui deliberatur. Religionem enim admodum diligenter procurant,& templa sumptuose exornant, in eoq, pa res ipsos cum Romanis, & sanctimoniae illi tribuendum esse puto, quod Rempub. habent adeo forentem & amplam, digni ce te tanta prosperitate. Vbi per dies quindecim essem commoratus, respoderunt, se nihil eorum quae petere, posse praestare, neq; Ilum ipsis esse bellum cu rege. & quicquid feci sient, hoc totum pertinere ad desensionem Mediolani Ducis focii& confoederati,
quem rex prςfligare velit. Cum ea publici: Dux pronunciasiet, iussus a senatu, solus mecum ac separatim in colloquium venit,ac elusinodi conditiones deferebat, ut Fe dinandus, praestita fide ac iureiurando regnum Neapolitanum regi acceptum ferat, M aureorum millia quinquaginta annua, Miam statim mediocrcm aliquam pecuniae
919쪽
DE BEL. NE P. ZIB. IIII. sca summam dependat, & oppida quaedam ρ ut partem aliquam Arabae regi permittat, qui Tarentum alioqui possideat: se curaturos ut in ea regni parte unum & alterum oppidum illi praeterea detur: id nobis ad bellum
Turcicum valde fore opportunum. Nam quo tempore primum in Italiam rexueni multam eius rei mentionem secerat, ideoque bellum hoc Neapolitanum a se suste-ptum esse dicebat. Id erat autem simulatum, ac merito nostros homines eius figmenti pudere debeat. Est enim Deus, qui
cogitationes omneis nouit, nec illi quicquam esse potest occultum. Hoc praeterea addebat, quod si bellum rex aduerius Turcam suscipiat. illam Apuliae partem satis ei futuram: deinde, Italiam omnem in eius belli societatem esse venturam, & Maximilianum quoque Caesarem. ipsosq; & regem auctoritate sua facile posse omnibus per Italiam persuadere. Quantum ad ipsos pertineat. velle se regi subministrare in eo bello
centum naues instructas rebus omnibus,
suoque Enyptu alere equitum millia quinque. Pecuniam vero, quam sit daturus Ferdinandus,eam se mutuo illi daturos : quod eo faciebant,ut Brundusium. Hidruntum ac
alia quaedam Apuliae loca, insitam potest
920쪽
tem redigerent Eo accepto responso, dicebam e relaturum ad regem. Postea reuertor ad
Mediolani Ducem: qui tum erat Vigesti stvenationibus occupatus. orabam, ut privatim mihi cum ipso colloqui liceret. Grauate quidem ille primo, sed tamen concessit. lia tum coepit urgere ac sollicitare, vetquas n u pe resset pollicitus n a ues, dimitteret. arx enim Neapolis nondum deditio nem fecerat. Erat Genuae Pero Balmis, missus a rege, ut idem negocium procuraret.
ubi de reditu meo cognouit . missis ad me li teris, frauiter de Mediolani Duce questus, insidiose illum & perfido agere dicebat, eo quod interim dum simulet velle su
ministrare naues, miserit duas hostibus a xilio. Nam Genuae praesectus, cum ab eo de nauibus interpellaretur, respondit, nolle se illas armari milite Gallico, neque plures quam viginti quinq; ex nostris velle imponere, & multa id genus alia, quae ad excus tionem petitinerent, dicebat, temporis e trahendi causa, ut interim nostii dissicultate de inopia adducti, arcis Neapolitanae deditione faceret. Sciebat enim Mediolani Dux,, illoςnon amplius mensem unu posse tolerare obsidione,& quas per prouinciam rex conducii rat Gylas,eae non poterat id