장음표시 사용
21쪽
Sexto Assertint etiarn Philosophica quaedam caecidentia videlicet adesse 5 abesse sine subiectoruni in quibus inhaerent, corruptione: Um autem Peccatum originis totum hominem corruperi in accidentium numero haberi non debere. R. si sumptionis particula TU TV S laborat ομονwi c. Nam quod concedimus totum hominem corruptum, assumptio simpliciter id accipit,quod substantia ipsa per se κ'ουσια corrupta Honialis cum tamen Cc duntavat Ἀτα Ἀνuumn sili , ita loquaro discatur hoc est quod omnes Partes hominis, faeditate illa comis
viae, peccatis insectae sint. XXX. . His assine est, quod de natura dicunt unius corruptio ea
generatio alterius sed natura humana per peccatum corrupta est. Ergo quo per peccatum in aliam subs antiam mutata,&per consequens priore substantia abolita noua introdui ha est. R. Est fallacia aequivocationis maior Ioquitur de totali destrua Elione, ipsius substantiae seu essentiae rei Minor vero de corruaptione accidentali ubisibstantia permanent cormiptio rem in uadit. Est igitur ασολ issit, nam mutatur genus Praedicatio;
8. Nec dissimilis argumentatio est, formam esse quae dat s. rebus. Iam vero iusticiam originalem in primis parentibus sui isse substantialem consequi ergo secundum contrariorum ratio; nes, iniusticiam 8 malitiam, quae illam exceperunt, sermam lio, minis substantialem es e. R. ad minorem per inficiationem. Iusticia originalis non suites entia aut pars essentialis substantiae
AD IE alioquin deperdita illa, sequeretur ipsam esentiam A DA MI deperditam fuisse. Sed iam e confessis omnium, corruptio accidentalis non tollit substantiam seu essentiam homurus, Ἀπλως sed secundum qui id est ratione boni seu qualitatum, Ba eam
22쪽
eam corrumpi Non ergo iusticia originalis in primis parentis Bus suit substantialis, sed haesit in Arma substantiali hominis, tans quam accidens in subiecto Paralogismus igitur est a quid ad
XXXII. 9. Detorquent quos ad stabiliendam hanc opinionem quaesdam Augustodiis at Et Lutherum ipsum Patronum causae suae Producere conantur. Nam dum passim ille peccatum originis, Peccatum essentiale item peccatum naturae vocat, autoritatem ratus veluti Clypeum Aiacis nobis obhciunt, eκistimantes in praens dio illorum testimoniorum exploratam se vietoriam habere. Sed in defensione thestum huiusmodi cauillis ita occurri debet, ut non obscurum fiat fallacia diuinonisac compositionis, tam Luimerum quam Augustinum ab aduersariis citari crebr0.
Ultimo clim nostri Theologi peccatum origrinis nominant, non modo carentiam iusticiae originalis, ut Ansaelmus locutus est. Sed etiam positiuum quid videlicet depratiationem cors xuPtionem, oc tenebras in intellectussic voluntate 8cc illi post btiuae rei mentione falsea, concludunt nostros etiam homines fater Peccatum originis substantiam esse,sed ad haec inter argumentanν dum respondebitur.
Q tanquama alia plura ad huius dogmatis defensionem ab ipsis adserantur tamen quae ex his manifeste 'αlom surgunt, U/culenter docebunt in his omnibus nihil praesidi, esse, quare deii 'dustria his omissis. Nos sentimus idemini iod omnes piliciani PProbauerimi, peccatum nimirum originis esse ac dens Lacicidentarium malum ita cum hactenus de ipορμη peccati, dis inmus in genere, tum etiam de definitione ac aduersarioru ωνα κερο ,reliquum est ut nunc nostrae assertionis κοι σκ vis priuXta ODdinem institutum proponamus. Etsi
23쪽
Tis sacra scriptura peccatum originis valde ampliscetat me, aggereti tamen ubi 2 semper huiusmodi vocibus utitur, quae perspicue distinguunt inter ipsam substantiam Sc corruptam a. turamaic inter originis illud malum re ipsam corruptionem. XXXVI. Eiusmodi voces m hebraea linqua sunt. A VON PI
CHA RASCH A CH AT AACH FEHL: mmas XXXVII.
Hi spiritus sanctus in scriptis Propheticis 6 Apostolicis ututur, quoties de peccato agit, quae nullo modo eo flere possunt ut significent ipsam essentiam aut substantiam homini. sed de de structonea defectu humanae naturae eXPlicari debent, de qui, hucinanifeste concionantur,sicut Patet Elai. o. Ve autem 38.ver. 17. Ierem M. Vercii Micheae . Ver. 39. I. IOh. I. Veri mdcc
XXXVI Septimum quo* caput Epistola Paulinae ad Rom. tollimsere eo tendit, ut doceat originis peccatum non esse ipsam essentuam hominis, sed potius accidentarium malum chorribilam de prauationem , sic inquit Ver. Cum enim essemus in carne passiones peccatorum quae per legem erant, operabantur in no hi.&c. Dicit passiones peccatorum essicaces fuisse in men bri; nostris unde recte colligitur peccatum or nis non esse imsam essentiam hominis verum huiusmodi malum quod eminest in nostris membris.
XXXIX. Sic' alia si ita testimonia,ex eodem Apostolo peti possunt, vi ibidem ver. In nunc autem am non ego operor illud, sed quod
24쪽
quod habitat in me peccatum, ubi manifeste discernit inter essen tiam hominis re originis peccatum 6 nominat ST tanqtiam SVBIECTUM: Peccatum vero ut accidens inhabitans. Ergo ali id est Paulus cum sua essentia , carneic anima, dc aliud inatum illud inhabitans, ac profundissime ipsum vexans. XL. Sic θ apud eundem, non est in carne mea bonum Icirrisus, reperio quod mihi malum οἰκ ναι:ac iterum, ne regnet Peccatum in mortali corpore vestro, ut obediatis illi per cupidis rates eius. Vt alia omittamus infinita testimonia. Rom. . vetara Prouerb ar ver as Rom. 8. Ver 3 EPh. q. Ver. a. Hiobra Ver. 23. Ierem I . ver. I. yis igitur non videt chim Paulum
tum reliquos, licere hoc malum IN ES SE et nemo ergo negabit esse accidens.
Probauimus e verbo Dei peccatum originis non esse subastantiam, nunc vero demonstrationes infallibiles, e artictilis fidei nostrae desumptas addemus,quae concludunt ι υνα lia τα ,ec apoadieiice.
XLII. Primum ita ewarticulo creationis colligimus bona consciquentia. Opus 6c creatura Dei, ab opere Diaboli maxime diis sting ii debet. Sed primus articillus fidei nostrae ita distinguit
inter haec duo, ut humanam naturam non modo ante lapsum a Deo creatam esse doceata vertimetiam eandem post lapsum esse Dei opus recreaturam tradat. Hiob. o. ver. g. manus tria seces rurit me & plasmauerunt me. Psal ita ier. q. Tu sermasti me, re possitisti super me manum tuam. EccleL a Ver T. reuerte tu puluis in terram suam &c Originale vero peccatum non
esse opus aut creaturam Dei, sed Diaboli Ergo maxima est disiserentia inter naturam seu substantiam corporis ait animae nos strae et
25쪽
strae ' quae per peccatum originis corrupta sunt, A intercipium peccatum originale, cie consequens peccatum originis non est ipsa homimis substantia.
Secund&Eκ articulo incarnationis. Quicquid Christus sumpsit in incarnatione sua, non est ipsum peccatum. Sed nam 'm nostram asiumpsti Christus. Ergo natura nostra non est ipsum peccatum Minor probatur Hebra vero . Ut nobis stas tribus per omnia similis fieret cc. Naturam ergo quae CeXcepto peccato,eiusdem generis specieiac substantiae cum nostra est, as sumpsit iam n nullum esset distrimen inter hominis corrupti nasturam seu sabstantiam, Minter peccatum originis, sequeret Iraut Christum naturam nostram non assiimpfisse cum certumst, quod peccatum non assiimpserit aut Christum assiimpsisse
etiam Peccatum, cum omnino constet, quod naturam nostram
aissumpserit, sed utrum morum est absurdum, manifestum est uigo quod natura humana etiam post apsum, & peccatum orit nis, non sint unum 8c idem 6c per consequens, Peccatum ori ginis non est substantia.
Tertiὁ Εκ articulo sanetificationis. Res abluenda, muris danda, ac sanctificanda, capsum subiectum, quod est S si κο eius inhaerentis immundicies non sunt unumac idem. Sed natu, ra nostra a peccato abluitur, mundatur c sanctificatur. Ergo natura nostra non est ipsum originis peccatum. XLV. Quarto E articulo resurreetionis. Quicquid sacra fas Plura de resurrereone carnis perspicue doce hoc est firmiter cresdendum. Sed sacra scriptura de resurrectione docet, quod huσius nostrae carnis quam circumserimus substantiat sed tamen a re ac mundata vit resurrectura,& quod in vita aeterna, eam
26쪽
lpsam animam sed peccato non eontaminatam) recepturi, ε in omnem aeternitatem retenturi simus. Iam si nulla prorsus esset disserentia inter corpus re animam nostram corruptam Minter Peccatum originis consequeretur aut videlicet,hanc carnem in nouissimo die non resurrecturam, & nos in altero illo seculo, non has corporis oc animae subs antias, sed aliam substantiam siue albam animam habituros, clam cons et nos tum ab omni peccatofoare mundos. Aut quod etiam peccatum in nouissimo die sit rei surre sturum, re in vita illa aeterna ineleistis mansurum, sed hoc
est salsum Non igitur peccatum originis est ipsa substantia.
Probauimus e Symbolo Apostolico assertionem nostram, iam vero ne tam perueris opinionis Labyrinthii cuniculi, qui ab aduersarijs magna vafricie struuntur, incauto lectori impo. Dant, attentius, accuratius in considerabimus ad haec, alia incoimmoda, in quae illi dum falsum 6 virulentum suum dogma, hibe vis naeniis O 'o γi- farciunt, impingant.
Primum. Dum sngunt contra scripturam, Gen. I. 8c a. item Eph. . imaginem Dei re naturamitimariam, ne ulla dissein Rione fuisse unum re idem, extra oleas seruntur,faciunt enim essentiam Dei communicabilem creaturis, quod est absurdum re impossibile. Nam essentia diuina saltem communicabilis est tibus Personis diuinitatis, incommunicabilis autem Oum creaturae. XLVI H. Secundo. Dum ad easdem callimnias confirmandas assu unt, Adamum per lapsum substantialiter seu essentialiter inani ita xum esse, 6 quod liabeat essentialiter aliam naturam, quae est ALTERIVS SPECIEI, distinctam ab ea, quam ante lapsum
27쪽
lapsum habuit, putida calumnia est. Nam Adam substantia est Lmaut ZER lapsum non substantialiter in aliam substantiam transformata Sed quae prius sancta Mintegra erat,iam corru pia, impuraac contaminata est, manetis nihilominus eadem in substantia sua, in accidentibus vero vitiata. XLIX. Tertio. Sic de eodem voci hymi veluti praesti j quibus da legentium oculis imponunt, asserentes contra scripturam, cipem, naturam nostram sic accusare, ut peccatum originis sit ipsa esstentia hominis, quod, non aliter Verum est, quam cri: δα-σωlirhoc est maxime dissentaneum est. Nam scriptura perspicue dos et legem arguere hominem, ut revelet ipsi peccatum originis, cum omnibus fructibus suis. Rom. i. ver. 18. Reuelatur dec lo &c Rom. ver. 2o. Per legem fit cognitio peccati. Vnde Lutherus contra Latomum, omo a sol hor. Lewaliter non tractat peccatum, quim ut ipsum reuelati
Quarti . Vt suum Manichaeismum in ecclenam inuehan similiter impossibilia captant docentes Deum non Peccatorem sed ipsum peccatum in grauam recipere. Hoc ut absurdum est, oc ab omni ratione alienum cita apud intelligentes nullam mercitur fidem,ctim tales nugas et serra infinita scripturarum testimo nia euertant Z profundisiime prosternant.
Quint j. Extenuant non solum articulum creationis sed lausim Diabolum cum Deo essciunt creatorem. Si enim ipsa cors rupta natura est peccatum originis,stne ulla distin mone. Necesse est alterii horum duoru sequi,nimirum autDeum autore et creatos xς Peccati, quandoquidem corrupra naturam,quae iuκta eora
hypothesin est ipsum peccatu sustentet 6 creet; aut si hoc non a coru
28쪽
eonsentaneum erit, crim haec corrupta natura sine creatore esse nequeat, essiciunt ut ipsius Creator sit Diabolus Horum alte rum necessarium erit,modo nos rar sententiae aliquid derogare,aut decerpere velint, hoc enim superius est demonstratum.
Sext3. Penitus tollunt consolationem illam, quam nos misseri peccatores eκ humana natura Christi concipere debemus dum tradunt, quod Christi assumpta natura re nostra natura no v nius fini subst antiae, sed substantialiter disi inctae Etenim quod Christotis non assumpsit, hoc quoq; non redemit. Verum stiam guinem Sc carnem nostram non assiimpsit sed talem carnemritiae Libstantialiter a nostra carne distine a m se lititur quod nostram carnem non redemerit. Sed hoc falsum est, ergo etiam e quo colligitur.
LIII. Septimo. Quod fingant Christum ipsum originis peccatum
re non hominem morte re sanguine suo liberasse, reti ventos γnantur. Nam sacra scriptura perspicue ostendit, non ipsum
Peccatum, sed nos homines sanguine dc morte Christi, ab omni ibus peccatis redemptos Rom. 3. 4. Gal. I. Matth. citem Theli I.
Octauo. In eosdem absurdorum gurgites sesepraecipitant, articulum san kificationis mendaci arguere conantes, dum constra scripturam inutiunt, quod ipsum peccatum originis,baptize tur, sanctificetur, regeneretur ξ salvetur. Nam scriptura reclaimat 5 afirmat, O S baptizari in remissionem peccatorum, nullo autem modo originis peccatum Ioli. Matth. 28. Marc. LV. Nono. Eadem mentis caecitate, euertunt quom articulum iustis
29쪽
iustiscation intimio ade, anniunt, ipsum os ni pereatasti
iustificari 6c in gratiam recipi, cum Rom. Her. 24. Paulus doceat nos homines iustificari gratis, non autem peccatum, ubi erraphatice N O S inquit Sic re Rom. s. Ver per ipsum seruamur ab ira Des, eccVrimo, Eadem calumniandi libido, eos quo eo abripit, ut
non tantum superiora defendant, sed etiam contra verbum Des manifeste digladientur, declamitantes, quod regeneratio signi cet essentialem mutationem naturae nostrae in aliam substantiam alterius speciei, aut a priore disi inetam, quod ne uno quidem tostimonio probare possunt. Qtiomodo etiam veritatis repagula perfrin*unt, dicentes Peccatum originis subs antialister in resurroctione in ipsam ius iciam renovandum, at y ita consequenter vis tam aeternam obtenturum, quae omnia non tam absurda quam manifesta mendacia sunt, articulis fidei e sacrae scripturae com
Ostendimus e verbo Dei, articulis fides, absurdis ac falsis sequelis, peccatum originis nullo modo es e substantiam,sed nune coronidis vice,ut aduersarios in casses inducamtis,fc veritas suum sibi Iocum inueniat Philosophice idem manifestum faciam, ut hunc quidem modum.
Substantia es ens per sese subsistens, alio neutiquam indis gens ut sit Peccatum originis hon est ens per se subsistens, alio Deutiquam indigens vivit. Ergo peccatum non est substantia.
Nulla harum propositionum syllogismi indiget probatione; qtua sunt manifestae Maior est definitio ab omnibus conces, , minor est plana, Non enim peccatum originis est per se, sed ira
30쪽
allo inhaerens vi sim, quod simillier negari non potest. Cui erago non conuenit definitioindem nec definitum. LX. Accidens est quod adest vel abest praeter subieissi corruptim Mem. κ hac definitione sic arguo. Quicquid potest adesse ves
esse praeter subiecti corruptionem, illud est accidens. Pecc eum potest adesse vel abesse praeter subiecti corruptionem. Ergo est accidens Minor est vera, non enim loquitur de corruptione
qua subieetium plane aboletur, quod est homo, sed de horribiades, alione naturae.
Si Origenis peccatum non est accidens in homine, sed suis stantia aut ipsa corrupta natura, immediate sequitur ut vel sim us, Vel anima, vel ad minimum quaedam animae particular sed corpus esse non potest, nam Rom. 6. scribitur,quod domines eur in corpore vestro, ε plura testimonia stipra adduximus. Nec anima, quia anima est Spiritus vivensa intelligens, a Deo ipso conditus ante lapsum, quod nullo modo competit peccato Driginis. Nec etiam particula animae esse poterit, quia anima non discerpitur in frusta Sequitur ergo quod sities accidentas
Hinc recte inserimus, peccatum originis nulla ratione esse formam essentialem hominis, per quam ab aIrj speciebus dister initur. Nam ratione formae, homo est homo. 6c constituit unum x δὲ m. Sed illa forma, corpus esse non potest,nec etiam anima, vestignat enim animae desinitio, ad haec ne peius potentiae, stante
enim hac hypothest, sequeretur peccatum originis Prius existere quam Potentia 'itae sunt una cum anima,& prius insuper quam AD AM peccauit, quod est absurdum, non igitur Peccatum informa essentialis hominis, ε per consequens nullo modo subs stantia. Nem