Musæ etonenses:

251쪽

Servitian incumbens marratis Porreo in arvis s n vaga Libertas remam amarin armi Mutavit Grais Italas regimibus areas. Illic fausta diu veterique aegralat ore Crevis, et Inuirerem virtutis a uiui nutrix, Protulit heroas; queas defensoribus, ingens so Imperium sistit, et Capito immobile saxum Verum ubi civilis funer, martiumque re nAmbitio, cadisque frementia immura vulgi Mimuerat, motus; hixusque, et lenta voluptas, Desidiesque Italas hae vitiavisat onasu sDein rursu prisca sedes assuetaque linqueris Litora Libortat vultuque tae a verendo Dia Themis, ita uastae advenere Britannos Jampridem, et gelidas gaudent considete an arvis.

Quid memorem, quali sub libertate Britanna doTerra tulit prolem satis aequora subdita ponti, Atque avulsa dolens nudatis lilia scutis Gallia, et infracti toties testantur Iberi

Virtutem patrum, et generis molimina nostri. At nec adhuc sacra Libertas, neque vividus ardor

Angliacos intra fines et pristin regna 66 Tam prorsus perieres manet, manet illa Juventae Vis animi, et flammae acintilla accensa prioris;

252쪽

aas MUSAE ET ENSES.

Quaedam finiane, muriam marte superhashmgat opes, nostrisque minantes arceat agris IOIllustres animae patrum quos territa quondam Gallia servilis vidit fundamina regni Concutere, et trepidas lato dare jura per urbes ;vos saltem faustis coelesti e sede nepotes Respicite auspiciis vos uno foedere cives is Hostilem in gentem pedurique agmina Galli Jungite, dimidiumque oris avertite nostris in jam certatim totis capit arma juventus Litoribus jam sublimi crepitantia pulsu Tympana saepe boves inter sulcosque colonus ao Audiit, assuescitque tubae, gaudetque Corusca Aspiciens patrias Iath per rura cohortes Exuvium acie, et castris albescere campos.

253쪽

MUS EAETONENSES. et

DIC, Thamesine pater ripa tibi saepius uda(Nam temere ingenui discubuere chori Quis nunc te validis fidit tentare lacertis Quis princeps vitreo denatat amne puer pQuem juvat insidias avibus subtexere visco 3 Quem per plana pilam rura trochumve sequi Quae nova progenies studio succrescit eodem, In faviles lusus temporis usa fuga thes brevis hos, vana delectat imagine dives

Votaque successu vel potiora suo. Io His vacuum pectus sine pravae aspergine labis;

His gena lacrymula jam caritura brevi; His lasciva salus rubicundo insignis honore, Et largae ingenii luxuriantis opes. Dum temere, ah l ludit venturi improvida pubes, Qualiter ante aras victima ludit vis 16

Non procul absente novit PraeSumere curas,

Craestina vix fati quid vehat hora, memor. Heu volitant denso gravia infortunia circum Agmine, et humanis Parca ministra malis. rao En, praedae invigilant homines hos Sse, genusque, . Heu harum ad vitae dura ferenda, mone.

254쪽

mus insanat pretiis laeter iis ira; Quales metheum vulturis ungue jecur. Hos aget indagminima amens Injuriae mentem, os Et demissae Putae lamina fixus humi. Hunc deriderio falam consent, at caetniada die aliis corpor durus Antina Invidia hunc illum mitus Spes maceret, ultro

Fracta, novam famas nesciae velle irem Io

Sanguinis Iuc rem a me humanae messis vestir, Alembraque purpureis marmet inustas notis. Manibus et semper Furiisque uis iuus aetus Ingeret in tantum vanae pilo scelus.

Horum animos Error ludet senaticus et, asIn mediis damnis ridet inane, Furor. ngaeva que subest acies aeromae vitae, Arida quae lantia Mot ossa siti. Cuique suus dolor, et Furn Patrimoniae brachis; Hic fato alterius Rehit, et ille sum ossi nequeat curarum accedere serius hora, Fata quid e Stygia nube istum tria una Desine jam certos meditando Ercessere Metus. Deaene, nec plures det lyra pulsarem .

Si faciles ultro dabit ignomii soninos, es Gaude, quam poteris desipuasse diut

255쪽

MUSAE TONENSES. ast

TUR. a. o. i et T.

QUID coeli varios motus, quid temperat orbem, Quid lunae cursus qua vi palantia lucent Sidera, circuitusque suos et lumina volavidit, Scire nefas homini, donec Neutonius oris Angliacis tandem exortus, primordia mundi is Intima rimatus, cena contreere lege Monstraviti quoque impulsu, quo pondere vertat

Et terrae et coeli moles, quae foedera rerum, Edocuit propius natum arcana peritus Mente aperire sacra, et caecas describere partes Io Hic lunae explicuit cursum, quo numine vultus ostendit varios, mutatosque ordinat ignes et Seu tenuem spargit contractu lampade lucem, Noctuinumve jubar pleno trahit axe per auras. Praeterea qua vi molem tume cit aquarum is Illa vice alternli, Ructusque attraxit ad orbem; Dum pariter refluens, seque in sua claustra resolvens,

Unda retro sertur, flavasque reliquit arenas. Inde novos lucis radios oculisque retexit

256쪽

asa MUSAE ETONENSES.

Iridis undantesque sinus vestemque coruscam: reo Misceat ut varium tenui discrimine Iumen Materies diversa fluens, raptimque per auras

Sparsa cito motu, reruni spectacula pandat, Collustrans terras coelorumque aurea templa.

Scilicet aetherios soler peragrare meatus asIngeniam coelo intendit, stellasque vagantes Signavit, quaecunque oculis objecta per auras Nocte tremit, vitreove tubo prospecta vagatur, Aut quamcunque altis vi distinet invia coelis. Ille etiam errantis magnum per inane cometae so Signavit pammas, atque imperterritus ignem Aspexit lugubrem, atque omina tristia noctis. Ut medio sol ipse micans regit orbe Planetas

AEtheris in campis lath, dispendia lucis

Usque suae renovans, novit reum signa Per axesis Insita vis proprios raptat, gyroque diurno Exagitans, centrum cogit petere usque deorsum: Dum gravita justo flectit curvamina nutu Solis ad arbitrium, cui vis magnetica lances

Sustinet, aequatoque examine temperat orbes Hinc Venerem, ante omnes quae splendet clarae

planetas, Miramur, seu mane refert nova signa diei

257쪽

MUSAE ETONENSES. 2 33

Lucifera, occiduove micat nitidissima Phoebo.Protenus effulget, et tusque satellite turba Iupiter axe suo, famulante agminis orbes sDirigit adjuncti, et radiantia cingula spargit.

Ultimus, en, peragens semoto limite cuisus Saturnus lugubre micat, Zonamque retexens Nimbosas noctes tempestatesque minatur e

Improbus, et terris feralia lumina jactat. Eoo opera aeterni artificis cui spiritus oesne Interfusus alens mundi moderatur habenas. Nonne probant haec signa Deum quid quaeritis ultra Improba gens hominum i quid si, quot lumina fulgent, Tot mundos Pater omnipotens sibi numine finxit Es Providus, indigenasque suos sua sidera horint

Haec quaesita tibi rerum Pater ipse reclusit, Neutoni hinc artem tandem aetiiulaturba sophorum Agnovere tuam, et divinae menti acumen. At tibi nativa seu spiritus arce moratur do Sive novos super astra polos collustrat, et ultra

Siderio fines alio procul aere fertur inspicias, precor, atque animis illabere nostris, Nil mortale forens sophiae, te principe, nostrum omne decus dum signa tuo labentia nutu is Ingenium sacrant, coelique fatentur alumnum.

258쪽

VIDIMUS excelsa In ugam de Dipe capellam Praecipitem ruptis exiluisse plagis; vidimus et lanto dein ensam acalanthida visco, Luctantes seliis eripuisse pedes: At neque stillaces iterum petit inscia se des, sAut iterum notos imm-or illa dolos ,

Non semel astuti laqueis elapsa coloni Impediet laesos cauta capella Pede Nos, ubi solicitae fessos per taedia vitae condiderit portu tuta senecta duo, Io Nec piget annosas iterum solvisse carinas, Nec dare nubiferis vela ferenda notis. Non satis hibernam semel est vitare procellam, Non semel adversos solicitare Deos. Quin iterum reduces optamus labier annos, Is Atque iterum certis indoluisse malis. Nauta senex laeta queritur promtus arena, AEquora ubi lenis stravit amica notus;

Et freta prospiciens noti super humida ponti, Tam cito mutatos fiet periisse dies.

259쪽

Spicula militiae tractat juvenilia miles, Et noto albentes induit aere comas; Et tremulas spectans dejecto lumine paImas, Multa gemit, profugos enumeratque dies. At quid iners deur, aut lucis tam dum cupido asAut ea vicinae territat viatiuerat nescis vive pius lapsos retro, neque labier an vos, Nec rapiatos optes lentius iae dies.

260쪽

AEPICE, declivis dum vergit ad aequora Titan,

Lenis ut aest miniat hora diem: Solis uia cessis, ira, quam vesperis almi, me tenebrae, quam veneranda quies. Tunc omnes posuere aurae, ni serte Favoni Larmida vix tepidum ventilat ala polum. Sae teris et Titae requies virtuae Peractae, Dum id das nectit blanda senecta moras; n nec atmx rabies furiisque accensa ibido inimis inextincta saucia corda face; Eo Nuri recordanti em sacri ingrata, nec ulla Hora Euhit, cujus non meminisse velit. dii succiduis tremit impar dextera nervis, Maws in effeto corpore pectus indit. Nulla Sophoc ae vires minuere seneCtae Ismmmae, nec ingratae crimina ficta domus. 'mdentem juxta citharam de pariete Sumens, Aureae non residi pollice fila movet.

Sic Mae canit aditumnas spretamque Senectam, mandae nec extremam Musa recusat opem m