Antonii Bononii Pontremulensis i.c. Oratio de pace ad populum Guastallensem

4쪽

ANTONII BONONII

PONTREMULENSIS I GORATIO DE PACE

AD POPVLVM

6쪽

MALA SPINAE MARCHIONI MULATII

ET PARANAE SUPERIORIS,

Antonius Bononius I. C. S. D.

V M apud genies etiam A amviculis, arque sumanitare alienasco

It consueuerint summa cum relui ne, qui de alijs bene meriti e eis iistia omnino mihi iaciendo eR .utasnsme Domine, is o Te,

de ror, tamά luculenta in me comi Myunt beneficia fummopere coiam, se gratum animum, ut nunc es,strameseram . tamare, cum hanc de pace orationem in maximis meis occupationibus aliorum

Usu conscri erim , iliam Tibi, is r quoddam quasi pignus mea Angularis in te obseruantia, perpetuum is a exso

7쪽

es e= grata voluntatis monumentum, inerri MEPHR eoo . I frissimo nomini blene dixi, numini, quine emaus splendore illius obscuruas quam maximὸ in aliatur, consecrari . Hanc igitur, licet sit munus per Lguum , tuo I sirissimo generi minime congruens, Te, qua praefulges humanitate Jupplex oro, ut Adari fonte accipias, maiora fortasse, si mea patriae dus me benigne a 'exerit, accepturus . Interim D E U M enixe deprecari non de am, ut Te tuo populo, cuius salus tua

poli simum nititur, o mihi, quem singulari in Te Emi Eis, sese itissima in nullissimam M A L A S PI RA. AEU M gentem Me esse cognoscis, in Inmem conseν--r, τι isi, diu praeesse pesss, o ma decumanis molossis. νam suctibus iamdiu iactatum, a 'irante tui fauoris

aura, eous e prio/veheresquoadscopulcae, et de naus gium timetur, euitatis, Te duce optarum ponum ramisdem aliquando capessam. Vale .

8쪽

- , μ

ORATIO

TSI pudor ἰquem mihi natura itiis MY R buit, me sitis deterrebat kauditores l ornatissimi, quominus ego omnium insentissimus in hunc honestissimulocum, qui disertissimo cuiq; patere

consueuit, ascenderem; tamen ne

eorum preces aspernari viderer, qui me, ut ad vos de pace verba iacerem rogarunt, mihi faciendum putaui, ut ad huius amplitudinem loci v nirem, longe setius esse existimans, me eorum precibus huc accedendo, cedere, quam illis haud cedendo, ad hunc locum non accedere. & quamquam dum mihi in mentem veniebat, hinc mea hominis ad senium vergentis infantia, ingeniique imbecillitas, illinc huius loci amplitudo, dc praestans omnium vestrum doctrina, animo prorsus deficiens a proposito dimouebar: tamen cumihi in mentem venit vestr. ae singularis, atq; eximiae humanitatis, quae quidem tanta est, quanta maxima esse potest, tantum animi sumpsi, ut hunc Ornatissimum Io- cum conscendere, non dubitauerim, in tanta doctissi-

9쪽

s morum virorum corona verba facturus. Dicam igitur. pro eo quantum mea tenuitas seret, de pace. Quod argumentum mihi ab ijs praefinitum, qui haud finitum in

me ius,& imperium habent, cum sit eiusmodi, ut nemuni deest e possit oratio, hanc meam orationem ita temperabo, ut, quemadmodum ego non copiam, sed modum in dicendo quaeram, ita vos in hac mea oratione copiam

potius, quam modum requiratis. Sed ut ad dicendum de re, quae mihi proposita est, ingrediar, licet illius dignitas

satis magnam audientiam sibi factura esse videatur : Ἀ-men consuetudine magis, S ut meum solemne teneam, quam quod ita necessarium iudicem, petam a vobis, ut mihi breuiter dicere meditanti breuis temporis attenotionem praestare. non grauemini. Inter caetera bona, quibus genus humanum in hoc terrarum orbe maxima cum iucunditate fruitur , pax maximum Dei omnipotentis bonum iure optimo, moritot mihi videtur principem locum obtinere. S sane

quid mortalibus a Deo immortali datum est ipsa pace praestantiust quid dignius quid maius quid melius Phaec enim est firmissimum vitae, atq; salutis propugnaculum , certissimum malorum perfugium , tutissimum bonorum receptaculum; haec tranquilla mentis serenitas, serena animi tranquillitas, syncera candidi pectoris simplicitas; haec deniq; est gratissima laborum quies, a ctissimum amoris vinculum, sanctissimum caritatis consortium . Pax squidem homines communi quo ami inculo, ac nexu caritatis inter se coniungit,&quas in

unum corpus coagmentat, amorem conciliat, & ne qua

ex parte dissoIuatur, efficit, placidam quietem, quae laborum solatium est, parit, & ut mortales immortalium hoc est beatam vitam in terris degansi perficit; pax G. multates

10쪽

multates tollit, simulationes ab hominum pectoribus

amandat, animi perturbationes sedat, tranquillitatem. adducit, dissensionum nebulas fugat, & optatam serenitatem reducit a pax denique omnia bona suo quasi sinu

exceptas et, mala, quorum praeteritorum iucunda est tecordatio, expellit,& hominum vitam, atq; salutem sartam, tectamque conseruat. O praestantem pacis vim, o admirabilem praestantiam , is dignitatem eximiam , atq; omnium non modo linguis, verum etiam Iitteris, monumentisque decorandam. O terram ter,& amplius selicem, cui a Deo munificentissimo honorum omnium largitore datum est, ut pax praedives,& candida nunquam de it Ilus possessione deturbetur: ubi enim pax habitat, non tanquam in diuersorio commoratur, ibi nihil desideratur eorum, quae ad bene, beateque Viuendum Valent, inibi namque varia seruent opificum opera , calet mercatura, bonae artes exercentur, disciplinatum studia Coluntur, ad christianam pietatem tenelli insormantur puerorum animi, splendet nobilitas, plebs non sordet,

non tenetur odium, retinetur amicitia, vitia non eos

stunt, floret pietas, viget religio, iustitia regnat, omnes 'irtutes dominantur, &, ut breui comprehendam, Omnia pacata, omnia tuta, omnia felicia apparent, ut noni iiuria sacrae littera: summam felicitatem pacis nomine significare voluerim,& Christus Dominus,& Saluator noster Apostolas, quamcunq; domum illi ingrederetur,pi pacem nunciare, precari iusserit. Res tanto est pr stantior, quanto maior est Princeps, & inuentor illius in Pacem autem cum optimum, atq; maximum Dei optimi Maximii donum esse nemo quisquam inficiari posse,

quis eat inficias, eam rem esse rerum omnium Optimam,

hinnium in imam, omnium praestantissimam, Z Quis diuini