Antiquitatum Romanarum epitome ad usum Seminari Neapolitani auctore Salvatore Aula 1

발행: 1843년

분량: 383페이지

출처: archive.org

분류: 로마

221쪽

aeto caput VIII.

tur , tum etiam sibi Viam ad principem illum ordinem expediebant. Ita rem hane scite digerit Rubenius I. de re Vestiaria I 4. contra ac seu-sstrat Lipsius II. de MiIit. Rom. 9. qui Angustia apios , et Laticlapios non alios quam ex eisquite , aut Senatu natos credidit. Tribunorum porro fuit , ius dicere ; nailitaria ministeris , excubias , vigilias , campestres meditatio ues accurare i atque tu non minoris, momenti alia , quae alibi commodius Prosereritur, studium operamque intendere. Hi autem ductores, de quibus hactenus, Romano tantum pediti imperabant. III. Equitum vero Turmae singulae ter uisDEcvRIONIBUS Parebant; eo tamen pacto , ut

horum unus qui primus electus soret totityrmae PIaeesset, ipso autein absente alter eam sussilperet moderandam. Ιidein , eaque ac Ceu

turiones , singulos sibi optiones adsciscebant. Iv. Sociis praeponebantur a consulibus PRAE. EcTI , tribunis numero ac Potestate pares. Quinet se dein ipsi reliquos suis copiis duces , ma-ζipulis sollicet CENTvRIONES , turmis autetuPRAEFEeaeos assignasse videnιur Lipsio II. de Mi. Iit. Boin. IO. V. Quos hucusque perlustravimus duces , iis in aliquam tantum militum partem imperium fuit. Restat riuuc ut de illis pauca subiiciamus ,

qui in universum exercitum sive fiduciariam , sive propriam pote,tatem obtinuerulaι. Hi . eI aut LRGATI , et IMPERATUR. Quod ad LEGATos attiuet, hi non solum proxime omnium imperatori aderant, eidemque in tota re bellica cou,ilium Operumque Suum Ummodabaat, verum non raro etium acceptavi ab e. iu uulserias sopias exercebau; auctinitatem .

222쪽

De Roman. Militia Terrestri. 22sunde fiebat , ut ipsa imperii supremi insignia lictores fascesque per id te usporis prae se sev

rent. Tot autem lare , quot Iegiones , eSSe SO-lebant : at non raro tamen pro rerum Proviu-ciaeve amplitudine plus minusve crevit eorum numerus. Ad hoc a senatu eos dari mos fuit : . sed et nonnunquam ex eiusdem auctoritate imperatores ipsi , quos vellent sibi Iegabant. Omissum postremo nolumus , sequiore aetate novam ex instituto Augusti consuetudiuem

tenuisse , ut qui nomine Principis toti praeerat exercitui , Legatus Consularis diceretur ; Legati vero Praetorii , qui singulis Iogionibus. l. De IMPERATona id maxime notatu dignum occurrit , auspiciorum pro bello captandorum ius quippe cum universa oIim domi militiaeque auspicato fierent ) illius unice fuisse. Hi nulicet non omnes semper suo ipse ductu res ageret , cam nonnunquam ab eXercitu abesset , Omnes tamen eius auspiciis geri dicebantur. Itaqueia Horatius IV. Od. I 4. Augustum de bello , quod per privignos administrabat , allocutus Postremo haec subdidit:

I. III.

De Armis. Tempus tandem est pervidere , quiduam illud fuerit, quo velites a reliquis peditibus distingue-Pentur : quandoquidem non aliunde totum id discriminis exstitit , quam e diversis armorum ge- Mevibus , quae iam heic aggredimur pertractanda.

223쪽

Caput VIII,

u vis ARMAT RA. Velitum arma suere GLADIus BisPANIENfra , ΠιsTAE , PARMA , et GALBA. 1 GLADii HisPANIENS is , quem dextro lareri aptari solitum resert Polybius, rationem totam tellistere fas est ex illo Livii XXI. 46. ubi . Ga lis . inquit, praelongi gladii erant ac sine me-erontibus : HisPano PunctMn magis,quam meSim , nssueto Delere hostem 3 BRE UITA IBI HALI

LES Idi CUM MUCRONIBVS. Eo utebatur

veles , si quando collato pede pugnandum foret. II. Ceterum familiarius et era i eminus praeoliari. A qua causa fuit, . quamobrem septem praeterea uasaeis instrueretur. Harum forma eiusmodi suisse sertur, ut longae essent duo brcubilis, uno digito crassae, ferro spithamana longo armatae, eoque adeo tenui , ut Prina statim ictu iussecteretur , quo VIam ad remit aendum fieret inhabile . . Ir PA M tripedalis suit, atque a medio in omnes metes par, ut loquitur Varro IV. L. L 24. Fere uti scutum , de quo Iratia , com-

,- st. Ouod autem alba uoununqua in cognominata suerit, sir e orium, quod nulla g oriae insteia, qualibu plerumque scutum z'ypeumqueP ornatum dein videbimus , Ostentaret.

L .pud Virgilium IX. Aeneid. 54d.

. . . . . . PARMAQUE inglorius ALBA, IV. Capitis tegmen , qui usi velites , Voca-hulo maxime proprio GALOA dictum , γαλη q. e. telis , aut mustela ; quippe quin nou o aliam te ia , quam e D 'rio , coniiceretur. Eiusmodi sane est apud Propertium I via I G

224쪽

Quaq iam ad reliquos pedites ' itinuerunt Mnia haec recensentur , GLADivs Ui3PAMgNSAE

lybiana eiusdem deformatio salis ostendit , quan- ium inter ipsum , et vΡlilares lias las interesset. Fuisse enim dicitur ea sor me crassitudiue , qu manum impleret , longitudine quatuor cubitorum et semis cum lignum ipsum tribus protenderetur cubitis , uno autem ac semis Promi. nexet ferrum ) , mucrone hamato , ut semel infixum dissiculter revelli posset. Grave igitur , Ualidumque qdmodum suit. Hinc Tibullus iv. I.

. Celemn ve sagittam

Iecerit , aut LENTO PERFREGERIT OBVIO PILO. Et apud Silium XIII. Stabant INNIXI PILIS exercitus omnis

Iain bina id genos tela miles habebat. II. ScvTvΜ cui Graeca vox σνυτοι Pellis nomen dedisse creditur in eo dissert a clypeo , quod hic rotunda .esset sermd ; ex quo apud Virgilium II. Aeneis . 227. . - . . . . . CLUPEIQUE sub orbe teguntur'. illud vero in Longnin Protenderetur: quod licet D cere ex hoc ebis leui poetae vi II. Aeneid. 66a.

225쪽

η Caput VII.

Clupeis iam olim apud Romanos succes8ere Scuta, teste Livio VIII. 8. Haec.ovatam figuram exhibentia , quatuor pedes habebant Iongitudinis lathtudinis vero , ubi maxima , pedes duos cum semisse. Sed et alia scuta erant Imbricata, aliquanto lovgiora , eaque a dignioribus militI

Quod ast structuram pertinet, Scutum perinde ut clypeus , ac parma ) e ligno consectum

vel nonnunciuam viminibus contextum Pelle GD- te ebatur, Porro autem ex eius medio terreus

Vmbo et 3 ad .excipiendos ictus eminebat '. alquod ipsum , ne non ut , cum humi in parietem reclinatum staret qui eius Crat inter olrum S tus ) , nil detrimenti. qua parte terram tang xet Pateretur , supera ipSius inseraque ora lamel-Γς erat serxeis obarma' ' . . in Ad ornarium plura honoris insignia scutis Cly neisque affugi solebant , more aliis passim nationibus communi. Exhibet iis ornamenti genus apud Silium Vnii Romanu, miles Scaeνοω , cui dirae caelatur laudis honora

Effigie ctraeus. Flagrant atramhus ignes Tyrrhenum palli medio stat Mucius , ira

In semel pera

Nec absimili ratione quidam Gallus rem tr dente eodem poeta IV. - ' . . . . In titulos Capitolia cuia trahebat, i t 3ὶ Bene quidem res habet, quod gibba illa par. 1 uti appellata Vmbo laetit ; quo pacto montra etiam , aut gemmae pars erectior eodem assecta est nomine. Est enituid a Graeca voce αμ tire , per quam quidquid 1n plano emineret. rotundam , vel coni figuram reserens , Placuit designari. ER quo et sacer olim suggestus apud nostroa Euclesiasticarum rerum horiptores Ambo audi a.

228쪽

De Roman. Militia Terrestri. 22D meisque irim , demenS et pertice Sacro Pensantes aurum Celtas umbone serebat. Atque hinc antiquiςsimam Insignium gentililiorum originem noscas licet. Quae Vero alia ab hactenus recensitis scula Latinis nonnunquam scriptoribus memorantur ,

Cetras et Pellae , iis non Romani quidem , sed

barbarae quaedam gentes utebantur. Quoniam autem Peliae duplicem veluti cornutae Innue speciem reserebant, hinc aliquando Iunatae cognominantur : a quibus Cetras non fuisse dissimiles

prodidit Livius XXVIII. 5:

IIs. GALEA. , qua de heic agitur , ex aere , aut serro coussata erat , et non raro bucculis , i. e. Oblongis quibusdam laminis hinc illincque ad tutandas melas instructa : quae ipsae loreis vinculis sub mento colligabantur. Eius apex Conus dictus : ut1 de Cristae , praecipuum ornamentum , CXStabant-ΙV. LORIcx a loro , quod ei olim materia fuit, nomen desumpsit Z Deinde vero aereis ferreisue hamis sive annulis contexi coepit, et ita Derte nonnunquam , ut quisque horum ordo duplex , aut triplex fieret : unde etiam bilicis , aut triticis appellationes loricae ipsi accescerunt. Nec raro eadem ad maiorem adgersus vulnera sirmitudinem lamellis squamarum instar multipli es item aliquando textu ) compactis tota obtegebatur. Huc reser loca Maronis III. Aeneid. 40 . Lorieam CONSERTAM IIAMIS, auro oue TRILICEM. - . IN IV. POP

et auro Sustinuit.

Id autem loricae genus , quod pauci descripsimus , militum ditiorum erat , qui ad prim)m cib

229쪽

c ut Um. vium Romanorum classem de qua Livius I. 43. pertinebant. Reliqui enim Pectoralia , lami.

nas nimirum aereas , Vel ferreas , ad tutandum solummodo pectus adhibebant.1 V. OcREAs , quae , Sicut reliqua sere arma , ex aere aut serro uoufictae , uni tantum muniendo cruri fuisse a militibus accommodatas illiu indieat Polybius VI. 2I. qui numero sin. gulo Oeream ceterae armaturae aduumerat ;tum vero aperte testatur Vegetius I. 15. qui dextrum modo crus ea inerum refert, idque ea quam addit de causa , quod cominus puguaudo deae ros Aedes inanie milites habere debeant.

At iidet de sequioribus aetatibus linu verum sit, binas lameu olim ocreas fuisse adhibitas alis constat ex Livio I. 43VI. Iam do equitum armis nihil est quod adiiciamus , cum eadem seriue fuerint , ac peditum , acilicet GALBA , Suviv- , LORi A , tum GLADIIs longior , et ΗAsTA , qua comiι M si

Postquain Romanam esexu tum ta- con Cee-plum , tum in ordines distributam . ιum 4 niqμη armis ora tuax vidimus , age nunc tu campo instructum intueamur : ubi sigillatim et Οὐ- dinum dispositionem , et Aciei sorinas , et Signorum collocationem umietateuique a uindν tere fas erit.

SEARCH

MENU NAVIGATION