장음표시 사용
121쪽
quae post mortem habetur, appellarent pansania Ego uocem ipsam non propriam, sed translatam esse confiteor. Transationis autem auctor fuit Plato, qui dixit praesentim uitam esse peregringito ncm.ex quo sequisu ut Cicero futuram,tamquam patriam appellare potuerit . Constat enim omnia licere per similitudinem est bis, maxime adiecta particulata si, aut Tamquam. RICC. In ora tionib. testatus es, non Platonem dixisse, praesentem uitam esse peregrinationem, sed Aeschinem in Axiocho. Edire uide, quam tibi conses. Sed ueplato,uel Ae1cbmes nihil enim hoc ad rem dis rit praesentem uitam esse peregrinationem ,sequiatur ne continuo ,potuisse Ciceronem futuram uiatam, tamquam patriam ancitare ἐβ praesens uita est tamquam peregrinatio, is potuisset fortasse diacere alis congruenter , Ad futuram uitam, tamquam ad patriae usum euotaresi quidem ut pro senti uitae futura opponitur , sic peregrinationi patriae usus;uel in coelum,taquam in patriam,quemadmodum dixit Cicero in prima Tusculana, Iucoelum,quasi in domicιlium suum sed ad futuram nitam, tamquam ad patriam, quam congruenter dicet e potueris,non uideo. Longe enim aliter sen- .ris,quim tu scribis, Omnia licere per similitudi nem esterre :sed smilitudinis conuenientiam re 'quis ac,ramessolertis, acutiq. ingenii esse inte Isto,cernere,quid in reb. multum inferse distanti
122쪽
nem: tamen translationes non facile admitterem, quae parum congruentem habere similitudinem uiderentur;qualis ista potes apparere, ut uita, quae, ut tradunt Philosopbi, es actio animi, appelletur patria, quae non es adlis, sed laus, ubi ipsa actis exorcetur. Ac potest quidem uita appellari per grinatis,quae est quoque actio quaedam, fortasie etiam. patriae usus, quia tunc maxime homines uiauere exinimantur, cum patria perfruuntur, quo fructu qui propter exilium carent, ciuiliter mo tui apud iurisconsultos dicuntur: Ie anpossit nominari patria, quo magis cogito, eb maiorem aviamo concipio dubitationem. Neque uero haec mibi eximitur, quod dicatur Tamqu4m, uel Gasi, quod genus loquendi apud Artotele dicito ut tradit Cicero, ualet prurimum ad mollien' dam transationem,quae esse paullo durior uidetur: quia in transatisne quantumuis mollita debet, ut dixi apparere aliqua conueniens similitudo. Vae fortasse significauit Artoteles,cum scripsit, is λα
uis tu explicaueris, ut multi quoque alii, placeτα inoteli, anslationes ex se excogitaret,no aliaude assumi , ita ut illud Ab alio istialigendust Abalio audiore:tamen non desunt, qui explicent, in Hio,id est, longe diuerso,et paru simili.quod ocis
το' 'νυπον ἐν ταῖς ριεταφοραῖσssent ασαφε , propterea quod petitaesent, ut ait Aran. πο ρρωθεν. cu-
123쪽
tria acipisurpro uita futura. Vtcumque tamen non debemus qMerere, quidpotuerit, aut non potuerit Cicero dicere , qua in re falli possumus , sed, quid dixerit, ct an alias ita locutus sit . quod eum fecisse quia non probat, non facile tibi assentiendum epe arbitror, hanc metaphoram esse Ciseronianam id est, Ciceroni congruentem, O Cicer nis propriam:sic enim intellexi, non patriam eo in loco esse uocem propriam,ut meum sensum pra-xe interpretatus es. S i G. Alterum minus proprie dictum illud notasti; Praefinitum esse terminum a Deo,quem praeterire,aut ex quo egredi nemini liaceat. RI C C. Minus proprie id est, Christianis, quam Ciceroni conimentius, cum ex dicto Absumptum esse uidetur. S i c. Habeo: sed quis non hanc etiam sententiam ese Platonis, O aliorum lentilium nouiti Ri Cc. Ne hoc quidem in loco la-oro de sententia, cum ego quoque legerim in Tiamaeo, Animal unumquodque ab ortu fatale uiuendi spatium in se ipso continere: sed quaero de elocutione,ubι,am Cirero dixerit, praefinitum esse uitaeterminum a Deo, quipraeteriri non possit. quae elocutio ex capite i q. prophetae Iob sumpta est. Id se ostenderis, de eo amplius non controuersabimuri S a G. Non est, quod planum faciam, haec uerba esse Ciceronis , quia ad rem non pertinet. R I CC. Scite.ergo ad reni non pertinet ostendere bulum di elocutionem fuse alias a Cicerone usurpatam,
O boc modo obe propriam eius ut in isa Consolatione
124쪽
tione non reprehendatur,tamquam ea,quaesium
gis Christianoru, quam Ciceronisῆ SIG. Satis est, ut ostendam,non esse Iob. Ri Cc. Magnum erito hoc ostenderis. S 1 c. Sic Ab de homine loquitum; Constituisti terminos eius, quipraeteriri non pol rut:at hico sinitum se taminum a Deo, quem praeterire nemini liceat.R i Cc.Es uerba non sunt prorsus eadem, tamen ct sententia, o eloquendi ratio eadem est; Constitiiset terminos Deus,Prae natus est terminus 2 Deo. tam praeteriri non possunt,mem praeterire nemim liceat . diuis meritoneseis hoc ex illo sumptum esse e Si c. Curpotius dicemus Ciceronem ab isti rete Iob, quam interpretem a Cicerone illud,'sterire terminum, accepisseUraesertim uero cum censet, ipsum Cic ronianum fuisse. R i cc. Non est dicendum,Ciceronem ab interprete Iob huiusmodi dictum accepisse , siquidem Cicero ante Christum natum floruit, at S. Hieronymus interpres Bibliorum ponChristi natalem diem circiter annum quadringentesimumsed est putandum iItum recentem Jcriptorem Consolationis, istum peubnatum Cicemonem ab ipso S.Hieronymo mutuatum esse . Et,ut intem pres Iob modum dicendi a Cicerone acceperit , quem tamen huiusmodi umquam sententiamprotuli non constat,etiam se imitator potuit ab intem prete accipere. S I c. Si,quia aliquis liber habet
aliqua uerbasacrorum Bibliorum,/ccirco Cicer
nis non est;ne liber quidem primus de natura deo
125쪽
ram eris Ciceronis,quia ibi scriptum sit,ubii semper in suo flatu manet: at uero apud Iob eodem in loco, Homo numquam in eodem statu permanet. Ra cc. Non dico ualere hoc argumentum, Aliquis liber habet aliqua uerba sacrorum Biblistrum, ergo Ciceronis non en: fieri enim potes, ut aliquod dictum sit commune Biblubsacris, ct Ciceroni,quemadmodum illud,quod protulistised existia .mo hoc ualere; Liber habet dictum sacrae scripturae, quod est in ore Christianorum, quo . non V. paret a Cicerone umquam usurpatum esse, habet alia multa, quae minime redolent Ciceronem, ergo suspectus e epotest, tamquam non Ciceronis. Sic. Tertium reprehendisti tamquam minus proprium Ciceronis; Animum simul cum homine in terire. Nam cum obstruaueris apud Ciceronem hominem esse animum, interpretatus es, animum simul cum animo interire, i . absurdum esse af irmasti. Ego autem puto hominem non solum pro animo usurparista etiam pro corpore,ut Animum simul cum homine interire sit animum simul cum corpore interire. Cumq. multa alia distulaueriamur, totam MPutationem nostinam redigo adpe pendendum locum Plagonis in Phaedone, ubi accipitur homo pro corpore, cum legitur, Num eodem die animus deletur,quo bomo moritur R I CC. Diaxiui,hominem mori nιbit aliud se, nisi morim tum eius mortalem, tempe corpus.Id ego refutaui,
126쪽
tutionem animi. corporis, unde intelligitur,bo- is minem mori non esse simpliciter corpus interire, a sed animum a corpore dissolui u loco autem Phaeris donis accipi hominem non pro solo corpore,sed prom toto composito,quas dicatur, Num eodem die e ri tinguitur animus, quo totum composithm dissolum m tur, fit animi a corpore dissolutio λS i c. Nogo i, ita esse. R i cc. Gomodo merito negare po- - tes , se nunquam apud Platonem homo accipia: tur pro solo corpor , sed semper aut pro idea hominis, aut pro solo animo , aut pro composito ut necem sit, cum legitur homo apud Platonem ,
is uno de his trib. modis eum interpretari. Primum' enim homo est idea hominis in mente Dei colloca- is ta,in qua Platonici considerarunt ideas, ut constatis ex lib. 7. de Re ex Timaeo. Deinde eri solusa animus, ut probatur in Alcibiade primo, quia inii frumentum non es pars opificis: homo es opifex ,
n corpus instrumentum eius; ergo corpus no est parsa hominis . o homo est, qui imperat , o domina-a tur: solus uero ani us imperat, O dominatur: at, corpus paret, oe seruit .postremo homo es compos situm quoddam ex animo, corpore, O hoe modo ij intelligitur in Phaedone a te citato. S i c. Iam neu gaui.R I cc. Ne amplius neges,considera haec uerba Platonis tu ipso Phaedones Aliud ne quid nos i sumus, quam partim corpus, partim animus e. Nihil aliud. as tres hominis acceptiones expli-- cauit quoque Plotinus Enneade odi 7.cap. 3. N.
127쪽
pose autem accipi hominem in quarta significatio ne, quam tu attulini, apparet ex eo, quia opinio illorum, qui putarunt hominem esse solam materia , Osolum corpus , primum a Dibagora, deinde a Platone, denique ab AriRotele reiecta est. niam uero insecunda significatione homo a Cicerone acceptus eIt,utprobaui ex lib. 6. de Rep. ct ex I xusc.iccirco scripsit, s rectescripsi, ex opinione Ciceronis interire animum cum homine,esse interire animum cum animo, hoc modo a surde, σimproprie dictumst personam ipsius Ciceronis spe flemus G. Aliter ego sentio, ut de aliis omnibus. Ied, ut uideo, restant,qu4 tu minus Latina uocastia
quod quaedam sint minus Latina.
ui, me minus Latina dupliciteλ intellexisse, uel comparate, minus, ctra- .rius a Latinis usurpata, etiam sifor- ita se apud non nullum scriptorem inueniantur: Mel simpliciter non usurpata;quib. ob.modis accipi minus Grammatici docuerunt. Ac primo sensu scripsi, Filio suo, pro filio eius,ese minus Latinu . SI GI ntim aduersus te reuolui exemplum. R IC C. Opedite nihil profeci .Sic. Alij uiderint. RICC. Eo eprimosensu notaui Poenitendum isatum m
128쪽
ii, Latine die tu esse.S i c. At Poenitendus uox essii a Liuio , ut docui, Suetonio optimis in primis Latinitatis auctoris.usurpata. Ri CC. En minus, ι Latina,id est,minus, ct rarius in Latinorum scri- ij. ptis adbibita. Accedi qu)qui alui quoque uiro δε-
, Elissimo respondi, Liuio obiecta est a Pollione Apinio Patauinitas d os, ut interpretatur Euinctilianus, peregrinitas sermonis, ct in nonnullis uerbis j, minus Latinum loquendi genus. Euamquam dixio per Patauinitatem aliud intelligi posse, ut significa si uerit Pollio eam , quam Caius princeps , parum amicus Lisu, appellauit uerbositatem , arescisse
nominans vicinum uitium pro uicina uirtute . non
enim in Patauinis es uerbositas ,sed eloquentia. i enim inimicis uerbositas potes uideri,amicis' es eloquentia. am Patauinitatem, O nobilissiamae patria suae proprietatem mire Liuium in husoriasuasecutum esse a ranaui, etiam si, ut nota iis diuinctilianus, aliquot peregrinas uoces A Laidit tinitatem invebere uisus sit. Atque haec in nonnullis nobis peregrinitas objcitur quoque Suetonio, ut . . etiam'lus tenuis, ct qui Grammaticum magis , cuam Historicum sonet. S i c. Ita ne uero e rupes hac poteris superbas te aures habere negare, aut si hi fortase id dixerit, insignis contumeliae loco aci;. cipere,cum Liuium, Suetoniumq. contemnas,quos t. primis est admirata antiquitasρR i CC.Me gabhis uere negabo,me ulla umqua superbia el
129쪽
merito alias existimavi, ὴ quis id mihi uitio uerte xit, uoluerit etiam,si Dujs placet nugatorijs quia busdam captioni. contumeliam occultare , a'. in ea inferenda persi ere, eosq. uere superbos nominabo, qui uel praeter casessam, ut aliquid pulchri, dringeniose dicere uideantur, optimos scriptores cari-- minantur: ut tu i efecisti, cum errorem Liuis no- quodlib.q. . L. Valerium Tribunum pl. sic
contra Catonem Consulam loquentem introduxe-- lrit,utse Origines eius aduersus eum reuoluturum esse denunciaris,quos tamen confiat Catonem longe post Consulatum conscripsisse accine es ben Molriia,quam in Liuium illum, illum inquam tuu liexerces, a cuius fonte ad magnam hominum fama i , profluxim ἐ'Ruem ego,ne in eum ingratus uide- frer, quisuis lucubrationib. tantum mihi amesitu- ldinis,atq. ornamentorum attulisset, potius Hende νιm , diceremq. Ac quidem Catonem in' extrema laetate sua libros Originum confecisse, scd ante con- lsulatum inchoasse, eius . rei famam, ut de Hari morum scriptorem solet operib. ad omnes permanasse,ut potum it illas L Valerius in consulatu eius nominare, etiamsi nondum ipsas uidisset, quasi dixerit,uo reuoluam non manib ed animo,s oratione aduersus te Origines tuas, qua s te scriberesa ima es. Commemorauit quoque Propertius Aeneidem Virrilst,priusquam illa edita esset, cum lib. a. lscripsit; Cedite Romaniscriptores, cedite Grais , lNUrio quid maius nab itur Ilia c- .
130쪽
o ex loquendi modo intestigitur Ameidem adhuc inchoatam in honore,ct in exinimatione sese; ct poemata, alq. historias nobiles , etiam non editas fumet, O sermonis. hominum Hebrari conisueuim. cuiusmodi etiam uidetur illud Hura Pollione, qui innituerit mandare litteris bella ciuilia,neq. tamen adhuc alsoluerat,atit ediderat,
Motum ex Metello consule ciuisum, Bellis caussas, ct uitia, ct modos, ctc. : paullo poli; Paullum seuerae Musa Tragadia Desit theatris: mox, ubi publicas. Res orianaris, gramde munus Cecropis repetes cothurno
quaevierba indicaut historiam inchoatam,neca 63-lutam. Iam sic defenderem Limum: uel si nonpossem defendere,alsaltem temere, prater rem non accusare .n igitur ea in re ualde Liuium conte psisti. Ego uero nec Liuium, nec Suetonium, ut meri inaris, contempse; sed ut illum a cie Utate
defendi, sic quae illi, O huic ab aliis obiectasant ,
ad meam defensionem natari. Gare non e curi superbia me in bominum odia trabas S i G.-cipe in bonam partem,quae dico: nam ego seXage . Marius te quadragenarium, ut liu prope iure nimmon .RI cc.In eam partem accipio,in quam debeo: sed pergamus.S i c. Addidiali etiam illad esse minus Latinum; Isse bominem esse memineriι; nisu autem humanius clx myrus ut si non ab inq