장음표시 사용
2쪽
VENEτΠs, Apud Georgium Angelerium
4쪽
A' SECRETI. V Μ omnia, quae a Deo Opt. max. creata sun Laurenti Massa , uir Clarissime, suam persectionem appetant; cuncta'. an malia, in eo potisumum excellere,quod sibi maxime conuenit , concupiscant; atq. hoc animal, plenum rationis, re consilij, qui uocatur homo, ad rerum ueritate indagandam,ac intelligendam a natura,immo potius ab ipse naturae parente Deo consormatum esse uideatur: mirantur non nulli, & m rato mirantur,quae nam sit caussa,quamobrem
id bonum,quod in ueritatis cognitione positucit, quodq. selum perficere naturam hominis A a potest,
5쪽
potest,paucissimi consequantur. Omnem tamen admirationem deponant,necesse animaduerterint,idem hominib.contingere,quod brutis euenit animalib. quaecum quodam naturae impetu in suas actiones ferantur, dc potius,ut ita dicam,agi,quam agere uideantur,ea tamen,quae ipsa praescribit natura,non semper praestant. idq. fit, non modo, cum ui ac necensitate quadam detinetur, quominus id ipsum , quod sibi propriu est,essiciant,uerum etiam,cualiter assuefacta sponte agunt. Leo enim non solum in cavea inclusus,& catenis constrictus, sed etiam hominis industria mansuefactus naturalem feritatem minime exercet. quod dici quoque de ceteris animalib. fere omnib. potest. Quid λ quod res etiam inanimatae multis tenentur impedimentis,ut eo, quo naturaliter tendunt, non ferantur Ignis enim non semis
per loca tenet superiora: lapis quandoque sursum detinetur alia similiter non numquam impediuntur. Quod si ea,quae simplicis sunt naturae uel absolute,ut simplicia corpora, uel cuhomine comparata, ut plantae, & animalia rationis expertia, quae quo simpliciora sunt, eo pauciorib. egent, & ob id etiam impediri pauciorib. possunt,multis sunt impedimentis subiecta: cui mirum uideri debet,hominem,animal tam multiplex, ta uarium, qui non impulsu naturae ducitur,sed in suis actib. dominatur,
6쪽
uoluntatem habens principium actionum suarum,quiq.plurimis auxiliis eget,& iccirco dita ficultatib. prope innumerabilib. urgetur, tam raro finem suum adipisci,& ueritatis perfici cognitione λ Λc uaria quidem sunt pro hominuuarietate impedimenta: ego uero fateor, cum
in aliis, tum in Con latione edita sub nomine Ciceronis diiudicanda me ualde fuisse impeditur,quominus omnia initio uidere potuerim.
Vod me fatis purgare apud Carolum Sig nium debebat, si eius graui iudicio minus satis fecissem. Constat enim omnib. & ipse perspectum,ac cognitum habet,quam graue,quamq. arduum sit, in publico aliquo, eodemq. clarissimo gymnasio docere. quod munus cum seperiori proximo anno, mense Aprili, in hac celeberrima Patauina Academia obirem, atq. in cuniculo uersarer publicarum explicationum, mandauit mihi is, qui apud me potest, quaecumq- possum,omnia,semperq. donec uiuam, pro singularib. suis, atq. immortalita in me meritis,poterit, Hieronymus Mercurialis,Medicus clarissimus, & Comes perillustris, ut, quid de illo Consolationis libro sentirem,bre uiter scriberem. Quamobrem raptim, & pro perans, prout publicum negotium meum postulabat, sententiam meam, ut potui, litteris consignaui. Quam cum ipse Carolus Sig niuis longe minus occupatus, quippo qui u
7쪽
cationum scribebat tempore, & rem per otiu ,
quod ipse ait,ut sedatiore,sic intentiore mente, ac cogitatione lustrauerat, duab. ornatissimis orationib. tamquam absurdissimam reprehendisset,purgaui me, quod festinans scripsissem, ac propter praepoperam quandam festinatione meam omnia complecti nequiuis em . eumq: ad ea, quae is mihi obiecerat, pro uirib. respondissem, & prioris iudicii mei argumenta alicuius esse ponderis, & momenti ostendissem ,
tamen in fine tertiae disceptationis meae, ut ea seponerentur,concessi,& ad ea,quae cursim persecutus fueram, eum argumentorum cumuluadiunxi,qui omnem eximere posse dubitatio nem mihi uideretur. Sigonius autem, nouis relictis argumentis,adhuc in ueterum perstat refutatione. ad quem tametsi satis esset re*ondere, me, ut haec relinquerentur,iam dedi se totamq. uictoriae spem in illoru grauitate,& firmitate collocasse, tamen , quoniam ad eorum defensionem rursus prouocor,quae praepeditus celeriter scripsi, mihi ipse non deero,ut aduersario quamuis potentissimo me iterum lacessenti res stamn me incolumem, quatum possim,
conseruem. Cuius rci desiderio tenentur naturaliter non solum homines, uertim etiam animalia ratione carentia, ut se pro uirib. tueantur,&,quae nocere possint, propellant. Quare
non temere uidebor fecisse, si naturae sequens impul-
8쪽
impulsonem ad ea, quae contra me edidit Sigis
nius, rescripsero, & operam etiam, at q. etiam dedero, ne me auctoritate sua sane grauissima prorsias opprimat . Neque enim in caussa tam iusta cedere facile debeo,pro ueritate ipsa propugnans , quam omni b. csse gratiis praeserendam , ipse confessus est. Quoniam uero idem uarietate scribendi obicistatur ; quein admoducum is contra primum iudicium meum duas
orationes strit sisset οἰνονηρα, γαγ
ρον το) ego quattuor disceptationes rescripsi: sic, cum ipse Dialogum de controuersiis nostris consecerit,ego quoque Dialogum contexam, cum aliis disis uiris, tum tibi in primis, Laurenti Massa,vir Clarissime, cuius auctorit hi plurimum semper tribui, iudicandum . Te enim potissimum de reb. meis ferre iudicium cupio,tum quia tu facile potes, tum quia, si labores,& uigiliae meae tibi, patrono meo, probatae fuerint, id ualere potest ad singularem tuum in me amorem confirmandum. Neque enim de tua praestantia dubitandum cst, qui ad eiu ordinis amplitudinem uirtutium tuarum admiratione peruenisti, quo uiris latum non solum fide,diligentia, sapientia, sed etiam eloquentia exqii ista ornatis patere aditus solci: qui praeter alia multa,& magna,quae dedisti,sapientiae, atq. eloquentiae documenta,cum Serenissimus
9쪽
Venetiarum Princeps, Aloysius Mocenicus, in cinere laudandus esset,nec facile inueniretur , qui admirabilib. ac prope diuinis tanti Principis uirtutib. oratione satisfaceret, ipse ualde idoneus existimatus es,qui ad Principem exornandum adhibereris,& adhibitus tam praeclare id muneris obluisti, ut omnib. sueris admirationi . Ego uero maximopere curare debeo, ut, quod mihi semper incredibiliter faueris, numquam tibi in metem ueniat paenitere. Tu me in hac praeclara sede, in qua tresdecim abhinc annos ueteris doctrinam eloquentiae profiteor, tuis prope manib. collocasti . Tu me, ut ampliori praemio afficerer,iam bis adiuuisti. ita, ut omnem dignitatem, & commodum meum fatear a tua benignitate, & humanit te,taquam a sente, deduci. Quamobrem cauiasam meam tibi in primis & maxime idoneo ad indicandum,&summo patrono meo, probari
exopto. Sed iam felicib. amplissimi nominis tui auspicijs Dialogi exordium capiam.
10쪽
E ci s T 1 N E libellum meum, quem e ficusatorem inscripsiζ
Et te, , ct miratus sum . SIG. Cur, cluaeso, miratus e Ra Cc. Σ-d artificio tuo mihi iniuriam facere tamdisperseueres. SIG. De qua iniuria conquereris R I cc. De ea praecia pue,quod me accusatoris nominesignificesi. -- , mini enim, quod scriptum reliquit Cicero libro secundo Osciorum , non solum periculosum se, sed etiamsordidum ad fama aliquem commiti re ut accusator nominetur s i . contigisse M. Bruto, summo genere nato, illius filio, qui iuris ciuilis in primis peritus fuit. S i o . id e no ne idem scripsit, O L. Crassum admodum ad Iescentem non aliunde mutuatum esse, sed sibi sumpeperisse maximam laudem ex illa accusatio . ne nobili, gloriosa , si quam C. Carbo, homo eloquenis