Cato maior de senectute

11쪽

guraeben, Was et wa fur undisi de das, rei seu alter sichan fuhren lasse, und in dem Belspiete eines hohen thaten- reichen und segenvollen Altera, Mi Cato es thm dactot seinem Freunde T. Pomponius Atticus das Greisenalter in ansprechende Farben Eu eigen, sonder e ver folgie geWiss das noch h ohere Ziel, in dem Bil de eines sol chen Greis es uber hauptias Bilde ines echien Rd mers dargus tellen

12쪽

1 De orator III, 33, 135 Deniqua nihil in hae tabifalo temporibus illi aereri disere potuit, quod illo non omne investigari et aeteri tum eream

2 M. Catonis quae extant ed Iordans. Et Mepula valem inare, quandoque ista gena aua uti ora dabir omnia eorrumpet. Disitired by Cooste

15쪽

Iulius Sommerhrodi.

celle: e Ichesi si das Maass de vorsichi das hei Beurthei Iung grosse Manne de Sehu Iernae genu ber Euneo hach tenistra M. Tullii Cieeronis opera quae supersunt omnia ex recensione Io. Disitired by

16쪽

Posen, den 15. Februar 1862. Iulius Sommerbrod:

17쪽

Iulius Sommerbrodi.

aliud nisi Cillantum inodo bellare eum diis naturae reptisnare pΚiel dens August l86s.

18쪽

M. TULLI CICERONIS

CATO MAIOR

DE SENECTUTE.

19쪽

Disitired by Coos le

20쪽

O Tua si quid te a vero curamve leDasso, Otiae retine te coquit et Bersat in pectore faeo, Ecquid erit praemi pLicet enim mihi versibus eisdem assari te, Attice, quibus assatur Flamininum Ille si haud masna eum re, sed planus fidei.

Quamquam certo scio, non, ut Flamininum,

an T. Pomponins Atticus. i. o Tiro isequi eri praemi, Verse de Q. Ennius geb. Eu Rudia in Ralabrie SIS, 23s v. Chr.3,aus de iote Bucho seine Annalen, eine episehen Sisatagesehichte Roma in meleherrium ei ste Male stati de nationale saturnisehenverse de grieehische exametergebrauehi urde . Si sin doria Titus quinetius Flamininus ge-riehiel de Besieger de macedoni-sehen Philippus hei Nynoskephalassi chie ubertragen au Cicero'sFreund ita Pomponius Atticus.

nem Feldxugo me Philippus in

magia id fieri plaeeoci, quam, quomodo fieret, aetii expediebant. Viergi Tage bile er,

eortim verborum, quorum medem erant postrema ducto litterae, quae aiani in hostiirnua , poεtremam lut m derect hiane, nisi vocalia imges ebestim is non emi eo ossenato in verasitia, quam nune fugiunt poetae novi. Ita enim loquebamur: is qui est omnisi prinovs non