장음표시 사용
31쪽
Rationes prioris libri: P M alterius Sy 67. Uterque liber ab vidi et a carminibus Christianis discrepat.b Clausularum trisyllabatum numerus est α in priore libro re in altero M.
lib. II 20 5 10 4 15 2. Rationes prioris libri: in m alterius 20 M. o Clausularum quadrisyllabarum numerus Stα in priore libro 49 β in alterorat.
Rationes prioris libri 24 22 alterius: in 10. Trisyllabarum et quadrisyllabarum rationes fere eaedem quae in carminibus epigraphicis sunt. In trisyllabi verba primum locum occupant. In bisyllabis verba in .et' numero plu
32쪽
lV De prioris hemistichii syllaba finali.
Ovidi librorum, in quos inquisivi, rationes se Sunt.
Ρosterioris hemistichii quos attuli numeros Si comparaveris, quid discriminis intercedat, facile apparebit Huius hemistichii syllabae natura longae auctae sunt. Cum Supra verba in S, ' cetera superaverint, hic verba in m desinentia numero plurimum valent. Qui singulorum pedum rationibus comparatis a Catullo spondeos, ab vidi dactylos praeferri videt, etiam in hac parte Catullum in prioris hemistichii fine crebrius syllabas positione longas admisisse eκistimet. Sed res ita non Se habet. Catullus in hac hemistichii parte syllabas positione longas vitavit, natura longas praetulit. In carminibus maioribus, quae disticha habent l76 28 tantum eκempla syllabae positione longae insunt, et in eo numero te hemistichia parem in sonum exeunt ut: Numquam se mediam sustulit ad unicum. 67,22 Quod posset onam solver virgineam. 67,28Iι dominum veterem deseruisse dem. 87,8Luae mea e nostrum contulit in gremium. 68,152Νotescatque magis mortu08 atque magis. 68 48 Utriusque hemistichii in m -κitum bis habet Dicitur e miseram consceler se domum. 67,24 Protesilaeam Laudamia domum. 68,74 Etiam hic versus dignus est quem ponam Eripite hanc pestem perniciemque mihi. 76,20. Catullus igitur vidium superat. Vetus praescriptum vel veterem regulam, quae in fine prioris hemistichii syllabam Dj0jij sol. IOOQIe
33쪽
- 20 natura longam esse voluit, mihi videtur sequi. Aliter quidem in carminibus minoribus, quae etiam aliis in rebus a maioribus recedunt, poeta hanc rem tractat. Jam singula tractabo. 1 In verbis in m desinentibus talia occurrunt quondam,
furtim, nuSqunm, numquam, iam, quaedam tecum, vivum iubeam, ducebam, OSSum, OSSem, Sum.
2 de verbis in .s, 3 desinentibus.
Ut in hemistichio posteriore, sic etiam hic verba in os voces in r ' desinentes antecedunt.
Prius hemistichium aposteriore ita differt, ut verba in it et in har desinentia voces in
longe superent. 4 de verbis in duas consonante exeuntibuS.form. num. nt unt en an in si aliae cons.
Verba in hunt numero plurimum valent. Coniuκ on' non addita in numero positione longarum rettuli, legem secutuS, e qua syllaba finalis substantivorum in κ' brevis est, si genetivi vocalis brevis est, longa, si genetivus longus est: grhx grligis-reκ regis. At forma coniunκ' n Bdd ta longa est.
3 Cum signa ad vocalium quantitatem significandam usitata desint, his notis utor vocalis longa non significatur; vocalis brevis hoc accentu .
34쪽
In his paucis versibus syllabae natura longae numero plurimum valent. 2 Carmina Pompeianae. distich. num Syll. long S, verb.
Ratio 24 11 vel li: l: Haec carmina propius ad Catullum quam ad Ovidium accedunt. 5 Carmina primi saeculi usque in tempora Traiana. Di,tichorum numerus, qui tractari potest, est 52. syli long brev S, verba nt, St.
tertia pars po6itione longa est. Apud Ovidium ratio est V, vel L: .. D brevibus alio loco gam. a In verbis in m ' desinentibus talia habes olim tum, cum, quam, quem sim sum APud Ovidium haec verba cetera praecipue in sis ,r -κeuntia superant, hic ratio mutata est.b de verbis in s. r' desinentibus.s,r is es us aliae cons.
In verbis in or labes videor, super, testor in verbis in ses cernis quereris colitis; in verbis aliis consonantibus finitis: crimen, nomen, illud, miserum t.
Verba in s ' desinentia primum locum tenent, et in his verba in is ' numero plurimum valent. c de verbiS. verbonum it at et is
Ut apud Ovidium, verba in it et at voces in et eκeuntes superant. di de verbis in duas consonante meuntibus.
35쪽
Quantopere hae rationes ab ovidio recedant, manifestum eSt. Altero saeculo κcepto syllabae positione longae plus tertiam partem OccupRnt. Ceteris de clausulis id addo etiam in his carminibus verba in s ' cadentia voces in or Superare et in verbis formas in et numero plurimum Blere. Carminum epigraphicorum partes aliquot inter 1l66-1233.1233-1343, ut, quomodo singulae verborum formae in carmina meliora et deteriora distributae essent, cognoscerem, diligentius
mel. 70 2 15 deter. 67 i 10b inter carmina 1233-1343.
mel. 99 - 20 deter. 62 7 17 Syllabae natura longae etsi maκimam pariem in carminibus melioribus occurrunt, tamen saepe in deterioribus quoque inveniuntur. Breves, si totum spectas, in deterioribus insunt. Verba in S,r' et in ni si Ἀκeuntia crebrius in melioribus quam in deterioribus leguntur. In verbis et in vocibus in m eκeuntibus numeri non sibi constant, se in contrarium abeunt. Carminibus epigraphicis tractatis etiam hac in parte nonnullos poetas afferam
36쪽
parte fere pares cum carminibus epigraphicis conveniunt.b Lactantium vel carminis de Phoenice poetam. Syll. long verb. nt
Prioris et praecipue alterius libri rationes contra vidium et carmina epigraphica sunt. Considera prioris hemistichii syllabas finales, quae breve Sunt gravida 1.1 citol,3ι0; κcipere 2,25s nisi ,308 impri Ris eκcipere in fine huius pentametri partis notandum est. Dj0jij sol. IOOQIe
37쪽
V. De aiione inter clausulas prioris et alterius hemistichii intercedente.
In hac parte Ovidi tres Artis libros tractare satis habeo. Clausulis bisyllabis haec verba respondent
Saepissime ergo occurrunt pondei Secuntur anapaesti, molossi, Choriambi, iambi etc.
De singuli agam. l de sponde S. Interdum accidit, ut spondeum monosyllabum antecedat, in Artis libro I fies II ses III 6ies. Talia verbula parvi ponderis esse solent, vel praeposi
tiones vel aliae voces ut tam et, cum Sum, quam, non, Si quas, hac his, Sit, nec, quod, Sunt, ylus, ii, quod, at, Sed quRe, dum est, te,
fit quis, a. Raro verba graviora occurrunt ut corpora Mars Threcen occupat, illa Paphum Ars II 588. In tertiae Artis libro insunt ars, mens. Haec verbR monosyllaba cum spondeo arte cohaerent, ita ut quasi molossum iaciant raro monosyllabum sententia a sponde separatum est ut Pessima sit misi non sua forma placet. Ars I 614.2 de anapaestis. Eadem fere monosyllaba in anapaestis occvrunt quae in Spondeis. Notanda Sunt ars ferr e) pax, tu e . Verbum mon syllabum sententia ab anapaest Separatur. Ille ego ιm, teneras cui eta ungue genas. II 452 Quo artius anapaestus et monosyllabum coniuncta Sunt, eo melius hemistichiorum concinnita apparet.
3 Congruentissima pentametri membra choriambus reddit ut Mobilis aequoreis pinna madescit aquis. II 62 4 Voces e pluribus quam quattuor syllabis vel aliis e pedibus compositae raram sunt urbs in Achaemeniis;
38쪽
In his verbis insunt nomina propria. Nonnulla substantiva, quae in his libris poeta alio pentametri loco non collocat, postea, in epistulis ei Ponto in fine sentametri ponit ut
supercilio amicitiae, adulterio.
5 de verbis monosyllahis. Haec verba vel verbum bisyllabum vel plerumque aliud monosyllabum antecedit. a antecedit bisyllabum
Ars I stupet haec pater est, tibi sit, tamen est, opus est, data sunt manus est, prior est, gravi eat, inter nos III scelus est, sua dos.
Bisyllaba voce antecedente monosyllaba arte copulata sunt, ut anapaesti loco haberi possint.bi antecedit monosyllabum. Nonnulla κempla afferam: Tu quoque, materiam longo qui quaeris amori, ante equens quo sit disce puta loco. Ars I 50 Primum vidi discipulum discere oportet, ubi, quo loco puellae versentur. Quanta vis in his verbis a poeta collocata sit, uides Sive quo sive Sit Son fortiore enuntiantur, verba artissime coniuncta sunt, ut spondei loco haberi possint. Quid fugis, in vincas, quid victo. Parthe, relinquis Parte madum iam nunc Mars tuus omen habes I 212.
Vis posita est in nunc , iam nunc' tamquam verbum spondiacum St.
Alia κempla sunt quin se ne se qua sis nec quo Per quos; nec me et OS; quae Sit non det hoc sunt.
Ut paucis complectar, verba monosyllaba tantum prima Specie κStare, re vera spondei vel anapaesti loco haberi dici potest.
6 de verbis iambicis. Jam venio ad eam partem, quam diligentius tractare solo, ad ea κempla, hi quibus clausulae iambicae verbum iambicum in hemistichio priore respondeat. Ut quomodo res initio se habuerit, cognoscas, a Catullo ' incipiam. Apud eum decem eκempla occurrunt: 65,i2 66 20 6682 67,2 68,l48 87,4.
3 Catulius Tlhullus, Properitus, ed. Muener.
39쪽
- 55 sed ei supiae sigillatanum perire soles avi perire domum. 67,40 Notescatque magi m ιυο atqNe magis. 68,- quod amantem iniuria taliscosi amare magis, sed bene velle minus. 72,8intestina canes, cetera membra lupi. 108,6Eκempla allata a reliquis ita differunt, ut arguti et artificiosi aliquid habeant. Aequa enim membrorum compositio fert, ut pentametri partes maκime idoneae Sint, quae sententiam aliquam argute Aprimant. Tibulli liber primus κempla habet duo, alter tria, quartus quattuor. Subicietque auus es icietque iam. I 5,64 Non ibi area nites, nou ιbi culta comasι. I 4.4In Lygdam elegiis decem κempla insunt, ut a Tibullo etiam hac in re differant Ad Propertium aggredior.
Liber I II III IV 47 66 52 33Numeri verba iambica a poeta frequenter admissa esse demonstrant. ulta κempla non eadem arte qua Catulliana sunt, alia eandem membrorum concinnitatem habent pulcherrima ponam Tu cave, ne tristi cupias pugnare uellae,neos superba laqui, neve tacere diu.
quamuis issa mihi mors est inhonesta Mura, mora inhonesta quidem, tu moriere tam .
Sive e catim gravis, sive ea causa levia.
3minima praeda tibi, marima cura mihi.
Ambos una sdes auferes, una die s.
m iee unda seria, te modo term ωροι.
Qui dare mala potest, mulla es amare potest.
40쪽
Tibullum vitasse docet, quamquam exempla multo rarius quam apud Propertium occurrunt. Quaeritur, cur Tibullus et Ovidius haec verba rarius admiserint. Poetae et metrici pentametrum unum verSum me voluerunt. Clausula bisyllaba in priore hemistichio posita utrumque pentametri membrum eadem fere forma, eadem specie erat. Facile aliqui pentametrum in duobus aequis membris constare dicere poterat. Hoc autem si quis statuebat, et syllabam ancipitem in prioris coli fine et hiatum et spondeos in altero membro admittere debebat Tibullus et vidius quidem, quamquam verba iambica OSuerunt, ad eκtrema non descenderunt, sed poSteriorum temporum poetae vel versificatores, quae supra notavi admittere non dubitaverunt. Numeros tabulae si comparaveris, inter priora et posteriora carmina non multum interesse invenies. Primo Fastorum libro κcepto numeri sibi constant. Quamvis de numeris inter singula opera nihil fere intersit, tamen inter ipsa κempla aliquid interesse κistimo. Supra Ovidium verba iambica quodammodo vitassΘdiκi. Si posuit, sententiam breviter arguteque κprimere voluit; ad hanc rem efficiendam membrorum concinnitas maκime idonea erat. Quo fit, ut multa priorum carminumeκempla gravitate quadam non careant. In libris posterioribus, praecipue in Tristibus haec κempla multo rariora sunt.
Omnia igitur κempla vidiana in duas partes diuidi
primum in empla simplicia, in quibus nullum fere artis rhetoricae vestigium apparet, deinde in empla artificiosa, quae poetam arte rhetorica imbutum stelidunt.
a Puce fores obdo, ne qua discedere possit: mareoque diu nomine usu ero. Fast. I 282 At nunc quod superest, se opem, prec , minus unam, alloquioque iuva pectora nostra uis Pont. I 6,8Auferes oculis veniens aurora Booten, coviinuaque die sidua manviis erit. Fast. V 754. In his κemplis verba iambica diu, ivva die Occurrunt. Talia verba rariora sunt. multo saepius leguntur mihi, tibi, vel pronominis possessivi formae meis tuis, vis etc. Primum pentrametri verbum que particula heκametro artius coniunctum est multa huius generis eκempla in Tristibus insunt