장음표시 사용
2쪽
ILLUSTRISSIMIs EΤ REVERENDISSIMIS
IO ANNES COLUMBI Societatis IESU.O 2 δ mirabimini, quod Daunem Montactum vobis ficto,s iterum haeresipurgo, illusti issimi Patres. Hoc debeos vobis, s mihi. Episcopus quondam ille fuit, ω quidem Fuis temporibus Gallicanorum ferme primus scientia, dicendi mi, sapientia , rebuπ
3쪽
na ab inuidis magnoque nomini aduersantibus viris calumnia esse, quod accusatus fuit olim hareseos. V potius
quod emiremini, quod etiam queritetur non Gallia , sed omnis Europa impositam mihi rursus necessitatem dicendi de fide religionibus tanti antistitis. Gabutius. Die ignoti in Gallia homines Venerunt ad nos de media Italia, qui dicerent damnatum quondam Roma a Pio quarto, sinter haereticos in Galgia repositum mandato Tν quinti. Turcam ille tamen, cum viveret, pacavit metaris Germanis: dedit Polonis pium regem, nequidquam contra tendentibus hareticis sanctissimam reginam firmauit Scotis e composuit Occitanos s Delphinates Mugonotos: ha-rsm Vasticanam vel consiliis compressit in confictorio regio , vel rationum vi profligauit Posiaci, vel Garoli regis gladio per riuitates cacidit: demum pro chrimanis is regibus Francisio primo, Henrico secundo, Francisco secundo , sarolo nono, Venrico tertio rem gessi publicam dubiis temporibus non Folum per Gallias, sed orator etiam in Italia, Thracia, Hungaria, Poloma, VJermania, Anglia, Scotia. si s accredat dicenti P quasortissime ac religiosissimegina debuissent Episcopum sanctissimis viris
inserere, ea non potuerunt iudicio prohibere Romano. Tantum odiis inimicarum nobis gentium inuidiaque datum es. Sed Roma damnatum nego, in Vallia vero iubente Pio
quinto scriptu inter haereticos etiam pernego. Pro se diceret ipse si viveretratqueprofecto qua orationis vi quondam fecit ut serus Turca, quid enim memorem apud Chrantiarios ge- 2 vinculis solueret legatum Ferdinandi Romanorum s
Tarorum regis, ea vi probaret omnibus mortalibus religiones
4쪽
religiones suas os fidem. Et vero vestra interes, patres Christianissimi, ut Ioannes Monlucim censeatur H turque catholicus, qui e vectro coetu pro antiquissimo nostrorum regum more ad con tortum per quinque deinceps reges adhibitus est veluti e consessu Vassicanorum prasilum accepisset, qua per Europaeos ferme omnes populos voce, consitio, exemplis ad diuina regiaque fidei firmamentum proposisti s explicauit.
5쪽
GO Ioannes Gayetus Prouincialis societatis' IEsu in Prouincia Lugdunensi, iuxta potestatem ab admodum R. Praepos Generali mihi factam, facultatem concedo, ut liber inscriptus quod Pius IV. non damnauerit haere 1eos Romae Ioannem Monluctum Episcopum , dcc. a P. Ioanne Columbi eiusdem Societatis Theologo compositus Mab eiusdem Societatis Censoribus approbatus, typis mandetur. In cuius rei fidem has literas sigillo nostro munitas, dc manu nostra substr iptas dedimus Lugduni die 11. mensis Iunij Anni 163 o. - IOANNES CAYETVS.
6쪽
Episcopum Val. ω Diensem , neque Tim quintus damnationem eius a quarto Roma latam promulgari curauerit in Gallia. VLTI neque obscuri lcignobiles illi seu historiarum , seu aliarum rerumnus in Gallia,qui Ioannem Monlucium Valentinum 8c Diensem Episcopum traderent sensisse cum hae
reticis : nemo unus fuerat, qui Romae damnatum ha
reseos a summo Pontifice diceret ε, non Franciscus Belcarius Peguillo, non Scipio Dupleixius, qui fidem Viri excutiendam dc religiones exagitandas videntur sibi prae caeteris accepisse. Nuper inuentus est Henri
7쪽
cus Spondanus, qui hoc assereret. Edidit is tres tomos continuationis annalium Caesaris Baron ij a se olim redactorum in epitomen, Sc in ipsorum tertio tradidit damnatum haereseos Romae a Pio quarto ; atque ex ea damnatione habitum pro haeretico in Gallia, agente Pio quinto. anno millesimo quinquagesimo sexagesimo octauo numero vicesimo sexto sic locutus est de Pio quinto: Lui episcopi Roma damnati fuerantharesis a Pio quinto, Uticensis , Valentinus, &C. eorum damnationem in Gallia promulgandam curauit. Vult ille quidem videri non inimicus Ioannis, aliquando etiam non immerentem Concelebrat magnis laudibus : anno millesimo quingentesimo quadragesimo quinto numero tertio vocat, virum doctissimum septuagesimo secundo numero vices mo primo
ita de eo scribit ; Erat iudicio in rebus politicis m sermone, s scriptione ad persuadendum e cacibus praestans, ac multis legationibus obitis illuntris. Sed cum de viri religionibus dicere locus postulat , non obscuris agit conuitiis;& nonnullos ante ipsum scriptores secutus,
detorquet eius verba in Hugonottorum errores. In conuentu quem Franciscus secundus rex non multo ante mortem habuit Fonte bellaquae omnibus eorum
temporum historiis celeberrimum, Monlucius episcopus oratione usus est omnino recta in fide, atque ut ipse quidem existimabat necessaria. Quoniam initia, dc incrementa Gallicanarum haereseon magnam partem repetebat ex corruptis nonnullorum de omni hominu ordine moribus, Spondanus anno millesimo quingen
8쪽
quingentesimo sexagesimo dicit Catholico episcopo minus dignam fuisse: quasi non sustineat nomen episcopi Catholici, & ad haereticos is antistes accedat, qui apud regem clim rem flagitare putat 2 Catholicorum aut etiam de clero hominum scelera recitat. Tum praeterea Monlucius agens de psalmis Dauidis, qui per uniuersam pene Galliam sermone vernaculo celebrabantur,asseruits quando effictim amabantur a nobilibus maxime viris) non esse abiiciendos, dc hortatus est reginas matrem & nurum , Vt, profanis cantionibus tota familia prohibitis, iuberent eos adhibeti ad cantum : h1c enimuero stomachatur Spon-danus , dc interpretatur voluisse in regias aures inducere Marotianas ec Bezanas cantilenas: ut si soli Marotius & Beza nebulones haeretici, non autem Catholicorum etiam aliqui pociarum eos psalmos Gallicanis versibus reddidissent. Sed parua haec sunt illorum Comparatione, quibus e Francis primus asseruit de Romae damnatum haereseos episcopum, dc agente
Romano pontifice habitum in Gallia pro damnato. Et igitur qui ceteris Monlucianae fidei criminationibus olim apud nos iactatis singulari libro responderim, istas quoque a Spondano ad nos ex Italia nuper delatas refellere nunc suscepi. Hoc debeo nominitanti antitistis, hoc Caroli Iacobi Leberonij episcopi ex viri sorore pronepotis amori, hoc Monluciorum&Leberoniorum inconcussae in Christiana fide firmitati , hoc veritati potissim sim dc Francisci primi, Henrici secundi, Francisci secundi, Caroli noni, dc B Henrici
9쪽
Henrici terti j regum nostrorum, qui virum ad omnia ferine consilia admouerunt, Zc plurium etiam auto rem habuerunt, castissimae se in per de religionibus Scpontificum Romanorum veneratione famae. Et Veroii falsa non sunt, quae Spondanus retulit, falsus ipse fuerim necessum est, quando Monlucium non fuisse haereticum scribebam l. de rebus gestis Valetinorum episcoporum , dc postea suo volumine multis euince re tum conabar, cum Spondanus edebat sua. At enim uero si Pontificium Romae tabularium suis omnibus chartis instructum esset, rem ego quidem Vno verbo conficerem; nam ex Pij Pontificis utriusque tabulis ea uniuersa intelligeretur : nunc illorum temporum chartis defectum est, ut ad me scripsit anno huius saeculi quadragesimo tertio die vigesima tertia Decembris Honoratus Niquet pro Gallicana Societate nostra librorum Romae censor. Non extant,
inquit ille, considiorialia ab anno millesimo quingentesimo quinquagesimo septimo ad annum mi e simum quingentesimum nonagesimum secundum. LLoc habeat certum reuerentia etentia in asserenda i ius Episcopi innocentia. Sed neque adhibere possum testes oculatos rerum, quas nunquam extitisse contendo. Igitur , quod postum, id efficiam : principio illa refellam , quae Spondanus in suorum confirmationem attulit; deinde docebo ita Gallos cum pontificibus Romanis agere consuesse , Ut res quae aduersus Monlucium episcopum gestae feruntur, non potuerint factae intelligi. Spondanus eorum quae scribebat autores recitauit
10쪽
duos, illosque Italos , Hieronymum Catenam & Antonium Gabutium ei neque alios habuit quos asserret , ut ipsemet profitetur in literis ad Carolum Iacobum Leberonium episcopum Valentinum. Eorum,
inquit, autores qua scripsi anno millesimo quingentesimo
sexage o octauo habentur in margine, rem enim tantam
ego quidem nunquamsine tentibu prodidissem literis. Sunt scriptores de vita Pij quinti pontificis , quorum alter Hieronymus Catena seripsit Italice, alter Antonius Ga--Iius Barnabita latine. Hactenus ille Parisiis anno millesimo sexcentesimo quadragesimo primo die vicesima quinta Iulij. sapiens veritatis indagator existimauit, quando Duplexius , Peguillo, alij
Gallicanarum rerum historici hominem vulgo damnant haereseos , se ad communissimi rumoris fontes Gabutio & Catena ducibus peruenisse. Verum hic ego quidem Vehementer emiror ab hominibus Italis ista proferri de Monlucio in Gallia episcopo, Ec maxime pontificis aduersus ipsum edicti promulgationem in Gallia , quod nemo Gallorum fando audiuit, nemo legit aut vidit. taciturum , si habuisset, putas
Belcarium, tacituros alios in illa non sinceritate, dicendique libertate Francorum, sed accusatione Mon- Iucij, minutissima persecutos Demiror autem etiam
Vehementius Spondanum 3c Gallum, & in Gallia, in eaque Galliae parte Apamiarum episcopum , quae Blasium Monlucium magno suo commodo vidit, non sine praesidio Ioannis antistitis Valentini fratris, haereticos profligare, cum Gallos non habeat, Italos B L aduo