장음표시 사용
541쪽
qui Hostandiae praefuerunt. 321
Galliarum ac Britanniarum , postquam in ipsorum consistorio res erat ampliter tractata. Manifestum & hoc est post iactas inducias praeclaris societatibus munitam Ornatamque rempublicam S oppida exsoluta quae pignoris nexu tenebantur. Sed & illudoiden barneueldio fuisse comsiiij, ut imperium patriae externo cuipiam transcriberet, neque comperire neque credere potui: quia sermones ipsius, tam domestici quam publici omnes ad servandum penes proceres imperium pertinebant: quibus hoc addebat, si quae insignes
Hollandiae partes existimarent e re esse publica ut Principi Mauritio potestas maior tribueretur , paratum se ea de re ad conventum referre, ut negotium hoc rite atque ordine SI animis concordibus per tractaretur. Verum est , accepta ab ipso munera, non tantum ab Henrico Galliae Rege, qui operam rebus suis adversis na-Vatam iam regni plene compos regia liberalitate repensare voluit, sed & a Rege Britanniς,tum per se,tum per liberos suos. sed nondum erant ea de re in re publica
nostra leges scriptae: adde quod alij non
minora acceperunt. Semper illum dicentem audivi, omnes amicitias ac societates diligenter colendas,praecipue autem Gal-
542쪽
liae M Britanniae,ut quae optima ac certissima essent praesidia nostrae libertatis. Propositum ipsi, Principem Mauritium abi- fere aut adimere ei potestatem legibus
elatam, ne hoc quidem aut compertum
mihi aut creditum : Contra plurimae ipsius actiones indicium dederunt singularis studii in inclitam domum Nassaviam,tum Licestrianis temporibus , tum in multis negotiis aliis ipsum Principem fratresve eius aut sorores spectantibus. Quanquam Vero ipsius consilium non semper idem fuit quod Principis , praesertim cum de induciis disputatum est, nunquam tamen existimare potui a Principe ipsum haberi inimici loco, multoque minus suspectum eum esse Principi aut de conspiratione cum publicis hostibus, aut de vilis adversus statum publicum consiliis, quia Princeps ubique praeclara reddebat testimonia eius meritis, ac post factas etiam inducias filium eius natu majorem saltuariumHOllandiae fecerat, alterum vero filium,cum iam de sacris controversiae ad summum
venissent, praefectum oppidi Bergarum ad Zomam: quae cgo facturum fuisse Prin-ςipem minime arbitrabar,si de oldenbar
ne vel dij in patriam fide sequius sensisset. Atque ideo non est quod aegre Princeps
543쪽
qui ubilandiae praefuerunt. 32 r
ferat, si alij amicitia ac consuetudine usi simi viri positi in tam excelso ministerio publico , tum vero ornati Principis testimonio,qua Verbis, qua factis. Scio ab aliquo tempore fuisse qui auctoritatem eius obtrectarent. sed simul consideravi ex opera diu fideliter navata S magnis animi dotibus squas in eo omnes agnoscebant, sequi eam solere, multasque ad res publice utilem fuisse eius auctoritatem. Ipsi proceres Hollandiae ita se sentire non semel ostenderunt. Nam cum periculosissimis Licestrianae praefecturae temporibus ad hoc munus enixe postulatus esset, Mpost multas excusationes tandem id recepisset, iamque res ex turbis maximis ipsius
praecipue fortitudine ac prudentia squis hoc potest negare ) ad tranquillitatem perductae beneque ordinatae essent, ipsi
proceres ipsum ut missionem acciperet orantem,vicissim orarunt amiceque ab eo contenderunt ut id onus perferret. Rur sum cum de pace aut induciis ageretur,aCtunc quoque non minus quam olim Lice-
strianis, ac postea nostris temporibus per libellos famosos minasque impeteretur iterumque otium rogaret,iestati sunt proceres gratam sibi ipsius operam, & ut in ea pergeret a se postulari:ipsum etiam,quan-
544쪽
tum eius opus esset,in suam fidem ac tutelam receperunt. Tertio, post orta sacrorum dissidia similibus malis redardesceni libus denuo in fidem publicam receptustum eius muneris ergo quo fungebatur, tum ob diu fideliter navatam operam Consciis non tantum proceribus ipsis sed universo genere humano, ut habent decreti tum facti verba. Neque Vcro tam gravis fuit eius auctoritas,ut non & ego Malij saepe ab ipso diversum censeremus. Si quis plenius cognoscere avet res eius gestas atque animum, is interim videat orationem ad proceres Hollandiae seriptam ab ipso,& editam anno cII II cxvm,historiam careeris eius vulgatam anno CID ID
cxx cui insertae etiam sunt literae ipsius quas clam diversis temporibus e eustodia emisit ,ac de caetero exspectet quod generi liberique eius,ubi commodum erit, pro memoria ipsius edendum iudicabunt. Hanium noscitare primitus coepi in Hollandiae conventu, hoc pluris eius ami- 'citiam faciens quod passim testimonium ei redderetur probitatis testatae primum cum consessui curatorum rei maritimae in oppido Rotterodamo scribundo adesset, ac postea eum magistratibus Harlemensibus adsideret, ad id munus ab ipsis
545쪽
Pi Hostandiae praefuerunt. Fas
vocatus. Quae dicta sunt ab eo aut mihi aut in oppidorum colloquio, ea congruebant cum his quae publice in Hollandiae
conventu Harlemensium nomine dicere iubebatur, pertinebantque ad pacem Ecclesiasticam retinendam inter pastores Mpopulos utriusque sententiae,tuendamque potestatem procerum ac magistratuum. Sed & hoc ex Harlemensibus missis ad conventu plane intellexi, quicquid huius, aut in conscribendo libro apologetico adversus acta consessi1s iudicum superioris ab eo factum est,id omne factum mandatis rectorum. Innocentia eius hinc quoque
conspicitur , quod de liber iste apologeticus,& professio Harlemensis&actus mandati datus oppidorum legatis quae ferme
sunt capita quorum accusatur j omnibus nota erant,ut quae typis vulgata essent ante nos captos.Et tamen ipse post nos captos permissus est venire in conventum Hotilandiae : quin post mutatos quoque magistratus per menses duos liber incedere,nemine ipsi nesotium exhibente. At postea cum spes esset illam immitem nostri custodiam ad ipsum ne se sisteret terrendum valituram, edicto citari coepit: quo intellecto ipse ad laudatum exemplum Principis Arausionensis periculo te subduxit,scripto
546쪽
interim complexus causas quibus ostende rei tum se ad iudicem non suum vocari; tum nullius se criminis teneri , speciatim etiam refellens quae tum falso spargebantur,de coitione facta, de collegio oppidorum in quibus ipse atque ali3 vicibus praesiderent,de auxilio Trajectinis promisso,atque alia quae supra ex vero & ita ut ab ipso factum est a nobis sunt refutata. Addidit
solennem testationem nunquam se ab Ol-denbarne veldio, nunquam a nobis intellexisse quicquam quod non esice pro iure
publico. Tamen estugere non potuit,quin exsilio in annos quindecim S bonorum partis dimidiae publicatione mulctaretur. Et quanquam omnes qui iudicio valent facile intelligunt eam poenam neutiqUam respondere Crimini laesae maiestatis,tamen
ipse non minus quam nos anno post comprehensus fuit in ca pronuntiatione qua non Oiderabarneucidius tantum,sed& aliscum eo damnati eius criminis convicti di
ius pater olim libertatis ac religionis ergo exsulatum ivit,cumque liberis quieti suae sedem quaerere in locis exteris, ne hoc quidem ipsi concesso Vt eo iure fruatur,quod lex notissima Hariemesibus indulget squa: lex nullo delictorum discrimine etiam Al-
547쪽
banicis temporibus exercita est in de redimenda bonorum publicatione. Non dubito quin dux Holiatiae, qui nunc eum in honorato ministerio habet, eandem in ipso fidem ac probitatem sit reperturusquam patriae oppidoque Hartemo praestitit. Angor animi cum ad Hogerbetium venio,caius vincula ac moeror hoc magis me cruciant, quod supra ossicia multa quaeliber libero fecit, etiam in Lupestentana custodia, prohibito nobis conspectu mutuo, solatus me saepe est literis, indubitatis testibus tum probitatis ipsius,tu in Deum pietatis, quas virtutes tum ipse, tum notipsius quae captivitati coniugis immortua est j omnibus vitae suae partibus ostenderunt,ut usurpare de illis Claudiani illud liceat: ussit certant sexus quidloces vrerque
Digni ambo maioribus suis, quos ille habuit praecipuosac rectores oppidi Hor-nani, illa vero Dordreclitanorum genere clarissimos. Ipse, postquam causas egerat, adsetar factus est Lugdunensium, deinde in consessu supremo iudicavit per annos Viginti, ea sanctitate, ut perfectissimi iudicis exemplum haberetur. Extrema hac reipublicae necessitate oratus ab oppido
548쪽
Lugdunensi ut vacuum adsessoris locum iterum impleret, assensu procerum Horalandiae eo se adduci passus est, neque longius octo mensibus id munus obiit, Intra duod tempus iudicio horum hominum,
quos astectus sui excaecarunt commerItus est carcerem perpetuum & bonorum publicationem, cum tamen omnIbus notum sit res praecipuas quae ipsi obiiciuntur decretas fuisse antequam ipse ad rempublIcam rediret, etiam noVos milites Lugduni .
conductos. Alia gesta quod attinet mihi
cum ipso communia, Id Vero ego in non exigua laudis parte pono, Virum Cum Iudi cans probitate cedentem nemini eorum
quos in Hollandia novi de eis supra res ponsum est. De tribus rebus quae ipsi specialiter obiiciuntur tantum est quod intellexi. Actum mandati legatis suis ad Hol landiae conventum datum a consulibus Lugdunensiibus,sed vi decreti antecedentis facti ab ordine, quod cundem sensum continebat quem actus mandati. De ne reotio Nordano nihil aliud quam disserta- itum inter rectores Lugdunenses , si magistratus NordanI Impares se crederent ad vim quae ipsis speciatim comminata suerat ) propulsandam , rectius facturos si se pro tempore propriis custodibus munirent
549쪽
ex decreto facto tu Augusti die anni cis mcxvri, quam si maius proesidium exposicerent, quando appareret ordinarios milite; dissiciles se praebete in itivandis magistratibus contra vim quae religionis nomine volaretur : ei autem sermoni causani fuisse ex cura quam antiquitus rectotes
oppidi Lugdunensis pro oppido Uvorda no gessissent i quod eius quies ob vicinita
tem ad se quoque pertineret: neque tamen ex eo sermone secutum quicquam aut consilia cum magistratibus V vordanis sociata : Super subito neque prius significato Principis Mauriiij adventu Lugdunum,deliberatum quidem inter magistratus Lugdunenses praesente Hogerbetio, sed antequam ille in ipsorum esset ministerio: sub idem tempus a custodibus exaudita verba quom iam minacia, quibus impulsos rectores ad oppidi pacem tutandam municipum corpus armasse , constituto etiam,mittendos ad Principem suo de numero , qui benigna nuntiatione curarcntne ipse hanc rem acciperet sinisterius. Verum quia Princeps non Lugdunum, sed alio itet deflexit, ideci id non peractum. qua interectores Lugdunenses invenire non posse quicquam a se peccatum, cum ex actis publicis discant a maioribus olim
550쪽
13o Apologeticus eorum .suisCarolum Burgundum Principis filium
missum a patre qui vice eius rempublicana regeret,porta interclusum, quod metuerent ne praesentia exsulum qui ipsum comitabantur, oppidi quies turbareturme.
que eos tamen eo nomine reos actos cri
minis , quia quod in rebus eiusmodi bona mente fit,ad cuiusquam contumeliam accipi non debet. Qualiscunqua vero haec res habeatur , certe Hogerbetium, Vt M multat aliae,non tangit. Apud Iohannem Vtenbogardum habitavi adolescens per annos aliquot,sollicitis parentibus meis ut in Dei cultu educarer, quamobrem Lugduni quidem apud Fra cistum Iunium, Hagae vero apud Vien-bogardum me collocarunt. Gratias illi magnas debeo tum Christianae institutionis, tum quod vitae exemplo mihi praesu-xit. Nec postea desij tum allocutionibus eius ad populum interesse, tum inchoatam amicitiam fovere, mirari solitus tum ingentum eius, tum eloquentiam quae a Deo eximia acceperat , quorumque nomine ι iuxta virtutes alias ita placuerat Principi Mauritio, ut non pantum in aula & castris illo pastore sibi gratissimo uteretur, sed Aeprivatis eum rebus suis ut intellexi in vellet admovere, quod ab ipso comiter excusa-