장음표시 사용
21쪽
B. Quae a Graecis de typis mimorum tradita sint.
Quum igitur hactenus 110mina num arin pereenSuerimuS et quae Graeci in m0ueta tractanda ab aliis didicerint, quae ipsis eis pr0pria fuerint eXaminaVerimuS, et eos ip80s signa ad de0s rettuliSSe cogn0Verimus, nunc operae Videtur pretium eSSe anquirere, quae tandem Script0res Graec0rum de his typis tradiderint. Neque tamen 0mnia asseremus, quae huc pertineant, sed ea p0tiSSimum, quae ad numismata Spectant, usque ad eXitum fere quarti a. Ch. Saeculi cusa, ut haec c0mmentationis pars c0ngruat cum p0Steri0re, quae num0S eiuSdem spatii temp0rum complectetur. Tria sunt genera testimoni0rum distinguenda, prout aut Signa enumerantur, aut qua de causa adhibita Sint narratur,
aut vulgaria num0rum nomina referuntur.
Atque insignium quidem Pollux plura pr0fert, qui dicit Iasios puer0 equ0 insidente, Aspendi0s binis h0minibus
22쪽
urbium si omnes num0S perlustra muS. Statim apparet, h0Stypos neque Sol0S et frequentiSSin10S esse, ut Concludere liceat, auctori id tantum curae fuisse, ut e0S 00mmemoraret, qui praecipui peculiareSque fuissent. Nec alia de causa ad uorou Aristotelem sequius ann0tat, huist numismati apud Tarentin0s
signum Tarantis delphin0 invehentis fuisse.') Sin auisem Phiae et Mytilenaeae m0netae tantumm0d0 effigiem Homeri et Sapphus tangit utramqne manifeSt0 elegit. quod magis menti0n0 dignaeSSet, quam SphinX et caput vitulinum Ap0llinisque imago, quae multo saepius hie inveniuntur. Semper e0 tendit, ut
Sed sil0s. quam adhuc verbis P0llusti8, ut par erat, tribuimus aliquantulum infringitur, cum legimus, Thasiis Persae, Argivis muris. Cephallenibus equi insigno fuisse. Nam nonnullis Thasi0rum numismatis inscriptis satis illustratur, sagittarium
e0rum, Saepenumero repraeSentatum, Herculem esse. Ac
quomodo auct0r hune in errorem indiderit; iam Eekhelius indicavit ): quum Plinius tradidisset ), Persen Persei filium homines sagittandi artem docuisso, fieri p0tuit ut ille, n0minis
imagini adiecti nescius huiusque narratiunculae rest0rdntUS, sibi persuaderet, eundem her0a etiam hic impreSSum eSSe. Huc GardueruS pr0pe asseedit, qui censet, eX Scriptura librorum I πην tantumm0d0 Sagittarium aliquem PerSarum, non Ρe1 Senipsum intellegendum esse quandoquidem numi PerSarum atyp0 nomen m&των assecuti essent. ε) Certe probabilius id est quam Dind0rhi 0pini0 qui L σην corruptum eSSe conicit et laxij restituere vult. Quamquam igitur h0c peccatum Pollucis quandam exeusationem habet, inmen ea, quae Sequuntur, null0 1110do recte Sese habere p08Sunt, quum neque Cephallenum numismata equo neque Argivorum mure Signata reperiantur. Item repellenda sunt, quae alibi do Atheniensium di0bolis et tetr0b0lis exponuntur. Quoad enim n0s compertum habemus, utrumque in anteri0re parte caput Palladis perhibet, in posteriore binas noctuas et eas diob0l0rum unum in caput coeunteS, tetr0b0l0rum ex adverS0 positas. C0ntra P0llux dicit, di0b0lis caput Jovis n0 tuamque, tetr0b0lis idem caput
) D0ctrina mimorum veterum ΙΙ p. 53. δ) Plinius hist. nat. VII 20l : arcum et sagittam Scythem Jovis filium, alii sagittas Persen, Persei filium, invenisse dicunt. ) Num. Chron. l. l.
23쪽
asu si numi argent0i aliter ac Palladis capite deuotati esssent. Sed praeterea alii qu0que seript0res in typis d0seribendis ρ0rsati sunt, velut Hesychius et Suidas de CygiceniS pr0pe- nodum notissima antiquitatis 1110neta haec tradiderunt: πρόμυ-
ἐπὶ δε δατε Ου προω η λεον ζ. Recta haesi sunt et ipsiSZXemplaribus serVatis affirmata. )Summa igitur subdueta fassile perspicimus, inter Vir0SIrammaticos unum Ρ0llucem sibi pr0p0suisse, ut inSignia J0mΡ0neret, quae quibusdam de causis negligenda 110n esse putabat; alii ea animadverterunt, Si Drte in ea ingurrebant. Praeterea etiam Arist0teles in libris, quibus mitratat inscriptUm Brat, hanc rem Videtur 11011 praeterisse, id qu0d eis, quae sequuntur, magis illustrabitur.
Saepius 00gasio erat data, ut eausae notarum Vel Signi- fidati0nes repraesentationum explanarentur. Ac primum quidem plura de vetustissimis Atheniensium seb0Vibus ' accepimuS quae semel atque iterum tradiata tamen etiamnunc magnas m0Ventdubitationes. Mult0rum testim0uiorum. quibus his de Ddmismatis refertur, tria iam proferamus quae maxime Videntur memorabilia esse: Pollux, Sehol. ad Iliad. Plutarchus. Pollux quidem narrat IX 60 sqq.) miatoυ δε τουτ' ηυ Sc. τυδόδραχμον) Ἀθηναίοις νομινα, καὶ εκα λειτο βους, set βουν εἶχεν
24쪽
δεκά toν δνομασθῆνat. )Has interpretati0ues a B0eckhio magis. minuSVe approbatas Q0mplures aliorum Virorum erudit0rum falsas esse arbitrati sunt,') quum praesertim nullum eiusmodi eXemplar usque ad hos dies permansisset, qu0d cert0 iudiei0 Athseniensibus attribuendum esset. q) Quum autem h00 per Se non sufficiat, ac urate eXaminare debemus, quae a Veteribus tradita sint. Ac statim apparet. 0mnibus his locis βους tamquam monetam VetuStam commerorari; quando ea formata et quam0brem impressum sit Signum, dissentiunt scriptores et Suas pr0ferunt 0pini0neS, quae n0bis quidem pro auct0ritate habendae 110n sunt. S0llemnis ille ritus Deliac0rum praestonum solum est testim0nium ac, ut ita dicam, certiSSimum documentum, olim b0vem dictum esse, quod tantidem ac didrachmum Atticum aestimaretur. Praest0 est coniectura, id didrachmum fuisse ipSum, quae e0 etiam pr0babili 0r redditur, qu0d illud nomen vel cum didrachmis coniunetum est, qu0niam nem0 ign0rat, haec Atheniensium, quum ferire coepiSsent, n0tissima fuisse numismata. Nam Euboistis hoc num0rum genus usitatissimum fuit, nec quisquam fere dubitat, quin tota Atheniensium res numaria ad illos tamquam magistros reVocanda Sit. At sex institutis pri0ris aevi explicati0 βοων Sumenda eSt: Graeci quum pecudes permutare deSinerent, memoria pristini moriS Servata numum b0Vi ad pretium parem h0c nomine
appellarunt. Conced0, Sed miror, cur nullum numisma aliarum bestiarum nomen aceeperit, quae neque S0J Vendo in SerViVerunt.
Et alterum accedit, quod huic Suspicioni Vehementer repugnat Demetrio Phalereo teste S0l0 eis, qui lupum aut catulum lupi 0ccidiSSent, quinque drachmas aut unam praemia c0nStituerat,
γὰρ γ λαυε ἐπισημον καὶ πρόσωπον Io ὰς, των προτέρων ὐδρομων οντων ἐπισημον α βουν ἐχοντων. In medio relinquendum eSt, num ea, quae de didrachmo asseruntur, aeque ex Phil0choro hausta sint. ) D0 aliis antiquorum auct0ribus qui hanc rem tractavere es Paroemiogr.
25쪽
quae b0Vis si Ve 0Vis pretio responderent.') Si aetate huius legumlat0ris bos quinque drachmas valuit, qui fit, ut in OMi. e. duae drachmae tantidem putatae sint 3 Nequicquam operam naVnret, qui hanc rem planum fassturuS eSSet, ne nulla obvenit alia rati0, cur numisma illud Atheniensium ita v0eatum sit, nisi ei b0vis fuit insigne. Etenim res si aliter se haberet, nec adagium illud se λυς επι γλώσσης , nec Aeschylei ille Agamemn0niS VerSUS 36.):τὰ δ Quia myω, βοῖ ζ επι τλώση rζας β βηκεν intellegenda essent. Utrumque eandem habet 0riginem. Nam quod n0 nulli viri d0cti, p0etam n0nnisi gravi Superlati0ne
attulerunt, qui idem fere tangeret, Μeinekeus ) iam et God0D. Hermannus in adn. ad Agam. Vers. 36 e0rum opini0uem reiecerunt, quorum hic sic scribit: si Id tu Di 011ysium Heracleae tyrannum, obesissimi corporis h0minem, Sic dictum est, ut per illum impositam esse silendi necessitatem apparent'. Tametsi igitur huic Aeschyleo versui vulgaris ille SenSus deest ει τις επ im ico mo i. e. Si quiS mercede corruptus silentio tegit, quae ei ign0ta non Sunt, ne cuSt0S metu potiuS Ob- Stringitur, ne plura efferat. Spectatores illum Versum audientes sine dubi0 tritissimi pr0verbii meminerunt. Expedita erat ea translatio ad alias res ac usus serm0nis initio compleXUS eSt,
ῶς πρωτος ἀνδρωπων ξυνέσχε, βοὴν επ αυρο, σωπῆς εὐρων MI α. Ac aliud est Pel0ponnesiorum adagium, quod huic Atheniensium aptissime congruit itemque a num0 ductum eSt: τὰν δρετὰν
Sed quaenam fuit 0rig0 typi 3 Atheni senses Palladem
runt 3 Facillime res en0datur. Curtius enim c0niecit, antiqua illa numismata, quondam in Attica reperta Varieque inSignita,n011 Atheniensia at Euboica esse, ) qua in opini0ne a SSenSum habet quum aliorum tum Imh00s-Blumeri, q) qui dicit, etiam
26쪽
in Sicilia mult0s στατῆρας pr0tractos esse, qui C0rinthi0rum' d0n0tati ii in Syracusanis scitum sed etiam aliis Graec0rum urbibus adscribendi essent, quum hanc in insulam Graeci ad commercium faciendum undique e0nvenissent. Ac proseqt0 et 1 0ta et equuS, duo eX typis illorum exemplarium, Euh0icam0neta perhibentur. ) Nec f0rtuit0 Eub0ie0rum numi in Atticum delati sunt, sed multis moreaturae rebus AthenienSeSeis ac praesertim Eretriensibus annexi erant: hinc scientiam rei uumariae didicerunt. Itaque si b08 Er 'triensium typus est, si Atheuienses διδραχμα b0ves nominant, Veri 110n tam dissimile est, h0s iit, illis insigne suum RSSumpSiSSe. Temeraria quidem videtur haec coniectura, sed eXempla non desidient: Thasii commerii causa quaedam Suorum utimiSmntUm ad m0rem finitimarum gentium Thraciarum pensaVerunt et signaverunt; in Alexander primus, rex Maced0num Ρ0Stquam Bisalt0s sibi subegit ad 00rum m0netam rettulit Suam eorumque typiam usurpavit; ) Persae Lydis devictis aliquamdiu
modo Adgineticae sed omniu0 Ρ0l0p0nnesiacae fuerunt. qi Nec aliam habet 0riginem, si eandem 1 0rmam quadrati incustin urbibus vel apud gentes SerVatam per SentimuS, quae antea aliquo vincul0 adstrictae fuerunt ad e0s, qui primum id adhibuerunt; velut Aegineticum quadratum incusum in moneta Naxi0rum et Or0h0muniorum aliorumque Boeotiorum iuvenitur, q) Τeium in moneta Abderitarum, orresci0rum, Edonorum, BiSalt0rum, Maced0num aevi Alexandri primi. Τ) Atheniensibus ergo Eub0iei partitionem numismatum ae initio typum quoque dederunt. Sed unum Superest, ut expi iremus, qu0 m0do Delii idem didrachm0rum genus acceperint. Ac notum eSt, Athenienses ludos Deliac0s et Pisistrat0 tyrann0 et belli Peloponnesinet aetate denu0 e instituisse mai0remque ad dignitatem perduxiSSe, i. e. postquam Pisistratus iterum Athenas redierat 30. 541 a. Ch. in et ann0 quadringentesimo Vicesimo
' cf. Νum. Chron. 1875 p. 279. Quam 0b causam Gardnerus signum effigiei Gorgoneae antiquae Atheniensium 1110netae derogat, equidem non video.
27쪽
quint0 a. Ch. ) Tunc ritus ille b0vem pr0nunciandi nimirum natus est p0Steaque permansit ut institutum cultus. Neo quisquam putabit aliud ac Pisisistrati aevum hic quaeri quia Satis constat Athenienses quinto saecul0 numis caput Palladis noctuamque impreSSisse. Adice, quod antiquissima Atheniensium numiSmata quae usque ad haec temp0ra duraVerunt, prius quam medi0 Sexto a. Ch. Saecul0 ViX percuSSn Sunt. )ScriptoreS iam recentiores propriae Significati0nis βοῶν immemoreS, eam cum VetuSta illa mai0rum consuetudine coniunxerunt, qui in rebus permutandis bestiis aliisque usi sunt, et iudicaverunt, hinc Signum petitum esse. Qua pr0pter Ρ0llux scripsit: εὶδευat δ' αὐτο καὶ ' ηρον νομουσιν εἰποντα Οεκα
χωον Alia fuit rati0 Plutarchi, qui dicit Theseum omnium primum b0Ve insignivisse. Nam quum numismata illa certae aetati attribuere vellet et persua Sum haberet, en Rntiquitus iam cusa esse, in Theseum incidit, qui qua Scunque leges Atheniensium 1110resque semper videbatur condidisse.')Quid autem magis in pr0mptu erat, quam ut 0riginem typisex insignibus her0is facinoribus duceret et ex tauro Marathonio vincto, eX Minotaur0 devicto, aliis e rebus de quibus Theseus optime meritus erat, eXplanationem Suam, credo perd0ctam, hauriret. Multo magi S Sunt perspicua, quae de Rhegin0rum typis legimus Ρ0ll. V. 753 Masiας ὁ qimo: Οὐσηνοῦ, ως Ἀριστο
ne addubitemus, et ipsa Arist0telis auct0ritas postulat, et Rhegin0rum Messani0rumque numi, ab Anaxilao tyrann0 cuSi, impedimento sunt. Similiter Philippum, Alexandri Magni patrem, mem0riam Victoriae olympiacae typo numari0 cele
in Her0d. Ι 64. Τhucyd. III 104. cf. Curtius: Griecti. Gesch. I3 p. 345. ') Beule l. l. p. 29: -or ces pieceS archaiques) para issent presque touteSposterieures a Salon, et du temps de Pisistrade et des Pisistratides'. Gardnerus Num. Chron. 1875 p. 279 110t.) vetustissma exemplaria aetati Solonis adscribit; aliter Imh00fus-Blumerus exposuit l. l.) δ) Haud ita multo abh0rret, si Arist0phanes facete Herculem facit dicentem, Theseum etiam apud inferos id constituisse, ut. qui Styga transferri vellent, du0s obolos nautae solverent Rau. 138 sqq.):
28쪽
attinet, quae in numis iam priscae aetatis iussiSa est Plutarchus eam accuratius descripsit Pericl. c. 263: η δε
C0pi08i0r est, quam Aelianus de insigni IaSi0rum asser-VRVit mem0riam sue nat. anim. VI. 15): Gymnasium Iasiorum pr0pe lituS erat ut adolescentes, palaestri exercitationibus defatigati, statim in fluetibus lavarentur Seseque reficerent. Unum ex iis, pulchritudine excellentem, delphinus aliquis adamat, ac d0r80 ultro praebito in altum eum quoad hic Vult, evehit et in 0ram reportat. Quotidie ad h0ram praeSt0 est. Sed aliquando puer amatus nimis fessus in delphinum Se praecipitat neque animadVertit, aculeum tergi erectum
ω φαλὴν κεντεῖ Delphinus autem, quia onuS magiS magi Sque leviter incubat undaeque eruentum c0l0rem dudunt perSentit, ad0lescentulum animam efflavisse, et summ0 dolore affectuS, quum ipse interempto Superesse 110lit, maxima cum celeritate in litus adnatat, ut ex vehementi appulsu m0rtem accipiat:
29쪽
hante haec similia de puero in Iaso urbe memorantur cuius amore Spectatus l0ng0 tempore dum abseuntem in litus avide Sequitur, in harenam invectus exspiravit; puerum Alexander magnuS Babylone Neptuni0 sacerd0tis praefecit am0rem illum numinis pr0pitii fuisse interpretatusus'. Quamquam apparet Iasi0s eiusmodi fabellam, similiter aliis quoque J0gis narratam. ) cum typ0 numario c0nneXuisse. Signum quidem ipSum, cui cum puero ill0 vix quidquam rei est, videtur ad cultum Apollinis Delphinii referendum eSSe. N0n pauca denique de Tenedi0rum 110ta numaria tradita Sunt. N0men quidem insulae a Tene rege originem ducit. Hic, Cycni Τr0adis regis filius, a noverca in SuSpicionem Vocatus, per Vim eam Se Stupraturum fuiSSe, unis cum S0rore,
cui illa aeque itisidias parabat, arcae inclusus et in mare eiectus est. A d Leuc0phrym insulam appulsi ) benigne ab inc0lis recepti sunt, qui paullulum p0Si Τenem creaVerunt regem Seseque Tenedi0S ab eo nominaverunt. ) Hic siqui Theseus cum primitiis patriae m0netae conuexuS eX qu0dam mem0rabili sui regni evento fietus est typ08 petivisse, quibus alii alium sensum subdiderunt. Ac primum Stephani By-
S. V. τεγελος Dinyroseo partim testatur partim uberius
' De aliis huius generis fabellis es Kerniche: De Pansaniae Perlegetae studiis Herodoteis. Ber0l. 1884 p. 103 sq. sepim. II). ) Heraclid. Pont. in Frgm. Hist. Gr. II p. 213. Plutarch Quaest.
30쪽
αυχενο in Tres igitur explicationes habemus, unam AriStotelis, aliam Aristidis, aliam ut opin0r vulgarem. Arist0teliquidem ansam dedit proverbialis illa et icutio, qua quis Significatur. qui percelereS perque acerbas capit poena S. Quum perSuasum haberet, eX0rdium adagii et typorum idem esse ac mem0riam legiS 110VisSet, qua Tenes adulterium VetuiSSeferebatur, nimirum hanc legem. Cuius Ruct0rem in medio relinquit, quasi fundamentum utriuSque putavit. Quamquam hane praeelari phil080phi interpretati0uem 110u comprobabimUS, tamen pluris eam neStimabimus quam aliam illam, quae bipennem mimorum eX peculiari 1 0rma testarum qu0rundam cancr0rum Vult tractam esse. Multo Ver0 pr0pius Videtur Aristides rebus Veris accedere opinatus h00 insigne cum Apolline cohaerere. Namque in cultu imprimis Asiaticarum gentium bipennis 0bvenit ac p0tissimum Carum, qui I0Vi eam attribuerunt; ) praeterea Thracum Lycurgo ea dari solet.' Ac si multi viri d0eti probaverunt, hanc de0rum 110tam ad
Aelianus similia de Tenediis asservavit, quos dicit vitulum Vaccae, Baech0 dedicatae 00thurno eXornasse deoque Sacrisca SSe, deinde Sacerdotem qui eum interfecisset lapidibus iactantes ad litus prosecut0s esse q) Quod enim Bacch0 eas0llemnia si0bant, ad hunc typum 11011 multum intereSt, quand0- quidem alibi qu0qu0 Baechus et Ap0ll0 religione Graecorum
β) Aelian. de nat. anim. XII c. 34. ') cf. Garditer l. l. p. 175. y) Similiter saepius narratur legumlatores ipsos Suarum legum p0eniSaffect0s esse. Unum tantumm0do Char0ndam proferamus. qui constituisse dicitur, ut nemini liceret armatum c0ntionibus interesse. Itaque ipse, quum