Commentatio exegetica de loco Evangelii Joannei II. 19

7쪽

NUPER SENIOR LONGE MEM SIMO

9쪽

vuum Tu dilectissime Fellere, ad ecleuas vim

ministerium apud Neokirehenses suscipiendum evocat is urbem nostram nuper relinqueres, hane Prosperii-niam Tuam vicem ex animo Tibi eo magis gratulasi sumus, quis certiores eramus, Te summa cum laude in novo munere versaturum esse in quo ero discesseras, sin non P tuit, quin saepe eum magno vi desiderio ejus temporis memoriam a d nos veteremus, quo Tua consuetudiseus et, quae Tua esset humanitas, quae doctrina, quod optimarum quarumque rerum studium, qui uua erga nos amor, certissimis documentis experiri nobis licebat. Μaxime autem tangebat animum memoria morum -- torum de constituenda rem aque exegetica societate,

florente illa duce o Ern Rud. Kaeuffero, Viro

Praecellentissimo, quem utrum memus magis, an Veneremur, nescimus. Tu enim primus conciliandae hujus societas eonsilium episti Tu a S. Fen Kaeuffero, ut ei praeesse vines, et petivis et, quae ejus esth ignitas, facile impctrasti Tu er hos ianque α' od excurru, a Ios senioris munere a oommiliton ruin-animo consensu hi dem-dato summa cum laude et Perpetuo sodalium Plausu funutus es. Quae mula quoties animo considerabam, semper optabile mihi videbatur, ut publicum quoddam existeret nostrae erga Te ietatis monumentum. Itaque magnopere laetatus sum, quum Kaeufferus ipse, ut libello aliquo, qui Tuo nomine i scriberetur, Tuorum de rebus nostris meritorum memoriae consuleremus, suaderet et commilitones Propense adnuerent. Hujus autem libelli conscribendi provinciam a

10쪽

eommilitonibus mihi demandatam eo Iubentius suscepi, quo exoptatior mihi erat haec aliquod singularis mei in Te amoris testimonium, publice edendi opportunitas. Et quamvis probe intelligerem, doctorum Virorum reprehensionem mihi verendam esse, si mea scriptione eas literas adtingere auderem. quae et Per se gravissimae sunt et magnam requirunt doctrinae copiam, magnum ingehit acumen, malui tamen hoc nomine vituperari, quam huic jucundissimo et homirificentissimo officio deesse. Itaque quod munusculum modeste rabi offerimus, hoc ut tanquam sincerissimi amoris nostri sensusque ibi obligati Pignus benevole accipias, meo et reliquorum sodalium

nomine rogo Te atque oro.

Quod vero elegi scriptionis argumentum, hoc rabicommunium nostrorum studiorum memoriam renoVabit.

Etenim quum aliquem circumspectarem novi testamenti locum, cui per hanc scribemii opportunitatem meam qua lemcunque operam marem, in illum ipsum incidi locum, de quo jam ante hos duos annos, quum primum in hanc nostram societatem intrarem, me Tecum disputare mim celeberrima ista dico Jesu Christi verba, quae apud Joannem 2, Is leguntur: σατε τον ναον τουτον, καὶ is τρισὶν ὴμέραις m. αυτον. De his domini nostri verbis quatuor Potissimum ρο latae sunt a viris doctis sententiae, quarum duas meia erunt, alteram apostolus, alteram ii, quibus haec dixit Iesus. Alteras Vero nuper demum proposuerunt inte pretes, ita ut negarent alii Iesu verba recte esse interulecta tam Judaeis, quam a Joanne alii Jesum ne usum

quidem esse his verbis contenderent. Age igitur, quid tu de his hujus loci explicationibus videatur, audi.