C. Plinii Caecilii Secundi Epistolae et Panegyricus

481쪽

444 C. Plin. me. Pam. quum male consultis impunitate rem linctis nullum praemium polliceretur, nec tu's a crimine,& hos deterrebat , laudo. At nunc, si bene aliquis provinciam rexerit, huic quae fila virtute dignitas offertur. Patet enim omnibus honoris & gloriae campus et ex hoe quisque quod cupit petat, & assecutus sibi debeat. Provinciis quoque in posterum eciniuriarum metum &accusadi necessitatem remisisti. Nam si praefuerint quibus gratias Merint,de nullo queri cogenturi & ali oquin nihil magis prodeta candidato ad sequentes

nores, quam peractos optime magistra tus . Magistratus magistratu, honore honon Petitur. Volo ego, qui provinciam rexerit, non tantum codicillos amicorum , nec uinibana conjuratione eblanditas preces, sed de creta coloniarum , decreta civitatum alio. 'get: Nae suffiagiis consularium virorum uin s , populi, gentes inseruntur. Efficacis mum pro eandidato genus est rogandi, grae tias agere. Iam quo assensu senatus , quo gaudio exceptum est, quum candidatis , uxquemque nominaveras, osculo occurreres , devexus quidem in planum quasi unus ex gratulantibus . Te mirer magis, an immo hem illos, qui est erunt ut istud magnum, Videretur , quum velut assixi curulibus suis manum tantum, & hane cunctanter & pisge, di imputantibus similes , promerent λmtigit ergo oculis nostris insolita iacies, Princeps S eandidatus aequales & simul stantes, intuerique parem aecipientibus hon rem qui dabat. Quod iactum tuum a cuncto sen tu quam νοῶδ εςcumatione celebrin tua

482쪽

tum ess, tanto maior, tanto augustior. Nam eui nihil ad augendum fastigium superest , hic uno modo crescere potest, si se ipse sub mittat, securus magnitudinis is . Neque enim ab ullo periculo fortuna principum longius abest, quam ab humilitate. Mihi quidem non tam humanitas tua, quam in tentio eius admirabilis videbatur. Quippo

quum orationi oculos,viscem,manum com

modares,ut s alii eadem ista mandasses,omnes comitatis numeros obibas. Atque etiam quum suffragatorum nomina honore quis solent exciperentur, in quoque inter eXei Pienteseras , di ex ore principis 1lle senatorius assensas audiebatumquodque apud pri Cipem perhibere testimonium merentibus gaudebamus, perhibebat principe.Facie- has ergo quum diceres optimosmec ipsorum modo vita te, sed judicium senatus commprobabatur, ornarique se non illos magis quos laudabas , Iaetabatur . Iam quod preca tus es, ut illa ipsa ordinatio comitiorum bene ac filiciter eveniret mobis, reipublicae, nonne tibi tale est, ut nos hunc ordinem V torum convertere debeamus p deos denique obsecrare , ut omnia quae facis , quaeque facies , prospere sedant tibi, reipub. nobis

vel, s brevius sit optandum, ut uni tibi , in quo & respub. di nos sumus P Fuit tempus , ac nimium diu sust , quo alia adversa , alia seeunda principi & nobis. nunc communia tibi nobiseum tam ista quam tristia: ne magis sine te nos esse felices, quam tu sine nobis potes. Αρ si posses , in fine votorum

deciam, ut ita precibus tuis dii auauerenis

483쪽

446 C. Plis. Sec Pan .s judicium nostrum mereri parseverasses Adeo nihil tibi amore civium antiquius, ut antea nobis , deinde , diis , atque ita ab iselis amari velis, si h nobis ameris. Et sano priorum principum exitus docui , ne adiis

quidem amari nisi quos homines ament Arduum erat, has precationes tuas laudibus adaequare : adaequavimus tamen . Qui amoris ardor qui stimuli, quae faces illas nobis acclamationes subjecerunt ὸ Non nostri,Cae sar, ingenii,sed tuae virtutis tuorumque me ritorum voces fuerunt, quas nulla unquam adulatio invenit , nullus cuiusquam terror expressit. Quem sic timuimus ut haec fingeremus quem sic amavimus ut haec fater mur Nystri necessitatem servitutis quandosmile aliquid audisti,& quando dixisti. Multa quidem excogitat metus et sed quae appa Teant quaesita ab invitis: aliud solicitudinis saliud securitatis ingenium est : alia tristium inventio, alia gaudentium. Neutrum simulationes expresserint. Habent sua verba miseri, sua verba felices , ut quae iam 3Ο max me ab utrisque dicantur . Testis ipse es quae in omnium ore laetitia: non amictus cuisquam , non habitus quem modo extulerate inde resultantia vocibus tecta, nihilque tametis clamoribus satis clausum. Qui nunc

non ἡ vestigio suo exiluio quis exiluisse an si λ Multa secimus sponte , plura instinctu quodam di imperio. Nam gaudio quoque

cogendi vis inest. Num ergo modum ei tua saltem modestia imposuit ὸ Nam quant magis lite reprimebatur, erarsimus, non

contumacia ,Caesar , sed ut in tua Potestate

484쪽

τω Iano Disus. 647 est an gaudeamus, ita in quantum, nec Iuno1 ra. Comprobasti & ipse acclamationum nostrarum fidem lacrymarum tuarum Ueri tate . Vidimus humescentos oculos tuos,d missumque gaudio vultum tantumque san guinis in ore, quantum in animo pudoris. Atque hoc magis incensi sumus ut precar mur, ne quando tibi non eadem causa lacry marum, utque nonnunquam frontem tuam abstergeres. Hoc ipsum has sedes nobis quas responsuras interrogemus, viderintne umquam principis lacrymas: at senatus saepe viderunt. Onerasti suturos principes: sed de posteros nostros . Nam di hi h principibus suis exigent ut eadem audire mereantur : &illi quod non audiant, indignabuntur. Nihil magis possum propriedicere quam quod dictum est 1euncto senatu, O TE FELDCEM: quod quum diceremus, non opem tuas, sed animum mirabamuri Est enim demum vera felicitas , felicitate dignum vid ri . Sed cum multa illa die dicta sunt sapie ter& graviter, tum vel imprimis hoc,CR

DE NOBIS, CREDE TIBI. Magna hoc .

fiducia nostri, majore tamen tui diximus. Alius enim fortassie alium , ipsum se nemo deceperit, introspiciat modo vitam, sequoquid mereatur interroget. Proinde dabat vocibus nostris fidem apud optimum principem , quod apud malos detrahebat. Quamvis enim faceremus quae amantes solent , illi tamen non amari se credebant sbi. Super

haec praecati sumus: UT SIC TE AMA

RENT DII, QUEMADMODUM TU EOI. Quis hoc aut Φ se, aut principi dis

485쪽

C. Plis. Seri Famiceret medioeriter amantippro nobis ipsis quidem haec suit summa votorum, ut nos sio

amarent dii, quomodo in . Estne verum

quod inter ista clamavimus , O NOS FELICES ὸ Quid enim felicius nobis , quibus

non iam illud optandum est , ut nos diligat princeps, sed dii quemadmodum prineeps Civitas religionibus dedita, semperque deo ru m indulgentiam pietate merita, nihil sinlicitati suae putat astrui posse, nisi ut dii Cet

sarem imitentur . Sed quid singula consector & colligo, quasi vero aut oratione minplam , aut memoria consequi possim , quin vos,P.ane qua interciperet oblivio,& in publica acta mittenda, & incidenda in aere censuistis λ Ante, orationes principum tantum ejusmodi genere monumentorum mandari aeterni tali solebant: acclamationes quidem nostrae parietibus curiae claudebantur. Erant enim quibus nec senatus gloriari, nee prin

ceps possent: has vero & in 3r singulis exire, di posteris prodi , eum ex utilitate tum ex dignitate publiea fuit; primum, ut orbis terrarum pietatis nostro adhiberetur testis reconscius ; deinde , ut maniastum esset, audere nos de bonis malisque principibus non tantum post ipsos iudieare; postremo, ut e

perimento cognoseeretur, & ante nos gra

tos , sed miseros suisti , quibus esse nos gra

tos probare antea non licuit. Λt qua con tentione, quo nisa , quibus clamoribus euinpostulatum est, ne affectus vostros , ne tua merita supprimeres denique ut in posterum,

exemplo provideres Distant & principestacclamationes veras salsesquet disternere ,

486쪽

habeantque muneris tui quod iam decipi non poterunt. Non instruendum illis iter ad bonam famam, sed non deserendum rnon submouenda adulatio , sed non red cenda est . Certum est & quae sacere & quae debeant audire, si faciant. Quid nunc ego

super ea quae sum cum toto senatu precatus , pro senatu precer, nisi ut haereat ansemo tuo gaudium quod tune oculis protulis stiὸ Λmes illum diem, & tamen Vincas: no Ua merearis, nova audias . Eadem enim diei nisi ob eadem facta non possunt , Iam quam antiquum, quam consulare,quod trisduum totum senatus sub exemplo tui sedit, quum interea nihil praeter consulem ageres λInterrogavit quisque quod placuit: dissentis re , discedere, &copiam iudicii sui reipubl.

sacere tutum suit . Consiliti omnes, atque etiam dinumerati sumus, vicitque sente

tia non prima, sed melior. At quis antea loqui, quis hiscere audebat, praeter miseros illos qui primi interrogabantur Z eeteri quisdem defixi & attoniti ipsam illam mutam

ac sedentariam assentiendi necessitatem quoe cum dolore animi, quo cum totius corpo tis horrore perpetiebantur λ Unus solusque censebat quod sequerentur omnes, & om. nes improbarent, impr imis ipse qui censuerat: adeo nulla magis omnibus displicene quam quae sic fiunt, tanquam omnibus plaeeant . Fortasse imperat νῆα μnacia ad reae uererittarin cius cismponebatur e ceterum

egressius statim se reeipiebat in prineipem , omniaque consularia ossicia, abigere, neglis

serς, conis ere solebat. Ido vero ita con-

487쪽

sui, ut si tantum consul soret , nihil in se putabat nisi quod infra consulem esset rac primum ita domo progrediebatur, ut i

tum nullus apparatus arrogantiae Principalis , nullus praecursorum tumultus detine. ret. Una erat in limine mora , consultare

Ves, revererique numinum monitus et ne

C perturbabatur, nemo submovebatur .anta viatoribus quies, tantus pudor fascibus , ut plerumque aliena turba subsistere&consulem & principem cogeret: ipsius qui dem officium tam modicum , tam tem ratum, ut antiquus aliquisque magnus Comsul sub bono principe incedere videretur Iter illi saepius in forum, Dequenter tamen& in campum. Nam comitia consulum obibat ipse ; tantum ex renuntiatione eorum voluptatis, quantum prius ex destinatione rapiebat. Stabant candidati ante curulam principis, ut ipse ante consules steterat, adsegebanturque in verba, in quae paulo ante ipse iuraverat princeps, qui tantum putat

esse in jurejurando , ut illud & ab aliis existat. Reliqua pars die tribunali dabatur .

si vero quanta religio aequitatis , quanta lagum reverentiaὸ Adibat aliquis ut primcipem i respondebat se eonsulem esse. Nublius abeo magistratus jus, nullius auctori tas immunita.est, aucta etiam: siquidem Pleraque ad praetores remittebat, atque ita

ut collega3 vocax di, rion quia populare gramtumque audientibus , sed quaa itiis scintiabat. Tantum dignationis in ipso honore pone bat , ut non amplius esse censeret quod alis

quis collega appellaretur , principe, quam quod

488쪽

Traiancs Dicturi. 43τquod praetor esset Ad haec tam assiduus in

tribunali, ut labore refici ac reparari videretur . Quis nostrum idem curae , idem su-

doris sumit λ quis adeo expetitis honoribus aut deseruit , aut sufficit λ Et sane aequum

est tantum caeteris praestare consulibus i sum qui consules facit: quippe etiam fortunae videbatur indignum,si posset honores dare , qui gerere non posset. Facturus consules doceat, accepturisque amplissimum honorem persuadeat, scire se quid si quod daturus sit: sic fit ut illi quoque sciant quid

acceperint. Quo iustius senatus ut susciperes quartum consulatum & rogavit & iussit . Imperii hoc verbum, non adulationis esse , obsequio tuo crede, quod non alia in re magis aut senatus exigere , te , aut tu praestare senatui debes. Vt enim ceterorum hominum , ita principum illorum omnium qui dii sibi videntur, sevum omne & breve &D agile est. Itaque optimum quemque niti contendere decet, ut post se quoque reipub. prosit, moderationis stilicet justitiaeque m nimentis , quae prima statuere cos. potest .

Haec nempe intentio tua, ut libertatem re voces ac reducas . Quem ergo honorem mingis amare, quod nomen usurpare saepius d bes , quam quod primum invenit recupera

ta libertas λ Non est minus civile, & pri cipem esse pariter , & consulem , quam

tantum consulem . Habe etiam rationem verecundiae collegarum tuorum ; collegarum inquam : ita enim & ipse loqueris , & nos loqui vis . onerosa erit modestiqiliorum tertii consulatus sui recordatio, dor

489쪽

sa C. PI . Ge. Panet. nec te consulem videant. Neque enim poteli non nimium esse privatis, c uod prin cipi satis est. Annuas, Caesar, optantibus , quibusque apud deos esse consuesti,quorum

potens es ipse , votorum compotes facias.

Fortasse sussiciat tibi tertius consulatus : sed nobis tanto minus lassicit. Ille nos instituit& induxit, ut te iterum Iterumque cos. hambere cupiamus. Remissius istud contenderemus , si adhuc non sciremus qualis essfuturus. Tolerabilius fuit, experimentum tui nobis quam usum negari . Dabiturne rursus videre consulem illumlaudiet di reo det quas proxime Voces praestabitque gaudium quantum ipse percipietὸ praesidebit he-

itiae publicae auctor ejus di causa tentabi que affectus nostros ut solet cohibere, nec poterit λ Erit pietati senatus cum modestia principis felix speciosumque certamen, seu suerit victa seu vicerit. Equidem incogni tam quendam proximaque majorem prae sumo laetitiam. Quis enim est tam imbecilli ingenio , qui non tanto meliorem minsulem speret, quanto saepius fuerit 8 Alius

labores, si non continuo desidiae ac voluptati dedisset, otio tamen & quiete reereasset: hic consularibus curis exolutus, principales resumpsit, tam diligens temperamenti, ut nec consulis officium princeps, nec principis consul appeteret. Videmus ut provinciarum desideriis,ut singularum etiam civitatum 32 Precibus occurrat. Nulla in audiendo dissicultas. , nulla in respondendo mora.Αdeunt satim , dimittuntur statim et tandemque

Frincipia sore, exclusa legationum turbanda

490쪽

, Traiana Diniar.

non obsidet. Quid in omnibus 33 cognitionibus quam mitis severitas, quam non dis. soluta clementia λ Non locupletando fiseo sedes, nec aliud tibi sententiae tuae pretium , quam bene iudicasse. Stant ante te litigatores non de fortunis suis, sed de sua I exsestimatione soliciti,nec tam verentur quid de causa sua, quam quid de moribus sentias. Overi principis, atque etiam consulis, reconciliare aemulas civitates , tumentesque pompulos non imperio magis quam ratione eompescere , intercedere iniquitatibus magistratuum, insectumque reddere quicquid fieri non oportuerit 3 postremo , velocissimisderis more omnia invisere , omnia audire, & undecunque invocatum statim velut numen.adcsse &assistereὸ Talia esse crediderim quae ipse mundi parens temperat nutu , si quando oculos demisit in terras, &facta mortalium inter diuina opera numerare dis gnatus eli: quibus nunc per te liber solutus,que, caelo tantum vacat, postquam te dedit qui erga omne hominum genus vice sua sungereris. Fungeris enim, sufficisque ma stanti, quum tibi dies omnis summa cum tilit te nostra , cum tua laude , condatur . Quod si quando cum influentibus negotiis paria secisti, instar resectionis existimas mi tationem la ris. Quae enim remissio tibi, nisi lustrare saltus, excutere cubilibus feras , superare immensa montium juga, ct horis rentibus scopulis gradum inserre , nullius maru , nullius vestigio adiutum, atque inter haec pia mente adire lucos, & occursare

numinibus λ Olim hac experi nila juventum