Epistolarum Pauli. Manutij libri. 10. duobus. nuper. additis. Eiusdem quae Praefationes appellantur Pauli. Manutii Epistolarum lib. 9. et. 10

발행: 1571년

분량: 75페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

1쪽

Effigies Aldi Senioris.

Lectori. m

. R HI . LIBRICUM. ALDI . IVNI ORIS. NOMINE SENIORIS . EFFIGIE ' IN . POSTERUM . EDENTUR EOS . TANTvM . SCITO MANVTIANAE. EDITIONIS ESSE

2쪽

CARDINAL I

Go uero fratris tui, Principis optimi filios, praestanti ingenio adolescen-E ι es , O libenter sum complexus: perspecta singulari probitate, atque

ad bonas artes propensione, quotidie magis utrumque diligo. Sed, ut illorum praeclara ad uirtutem indolem,pro mea erga familiam uestra peruetere, perpetuaq. obseruantia, uehementer laeto resic ad excolenda eorum ingenia quod attinet, nec mihi uacui temporis esse qua tum res exigit, nec facultatem, quae uoluntatem aequare possic, non mediocriter angor. quamquam illis, ut uIdeo , quae aliunde petuntur , intra domesticos parietes abunde omnia suppetunt. ut enim reliqua omittam, cum in tuam uitam intuentur, cum tuos mores,tua initia tuta, tuastudia, contemplantur, nulla vi praeter ea disciplinam, nullius socem, aut praecepta demderant . uerumtamen si quando acciderit,ut ab ijs occupationibus, quarum concursu paene obruimur, respirare liceat, deesse uestrae cupiditati non patiar industriam meam. quod ut enitar, hortantur quidem

a a mulsa,

3쪽

4 P AvLI. Μ A N UTI Imulta, nihil tamen magis , quam epistola tua, quae me cum sermonis elegantia, tum significatione amoris, o iudicii de me tui sic assecit,ut nihil umquam senserim iucundius. Vale. X. Kal. Apr. ΜDL XI X.

S. P. D.

SvPERIORI Bus proximis diebus sumpsi mihi quiddam non alienum, ut arbitror, ab vicio meo, neque tibi aduersum, cum optimo animo tui . amantissmo, quae te ratio impulisset, ut de optimo Imperatore Maximiliano, Domino meo,uererecteq. cogitata , ct ad Sambucum nostrum perscripta , ex libro epistolarum tuarum tolleres, O bene cuiata euerteres, exquirere non dubitam. Magnum Gnim atquegraue aliquid fuisse, quod te ipsum quasi, ad cuius laudes amplificandas illa, quae diuulgaveras, pertinebant, inAerterit,statuebam, σquin hoc cum iniuria, quae capiti Reip. Christianae si ret, coniunctum esset, dubitare non poteram. II4que cum te, propter excellentem omnium liberaliudoctrinarum cognitionem, animo meo egregiec rum habeam, O tibi aliquid a malevolis instillatum, quo minus in recta Iententia maneres, putem, erigere te,atque confirmare rursum meis litteru uolui. Spero autem, ac potius confido, te pro singulari tua humanitate ct probitate in optimam hoc a cepturum partem, ac maiorem mibi, cui Caesar intime est notus, fidem habiturum, quam hominibua

4쪽

EPIs T. LIB. I x sImperatoris opi. O inuictis. tuisque laudibus inimicis, meq. dubitatione oe cura, quam ista mut tione , cuius nulla uera ratio excogitari potest, nobis iniecisti, leuaturum. Id ut facias, ct hanc mea curiositatem licet hoc nomen in uitio ponatur ab omni malevolentia disiunctissimam, ac potius cum summa erga te beneuolentia, fideque, quam integerrima Caesareae maiestati quoad uixero praestabo, coniunctam esse tibi persuadeas, in maiorem modii

peto. Bene uale. Viennae,ex aula Caesarea , I X. Kal. Iumi, MD LXIX. Ioannes Crato a Crafthem, S.Caesmaiest.Consct Medicus I intimus.

Viennam.

S i quis est, uir praestantis e , qui constantia

delectetur ; quam siemel consili' uiam ac ratione est ingressus, in ea libenter pergat, is ego pum, O eum esse me non mediocriter gaudeo .sed, ut te non fugit, singulari doctrina ae sapientia uirum, in hominum voluntatibus nihil esse perpetuum necesse est: nec uidetur in aliquam culpam incidere,aut male de se ipso eonsulere, si quis ita uitam instituit,ut eius consilia ratio temporum moderetur, ac regat. Ego olim in illa mea ad Sambucum epistola,quid coiit aram, declarandum putaui . nam, etsi de studiis ε 3 meis

5쪽

meis humiliter admodum sentirem , nec satis fore sperarem, ut ex ingenio meo quidquam depromerem , quod si ad Maximilianum, Regem tunc Roma

norum inclytum, nunc Imperatorem , mitteretur , aditum mihi ad eius beneuolentram patefaceretria seu tamen amicorum , asiduisque fermonibus in eam mentem impellι bar, ut maximo Principi,erga liberales omnes discit linas egregie animato, notam ef- se cuperem industriam meam . nunc mutata mea rario est. R omam euocatus a Pontificescimpedior neg/ tiis, sic a studiis auellor, ut , quae de litteris nostru opinio fuit, si modo ulla umquam fuit, ea nihil dignum, in summa temporis inopia, praestari a me posse confidam. porro, quod pollicebar, cum

posse persci spcrabam, id, spe sublata, cur polli

cear , non uideo. nisi si, quod a mca non solum natura , verum etiam consuetudine, siemper abfuit , eos imitari velim,qui maiorem ex inani quadam ostento tione, quam ex ipsa ueritate, voluptatem capiat.' am quod uereri te ostendis, ne malevolorum opera ct artificio factum se, ut a pristina sententia difcederem e patere, oblecro, per uaderi tibi, primis, id quod ros est, mutationem fecisse me voluntatis , non iudicur deinde, illa ipsa mutatione uoluntas is, quam nullatcmeruas attulit, sed ab inuito necess-ras expre it , hihil animo meo molestus, nihil acerbius accidere potuisse . quid enim j an ego uelita hebeti sum ita emo, ut, quibus uirtuἰibus tanta Maresas ornata sit , ηοη intcstigam uel ita improbo,

6쪽

ut, quae laudes tantis uirtutibus debeantur , non confitear e illam calumnnam, opinor, neque qui studia mea, neque qui mores nouerit, in me conferet. In quo tamen, ut ingenue fatear, est quod me mordeat . qui enim alios, homo minime fallax, ex ingemio meo antea metiebar , nunc demum, quasi admonitus vicio litterarum tuarum, incipio suspicari, posse aliquem, quod a me ratione, ut arbitror, optima factum est, id, aut ignor tione consilij meti aut suae tortasse naturae uitio, deteriorem in par- rem interpretari. neque, liuic malo quae mederi ratio queat, dispicio : nec possum, in optima animi coscientia , non aliquam tamen ex atrena fusticione molestiam trahere. Tibi quidem , Crato optime , cum me uerbis exquisitis in epistola tua elegant ima, ac plane omnium, quas adhuc legerimprudentissima , laudaueris, ea simul scripseris,quae profecto, nisi me ualde diligeres, nisi de mea exisimatione ac laude laborares , tibi numquam in mentem uenire potuissent, quo gratio dcbeam, facile uideo; quas agere possim , non reperio. quod

tamen in me eIl, ut meritum tuum perpetua mem

via colam, ct singulari te ipsium amore complectar, quod uirtuti qu0que tuae, omnibus notissimae, libenter trιbuci, id si omittam, nes rio me scelere deuinctum putabo . Vale. Romae, idibus Sept.

7쪽

EIDEM, Viennam.

E T serius,quam tu fortasse ex*ectabas, O bre

vius omnino,quam uterque nostrum uelle ad te scribo.id accidit ualetudinis incommodo, non obliuione tui,ad quem quotidie mentem refero, O ea sane uoluptate, qua maior esse nulla possit.quod si corporibus animi mederenturi 2cile sanaret hunc morbum, quo quinctum iam mensem laboro, iucundissima recordatio humanitatis, O beneuolentiae erga me tuae.alleuari tamen uideor,dum de te cogito,iecuq. quasi loquor .calores exspecto,ualetudivi meae siem- per utiles.nam hiems,oe ueris inconstantia, cum hiemali prope rigore, male me uehementer habuit. Si ualebo, exstem epistolam bene longam. interim ama me, ut sacis. Vale. Romae. Kal. Mai.

LAE ORABAM eodem,quo antea,morbo, o qui dem aliquanto etiam gratulus. ita Dei volutasfert. nec satis collat inter medis os,qui sit exitus futurus: meus animus,ut ingenue tibi fatear, aberrat a bona spe,quippe aetate ingrauescente, valetudine perim inbecilla, morbo plurimorum mensium . Te rogo pro

nostra necesitudine, si quid mihi acciderit humanitus ilium meum Aldum,qui uiuit Venetiis, tuis ossiciis,tuaq.humanitate complectaris. Ego, si diutius uita fruar,nulla mihi crede,erga te amici iatque

8쪽

atque obstruantissimi hominis oscium praetermit-3am. Haec quoque aliena manu: nam meae uim penitus omnem ademit morbus. vide, qui sim,mi Crato . Vale, O posthae Venetias, quo me breui conferre cogito,ad oratorem uestrum litteras mittes.is mihi eas reddendas curabit. O, quamquam fieri potes ut inde me Patauiu ualetudinis curandae gratia, conferam;tamen discedens mandabo meis, ut siti ras mihi tuas eo mittant .

EI DEM, Viennam. NuN C demum exoriri mibi uideor, quasi post multam noctem lucem adipisici, reuersus post annos

decem in patriam ab urbe Roma,unde me, laborem nullum pro publica re,communiq. commodo recusantemvirauu morbus ac diutunus extrusit.Gratulan- i tur amici,amplexantur aetitiam oculis,uultu,siem

mone declarant.Hoe mihi iucundisiimum est: sed,iu hac iucunditate, angor saepe intimis sensibus , dum recordor, quid iacturae, quamdiu Romae uixi ,studia mea fecerint: quibus,quamquam intelligo non eum esse me,qui magna praestare posm, uerumta men minima fortasse non erat euectatio. Irrii quies,non oportuit.certe,si diuinare licui en veru, si res adhuc integra ponatur,eundi eonsilium qui re- prebendat fortasse nemo sit. Laborabam domesticis incommodis, fratrum meorum culpa: Melpes erat emergendi, nisi noua constitia caperentur, Vocaba a Pon.

9쪽

aPontifice max. quo nihil uideri poterat honorificentiusfructum autem quis non exspectarete Cohortabantur amplisi i uiri, quorum erga me singularem beneuolentiam multis rebus antea perspexera. laeta denique, copiosa, ampla ab omnibus omnia promittebantur. quid agerem' credidi, speraui: ut fere fumus omnes homines hoc ingenio, ut ea, quae cupimus,libenter quoque*eremus. quamquam hoc leuius,quod spem fefellerit euentus id non tam enim abundare, quam non egere, gratum est: illud perquam grave, quod perpeti saepe multa sum coactus, indecora prorsus, indignaq.3udiis no uris, aetate hostra, existimatione ante parta. In quo tamen occurrit ea consolatio,quod, in illo uitae durismo genere,multa ferendo, multa simul didici, quae prosein' cio me numquam neque libri, neque ulla doctrina ,

neque dies ipsa docere potuisset. Nunc,singulari diuino munere patriam adepti,redibimus ad illa praἡ clara studia, unde discedere non oportuit; omniq. prorsus cura vacui,nullo cui quam imperio, cli

sis etiam, si licebit, interpellatoribus; si non licebit

rure abditi, salubri aliquo, ct amoeno loco , fruem mur, liberrimo otio,litterulis nostris; operamq. dabimus,qηantum in nobis erit, ut,quod amissum est an

ea temporis, non id quidem totum, qui enim fieri potes P nonnulla tamen ex parte sarciatur, O aliquem adhuc ex industria nostra fructum posteritas

capiat. Valetudine modo utamur commoda , qHanunc O Ino creemus, erepta laboribus illis , an

10쪽

miq. curis,quae nimium omnino graues,nimium diuturnae fuerunt. Febris dissest post nouem tandem meraesdsed laedi morbo, maerore, ad horribilem prope maciem redacti stumus: quodq.miserim etiam est,aluum purgare, nisi accedant extrinsiecus adiu menta,numquam licet. Huic ariditati a minum lac prodest in primis posse, neque huic remedio ullum praestare,inter omnes medicos conuenit. In cibo sic ca omnia damnant, humida probant, praesertim quae facilia se ad cocoquendum. Pono magnam spe in eorum consiliis,maiorem tamen in animi tranquillitate, in ad pectu meorum,in caeli patrijsalubrita- . te. denique ad omnipotentem Deum omnia refero. quidquid acciderit, eius uoluntati libenter acquiescam. Haec de statu nostror i tinam quotidie laetiora. quod futurum spero , sane tua quoque caussa cupio. necesse est enim,quem ualde ames, sic enim mihi iam persuasi de eo ualde tesollicitum esse. Ad illam superiorem epistolam, Romae scriptam plurisbus uerbis,exspecto,quid respondeas. Vale.Penetiy.

UELLE Μ,ν quam libenter eos homines complactor, quorum in sermone oe in moribus aliqua liagna uirtuti integritatis elucent,iam saepe accideret,ut eos colere ossiciis, ornare uerbis,aliqua deemum uel tueri,uel augere facultate possem. prcs

SEARCH

MENU NAVIGATION