Epistolarum Pauli. Manutij libri. 10. duobus. nuper. additis. Eiusdem quae Praefationes appellantur Pauli. Manutii Epistolarum lib. 9. et. 10

발행: 1571년

분량: 75페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

CLAUDIO . STRAM BONIO

Romam.

FATEBOR ingenue,ut O consuetudo mea,et amicitia nostra postulat putaui te,pro tua prudentia, aequitate, amore erga te meo contentum esseramoris fructum, oe oscia requirere numquam putaui:cum praesertim,si quis est, quem distringant curae non quotidianae tantum, sed etiam permole Rae,is ego sim. quod tu cum scias, ct mecum tamen sic απι, quasi nescias: quid fusipicers me abs te non amaris etquidem,quos amamus,eorum commodo, libenter conseruimra. odi illam rationem: errare malo - cum tanta Holuptate, quantam opinio mihi assere benevolentiae tuae,qMam id cogitare,quod si creda, iniucunde uiuam.quid enim profecerunt studia mea, ista,illa,quae tu dilaudare interdum solitus es: aut quid egi tantis uigiliis pro communi utilitates ceptissiquidem hoc non sum assecutuύ, ut, quibus laborem minuit labor meas, ab tys mibi merces benevolentiae nulla persoluatur. ac uelim credo, non me tamensi quid mihi hoc nomine debetur,id ab omnibus exigere. instar omnium pauci futuri sum: O in boc ipso paucorum numero in primis Gye te, uehementer cupio. amo enim tuos mores: ingenium plurimi scio sudia laudare numquam delino.possum autem,ex ista mente quae uirtutum ubertas aliquando

futura tocile diuinare. hac equidemste, si ue

32쪽

rum scire uis, iacturum illam , interitu Iulii

Togiaui Romanae litterae fecerunt aliquanto i Dius fero. =ram,si contexes extrema cum primis, teq. ipse,ut soles , ad summam eloquen e laudem incitabis: non dubito,quin paucis annis Latinae linguae amissam prope dignitatem restituo. quod eo facilius fore uideo, quia tu, non contentus inani uerborum sonitu, quo delectantur musti,prudentiam simul ex iure ciuili,rervmq. maximarum scientiam expbilosophiae fontibus hauriendam iudico . Quibus ea lis adductus, egregius ille vir, omni praeditus ingenij liuauitate, Castilioneus cardinalis, quem tu nobis, in tanta similium uirorum paenuria, ereptum iure doles ta referebat in oculis,ut nemini concederet,qui tui amantior esse posset. Sed illum iam lugere desinamus: quid enim lac mae proficiunt ζ aut etiam, si ueritatem consedimus:quod facere deberem qui ab iis malis,quibus referta es hominum uita,hac praestertim aetate, ad aeternas beatissimorum sedes migrauerit,cur eum lugendum putemus e Haec igitur,quae praeter nostram voluntatem accidunt,ad summi Dei uoluntatem referamu sftta fiet, ut ea vel modice doleamus , vel ne dolenda quidem existimemus. Vale. Romae. I I x. id. Mai,

33쪽

Vibonem DELECTAT vs sum litteris tuis, non quia me ornant laudibus, sed quia benevolentiam erga me tuam declaran amari eηim ab eo viro, de quo bona omnia boni omnes praedicant, ct optabilem primis est,ct multorum diuitiis,atque opibuU anteponendum. Quare hoc ego nomine mihi gratulor. iudicio autem de me illo, etsi uix Aeri posse arbitror , ut respondere possit industria mea tamen, siue recte sentis, gaudeo ; siue erro, error quoque inua , ut uere dicam, mihi periucundus est. Locus Ciceronis, de quo meam sententiam exqui vis, totua, ut arbitror, a coniectura pendet. itaque , denitutin historiae testimonio, virmare nia hil ausim. quod si tu , ubi obscuraueritas est, uerisimilia non contemnis: fortasse non improbabis quodscripsi in meis commentari s , dixisse Ciceronem, /butor coronis; quia cum olitorem Olberi uel Iet , qui sibi interdum coronarum munuscula miseerat, abuti coronis, idest, malam ei gratiam referrenidebatur.Haec,ut rixi, coniectura.tu,si quis a bes certius, imperti: σuale. R mae. X v. Kal.

34쪽

Vibonem.

NEC mea valetudo, graui iam quattuor fere mensium afflicta morbo,permittit,ut multa,nec humanitas , vinibit omnino litteris tuis amantisime scriptis re londeam.quamquam, i quis est,cui liceat hoc ossicium sine cul a praetermittere , aut is σπsum,aut prorsus nemo. obruor enim epistolarum numero, quae quotidie mihi ab ignoth hominibus, ex

longinquis regionibus, non necessario plerumque' mittuntur argumento.Ego autem neque hoc inanisi, O ambitiosarum litterarum genere natura delector ro si uelim id suscipere, ut unus Oimribin re Pondeam,quid me laboriosius,aut etiam quid stul-rma esse possit cum praesertim ualetudine utar in firma, negotiis autem curisq. urgear ei modi, quae uel firmissimam defatigare ac frangere omninopinint. Ergo habenda mihi ratio es, quae non habetur ab aliis , cum occupationis meae , tum etiam salutis. quod si hominibus mei amantissimis iumentem ueniret: aequis animis meam caussam p penderent et non otium meum ex stio suo metirenturi.ita ad me scriberent,ut rescribendi necessitatem non imponerent. Duo genera excipio,uel qui scribunt i s de rebus, quae ipsorum uehementer inter-

sint quibus deesse,contra ossicium est;uel si qui suur, qui,quacumque de rescribant, ita diserte loquun

35쪽

modo quae possum,'d ea quoque quae non possum,

postulare a me suo quodam iure, atque exigere ui deatur. Hoc ego te ingenere,Ianuari doctissme,costituo. tu enim quamquam ad ea indaganda, perscrutanda, quibus inuentis,rerum obscurissimarum uis O natura patet , vidue totus incumbas; ct in hoc studio ita uerseris, ut omnino cum paucis excello: tamen , quasi hac una laude non contentus, ita colis,itaq. tenes latinam linguam, ut oratione tuanibit purius , elegantius, illustrius esse uideatur. quod si cuperem laudari,de quo laborant multi, ego quotidie minus minusq.curo:a nullo,mihi credrimallem , quam a te. sed cum hanc in me cupiditatem siue aetas, siue ualetudo, siue ratio exstinxerit: ita non moueor iis laudibus, quas tu amplissimas in me contulisti,quasi nihil ad me pertineant,aut quasi fensu prorsus omni caream: amore quidem tuo , unde laudes istaemanat sic enim interpretor mirabiliteν delectoraeumq.ut eadem,quae peperit, perpetuo ala atque augeat humanitas tua, uehementer opto. ego enim, non modo ut parentis beneuolentia pra stem, uerum etiam ne genus vllum obseruantiae,s

dij, vici, quod ad te ornandum attineat, praeter mittam,pro uirili mea parte operam dabo. De uersibus,tocari te facile patior ,σ in ludicro argumemto ingeni, praestantiam ostendere.Sed noli a me e stectare,ut paria paribus. te enim,ut alumnum siuit , perpetuumq. cultorem, amplexantur Musae: me,

quia

36쪽

qui, salute iam pridem istis dicta , ad oratores

me contuli,nunc, si quando ad eo conor accedere, ut alienum,ac transfugam,a se repeliunt. Vale.Romae, Idibra iacet. M. D. LXX.

, Neapolim. ET ualemus,ct satis iucunde uiuimra, red mestica ita iam constituta,ut adolescenti filio, quem Anicum babemra, cogitandum de uirtute potius, qua de fortuna uideatur.nam, quod ad me attinet, hanc habeo senectuti gratiam,ut pauca iam requi . ramouel quod ad illa longe meliora properamus t non enim longe abesse uidetur ille portus,quo pem vehi cupimus ex diuturna tempestate; uel quod sui tum putamκs, ea quaerere cum labore, quae nec si adipiscare,molestiae diuis est.quod te quoque,excultum litteris hominem, sientire arbitror: hoc equidem nomine cum te diligo uehementius, tum diligia te supio. Memoria nostri tua,muneribus declarata suauismis,periucunda nobis es. Vale. I ο-mae. X I I X. Kal. Febr. m. D. LXIX.LIDEM, Neapolim. hv Aa solet ex carismi iucundisiimisq. rebus percipi uoluptas, eam iρsam ex epistola tua cepsin me, prorsin uelim tibi persuadeo. hoc adeo e inde

37쪽

3 PAVLI. MANVT inde perspicies , qucd in magna ualetudinis adue

De molesta, defatigato etiam curis anImo, committendum tamen non putaui,ut amici. iae nos rae, humanitati erga me tuae debitum rescrib. ndi -cium non projoluerem. Probari a te meascripta ,

atque etiam laudibus ornari, me tu id iudicio tra-.l assue amori largiaris,aeque garedeo nam si esudiis meis ructum aliquem existe Io: quis liberior aut praestantior laudatione docti mi uiri e sin litteris ita utor , ut praeter eas ipso nibit cogitem; quod his temporibus sacere prope necesse tamari tamen a te quem qui non amat,hominem uix puto, inprimis optabile est. Ac de so quidem tam ill lii, aut opinionis , aut uoluntatis tesimonio mihi uehementer, ut debeo,gratulor; tibi uero gratias age-umo te putarem hoc vici, genere delectamquod certe tua bonitas re*uit; aut si ego is essem, qriosscio deuinctua aliquo, libentius in agendu, qua in rcferendis gratiis operam collocare. De tuo statu, si est,ut uolumus,et si nihil anno superiore accidit incommode; bene est: de meo, quem uicisiim tibι pro mutuo inter nos animo curae esse non ignoro ,

satis multa me scripsisse existimabo ii hoc unis ascripstro anguere me quotidie magis in earum rerum cupiditate,quata mirabar antea.aetas hoc is

lasse fastidium parit: uerumtamen ratione portus asequi mihi uideor,ut ita sentiam.quid enim appetam um nec sciam,quid utile futurum sit, nec iam sura post esse diutumatippropinquat enim dies.

38쪽

ΕPIs T. LIB. IX

qui nos ex immensa errorum caligine ereptos, iaaeterna veritatis luce constituet. quae me quidem cogitatio nec siecundis rebus laetari, nec nimis angi patitur aduersiis. Munusculum, quod ad me sin gulis annis cum pulcherrima epistola mittere non desinis pensio quaedam amoris eis qua ego te, amore ipso contentus, ea condicione libero, ne scribere

tamen desinas.aequiore enim animo omnitus muneribus,quam suauitate tuarum epistolarum, carere possum. Vale. Romae, X HX. Kal. Febr. D. LXX.

E 1 D E M , Neapolim.

N . N patiar ignorare te,quod gratum,ctperiucundum tibi fore arbitror , uiuere me nunc in patria, O plane uiuere. fruor enim rebus lys, sine quibus uita prorsus nulla est, propinquis, amicis , libris , ipsa demum libertate, qua nihil est carius. nam Romae, tantum aberat, ut otioso liceret umquam esse, ut negotiorum assedrus qua Uuctiabus obruerer. Longius a te absum: quid refert ζ ne Romae quidem cum essem,foresperaui,ut umquam

te uiderem e cum aeto utriusque, ualetudo, uitae genus peregrinari nos non sinerentalet autem hoc amor a virtute ortus, ut absentes coniungantur a nimis, σμ intre eos, recordatione mutuae usa luntatis, ct beneuolentiae, tanta suauito, qua

tam uix aut ne uix quidem ulla potes asserre coac a suerudo.

39쪽

PAVLI . MANVTII

suetudo. at plerique homines quotidiana fere salutatione , collocutione, familiaritate, beneficiis etiam , mi neribus , ali , ct conservari amicitiam putant: nisi haec adsint , deficere, trea singui. stulte. nam , si ab honesto manat amicitia; nulla re indiget , ipsase sua θonte, sivisq. uiribus, tuetur , ac sustinet. Ula aliunde oritur; infirma siemper, inops , inconstansq. sit , necesse es: a fortunae uarietate pendeat; multis uiti s , ct mutationibus, laboret. Ergo nos a vulgo reele dissentimus , ct a vulgi consuetudine nostra ratio in primis abhorret et cum amemlis inter nos amore singulari , nec tamen inter nos o licia multa intercesserint, aut alter alterum de Iacie norit: quod multo minus, ob longinquitatem locorum,in posterum

contingeret O uoluntatis tamen aut ego tuae mutationem,aut tu meae,uon est,cur extimesco. Cupio

te ualere, interdum Is uacabis , ad me scribere. Ego commodiua,quam Romae,ualeodquid mirumequi traηquisiissimo animo uiuam, ualetudinem, ab omni occupatione longe remotus, praeciρue curem . desiderari autem litteras a te meas non patiar,si placere tibi sensero oscium meum. Vale. Ex opido,Plebe Sacchquo me saepe conferam, ualetudinis, animiq. gratia: addo illud, nestudia colenti,quibus carui diutius quam uellem, intemellatores molestisint. III. non. Nou.M.D. XX.

40쪽

D LIBER . DECIMUS

AMPLISSIMO. CARDINALI

IOANNI. MORONO

v RPE est praescribere sapienti ,

T quid agat, O quo modo agat: neque ego id umqud comiserim: neque id est

aut cosuetudin , aut naturae meae: verumtamἴexcusandusfortasse uidear uel a mea maxima re,quae nuc agitur,ueiab humanitate tua, qua omnes norunt, ct praedica persuaderi me patia ut aga tecu paullo liberius,quod scito,et quae cum animo meo sum meditatus, eadem nunc e romam, nihil dissimulans, nullo ueritatem artificio tegens. Ego, uir praestantissime, quoad putaui, te, uti pollicitus eras, ecturum esse cum Pont. de caussa mea, laetabar uehementer , ct in hac adversa valetudine, quae mihi omnem ademisse iucunditatem uidebatur , aliqua tamen uoluptate perfruebar. Jerabam enim fore,ut auctorito tua, prudentia, eloquentia, praesertim in optima caussa, facile impetraret ab aequissimo ac benignissimo principe non immoderatum aliquid,aut eiusnio di, quod inuidiam excitare posset: non enim ego

c 3 ita

SEARCH

MENU NAVIGATION