장음표시 사용
611쪽
De Defensione Iurium per Iudicia.
nit, sive verbis, sive scriptis.' atque debitoris, ut aliquid vel iaciat, vel praestet . . LII. Actiones dividuntur in universo ses, quo pertinet haereditatis petitio i a
vel particularer, ut reliquae. III. In rei persecutorias, quibus perinsequimur id, quod e patrimonio nobis abest; vel maenales, quibus ad poenam agimus.' quid autem sit poena , supra
exposuimus ε . IV. In transitorias ad haeredes: quo pertinent omnes actiones etiam poena inles, nisi jus personae defuncti cohaereat: & in haeredes non transtorias, de quibus supra egimus ι . V. Aliae sunt actiones, quae ex pacto nostro oriuntur: aliae, quae est pacto tertii - quo referri debent actiones depeculio, quod jussu, tributoria, exerinei toria , institoria, Ace. mri. Aliae actiones suntsimplices, aliae duplices η . In prioribus, alius est actor, alius est reus: in posterioriabus, uterque actor est, & uterque reus ἰ quo pertinent actiones familiae erciscundaeo .eommuni dividundo & finium regundorum item interis
dictum uti possidetis . VII. A liae sunt directae, aliae contra. Haer lilae dantur creditori ex promisso, hae debitori, qui impensas, &c. se-cit 3 . Alio sensu dividuntur in disectas, & ut;lest illae ex verbis legis ,
hae ex ratione legis oriuntur ν .
VIII. Aliae, quibus solidum consequi-Fffs a mur, haec propositio vocatur libellus φ ... I. ACTIO autem in genere definitur facultas persequendi ius nostrumi, judicio. n. 2. Cum autem jus aliquod nostrum esse possit -ι ex statu hominum, vel ex dominio, veI ex obli- patione personae PRIMA & genera. is actionum divi sio haec est , quod sint vel praejudiciales, vel reales, ve
quae pro defendendo jutu hominum na. turali , nimirum libertatis , familiae , vel eisitatis dantur: de quibus supra egimus . . n. q. REALES jure naturae sunt, quibus quis ait, rem suam esse , inde. que agit contra possidentem ut restiis tuat e : quae actiones jure Romano vindieationes dicuntur f , seu periti
Notis Praeter dominium t euius spe. cies est haereditas ) alia jura in ranatura cognita non sunt : adeoque
actiones reales , quae praeterea jure Romano dari solent, ut actio conis fessoria, negatoria , Serviana , &qua. i. Serviana, hypothecaria, ac rei vinis
dicationes utiles, &e. sunt invenistum juris civilis. n. s. PERSONALES actiones sunt, quibus ex obligatione personae
8. Lautem. Compend. pag. 6 a. r ibid.
612쪽
e ρε Dissertatio Prooem. XII. Lib. VI. Cap. IV.
mur, aliae . quibus minus ἰ ut in actio- sonales sint, rem tamen sequuntur L . ne tributoria, de peculio , de in rem ut actio quod metus caussa g , altioversis , exercitoria , institoria , &e. omnibusque illis actionibus, quae per c minpensationem, vel deductionem impensarum, &c. minuuntur re .
IX. Aliae sunt ordinariae , aliae extraordinariae , quae ICtis Romanis in. terdictorum nomine veniunt . quibus
non jus vindicamus, sed factum pos.sessionis x .X. Dantur quoque actiones mixtae,
tum ex actionibus realibus, & personalibus I ; tum ex actionibus ex delicto , & rei persecutoriis et e ideo au. tem mixtae dicuntur , quia eum jure naturae distinctae sint praestationes, ex jure in re, & ex obligatione personae, item ex delicto, & rei persecutione, ideo separatis actionibus h.e praestationes peti deberent . Ius Romanum compendii causa constituit, ut utraque praestatio una aditone peti possit. VI. Praeterea jure Romano ob utilitatem publicam quaedam divisiones actionum introductae sunt. Nimirum , I. quod aliae dicantur citates , aliae Praetoriae AE : a. quod aliae dicantur bonae fidei, aliae Britti iuris, 'aliae arbitrariae b o 3. quod aliae lint in sin.
pium, aliae in dupitim, Scc. ς . 4. quod quaedam sint perpetuae, quaedam remporaria 4 e s. quod aliae sint noxales, aliae non noxales e r 6. quod quaedam in rem seriptae quae licet sua natura per. - g. 36. Inst. de ad . x Rubr. de in
terdict. seu extraord. act Cons. Lautem.
aquae, & aquae pluviae arcendae h. actio ad exhibendum 3 , noxa les actiones 4 ,& quaedam interdicta. I . h. DCLXXVIII. REUS respondet,& Vel differt litem, vel litem conte statur. Dissert, opponendo exceptiones dilatorias , & litis ingressum impedientes m . Litem contesatur si affirmat s assi mare autem etiam videtur qui opponit exceptiones perem o
rias, & litis finitae n in , vel negat
mum constituitur per litis contestationem, quae est judicii suseepti utrimque facta professici O Et I. est vel irmati , si reus affirmat actoris
intentionem; vel ne sim, si eam negate a. vel generalis si reus in genere negat narrata prout narrantur 'vel specialis , si ad singula ad oris
,. DCLXXX. ACTOR replicat,& Retis duplicat sed & ulterius procedere partes possunt, si ad de sensionem juris id necessarium existiment . at civitatum moribus vix ultra proceditur , nisi nova quaedam in duplicis exposita esse appareat. DCLXXXI. Cum reus saepius intentionem actoris, actor vero exceptio in nem rei neget, necessario affirmanti
injungi debet probatio: si enim duo de facto disceptant, naturali rationCjudex
613쪽
De Defensio ae Jurium per Iudicia. 397
judex decidere nequit, nisi factum il- adeoque assertio jurata non persu pr lud ab asserente certum reddatur. n. I. probatio est actus , quo liti.
gantes judici de facto controverso , vel de re dubia fidem faciunt o . DCLXXXII. Probatio si L per
testes : equidem certitudo omnim
da de faelis, & rebus dubiis , ex dictis testium natura haberi nequit, utpote cum Omnes errare possint ' at
moraliter pro certo haberi debet quod in vita civili pro certo haberi potest,& solet. Quando igitur plures testes , de
quorum integritate constat, circa idem factum consentiunt , hunc consensumessicere vix potest nisi una veritas :atque hoc sensu in duorum , vel pi Hum ore veritatem consistere , propitio jure asseri potest quod & utrius rue foederis sacri auόtoritas , & conensus gentium firmat i . DCLXXXIII. II. Per infrumenta, id eli , per scripturas tales , quae fidem sacere possunt judici de re
DCLxx XIL III. Per jusjurandum : quod vel est voluntarium, quod pars parti desert vel in judicio , vel extra judicium; vel necessarium, quod judex desert actori, vel reo η .Hinc probandi modus naturali ratione nullam certitudinem insert ; infinita
enim exempla perjuriorum exstant : ν) L. tr. in fin. D. de probat. Lauterb. Compend. tit. de probat. Tot. tit. D. de testib. ibique Lanteib. t) Quod
uberius exponit Par. ia Disp. de probat. negat. c. I. g. s. seq. Cons. Ius meum controv. tit. de testib. qu. I. uὶ Tor. tit. D. de fi d. instrum. ει Lauteib. Com. nd. pag. 42s. x: Tol. lit. D. de tu. retur. 5e Lauterb. Compend. pag. 176.
bat, sed ex partium consensu, qui vel alterius conicientiae litis decisionem committunt γ , vel adeundo judicem ejusdem arbitrio relinquunt , an , deficiente plena probatione , vel actori suppletorium, vel reo purgatorium juramentum deserre velit et . Not. Praestito juramento non amplius
luaeritur, an jurans verum juraverit Jed an juratum sit in Adeo ut deserens nec prie textu periurii litem resulcitare valeat b : etsi s scus pejerantem deperjurio reum facere possit ς . . DCLXXXV. IV. Per eoussi nem : si scit. causa si civilis : in criminibus enim consessio sola non sum. cit ad condemnationem 4 ; immo nec ad torturam e , sed de corpore delicti constare debet f : confessione enim tua nemo facere potest delictum , ubi delictum non est a ; sed praeterea indiciis vestita esse debet ε , maxime in delictis occultis i ..Hinc sola ccnsessio adulterii non sussicit ad poenam
mortis decernendam , nisi vel uterque fateatur, vel aliunde probatum sit rcorreo ergo sugiente , ad mortis poenam contra confitentem procedi non posse, ajunt k . Poena tamen extrao
dinaria ejusmodi confitenti inserri potest ι . Omnium autem minime consessio illa praejudicium iacit tertio: si proindemat. c) Vid. Ius meum controvers. tit. de iureiur. s. sa. a Carpet. Prax. crim.
614쪽
de mater se adulteram fatetur , con- inter poenam lege statutam , Se qua sessio eius non nocet liberis nisi stionem et fur enim , adulter , dee. alio modo adulterium probetur. n. I. Quaeritur , an consessio vi ,
metuque extorta probet contra conia
fitentem λ Negatur , si vi , vel meis tu injusto eonfessio illa elieitur vis autem non injusta , nec metus injustus legibus visus suit , si quis quar. stioni subiectus fatetur : positis , nimirum , terminis habilibus , de quihus late agunt rerum criminalium Doctores . . Quamquam negari nequeat, aequitati naturali magis convenire , reum, qui indiciis gravatus est, poena mulctare extraordinaria . Nam I. consessio , quae per torturam elicitur, non est spontanea, sed vi exto ta , adeoque moralis certitudo nulla
hic subest. Quod a. ipsae leges etiam invitae agnoscunt; quia requirunt ratificationem rei post aliquod tempus sictam : & 3. si revocat, rei terare jubent quaestionem ' repetitione autem opus non esset, si consessio illa fidem faceret: sed & 4. post tertiam reum
cationem reum absolvunt , eertissimo indicio, consessionem vi extortam erimen non probare. Sane, s. in causis
civilibus , eis gravissimis , & ubi de
salute totius familiae agitur . res dubiae juramento rei purgatorio deciduntur ' multo magis igitur id in eriminibus dubiis observari deberet . Neque o. credendum est , impunita mansura crimina : nam semper Deum vindicem habebunt . Immo 7- nulla
proportio est in leuioribus delictis
moribus nostris morte non puniuntur . sed rei ad operas publicas da misnantur .. durior igitur hoc casu esset modus probandi ipsa poena . Nee 8. negari potest, incertum admodum hune esse probandi modum et quotidiana
experientia docet, multos innocentes, metu dolorum , ac infamiae , crimen lassos esse , quod nunquam commis runt οῦ & e contrario plurimos reos quaestionem sustinuisse, & poenam, ut- ut nocentes, evasisse P . Hinc p. consultius esse, puto, omnem eliminare
torturam , & indiciis gravatos poenis extraordinariis subjicere , vindictam vero justo Dei judieio relinquere iaΝam Io. satius esse , existimo, docem absolvere reos, quam unum condemnare innocentem. Hine II. sunt sequi a tyrannis originem cepisse quaestionem , ajunt , & nominatim eam Nimrodo tribuit POLIDORUS VERGILIUS s . Temporibus reipublicare Romani non nisi servos quaestioni subjiciebant se . Apud Arragopes , de
Britannos receptam non esse , constat ε ., DCLXXXVI. V. Per hortem . Variae sortis species sunt, quibus justitiam causae partes probare olim s lebant. Nimirum, I. per ignem . II. per aquam, III. ad crucem , IV. perduellum , &c. De quibus scriptores inprimis medii aevi exempla suppedi
615쪽
De Defensione Iarium per Iudicia.
per IGNEM pertinet ea , quae fiebat De veneficio suspecta ad profluen. eandente ferro. Modum procedendi in- tem devehitur aquam , & certo modo veni in diplomate quodam antiquissi- vincta, dc supina in aquas eonjicitur; mo ex Archivo Halberstadiensi de. si 1 ubmergitur, dimittitur, si superua. sunto. tat, pro rea habetur ae . Actor in judicio provocabat ad j Alia est ratio purgandi per aquam dicium eandentis ferri ' & judex, quia semidam, quando vel ore calidam hauis aliter veritas haberi non potuit, id fiebant aquam e , vel serventi aquae decernebat. Μanui ferrum candens in manum, vel brachium immittebant f . ecclesia praesentibus partibus , judici. Alios modos vide apud ZETSKEhus . & sacerdotrbus , includebatur . Disp. de purg. via. de diligenter manus ejus consignabatur. Aliquando propinabatur suspectis Tertio die judex , & partes , in ea. aqMa am-AE . seu maledicta ; quemdem ecclesia convenerunt . manus de- purgandi modum ipse divinus legula. tegebatur, & cum illaesa appareret . inr appronavit E . rei causa ceciderunt; judex superior. q. DCLXXXIV. Ad CRUCEM ad quem rei provocarunt, cum in fiebat probatio, quando actor praestitona manu nullum ignis vestigium im ad crucem juramento expectabat muvenisset, confirmavit priorem sentem raeulum aliquod, quod de ejus asse tiam . . tione fidem faceret. Mentio hujus pecto Aliquando is , qui jus suum pro- bationis fit in legibus Francorum δ ἔhare nitebatur , vomeres ignitos nudis solennitates praescribuntur in lesibus pedibus calcabat: & pro gravitate in- Frisionum ε ς 3c late hune probanti m diciorum super noτem, vel duodecim dum describunt GRETSCHERUS k . vomeribus nudo pede pressis incede. LINDEN BR IUS i . & GΟN-hat π . Exempla occurrunt apud CE- ZALEZ m .
SARIUM 3 , CRANTRIUM α . f. DCXC Merito incerti hi pro GONZALEZ η , εce. halidi modi a Deo ipso quodammodo
Aliquando probaturus carbones in casu adulterii probati . legibus p ardentes in manibus tenebat : quo sterioribus Christianorum sublati sunt: modo Μontanus archi-praeses Tole- neque negari potest. sacerdotum artia tanus ab adulterii indiciis se pur. ficio plerumque rem paractam videri. gavit . b . illi enim, examinata causa, iacile ex DCLXXXVIII. Purgatio per circumstantiis judieare de justitia ea AQUΑΜ diversis fiebat modis O . sae potuerunt. Sane, oblatio partis ad jum
616쪽
juramentum, & praeterea provocatio examinabant, an aceusator si hone ad violenta illa purgationis media, fi- stae vitae , & famae, an indicia quae duciam bonae caulae latis indigitabant, dam contra accusatum sele prodant, indeque sacerdotes, vel ardorem ser- &c. O . 3. ut uterque litigantium juri temperasse, vel alia arte iacetur risi raret; alter, se jure accusare, alter . f., admodum probabile est. Quoties se injuria accusari: atque omnibus his autem fortunae res relicta fuit, infi- demum rite perpensis, 4. duellum peenitam hominum multitudinem sine cul- sententiam judicis deeernebatur g. Hi nepa periisse, exemplo sagarum combuis
q. . DCXCI. Species quoque sortis est D UELLUM quando nimirumacior, vel reus, justulam ea uia probaturus , ad duellum provocat. Quaeri solet , an hie modus probandi sit iuris naturalis λ Merito id negamus, si probatio alia rationa haberi potest: nam ideo ei vitates institutae sunt , ne vi agere liceat ; adeoque lites non nisi arbitrio judicis decidi de.
n. Quid si probatio deficiat, adeo. que actor ex desectu probationis causa cadere necessario debet 8 Hoc casu tu. dicium divinum postulare, id est ad
duellum provocare , non iniquum judicarunt gentes plurimae. Non autem promi leue, &ob quamlibet causam ad duellum provocare potuere litigantes, sed requirebatur I. ut causa suerit gravi ma I unde maxime in causis eriminalibus locum habebat ποῦ a. ut causa fuerit ambigua, & plene probari testimonio hominum non potuerit; unde prius inquirebatur , an
eausa dubia esset o ; sed nec in causa dubia indistincte ad hoc probandi medium recurrere licebat, sed judices nemo procedere ad duellum potuit, nisi judicatum esset ; nec ullus j dex decernere id potuit , nisi qui jusvitae , & necis haberet ν r unde in Gallia solus rex id sibi reservavit e . Tandem, & s. Senatus, Sacerdotes,& populus , divinam opem implorabant, ut suam potentiam recompro
baret, & quae sua esset justitia, innocenti adesset, victoriamquae coelitus
n. a. Testatur id ΑUENTINUS is cujus verba haec sunt r Maiores nos rimetis Deo, quam sebi, consis, pius divinae justitiae, ejusque promisses, quam
suo ingenio, aut sapientiae innirebantur , potius eωIesibus deeratis , quam suis opinionibur , flabante officiis omii bus, aris que actis, Numen supremum interesse -- tuerunt , eaque demum rata haberi, cun divinum auspicium addixisset cuncta quas in theatro super despectantium in conspectu Dei O. M. geri saluerunt. Et mox e Proinde in eauses ambiguis , maxime eriminaIibus, qua nullo tess-monio hominum probari poterant, adeaelesia benefeta, ad summam majosatem, quae faui non potes, tamqu mad arbitrum honorarium, oe judicem
omnium confugiebant. n. 3. ηὶ Aventin. L. 4. pag. 448. O schedius de diis Germani pag. 44o. Aventi α d. pag. 448. Alighetius, de monarchia L. a. pag. 186. sp Bellisar. de singui. certam. c. 3. 4. 8. R ia. q) Mader. da duell. pag. 17. ibique Tholos Leg. Longobard. L. I. titi et r. σὶ Mader. de dueli. pag. 48. ubi exemplum refert . Add. pag. 6 i) Bellisar. de singular. certam. e. o. αὶ Aventi n. d. Pag. 248. H 4. p. m. 248.
617쪽
De Defensione juriam per Iudicia. 6or
ri. 3. Sane, Philippus Galliae rex Hebma Din . tu est judicia sancta vo. speciali constitutione duella haec permissurus quatuor requisita potuit: I. ut de crimine agatur, deque eo constet: a. ut mortis poena in crimen sit constituta: 3. ut alio modo sustulenter probari non possit .' ψ. ut accusatus per indicia, & verosimiles praesumtiones, suspectus habeatur ν .H is igitur requisitis politis nihil ini. qui circa duella remanet, si a magistratu decernuntur. Nam I. certum
est , casus quosdam contingere, ubi jus actoris est fundatum, sed plene probari nequit: nihil igitur hie ob. stat , quo minus actor ad de sensi
nem naturalem sui juris, i. e. ad duellum provocare possit. Sane, Σ. negari nequit, iure naturae actorem , deficiente iudice. jus suum duello vindicare posse: deficit autem judex si rem ad
statum naturalem remittit, i. e. aEΙ -
rem vindicem sui juris constituit. Et cum 3. Deus inter gentes litigantes sit bellorum arbiter; nihil obstare video, quo minus in ea usis privatorum quoque idem Deus arbiter constitui possit. Is enim cordium scrutator solus de veritate causae, quae humano modo probari nequit, decidere potest,& seeundum justitiam ex natura perfectionis decidere debet. Hinc non tantum 4. a tot populis, etiam Christia. nis, consensu Papae, & sacerdotum , judicia haec approbata sunt ; sed specialiter s. ea vocantur iudieia Dei et . Veteres Bavari illa inebae Ding, siverim. de Coccei Introd. ad Gris. I Mader. de duell. pag. 47. Belli sata de
carunt in . Hinc & clericos quoque ita pugna isse, legimus b . n. q. Neque ob istant loca , ubi duel. la improbantur , tentationes divinae vocantur ς, imita consuetudo d , crudele probationis genus o . Unde legi
canonico inprimis prohibita suere e . Nam I. loquuntur de abusu unius, Vel alterius gentis , quae indistincte etiam in caula non ambigua , vel leviori , vitam subditorum serocitati accusatoris exponere. fas esse existi ma-bat; hunc enim abusum merito leges , & auctores damnant: at postis terminis modo expositis , nulla injuria su per est. Unde a. alii pii viri modum hune probandi commendarunt; quin & legibus publicis eum probatum suisse legimus. Inter Christianos tamen, quibus charitas maxi me commendatur, res dubia jura me
tis partium; judicium autem, an heane, an male juratum sit , Deo relictum est. DCXCII. Finitur iis eorum, qui in civitatem coluerunt. I. sentretia tu. dieiso Ratio naturalis haec est, quod membra singula , quae in ei vitatem coeunt, facultati jura sibi naturali ratione concessa vi defendendi renunis
cient, ac se, suasque controversias,
civitatis judicio submittant. id G pr mittant, se id pro iure accepturos, quod judex pronuncia verit. Obligatio igitur parendi sententiae
618쪽
est ex consensu illo civium generali, adeoque ex compromisso: cui accedit compromissum speciale, dum alter ju. dicem adit, alter litem contestatur , adeoque coram judice eausam disce.ptant, ibi hoc ipso iudicis arbitrio spe. cialim hanc causam submittunt. Unia de ex sententia judicis jure Romano specialis actio judicati oritur. n. I. Post hanc sententiam ergo consensu, & compromisso partium latam . omnis lis finitur, nec remedium aliquod praeterea competit I neue enim quaeri potest, an aeque ju-icatum sit, an non . . quia partes id ipsum arbitrio judi eis relinquunt,& in eum compromittendo spondent, se pro aequo id habiturum, quidquid judieaverit. Hinc bene I Cti Romani docent , Praetorem jus dicere , etsi inique jus dieat: posito enim pacto partium non amplius quaeritur ,
quid judex judicaverit, sed an Iud is
n. r. At quia falli judices possunt, vel quod causa non satis explicata , vel quia per ignorantiam judicis, vel
dolo ejus dictum sit, civitates remedia quaedam concedere solent . ne unius instantiae alea sortunae privat rum pere est tentur. Huc pertinent Appellatio, Reviso, Supplicatio, Le teratio , O herle ut eratio , Restitutio in integrum, &e. n. 3. Tribui autem his remediis sciolet vel effectus saltem demi---r, uti in possessione summariissima, item in causis celerrimae expeditionis, ut alimentis, &er vel f peinimia quoque, quo casu tota causa ad judicem ad
nult. D. de iust. ει iar. L. 4. Q da re
quem devolvitur, Omnisque sententia effectus suspenditur. n. a. Sententia per remedia suspensa si confirmatur , retro valet a tem pore primae sententiae, & ex eo te mispore pro iudicato habetur i . DCXCIII. II. Finitur iis etiam
transactione: quando nimirum partes controversiam conventione decidunt, aliquo dato, aliquo retento k .
DCXCIV. III. Finitur iis priva
torum i nam de arbitris inter sumis mas potestates agemus ιuro sequentecap. IX. in per arbitria me si nimirum partes consentiunt in certas personas, ut litem decidant ι . Cum ergo h rum judicio sua voluntate se lubmit tant partes, secuto arbitrio lis finitur
n. I. Arbitri dicuntur ab arbitranado. Arbitrium autem exigi potest. Φιad aestimationem , vel ad controversias amieabiles conciliandas, veι ad controversias decidendas : atque de his solis hoc loco agimus. n. a. Arbitri constituuntur I. coninsensu partium ' tunc leges compr missi inspiciendae sunt o I. UOlente arbitri . m. 3. Compromittere in arbitrium
possunt omnes, qui pacisci. Eligi arbitri possunt omnes, qui judicium habent . Si plures eliguntur. Omnes adesse
debent, majora tamen Valent. n' 4. Objectum sunt omnes controisversiae privatae . etiam eriminales, quo.
ad jus paciscentium privatorum : sed& eausae possessionis. n. b. Finis est deciso eontroversiae privatorum : procedendi modus est idem s
619쪽
De Defensione finium per Iudicia. I
Idem , qui in processu privatorum m . bus f secus, ae jure Rom. ) ; a. die
n. 6. estis est, ut partes teneam addito; 3. utriusque consensu etiam tur stare arbitrio , etsi contra jura , tacito ) , v. g. transactione , &c. q. nedum si inique pronunciatum si . accepto judicio: s. electis aliis arbi- Non ergo de justitia causae tum am- tris; es rei controversae interitu ; Dplius quaeritur, nec remedia dantur ' . sententia semel dicta . . Executio autem peti debet coram ju- DCXCU. Denique , 3c IV. lis dice ordinario. finitur sortM. s lege publica intra ter. n. 7. Finitur arbitrium I. morte minos lupra positos causae decisio se arbitri, non alterutrius ex litiganti- tunae relinquitur.
Gret. L. I. e. zo. g. 47. n. Ia. nὶ ibid. g. 46. o) de hac materia vid Lauter Comp. tot. tit. D. de arbitris.
620쪽
Naturali ratione hominibus quaesitorum. CONTRA EXTRANEOS. Ubi do REPRESSALIIS, ae BELLO, editisque Iure agitui P R o M M I U Μ.L DCXCVI. EMONSTAUIMUS hactenus, quomodo jura, quae cuique hominum naturali ratione quaesita sunt, defendantur per JUDICIA . Cum vero iudicia tantum in subditos
Valeaent, merito quaeritur, quae
nam sit ratio defendendi jura illa contra extraneOS Nos in genere dicimus, defensionem illam expediri vel citra bellum per REPRESSA LIAS, vel per BELLUM.f. DCXCVII. Primo igitur agemus de jure repressaliarum , & rationem hujus juris naturalem explicabimus. Cap. I. )k. DCXCVIII. Vecundo vera Principia circa jus bellandi exponemus, & demonstrabimus i. justitiam bellorum, tum pri-Vatorum , tum publicorum. a. Requisita belli, inprimis vero clarigationis necessitatem, explicabimus. q. Videbimus, quinam bellum gerere, & in quos geri possit . 4. Exponemus, quidnam in hostem liceat Z an , & quatenus hostis hostem Occidere , personam , vel res ejus capere , & has vastare possit Z & quodnam jus victor in deditos, ac servos adqui