장음표시 사용
581쪽
quasi contractu , ex delicto, vel quasi de- cium eorum non est, & exceptio harelicto vindicari. JCti vero Romaniosis est de jure tertii. ficio iudieis permisere, ut de his praestationibus quoque judicare possit, etsi
natura actionis non comprehendantur,.
Unde interdicta ad actiones arbitrarias referuntur a : si tamen judex de iis non pronunciat, adhuc separata actio. ne peti possunt. n. 3. Actiones possessoriae etiam ab ipso dominio intentari possunt; is enim duplieem instituere actionem. & vel jus rei suae vindicare, vel defendere solam possessionem potest. Priori casujus rei suae, i. e. titulum docere debet: posteriori casu autem sussicit si saltem probat, se in possessone fuisse: tunc enim antiquior possessio praeseris tur. Consultius igitur est domino, rei interdicto agere, quam rei vindi.
n. 4. Alius quoque effectus possessio. nis 2. est, quod omnia commoda postselsonis possessorem sequantur; unde
faJ percipit fructus ti I fbJ jus retentio. nis habet v I feJ non opus habet actio. ne, sed lusus eii possessione x ; DdJ liberatur ab onere probandi γ .
n. s. II. INTUITU TERTIO. RUM insignis possessionis est cffectus;
illi enim tequuntur praesentem possietissionem . Si proinde duo privati litigant, tertii, ad quos lis illa non pertinet , posset sorem rei pro domino habent, cum eo contrahunt de re; reditus ei praestant, ei serviunt , &c. Neque enim possessori opponere possunt , tu non es dominus V quia judi- Majorem usum haec res habet intee duas gentes bellum invicem gerentes. hoe enim ea se reliquae gentes, que naturali ratione de hujus , vel illius jure decidere non possunt, possessi nem sequi tuto possunt. Hinc omnia eum possessore agi possunt, quae ad rei publicae administrationem pertinent, nec rex ejectus de injuria queri potest: uti infra lib. 7.
cap. s. uberius demonstrabimus. Me. dii ieitur cum possessore rerum com mercia habent, Dedera cum eo con
trahunt, auxilia Reipublieae promissa praestant, legatos ejus recipiunt, &C. quae omnia alibi e plenius examina,vimus . At finita possessione omne jus possessoris desinit, & jam vicini
novi orem possessionem sequuntur.' cuius rei exemplum illustre allegavimus alio loco AE . Adeo autem verum est, vicinos possessionem sequi posse , ut si injuria
eum pol fidere asserant, justa inde belli causa oriatur.
DCI. Amittitur possessio I. sinaturalis facultas rei insistendi desinit . :
tunc enim res non amplius est inpotestate nostra naturali: uti faJ si res ipsa possessa interit ι :fbJ fi furto ablata d ;
inundatione maris, vel fluminis, res
desinit esse in nostra custodia f . feJ si lapides naufragio in fluvium demersi
sunt g . Non uero a. desinit naturalis possessio ,
g. 2. I. Haered. per. L. 6. g. I. unde vi.
582쪽
sessio , quamdiu non certo constat , rem desiisse in nostra esse potestate 'hinc sera capta. manet nostra , donec spes est recuperandi . . Pariter res nDastra manet , etsi alius clam ingressus sit; quia non constat , anne domino revertenti cessurus sit ι . n. I. III. Amittitur possessio , si
ANIMUS POSSIDENDI deficit , adeoque si possestar constituit, se nolis te possidere : nam eo ipso quoque
corpore amittimus possessionem , quia non est possessio , quae solo corpore
fit . Hinc amittitur possessio f a Jmorte possessoris ino , f b J si nolit amplius possidere u , uti s e J . in
constituto possessorio a . n. 2. II L. Amittitur possessio, si de iure alterius certo constat: tunc enim apparet , possessionem illam injustam esse, adeoque defendi eam non debere . Neque tunc amplius quaestio est de solo facto, sed de jure : adeoque non agitur de possessione mere natuis
rati , & corporali , sed de possessione legitima, . ubi praesertur is , cujus jus
DCII. Hinc jam lacilis est decisio quaestionis , an possesso si species
Iuris in re , adeoque an interdicta , quae de possessione dantur, sint actiones reales λ an vero possessio ad jus ad rem referri debeat, adeoque an in te
dicta sint actiones personales λEquidem alii possessiones ad ius in re alii ad bus ad rem p , alii ad
utrumque s , alii ad neutrum reserunt: quam sententia in fovet Parens, &ego olim secutus sum ν . Qui posteriorem b) f. a. I. de R. D. si Lib. r. pr. muti poss L. ia. g. 4. de vi arm. )L. a. f. 6. de A. Ρ. L 8. eod. m L. I. g. 6- Lib. I 7. g. I. ae de A. P. . L. P. L 18. pr. de A. P Ο o. f.
opinionem defendunt , ptaemittendam esse , ajunt , divisonem in jus , factum ad factum reserunt possessi nes : juris autem duas species consti tuunt, in rem, S in personam. Re rite perpensa nullum dubium superesse , plane persuasum mihi habeo , possessiones pertinere ad ius ad rem , & oriri ex variis ea arum fi mris : adeoque interdicta esse actiones mere personales, non males. Idque probatur l. per t. I. 3. ff. de interd. ibi: interdicta omnia , licet
in rem videantur coracepta , vi ramen
ipsa sunt personalia . 2. Quia quatuor tantum sunt species juris in re, dominium, semitus, bareditas, . pignus:
possessio ergo eo referri nequit. 3. In actionibus reali s contendimus , rem nostram esse in ' cujus effectus est, ut actor altero negante titulum probare teneatur. At in materia possessionis plane de jure , & de titulo non quaeritur , ted de solo facto possessionis : non igitur hic contendimus, rem nostram esse, sed nos rem veI detinere , vel in potestate nostra corporali eam habuisse . . Actiones reales dantur non possidentibus contra eos , qui possident :at interdicta etiam dantur contra eos,
qui non possident, ut interdicta unde υi & aliquando ipsi possessori , ut
intekdictum retinen e . s. Praeter obligationes , quae ex contractu, & delicto descendunt, obligamur quoque jure honorario, seu Ρraetorio: ex bas , quae edicto perpetuo, vel
magisraiu feri praecipiuntur , vel feri
pro I. C. unde vi. n vid. ius meum controv. L. I. tir .. R. q. a. tqj Struv. adiit. de interd. r in lare meo controv. d. l. si L. 23. pr. O A. L 28. eod. is Tor. tit. m. de intMd. relin.
583쪽
prebibentur u . Diximus autem , in- tra posscitorem impetrare teneatur .
terdicta nihil aliud esse , quam edicta Atque ad has actiones in rem seripias Praetoris, quibus aliquid fieri pra ci- quoque pertinent inter 'i ct a b .pit , vel fieri prohibet. Interdicta ergo Eui ergo interdicta tantum contra
pertinent ad obligationes personae. personant dentur, si tamen rem ipsam, Certum 6. est, interdictum recupe- ejus ae possessionem adipisci , vel re-randae possessionis , unde vi , esse ex cuperare, actoris interest, contra pos-des icto 'υ , adeoque ex obligatione per- sessorem rei agere potest, ut patiatur sonae. adipisci, vel recuperare possessionem e . Accedit, 7. quod interdicta aliquan. Nemo enim praestare id potest, nisi do dentur de rebus , quae plane non qui rem tenet. land in commercio hominum , adem obstat a. quod interdicta non pos. que quae nullius sunt , & in domi- snt referri ad obligationes peisinae , nium singulorum venire non possunt, quia per actiones personales actor imnunt rum, ve rebus sacris, religiosis , tendit adversarium ei dare, vel facere de homine libera , me. Haec igitur in- oportere , id est eum sibi obligatum terdicta ad ius in re referri nulla ra- esse. Per interdicta autem , ait , postiondi possunt'. Denique 'Si in tredieta fessonem rei suam s. . At hujus m quoque dantur de locis publicis , niis di actiones dicuntur in rem a . mirum, de itinere , &e. in quae' loca, Res p. In interdictis non aio, rem, . nemini jus in re competit. de cujus possessione agitur , meam , Neque obseat, I. interdicta esse in id est in meo dominio esse, quo solo
rem toncepta ae . Resp. plures sunt actio. nes, quae in rem conceptae sunt , &tamen sunt personales , uti actio de metu ν , actiones noxales α , actio
ad exhibendum , &c. . . Nam iure Romano his actionibus privilegium
datum est , ut licet sua natura tantum in personam, quae metum intulit , quae noxam eo tempore , cum
damnum datum est, possedit, & quae
surto rem exhibendam abstulit, prolatae sint, tamen contra posse rem ipsum ideo intentari polunt , ut eo facilius -jus suum consequatur actor, nec per ambages prius personam convenire, & tunc demum executionem conis - Lib. s x. pr. Ae g. 6. F. oblig. & act. νγ L. f. T interd, Lib. 3. ae vi arm. π) d. L. r. f. 3. de interd. Cons. L. I. f. 3. a. de supers ibi, & quas actiones in rem &e 3 Lib. p. g. r. de g. 8.quod met. L. r . f. I. Eod. et L. I., I a. si quadri pavp. L. 3. g. fia. casu actiones in rem esse dicuntur , β. I. Ins. a I. sed mihi facultatem competere rei insistendi. Quo casu Praetor interdicit, id est vel praecipit ut alterrestituat, &c. vel prohibet ne turbet. Hae autem obligationes sunt persona. les e . Nam a Sior intendit alterum ei dare, vul facere oportere, nimirum, dare facultatem rem tenendi , vel fa-
Obstat 3. obligationem personalem
tantum ex quatuor caulis descendere , nimirum , ex contractu, quas contrainctu, deii Io, m quasi delicto. Ad neutram autem harum causarum reserri
potest possessio. Resp. immo praeterea obli-
g. ῖ. de inter d. d. L I. g. I. a. desupers. o L. i5. g. a. quod vi L. II. g. fin. L. I 4. I s. g. I. L 7. g. I. eod.
584쪽
OblIgatio quoque oritur ex aliis variis causarum figuris. Obstat 4. iniquum maxime videri , praedonem defendi in possessione. Resp. non defenditur qua praedo, de titulo enim nondum constat , nec de eo quaeritur in sed tanquam possessor, qui ait . facultatem suam rem tenendi, ab alio, qui nec jus probavit in re, nec ante rem detinuit, turbari , vel detineri . Hoc igitur calu , ubi de solo facto quaestio est, s etenim an praedo
sit, an non, Cum domino, non cum
turbante, qui aeque praedo est , disce.
rari debet in , jus aliquod actori ex
icto detentionis quaesitum est , quod ei ab alio , qui ante non possedit , auferri nequit: hactenus enim verum
est, quod plus juris habeat is , qui possidet. quam is, qui non possidet. Certum emo est , possessonem non esse speciem iuris in re, sed eam ad
ius ad rem pertinere ς indeque intem dieia , seu actiones extraordinarias , quae inde dantur , non esse actiones reales , sed personales.
De Obligatione , quae ex neestate
tio ex sola nee tate legis oritur, ut in suo, di necessario haerede s . Hic enim repudiare haereditatem non potuit, sed invitus eam adire tenebais tur, etsi nullum lucrum ex ea habiturus suisset. Haec igitur obligatione que est ex contractu, Vel quasi , ne que ex delicto, vel quasi; sed itidem proprio quodam jure oritur ex variis causerum figuris. ι D. L. 2s. f. 7. O. A.
585쪽
Naturali ratione evique hominum quaesitorum CONTRA CONCIVES. Ubi ri Origine SUΜΜAE POTESTATIS, ejusque Iuribus visur. PRO TMIUM.
ή. DCVII. glM HI XPLICAVIMUS jura , quae natura
quaesita sunt tum DEO, tum cuique minum, & quae eis ab aliis hominibus tribui necessario debent. f. DCVIII. Quid si homines r fragentur voluntati divinae , & n lint jura cuique a natura concessa tribuere λ Resp. hoc casu ex medii necessitate sequitur, eos, etiam invitos, ad id adigi posse; frustra enim jura a Creatore concessa essent, si creatura impune illa turbare, nec turbantes coercere posset. q. DCIX. Omnis igitur quaestio in eo vertitur, quis fit vim dex illius juris ὶ & cui competat jus coercendi nocentes Equidem ratio naturalis dictat, solum Deum esse vindicem violati j ris, tum quia is jura illa concessit, adeoque ei fit injuria ptum quia extra Deum nemo est, qui jus in homines habeat.
At cum experientia testetur, Creatorem non immediate imperium suum exercere in homines, examinandum est , cuinam taces suas inter homines commiserit ρ adeoque , cui bomian m faciatatem coercendi eos, qui jura naturae violam , concesserit pM. DCX. Illi, qui existentiam juris naturalis negant, Vin Dor. de Cocceis Diri ad Grat. C c c c dicem
586쪽
e o Dissertatio Prooem. XII. Lib. VI. Cap. I.
dicem talis juris non dari , statuunt; sed imperia , & judi
cia pactis demum hominum orta esse , contendunt . Alii , qui jus naturae admittunt, toti humano generi exsequutionem illius a Creatore delegatam esse, existimant. Abι unumquemque privatum sui , & alieni juris esse vindicem , asserunt ,& eum semper esse superiorem laedente, ajunt. At neutri harum sententiarum adstipulamur: sed verius est, cuique patrifamilias imperium in membra suae familiae a Crea. tore concessum esse; has autem demum familias , constitutis civitatibus, imperium vel omnibus , vel pluribus , vel uni contulisse. De quo nunc plenius agemus. q. DCXI. Primo igitur probabimus, naturali ratione patrihusfamilias imperium in familiam concessum esse: familiis vero auctis civitates constitutas, atque in illas imperium este collatum. missi cap. I.)Secundo, agemus de imperio ex delatione populi quanito ,
ejusque juribus, ac desinendi modis: &speciatim de juccessone in his regnis . Vid. cap. 2.
Tertio, exponemus naturam regnorum bello quaesitorum .
Guarto, delineabimus processum naturalem in causis privatorum. Vid. cap. q.
De Imperio patribusfamilias i,i membra familiae naturali Iure competente 'ubi de origine Civitatum.
DCII. N J ATURALI jure euit , que patri familias
imperium in membra suae familiae concessum esse, ex ipsa natura familiae apparet . Familias enim , id est
societates domesticas a natura esse, GL
que per justas nuptias constitui, supra demonstravimus f Vid. I i. in Probavimus quoque , patremfamilias esse caput familiae , & dominum suae
domus, in quam ωxor transit ex conin
sensa, di liberi accedunt per generationem . s Vid. q. I 47. n. I. Hinc necessario sequitur, patremfamilias tamquam caput suae iam iliae, & dominum suae domus , legem .dicere posse domui, & illis, qui in domo illa habitant: adeoque imperium i n
membra familiae tum ex consensu, tu mex generatione, ei competere. Sane
587쪽
De Defensione Iurium per Iudicia.
Sane, si membra familiae aequalia,& omnes personat familiam coniti tuentes in pari eo itione essent , pater in propria domo nihil invitis membris familiae agere pollet, quia in locietate melior est conditio prohibentis: immo si maritus castigaret uxorem, vel liberos, his jus belli competeret in maritum, & patrem quae
omnia lanae rationi repugnantiau. 2. Pro camus ad consensum omnium gentium : omnes in eo conis Meniunt , membra familiae esse in potestate patrisfamilias . Hine ULPIANUS samiliam describit , quod sint plures personae UNIUS POTESTATINATURA, vel jure subjectae a .
n. 3. Haec potestas ante constitutas civitates, i. e. antequam familiae suum jus ita civitates contulerunt , plenissimum imperium , adeoque & judicia capitalia comprehendebat. HOMERUS b antiquissimum hominum statum describens , ait,
EURIPIDES ς eundem statum ita proponit,
ARISTOTELES d ita argumentatur : Hopes etiam necessitatem reis siminis , imperii , saltem domi suae agnoscunt , quanto minus alii nega. bunt . Et PLATO e quoque ait , ας ίαν υπ-pinἐν apud Cyesopes suisse
EUSTACHIUS sententiam Aristotelis ita explicat : CνHopes non habebant leges, aut conssitu tam lex bus eivitatem , sed dispersis familiis
agebant , in quibus arbitria patrisfrimilias pro legibus erant , suo quisque domi Da rex erat. n. 4. Ex historia sacra quoque apparet , Adamo , primo hominum .imperium in familiam concessum suisse : Deus enim Hevam allocutus declaravit , maritum ei dominatu
rum s ; & Cain metuebat 'vindictam
hominum ' at praeter Adamum , ejus ue familiam , alii homines non exi
Hujus imperii familiaris celebre exemplum exuat in historia Iudae rhic enim, cum nurus stupri accusaretur, sententiam pronunciavit,. ut igine combureretur ' certissimo indicio ia Iudam tamquam caput suae familias, poenas capitales in membra familiae statuere potuisse. Sane, primos Iudaeorum auctores . quos Patriarchas vocant , summam potestate io habuisse , vel ex eo a paret , quod bella gesserint . Abrahamus enim fratrem a vicinis regibus captum armis liberavit Sc filii I cob ob stuprum s orori illatum, poenam sumsere a tota Hemoritarum gente .
Vestigia hujus imperii adhuc extant apud plures gentes , ubi , etiam post institutas civitates, jus vitae, & necis. patribusfamilias relictum suit : quod
proinde non est jus novum : 1ed id , quod antea patresfamilias habuerunt , eis reservatum est. Sufficere enim pri mis reipublicae auctoribus ad tranquillitatem civitatis videbatur , injurias , quas familiae sibi invidem inferebant . civitatis arbitrio submittere ; neque eis ad statum publicum pertinere videbatur, quid in cujusque familia statueretur.
588쪽
n. S. Neque metuendus est domestiet hujus judicii abusus : satis enim provida prospexit natura per uni
nem carnis , quae cum uxore contra
hitur , & per , quam natura parentibus erga liberos ingenuit. Haec naturae vincula tutos reddunt Sc uxores , & liberos , ab injuriis maritorum , & parentum . Sane , minor longe metus est a marito , qui pariter , & magis abuti iudicio potest. Cum T. Atrius filium deprehensum in parricidio exsilio damnas Iet , SENECA ι addit : nemo dubitabat , quin merito reus damnatus siet, quem N pater damnasse potuisset , qui odisse
u. o. Certissimum igitur est , p tremfamilias esse judicem naturalem suae samiliae , qui legem familiae date, lites in familia ortas decidere, crimina punire, ac jura familiae contra injuriam aliorum defendere potest, & debet.
n. T. Patrefamilias mortuo, quo
quot capita ei subjecta fuere, singula familias habere inceperunt, & singuli Patrumfamilias nomen subjerunt . . Auctis igitur hoc modo familiis ,
cum una domo capi tot familiae non potuerint, in alias domus , tamquam in colonias exierunt ι ς atque ex his pluribus domibus, quae ex eadem do mo , & gente prodierunt , quaedam constituebatur societas, quae pagus V
Secutis connubiis , & affinitatibus contractis, plures orti sunt pagi, inter quos eum memoria cognationis pene deleta esset, facile lites oriri potuerunt , unde bella secuta . Bellum
gerentes Vicinorum auxilia implorabant & hae gentes sociae , incursiones
hostium metuentes , communem Cc tum constituebant , unde civitates o tae sunt . n. 8. Atque hanc originem civitatum, & regnorum, totidem verbis r
sest ARISTOTELES . : postquam enim patresfamilias capita, & rectores suae domus constituit, ita pergit: quae ex pluribus domibus consiluitur societas
prima, utilitatis gratia non quotidianae, PAGUS eser maxime vero secundum naturam videtur pagus propagatio quaedam e be domus eorum , quos dicimus coalitos, natos esse natorum .... suae autem
ex pluribus pagis conscitur societas CIVITAS est. Atque hoc sensu civitatem a natura esse, statuit P . Eodem recidit sententia CICERONIS : nam hic quoque primam societatem inter membra familiae, id est in una domo constituit g ; dc tunc addit: sequuntur fratrum conjunctiones , pose eonsobrinorum, sobrinorumque ' qui cum una δε- mo jam capi non possint , in alias do.
mos, tamquam in colonias exerint e s quuntur connubia , oe Gnitates , ex
quibus etiam plures propinqui οῦ quae pro- p alio , soboles , origo es RERUM- PUBLICARU Μ n. 9. Ex his jam iacile constat ratio , cur in reb publicis sola familiarum capita. non vero membra singularum familiarum, ad comitia v centur : sola enim capita jus imperii habuerunt , & in civitatem coeuntesse, suaque, arbitrio communi reliquorum capitum subjecerunt.
589쪽
De Defensione Iurium per judicia .
ecetus plurimarum familiarum juris tuendi eausa congregatus ν .Hinc differt a coetu latronum. ENfi enim hi latrones unum corpus constituant , formamque regiminis habeant , non tamen civitatem constituunt, adeoque jura justi populi non
habent ae . Unde nec summa potestas eis tribuitur , quia non juris tuendi causa in unum coetum coluerunt, sed potius animo jura aliorum destruendi ε . Hi ne r. quidquid agunt, in juria agunt; a. jura belli cum ipsis non obtinent, quia justi hostes non sunt μ οῦ adeoque 3. capti a piratis , & latronibus non fiunt serva ae e 4. De versi postliminio opus habent 3 . Hinc
nec s. legatos mittunt et e nec s. apud Romanos triumphus decernebatur duci, qui eos vicisset AE : & s 7. latrones quaedam capiunt , eorum domini non fiunt , . n. 2. Effectus hujus disserentiae insignis hie est, ut civitas non desinat esse justus populus , etsi injuria quid agat ς , & actum illum armis defendat ; quia finis tamen civitatis idem semper manet, populus juris in genere tuendi causa est congresatus : atque hinc omnia jura belli etiam cum hoc populo injuria agente obtinent a .
E contrario coetus latronum non incipit esse civitas , etsi latrones actus iustitiae exerceant inter se , quia finis generalis einat e ; nisi finem suum , promiscue praedand , , mutent : nam coetum latronum justam ciuitatem fieari posse , ex quo latrones illi eo animo congregantur juris tuendi causa ,
extra omne dubium est. Certum raso est, civitates, coetum
illum juris tuendi causa congregatum, id est, imperium, prout inter gentes est constitutum , ex pacto, hominum
At negari nequiri, ius imperii, quod in civitatem coIlatum est , a Deo esse: jus enim illud consistit in tuendo jure singulorum; quod officium patribusfamilias a Creatore concessum, ab his autem in civitates earumque rectores, translatum est.
Hinc jam apparet ratio , cur judicia disina ordinatio vocentur f ; nimirum , non ratione forniae , utpote
quae ex facto , & dispositione hominum statuta est , sed intuitu finit :quia finis judiciorum est, ut jura si
gulis ex voluntate divina quaesita tu
ta sint. Hinc faJ est , quod nomen
Regium apud gentes pro Deo cultum fuerit g : ibJ quod reverentia iis de
beatur , etsi impii sint . , fcJ quod
inviolabiles sint ρ , etiam in alieno
territorio . : fdJ quod judicem acti num suarum nullum habeant ι : se quod Dei gratia se principes esse, in tituli suis asserant: ffJ quod severissimis poenis eorum violatio prohibeatur m DCXIV. In civitate major in sus- fragiis serendis pars, etiam naturali jure, obtinet, quia alias nullus consilio-
590쪽
s 4 Dissere. Prooem. XII. Lib. VI. Cop. n.
runt foret exitus is . Sed si vota inter se differunt, quaeritur, quomodo comis putentur Res p. sundamentum hoe est: primo, ante omnia, sententiae damnantes Iungi debent contra absI. ventes; Sc tum condemnantes s cir in gradu paenae dissentientes ) ponderantur ζ oe iterum ea stulentia praefertur, in quam major pars consentire
Exemplo res elarior sit : quinque sunt judices, quorum duo absolvunt,
tres condemnant, unus in I s. alter in Io. tertius in s. Hic I. quaeritur, an absolveudus si reus , an condemnandus 'posterius affirmatur, quia tres asserunt contra duos , reum puniendum esse. Non potest is ergo ab lolutus videri, quem pars major condemnavit. 2. Quaeritur , quanam poena asciendus si ρ Et dicimus, rationis esse, reum in I . teneri r non enim potest teneri in I s. quia plures, scilia duo sunt, qui minori paena reum dignum
statuunt. Ergo media retinenda est.
quia ille , qui condemnavit in Is , consentit quoque in Io: qui enim in
majorem consentit, multo magis consentire videtur in minorem : unde omnes tres quidem consentiunt ins;
ted horum plures , duo scilicet, in majorem e adeoque perinde est , ac si uterque statuisset Io. De quo casu eum idem quoque sentiat, in priore vero dissentiat Ius Canonicum, in e. I. de aνbit r. in s. id sibi non convenit. At Ius Civile, etsi utroque ea su dissentiar, sibi tamen constat, quia semper minimam sum.
mam praefert. L. 27. D. h. t. arg.
L. ψ7. D. de obl. a 3. n. I. Haec ratio nostra isellius a sumiam is ad alias poenas transferetur in omnibus illis ea si bus, de quibus adeo disceptatum inter Dd. est: uti I. si tres judice ς reum morte mulctandum cenissent. duo exsilio, d uo pecunia. HEL. LIVS putat; morte puniendum reum, Noct. Otie. L. p. c. I S. Nos exsilio. Non enim morte puniri potest, quia quatuor minori poena eum assiciendum dicunt ζ nec pecunia, quias. gravi rem dictarunt.' ergo exsilio; quia indubie in hanc quoque consentiunt
a. Si tres mortem, duo infamiam& duo exsilium irrogant. vid. QUINTILIANUS deelavi. 35s , eadem est ratio decidendi, ita ut media praesera.
3. Si quidam absolvunt, quidam relegationem, quidam mortem decernunt,
uti apud PLINIUM L. 8. ep. I 4 , tum duae sunt quaestiones : I. an abis soluendus sit reus Τ Et negatur I quia ex ibi propositis apparet, unam saltem partem absolvisse, dua v vero conisdemn sse , nisi absolventium major , aut par numerus suerit , Plin. d. l. a.
quomodo puniendus sit Τ Respondemus verbia PLINI se duae sententiae
vitam reliquerant, una ademerat; apparet, Vitam adimi non potuisse, quia duo vitam reliquerant : sed relegantium sententiam, quippe in quam etiam reliqui consentisse videntur , praeserri debuisse ; nisi una pars numero quoque reliquos superarit. 4. Si quidam omnes captivos . quidam nullos, alii quosdam di inmiten dos centet, recte POL VBIUS ia Excerpt. Ita. I 29. censet, quosdam dimit tendos esse. Nam omnes dimitti nota poterant , quia duae partes id negabant . Vid. Parent. Disput. de eo, quod iustum est circa amne r. suff g. se a.