Constitutiones dogmaticae editae in sessionibus tertia et quarta sacrosancti oecumenici concilii Vaticani

11쪽

in te prolatione Seripturarum sanctarum atque ideo nemini lieere eo utra hunc sensum, aut etiam

Ontra unanimem eonsensum Patrum, ipsam Seriplura saeram tute pyretari.

Quum homo a Deo tannuam Creator et Domino suo totus dependeat, et alio e re ala inere alae epitati penitus subiecta sit, plenum revelanti Deo intelle eius et volunt alis obsequiuin fide praestare te iremur. Iane vero fidem, qua humanae salutis iusti uni est, Leelogia atholica profitetur, virtutem esse superna. luralem, qua Dei aspirante et adiuvante gratia, ab eo revelata vera esse credimu R. non propter iii triu- se eam rerum veritatem naturali rationis uinino pe spectam, sed propi ne tori talem ipsius Dei revelantis, qui nec ulli ne lallere potest. Est eui in fides, onsentaneum Sset, volui I eua cum internis pl.irgum clita, facta uitieet divina, atque imprimis miracula et prophetias, quae, cum Dei omnipotentiam

12쪽

- et infinitam scierat iam Iugulenter ammonstrent, divinae revelationis igna uia certissima et omnium intelligentiae accommodata. Quare tum Moyses et Prophetae, tum ipso maxime Chiristus Dominus multa. et manifestissima miracula ex prophetias ediderunt; ei do postolis legimus: Illi auto pro se et praedica Vorunt ubique, Dum in eo operante, et sermonem conuem ante, oquentibus signis i . t rursum seriptum est: abemus firmiorem prophetiuum sermonem, cui bono facilis abi studentes quasi luco a Iu-epat in caliginoso Ioeo 2ὶ Licet autem fidei assensus nequaquam sit motus animi Meus, nemo tamen evangelieae praedicationi consentire potest, sicut oportet ad salutem consequendam, absque illuminatione et inspiratione Spiritus Saneti, qui dat omnibus suavitatem in consentiendo et credendo veritati 3ὶ uuare fides ipsa in se, etiamsi per liaritatem non operetur donum Dei est, et actus eius est opus ad salutem pertinens, quoliomo liberam praestat ipsi Deo obedientiam, gratiae eius, cui resistere posset, eonsentiendo et cooperando. Porro fide divina et atholi ea ea omnia credenda sunt, quae in verbo Dei Seripto vel tradito conlinentur, et ab Ecclesia, sive solemni iudiei sive o dinario et univeis ali magisterio, tanquam divinitus

revelata redenda proponuntur.

13쪽

Quoniam vero sine fide impossibile est pia e re Deo, et ad filiorum eius onsortium pervenire; ideo nemini unquam sine illa eontigit iustist alio , nec ullus nisi in ea perseveraverit usque in sinem vitam

aeternam assequetur. Ut autem mei veram fidem amplectendi, in eaque constanter perseverandi satissae e re posηemus, Deus per Filium suum unigenitum Ecclesiam instituit, suaeque institutionis manifestis notis instruxit, tamquam custos et magistra verbi revelati i

nibus posset agnosci. Ad solam enim catholi ea

rlesiam ea perlinent omnia quae ad evidentem

fidei

christianae credibilitatem lammulta et tam divinitus sunt disposita seu in otiam stelesiae ipsa, ob suam nempe admirabile in propagationem, eximiam sane litatem et inexhaustam in omnibus bonis secunditatem, ob catholieam unitatem, invictamque stabilitatem, magnum quoddam et perpetuum est motivum redibilitatis et divisae suae legationis testimonium irrefragabile duo fit, ut ipsa veluti signum levatum in natione it , et ad se invitet, qui nondum erediderunt, ei filios suos eptiores faciat, firmissimo niti landamento idem, quam profitentust. Cui quidem testimonio essea subsidium ae edit ex superna virtute Etenim benignissimus Dominus et errantes gratia sua excitat atque adiuvat, ut ad agnitionem veritatis venire possint, et eo . quos de tenebris transtuli in admirabile

14쪽

lumen suum, in oe eodem lumine ut perseverent, gratia sua confirmat, non deserens, nisi deseratur.

Quocirca minime par est conditio porum, qui per eoelesto dei donum atholica veritati adhaeserunt, atque eorum, qui ducti opinionibus humanis salsam religionem se clantur illi enim aut dem sub Ecelesiae magisterio su se eperunt, nullam unquam habere possunt iustam ausam mulandi, aut in dubium sidem eamdem revoeandi. Quae eum ita sint, gratias agentos Deo Patri, qui dignos nos se ei in partem

sortis sanetorum in lumine, tantam ne negligamuRSalutem, sed aspicientes in uelo rem dei et consummatorum Iesum, teneamus spei nostrae conses.sionem indeelinabilem.

Ηost luoquo perpetuus ech stast allioli eae eon sensus tenuit et lenei, dii plicem esse ordinem eo enitionis, non soluit prim i pio sedibu isto etiam distinctum prinei pio quidem quia in altero naturali ratione, in altero si de divina cognose imus obaeeto a vieni, quia praeter ea, ad quae naturalis ratio pertingere potest, redenda nobis proponuntur mysteria in Deo ab se omdita, quae, nisi revelata divinitus, innotest ere non possunt. Quocire Apostolus, qui a gentibus Deum per ea, quae saeta sunt, eo gilitum esse testatur. Di iij s by COOste

15쪽

- 16

disserens tamen de gratia et verilate, quae per Iesuui Christum laeta est ij, pronuntia : Loquimur Dei sapientiam in mysterio, quae abscondita si, quaml, paedestinavit Deus ante saecula in gi Ostiam nostra in quam ne in priueipum linius saeculi cognovit: - nobis autem revelavit Deus est Spiritum suum: Spiritus P uim omnia scrutatur, etiam profunda Dei 23. Et ipse tui genitus confitetur Patri, quia abs eundi liae a sapientibus, et pludentibus, et revelavit ea parvulis 3 . A ratio quidem, fide illuStrata, cum sedulo, piee sobrie quaerit, aliquam, Deo dante, mysteri omni intelligenti in eamque fruetussissimam assequitur

lum ex eorum, quae naturaliter cognoscit, analogia tum e mysteriorum ipsorum nexu inter se et eum sine hominis ultimo nunquam tamen idonea redditur ad ea perspicienda instar veritatum, quae proprium ipsius obieetum constituunt. Divina enim mysteria guapte natura intellegium creatum sic xcedunt, ut

etiam revelatione ira dila et fide suseepta, ipsius ametis dei velamine conte ela et quadam quasi caligine ob voluta manean . quamdiu in tae mortali visa peregrinamur a Domino per idem enim ambulamus, et non per speciem . . Verum eis fides sit supra rationem, nulla iam nunquam inter fidem et racionem vera dissensio esse potest cum idem Deus, qui mysteria revelat et iidem

16쪽

infundit, animo humano rationis lume indide it Deus

stulem negare seipsum non posRit, nee verum vero unquam contradicere Ioan is autem huius eo ni radietionis species inde potissimum oritur, quod vel fidei dogmala ad mentem colesiae intellecta et exposita non fuerint, vel opinionum ommenta pro rati iniis ossa iis habeantur. Omnem igitur assertionem veritati illuminatae fidei contrariam mvino salsam esse desinimus ij. Porro eclesia, quae una eum apostoli omusere docendi, mandatum Oeepit fidei depositumeustodiendi, ius etiam e ossietum divinitus habet salsi nominis scientiam proseribendi, ne quis decipiatur per philosophiam, et inanem sal laetani 21. duapropter omnes christiani fideles huiusmodi opiniones , quae

gi ab eelesia reprobatae fuerint, non solum prol,lbentur tanquam legitimas seientia conclusiones 1li .sendere sed pro erroribus potius, qui allacem veritatis speeiem prae sederant hahere tenentur omnino. Neque solum fides et ratio inter se dissidere

unquam possunt, sed opem quoque si hi mutuam serunt, eam revia ratio fidei landamenta demonstret eiusque lumine illustrata rerum divinarum seientiam exeolai; fides vero rationem ab erroribus liberet aetueatur, eamque multiplio cognitisue instruat uua propter tantum abest, ni Coelesia humanarum artium

17쪽

- 18 et dis ei plinarum culturae obsistat ut hane multis modis iuvet atque promoveat. Non enim ommodas ii ad hominum vitam di manantia aut ignora aut despieit latetur imo eas u madmodum a Deo, scien liarum Domino, prosectae sunt, ita si rito periraetentur, ad Deum, iuvante eius gratia, perducere. et sane ipsa vetat, ne huiusmodi diseiplinae in suo quaeque ambitu propriis ut alitur principiis et propria methodo sed iustam hau libertatem agnoscens, id sedulo avet, ne divinae doctrina repugnando errores in se suscipiant, aut sine proprios ras gres fise ea,

quae sunt fidei, occupent et perturbent Neque enim fidei doctrina, quam Deus revelavit, velut philosophi eum inventum proposita est humanis ingeniis perficienda, sed tanquam divinum depositum Christi Sponsae tradita, fideliter ustodienda et insallibiliter declaranda mine sacrorum quoque dogmatum

is sensus perpetuo est retinendus, quom semel declaravit saneta Mater Κ Iesia, ne unquam ab eo SenSu,

altioris intelligentiae specie et nomine, recedendum. Cres ea igitur et multum vehementerque proficiat, iam singulorum quam omnium, tam unius hominis, quam totius Ecclesiae, aetatum a saeeulorum T dibus, intelligentia , scientia, sapientia sed in suo dumtaxat genere in eodem scilicet dogmate, eodem sensu, eademque sontentia 1ὶ

18쪽

l. Si quis unum verum Deum visibili uni ei invi-xibilium Creatorem et Dominum negaverit; anathema sit. i 2. Si qui praeter materiam nihil eg8 amrmare

ot 43. Si quis dixerit, unam eandemque esse Dei et rerum omnium sub Alantiam velis spuliam anathema sit. 4. Si quis dixerit, res initas tum e pureas tumguirituales an salt m spirituales, divina substan

ut diuinam essentiam sui manifestatione vel evo

ut denique Deum esse eris universalo seu indefinisum , quod a se determinando constituat rerum universitatem in genera spe etes et individua distin

ni Si qui nos conliteatur, mundum resque omnes, quae in eo oontinentur, et spirituales ex materiales, 4efundiim totam suam sub sua tutam a Deo ex nihilo esse productas; Di iij o Orale

19쪽

Λut Deu dixerit non voluntato ab omni Mea sitate libera, sed tam necessηtii reasSe, quam e cessario amat se ipsum; Aut mundum ad Dei gloriam eonditum esse negaverit anathema sit.

i. Si qui dixerit, Deum imum et reum, crealorem et Dominum nostrum, per ea, quae saeta sunt, naturali rationis humanae lumine eert eo osei non posse anathema sit 2. Si quis dixerit, fieri po se aut non axpγdire, ut per revelationem divinam homo de es, eultuque ei exhibendo edoeeatur anathema sit. 3. Si qui dixerit, hominem ad eognitionem et perseetionem, quae naturalem superet, divinitus evehi non posse, sed ex seipso ad omnis tandεm veri ei boni possessionem iugi proseetu pertingere posse et debere anathema sit. 4. Si quis saerae Scripturae libros integros cum omnibus suis partibus prout illos sancta Tridentina synodus restensuit, pro saeris et canonieis non susce perit aut eos divinitus inspiram ess negararit anathema si L

20쪽

. . . c. qui dixerit, rationem hia 'auam ita independentem gg8, ut fides ei a Deo imperari non possit anathema gil.

2. Si quis dixerit, fidem divinam a naturali de

Deo et rebus moralibus seientia non distingui, ac propterea ad fidem divinam non requiri, ut revelata veritas propter auctoritatem Dei revelantis eredatur;

3. Si qui dixerit, revolationem divinam exlernis signis redibilem fieri non posse, ideoque sola internaeviusque experientia aut inspiratione privata omines ad fidem movet debere anathema sit. . . 4. Si quis dixerit, miraeula nulla fieri posse, pro . indequo omnes do ita narrationes se illim in sacra Scriptura eo utent si inter sabulas vel 1ilios ableganda esse aut uviraeula, et ι cognose numquam possis, ne ii divinam religionis eluistianae originem rite probari anathema sit. 5. Si quis dixerit assensum fidei ebristianae non esse liberum, sed argumentis humanae alio uis ne-eessario eaduei aut ad sola in fidem vivam, quae per ellaritatem operatur, gra iam Dei neeessariam Di iij o Orale