장음표시 사용
491쪽
Spes etiam valida solatur compede virictum ;CTura sonant ferro, sed c init intor
Spes facilem Nemesin spondet mihi; sed negat illa.
Hei mihi, ne Vincas, dura. Puella, i Deam l
ipsa loquitur. Fallaces etiam cibos hos vocat ovidius. Nimaram homines isti, pro simplicitate sua, existi murunt, PisCatorem hamos cibo abdeatem. I Ocipsum arte, id est, frau
de essicere, nec opus Psse artem arte Cumulare tel
abdere. Ante Spes abdit cibo hamos, quam captatarundine pisces. I epide Plinius Palaeg. 4. S. Nonne ut regum ita Caesarum munera illitos cibis hamos, Vertos Praeda laqueos, clemulabantiar Z quum pri- satis facultatihus Delut λαusta et implicata retro aecum, qui uid attigerant , referrent. - VicDixi.
27. ΝΕΜESI J omnes mei Nemesim. 28. IIEI MIHI, NE VINCAS , DURA - DRAM lLectionem Heu mihi Nescio an primum Hebratius intulerit. Ego in nulla ante eum cuiata editione invenio Ot, quod Plus est, in nullo libro scripto. Paris. Ho mihi, id est mi
priticipes etc. Tlieodoriis Μarcilius apud Horatium Ep. XI. 7. corrigebat mumi, sive Heu mihi pro Heu me. Credo, ait Belit-lcius, quia alicubi apud Plautum sic oditum est. Sed nihil mutandum. R rctv. Ad extremuin addit
iam Latiui scythunt mimihi Z Immo perpetuo scri buut mi mihi, Heu mg.
492쪽
ri cutiunt apud Propertium I. 5. 53. Languidus exactis,hoi mihi, sideribias. IU. I. 58. Hei milii, quod nostro Ost parseus iu
lici mihi, eram. Iidem constanter alibi exhibent Heu, exhibituri etiam, nisi fallor, Heu me, si hac somnula usus esset Propertius. In Tibullo Oadem Constantia libram et ditores III. 6. 55. ded
unus et alter exluessit vitiosam lectionem Si mihi. At II. 1. M. quaediuia non magni momenti diversitas occurriti Νam recte
scribit Santenius ad Barubi El. III. p. 18OI. Neu mihi I pro neu mes unius Plautini loci auctoritate, nii vitio. niti videtur. Νimirum in Milite Glor. IV. 8. o2. aliquando leςtum sit isse Hetu mihi Z neque , quin feam, liquet ex UOssio de Construci. C. 69.
Θn Propter mytilatum Clo dorii iuri P. 1875. II. Sed nudiendus Benueius ad IIorati Epod. XI. 7. et re dendum II ei Balbo. -- Pro dura Laudi liber lenta. Unus Stati et Guuls. 2.bella. UOss. 5. non Viu-Cas pura. Hic igitus ad vulgatam lectionem nos remittit. At, inquit, lectio lenta pulchrior est
Per se, et quoniam Versus S 6. ubi rursus lenta dicitur puella) huc pertinet, nocessaria. Ego nec
opitheto lenta Prae epistheto dura, nec intelligo, quare talis puella dici simul De tu ut dura et lenta, quae duo coniunctim etiam Ρ1'Opprtius I. 15. 1- 4. tribuit Cynthiae, eandem alibi nauc lentam arpellans nutic ram. Ergo nec hoc loco per se necessaria est lectio lenta. At ita dicitur puella serisu morali, iluae significatio minus expedita librariis partim peperit mendosam scripturam bella, partim 'interprelationem dura, quae e margine intextum irrepsit utroque
cho quidem accidere Potuit, ut nesciret, quid sit lenta Puesta, nec quid bella, quae non est mendosa scriptura, sed Per se sR-lis bona, modo acquo loco convcnia Et aC dura. Nempe dura recte ΟΡΡΩ-nitur facili, quam spou-
493쪽
Illa mihi sancta est; illius dona sepulcro Et madosacta meis serta feram Iacrimis; Illius ad tumulum fugiam, supplexque
Rehat Spes. Haec rimositioscoquetis. Livius XXVI. 15. Fatalis impetrandae ' Oeniae Clauditis, Furoia durior sententia erat. Autonius apud Ciceronem ad Atlic. XIV. 15. quod si duriorem te eius miserae et remotas fortunae
Praebes, ncin contenciam ego adoeraus is - sed mehercule, si humaniteret acipienter et amabiliter tu me cogitare νis, facilem profecto te pra obis. Λc o igitur Heynio, Scribenti, lectionem tensa in
terprorationem motricam deam in deos vertentem et oincere tu quod est Mincere. Eget hic. ut saepe alibi, interpres inteIPTete.
alicuius Oin rs Pro fru- atrari. Cicero I. iri Verri 6. et in sortitione istius spem fortuna populi Romani, et in reiici nilia iudicibus mea uiligentia
istorum i radentiam Vicerat. LIVius XXVII. 49. Ea celerrimct Dia mortis in tantae molis bellua i Mensa erat, ubi regendi spem vicissent. Ergo taeam Spem Oincere est promisaci dins fruatrati, πem fauero. SI. ILLA MIHI SANCTA EsTJ Lips. Illa modo sancta est. Idem curri Edd. B. 1472. sepulchror Vicent. et Reg. LeΡ. amui
494쪽
Non seret usque suum te propter flere clientem; Illius ut verbis, sis mihi lenta, veto;
net. 1475. et Rog. Lep. serta gerat. Vicent. Γε-ram. Omnes Iachrymis, Praeter Lips. qui lachrimis habet. 54. ET MEA CUM NUTO FATA QUERAR CINERE JEgregius locus idemquo tragico poeta dignus quDiri, mirum non ost, tetigisse Prae caeteris animum
Heynii, subito ita scribentis, illa v. 5 1. in ipsis Praecordiis haerent. Quot
autem esse putabimus miseros et aerumnis conse CisS, quorum aegritudinem hoc unum levat, quod eum cinere curissimorum suta sua querunturi ea-Τue una spe So sustino ut,
sepulta quiescanti Hoc unicum est solatium I lectrae apud Sophoclem. Nam De frustra ilixisse videar, locum tragico POeta dignum esse, Statim subiiciam sententiam Elo-ctrse, quam 'l'ibidius Ox-
Pressit, V. II 19. ιδ νυν, προς θεῶν, εἴπερ τοδε κέκευον αυτυν τε νηχος, ec χεῖρας
sibus sepulia quiescant. Otieri cum aliquo Latini vulgo diculat pro expostulare oram aliquo. Livius XXXV. d. questus est Cum Patribus conscriptis, quod lauto bello una secunda pugna eam felicitεr Perfecto, non esset habitus diis immortalibus hortor.
iuiixit Cicoro ad Famil. IlI. Io. Quererer tecum atque eXPostularem, ni purgare me tibi hoc ιuo
te mallem. Vide II. 5. 9. Sed pteri aliquid cum ali
495쪽
Ne tibi neglecti mittant mala Sonuua
Lips. fere. Unus libet upud vossi uui ferre.
Statius, Intelligi sortasse etiam Possit, laynquam illius Derbis. Existimavit igitur, posse etiam intelligi, Veto ut ais mihi len-fa. Quod Latinitati repugnat. Horatius II. Serna. 5. 187. Ne quis humasse Melie Aiacem, Atrida, vetas cur ZErgo supplendum est Ueto, no sδε mihi lenta. Horatius ΙΙΙ. 2. 26. Vetabo, quu Cereris
FVolgarit arcanae, Subisuem Sit tralibus. ld. 1515. Gryph. Plant. dura. quod nulla habet Editio antiqua. Recte SCaligur revocavit lenta. Ll tuis Brou kh. sociasse Otiam unus et alter Stat. dura. PeriacIam, ut solet, Guye Us Corrigit:
Cod. Paris. Non tibi Ed. mai. Venet. 1675. et Reg. Lop. Νam tibi Brix. et Ve-noin I 491. 95. - Cod. Lips. Neo tibi negleα - -- la sompnia. Brou usius ex Duo Stati cui accedunttios Voss. reposuit noναεomnia. Sed mala somnia significantius dicuntuP hoo Ioco, ut alibi tristia Virgil. V. Aon. 8έo. supra I. 5. 15. ε eνa. ΙΙΙ. 4. 95. crudelia in melius vertenda. Homerus Od. v. η ' .
Tibullus cum aliis poetis Latinis imaginem Homericam, qua Somnig dicun-
496쪽
Qualis, ab excelsa praeceps delapsa fene
Venit ad in sernos sanguinolenta lacus. Desino, ne dominae luctus xenovent acerbi.
Νon ego sum tanti, ploret ut illa semel. Nec lacrimis oculos digna est foedare lo
Lena nocet nobis; ipsa puella bona est. Lena vetat miserum Plia yrae, furtimque tabellas Occulto portans itque reditque sinu.
φαλῆφιν ἐπέστη. Quod sequitur Vul. Flaccus IV. 24. At oxidius m. Fast. 659.
497쪽
Saepe ego, quum dominae dulces a limine duro Agnosco Voc , haec negat esse domi. Saepe, ubi nox promissa mihi est, Ian. guere puellam Nuntiat, aut aliquas extimuisse minas. Tunc morior curis, tunc mens mihi Pe
paravit, necat. qua Videtur osse emendatio Potitani, reposita a Broiikl1usio et Heyilio. Sed Exo. . Perreii et Pocchi, Lena Detae miserum recipi. Suno Phrynea hoc loco Venit inexpectatum nomen.
Nec obstat huic lectioni, quod quidam obiiciunt,
versum Propertii II. 22. 43. Quum recipi, quem non Derit illa, Vetat. Nam hic ipse versus interpolari potuit ex illo.
aliter. Theocritus similiter ut Tibullus M. 6 . o ματηρ αδ ει με μόνα, κοὶ μέμφομαι
47. A LIMINE DUROJ Sic Edd. u. 1472. et . Ρriamum Ald. roposuit diro. quod habent Paris. et Lips. 69. SAEPE UBI NOX PRO-ΜISAA MIHI EsTJ Lips. Cum nonnullis aliis libris, Saepe ubi nox mihi pro
missa est. Edd. omnes Vulgatam struCturum OX- Primurit, Servato verbo
est, quod aberat ab uno Brout inusii. 5O. EXTIMUIss J Tres libri apud Brouisusium et Ashew. pertimuisse. 51. TUNC MORIOR CU
498쪽
Tunc tibi, Ieria, precor diras. Salis an
1491. 9S. Omnes Statiauitum mens mihi. Lips. pro mihi notam habet hanc riperdita. 52. QUOT TENEAT EMomsJ Lips. quod teneat-
Ovidius II. Am. 8. 27. Quoque loco tecuis uerim , yuOtieaque, C aδειν Narrabo domιnae, quotque quesbuoquo modis. Iuvenalis M. 4o6. quibus perbis con- cumbat quaeque, modis quot.
VIVAsJ Hoc loco libri scristi, certe mei - nam
roukhusius taCet - veteris scripturae vestigia diligentius persecuti Sunt, quam editi. Nam vulgatam, quam Primum CX- Pressam reperio in Vonoti. 1491. 93. sic sine υIla varietatis nota exilibent Paris. et Lips. Tunc tibi lena precor diras satis anxia
Ed. mai. a. 147 2. Vicsnt. et Reg. LUP. Tunc tibi lena preeor dure acitia anxia
Huc accedit unus liber apud Vossium, qui dire habet. Ed. min. a. 147 2. Tune t ibi lena precor dirar satis anxia
Quae est lectio unius item libri, memorati a Vossio. Sed mature, ut dixi. ad
saniorem rationem redierunt editores. Qua spreta Heinsius emendavit fati anxia pro satis anxia pscilicet quia Silius Ital. IX. 45o. hac formula usus OS vel etiam quia adverbium satis non bono adiectivo adiungi putarit. Nam sibi ipse obiicit locum Propertii Ι. 9. 25. satis illa Pa rata. Ρostea suseicio incidit Hoeus stio Perico. Crit. P. 222. et ante Hoemium Valchenario ad Callima
499쪽
euius libri non 11si posteriorem, Tetractatam a Lugacio, editionem tene-inus Tibullum non Misag scripsisse, sed Dises. Illo haec scribit: ismallem
Broukliustus - sententiam Versu maiore non absolvisset; Cum minore rectius
coniunxit Honius; manifeste enim subintelligitur si in nrooerit; quo sensu videri posset poeta scripsisse Dises. Hoc ab illo dubitanter positum, milii prorsus nullam dubitationum habere videtur.
De modo omittendi coniunctionem si dixi supra
500쪽
I nculios adiit Ν obilis art tis gS olum nec docto uanuis illa cerA via quel cantu C bimmerion es