장음표시 사용
2쪽
4쪽
5쪽
IN SINGLIM COMMENTARIOS DISTRIBULUIS
ALFREDUCEILOARDACCEDUNT EXPLANATIONES IN EDITAR
TYPIS B. G. EUBNERI MDCCCLXXX Isso. Progr. m. m.
7쪽
Scholiorum in Dionysii Thracis artem grammaticam a nantii aevi technicis compositorum
quanta esset auctoritas, utpote quorum ma a pars ex antiquorum grammaticorum fluxisset doctrina, iam pridem perspexerant enfleius Burmannus Valchen aerius, qui famen singulos tantum
locos e codicibus protulere de Phalar epist. p. 25 m. ad Valesii librum de re cris I p. 1 5 ad Ammon de differ. p. 56). Maiores paries primus illo is onus publici iuris fecit o duobus lihris Marcianis d8 ei 52 - class. append. 11 d in Anecdosorum suorum II p. 163 seqq. Copiosissimas autem totius artis explanationes edidi I Behherus A II p. di si eodicoruamburgo i id potissimum usus, quibus in III vol. p. 1136 - 118 ei discrepantias ei supplementa ex nonnullis siliis libris deprompta adiunxit. Postrae erum so efflingius ex Parisinis 2653, 2555
expositionum grammaticarum farraginem Theodosii nomine perperam ornatam edidit, quae ipsa in scholiorum Dionysianorum numero habenda est. Deinde adnotata ad Dionysium bonae frugis plena, quorum partem ex Lucilli arrhaei doctrina promanasse constat, ex cod Mus Briti Adleti 18
excerpsit rameris I p. 368 seqq. Quibus accedunt hoc libello nonnullae inierpretationes ex Baroccianoni et Marciano d8s et Reg. Ηavniensi is65 protractae et commentariolus VIII vel in
saeculo, ut videtur, compositus, cuius quia frustula solum perpauca e erus edidit, equidem integrum eum publici iuris se . De auctoribus scholiorum Dionysianorum primus rellerus disputavi iud lectionum Dorpat. 18do Ausgew. Auli p. 6s-s3), qui libroruamburgens cum editione Behheriana conlato offendis editorem explanationes interpretam complurium, quas ille codex p. 33-2i exhibendissecuisse ei particulas sub singulis technes lemmatis composuisse, nomina autem auctorum, quae Bamburgensis in fronte singulorum interpretationis capitum praebet, non adposuisse nisi primis quibusque lausiis. Iam Hellerus septem primas artis para aphos percurrens significavit scholiorum inruamburgens libro conexum et quid hinc de singulorum auctoribus colligendum esset. Ac licet ne ipse quidem eam qua opus erat diligentiam adhibuerit sed nonnulla neglexerit, aliis locis singulari illius compaginis indole in errorem inductus sit, tamen magnis laudibus efferri debet, quod hanc quaestionem, quae est de technes Dionysianae interpretationibus inter singulos scholiastas distribuendis, solvere primus conatus est monstravitque viam ac rationem. Nam apparet quantum et ad historiam grammaticorum graecorum componendam et ad Dionysium restituendum intersit hanc vastam molem digeri et, quoad fieri possit, suum cuique reddi. Ingressus autem si illam viam post Hellerum oerschelm annus in dias de Dionysii Thracis interpretibus veteribus(Lips. 18id , et cum non solum accurata codicis,amb. collatione et eis quae achsmuthius e codice quodam Neapolitano in Mus Rhen 186 p. 3T5 seqq. protulerat, sed etiam insigni sag euale adiuvaretur, ii de prioribus tredecim paragraphis disputavit, ut in hac commentariorum parte rem paene absolveret et multa perspiceret, quae codicibus ipsi non cognitis plane confir-
8쪽
mantur. Nec minus recte pleraque oriun disputata sunt, quae de continua posteriorum paragraphorum interpretatione disseruit quam in Bamb. p. 325-35 legimus. Sed cum in cetera harum paragraphorum scholia non inquisiverit ac nonnulla quae ab illo prolata sunt novis argumentis stabilire posse mihi videar, alia corrigenda esse opinor, totam quaestionem denuo tractare in animo mihi es et ad eum perducere finem quo e per vires meas et per ea, quibus usus sum, subsidia progredi mihi licet, denique omnia, quae de scholiorum auctoribus explorata videntur, in unae fabula additis festibus comprehendere. Nitor autem praeferiamburgensis libri conationem a me ipso institutam complurium aliorum codicum auxilio, quorum notitiam aut meis oculis mihi comparavi aut debeo h ligio, magistro optimo, cui facere non possum quin maximas agam gratias pro plurimis erga me beneficiis, quorum piam memoriam nullum inquam tempus in me oblivione conferos. Qua enim esse sole benevolentia in discipulos suos, mihi concessit, ut adnotationes in
meum usum converterem, quas ipse e codicibus nonnullis Vaticanis cum Romae versaretur excerpserati
Iam incipiam a Beliodori explanatione, deinde pergam ad scholia Melampodis sive Diomedis, fertio loco reo Stephani inierpretationibus disputabo, quarto pauca addam de Porphyrio
et Georgio. Ne vero fines excedam programmatario constitutos, ita rem geram, ut ex libris manuscriptis ea quae seire infersi proferam, et quae ex his aliisque festimomis colligenda esse mihi videantur breviter significem, longiores autem argumentationes alii loco reservem.
Codoxiamburgensis, quem bibliotheca urbica olim ex legato L. Bolsiem nacta est, laesuriis Dionysianae commentarios exhibet, quorum primus p. 33--2T8 ex interpretationibus complurium scholiastarum compositus est, alter p. 2s8-32m ab uno interprete confectus est, item ab imo fertius p. 325-35s). Atque primus ad omnes technes para aphos pertinet, in altero deest explanatio paragraphorum 3-i. 12. 13 d. Beo. 3-6. io. d. V g. , in fertio desideramus inferpretationem para aphorum 1 - 13 11 U. et dimidia quartae decimae 12 hL . De primo agetur capitibus II IV alterum post finem huius dissertationis publici iuris faciam; nunc infertio versabimur, cuius particulas cum Behherus, sicut primi commentarii frustula, sub singulis artis leniniatis sine ulla fontis notatione disposuisset, AdΗartius in Annal philol 18 2 p. 26 sq.inspecto Bamburgensi libro, quaenam explanationes huic scholiasiae iribuendae essent, diligentissime indicavit. A Transcriptae eae sunt in Bamburgensom, ut Wlivius vidit, ex Vaticano do ML 36.-6or nec latet unde Vaticanum exemplar oriundum sit cum enim hic codex, pariter atque a graphoniamburgense, commentarium ita exhibeat, ut desit explicatio non solum paragraphorum priorum tredecim, sed etiam dimidiae quartae decimae, usque initium interpretationis inferruptum si multis spatiis vacuis relictis, in eam facile opinionem adducimur, ut descriptum eum putemus libro, cuius prima pagina difficilis fuerit lectu cuiusque pars prima aliquo detrimento amissis fueriti Atque primus h ligius suspicatus est, illum mutilatam librum esse Baroccianum i 16, quam coniecturam se non fefellisse intellexit, postquam codex egregia Oxoniensis bibliothecae procuratoris benignitate in hanc urbem transmissus est res elucebit, si comparaveris initium commentarii, quale Oxoniensis exhibet, a me diligenter descriptum eum primis versibus folii 36r codicis Vaticani quorum notitiam Vhligio debeo.
1 Idem cognoscere licebit ex indice scholiorum quem in calce huius capitis exhibebo.
9쪽
Baroee soI. Io m Duo versus, ubi singulae tantum litterae legi possunt . mo aesta trian- το δὲ ποῖοC παντὶ Arad AP πλην τῶν κατα σωματικου gula agglutinatis - - - μεγέθου το=oδαπῶσ. ἐπὶ ἔθνου καὶ το-ο παλιν χρη έναι τι
τίω ἔχειν τῶ ἐρωματικ- φησί. καθ uadi et δὲ ἐόρι-oν ἀναιρεῖ τόν θέλοντε τι ,-- ἐρισθῶ ναι, 'ν καθ ἐρωτῶν γινώσκει κα re μὲν ωστισδυο μέρη λόγου ἔχει ἀόριστα δυ καὶ το τω. . δὲ ποω τό καὶ δ ποῖο καὶ .... ἀναφορικά ἐστιν ἔσθ' τε δὲ ἀντὶ του ἀoρίστου αυτ παραλαμβάνονται ἀναφορικόν δὲ ο καὶ δμοια, μιτικόν καὶ δεικτικὴν καὶ ἀνταποδοτικ)ν καλεῖται, το δμοίωσιν ση eῖνον. Anteceduni in Barocoiano' interpretationi Dionysii in fol. Ir sv Aelii Aristidis oratio panegyrica dicta M. Aurelio imperatori et Luciani encomtum patriae usque ad verba oῖ δὲ - δη γεγηρακόσιν σφ πλεῖον του φρονεῖν ,οῖ νέοι μέτεστιν in medio c. s, p. 232 R , sed in alia charia ei ab alia manu recentiore, ut videtur haec exarata sunt nec prius praefixa esse patet quam initium commentarii Dionysiani avulsum est. Ad imaginem autem superioris partis folii tori uncis inclusi ea quae in Bar desunt, Vaticani autem librarius partim e coniectura partim quia etiamtunc in archetypo legi poterant scripsit. 2 qui chartaceus est, folia continens 226 saeculo XIV et XV ineunti a coxi adscriptus post commentarium Dionysianum sequuntur Porphyrii de prosodia liber (- BA 5T5, 3o , Choerob de prosodia (- BA To3, 2 aliaque scripta grammaticis.
10쪽
quam proposui nihil adiciendum esse puto nisi sub scida triangula quae agglutinata est, ut folii particula simul cum antecedentibus foliis, opinor avulsa suppleretur, nonnullas latere licteras inscum is qui Vaticanum do exaravi nondum coniectas inveniret, poterat partem eorum scribere quae uncis inclusi primos vero quattuor versus Vaticani librarius plane omisit, cum aut ut eos legere ei non confingeret nam nuper demum remedio hemico aliquantulum refocillati sunt , aut medio in enuntiato opusculum incipere nollet Duobus praeterea locis, si quidem pluribus festimoniis opus est, Vati do e Baroreiano descriptum esse confirmatur Ba p. sol, d enim infer verba αναφοραν arieti in Vas haec omissa sunt si ,ὲν πρώτω καὶ δευτέρ προσώπω δεηξιν μονον ση tίνουσιν, ἐν δὲ τῶ τρίτω καὶ δεῖξιν καὶ ἀναφοραν; item p. 66, 3 pos παριστῶσιν Vat interciderunt haec verba: καὶ ακολουθίαν
πραγματο καὶ φρασεω ἔχουσι το-ο δὲ ε τεχνικο φησιν, τι παρασυναπτικοί εἰσιν. Cum autem utroque loco verba omissa in cod. Bar unius versus spatium expleant, appares oculos librarii cui hoc praesto erat archetypum uno versu neglecto ad insequentem aberravisse. Praeterquam aulam quod ab initio mutilatam habemus explanationem Dionysii in Baroc-ciano, ne ea quidem commentarii pars, quae servata si ita hoc codice exhibetur, ut ab auctore composita erat; sed pleniorem grammatici alicuius librum in breviorem quae findita est formam confractum esse vel indes ei, quod ex octo orationis partibus participium prorsus silentio praetermissum est accedit quod nonnullis locis scholiasta dicit, se de aliqua re postea expositurum esse, ut p. 88i, Iροσωπα, Icρονοι καὶ συζυγίαι, Λα- ἐν τοῖ ἰδίοι τοποι διαιρουμεν, et p. mi, i χωρὶσ του ω, περὶ ου λεχθησεται ἰδία, ω ουκ ἔστιν αρθρον αλν ἐπίρρημα; attamen in eis quae servatae sunt adnotationibus non invenimus quae promissa sunt
De auctore huius commentarii quaestio, quam primus obiter affigit hi igius Mus Rhen. 86 p. 38 adnoti ), deinde illo nisus fractavit, artius l. l. p. 2683, ad finem perducta videtur,oerschelmannianae quam supra laudavi dissertationis altera parte p. 2 sqq.). Descriptione enim usus codicis urbonici, achamuthio publici iuris facta, in quo
haud paucae particulae commentarii Barocciani, eliodori grammatici nomen adscriptam habent, Ηeliodorum haec scholia scripsisse censui vel potius descripsisse etenim adeo eum Choerobosci, quem ipsum harum adnotationum auctorem putabani Vialgius ' Ηartiusque vestigia pressisse, ut ne eos quidem locos ex eius libro dubitare ad verbum exscribere, qui nisi a Choerobosco scripti accipiuntur sensu carent, ac rarissime ex aliorum scriptis aut suo ipsius ingenio eum addidisse, quae a Choerobosci doctrina abhorrerent. Ea igitur tantum re ab Uigii sententia differtaeoerschel- manniana, quod hic non genuinum Choerobosci commentarium extare putat, sed abieliodoro excerptam aut exscriptum paucisque ipsius additamentis auctum. Cui opinioni plane adstipulor, quamquam unum argumentum quoioerschelmannus nititur firmitate carere existimo In Vaticana enim collectione exfani nonnulla scholia. Γεωργίου nomine notata, quae de eisdem rebus exponunt atque commentarius Baroccianus, sed aliis verbis, quin etiam semel ita ut plane contraria senientia
1 quod autem iam apud Fabricium Bibl. Or. d. Ηari. VI p. 3o8 hic commentarius Choerobosco tribuitur, non ceria quadam ratione sed eam ob causam videtur factum, quod inter alia aliorum grammaticorum scripta in cod Bari sequuntur Choerobosci et de prosodia libellus et interpretatio ad Theodosii canones.