장음표시 사용
11쪽
δὲ ἰσχυρο; καὶ μω ασθενὴ εν ἐνίκησα σε ueκραν στάμην, - ήκουσα σου λαλου-og. s. 23-2s eum 3s, 18-2T). Quem nodum,artius opinabatur sic solvendum esse, ut has scholiorum Vaticanorum particulas ex aliis Choerobosci libris petitas esse ei in roboseum alibi aliter doeisdem rebus censuisse putaremus quam λυσιν num cuiquam probaverit dubito Sed ne id quidem ex hac discrepantia quae intercedit inier Γεωργίου scholia et commentarium Baroreianum collegerim, in Bar non legi Choerobosei commentarium, qualis ab ipso scriptas si quid enim si coniciamus, Georgium illum, cui particula Vaticanae tribuuntur, neque enim Choerobos ei nomen usquam legitur, alium esse atque illum grammaticum, qui Subulci cognomine significatur 2 quam coniecturam ne quis nimis temerariam existimet suade locus e M. Vallieolliano F 68 nuper, Waehsmuthio Mus Rhen 18is p. 156 in lucem emissus, ubi in Dionysianae technes
Praeter Baraccianum autem codicesque ex eo oriundos A duo fontes extans inde commemtarit,eliodorei notitiam haurire licet, quorum auxilio contingit, ut ei priorum paragraphorum explanationis, quae in Bar omnino deest, magnas partes cognoscamus ei posteriorum interpres fionem haud paucis locis supplere possimus. Etenim non solum in ea scholiorum collectione, quam Burbonicus II d praebes, aetam hi festoteliodori nomen saepius praeter alia inierpretum nomina ad singulas explicationes adpictum est, sed idem factum esse in Marciano d8s quoque ipsi observavimus. Inter quos codices ea ratio intercedis, ut quin ex eodem fonte fluxerint dubitari nequeati Neque enim ordo tantam quo singula scholia sequuntur prorsus idem est, sed etiam in multis singulorum verborum corruptelis concinunti quamquam inveniuntur discrepantiae quoque; nam ei auctorem nomina in altero adpicia in altero nonnunquam sunt omissa, ei in Marciano nonnulla extant scholia, quae in Bure deesse videntur. Iam commentarii eliodorei frustula, quae in hac Veneta ei Neapolitana scholiorum collectione leguntur, originem non ducunt ex eodice Baroreiano neque ex mutilato neque ex integro, sed ex pleniore illius commentarii exemplari hausta sunt quod satis apparebit uno exemplo exposteriorum artis paragraphorum explicatione petito In Baroceiano interpretationis, iodoreae
eam partem qua de participio agitur desiderari supra dictum es In Mareiano autem sol ser nomine Nλιοδώρo in margine adpiet haec legimus: Mετοχή ἐστι λQι ἀντὶ ψηματο ἀναγκαίωσπαραλαμβανομένη, μετα - -επομένων β ματι, παραστατικη γένου καὶ ψωσεω καὶ των όντων ἀριθμῶν. Aιὰ τί δὲ ἀναγκαίω ἀντὶ ψηματο παραλαμβάνεται; Λεκτέον, - τα --
1 In Marcian 652 quoque app. class. 11 . fol. 135,-153i levi commentarium eliodoreum plane iis, ut in Barocciano Vaticanorido Eamburgensi, mutilatum Uigius mihi indicavit, atque etiam Palatinum Romanum et fol. 26T, idem scholiorem initium exhibere, sed in hoo codice finem quoque commentarii deesse.
12쪽
μέμνων ἐπολέμησεν ἐνίκησεν, εἰ μη αρα λάβοι τον συνδεσμον, περ υκ ὴν ἐπὶ τη προτέρασσυντάξεωσ. Πα δη τοίν- καὶ τὰ δυο ματα ἀσ-δέτω καθ' - λαμβάνηται προσώπου, δἔτερον τῶν μάτων εἰ μετοχην σχηματ αι, καὶ -ο - λόγο συνίσταται, 'Aγαμέμνων πολε- μώ- ἐνίκησεν. 'Aναγκαίω ουν μετὰ τ ονο x Meὶ -οχη τέτακτια, ἐπειδὴ εἰ ὴν μετὰ τ αρθρον, -- αν ἐκλή- -τοχή, ἐπεὶ - -τέχει τῆ του αρ - κοινωνία*In priore autem scholiorum parte praeter duas particulas,eliodoreas , achsmuthio p. 383 et 38 o Burbonico editas his tribus scholiis in Marciano nomen eius adscriptum est:
1 Post id scholion, quod sub nomine Diomedis iniamb. mia roδoσ legitur p. isi 15-23
καὶ εἰ δυ ἀναλιετια οἷον τό φάο φω λέγο ν καὶ τ - πάλιν εἰ φάο ἀναλυο ν δ iota Q δῆλo δέελον λέγo-ν, καὶ τὰ βέλεα βέλη τὰ δὲ βριπιχέα - ἐκ δυο συνίσταταιουτε εἰ δυο ἀναλυεται (cf. Villois AG. II p. 125 . 2 Infer ea schoba quae agunt de longis brevibus ancipitibusque vocalibus litteris hoc quoque legitur Ηλιοδωρoυ εἰ τό αυτό. Γενικοὶ χρονοι καλουνται δ τε μικρ. καὶ δ βρατυρ,
ἀγνοουντεσ, οτι κατὰ μίμησιν των κοσμικων στοιχείων καὶ τα α εἰκονίζεται Πραται γαρ
κἀκεῖνα --ou hoντα ἐναντιότvτά τινα, ωσπερ ε ὴλιο τὰ μὲν ων ω σιτων διαλυει, ταδ isor, saoίω καὶ τ πυρ τὰ μὲν ἐκτείνει, τὰ δὲ συστέλλει τῶν σω -των. m. ουσφα ν, εἰ τὰ κοσ-- στοιχεῖα φαίνονται ἐκτείνοντά τε καὶ συστέλλοντα - ιανον ἔτερα ἀλλὰ καὶ μια σώματα, τί τoπον, καὶ ταντα στοιχεῖα καλου να ποτὲ μ ὲ ἐκτείνειν, ποτὲ δὲ συστέλλειν τὰ συλλαβά; 'Iσταν, τι ἐν μὲν τ περὶ στιγμῆ χρόνου εἰρφια ιεν σιωπῆσ, ἐνταυθα δὲ χρόνου λέγο- ἐκφωνησεωσ καί φαμεν, τι ἐκπεινό- ον δίχρονον δυο ἔχει
χρόνου του του - ου φωνήεντοσ, συστελλε νον δὲ ἔνα δν του βραχέο φωνηεντοὶ(Fortasse sane postrema verba inde ab v si segreganda sunt, cum non satis cum eis quae antecedunt cohaereant, quamquam in cod sine ullo intervallo sunt adiuncta).
13쪽
καὶ τα καλουμένα διαιρέσεισ, οἷον παῖ παῖσώ -- θειώσω. -κοὶ δὲ πολλα- αντῶντ δευτερον φαιρουνται τῶν oνηέντων, τό κλαίειν κλάειν καὶ τ πιεῖν ἐν καὶ, τετοκυῖα
τετοκυα λέγοντε* ἰσὶ δὲ -τῶν ὲν κατα κρασιν, ω η, καὶ - καὶ - καὶ - o δὲ κa ἐπικρατειαν ἀ ὴ ει καὶ η καὶ - καὶ ι, οί δὲ κατα διέξοδον, ω ὴ ῆν καὶ - καὶ ὴ μὲν αι - ἐπικράτεα, κώ κατὰ κρασιν καὶ κατ' ἐπικράτειαν μέν - ἐν τ αιδω, καὶ κατὰ συναίρεσιν, ω ἐν τβυι- καὶ ο- ,ὲν αυτῶν ἐκ δυο βραχέων ---σαν -νηέντων, νηχοι καὶ λεῖαί εἰσιν, σα δὲ ἐκ μακρων καὶ βραχέων, τραχεῖαι, καὶ δυσχερεχ υλογοι δὲ λεγ-ταιήτοι παραλογοι η, καὶ η i, ω μὴ ἔχουσα δουναι λογον συστολῆσ. ἰ δέ τι ε,οι, διὰ τί καὶ τὰ συλλM. ἐκ δυ συνεστώσασ, ἔκ τε φωi-εντο καὶ συμφώνου, μη -θογγον
λεγομεν, στω τι - διαιρεθεντα δυναται ποιῆσαι δυο μο- ώσπερ ε Παρνασό δικόρυφoσκαλεῖται ἐπεὶ οραται δυο κορυ-α ἔχων, ουτω καὶ αυται δίφθογγοι, ἐπειδη φαίνονται δυο φθογγ- ἔχουσαι τα δὲ συμφωνα διον φθόγγον - ἔχουσιν ω τὰ φωνηεντα ινα τασσυλλαβὰ δ θνγα λεγιη ν. Sed dubitari non potest, quin etiam inter ea scholia quae nullo nomine addito in Veneta
et Neapolitana collectione extant, haud pauca ex Beliodori commentario petita in constantia enim quadam usum explanationum illarum conglutinatorem huius grammatici commentarium in rem suam convertisse ex ea parte apparet, ubi commentarii Baroreiani auxilio adiuti cognoscimus, quam rationem ille secutus sit in excerpendis colligendisque adnotationibus. Qua de causa haud dubie fieri potest siquis scholiorum Dionysianorum novam editionem instituat, ut codicum Marciani Burbonicique fundamento nisus illo etiam ad priores tredecim artis paragraphos etsi non continuum
commentarium inliodoreum recuperes, tamen magnum numerum scholiorum ab eo compositorum
seu potius e Choerobosci libro descriptorum proponati Eorum aulamieliodori scholiorum quae in Baroceiano et codicibus ex illo derivati leguntur, hic est index:
personalium de pronominibus , α οσ, ἐκεῖνοσ, οδε'); 12 8-ii de declinatione pronominum
15쪽
ηλιθα,, αθροίζοντε γὰρ καὶ συστρέφοντε οχλον τουτοι κεχρημεθα τοι ἐπιρρήμασιν, οἷον αμα περιπατήσατε, αμα συνήλθετε. N δὲ παρακελευσεωσ, οἷον εἰα γε φερε n. MV αυτῶν γαρ παρακελευομεθα ' γε δὴ τουτὶ σ-αρπασαι,(2 ' αγρει μαν, τ α αυτε καρηκομόωντε υχαιοί Ηdbs . καὶ χρη γινώσκειν, ώ ευρηται, τὰ τοια α ἐπιρρηματα εἰ προσαψα κινουμενα προστακτικα. Sos,i-s Ne δὲ ἐπιτασεωσ, οἷον λίαν σφύδρα ἐπίτασι καὶ παρατασι ταυτον ἐστι, καὶ ιρηται ἐπιτάσεω - παρατάσεω τὰ τοιαυτα ἐπιρρήματα, ἐπειδη δ αυτῶν ἐπιτείνομεν καὶ αυξάνομεν ταπράγματα, οἷον λῶν τυπτε, σφόδρα πείσει. lemma. - - 12. ' δὲ κατωμοτικά, οἷον νηη.
16쪽
Iam aggrediamur ad discemendam eam scholiorum farraginem, quam e cod. Vaticano id ML 33v-131 B herus edidit et exinamburgens p. 1oi-2T8, quem ab LΗolsteni ex Vatie descriptum esse tum lectu faciliore opinatur editor p. 13 3. ac revera Vaticanum id archetypum esse haruminamburgensis a graphi paginarum et simile sane veri esse illum, cuius lectio odio permultis locis valde impeditur, siueculo XVII facilius legi potuisse Uigius affirmati sed tantum abest ut eam ob causam apographo tamquam meliore fundamento uti possimus, ut summa cautione inruamburgens adhibendo opus siti nam vel e paucis illis, quae in adnotatione critica a Be herodo Vaticani fruamburgensis lectionum discrepantia prolata sunt, apparet eum, qui a graphon confecit, partim incuria partim consuli multa mutavisse id quod etiam clarius elucet ex Vaticani eouatione diligentissime eum editione Behheriana et cum libroruamburgens instituis, quam nligius mecum communicavi nec solum in singulis explanationum verbis amburgentis ab Vati saepius discrepat, sed etiam quamquam in ordine scholiorum ab arehel o numquam recessit nonnullis locis auctorum nomina in margine adposita aut omisit aut non iusto loco adpinxiti Necessarium igitur mihi videtur, praesertim cum Boerschelmannum quoque in cod. Ηamburgensis conatione nonnulla fugerint, hoc loco proponere accuratam Vaticanio descriptionem, ut plane pleneque perspiciatur quo ordine in illo singula scholia sequantur, quaeque auctorum nomina titulive
18쪽
1 Πρόσωπα πρωτοτυπων ἐγώ σ r . 'Iστέον τι των ἀντωνυμ- τα πρωτα καὶ δευτερα προσωπα δεῖξιν
19쪽
Ex hac scholiorum mole in prioribus tredecim paragraphis rectissimo iudicio duos comiinuos commentarios, Melampodis et Stephani, Boerschelmannus secrevit, cuius ratiocinationem, ne cocta recoquam, non repetendam arbitror, contentus ea protulisse argumenta, quibus prosperrime ei rem cessisse confirmatur. Namque iota de Melampode commentario quaestio et de ratione infer hunc grammaticum et Diomedem intercedente, quibus nominibus eundem significari commentarium
suspicatus est,oerschelmannus l. l. re , ad finem perducitur auxilio aliorum codicum illi non cognitorum. In cod enim Regio, avniensi is65 R), quem utrueidelbergae excutere possem singulari Bruunt liberalitate contigit, infer permulta alia scripta grammatica inde a p. sis, scholia leguntur ad Dionysii artem anteposito titulo: Mελάμποδο γραμματι κου ρμηνεία τῆστέχνη Λιο-σίου - Θρακόσ. IIερὶ πείρα καὶ μοτειρωσA . unc autem commentarium eundem esse atque eum, qui Vaticanis,amburgensibusque scholiis sub Melampodis nomine immixtus est, ex horum codicum comparatione statim luce clarius apparebit. Initium enim faciunt in cod. R(quamquam in paulo breviorem nonnunquam formam confracta aut alio modo aliquantulum mu-
podis ad primam artis paragraphum explanationes, quas in Vaticano id effamburgensi coniunctas legimus cum eis scholiis, quae ex Stephani fertiique cuiusdam interpretis commentariis excerpta sunt. atque quam recto iudicioloerschelmannus in frustis Melampodis ex congerie Vaticana secemendis usus sit, patebit si eas quoque Bavniensis commenti partes quibus f 2-13 illustrantur numeravero.
20쪽
quod ex Vaticano id etiamburgensi recuperare licet, nisi quod semel, a Vatio effamburgensi omissa exhibet et quod complures particulae ex Vaticani auctoritate Melampodi tribuendas in X desunt quas etiamnunc illi tribuemus nec opinabimur, quaecunque in x non extant, a Melampodo iudicanda esse; sed cum hic codex saepius explicationes in paulo breviorem formam contractas praebeat quam leguntur in Vaticano, totas quoque interpretationis particulas in comissas esse facile credemus. Ita in hoc libro infercidere id ni-33 i 8 8-16 i 8, 28-i s 1s quae e medio explanationis conexu evulsa sunt. Nec credendus est Melampus de syllaba longa caput gra)explanavisse, sed de brevi et ancipiti capita rio. 11 , quae in cinis relatione carent, neglexisse. Cum ad finem paragraphi XIII pervenissetioerscholmannus, substitit in libro Melampodeo
ex collectione Vaticana sive Bamb. se mendo, cum intellegere sibi videretur, ad sequentes para- graphos illustrandas huius grammatici commentarium a scholiorum Vaticanorum compositore adhibitum non esse quod ut sibi persuaderet, eum non adduxit Melampodis nomen in eis quae sequuntur paragraphis prorsus praetermissum, quippe quod ne in eis quidem quas pertractavit paragraphis ultra P. Ti2 2 inveniatur, sed argumento ei erat, quod omnia fere desunt indicia in loquendi consuetudine posita, quibus commentarium Melampodeum a ceteris distingui posse probavit quae res quam late pateat, inde intellegitur quod in omnibus paragraphorum XIV-XXIII scholiis ex eis, quae a Melampode maxime frequentata essetoerschelmannus demonstravit, nulla nisi haec reperiri possunt 8ss, 2 ἐπενεχθέν 863, 13 et 8sd 16 εἰρήκαμεν; so6, 1 ω προείρηται. Vt autem perspiciatur num revera in Vaticana collectione nullae reliquiae traditae sint Melampodeae paragraphorum posteriorum explanationis, magni momenti est, quod eadem scholia quae Melampodi tribuuntur in Vatic. 1 et X, in aliis codicibus Diomedi scholiasiae adscripta leguntur. cuius rei exempla praefer ea, quae iam,oerschelmamus p. 28 sq. protulit, haec adferre possum. In codice Marcian 652 elaas app. XI d inter varia scripta grammatica inde a solio iii rsoholia extant in artis Dionysianae hi-i, quibus hic praemissus est titulus Aιομτδου σχολιαστικου εἰ την Λιο-σίου τέχνην e quo commenta nonnullas particulas edidit Villoisonus . ius autem scholus perlustratis et cum codice, conlatis apparet eundem in utroque codice legi commentarium, quamquam in Marciano non nuda desunt, quae in x inveniuntur, atque aliorum quoque scholiastarum lauatula in Mare admixta sunt quae tamen aliunde sumpta esse auctorum nomina' .