De artis grammaticae ab Dionysio Thrace compositae interpretationibus ...

21쪽

Cum igitur nomina Melampodis et Diomedis quasi promiscue usurpata sint, ultro se nobis offert coniectura, ea quae in ultimarum duarum paragraphorum interpretatione Vaticani id sub Diomedis nomine leguntur, cum priorum paragraphorum explanationibus Melampodeis coniungenda esse quae quidem suspicio plane confirmatur codicis,avniensis festimonio. Ibi enim commemiarius Melampodeus nullo lacunae signo interposito ab hi ad LM transgressus confine hasce

παρασυναπτικῶν τοι το λεῖπον τοῖ σ-απτικοῖ -αναπληρουσC καὶ παρξιν γάρ - ακολουθίαν δηλουσι, καὶ τοπον δὲ (ἔχουσι καὶ τονον ἐοι=οτα τοῖ --τικοῖσ δ α δὲ καὶ πνευμα, ἷνα μὴ περαιτέρω του δέοντο πολυλογωμεν ἐνθάδε το λεῖπον περὶ τῆ αἰτία καὶ πολείψει πλήρωσι τοι παρα απτικοω. Jultimum enuntiatum quo modo emendandum sit adhuc nescio.)s6i 1 -s68, T. - Περὶ απορηματικων. - πορ- οντε τουτοι του λογουσ δέομεν τίθενται μὲν καὶ ἐν τοῖ πρώτοι καὶ ἐν τοι δευτέροισ, προτασσόμφοι καὶ αυτῶν των προτέρων λεξε-ν υρα προπερισπαται καὶ 'αο αι. Κατα προπερισπαται, δοκεῖ γὰρ συνθεσι εἰναι ἐκ του καί καὶ εἷτα, τ-I του καί συνδέσμου ομοίω δὲ καὶ του ἐν τῶ la VAιβληθέντων αμφοτέρων, καὶ του, καὶ τοψε κραθέντων εἰ α μακρον --περισπαται. OIερὶ συλλογιστικῶν . Καλωσπα- ο τεχνικο τὴν δι-φοραν καστα, -- δέσμων ορίζεται, ουδὲνἐμῖν δοκεῖν θέλων δι ετ ρων λέξεαγν - αντον ορον προφέρεσθαι. -τοι δὲ τίθενται πώτε ἐν τοῖ δευτέροι λογοισ. Acti=ιλ λαι, καὶ παροξυνεται, δίχρονο γαρ ἐστιν. 'Aλλα καὶ ψιλο α καὶ ξυνεται ' λαμην

22쪽

h προκείμενο αλλά προσέλαβε τον ν τον παραπληρω-τικόν, ω μετ' ολίγον συν - εἰσο θα καὶ ἔστι συνθετοσ, ξυνεται δὲ καὶ ψιλουται Πί- ἐκ δύο παραπληρω-πι- συλλογιστικόσγέγονεν ἐν παραθέσει συνδεσμοσεδιο καὶ παροξυνεται Πιγαρτοι καὶ ουτο ἐκ του τοί καὶ γάρ καὶ ἔτι του τοί ἐν παραθέσει οντων γεγένηται εἷ συλλογιστικδ συνδεσμοσ, αλλ' ουχὶ του

γάρ ἐνταυθα ἔχοντο τὴν ἰδίαν δυνα ν ὴ ἔ-oreeν, ἀλλ ω ἐν παρολκη κειμένου -σοσυλλα φεὶσδὲ -ο - αυτου κατέρωθεν παραπληρωματικου στενωθεὶ καὶ αντο γέγονε παρο-εται δέ.Tοιγαρο- ομοίω καὶ αντο τριῶν παραπληρωματικων, δα - παραθέσει γέγονε μεσοσυλλα-

βoυμενo γαρ, προείρηται - γάρ ἐν παρολκῆ ἐστι γ περισπεται δὲ διὰ τον κανον τον τονι-ν ἐκεῖνον λέγοντα, στι πόσα δ θογγο ὴ διὰ του, ἐφ --ῆ ἔχουσα τον τονον περισπεται, σεσημειωμένων τρι-ν, δου ἰου ου, καὶ των αἰτιατικων, ω ἔχει, το του 'Aχαιου καὶ τὰ μοια ουδὲ γὰρ τοτου ουδὲ τ 'Aχαιoυ περισπόται, α - διὰ το υ δίφθογγoν ἔχουσιν, ἀλλὰ καθ' --- έκάτερον οξυνεται, ἐν δὲ τη --εα βαρ-ονται, δι' τερον λογον τονικόν ἀναγκαῖον τον λέγοντα, τι-- αἰτιατικὴ ἀπ- ἀπέστραπται - περι σπωμένην το δὲ ἀπα- προσκειται τῶ κανονι διὰτ δῶ καὶ Πoσειδῶ καὶ τὰ μoin γὰρ ἀπαθη καὶ ἐντελὴ αἰταπι- δωμα καὶ Ποσειδωνα. Περὶ παραπληρωματικων Παραπληρωματικοί εἰσιν, μέτρo ἀποπληρο-τε ὴ κοσμον τινα παρέχοντε τοῖ λογοισ διο καὶ ο πλείονε αυτων εἰ τὰ ἐγκλιτικὰ μορια κατετάγησαν ουκἔστι δὲ π αυτων εἰπεῖν, τι ἐν τοῖ προτέροι τίθενται αντοθεν δίκην στοιβῆ τμοι σιγηναρίων παρεισδυόμενοι . et obνεται ψά -εται, ἔστι καὶ ἐγκλιτικὲν ωριον. ομοίω δὲ καὶ δ νυ. που περισπεται μὲν καθ' αντον, ἔστι δὲ καὶ αυτο ἐγκλιτικον μοριον. ν -εται, καὶ ἔστιν

καὶ παροξ-εται.

Iam continuae huius interpretationis quaecunque frusta codice Vatico ad continentur, ea ibi Diomedi adscribuntur', ut pateat rectissime,oerschelmannum censuisse Diomedea scholia Vaticani adnectenda esse Melampodeis ut particulas eiusdem commentarii. Atque quod ab illo ex Melampodis et Diomedis nominum usu potissimum probatum, a me extabiensium explanationum

conexu confirmatum est id Migius intellexit o in schedis suis notavi inspecto codice Vaticano 1 66 ex quo Behherus laetiones tantum paveas protulim. Etenim ibi fol. 32 sqq. plane eadem leguntur atque inruavniensi, nisi quod Vaticani 1 6 eommentarius his verbis finitur: ψιλουνται δὲ πάντε (BA 65, 21 , et quod auctoris nomine omnino caret. Quo arto autem vinculo cohaereant scholia Melampodea sivo Diomedo in Vaticanio collectionem recepta cum commentarioruavniensis libri et Vaticani 1 66, etiam magis quam ex eis, quae utrobique exhibentur, inde apparet, quod deest uirobique explanatio paragraphorum XIVa et quae Behherus exhibetis. Io, io-18. 2 et quae apud Behhem paulo aliter leguntur p. sio,1s-22. 3 ut 5T 1T-28; 58 6-1T; T-sos 2 5-et 12 15; go 2-T; Io-16 23-25 3o-32. E Dαυτο καὶ Πωg. 56, 11-3 inam ad hanc solam particulam titulus pertinencs61 21-25; 63, 18-2 eet Ads 3 ι-io tantum adpositum est non Diomedis sed Stephani nomen errore librarii, opinor, qui auctoria notationem in margine adpictam ad alienum locum referebat.

23쪽

-XXIII. neque enim credibile est illum grammaticum, sive Melampus sive Diomedes appellabatur, eas ianium paragraphos interpretatum esse, quae sunt de arte recitatione accentu interpunctione rhapsodia litteris syllabis dictione adverbiis coniunctionibus, et plane omisisse de nomine verbo participio pronomino praepositione praecepta sed potius aliquo casu interpretationem capitum XIV-XXIII ex eo codice excidisse apparet, ex quo fluxerunt et Bavniensis Vaticanique ii66 arch typo si is liber, unde scholia Melampodea s. Diomede Vaticanio excerpta sunti nisi forte, qui hanc scholiorum congeriem composuit, illo mutilato codice ipso utebatur. Siquis denique quaerat quomodo factum sit, ut eaedem explanationes in aliis codicibus sub Diomedia nomine, in aliis sub Melampodis traderentur, mihi rectissime iudicasse videtur LLangius apud Boerschel annum p. 2 adn.: Au mich machen dies Seholio de Melampus don inctuin vo Collegirehenon. Die Duplicitat de Namens Nilade sita Alaron, em manam me, dasCeinor de Nachlalge des anderen se und das en seines organgor bonulat

habe, fer vero alterius scrinia compilaverit, vix futurum esse arbitror ut umquam codicum auxilio perspiciamus. Nec multum nostra inferos scire, uter ex alterius furiis sua sibi clepserit. nam priorem illorum grammaticorum Mercumque prior erat ipsum quoque furatum esse consisti

Mephanianae quoque Dionysii interpretationis particulas usque ad finem paragraphi XIII

ex scholiorum Vaticanorum collectione secemereaeoerschelmannus conatus est, auctoris notationibus

et scholiorum conexu in apographo Bamburgens nisus ac tametsi hic tali auxilio uti nequimus, quali adiutis nobis contigit Melampode commentarii restitutionem a Boerschelmanno propositam confirmare nullo enim odio quod sciam seorsum Stephani interpretatio traditu sq, tamen quin etiam hic de plerisque rebus recte ab illo iudicatum si non dubitamus nec nisi raro dissentimus. quod ubi faetendum nobis videatur, apparebit ex indice. In posteriorem autem scholiorum partem inde ab LXIV inquirentibus nobis id magno

impedimento est, quod hic non, ut in priore parte factum videmus, longiores eiusdem auctoris infer- prefationes continuae ad totas paragraphos pertinentes in Vaticano id fruamb. leguntur, sed plerumque complurium interpretum parva frustula confusius commixta, et quod persaepe quidem εἰ τό αυτο καὶ αλλω vel similia monent ut quae sequuntur alii tribuamus, sed raro ipsa scholiastarum nomina adscripta sunt. Accedit quod in hac posteriore collectionis Vaticanae parte notationi auctorum eam ab causam aliquanto minor fides habenda esse videtur, quia nomina nusquam fere in mediis versibus addita sunt sed in manime adpicis. Menim quam facile fieri potuerit, ut hac ratione aut ex archetypo recepta aut primum adhibita librarius loco adpingeret alieno quae in archetypo iustum locum tenebant, et per se patet et mmburgense apographon compluribus exemplis festatur. Summa deinde cautione opus es ne labamur in illis verbis utendis quae sequentia alius interpretis esse indicanti persaepe enim ad pauca tantum enuntiata a αλλω pertinet, post quae Prioris interpretis explanatio continuatur cuius rei luculentum exemplum praebet LXXV, ubi in

24쪽

esse ex codicis,avniensis conlatione intellegitur excepta una hac particula 55 11-M usis ex alio commentari inlata est Nonnumquam ad longiores explanationes quae nullo intervallo in codice interruptae sunt, eiusdem auctoris nomen non solum ab initio, sed etiam iterum altero loco adscriptum invenimus. Quod ubi factum est, praesertim si bis in huius infe relationis contextu de eadem re agitur, sic statuendum est, eum qui e complurium grammaticorum libris scholioruin Vaticanorum congeriem composuit, cum nonnullas particulas ex unius auctoris libello sumpsisset, ex alterius grammatici libro quae ad eandem rem pertinebant adposuisse, omissis tamen verbis καὶ αλλω εἰ το αυτοvel auctoris nomine cum vero rediret ad prioris auctoris verba exscribenda, eius nomen iterum

adpinxisse Ea igitur, quae repetito auctoris nomini proxime antecedunt, alteri illi tribuenda sunti velut explanation 86d 25-86T M, quae continuis verbis exarata exta in Vati Id praemissum est nomen Στεφανου, sed idem ferum 86i 2 in margine adpositum est, ac bis explanatur, 866, 22-33 et 86T 1-2d quid intersit inter nomina προ τι ἔχοντα ef, προ τι ἔχοντα.

Iam harum rerum ratione habita, nisus et extemis indiciis quae Vaticanus id exhibe et eis quae singulis scholiis ipsis continentur, hasce explanationes capitum XIV-XXIV ex commemtari Stephaniano sumptas esse, si quidem res bene cessii exploravi:

25. In hac ultima pari apho fieri non posse videtur, ut cum ulla veri specie quae Stephano in tribuenda secemamus, cum nec nomen grammatici umquam adscriptum si nec filiis indiciis adiuvemur. Maxima autem certe pari Stephaniani commentarii nunc ex eis collectionibus expedita, in quibus cum aliorum interpretum scholiis commixtus invenitur, non nulla notabo quibus Stephani consuetudo discrepat ab Melampodem

i Nudam αυτό vocem de ariis auctore a Melampode saepissime usu arim non omnino

25쪽

λέγει - 812, 12, καὶ αυτο παρακατ- λέγει - 8bs, 11, καὶ -τo emiσιν - 8io 2 ωσκαὶ αυτο φησιν - 8 1, 1, καὶ αυτο παρέθετο -); sed prae celeris ad Dionysium significandum vocabul- ό τεχνιoeri adamavit, quod plus quam quadragiens ab eo usurpatum est, contra a Melampode undeciens tantum. 2. Identidem in tironum usum grammaticam a Dionysio compositam esse Stephanus repetit quorum locorum indicem hic proferam ire 2 καὶ λέγομ- , τι προ ασαγο νου -- ακριβολογεῖται - 38,11 -τα το διδαμ α τhν εἰσαγόμενον το καλῶ αναγινώσκειν - 3s, 16 πρῶτον μανθανε δ εἰσαγομενοσ, - - do, 3 -θ- εἰσαγόμενο τα προειρmιένα καὶ ἔ γρα- γενόμενο - 2, 28 σκοπο γαρ αυτ πρι εἰσαγομένου γράφειν - - 11 -ῖνα μονα πειραται παραβάλλειν δ τεχνικήσ, σα τοι εἰσαγομένοι ωφελεῖν δυναται - - 26 σκοπhν ἔχω, ε τεχνικ. εἰσαγαγγικην γραφειν τέχνην - Ti2, 13 καὶ ἐνταυθα -π- ἔχει εἰσαγαγγικην τέχνvν

quidem compluribus locis commemorare supervacaneum putas, sed ad introducendi verbum addere nonnulla solet, quae in Stephan scholiis non leguntur: o2 8 λλ', ἐν υπομνη re et Mogεἰσαγομένου γράφοντα - 1s, 1 δ αῖ, πρ. εἰσαγομένου η, ἐν υπομνη πι καλω εἰρηκέναι - is, 2 πρ. εἰσαγο νου η, ἐν πομνήματι γρά - - 28, 25 δ πρ. εἰσαγομένου η, ἐν πομνήματι γραφων - 3T 5 ah h εἰσαγομένου ήτοι ἐν υπομνήματι γράφων .3. Ubi id agi Melampus, ut vocem minus usitatam interpretetur laequentata aut addam quae sententiam suam illustrent, praeter μοι, τουτέστι vocabula, utriusque scholiastae communia, usurpare solet irμὶ δέ particulam Draro omittens), quae verba apud Stephanum non leguntur:

26쪽

Duo restant grammatici in scholiis Vaticani id nominati, quorum tamen nominariam raro singulis particulis praemissa leguntur, ut parum firmum habeamus fundamentum, quo nisi e scholiorum frustulis etiamnunc adespotis continuas explanationes illorum restituamus. Georgii nomen quater tantum invenitur nec nisi in ultimis duabus paragraphis, ut num in prioribus quoque eius

liber adscitus si nesciamus. Quis autem ille Georgius esset, dubium esse iam supra significauChoeroboscum intellegi debere ei artius et, rachel annua opinati sunt Sed dubitationem movebat quod quae sub Γεωργι- nominera o 23-28, μεσοτητo adverbiis docentur, repugnanteis quae Beliodorus, Choerobosci pedisequus, 3s, o I praecipiti Accedebat festimonium a Waohsmuthio e codice allicelliano exscriptum, ubi legimus: ἐξήγησαντ δὲ scit την του Λιο αυγραμ πικην Ηλιοδωρο καὶ Γεωργιο τι καὶ πλατυτερον δ=ο Uo oo Iam alterum Goorgium Dionysii interpretem circumspicienti mihi occurrit Georgius Curiosius Scholarius cuius librum: περὶ στοιχ- ὴτοι γραμματων, προ διων καὶ τῶν κτι του λογου μερων, τοι εἰ γραμ ιτικὴν πρώτη εἰσαγ-m in compluribus codd. servatum esse Fabricius docet SihLGr. VI p. 3 2 ed. ΗarlU De hoc libro Wachsmuthius et hi igius benigne haec mecum communicavere in cod. Vallicelliano

F 83 bombyc. saec. XV leguntur: γεωργίου κουρτέση του σχολαρίου περὶ στοιχείων γτοι γρα- των περὶ προσφδιων καὶ των - του λογο- ρων, ττοι εἰ γραμ πικὴν πρώτη εἰσαγαγγη. ἐνδοθη δὲ φα τινὶ αἰτναντι - ῶν στοιχείων, καὶ γραμματα λέγονται, ηκοσι καὶ τεσσαρωνοντων τον αριθμον, φωνηεντα --εἰσι τα -- -L iisdem verbis incipit hic iraefatus in cod.bibliotheeae Angelicanae praemisso titulo Γεωργίου σχολαρα κωνσταντινοπολίτου περὶ των -- ρων του λογου προθεωρία προσθον Σεβαστόπουλον. in eiusdem bibliothecae cod. . 3 itemque in cod. Burb. Neap. II in haec est inscriptio: του σοφα-του καὶ λογ--του κυρίου Γεωργίου κουρτέση του σχολαρίου περὶ στοιχείων κοι γραμμάτων, περὶ προ-διῶν καὶ ἰκ- τού λογ- μερῶν, γο- εἰ γραμματικην εἰσαγαγγη πρώτη. denique haec e cod. Angel in et exscripsi Vhligius: Traefatus περὶ στοιχείων ultima verba sunt αντὶ φυσει - ου λαμβα- νομενον. Tum μῆ- Περὶ προ-διων Προσφδίαι δέ εἰσι στίγματα φωνων διακριτικά, δι νη τε τη λέξεω ἀπαγγελία ποιά τι γίνεται καὶ λογο ολο αρμοττεται κτλ usque ad - ποδιαστολη δέ ἐστι ση μων ἀναποδοτου καὶ ἐκτεταμένη ἐπὶ πλέον ἐννοίασ, ηρεμαστικῶν καὶ δι-ναπαυον ὴμῖν τόν νουν αμα καὶ τὴν φων-. Deinde TDρὶ των ἀκτω του λογου μερῶν. Λογο ἐστὶ πεζων

δυο τουλάχιστον συνθεσι, δ. - δ.). Diligenter exponitur de declinatione et coniugatione minoribusque orationis partibus usque ad συνδέσμου ἐναντιωματικου - του δηλουντα δηλονοτι τε ἐναντίον τῆ -ά ι του πράγματο*n an de orationis partibus expositionem qui cum expl-tionibus in Vaticano id sub Γεωργί- nomine servatis su 23-28. 6i 2T-s62, 16. 66, ii re si2, 1o- 16 contulerii, diiudicabit, opinor, num illic Curiesii nomen simul audiendum sit

Nec minus dubium quis alter sit interpres, cuius nomen paucis locis in Vatia adscriptum est, Porphyrius Platonicum enim fuisse iure negatioerschelmannus L L p. id et Aes soc Iaps V p. 2s8. unc Porphyrium Dionysianum, quamvis raro, per totum tamen scholiorum ambitum

nominatum invenimus ibi, 13; 6s, d 8 6 d; di, ii s51, 13). Totius igitur artis interpretationem haud dubie conscripsit, e qua particulae illas in scholiorum collectionem receptae sunt Atque in prioribus quidem tredecim paragraphis praeter duo frustula quae ei adscribuntur num plura ei Disitigomby

27쪽

fribuenda sint valde dubium est, cum perpaucis singulis particulis au longioribus partibus exceptis omnia in Stephani Melampodisque commentariis habeant locum'). Aliter autem res se habet inde aparagraphiare initio etenim in hac quoque paragrapho et in sequentibus Stephano ex altarius grammatici libro adiunguntur scholia, neque tamen e Melampodis, cum Melampode commentarii id exemplar, quo usus est scholiorum conglutinator, inter LXm V XXIV permis a lacuna

hiaveris. Cuius in locum quia alium substituere ille coactus erat non audacius videturbonicere, illum grammaticum ab eo in usum esse vocatum, cuius nomen in ipsius paragraphi initio bis adscriptum extat. Atque perlustrantes paragraphi XIV ea scholia, quae Stephani commentario qualem restituimus inserta sunt, continuam haec quoque praebere videmus ad plurima certe lemmata infe prefationem, cuius singulae particulae arte infer sae cohaerens, nec nisi paucos restare locos, qui neutri horum interpresum assignari possini nam ter de eadem re expositum es 8M 1-ib et 85i,

13-2 et Steph. id, 33-8T quorum scholiorum primum quodque Porphyri tribuendum esse

suspicari licet, cum is in Melampodis locum successisse videatur. Ac prorsus eadem ratio est scholiorum paragraphos XV-XXIII illustrantium, ut hi quoque conicere ausus sim, ubicunque infer- prefationi Stephanianae una alius interpretis addita est, hanc unam a Porphyrio profectum esse, ubicunque vero duae adiunctae sunt, priorem. At in ultimarum duarum paragraphorum interpretatione, quae est illic scholiorum compositio, ne dubitanter quidem ullum despoto Porphyrio assignavi,

sed illud fanium iribui, ad quod nomen eius adscriptum est in Vatic id fiamburgensi sbi, id).

Priusquam autem una fabula comprehendam ea quae hae dissertatione proposita sunt, commentariolum inseram ab incerio byganti aevi auctore ad Dionysii artem compositum quiquamquam ea caret auctoritate, qua polleni maiorum scholiorum collectiones, tamen ad testituendam ipsam technen non nullius momenti est ideoque dignus videtur qui integer typis imprimatur: Behhero enim A p. ii 1 sqq. perpauca tantum eius frustula publici iuris facta sunt. In e-stituendis autem huius commentarii verbis, quae non sum mnatus emendare, sed recensui tantum, hosce adhibui codices:

commentarium.

Η - cod. Η amburgensis C 13, saec. XVII in apud B herum p. 2s8-32 totus legitur commentarius. - cod Parisinus 25s viri apud Behherum), saec. Xu in fol. Iobr-118hiotus c. legitur excepi initio usque ad p. 25, 1o. - eod. Psiri sinus 2558ri apud Beo. saeo. XVI; sol d2r-52 exhibet quis leguntur inde a. p. 31, 2 usque ad finem commentissi, praemisso titulo ei iφωνο μοναχ- ταχα ζωγραφ- περὶ στοιχείων καὶτ- ό μερων - λογο-ερμηνευθέντα κατα δυναμιν, et brevi de singulis litteris expositione.(Utrumque codicem Parisinum meum in usum contulit Maximilianus Bonnet, cui pro insigni erga me benignitate summas ago gratias . R in cod. Reg. Η avniensis 1s 65, saec. XV p. d3s- 58 commentarium exhibet inde ad 1 Beo. 12 'lig.

titulo non praefixo.

Plura de hoc commentario ac de ratione inter singulos codices intercedente V hligius exponet in praefatione editioni technes Dionysianae, quae mox vulgabitur, praemissa.1 Nihil tribuo festimonio codicis armatis dini et 3, in quo libro post multa ex variis grammaticis philosophis rhetoriola scriptis excerpta inde a folio 152 r hoc titulo praemisso: Πορφυρί- ε , τί ἐστιν ἰμπειρω, sequitur commentarius continuus in Dionysii s III, quem Stargius post E p. 663 sq. ediditi etenim quae ad primam artis paragraphum hic adnotantur, Stephaeno tribuenda esse, quae vero ad alteram paragraphum exlubentur scholin, Melampodi adscribi debere supra infelleximus meliorum Matium auctoritate nixi.

29쪽

Γραμμαπικη ἐστιν ἐμπειρία των παρα ποιηταῖ τε καὶ συγγραφευσιν, Παρα τί λέγεται γραμμαπικη, καὶ τί ἐστιν ἐμπειρία, καὶ τίνε ο ποιηταί, καὶ τίνε ο συγγραφεῖσ, καὶ τί λ 15ποιή xτα, καὶ τί τα συγγραμ ιατα Θεου εργουντο απολογουμεθα περὶ τουτ-ν Γραμ πικηλέγεται δια το τηκειν καὶ καθαίρειν τὰ γράμματα ῶσπερ γὰρἐ χρυσο τηκόμενο υπο του πυρόσ, τουτέστι χ--ομενοσ, καθαρώτερο αναφαίνεται, υτω καὶ τὰ γράμ ιτα τηκόμενα καὶ καθαιρόμενα καὶ λαγιπρυνόμενα υπο τη γνωσεω τῆ γραμ πικῆ λαμπρότερα καὶ φαεινότερα ἀναφαίνονται.

30쪽

δὲ ἐπὶ -λὴ μελετώμενον ἐπὶ πολυ διαμένει ἐν M-- μνημη Mέρη δὲ αντῆ ἐστιν ἐξ πρωτον ἀνάγνωσι ἐντριβη κατὰ προσγδίανγ. Tί ἐστιν ἀνάγνωσισ, καὶ τί ἐστιν ἐντριβήσ, καὶ

1 τί ἐστι κατὰ προσωδίαν; 'Aνάγνωσισψμὲν ἐν προχείρω ἐστὶν ἀναγνωρισμόσ, οἷον ἐγνωρισά τινα καὶ λησμονησα πάλιν ἀνεγνωρισα αυτόν ἀνάγνωσι δὲ κυρίω ἐστὶν η τὰ νω ήγο τὰ περὶ θεου γινώσκουσα γνῶσισ. Eντριβησν δὲ λέγεται - γνωσι η την τρίβον τῆ σοφία καλω ἐπισταμένη. e. Κατὰ προσφδίαν, δέ ἐστιν η γνωσι των δέκα προσωδιων. ιαιρουνται δὲ α προ- σφδίαι εἰ τέσσαρα, εἰ τόνου χρόν- ' , his re re πά G 15 καὶ πρέπει δη τον ἀναγινωσκοντα κατὰ τόνου καὶ χρόνου καὶ πνευματα καὶ πάθη ἀναγινωσκειν. Λευτερον ἐξήγησι κατὰ το- ἐνυπάρχοντα ποιητικ- τρόπουσν. ρη γινωσκειν τί ἐστιν ἐξηγησισ,

καὶ τί διηγημα, καὶ τί διήγησι , καὶ τί διαφέρει διήγημα διηγησεω καὶ ἐξηγησι διηγήματ- καὶ το μ ὲν διηγημια μερικω διηγεῖται, ὴ δὲ διήγησι καθόλου η δὲ ἐξήγησι ἀκριβεστέρα ἐστὶ του διηγήματοσ δέ ἐστι ι κατὰ του -πάρχοντα τρόπουσν Πόπο ἐστὶ παρατροπη ἀληθείασ,2 ω οταν εἰ πωμεν φωνην ἔδωκαν, νεφέλαι φωνη γαρ ἀληθω ὴ ἐκ νου προερχομένη λέγεται, ἐπεὶ καὶ ω νου ἐτυμολογεῖται φωνη Ποιητικοὶ τρόποι εἰσὶν ζ ' ζητε αυτου ἐν β περὶ τρόπων Γεωργίου ηιροβοσκου Λεῖ γαρ τον γραμματικόν καὶ κυριολογία καὶ τροπολογία γινωσκειν κυριολογία δέ ἐστιν η κυρίω τουτέστιν ἀληθινὰ λέγουσα τροπολογία δέ ἐστι παρατροπη ἀληθείασ.e Diso γλωσσων τε καὶ στοριων πρόχειρο ἀπόδοσισ3. πί ἐστι γλωσσα καὶ ίστορία καὶ πρόχειροσ