Theses selectae ex theologia universa quas Georgius deLucchi et Aloysius Caranzetti ... publice vindicandas suscipiunt in lyceo pont. Seminarii romani ad S. Apollinaris 4. kal. Mai. 1870

11쪽

- 1 XXXI. In S literis, in essalis eorum qui ex divina inspiratione loquuntur , nulla salsitas, nulla veri nominis oti tradictio invenitur.

XXXII. Λ ut de quodam loco speciali in loquamur, contendimus inter varias vangelistarum narrationes de Christi resurrectione, nullam realem extare contradictionem. XXXIII. Sacrae Scripturae in iis etiam quae ad sidem moresque pertinent, obscurae sunt, proindeque humana ratio ceu supremus interpres constitui nequit. XXXIV. Supremus et insallibilis Sacrae Seripturae interpres, in iis quae ad dem moresque pertinent , ex divina institutione una est Catholica Ecclesia. XXXV. Quare Scriptura in locis d0gmaticis est exponenda juxta eum sensum quem tenuit et tenet S. Mater Ecclesia et Patres moraliter unanimes proposuerunt. XXXVI. Non est audiendus Ialinius a stirmans praelato Concilii Tridentini decreto negative tantum praecipi me Scriptura in iisdem locis contra Ecclesiae Patrumque conspirantium doctrinam enarretur, non ero ut ipSae eorum interpretationes reti

XXXVII. Dogmatica sacri codicis expositio est redigenda ad normam non solum doctrinae biblicae , sed etiam totius doctrine catholicae. Diuilias by Orale

13쪽

Christus Ecclesiam instituit, supernaturalem nempe et spiritualem societatem cui revelationem quam homines edocuit instodiendam reliquit. II. In ea autem condenda illum sibi finem divinus Institutor praestituit, ut hominibus idonea suppeditaret media quibus aeternam salutem sibi possent comparare. III. Haec celesia Christi tum in existentia tum in peculiari sua constitutione ab ipsius voluntate dependet, et proinde necessaria et legalis societas dicenda est. IV. Inspecta autem Christi voluntate, eadem una est unitate sidei communionis et regiminis.

Est etiam natura sua visibilis. vi,

Ad consummationem usque saeculorum est duratura, seu est perpetua. Diuilias by Orale

14쪽

VII. Certis quibusdam notis eamdem Christus decoravit, ut ab hominibus agnosci atque a salsis sectis distingui valeat. VIII. Immerito igitur Sociniani quaelionem de Ecclesiae notis vel

impossibilem vel inutilem esse contendunt. IX. Non sunt porro cclesiae n0tae, quas assignant Protestantes, videlicet pura verbi Dei praedicatio et legittimus usus sa

cramentorum. X.

Verae Christi Ecclesiae notae in Constantinopolitano Symbolo recensentur, et sunt Unitas, Sanctitas Catholicitas, Apostolicitas. XI. Nulla ex hisce nolis in haereticorum et schismaticorum Sectis

invenitur.

XII. Omnes vero in Romanam Ecclesiam praeclare conveniunt. XIII. Quare cum vera Christi Ecclesia non sit nisi Romana, inane est sectarum effugium, dum riunt se a Romana quidem Ecclesia non autem ab Ecclesia Christi esse sejunctas. XIV. Nulla extra Romanam Ecclesiam salus singi potest, ideoque qui culpabiliter extra eamdem degentes ex hac vita migrant, aeternam beatitudinem assequi non p0SSunt. XV Quod non ita est intelligendum quatenus vel omnes praedesti-

15쪽

- 15 nati in vera celesia contineantur vel soli praedestinati ejus sint membra. xVI. Ad veram Christi eclesiam pertinent omnes baptigali sive justi sive peccatores, qui ejusdem fidei Christianae professione et eorumdem sacramentorum participatione sub regimine Romani Pontificis Christi in terris Vicarii, aliorumque Pastorum eum eo communionem habentium consociantur.

xVII. Viva autem ejus membra sunt omnes et soli justi qui baptismatis sacramento in Ecclesiae corpus cooptati, legillimis subsunt Pastoribus, et de spe ac charitate pollent. XVIII. Varia autem Ecclesiae membra ita ex Christi voluntate disposita sunt, ut celesia sit dicenda societas inaequalis. XIX. Εeclesia in accepta semel a Christo constitutione tum inlernaium externa et perseveravit semper et perseverare in perpetuum debet, ut nec defecerit unquam nec desicere possit. XX.

In iis quae ad sidem moresque pertinent, Spiritus Sancti as . sistentiam proesto habet celesia, ideoque insallibilis est. XXI. Est insallibilis etiam in lactis dogmaticis decernendis, seu in judicio proserendo de orthodoxia vel therodoxia textuum

non inspiratorum.

XXII. Ad modum verae et perseolae Societatis Ecclesia a Christo con-

16쪽

- 16 stituta est, et a civili societate tum origine tum sine tum mediis distincta dici debet ac plane diversa. XXIII. Christus contulit ei potestatem supremam et independentem sanciendi per leges exteriorem disciplinam. XXIV. Et causae omnes Ecclesiasticae, sive internum sive externum forum respiciunt, ex ipsa Christi institutione ipsius judiciariae potestati sunt subjiciendae. XXV. Executivam quoque potestatem a Christo recepit, qua per poenas etiam corporales posset suarum legum observantiam

urgere.

XXVI. Vehementer igitur errant Protestantes qui Ecclesiam dicunt

non esse statum, Sed esse in Statu.

XXVII. Errant etiam qui putant absque consensu et beneplacito alterius

potestatis, Ecclesiasticam potestatem non posse suas leges promulgare.

XXVIII. Potestas enim Ecclesiastica jure divino est destincta et independens etiam quoad externam politiam a potestate civili; et haec distinctio et independentia servari potest, quin Ecclesia invadat jura potestatis civilis.

17쪽

DE BOMANO PONTIFICE

XXIX. Inter omnes Apostolos, unum Petrum Christus elegit, cui honoris et jurisdictionis primatum math. C. XVI. promisit, contulit vero Io C. XXI.

XXX. Supremam hujusmodi in Ecclesia auctoritalem a Christo institutam et B. Petro collatam , universa Ecclesiae traditio agnovit semper et asseruit. XXXI. Hunc vero primatum Christus immediate Petro non autem cclesiae contulit.

lure meritoque damnata est doctrina Edmundi Bicherii statuentis primatialem potestatem, primario, proprie, et Mentialiter Ecclesiae seu omnium fidelium coelui a Christo collatam esse, Petro auium ac Romano Pontifici, nonnisi ministerialiter et quoad executionem. XXXIII. Primatus autem Petro collatus ad sinem usque saeculorum perdurare in Ecclesia debet, et disponente Christo, deesse in Ecclesia nequeunt qui Petro jugiter Succedant. XXXIV. Cum B. Petrus Romanum Episcopatum a se institutum et primatum in Ecclesiam universalem gesserit usque ad mortem, primatum ipsum Romanae Sed inoculatum et insertum reliquit. XXXV. Quare Romani Pontifices eiri in Romano Episcopatu Sucees-

18쪽

- 18 sores, illius primatum obtinent jure divino, non vero humana, aut Ecclesiastica, aut politica dispositione.

XXXVI. Quod universa Patrum antiquitas conssrmat , quae Romanum Pontificem semper Petri successorem professa est et verum Christi Vicarium, cui in B. Petro , pascendi, regendi , et gubernandi universalem Ecclesiam, ab ipso Christo tradita

XXXVII.

V primatus Romanus Pontifex, ut supremus et universalis Ecclesiae rector, auctoritatem habet super omnes fideles etiam Episcopos, qui tamen non sunt ejus Vicarii et delegati, sed propria et ordinaria gaudent potestate. XXXVIII. Catholicam hanc doctrinam tum facto lum verbis confirmat S. Gregorius M. cujus auctoritate proscribentis titulum Pa triarchae aecumenici a Ioanne Idunatore injuria usurpatum, pontisiciae potestatis osores abutuntur. XXXIX. Rusdein primatus vi Romanus Pontifex Suprema pollet auctoriri tale in omnes piscopos, etiam in generali synodo si

lectos.

Ad eum pariter spectat concilia oecumenica con V are, iis praesidere, eaque confirmare. XLI. Conciliorum generalium dogmatica decreta a Romano Pontifiee confirmata, irresormabilia ex se sunt, Seu aste conSeBSumet acceptationem EccleSiae.

19쪽

- 13 XLII. Distinctio nuper invecta inter primatus jura essentialia et accidentalia , commentilia est et nuturae pontificii prima lusprorsus ad vereatur.

x LIII. Vari j nrisdictionis gradus inter Episcopos non quidem a divina sed ab humana ordinatione proficiscuntur, et Ponti sciae potestati sunt subjecti. x LlV. In aliorun episcoporum dioeceses potest Romanus pontifex vi primatus, non solum ad supplendam episcoporum negligentiam aut ad occurrendum Ecclesiae in periculis et eventibus extraordinariis, sed quoties id expedire iudicut suam aucto

ritatem exercere.

x LV. Et perperam supremam Romani Pontificis potestatem interpretantur quotquot ejus jus dumtaxat esse dicunt curandi, ut leges ab Ecclesia latae in singulis dioecesibus serventur. xLVI. Habet Summus Pontifex potestatem leges serendi disciplinares, haecque obligant universam Ecclesiam ante ipsius accepta

tionem.

Est etiam Romanus pontifex universalis Ecclesiae judex ad quem graviora negotia, quae causae majores appellantur sunt deserenda. xLVIII. In quibusvis autem calisis Ecclesiasticis ei a quibusvis judicibus ad eum appellari potest, ab ipsius autem judicio ad generale concilium appellare nunquam licet.

20쪽

- 20 XLIX. Est Romanus Pontifex suuremus atque universalis Ecclesiae magister, et immunia ab omni errore habenda sunt antequanaeliam Ecclesiae consensus accedat, judicia quae de idei et morum doctrina solus erat, subcepta lamen magistri univer- Salis persona, et uli junt ex Cathedra. Eamdem Romani Pristificis insultibilitatem in rebus dei et morum universa Patrum et loquendi et agendi ratio evi